Miano: Tiberius Vallokius
Wiek: 3.XII.2147r. 39 lat
Rasa: Turianin
Płeć: Mężczyzna
Specjalizacja: Inżynier
Przynależność: Błękitne Słońca
Zawód: Operator Drużyny Specjalnej/Inżynier technologii ochronnej
Aparycja: Tiberius mierzy sto dziewięćdziesiąt trzy centymetry i jest przeciętnej budowy, nie wyróżnia się za specjalnie na tle swojej rasy . Jego łuski są koloru stalowego, zaś oczy mają złotawo-żółty odcień, tworząc ciekawy kontrast. Mimo ogólnego wizerunku turian, on sam nie posiada tatuaży. Osobom nieznającym mimiki turian ciężko dostrzec fakt, że Vallokius ma „wyluzowany” wyraz twarzy. Delikatny uśmieszek rzadko znika z jego ust, a oczy luźno lustrują otoczenie. Podczas roboty nosi na sobie standardowy pancerz bojowy Błękitnych Słońc, który podczas walki często jest „ozdobiony” pancerzem technologicznym. W wyborze cywilnego ubrania kieruje się stonowanymi kolorami. Preferuje czarny bądź szary, który pasuje do odcienia jego skóry, jak sam twierdzi. Mimo to, rzadko kiedy da radę go spotkać w normalnym ubraniu.
Osobowość: Nie można ująć Vallokiusowi, że posiada cechy przedstawiciela swojej rasy. Najważniejszą zasadą dla niego jest prawdomówność dotycząca jego czynów. Zapytany wprost, nigdy nie skłamie. Dodatkowo kieruje się takimi zasadami jak honor czy lojalność. Mimo faktu, że jest najemnikiem i nie raz zabił innego turianina, ogólne dobro Hierarchii ma dla niego ogromne znaczenie. Pomijając już to, Tiberius ma fioła na punkcie technologii. Interesuje się każdymi nowinkami i sam czasem tworzy. Jego odpowiedzi na temat „Jak toto działa?” nie znają końca. Godzinami mógłby opowiadać o tym, dodatkowo wrzucając śmieszne wstawki. Otóż to, turianin ten jest dowcipnisiem. Jest to jego kolejny sposób na stres, prócz zamknięcia się w świecie technologii. Jak prawdziwy wynalazca, uparcie dąży do własnego celu, pokonując przy tym przeszkody każdym możliwym środkiem. Czasem należy użyć karabinu, co idzie mu nawet nieźle, w końcu swoje odsłużył w armii Hierarchii, a i praca dla Błękitnych Słońc wymaga ciągłego szlifowania tej umiejętności. Prywatnie jest dobrym kumplem i rodzicem.
Historia: Tiberius Vallokius urodził się na Palavenie jako jeden z czworga dzieci generała Assusa Vallokiusa i dyrektorki Armax Arsenal Miry Vallokius. Ojciec był dla młodego turianina dobrym rodzicem. Nigdy nie wywyższał żadnego z rodzeństwa. Faktycznie był surowy, wojskowy rygor przeniósł na dom, jednak był też sprawiedliwy. Jednak Tiberius był raczej „synkiem mamusi”, która to zaraziła go miłością do technologii. Gdy dorastał, wolał przebywać w otoczeniu swej matki, nawet w pracy. Jako dziecko już pomagał przy mniej skomplikowanych rzeczach. W wieku 15 lat, jak każdy turianin, wyruszył na „przygodę” z wojskiem. Wiedział ,że to obowiązek i nie narzekał. Oficjalnie, bo w głębi duszy chciałby całe dnie spędzać przy sprzęcie w Armax Arsenal. Szybko jednak pojął, że wojsko ma cholernie dużo wspólnego z techniką i technologią. Tam właśnie upatrzył swoją drogę kariery. Po kilku latach stał się szanowanym technikiem w całej dywizji. Dowództwo często interesowało się jego opinią w sprawach technicznych albo po prostu dawało mu tą robotę do wykonania. Tym sposobem dorobił się stopnia oficerskiego, własnego oddziału i 19 Kręgu wśród społeczeństwa Hierarchii. Wtedy, kończąc 29 lat odszedł zdecydował się zakończyć karierę wojskową. Nadszedł upragniony czas pracy w Armax Arsenal. Jego referencje były bardzo dobre, dodatkowo matka na stanowisku dyrektora ułatwiła wszystko. Przydzielono go do sekcji pancerzy i barier kinetycznych. Właśnie tam wyspecjalizował się w tej dziedzinie, by stać się jednym z czołowych techników w Armax Arsenal. Po kilku latach prac i badań, udało mu się stworzyć nowy personalny generator barier kinetycznych, który wykorzystywał, w pełni opracowany przez Vallokiusa, nowatorski system ochrony kwantowej cząsteczek za pomocą spolaryzowanego pola efektu masy. Jak sam stwierdził, było to dzieło jego życia. Jednak to samo dzieło przyczyniło się do zakończenia kariery w firmie. Dyrektor sekcji pancerzy i barier kinetycznych, Sagran Irin, postanowił wykorzystać dzieło Tiberiusa jako własne. Ojciec Irina zasiadał w zarządzie Armax Arsenal, co dawało mu dodatkową swobodę. Przywłaszczył sobie efekt prac i chciał opatentować jako własny. Tiberius nie mógł pozwolić na coś takiego, nie jeśli to dotyczyło jego miłości, technologii. Osobiście wykradł swoje bariery od Irina, kasując przy tym wszystkie badania. Tylko sobie pozostawił jedyną kopię. W trakcie tego nakrył go sam Sagran, co jak się okazało, było niefartem dla Irina. Tiberius spotykając złodzieja jego „dziecka” nie wytrzymał ciśnienia i po prostu znokautował pana dyrektora. Na odchodne posłał kilka kopnięć , co skończyło się tygodniowym pobytem Sagrana w szpitalu. Vallokiusa sądzono i wyrokiem sądu uniewinniono go z zarzucanej mu napaści, jednak zarząd Armax Arsenal wydalił go z firmy, nadając dodatkowo wilczy bilet. Mogłoby się wydawać, że praca w tej firmie była raczej niepomyślną decyzją, mimo, że właśnie tam poznał drugą miłość swojego życia, była to sekretarka dyrektora, asari imieniem Lira Dilliri. Przy pierwszym spotkaniu czuł się zauroczony piękną asari. Przemógł się i zaprosił ją na miły wieczór. Po kilku takich spotkaniach zakochał się w Lirze, może za sprawą jej oddziaływania. Tak właśnie rozkwitł pierwszy, prawdziwy związek w jego życiu. Przez 4 lata mieszkali razem w Cipitrine. A nasza para została rodzicami. Tak jest, po dwóch latach wspólnego mieszkania, gdy Tiberius miał 32 lata, a Lira, wtedy już Vallokius, jedyne 459, narodziła im się córka, nazwali ja Ari. Ojciec oszalał na punkcie swojej małej córeczki. Wtedy stwierdził, że Ari nigdy nie może niczego brakować. Gdy w wieku 34 lat wyleciał z Armax Arsenal, Lira zażądała rozwodu. To był kolejny cios w turianina ale jak to mówił admirał Grissom „nie ulega wątpliwości, że to istoty ze stali”. Mimo, iż było ciężko, poradził sobie. Najgorzej go zabolał fakt, iż jego córka została z matką. Na szczęście, ma prawo się z nią spotykać raz na miesiąc. Niestety matka ogranicza i utrudnia te spotkanie. Co w rezultacie wychodzi, że raz na pół roku. Sama Lira nigdy nie wytłumaczyła się, dlaczego tak nagle rzuciła Tiberiusa. Po wszystkich tych zajściach, pomocną rękę w stronę turianina wyciągnęły Błękitne Słońca. Doceniali jego zmysł technologiczny, a do tego był też żołnierzem. Pewnego dnia dostał wiadomość przez ExtraNet, gdzie oferowali mu dobrze płatną posadę oraz, co najważniejsze, możliwość opatentowania jego dzieła. Jedynym wymogiem była rozmowa kwalifikacyjna, o która w pełni zadbały Słońca, organizując transport na Omegę. Tak właśnie stał się oficjalnym wynalazcą generatora barier kinetycznych wykorzystujących system ochrony kwantowej za pomocą spolaryzowanego pola efektu masy. Dodatkowo Błękitne Słońca dały środki Vallokiusowi na dalsze badania, wiadomo, nie dorównują nawet w 20% możliwościom placówek Armax Arsenal, jednak lepsze takie, niż żadne. Tiberius dzięki nowej pracy stwierdził, że należy zarabiać pieniądze. Każdymi metodami. Większą część z nich wysyłał na swą córkę. Tak oto służy już 5 rok w Błękitnych Słońcach, będąc tam cenionym technikiem.
Ekwipunek: M-8 Mściciel
Środek transportu: Korweta szturmowa Błękitnych Słońc "Pięść" - Jest to standardowa jednostka Błękitnych Słońc przydzielana drużynom szturmowym. Za ich pomocą mogą się szybko przemieszczać by wykonywać różne zlecenia. Załoga liczy 20 osób. Dodatkowo, jest to także jednostka wyspecjalizowana do abordażu. Posiada jedynie dwie baterie dział. Posiada dużą siłę ognia i potężne tarcze, jednak dużo traci na polu zwinności i prędkości.
Dodatkowe informacje:
-Właściciel patentu KB#4964844 - generator barier kinetycznych wykorzystujących system ochrony kwantowej za pomocą spolaryzowanego pola efektu masy.
- Sporadycznie pisze artykuły do "Technologii Przyszłości".
- Ma słabość do kobiet innej rasy
- Lubi się napić
- Jest ojcem Ari Vallokius, asari.
