Ojczysta planeta ludzi wkracza w złoty wiek - rozwojowi ulega przemysł, handel i sztuka. Postawiono na ekologię i lepiej zagospodarowano teren, dzięki czemu wszystkim, teoretycznie, żyje się lepiej, choć prawdę mówiąc stale rośnie przepaść między biednymi i bogatymi mieszkańcami.
LOKALIZACJA: [Gromada Lokalna > Układ Słoneczny]

Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

[USA] Nowy Orlean

23 sie 2017, o 04:47

Podróż nie zajęła im dużo czasu. Może z półtorej godziny. Przelot mieli spokojny i przyjemny. Zero problemów. Co w porównaniu ze wcześniejszym dniem było naprawdę relaksujące. Cichy dźwięk silnika połączony z pięknym słonecznym dzień. Sielankowy dzień. Roy przez większość czasu spał w pojeździe. Odsypiał ile mógł, potem już raczej nie będzie to możliwe.
Hogarth do nikogo się nie odzywał. Przeglądał tylko datapad. Było to do niego niepodobne. Chyba pierwszy raz widziała, że czymś się musiał stresować. Może, dlatego, że nie była to typowa misja. Przecież lecieli włamać się do domu dość ważnej persony politycznej, a nie pozabijać jakiś najemników na kiju, o których nikt i tak nigdy się nie dowie. W bonusie miał jeszcze swoich nowych podopiecznych, którzy nigdy nie brali udziału w operacji wojskowej.
Ich prom wylądował na lokalnym lotnisku. Niestety nie znajdowały się tutaj żadne bazy wojskowe. Najzwyczajniejsze w świecie lotnisko. Chociaż, nieużywane już tak bardzo jak za złotych czasów latania samolotami to zapełnione większymi statkami transportowymi. Wysadzili ich obok hangaru. Stała tam spory pojazd. Coś jak mini-van tyle, że z dodatkową paką z tyłu. Tam zostały przeniesione skrzynie.
Kiedy skończyli przygotowania, mogli ruszyć w stronę miasta. Załadowali się do środka. Keegan prowadził. Odpalił GPS. Nowy Orlean nie zmienił się za bardzo przez te kilkadziesiąt lat. Francuska dzielnica i jej zabytki były nietknięte przez ten cały czas ze względu na bycie zabytkiem. Niestety tam się nie kierowali. Jechali obwodnicą wokół miasta. Kierowali się w stronę bagien.
Otoczenie powoli zaczynało się zmieniać. Im dalej od cywilizacji tym więcej moczar oraz typowej dla tego klimatu fauny i flory. Dopiero po jakimś czasie dotarli do drewnianego domku. Oczywiście musieli zjechać z głównej drogi by się do niego dostać. Był oddalony od niej prawie 5 kilometrów. Tam dopiero droga byłą wyboista i niewyrobiona.
Sam domek prezentował się nijako. Trochę zapuszczony, bejca już nie zabezpieczała niczego. Obok niego zaś znajdował się mały garaż, którego połowa była połączona z wodą. Taki trochę dok. Temperatura na zewnątrz dawała się we znaki. Dobre 30 stopni. Parno jak cholera, ubrania przyklejały się do ciała. Nie były to suche klimaty Kolorado.
- Pomóż mi z tym.
Hogarth i Roy zabrali się za wypakowywanie sprzętu. Ich dowódca przyłożył rękę do drewna i nagle usłyszała, że uruchomił jakiś mechanizm. Otworzyły się przed nimi drzwi. Ale nie normalnie. Pojechały w górę. Z zewnątrz rudera, a w środku nowoczesny apartament. Dopiero, kiedy weszli do środka zauważyła, że to, co było na zewnątrz to tylko dekoracja. Sam apartament znajdował się pod nimi. Jego okna były zakamuflowane siatka.
- Rozgośćcie się. Jak skończymy ogarnięcie tego miejsca to ruszymy z odprawą.
Alexis Crimson
Awatar użytkownika
Posty: 273
Rejestracja: 2 cze 2014, o 22:05
Miano: Alexis Crimson
Wiek: 28
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Inżynier Cerberusa
Postać główna: Irene Dubois
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 21.400

Re: [USA] Nowy Orlean

23 sie 2017, o 13:36

Lex też spała, praktycznie przez całą drogę. Oparła głowę o szybę, podkładając sobie pod nią jakiś zwinięty kawałek materiału, który znalazła w promie. Nawet nie zainteresowała się, co to jest, ważne że nie było brudne, nie śmierdziało i dobrze amortyzowało. Nie wiedziała więc, jak minęła im podróż, nie wiedziała że Hogarth się nie odzywał i że Roy, tak samo jak ona, odsypiał przejścia wczorajszego dnia.
Obudziła się chwilę przed tym, jak dolecieli. Może dlatego, że zaczęli zbierać się do lądowania, więc pojazd zaczął poruszać się mniej jednostajnie. Czuła się coraz lepiej, choć sen w promie nie należał do najwygodniejszych. Ale teraz, po kolejnych kilku godzinach odpoczynku, mogła zabrać się za jakieś sensowne działanie. Przetarła twarz i wyszła z promu, gdy już mogła, przesiadając się do vana. Z zainteresowaniem rozglądała się wokół, bo tutaj nie była od wielu lat. Zdarzyło się jej kiedyś odwiedzić Orlean, przyleciała na jakieś targi technologiczne, ale to było prawie dziesięć lat temu, jak zaczynała pracę dla Hahne-Kedar. Niewiele się tu zmieniło, ale dobrze było zobaczyć znajome rejony. Ciekawa była, gdzie Stanford miał swoją willę. Na pewno nie w centrum.
Pomogła im wypakowywać sprzęt, bo nie widziała sensu w staniu i patrzeniu, jak robią to sami. Niejednokrotnie musiała to robić, czy pracując w fabryce, czy na statku, nie była więc słaba i delikatna. Zresztą nigdy taka nie była, nawet za młodu. Czas spędzony ze starszym bratem robił swoje. Potem weszła do środka, ale tam nie bardzo wiedziała, co ma ze sobą zrobić, więc tylko usiadła na pierwszym lepszym fotelu i uruchomiła omni-klucz, podłączając do niego pendrive. Chciała zobaczyć, co wymyślili hakerzy Przymierza i czy jej to wystarcza. No i do czego w ogóle konkretnie był ten program przeznaczony, czy do przełamywania zabezpieczeń willi, czy już bezpośrednio do przesyłania danych.
- NPC - ARMOR -
ObrazekObrazek
+10% DO OBRAZEŃ WRĘCZ | 75% SZANSY NA POWALENIE | +10% PREMIA TECHNOLOGICZNA | +10% TARCZE
Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [USA] Nowy Orlean

26 sie 2017, o 21:00

Zajmując się plikiem od specjalistów Przymierza odkryła, że nie był to zwyczajny program. Ktokolwiek nad tym siedział musiał się cholernie natrudzić by stworzyć tak zagmatwany, a zarazem tak brutalny kod. Pewnie ci sami, co stworzyli program do smażenia hakerów próbujących wchodzić w ich systemy. Jego założenie było dość proste. Miał działać niczym taran, łamiąc wszystko na swojej drodze wykorzystując bazę różnych innych pomniejszych programów zaimplementowanych do kodu głównego. Druga część programu już była o wiele bardziej skomplikowana. Do podłączonego sprzęty przesyłała prawie niewykrywalnego wirusa, który podmieniał pliki w taki sposób, że prawie nikt nie zauważyłby różnicy. Jeśli jednak ktoś chciałby odkryć, co się stało, musiałby spędzić nad tym wiele lat próbując zrozumieć, co się właściwie stało.
W międzyczasie dwójka mężczyzn zajmowała się rozstawianiem sprzętu. Tego też mało nie było. Wyposażyli ich w sprzęt nasłuchowy najnowszej generacji, kilka komputerów oraz co ciekawe sprzęt maskujący. Widać akcja musiała być super ważna dla ludzi na górze, skoro obsypywali się sprzętem, który czasami nawet podstawowi żołnierze Przymierza nigdy nie zobaczą na oczy. Nagle z zamyślenia wyrwał ją Keegan, rzucając w jej stronę pudełko. Zwykłe metalowe pudełko.
- Nadia, kazała mi to dać tobie.
Odwrócił się i wrócił do swoich spraw. Pudełko nie było zbyt wielkie, ani ciężkie. Może jakiś nowy prototyp? Dopiero po chwili dojrzała, że do jednej ze ścianek była doklejona mała karteczka.
Alexis,
Chciałabym cię oficjalnie powitać w naszej grupie. Pewnie będziesz współpracować z wieloma inżynierami, ale to ja zostałam wybrana, jako twoja prowadząco. Pewnie chodzi o to, że obie jesteśmy kobietami czy inne gówno. No nie ważne.
W środku znajduje się mały prezent powitalny. Od teraz musisz nas godnie reprezentować, więc będziesz musiała korzystać z najlepszego sprzętu.
Witamy w rodzinie.
W pudełku było coś wyłożone pianką ochronną. Coś w stylu, kiedy odbierasz jakiś mocno high-endowy sprzęt techniczny. Podnosząc pierwszą warstwę pianki jej oczom okazał się omni-klucz. Aż, oczy się mogły zaświecić na jego widok. Nie był to pierwszy lepszy klucz, był to sprzęt Alestire. Nikt nie wiedział, kto je produkował, ani jak można je było dostać. Ponoć to sam producent musiał się do ciebie odezwać, bo w innym wypadku można było zapomnieć o takim cacuszku.
Alexis Crimson
Awatar użytkownika
Posty: 273
Rejestracja: 2 cze 2014, o 22:05
Miano: Alexis Crimson
Wiek: 28
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Inżynier Cerberusa
Postać główna: Irene Dubois
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 21.400

Re: [USA] Nowy Orlean

28 sie 2017, o 19:32

- Dzięki - mruknęła, łapiąc pudełko w locie i przyglądając się opakowaniu, jakby po nim usiłowała wyczytać, co znajduje się w środku. To było jednak niewykonalne, więc otworzyła i sprawdziła zawartość. Raczej Nadia nie dałaby jej niczego, co mogło zagrozić w tej chwili, więc nie martwiła się, że wybuchnie, albo utnie jej palce.
Ale nowego omni-klucza się nie spodziewała. To, czego używała do tej pory, choć mało efektowne, było całkiem efektywne. Nauczyła się radzić sobie z każdym problemem z takim zapleczem technologicznym, jaki zapewniał jej klucz Bluewire. To był sprawdzony sprzęt, choć nigdy nie przepadała szczególnie za tym producentem. No i zdarzało się, że się zacinał się w najmniej odpowiednim momencie.
Uniosła uszczęśliwione spojrzenie, szukając wzrokiem Roy'a, naturalnie chcąc się pochwalić. Ale jako że był zajęty czymś innym, szybko zajęła się testowaniem nowego sprzętu. Ściągnęła z nadgarstka stary omni-klucz i wsunęła go do jednej z kieszeni swojego pancerza, w końcu mogła go sprzedać i wydać kredyty na coś innego. Na przykład jeszcze więcej sprzętu. Albo alkohol. Zresztą teraz w ogóle będzie ją stać na więcej, bo nie będzie wydawać połowy tego, co zarabia, na leki. Pytanie tylko kiedy przestanie funkcjonować normalnie i okaże się, że jednak bez psychotropów ciężko jest jej kontrolować swoje własne emocje. I tak miała z nimi problemy, nawet po tabletkach.
Uruchomiła omni-klucz, wpisując w niego swoje dane i przez dłuższą chwilę zajmowała się personalizacją. Zgrała sobie jeszcze swoje programy z poprzedniego, kontakty i wszystko, czego potrzebowała, po czym wstała z miejsca, przeciągając się po śnie i po długotrwałym siedzeniu pochyloną nad urządzeniem. Rozejrzała się za Keeganem, decydując się ostatecznie podejść do niego, pod warunkiem, że nie był zajęty rozmową z kimś innym.
- Przepraszam za to - powiedziała od razu konkretnie, gdy tylko na nią spojrzał wskazując na swojej szyi miejsce, w którym go zraniła. - I za rękę - dodała, opierając się biodrem o pierwszą lepszą skrzynię i krzyżując ręce na klatce piersiowej. - Nie kontroluję się czasem.
Zacisnęła usta, wiedząc, że zaraz dostanie złośliwy komentarz dotyczący jej zdrowia psychicznego i jej własnych urojeń. Chciała tylko przeprosić, wyobrażając sobie, jaki ból musiała mu sprawić. Prawdopodobnie gorszy, niż on, gdy przerzucił ją przez pół tarasu. Swoją drogą, też mógłby powiedzieć coś na temat zrzucenia jej z wózka, choć nie spodziewała się, że kiedykolwiek usłyszy od niego cokolwiek na ten temat.
- Pewnie szybko mnie wypierdolą z Przymierza - stwierdziła, uśmiechając się krzywo. - To wszystko to jakaś farsa. Kiedy wychodzimy? Mam się do czegoś przydać jeszcze?
- NPC - ARMOR -
ObrazekObrazek
+10% DO OBRAZEŃ WRĘCZ | 75% SZANSY NA POWALENIE | +10% PREMIA TECHNOLOGICZNA | +10% TARCZE
Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [USA] Nowy Orlean

31 sie 2017, o 03:05

Keegan stał nad jakimiś papierami, a dokładnie przed schematem willi. Pewnie mógłby to przejrzeć na jakimś rzutniku czy data padzie, ale przy takich rozmiarach łatwiej było mieć to na papierze. Wszystko rozłożone była na sporych rozmiarów stole. Oprócz samej mapy, wokół znajdowało się kilka innych rzeczy. Odpalony komputer, na którym mielone były jakieś dane, popielniczka, w której dogasał powolnie papieros oraz datapad. Wyglądał na strasznie skupionego, a można by nawet powiedzieć, że zmęczonego. Jeździł palcem po schemacie oraz mówił coś do siebie pod nosem bardzo cicho. Z tego wszystkiego wyrwał go głos Alexis. Wzrok miał bardzo zmęczony, jakby był duchem samego siebie. Albo ta całą kuracja nanobotami musiała być o wiele bardziej wyczerpująca niż się wydawało, albo stresował się tą misją.
- Nic się nie stało.
Odpowiedział krótko. Sięgnął po papierosa by zaciągnąć się dość mocno. Później już tylko go dogasił dość silnie. Obrócił się bardziej w jej stronę. Nie patrzył na nią, a przed siebie. W jakiś punkt na ścianie. W końcu parsknął cicho śmiechem.
- Wiem jak to jest. Kiedy straciłem obydwie nogi zachowywałem się bardzo podobnie do ciebie. Nawet po zamontowaniu protez jeszcze bardziej nie umiałem się kontrolować. Wszystko mnie irytowało i wkurwiało. Nawet najbliżsi. Dopiero po jakimś czasie zrozumiałem, że takie rzeczy się zdarzają i trzeba jakoś z tym żyć. Wiem, że może nie jest to najlepsze porównanie, ale utrata czegoś ważnego zawsze tak się kończy.
Westchnął. Było to trochę dziwne, ale wydawał się teraz starszy. To znaczy tak wyglądał, bo sama jego wieku nie znała, ale w jej oczach mógł się postarzeć przez ten jeden dzień. Po prostu jakby coś w nim umarło. Spojrzenie, które znała wcześniej. Mieli je wszyscy, którzy ją wyciągali z tego szajsu w miasteczku, Chicago czy Cytadeli.
- Nie, nie wywalą cię. O to się martwić nie musisz. Z każdego da się zrobić żołnierza Lex, z każdego.
Zabrzmiało to trochę dziwnie. Jakby przekazywał jej jakaś cholernie prostą lekcję. Może, po prostu w końcu do niego dotarło, że w tym momencie nie chodzi już o niego, ale o nich. Musi się nimi opiekować i nauczyć ich wszystkiego. Coś w stylu przedwczesnego zostania ojcem, a teraz nauczenia swoich dzieci podstaw.
Przetarł dłonią oczy. Odwrócił się znowu w stronę papierów. Musiał wykonać swoje zadanie inaczej to wszystko, co im się udało osiągnąć mogło spalić na panewce.
- W nocy. Weźmiemy poduszkowiec i podpłyniemy tak blisko jak się da. Dzisiaj spróbujemy wykonać rekonesans, a jutro weźmiemy się za włamanie.
Wskazał na mapie rzekę płynącą obok willi. Była dość szeroka, a co ciekawe, od tej strony nie była zabezpieczona murem. Po prostu otwarty dostęp do budynku. A to wcale nie oznaczało, że dostaną się tam jakoś super łatwo. Nie wiadomo, jak mocno było zabezpieczone to małe wybrzeże.
- Chwilowo chyba nie. Możesz pomóc Royowi w przygotowaniu sprzętu oraz konserwacji. Największym problemem żołnierza, nie jest ryzyko śmierci, a nuda. Zdążysz się jeszcze o tym przekonać.
Alexis Crimson
Awatar użytkownika
Posty: 273
Rejestracja: 2 cze 2014, o 22:05
Miano: Alexis Crimson
Wiek: 28
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Inżynier Cerberusa
Postać główna: Irene Dubois
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 21.400

Re: [USA] Nowy Orlean

31 sie 2017, o 21:28

Wysłuchała jego odpowiedzi, uprzejmie powstrzymując się od komentarza. Wolałaby stracić nogi, niż Chase'a. W dzisiejszych czasach to było nieważne, utrata części ciała, dawało się wszczep albo protezę i tyle. Niektóre nawet ciężko było odróżnić od oryginału. Czy mogła dostać protezę Chase'a? Kopię, która działałaby tak samo jak oryginał, albo i lepiej? Raczej nie. Odkąd go straciła minęło wiele lat, a nie spotkała jeszcze nikogo, kto zapełniłby tę pustkę w jej życiu. Nieistotne spotkania, całkiem przyjemne, a czasem i upojne noce w objęciach mężczyzn, którzy nie znaczyli dla niej nic, to nie było to samo. Mogła okłamywać się, że nie potrzebuje niczego więcej, ale dobrze wiedziała, że tak nie jest. Tylko to, czego potrzebowała, nie miało wrócić już nigdy. Opuściła wzrok, wbijając go w swoje dłonie. Nie miała jeszcze na sobie rękawic. Zacisnęła i rozluźniła palce.
- Podziwiam twój optymizm - mruknęła, po czym spojrzała na niego z powrotem. Zmarszczyła brwi. - Wyglądasz jak gówno. Wszystko okej?
Może nie była najbardziej delikatną osobą w tym towarzystwie, ale nie potrafiła inaczej. A na pewno nie do Hogartha, do którego przyzwyczaiła już odnosić się w pewien specyficzny sposób. I tak zrobiła duży postęp, ucząc się jednak z nim rozmawiać. Choć trochę. No i przeprosiła, i spytała jak się czuje. Przechodziła samą siebie.
- To pójdę do niego - westchnęła i odepchnęła się od skrzyni, zostawiając Keegana samego.
Do Roy'a na początku nie mówiła nic. Po prostu usiadła obok niego, jeśli nie miała na czym, to na podłodze i przyglądała się mu przez dłuższą chwilę. W pancerzu Przymierza wyglądał... dziwnie. Pewnie każą mu zgolić brodę. Każdy żołnierzyk miał idealnie wygoloną twarz, przynajmniej z tych, których poznała. A szkoda. Bez zarostu Roy będzie się prezentował jak stare kurze jajo. Uruchomiła omni-klucz.
- Patrz, co dostałam - odezwała się w końcu, wyciągając rękę do brata. - Alestire. Szukałam tego sprzętu od miesięcy. Może wreszcie nie będzie się zacinał jak będę robić za dużo na raz - wyłączyła urządzenia i skrzyżowała ręce na klatce piersiowej. - Co robisz? Pomóc ci? Nudzi mi się.
- NPC - ARMOR -
ObrazekObrazek
+10% DO OBRAZEŃ WRĘCZ | 75% SZANSY NA POWALENIE | +10% PREMIA TECHNOLOGICZNA | +10% TARCZE
Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [USA] Nowy Orlean

1 wrz 2017, o 18:42

Jej rozmówca skierował znowu na nią wzrok. Zaczął składać mapę, którą miał przed sobą. Chowając ją później do innych papierów leżących obok. Wciągnął mocniej powietrze do płuc, by potem głośno je wypuścić. Na pewno czymś się martwił lub coś mu leżało na sercu. Cokolwiek to jednak było wyglądało na to, że chyba nie zamierza się z nią tym podzielić.
- Tak, jest okej. Po prostu jestem trochę zmęczony.
Delikatnie się uśmiechnął. O ile można to było nazwać uśmiechem. Bardziej grymasem, który pokazuje się znajomym, których spotykasz po kilka latach i pytają się, „Co tam u ciebie?”. Nie znali się na tyle dobrze. Tym bardziej, że jego praca wymagała ogromnej wytrzymałości psychicznej, w tym milczeniu nawet, jeśli jest coś nie tak.
Wojsko niestety nie było „przygodą” jak to często nazywali ludzie, którzy dopiero dostali się do armii. To była ciężka harówa, gdzie codziennie trzeba było zmagać się z dylematami moralnymi. To też czekało i ją. Prędzej czy później może dojdzie do sytuacji gdzie i ona będzie wyglądać jak on.
- Jasne, pamiętajcie tylko, żeby się przygotować. Za parę godzin będziemy ruszać z robotą.
Skinął do niej głową i ruszył w stronę wyjścia z bunkra. Po drodze zaczął coś grzebać w komunikatorze, a potem zaczął z kimś rozmawiać. Nie mogła jednak usłyszeć, z kim, ani o czym. Wyszedł na zewnątrz, wpuszczając na chwilę do środka gorące powietrze z zewnątrz.
Roy za to siedział przy karabinach. Było ich kilka, jednak wszystkie dokładnie sprawdzał i czyścił. Jak widać i on starał się sobie znaleźć jakąś robotę na ten czas. Niestety budynek nie wyglądał na raj rozrywek. Był podzielony na 3 pomieszczenia. Główne, sypialnie oraz toalety. Wszystko było bardzo skondensowane. Gdyby dorzucić tutaj jeszcze z 5 osób to trudno byłoby się gdzieś normalnie przecisnąć. Patrząc na to z większym perspektywy miało to dużo sensu, bo trudno byłoby się domyśleć, że takie miejsce może istnieć.
Jej brat spojrzała jej rękę. Złapał nawet za nią na chwilę przyglądając się dokładnie, aż usłyszał od niej nazwę sprzętu. Zagwizdał ironicznie.
- No no. Mi złoili dupę na treningu, a ty dostałaś złotego roleta wśród omnikluczy. Chyba wybrałem złą jednostkę.
Zaśmiał się wracając do czyszczenia broni. W dłoniach miał motykę. Rozkładał ją przed sobą na części pierwsze. Wszystko musiało grać. Ich misja nie była jakimś typowym zleceniem od jakiegoś obszczymurka z Omegi czy innego gówna, a misja, jeśli którą spierdolą, pewnie skończą gorzej niż by mogli się spodziewać.
- Nie wiem, może przejrzyj pancerze? Po wydarzeniu w miasteczku wszystko spalili, wiec pewnie nawet nie są przygotowane lub cokolwiek z nimi zrobione. Ba, są nawet dalej w foli.
Zaglądając do skrzyni mogła zauważyć, że wszystko, co tam było to sprzęt prosto z fabryki. Nawet miały te śmieszne folie, na bardziej metalicznych oraz łatwych do porysowania fragmentach. To były naprawdę ładne cacuszka, ale wciąż nie były nawet rozłożone czy złożone. Miała, więc czym się zająć przez ten czas.
Alexis Crimson
Awatar użytkownika
Posty: 273
Rejestracja: 2 cze 2014, o 22:05
Miano: Alexis Crimson
Wiek: 28
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Inżynier Cerberusa
Postać główna: Irene Dubois
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 21.400

Re: [USA] Nowy Orlean

4 wrz 2017, o 21:40

Nie wiedziała, co więcej może ze sobą zrobić, żeby Keegan uznał, że jest przygotowana. Może powinna stanąć na zewnątrz i odwalić jakieś tai-chi połączone z czerpaniem energii z kosmosu, albo usiąść z karabinem w ręku i... właśnie, broń. W sumie do tej pory nie wybrała sobie żadnej. Stwierdziła, że powinna pogrzebać w skrzyniach i poszukać czegoś, co ją usatysfakcjonuje. Najlepiej właśnie coś strzelającego ogniem ciągłym. Karabin był miłą odmianą od pistoletu, którego używała do tej pory.
Ale to mogła zrobić za chwilę. Póki co uśmiechnęła się złośliwie do Roy'a, krzyżując ręce na klatce piersiowej.
- Pomyśleć, że to mnie chcieli tam wrzucić. Na szczęście mój brat jest silny i wytrwały i da sobie radę - poklepała go po ramieniu i usiadła na jednej ze skrzyń. - To twoja Motyka? Muszę sobie coś znaleźć, bo nie mam broni, a moja sonda jest chujowa. Będę musiała w wolnej chwili przysiąść i zająć się tym programem, bo tam w miasteczku jak ją włączyłam to poleciała gdzieś w pizdu i tyle było z niej pożytku. Może ogarnę to jak w końcu wrócimy do domu.
Zacisnęła usta, przygryzając policzek od środka. Czuła, że potrzebuje zapalić, więc nie przejmując się ewentualnymi protestami współtowarzyszy - chociaż się tego po nich nie spodziewała - wyciągnęła papierosa i odpaliła go, chwilę później zaciągając się z błogością. W końcu całą drogę spała, a nie było nic lepszego po przebudzeniu, jak kawa z papierosem. Kawy nie miała, zostało jej więc tylko to drugie.
- Mhm - mruknęła, podnosząc się i mało kobieco, z fajką w ustach, zabrała się za rozpakowywanie pancerzy, tak jak polecił jej Roy. Zawsze lubiła ich zapach, ten świeżo po produkcji, który pozostawał jeszcze na jakiś czas w szczelności walizki i przez kilka kolejnych akcji. Potem znikał, zastąpiony zapachem zużycia, smrodem krwi i potu. Ale taka była w końcu ich uroda, pancerzy nie robiło się po to, żeby leżały i pachniały. Zresztą...
- ...nigdy nie rozumiałam, po cholerę naklejają te folijki - dokończyła swoją myśl na głos. - Robią to z ablacyjnego, to się nie porysuje samo z siebie. Po co my to w ogóle tu robimy? Ktoś ma dojechać? Dla kogo cały ten sprzęt?
- NPC - ARMOR -
ObrazekObrazek
+10% DO OBRAZEŃ WRĘCZ | 75% SZANSY NA POWALENIE | +10% PREMIA TECHNOLOGICZNA | +10% TARCZE
Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [USA] Nowy Orlean

5 wrz 2017, o 21:46

Roy roześmiał się szczerze kończąc rozkładanie motyki. Na stoliku przed nim leżała broń w kawałeczkach. Nawet nie wiedziała, że jej brat tak potrafi. Widać w rodzinie, Crimsonów to chyba normalne, że każdy na swój sposób para się techniką. W ten czy inny sposób.
- Dostałem ją z przydziału. Ponoć jest mocniejsza niż zwykła, wsadzili w nią jakieś ulepszenia. Właśnie, dlatego ją rozłożyłem, bo nie rozumiem gdzie są te ulepszenia.
I miał rację. Broń dla większości społeczeństwa niczym się nie różniła od tego, co dostawali inni. Jednak Lex mogła dostrzec te subtelniejsze różnice. Lufa ze specjalnego metalu, komora z szybszym spustem czy chociażby, akcelator, który nie łatwo znaleźć w broni tego kalibru. Ktoś się musiał nieźle napracować by broń dalej wyglądała jak normalna.
- Nie wiem, nie znam się na sondach Lex. Nawet nie potrafię zrozumieć, jak ty to wszystko ogarniasz. Zawsze miałaś łeb od tego, a skoro mówisz, że jest chujowo to nie mi to oceniać, ale jeśli tak jest to twoje umiejętności też nie należą do najlepszych.
Uśmiechnął się złośliwie łapiąc za jedną z części karabinu znajdującego się na stole. Zaczął go czyścić oraz nakładać na niego świeże pasty. Mimo, że broń wyglądała na całkowicie nową to jej brat starał się o nią dbać bardziej niż powinien. Pewnie uważał to za kolejny ważny krok na jego nowej drodze życiowej.
-, Bo fajnie się je ściągą? – Parsknął jakby nie rozumiał, o co chodzi jego siostrze. – Nie nikt nie powinien dojechać. Z tego, co mi mówił Keegan, kiedy spałaś w promie to po prostu dali nam na tyle dużo sprzętu, że po rozpoznaniu będziemy mieli, z czego wybierać.
Wzruszył ramionami. Miało to sen. Wojsko nie musiało się bawić w oszczędności. I tak, jeśli uszkodziliby coś to nie wzruszy to budżetu, jaki przeznaczany jest na armię. Plus zwykli ludzie nigdy nie dowiedzą się, na co idą ich pieniądze. Im wystarczy, że mogą patrzeć na piękną flotę oraz schludnych marynarzy.
W końcu drzwi otworzyły się ponownie. Do środka wszedł Hogarth w rękach niosą dwa pudełka. Może dalej wyglądał na zmęczonego, ale na jego twarzy widniał niewielki uśmiech. Wręcz lichy, ale ten sam, którego Lex tak nienawidziła. Podszedł do stołu, na którym wcześniej sprawdzał mapę. Nagle do Lex dotarł zapach czegoś bardzo znajomego, ale czego nie miała od bardzo dawna. Ten zasrany trep niósł pizze.
- Zbiórka.
Przyjrzał im się opierając dłonie na swoich biodrach niczym pieprzony harcerz. Jedno na pewno było prawdą. Był cynicznym typem, dla którego to całe przedstawienia w wojsku znaczyły tyle, co nic.
- Wyruszamy w nocy. Mamy zielone światło. Wyśpijcie się, ogarnijcie, dobierzcie sprzęt co tam chcecie. To tylko rekonesans, więc jak macie brać broń to małego kalibru. A teraz.
Otworzył pudełka. Jedzenia było tyle, że starczyłoby na mały oddział. Wtedy dojrzała, że na jednym z pudełek znajduje się kartka, a na niej tekst „Keegan, niżsi stopniem nie są twoimi kelnerami, chuju. Zipper.”.
Alexis Crimson
Awatar użytkownika
Posty: 273
Rejestracja: 2 cze 2014, o 22:05
Miano: Alexis Crimson
Wiek: 28
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Inżynier Cerberusa
Postać główna: Irene Dubois
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 21.400

Re: [USA] Nowy Orlean

7 wrz 2017, o 18:50

- Mogłeś spytać, powiedziałabym ci - zasugerowała, zerkając na rozłożoną Motykę. Ale znała swojego brata na tyle dobrze, by wiedzieć, że jeśli postanowi zrobić wszystko sam, to zrobi to sam, nieważne ile razy będzie proponować mu pomoc. Miał swoje zasady i nimi się kierował, nawet jeśli dobrze wiedział, że są zdrowo popieprzone. Jak kompulsywna potrzeba robienia wszystkiego po swojemu.
Mruknęła coś w odpowiedzi, ale nie była w stanie w tej chwili wymyślić niczego bardziej elokwentnego niż standardowe "spierdalaj", więc powstrzymała się od komentarza. Skupiła się na swoich zafoliowanych elementach pancerza, odczepiając folię po kolei, bez słowa. Traktowała to bardziej jako zajęcie odprężające, jak wypstrykiwanie folii bąbelkowej, które w sumie do niczego nie było nikomu potrzebne, ale robiła to, bo jej kazali. Najbardziej chciała już zostawić to wszystko za plecami i znaleźć się w swoim własnym łóżku. Nawet przeskoczyła już pragnienie nawalenia się w jednym ze znajomych barów, teraz chciała tylko spać przez kilka dni.
- Świetnie - stwierdziła. - Ja nie będę niczego zmieniać. Broń tylko muszę sobie wybrać. Nie wiem na chuj nam tyle męskich pancerzy. Tak jakbyście się mieli z Hogarthem trzy razy przebierać.
Najpierw, oczywiście, poczuła zapach pizzy, a dopiero potem zobaczyła Keegana. Uniosła na niego zdziwione spojrzenie i wyprostowała się na skrzyni, na której siedziała, tymczasowo odkładając trzymany naramiennik na podłogę obok. Odsunęła się za to na skrzyni do tyłu, siadając na niej okrakiem i robiąc przed sobą miejsce na pudełko z gorącym posiłkiem. Poklepała dłonią pokrywę przed sobą i uśmiechnęła się do Hogartha. Kiedy przynosił jedzenie to nawet dał się lubić. Pewnie jak już zjedzą, to nagłe uderzenie sympatii jej przejdzie.
Wzięła sobie jeden kawałek i zabrała się za jedzenie, wzrokiem przesuwając po widocznej kartce z liścikiem, ale jej nie skomentowała. Nie czuła zresztą potrzeby nawiązywania bliskich stosunków z Keeganem, a Roy'owi nie miała nic do powiedzenia. Cisza nie była krępująca, a może to sama Lex była już pod tym względem znieczulona. Jednego już przeprosiła, z drugim się dogadała, mogła w milczeniu czekać na konkrety. Może faktycznie potem się zdrzemnie. Pewnie znalazłby się tu gdzieś kawałek miękkiego materaca, albo i twardego, z którego mogłaby skorzystać, biorąc pod uwagę że czekało ich jeszcze tyle czasu do akcji.
- NPC - ARMOR -
ObrazekObrazek
+10% DO OBRAZEŃ WRĘCZ | 75% SZANSY NA POWALENIE | +10% PREMIA TECHNOLOGICZNA | +10% TARCZE
Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [USA] Nowy Orlean

10 wrz 2017, o 17:27

Reszta dnia minęła w dość nudnym nastroju. Przygotowanie pancerzy, dopracowanie reszty zwiadu czy zwykła drzemka. Niestety życie żołnierza nie było ciągłą akcją, gdzie działy się nie wiadomo, jakie rzeczy. Szczególnie, że tym razem to oni byli tymi, którzy przypuszczają atak, więc mogli decydować jak chcą to zrobić niż wymyślać na szybko plany, które równie dobrze nie miałyby prawa nigdy się powieść.
Lex zasnęła gdzieś popołudniu, kiedy wszyscy już byli zbyt zajęci sobą by cokolwiek od niej chcieć. Dopiero w środku nocy poczuła czyjąś rękę szarpiącą ją za ramię. Nad jej twarzą stał jej brat w pełnym rynsztunku. Pod pachą miał hełm, a w wolnej ręce karabin.
- Szykuj się. Za 20 minut ruszamy.
W głównym pokoju siedział Keegan sprawdzając coś po raz ostatni na planach budynku. To nie dzisiaj mieli do niego się włamywać. Dzisiaj mieli tylko sprawdzić ochronę oraz jeśli będzie taka możliwość na włamanie się do systemu. Jeśli mieli by dostęp do kompleksu już wcześniej pewnie udałoby się im zmniejszyć ryzyko wykrycia podczas misji.
Po zbiórce opuścili budynek. Było naprawdę ciemno, do tego klimat bagna nie nastrajał zbyt pozytywnie. Dobrze, ze mieli hełmy plus sprzęt z noktowizją. W innym przypadku naturalne pułapki mokradeł oraz komary załatwiłyby ich na dobre.
Dalej już było z górki. Dotarli do niewielkiego blaszanego budynku znajdującego się zaraz na rzeką. Środek wyglądał jak cholernie stary warsztat ze sprzętem, z którego nie korzystało się już od dawien dawna. Zresztą nic dziwnego. Pojazd, który mieli tam dotrzeć do najnowszym też nie należał. Był to starej produkcji poduszkowiec, jednak trochę zmodyfikowany.
Kiedy Keegan odpalił silnik, a wirnik ruszył, byli gotowi do drogi. Maszyna była naprawdę cicha jak na swoje gabaryty. Pewnie musieli nad nią siedzieć mechanicy, którzy bawili się jeszcze starą technologią.
Załadowali się wszyscy i ruszyli. To miejsce nocą stawało się naprawdę nieprzyjazne. Fauna i flora, która nocą mogła sprawiać, że człowiek naprawdę mógł czuć strach. Szczególnie, że od czasu do czasu coś się ruszało w krzakach lub zaroślach. Dopiero Keegan potwierdził ich przypuszczenia.
- Aligatory.
Powiedział naprawdę cicho, kiedy grzbiet jednego z nich przepłynął obok łodzi, a potem zniknął gdzieś po wodą.
W końcu dotarli na miejscu. Willa była dobrze oświetlona przez lampy znajdujące się na terenie posesji. Nikogo w okolicy chyba nie było, gdyż nie zobaczyli żadnej ochrony pilnującej budynku czy psów wartowniczych. Dopiero, kiedy podpłynęli wyjątkowo blisko łódź zatrzymała się. Wyskoczył z niej najpierw Keegan, lądując w rzece. Woda była cholernie zimna, do tego dochodziło zagrożenie ze strony zwierząt.
- Szybko, na brzeg.
Zarządził ich dowódca i ruszyli szybkim krokiem w stronę brzegu. Stamtąd powinno już być z górki.
Alexis Crimson
Awatar użytkownika
Posty: 273
Rejestracja: 2 cze 2014, o 22:05
Miano: Alexis Crimson
Wiek: 28
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Inżynier Cerberusa
Postać główna: Irene Dubois
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 21.400

Re: [USA] Nowy Orlean

19 wrz 2017, o 20:39

Śnił się jej Chase. Dawno już się to nie zdarzało, ale ostatnie wydarzenia ożywiły wspomnienia, które Lex zdążyła już wypchnąć nawet z podświadomości. Teraz najwyraźniej wróciły, i to ze zdwojoną siłą. Znajome oczy, dotyk dłoni, uśmiech, który teraz okazał się tylko zaplanowanym kłamstwem. Chuj z tym, że potem się serio zakochał. Teraz trudno było myśleć o tym, nie pamiętając o wszystkim, co powiedzieli jej w Przymierzu. Zresztą w pewnym momencie snu Chase zmienił się w Keegana, a z tym już nie potrafiła sobie poradzić. W miarę przyjemny sen przeistoczył się w cholernie wkurwiający, ucieszyła się więc, gdy została z niego wybudzona. Uśmiechu młodego Hogartha nie lubiła, a na myśl o dotyku jego dłoni chciało się jej rzygać, także nic tylko wstać i zająć się tym, co trzeba, zamiast zanurzać się w snach.
Mruknęła coś twierdząco i usiadła, opierając łokcie na kolanach i przecierając twarz dłonią. Musiała ją umyć zanim stąd wyjdą, tak samo jak ręce. Generalnie czuła się brudna. Może przyczyną nie była jednak tylko temperatura i okolica, ale też towarzystwo i to, czym mieli się teraz zająć. Tak bardzo chciała już wrócić do domu i pójść spać w swoim łóżku.
Wsiadła do poduszkowca, zgarniając jeszcze po drodze jakiś karabin - mogła być i Motyka, jeśli taką znalazła. Albo jakaś strzelba. Wolała mieć broń i możliwość reakcji na niespodzianki, które mogły im się tam przydarzyć. Ostatecznie wzięła Patroszyciela i w pojeździe zajęła się sprawdzaniem, czy wszystko z nim w porządku. Starała się nie myśleć o uroczych zwierzaczkach, koczujących w wodzie wokół nich, bo bała się, że obudzi to w niej emocje, których nie mogła teraz zdusić lekami. W końcu nie była nienormalna, to wszystko był wymysł Simona, a ona psychotropów nie potrzebowała. Mimo wszystko, czuła się bez nich pusta. Czuła, że coś jest nie tak i czekała tylko, aż jej spokój runie, zostawiając wielką czarną dziurę, która pochłonie cały jej umysł. Spodziewała się tego, czekała na to.
Gdy wyskoczyła z poduszkowca, woda sięgała jej prawie do połowy klatki piersiowej. Obaj mężczyźni zanurzeni byli zaledwie do pasa. Po raz kolejny mogła przeklinać swój wzrost, ale nie miała nawet na to siły. Chciała, żeby już było po wszystkim. Miała pendrive'a z programem, miała swoje umiejętności i najwyższej klasy omni-klucz. Cała reszta jej nie interesowała. Wyskoczyła na brzeg jak tylko do niego dotarła i rozejrzała się po posesji.
- Mogłabym taką mieć - mruknęła pod nosem. - Tylko kurwa bez krokodyli.
- NPC - ARMOR -
ObrazekObrazek
+10% DO OBRAZEŃ WRĘCZ | 75% SZANSY NA POWALENIE | +10% PREMIA TECHNOLOGICZNA | +10% TARCZE
Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [USA] Nowy Orlean

24 wrz 2017, o 22:11

Wynurzali się z bagna powoli. Im bliżej brzegu tym muł był większy. Wciągał ich oraz utrudniał ruchy coraz bardziej. Oczywiście nie dotyczyło to Keegana, jako że jego metalowe nogi nie czuły zmęczenia czy nie wywoływały irytacji ze względu na podłoże. On po prostu szedł przed nimi niczym lodołamacz.
Po wyjściu na brzeg pięknego ogrodu, zaraz obok starodawnej altany, mężczyzna zaczął rozglądać się dookoła. Było tutaj wyjątkowo cicho. Nie licząc oczywiście lokalnych insektów, których śpiew roznosił się po okolicy. Były też komary, które atakowały każdy możliwy odkryty kawałek ludzkiego ciała.
Hogarth wydał rozkaz dłonią by pójść za nim w stronę altany. Ostrożnie przechodzili małą alejką, którą otaczały pięknie rozkwitające kwiaty. Róże, tulipany, a nawet magnolie. Trzeba było przyznać, że po przebyciu drogi przez bagno, zapach kwiatów był naprawdę odświeżający.
Zbierał się delikatny wiatr, wysuszał błoto na ich uniformach, którego kawałki zaczęły odpadać i lądować na wyłożonej kamieniami dróżce. Zebrali się w końcu w altance. Była wykonana z drewna, a meble w środku w bardzo kolonialnym stylu. Mężczyzna chyba lubił taki styl, bo nie mogli zauważyć tutaj żadnej obecności nowoczesnej technologii.
- Kurwa, problem z błotem może nam cholernie utrudnić właściwy włam.
Warknął Keegan. Jego twarz ukryta była hełmem, ale mogła spodziewać się, jaki wyraz twarzy może mieć. Typowy dla niego grymas niezadowolenia. Poprawił karabin w dłoniach. Wskazał coś palcem.
- To nasz cel. Skrzynka z zasilaniem. Nie wiemy, jaki to typ, ani w jak jest zabezpieczona.
Pudło znajdowało się w oddalonym od głównego kompleksu miejscu. Znajdowało się na boku czegoś, co przypominało domek dla służby lub gościnny. Trudno było określić, jakie teraz spełniał zadanie. Kolejny raz najmłodszy z Hogarthów wydał rozkaz dłonią i ruszyli w stronę celu. Musieli się skradać, by pozostać po za oświetleniem budynku. Problemem nie były kamery czy czujniki. Tutaj był problem zwany sąsiadami. Wystarczy jeden, który postanowił się odlać w nocy, zjeść coś lub po prostu dopiero, co wrócił do domu, a cały plan pójdzie się jebać.
Alexis Crimson
Awatar użytkownika
Posty: 273
Rejestracja: 2 cze 2014, o 22:05
Miano: Alexis Crimson
Wiek: 28
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Inżynier Cerberusa
Postać główna: Irene Dubois
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 21.400

Re: [USA] Nowy Orlean

28 wrz 2017, o 21:29

Oni byli w błocie do pasa, Lex była w nim cała. Ale mimo wszystko chyba powierzchnia pokryta na niej błotem była mniejsza, niż u nich. Otrzepała się z niego w miarę możliwości, co nie dało zbyt dobrych efektów, więc zrezygnowała z tych prób. Po prostu poszła za nimi, rozglądając się wokół siebie i zastanawiając się, kiedy i co się spierdoli. Bo przecież póki co szło zbyt gładko, żaden krokodyl ich nie zeżarł, a znając jej szczęście to powinno wydarzyć się w pierwszej chwili, w której wsadziła czubek buta do wody.
Upewniła się, że nie zamoczyła sobie broni, bo błoto w niewłaściwych miejscach mogło zaburzyć sprawność jej funkcjonowania i dopiero wtedy skupiła się na tym, co do nich mówił Keegan. W sumie zaczynała się przyzwyczajać do tego, że jego twarz jest skrzywiona, jakby całe życie coś mu śmierdziało pod nosem. Jedyny uśmiech tego człowieka, jaki potrafiła sobie przywołać w pamięci, to był ten, gdy rzuciła się na niego na tarasie tamy, podrywając się z wózka. Naprawdę chciała go wtedy zabić. I zrobiłaby to bez zawahania, gdyby się nie obronił, albo nie chciał krzywdzić kobiety. Tylko dlatego, że nie potrafiła radzić sobie z agresją. Ale cóż, Hogarth to nie był ten typ. Chyba bardziej podobny z charakteru do ojca, niż do jowialnego dziadka. A może tego drugiego nie poznała wystarczająco dobrze.
Jej rozważania przerwało wskazanie odległej skrzynki. Utkwiła w niej wzrok, wzdychając ciężko. Kucnęła w altance, w zamyśleniu ścierając błoto z wysokich butów swojego pancerza.
- Prościej by było, gdyby ktoś z nas miał program kamuflażu - powiedziała, wyjątkowo nie złośliwie, ale tak po prostu, bo przyszło jej do głowy.
Nie chciała rozglądać się wokół, bo faktycznie obawiała się, że rzuci się jej w oczy żarząca się końcówka papierosa kogoś, kto wyszedł zrelaksować się wieczorem, albo poruszająca się sylwetka jakiegoś spacerowicza. Uniosła wzrok na Roy'a, a potem na Keegana. Westchnęła.
- Ja pójdę, jestem najmniejsza - stwierdziła. - Chyba nie musimy wszędzie chodzić we troje?
O ile nie zaprotestowali, pozwoliła im się gdzieś schować, a sama ruszyła cicho w stronę skrzynki, trzymając się cieni, krzaków i ścian, tak, by nikt jej nie zauważył. Czuła się trochę jak wtedy, gdy wracała nawalona w trzy dupy na pokład Hekate, bojąc się, że zaraz spotka Belforda na porannej przechadzce po pokładzie. Tylko tu stawka była nieco większa.
- NPC - ARMOR -
ObrazekObrazek
+10% DO OBRAZEŃ WRĘCZ | 75% SZANSY NA POWALENIE | +10% PREMIA TECHNOLOGICZNA | +10% TARCZE
Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [USA] Nowy Orlean

29 wrz 2017, o 19:43

Wstrzymał grupę słysząc propozycję Lex. To mogło się udać. Widać, że zastanawiał się nad tym czy posłać ją samą. Wciąż nie mogli mieć pewności, co ich czeka. Plus był taki, że posiadłość wyglądała na całkowicie opustoszałą. Jakby byli jedynymi gośćmi w tym miejscu od kilkudziesięciu lat.
To miejsce było niczym machina czasu, która cofnęła ich dobre 200, ba nawet 300 lat wstecz, kiedy takie budowle w Luizjanie były czymś normalnym. Miejsca, w których wydarzyło się wiele tragedii czarnoskórych niewolników. Pewnie i ten budynek miał swoją mroczną historię z tego okresu. Teraz do tej historii dopisywane były kolejne rozdziały.
Dopiero po krótkiej chwili odezwał się Keegan.
- Możesz ruszać, będziemy cię obserwować.
Obydwaj ruszyli w stronę krzaków znajdujących się blisko ogrodzenia budynku. W taki sposób mogli uniknąć wykrycia, chociaż z jednej strony.
Przekradającą się Lex nie zauważyła niczego specjalnego wokół. Inne posiadłości były tak samo ciemne, jak ta, do której, prędzej czy później, planowali się włamać.
Dziwne było to, że oprócz kamer zamontowanych wokół budynku nie znajdowały się tutaj żadne inne zabezpieczenia. Mogło ich tutaj być o wiele więcej, nie mieli by o nich nawet żadnego pojęcia. Jednak wszystko tutaj wyglądało jak typowy teren jakiegoś bogatego dupka, który ma gdzieś ochronę i całą resztę. Pewnie wierzył, że pieniądze i strach przed jego władzą, będą wystarczającą blokadą przed każdym złodziejem.
Możliwe, że tak to mogło wyglądać.
Kiedy, Lex dotarła do skrzynki zauważyła, że jest to typowa skrzynka na korki. Nic specjalnego. Sprawiała to, że sytuacja wydawała się stawać po prostu dziwna. Jak osoba taka jak Stanford, po prostu nie przejmowała się niczym?
Nawet po dostaniu się do środka wszystko wyglądało dość normalnie. Zwykła matryca oraz przełączniki. Jedyne, co było problemem to brak jakichkolwiek opisów, co odłączały dane przyciski. A tych było naprawdę dużo.
Jedynym chyba ułatwieniem było wejście na omni-klucz zamontowane pod całą paletą migających światełek. Pewnie dla elektryków czy innych specjalistów od takich spraw.
- Jak to wygląda?
Usłyszała nagle w słuchawce głos Keegana. Będąc obok skrzynki, nawet nie wiedziała gdzie się znajdują. Mimo, że jeszcze kilka minut temu widziała, w którą stronę się kierują. Poruszali się wokół niej niczym duchy.
Alexis Crimson
Awatar użytkownika
Posty: 273
Rejestracja: 2 cze 2014, o 22:05
Miano: Alexis Crimson
Wiek: 28
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Inżynier Cerberusa
Postać główna: Irene Dubois
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 21.400

Re: [USA] Nowy Orlean

30 wrz 2017, o 19:15

Skrzywiła się, gdy usłyszała w słuchawce głos Keegana. Wystarczyło jedno wypowiedziane przez niego, zupełnie neutralne pytanie, a już miała ochotę dać mu w pysk. Miała nadzieję, że wcześniej czy później się od niego uwolni i nie będzie musiała się z nim kontaktować. Może sporadycznie. Sporadyczność by zniosła.
- No skrzynka jak skrzynka - powiedziała, przesuwając wzrokiem po przełącznikach. - Co mam tu zrobić? Wyłączyć wszystkie czy któreś konkretnie?
Uruchomiła omni-klucz i podłączyła się pod panel, chcąc przynajmniej wiedzieć gdzie co jest. Nie zamierzała losowo klikać wszystkiego, co jej wpadnie pod ręce, bo z doświadczenia wiedziała, że to się nie skończy dobrze. Naturalnie, najpierw ustawiła firewalla, który zabezpieczał jej urządzenie przed ewentualnym podpięciem się z zewnątrz. Może i ktoś tu nie interesował się nowoczesnymi zabezpieczeniami typu mechy, wieżyczki, czy czujniki ruchu na zewnątrz, ale to nie znaczyło, że nie mogły czekać na nich niespodzianki w mniej oczywistych miejscach.
- Muszę zostawić prąd w biurze - poinformowała Hogartha przez słuchawkę. - Cała reszta mnie jebie. Bo do biura idziemy, tak? No i w drzwiach może, jeśli są przesuwne i nowe.
Mówiła cicho, nie chcąc być usłyszana przez kogoś, kto usłyszeć jej nie powinien. Miała straszną ochotę zapalić. Znów w możliwie najmniej sensownym momencie. Przecież nie mogła w tej chwili wyciągnąć papierosów i odpalić jednego. Pomijając fakt, że chyba w ogóle ich nie wzięła. Zostały na stole w domku. Kurwa mać.
Akurat to powinno pójść gładko, o ile odłączenie prądu nie wywoła jakiegoś alarmu. A to też było całkiem możliwe.
- Po co my to w ogóle wyłączamy? - spytała. Prościej było zająć się konkretnymi systemami. Monitoringiem najpierw. Potem zorientować się, czy jest wewnętrzna ochrona willi. Ta nie mogła być aktywowana z biura, musiała mieć panel dostępu przy wejściu, inaczej samego właściciela rozstrzelałoby na dzień dobry.
- NPC - ARMOR -
ObrazekObrazek
+10% DO OBRAZEŃ WRĘCZ | 75% SZANSY NA POWALENIE | +10% PREMIA TECHNOLOGICZNA | +10% TARCZE
Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [USA] Nowy Orlean

3 gru 2017, o 19:40

Długo nic nie słyszała w słuchawce stojąc przed otwartą skrzynką. Nic nie zagłuszało sygnału po prostu Keegan przestał się odzywać z nieznanego powodu. Dopiero po dłuższej chwili znowu się odezwał.
- Do systemu dostaje się prąd z dwóch miejsc. Jednym z nich jest ta rozdzielnia przy której stoisz. W budynku gościnnym znajduje się oddzielny generator, który się odpala na wypadek jak padnie zasilanie. Ten będziemy musieli wyłączyć jak skończysz z tym.
Mówił znacznie ciszej niż wcześniej. Gdyby nie hełm pewnie ledwo co by go słyszała przez ciągły jazgot lokalnej fauny i flory. Nie wspominając o komarach, które w jakiś sposób potrafiły przedostać się w miejsca, gdzie kombinezon nie zapełniał ochrony.
Po jakimś czasie usłyszała w słuchawce bardzo głośny dźwięk. Jakby dosłownie jeden z nich oberwał wystrzałem prosto w hełm.
- Pojebało cię, Roy?
Tym razem głos Keegana nie brzmiał tak cicho. Nie można mu się było dziwić. Dźwięk był na tyle głośny, że mógł zatkać uszy. Dosłownie jakby ktoś wystrzelił karabinem zaraz obok jej głowy.
- Widziałeś jakie te skurwiele są wielkie? Wleciał mi do hełmu.
Tłumaczył się jej brat rozdrażnionym głosem. Widać było, że jednak profesjonalizm nie był jego najmocniejszą stroną skoro przywalił sobie w hełm z otwartej ręki, żeby zabić komara, który znalazł się wyjątkowo jego twarzy.
- Siedź cicho pieprzony debilu. – Warknął Keegan do słuchawki. Pewnie żałował, że to właśnie on musiał zajmować się tą dwójką. Pewnie nie na to się pisał, kiedy wstąpił do Przymierza. Zresztą jego życie chyba nigdy nie było zwykłe jak na żołnierza.
- Sam jesteś debilem.
Dodał ciesz Roy. Znowu nie było żadnego kontaktu z nimi. Po prostu dali jej się skupić na pracy, która na temat moment była znacznie ważniejsza niż owadzi kryzys mężczyzn chowających się niedaleko niej.
System który miała przed sobą był wyjątkowo prosty. Wręcz prostacki. Jakby zachęcał potencjalnego złodzieja czy szpiega do jego wyłączenia i z infiltrowania budynku. Gdyby nie to, że wiedziała o drugim źródle to postąpiłaby może tak samo. Dlatego odłączenie wszystkiego od prądu w sumie nic nie zmieniło. Systemy nawet nie wyłączyły się przeskakując na drugi węzeł. Jedyna zmiana jaką mogła zobaczyć to wyłączające się światła zewnętrzne.
Chwile potem przenieśli się już pod drzwi domku gościnnego. Tam też znajdował się typowy zamek. Jednak nie na tyle mocny by nie dało się go sforsować zwykłym programem. Dopiero będąc w budynku musieli odpalić noktowizję w hełmach by widzieć cokolwiek.
Domek był naprawdę ładny. Wykończony w bardzo staroświeckim stylu. Problemem jednak było to, że nigdzie nie było schodów prowadzących na dół, za to były jedne, które pozwalały dostać się na górę. Roy poszedł obstawić górę, kiedy Keegan szukał przełączników na dole.
Alexis Crimson
Awatar użytkownika
Posty: 273
Rejestracja: 2 cze 2014, o 22:05
Miano: Alexis Crimson
Wiek: 28
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Inżynier Cerberusa
Postać główna: Irene Dubois
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 21.400

Re: [USA] Nowy Orlean

11 gru 2017, o 00:05

Nie miała siły ich słuchać. Zachowywali się jak dwójka dziesięciolatków, a do tego Roy jak zwykle robił z siebie debila. Nic dziwnego w sumie, że nie dostał nigdy żadnej lepszej pracy, niż praca w ochronie przy biednych klubach, albo zlecenia z extranetu. Inna sprawa, że faktycznie nie szukał, bo twierdził że wystarcza mu taki stan rzeczy, ale czasem naprawdę wątpiła w jego intelekt. Teraz w szczególności. Do tego jeszcze pierdolone komary doprowadzały ją do szału. Nie po to nosiła kombinezon i pancerz, żeby te pieprzone owady wlatywały jej teraz wszędzie. Czuła już, jak wszystko zaczyna ją swędzieć, choć przecież jeszcze nie było to możliwe.
- Ja pierdolę, Roy, jakim ty jesteś idiotą - rzuciła cicho, wyłączając prąd w przełącznikach, które miała przed sobą.
Przynajmniej zrobiło się ciemno dookoła i żaden z ciekawskich sąsiadów nie mógł teraz zobaczyć trzech obcych osób, plączących się po ogrodzie, który nie należał do nich. Właściciel z pewnością nie byłby zadowolony, gdyby wiedział, co tu się teraz działo. Lex szybko dołączyła do pozostałej dwójki, razem z nimi wchodząc do budynku.
Niewiele było widać w środku, ale Crimson wiedziała, że ten domek letniskowy był lepiej wyposażony i z pięć razy większy, niż jej mieszkanie. A odwiedzany zapewne był raz w roku. Kurwa, to było niesprawiedliwe. Ona też zasłużyła na taką willę. Pewnie zarobiłaby już na jej część, gdyby nie wydawała połowy wypłaty na alkohol i papierosy.
- Pomogę ci szukać - zasugerowała, ruszając powoli w drugą stronę, niż ruszył Keegan.
- NPC - ARMOR -
ObrazekObrazek
+10% DO OBRAZEŃ WRĘCZ | 75% SZANSY NA POWALENIE | +10% PREMIA TECHNOLOGICZNA | +10% TARCZE
Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [USA] Nowy Orlean

17 gru 2017, o 21:38

Chyba domek gościnny był odwiedzany chyba jeszcze rzadziej niż raz do roku. Większość mebli przykrywała ogromna wręcz warstwa kurzu. Gdyby nie systemy noktowizyjne nie widzieli by niczego, ze względu na spuszczone do samego końca rolety antywłamaniowe. Chociaż jeśli Lex przyjrzała by się im bliżej zauważyła by, że są to raczej wojskowe bariery montowane w budynkach rządowych lub bazach Przymierza. Musiało to być dość dziwne skoro to nie był główny budynek..
Poruszając się po wyższym piętrze nie mogli znaleźć niczego specyficznego. Zresztą dopiero stali na korytarzu, który prowadził do innych pomieszczeń. Stojąc u szczytu schodów mogli pójść w lewo, gdzie znajdowały się chyba dwa pokoje, naprzeciwko nich korytarz prowadził do drzwi, które znajdowały się na ich samym końcu lub w prawo gdzie mogli zauważyć wielkie przeszklone drzwi prowadzące do czegoś na kształt baru
- Pójdę w prawo, ty sprawdź pokoje po lewe.
Rzucił luźno Ray idąc powoli w stronę przeszklonych drzwi. W zależności, który pokój wybrała mogła trafić albo do sypialni albo do sypialni. Pokoje za bardzo się nie wyróżniały. Obydwa miały bardzo rustykalny styl.
Sypialnia wyróżniała się tym, że na biurku stojącym obok wielkiego okna, które teraz było całkowicie zamknięte i zablokowane, znajdowała się stacja komputerowa. Znajdowała się też tam niewielka biblioteczka, łóżko nakryte narzutą oraz dwa fotele skierowane w stronę drzwi.
Łazienka wyglądała jakby została dosłownie wklejona z jakiegoś pałacyku. Dużo drewna i porcelany. Trudno było w tym miejscu znaleźć raczej jakiekolwiek informacje czy przełączniki.

Wróć do „Ziemia”