Ojczysta planeta ludzi wkracza w złoty wiek - rozwojowi ulega przemysł, handel i sztuka. Postawiono na ekologię i lepiej zagospodarowano teren, dzięki czemu wszystkim, teoretycznie, żyje się lepiej, choć prawdę mówiąc stale rośnie przepaść między biednymi i bogatymi mieszkańcami.
LOKALIZACJA: [Gromada Lokalna > Układ Słoneczny]

Matthew Tarczansky
Awatar użytkownika
Posty: 339
Rejestracja: 23 lis 2014, o 20:31
Miano: Matthew Tarczansky
Wiek: 32
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Oficer Techniczny
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 35.880
Medals:

[GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

25 sty 2015, o 15:04

Matthew na szczęście połowicznie przewidział to co się stanie. Wpadli do środka i znaleźli się u celu swojej podróży. Co prawda, dość niefortunnie i niezdarnie, ale znaleźli się na miejscu. Daniel spanikował, było to do przewidzenia, najwyraźniej nie potrafił sobie poradzić ze stresem. Mechatronik nie dziwił się pracownikowi Movachai Energetics, w tak upiornym miejscu trudno było zachować kontrolę nad własnym umysłem, który działał w tym momencie instynktownie i podjął decyzję o tym, by wejść do najbezpieczniejszego miejsca. Jak się później okazało, nie było ono tak bezpieczne jak początkowo zakładali. Szybka analiza sytuacji doprowadziła go do kilku wniosków. Kobieta, Annet Liamson, biotyk. Niech to szlag. Z całych swoich sił pragnął, aby nie zobaczyć na tej stacji biotyka, niestety jednak stało się inaczej. Otoczenie było w pewien sposób hipnotyzujące, niezwykłe i w pewnym stopniu piękne. Wydawało mu się odrobinę surrealistyczne, przerażające. Obserwacja przedmiotów orbitujących wokół kobiety i błękitna poświata, unosząca się w całym pomieszczeniu pozwalała mu twierdzić, że znaleźli Błękit, o którym wszyscy mówili. Może to od niej zaczęło się to całe szaleństwo. Matt w wyniku szybko przeprowadzonej dedukcji wysnuł następujący wniosek. Wpadli właśnie do jaskini Błękitnego Lwa. Starał się zachować spokój i próbował pomyśleć o tym, co zrobiliby wojskowi w obecnej sytuacji. Pierwsze o czym pomyślał, to zastrzelenie jej z zimną krwią. To z pewnością załatwiłoby problem raz na zawsze, ale istniało duże prawdopodobieństwo, że ona po prostu rozsmaruje ich na ścianie przy pomocy swoich biotycznych zdolności. Dlatego też, w wyniku swoich przemyśleń i humanitarnego podejścia do życia, Matt podjął decyzję o tym, by spróbować złapać z nią kontakt. Jeśli ona jest kluczem do wydarzeń z tej stacji, to ona mogła je zakończyć raz na zawsze. Wyglądała jednak na mocno szurniętą, miał wrażenie, że wypuszczenie z ust choćby jednego słowa mogłoby wywołać reakcję łańcuchową, na którą nie będą mieli wpływu i próba zareagowania skończy się fiaskiem.
Wówczas Daniel sięgnął po broń. Wymierzony prosto w kobietę Predator nie wróżył nic dobrego. Cholerny panikarz, na szczęście nie pociągnął za spust. Wtedy mógłby to być koniec dla ich wyprawy. Głowa Matta serwowała mu kolejne czarne scenariusze, które podświadomość jeszcze bardziej łechtała drastycznymi scenami śmierci. Z pewnością, widziane tutaj rzeczy na długo pozostaną w pamięci inżyniera, zdawał sobie jednak sprawę z tego, że musi zachować zimną krew. Nie mógł poddać się chwili, bowiem wiedział w jak podbramkowej sytuacji właśnie oboje się znajdują. Później wrzask. Wrzask, który brutalnie wdzierał się w każdy element ciała mechatronika. Miał wrażenie, że każda komórka jego organizmu słyszy to przeraźliwe jęknięcie, przez chwilę myślał, że to koniec. Na szczęście, całe zajście się uspokoiło. Przynajmniej pozornie. Wówczas stwierdził, że musi zareagować. Pierwsza sprawa, to uspokoić Daniela. Zdawał sobie sprawę, że to nie będzie proste, na szczęście, miał załadowany program spalający, gotowy do użycia. Jego omni-klucz cały czas dawał o tym znać.
-Stary, pod żadnym pozorem nie strzelaj. Daj spokój, to tylko pogorszy sytuację. Wierz mi, nie chcesz mieć bezbronnej kobiety na sumieniu.-Rzucił najbardziej uspokajającym tonem, jakim w tym momencie dysponował. Bał się, to było wyczuwalne. Głos mu drżał, ale z całych sił nie chciał dopuścić do tego, aby Daniel pociągnął za spust. Nieziemski stres jaki teraz odczuwał, miał wrażenie, że powodzenie jego zadania właśnie w całości spoczęło na jego barkach.
-Nie rób głupstw, schowaj broń i nie wkurwiaj jej. Nie chcemy tego.-Ponowił wezwanie do uspokojenia. Wykonywał bardzo spokojne gesty, korzystał z chwili, w której to prawdopodobnie Błękit go nie wykrył. Prawdopodobnie już po ptakach. Najgorsze było to, że komunikaty od wojaków nie były za ciekawe, Matt nie wiedział co tam się dzieje. Nie wiedział, czy może nawiązać z nią kontakt. Mogłoby się to dla nich skończyć źle. Jednak postanowił zaryzykować i tak cała drużyna znajdowała się w podbramkowej sytuacji. Upewnił się jednak, że jego słowa będą słyszalne na kanale ogólnym. Przykucnął zatem, patrząc w stronę kobiety. Starał się nie pokazywać emocji, choć jego twarz wyraźnie wskazywała na strach wymieszany ze zmartwieniem. Zastanawiał się, co tutaj musiało się stać, skoro doszło do tak dramatycznych wydarzeń.
-Cześć, jestem Matthew. Po plakietce widzę, że masz na imię Annet. Piękne imię...Przybyliśmy tu, by wam pomóc. Całej załodze i gwarantuję Ci własną ręką, że nie chcemy nikomu zrobić krzywdy. To Ciebie bronią jak lwica swoje młode, prawda? Proszę Cię, zatrzymaj tą rzeź, nikt nie musi zginąć. Chcę Ci pomóc, lubię pomagać. Zrobię wszystko co zechcesz, tylko proszę...Powstrzymaj swoich kolegów.-Odezwał się. Jeszcze bardziej drżącym głosem, niż poprzednio. Bał się, że nikt nie będzie wstanie im pomóc, jeśli coś pójdzie nie tak. Być może to misja samobójcza, brał tą myśl pod uwagę. Nie chciał umierać w tak beznadziejnych okolicznościach.
-To Daniel...On też nie chce zrobić Ci krzywdy, boi się. Tak samo jak ja. Prawdopodobnie Ty też. Wierz mi, wszyscy się boimy i na pewno nie chcemy powybijać się do nogi.-Dodał po chwili, nawet pozwolił sobie na lekki uśmiech, chcąc dać jej do zrozumienia, że jest pokojowo nastawiony. Na dodatek przerażony, ale to już inna para kaloszy.
ObrazekObrazek THEME|WORK THEME|SPACESUIT|CASUAL|VOICE|ARMOR Premia technologiczna: +20%
Bonus do tarcz: +15%
Bonus do celności strzelby: +5%
Zwiększenie siły i obrażeń od mocy technologicznych: 15%
Zwiększenie obrażeń zadawanych przez Spalenie: 10%
Vex
Awatar użytkownika
Administrator
Posty: 1953
Rejestracja: 18 cze 2014, o 15:17
Miano: Vexarius "Vex" Viyo
Wiek: 32
Klasa: Dewastator
Rasa: Turianin
Zawód: Widmo
Lokalizacja: Arae / Cytadela
Status: It's complicated.
Kredyty: 34.710
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

25 sty 2015, o 17:19

Gdy tarcze przeciwnika zamigotały słabo pod nagłym napływem nadprogramowego ładunku elektrycznego, Vex stłumił przekleństwo. Nie miało to jednak znaczenia; nagłe zniknięcie ryfciarza zaskoczyło porucznika, który zawahał się na ułamek sekundy, a to wystarczyło. Cios maczetą wydarł mu powietrze z płuc, sprawiając, że zatoczył się do tyłu, bardziej z zaskoczenia niż z bólu. Atak znowu odsłonił mężczyznę, który teraz stał na środku korytarza z twarzą wykrzywioną w maniakalnym grymasie i zakrwawionym ostrzem.
Niebieska krew ściekała po głębinowym nożu, barwiąc posadzkę, a Vex z ociąganiem zorientował się, że należy do niego.
W którym miejscu plan poszedł nie tak jak trzeba? Uniósł rękę, odruchowo przykładając palce do wygiętego napierśnika, a spomiędzy nich od razu popłynęło więcej krwi. Czy mógł coś zrobić inaczej? Albo lepiej? Czy po prostu miał pecha? Ból, który nadszedł chwilę później, zdławił jego myśli. Eksplozja bieli i czerwieni przed oczami nieomal pozbawiła go zmysłów; zachwiał się i oparł jedną ręką o ścianę, podnosząc wzrok na swojego oponenta. Za jego plecami dostrzegł Konrada, wypadającego zza zakrętu, ale nie przyniosło mu to zbyt wiele nadziei. Adrenalina wciąż napędzała jego żyły, ale już wielokrotnie widział śmiertelnie rannych żołnierzy, którzy nie zdawali sobie sprawy z tego jak bardzo poważne są ich obrażenia.
Załatwiony przez człowieka z nożem. Poza bólem poczuł lekki zawód.
Trochę siara.
- Nie krępujcie się, sierżancie. Specjalnie zostawiłem go dla was, żebyście się nie nudzili - mruknął cicho przez komunikator, siląc się na humor pomimo głębokiej rany na piersi. Puścił się ściany i spróbował się wyprostować, ale zamiast tego tylko zachwiał się na nogach. Jeżeli byłby mądrzejszy, to zrezygnowałby i osunął się na podłogę, licząc na to, że ryficarz uzna go za wyeliminowanego i zostawi samemu sobie. Może Konrad by go wtedy wykończył. A może pobiegłby dalej, żeby dorwać techników...
Gdzieś od strony centrum kontroli dobiegł do jego uszu upiorny wrzask, który potwierdził, że Mattowi i Danielowi udało się otworzyć drzwi, ale najwyraźniej znaleźli za nimi coś czego nie powinni. Gdyby miał siłę, roześmiałby się ponuro.
"Jebać to."
Liczył, że Konrad zaatakuje ryfciarza z odległości, nim ten się zorientuje w jego obecności lub spróbuje dokończyć to co rozpoczął pierwszym ciosem maczety. Sam nie zamierzał już pozostawiać niczego przypadkowi - po akcji bohaterskiej sondy zdezaktywował zewnętrzną warstwę tarcz kinetycznych, rozładowując generator pola i detonując pancerz technologiczny, póki przeciwnik był w jego zasięgu.
Jeżeli pomimo wysiłków sondy oraz pierwszego ataku Konrada, to nie wystarczyło, by wyeliminować przeciwnika, zamierzał zebrać resztkę sił i przeznaczyć je na następny bezpośredni, ciężki atak wręcz* na mężczyznę, tym razem jednak już z omni-ostrzem.

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Ostatnio zmieniony 25 sty 2015, o 21:43 przez Vex, łącznie zmieniany 2 razy.
THEME                    VOICE                    ARMOR                    CASUAL
ObrazekObrazek
+5% do obrażeń w walce wręcz   
-1PA koszt przeładowania    -1.5PA do kosztu zdolności technologicznych
Dla MG:
Wyświetl wiadomość pozafabularną
Konrad Strauss
Awatar użytkownika
Posty: 861
Rejestracja: 2 cze 2012, o 09:03
Wiek: 29
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Specjalista N2
Lokalizacja: Treches
Status: Starszy sierżant. Doświadczenie z obcą technologią(trzy razy). Po załamaniu nerwowym, jest na przymusowym urlopie.
Kredyty: 38.570
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

25 sty 2015, o 19:22

Wszystko szło dobrze podczas biegu przez korytarz, bo przez nikogo nie został zaatakowany. Spojrzał wpierw w lewo, dla samej zasady i poczuł, jak mu serce stanęło, by zaraz rwać się do galopu. Na ułamek sekundy miał przed sobą tą psychopatkę, która najwyraźniej została na stacji. Momentalnie wycelował Huragan na jej wyszczerzoną w uśmiechu twarz, ale zniknęła ona niczym zjawa z koszmaru.
Pojęcia nie miał, jakie zdarzenie miało wtedy miejsce, ale obiecał sobie, że po wszystkim sprawdzi nagranie.
Kiedy znalazł się u góry i skończył majstrować przy zamku w drzwiach, którego zabezpieczenia nie powalały na kolana, dostrzegł, że brak mu widoku na bandytę. Usłyszał natomiast, choć musiał się przysłuchać, słaby głos turianina. Prędko wyjrzał więc na główny korytarz i zobaczył wspomnianego wcześniej zbója, który zamierzał wykończyć Vexa. Oczy rozszerzyły mu się na ten widok i stracił kontrolę na rzecz wpajanych mu odruchów. Pojęcia nie miał, czy przeciwnik ma na sobie tarcze, więc użył na nim w pierwszej kolejności Przeciążenie. Jeżeli miałby jakieś tarcze, to automatycznie pożegnałby się z nimi, a jeżeli nie miałby na sobie nic, to była szansa, że ogłuszyłoby go to.
Drugie w kolejności leciało Natychmiastowe zamrożenie, które spowolniłoby faceta. Na deser chwycił oburącz pistolet maszynowy, wymierzył i posłał szybką serię w oponenta. Strzelał żeby zabić, więc nie martwił się o takie drobnostki, jak celowanie w kończyny.
Cały zestaw o ile w którymś momencie nie odciągnąłby uwagi od rannego towarzysza, na w pełni sprawnego i zabójczego sierżanta Przymierza, to chociaż stałby się gwoździem do trumny, dla byłego już pracownika stacji. Konrad właśnie podpisywał jego zwolnienie z pracy.

Wyświetl wiadomość pozafabularną
ObrazekObrazek Theme Ubiór cywilny

Wszystko co słyszymy jest opinią, a nie faktem.Wszystko co widzimy jest perspektywą, a nie prawdą. - Marek Aureliusz
Bleys Belford
Awatar użytkownika
Posty: 275
Rejestracja: 13 cze 2014, o 19:59
Miano: Bleys Belford
Wiek: 40
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kapitan Hekate
Lokalizacja: Omega/Hekate
Status: Oficer Cerberusa, oficjalnie kapitan prywatnego statku kurierskiego, ex Przymierze
Kredyty: 9.940
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

25 sty 2015, o 22:16

Bleys światłem latarki śledził znikającego za załomem korytarza Konrada. Wysłuchał rozmów gdy żołnierze przygotowywali się do uderzenia. Potem dochodziły go już tylko odgłosy walki na piętrze. Zdał sobie sprawę, że przeciwnik prawdopodobnie nie planował ataku od strony parteru.
Doszło do niego, że Matt do kogoś nawijał - czyżby kolejna szalona kobieta? Skąd się tam wzięła? Otwarli drzwi bez jego rozkazu?
Zaklął w myślach i odpalił adrenalinę, by poruszać się sprawniej i skoczył ku drabince na górę.
- Matt, Daniel, co tam się dzieje do cholery? Meldować! - warknął w biegu na kanale ogólnym, zdawał sobie sprawę, że żołnierze są zapewne zbyt zajęci starciem. Myśli i możliwe scenariusze rozwoju wypadków przelatywały mu przez głowę jak szalone w ułamkach sekund. Odgłosy walki docierały do niego gdy wskoczył na piętro z bronią gotową do strzału. Zerknął na felerne drzwi z leżącym trupem, które wciąż przypominały mu o tym, by działać przy nich szybko. Wypadł na korytarz gotów na odsiecz towarzyszom i najpewniej skrócić błyskawicznie dzielący ich dystans.
NPC | Voice | Theme | Formal | CasualObrazekObrazek -30% do kosztu regeneracji tarcz ✔ - 1 PA / strzał Motyką ✔ +15% do celności broni ✔
+5% do obrażeń broni i mocy ✔ +20% do obrażeń wręcz ✔ 20% szans na podpalenie omni-ostrzem ✔
+20% do pancerza ✔
Prawdziwy gracz pbfów potrafi pogodzić wszystko. - William Kraiven Obrazek
Rzut kością
Awatar użytkownika
Posty: 652
Rejestracja: 17 paź 2013, o 20:03

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

26 sty 2015, o 10:09

WALKA

#0 Sonda bojowa -> Napastnik
Napastnik: T: 10-40=0

#1 Konrad -> Napastnik [PRZECIĄŻENIE]
Szansa na ogłuszenie: 50%
0
Jeśli SUKCES:
Ogłuszenie.

Jeśli PORAŻKA
Napastnik [ODNOWA TARCZ - 12PA]
Napastnik: T: 650

#2 Vex -> Napastnik [DETONACJA PANCERZA]
Napastnik: P: 550-480=270

#3 Napastnik -> Konrad [ATAK WRĘCZ - CIĘŻKI]
<50
1
Konrad: P: 750 - 450 = 300
lub
Konrad: P: 750


#4 Konrad -> Napastnik [NATYCHMIASTOWE ZAMROŻENIE]
Napastnik P:270 - 300 = 0;



Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

26 sty 2015, o 18:14

Starcie rozpoczął Konrad, jednocześnie zmniejszając odległość, jaka dzieliła go od możliwego oprawcy Vexariusa. Przeciążenie nie natrafiło jednak na tarcze, gdyż ułamek sekundy przed tym lewitująca wokół Stephena Sonda bojowa oddała strzał, zdejmując tym samym energetyczną powłokę.
Wyładowanie wstrząsnęło komórkami mężczyzny, wywołując w nim niejaki szok. Nie był w stanie wiele zrobić, następne wyładowanie pancerza, które wywołał w swoistej desperacji Viyo, wgniotło elementy jego pancerza, ugniatając klatkę piersiową i wydzierając oddech z płuc. Na jego twarzy pojawił się krwisty ślad, po stronie najbliższej turianinowi.
Riffost, w szale jednak nie zdawał się zwracać z tego uwagi. Odwrócił się natychmiast w kierunku, z którego nadeszło przeciążenie, rzucając się biegiem do zmierzającego ku niemu porucznika Przymierza. Konrad nie miał czasu na reakcję, zbyt skupiony na własnej taktyce bojowej - klinga, której wcześniej zdołał uniknąć, tym razem okazała się być szybsza niż jego mięśnie nóg, wywołujące odskok do tyłu.
Ostrze pod kątem zatopiło się w ceramicznych warstwach pancerza, podążając w górę - cięcie zaczęte w dolnej linii żeber po prawej stronie sięgnęło niemalże lewego ramienia. W miejscach styków płytek zagłębiło się w skórę, w innych jedynie nacinając wzmocnioną, ochronną powłokę.
Dopiero po odpaleniu Natychmiastowego zamrożenia i widoku opadającego na ziemię, zamarzniętego przeciwnika, receptory bólu Straussa przekrzyczały wrzawę innych odczuć, dając o sobie znać nieznośnym pieczeniem.
Wciąż jego sytuacja wyglądała lepiej niż turianina, nie mógł on jednak stwierdzić, że z pełną wygodą obejdzie się bez medi-żelu. Ból był nieznośny, a z urywanych, rozsianych w jednej linii nacięć sączyła się krew. Choć na zewnątrz wylewała się jedynie odrobina, mógł podejrzewać, że pierwszą warstwę ubrania z łatwością będzie miał skąpaną w czerwieni.
Bleys, nadbiegając wreszcie do towarzyszy, zastał ostatnie chwile Stephena Riffosta. Leżące na ziemi ciało wyglądało na tak martwe, jak w istocie było - głównie za sprawą metody, za pomocą której było zabite. Niska temperatura szybko odebrała część kolorytu z zakrwawionej twarzy mężczyzny, od którego bił teraz chłód jak od dawno umarłego trupa, przechowywanego w chłodni.
Dwójka wojskowych nie wyglądała znakomicie, lecz to turianin był w gorszej sytuacji obecnie. Opierając się plecami o ścianę uniknął opadnięcia na ziemię, choć wizja ta kusiła i mógł jej ulec Z rany wciąż jątrzyła się krew, której to z kolei tracił coraz więcej Viyo. Konrad natomiast ciężko mógł ocenić stan swoich obrażeń. Ilość czerwonego płynu wydobywającego się na zewnątrz i plamiącego pancerz nie była zbyt wielka, lecz pod ochronną warstwą mogło to wyglądać znacznie gorzej. Dojmujące pieczenie zmuszało do natychmiastowego działania, choćby w postaci medi-żelu, który z nawet gorszą w rzeczywistości sytuacją powinien sobie na ten czas poradzić.

W pomieszczeniu obok sytuacja była w inny sposób ciekawa. W korytarzu pierwsza groza z pewnością minęła, gdyż przeciwnik zamienił się w dobrze schłodzonego trupa. Tutaj zagrożenie było czynne i realne, a siedząca na środku kobieta zdecydowanie mogła stać się przyczyną największych problemów dwóch techników.
Rocheford nie reagował na żadne słowa wypowiadane przez Matthewa. Zmrożony trwogą, stał tylko z drżącymi rękami dzierżącymi pistolet nieustannie wycelowany w Liamson. Biotyczka o nienaturalnie jasnych, niemal blond włosach na drugi rzut oka również nie wyglądała na osobę dożywioną czy o bogatej w witaminy diecie. Jej skóra była blada niczym u anemiczki, co kontrastowało z błękitem rozświetlającym półmrok, którego była źródłem.
Jej ogarnięte poświatą oczy wlepione zostały w Tarczansky'ego, który zabrał głos, usiłując załagodzić sytuację. W żaden sposób jednak jego słowa do niej nie trafiały, a nawet jeśli, to bardzo dobrze to ukrywała.
- Powstrzymać? - w jej głosie niemalże dało wyczuć się nutę drwiny. Błękitna poświata wokół niej pulsowała nerwowo. - Myślisz, że nie próbowałam?! - kolejny wrzask pozostawił po sobie nieprzyjemne wrażenie w głowie Matthewa. W jej oczach dostrzegł desperację.
- Chcą odebrać mi Błękit - załkała, a, choć wydawała się być tego nieświadoma, biotyczna poświata wokół niej się wzmocniła. - Chcą odebrać mi życie ogniem piekielnym. Nie mogą, nie... Nie mogą! Należę do Błękitu, Błękit ich powstrzyma - reszta słów wypowiedzianych przez kobietę była na tyle cicha, że Matthew nie był w stanie rozróżnić słów. Połowicznie i tak słuchał bełkotu, układanego w nieco bardziej zaawansowane konstrukcje słowne.
Nagle coś w jej wyrazie twarzy się zmieniło. Na jej twarzy na moment zabłąkał się opętańczy uśmiech, a oczy otworzyły się jeszcze szerzej. Czymkolwiek nie było, Annet doznała objawienia.
- Myślisz, że to mnie tu zamknęli, żeby mnie bronić, idioto? - z jej ust dobiegł gardłowy śmiech, a o poprzednim lamencie nie było mowy. - To tego, co jest wokół nas bronią! Walczą o powrót, ale on nam nie pozwala. Nie pozwala nam wrócić do Błękitu. Tam należymy, tam musimy umrzeć, tam... Nie, nie możemy tutaj. Nie w ogniu. W wodzie...
Obserwował kolejną zmianę w jej mimice twarzy. Kobieta z rozbawienia i drwiny przeszła przez wściekłość, wykrzywiającą jej twarz w grymasie, by znów zamknąć się w stanie katatonii. Podciągnęła nogi pod brodę i objęła je rękoma, zanosząc się szlochem i bełkocząc słowa, których znaczenia Tarczansky nie rozumiał.
- Gdzie... gdzie Donne? Oni... wyrwali jej płuca, wyciągnęli z objęć. Co się z nią stało, co się... GDZIE MOJA SIOSTRA?
Niczym nadciągająca fala z wód wzburzonego oceanu, Annet ponownie uniosła głowę, targana kolejnym napływem emocji. Z pewnością była szalona, lecz przy tym wydawała się niebezpieczna i o tym Matthew musiał pamiętać.

Wyświetl uwagę administratora
Bleys Belford
Awatar użytkownika
Posty: 275
Rejestracja: 13 cze 2014, o 19:59
Miano: Bleys Belford
Wiek: 40
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kapitan Hekate
Lokalizacja: Omega/Hekate
Status: Oficer Cerberusa, oficjalnie kapitan prywatnego statku kurierskiego, ex Przymierze
Kredyty: 9.940
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

27 sty 2015, o 12:44

Bleys zacisnął szczęki widząc rannych towarzyszy. Czyżby źle ocenił przeciwnika? Spodziewał się skoordynowanego ataku, ale ci szaleńcy najwyraźniej nie zamierzali tego zrobić. Zatrzymał się na moment na skrzyżowaniu i spojrzał w kierunku otwartych drzwi. Matt i Daniel byli w środku, z wewnątrz wylewał się błękitny blask charakterystyczny dla biotycznej aury. Były komandor wyregulował odruchowo nagłośnienie, by lepiej słyszeć z mikrofonu Matta, co mówi kobieta z którą rozmawiali.
- Matt, chcemy słyszeć wyraźnie z twego co ona mówi. Uspokój ją. Możesz wyprowadzić Rocheforda? - zapytał podchodząc tymczasem do rannej dwójki.
- Daniel, panujemy tu nad sytuacją, opuść broń - dodał spokojnie ale stanowczo do pilota - nie był jednak pewien w jakim ten jest stanie i czy coś do niego dotrze.
- Co z panem poruczniku, jak się trzymacie? - zapytał oglądając turianina. Jego stan był najwyraźniej dużo poważniejszy niż Konrada.
- Pomogę panu z medi-żelem - jeśli było trzeba udzielił turianinowi wsparcia wybierając niezbędne funkcje z omni-klucza. Pancerz turianina powinien wystawić diagnozę i zaaplikować Viyo niezbędną dawkę lekarstw i wstrzyknąć środki, które postawią obcego na nogi. Bleys wiedział, że wkrótce mogą go potrzebować, gdy nadejdzie nowe zagrożenie. Jeśli było trzeba użył też własnego medi-żelu podczas udzielania pierwszej pomocy.
- Konrad, gdy będziesz gotów, pomóż porucznikowi z jego pancerzem - rzucił do inżyniera Przymierza. Strauss z odpowiednią wiedzą z pewnością lepiej poradzi sobie z omni-żelem.
Tymczasem Belford przyjrzał się trupowi, choć cały czas nasłuchując o czym rozmawiają w centrum sterowania. Miał zamiar odpiąć generator tarcz denata, przyda się Mattowi. Inaczej, w razie ataku, biotyczka - rozsmaruje Tarczańskiego na ścianie w mgnieniu oka. Jeśli generator był przymarznięty, żołnierz pomógł sobie ogrzewając przedmiot omni-narzędziem. Pracując zastanawiał się o czym bredziła ta kobieta?
- Jaki "ogień piekielny"? - mruknął do reszty - Czyżby grozili jej granatem? - tego się wystraszyła? Nie bała się umrzeć w wodzie, gdzie był ów cały "Błękit", a panikowała na myśl o ogniu?
Dalej było coś o wyrwanych płucach owej Donne, która im uciekła. Belford pokręcił głową starając się zrozumieć.
- Może chodzi o to, że uszkodzili jej pancerz i nie mogła wyjść? - spojrzał pytająco na Konrada.
- Ale przecież w każdej chwili mogła wziąć zapasowy...
Tymczasem podniósł z podłogi "maczetę", o której opowiadał im Konrad.
Zważył broń w dłoni wyczuwając jej środek ciężkości. Był pod wrażeniem tego narzędzia, jeśli z taką łatwością przecięło pancerz może sprawdzi się lepiej w walce niż jego własne omni-ostrze. Wiedział, że prawdopodobnie ma największe doświadczenie w walce w zwarciu. Przypiął długi nóż za plecy, by łatwo poń sięgnąć w razie potrzeby.
- Zaoferuj znów pomoc - rzekł znów do Matta - nie próbuj kręcić, maniacy są na to przeczuleni i wszędzie wietrzą spiski. Powiedz, że jestem liderem grupy i chcę z nią pomówić. Mam dla ciebie generator tarcz, oby był sprawny. Wycofajcie się za drzwi gdy podejdziemy - ciągnął przyciskając znów dłoń do boku hełmu i poprawiając głośnik. Zastanawiał się kto im zabraniał wyjść do "Błękitu" Czy szalona kobieta, miała na myśli któregoś pracownika stacji, czy może kogoś z zewnątrz z poprzednich ekip?
- Dobra panowie, jesteście gotowi tam iść? - zapytał żołnierzy - Dasz radę Vex? Jeśli jej odwali, musimy walnąć w nią wszystkim co mamy, byle nie rozpieprzyć stacji - zakończył szeptem.
NPC | Voice | Theme | Formal | CasualObrazekObrazek -30% do kosztu regeneracji tarcz ✔ - 1 PA / strzał Motyką ✔ +15% do celności broni ✔
+5% do obrażeń broni i mocy ✔ +20% do obrażeń wręcz ✔ 20% szans na podpalenie omni-ostrzem ✔
+20% do pancerza ✔
Prawdziwy gracz pbfów potrafi pogodzić wszystko. - William Kraiven Obrazek
Vex
Awatar użytkownika
Administrator
Posty: 1953
Rejestracja: 18 cze 2014, o 15:17
Miano: Vexarius "Vex" Viyo
Wiek: 32
Klasa: Dewastator
Rasa: Turianin
Zawód: Widmo
Lokalizacja: Arae / Cytadela
Status: It's complicated.
Kredyty: 34.710
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

27 sty 2015, o 16:07

Wszystko rozegrało się w ułamku sekund, ale turianin miał wrażenie, że trwało godziny. Wyładowanie, którym cisnął Konrad zatrzymało ryfciarza na cenną chwilę i odwróciło jego uwagę, dając Vexowi czas na detonację własnego pancerza. Blask i siła technologicznej eksplozji zmusiły go do zmrużenia oczu, a wygięcia na uzbrojeniu ryfciarza oraz krew, która popłynęła mu z ust, były dowodem, że plan częściowo zadziałał. Nie powstrzymało to Riffosta, ale wystarczyło, by Strauss chwilę później dokończył dzieła. Gdyby nie to, jego los byłby prawdopodobnie przesądzony.
- Wszystko w porządku, sierżancie? - Turianin oparł się ciężko o ścianę. Zauważył, że z pancerza mężczyzny również cieknie krew. Ostatnie chwile walki przesłoniła mu sylwetka ryfciarza oraz rozbłysk zamrożenia, ale wyglądało na to, że Riffost zdążył zadać jeden cios przed swoją śmiercią. - Przybył pan w samą porę. Dzięki za asystę. - Pomimo bólu, w głosie porucznika można było usłyszeć wdzięczność.
Na widok i pytanie Bleysa, który pojawił się chwilę później, uniósł niemrawo rękę i wyprostował kciuk do góry w parodii ludzkiego gestu.
- Czuję się cudownie, komandorze - stwierdził ochryple, walcząc z przemożną chęcią osunięcia się na ziemię. Dobrze, że ściana była na tyle uprzejma, by wspomóc go w jego bitwie. Machnął ręką, gdy mężczyzna chciał mu pomóc i sam uruchomił w pancerzu aplikator medi-żelu, żeby zatamować krwawienie. Wnętrze jego napierśnika musiało stanowić przykry widok. - Pomóżcie Mattowi i Danielowi, weszli do centrum kontroli i mają kłopoty. Ja sobie poradzę.
Gdy Belford zaczął zadawać pytania, przyklękając przy martwym ryfciarzu, porucznik niespodziewanie poczuł napływ irytacji. Może sprawił to ból głębokiej rany, jeszcze nie do końca stłumiony przez medi-żel, a może fakt, że komandor powinien ruszyć na pomoc technikom, lecz zamiast tego skupił się na oglądaniu ciała. A może to było coś w widoku mężczyzny, który zaczął oglądać broń ryfciarza jak kawałek zdobyczy, a potem przypiął ją sobie do pancerza, nie zważając na turiańską i ludzką krew, która wciąż mieszała się na jej ostrzu.
- To nie czas na zbieranie łupów i zadawanie pytań, komandorze. Pięć metrów dalej nasi inżynierowie mogą zginąć w każdej chwili. Cywile - warknął ostrzej niż zamierzał, z naciskiem na ostatnie słowo. Jeżeli Strauss zamierzał wykonać rozkaz Belforda i pomóc mu z pancerzem, jego również pogonił machnięciem ręki. Potrafił zająć się swoim uzbrojeniem. - Idźcie im pomóc! Ja się do niczego nie nadaję w tej chwili, ale mogę pilnować waszych tyłów. Na stacji wciąż mogą znajdować się pozostali ryfciarze.
Podłoga kusiła, ale turianin w końcu z niej nie skorzystał, obawiając się, że gdy ulegnie i pozwoli opaść adrenalinie, rana go wykończy. Czerwień jego pancerza mieszała się z błękitem krwi na napierśniku, ale podniósł swój karabin i oparł go na ramieniu. Sam zaczął wracać na skrzyżowanie, żeby tam ciężko oprzeć się o ścianę na rogu, tym razem jednak tą po stronie wnęk technicznych. Wciąż nie sprawdzili pomieszczenia po lewej stronie kompleksu i wolał je mieć na oku.
"Nie grajcie na czas, Matt. Jedno niewłaściwe słowo, a będzie po was. Wycofajcie się od razu jak to tylko będzie możliwe, nie macie po co ryzykować", przekazał z zaciśniętymi zębami przez komunikator, patrząc wymownie na komandora. Jeżeli obydwaj żołnierze w końcu udali się do centrum kontroli, spróbował połatać swój pancerz przy użyciu omni-żelu, uzupełniając nim ubytki po ciosie maczetą.
THEME                    VOICE                    ARMOR                    CASUAL
ObrazekObrazek
+5% do obrażeń w walce wręcz   
-1PA koszt przeładowania    -1.5PA do kosztu zdolności technologicznych
Dla MG:
Wyświetl wiadomość pozafabularną
Konrad Strauss
Awatar użytkownika
Posty: 861
Rejestracja: 2 cze 2012, o 09:03
Wiek: 29
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Specjalista N2
Lokalizacja: Treches
Status: Starszy sierżant. Doświadczenie z obcą technologią(trzy razy). Po załamaniu nerwowym, jest na przymusowym urlopie.
Kredyty: 38.570
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

27 sty 2015, o 17:45

Teoretycznie Konrad wykonał wszystko w iście podręcznikowym stylu, ale praktyka sprowadziła go na ziemię dosyć szybko. Szybciej, niżby chciał. Widział jak tarcze przeciwnika się rozpadają, a rzucone Przeciążenie poraziło mężczyznę, odraczając tym samym egzekucję turianina. Problemem była jednak odległość dzieląca pracownika stacji i hakera, bo ten dosyć szybko do niego doskoczył ze swoim ostrzem. Bóg mu świadkiem, że nie miał zamiaru przyjmować ciosu na klatę, ale stało się inaczej. Niefart i odpuszczanie sobie części treningów fizycznych, sprawiły, że ostrze dosyć gładko przejechało po jego napierśniku i pozbawiając go tchu. Zaskoczony otworzył szeroko oczy, kiedy czuł w zranionym miejscu jednocześnie ciepło, jak i chłód.
Był niemal pewien, że nie uda mu się obronić przed drugim ciosem, dlatego jak tyko mógł, odpalił Natychmiastowe zamrożenie. Pierwszy raz miał okazję obserwować efekt tego na żywym człowieku i musiał przyznać, że to było naprawdę natychmiastowe.
Starcie się skończyło, a tuż po tym wyparowały resztki adrenalinowego koktajlu, jaki organizm mu zaserwował na czas walki. Ból we wiadomym miejscu, pojawił się prawie natychmiast, a nie chcąc stracić równowagi, blondyn oparł się plecami o ścianę, odwieszając broń, na zaczep magnetyczny przy biodrze. Przycisnął rękę do poszarpanego napierśnika i spojrzał na przyległą do rękawicy krew. Nie miał innej możliwości, jak tylko zaaplikować sobie medi-żel, bo inaczej padłby na podłogę. Dobiegało do niego wrażenie o tym, że ciężej mu się oddychało.
Słyszał też dialogi reszty zespołu, ale dobiegały one jakby zza grubej, pancernej szyby. Mózg rejestrował wszystkie wrażenia zmysłowe, ale świadomość była zajęta czymś innym.
Coś bardzo ważnego zajmowało uwagę Straussa i nie było to egoistyczne rozpamiętywanie ciosu ostrzem, które bez problemów przeszło przez pancerz. Nie dawała mu spokoju przemożna świadomość tego, że wszystko co robili od początku akcji, prowadziło wyłącznie do jednego z najgorszych możliwych wyjść. Po kolei, wyrywkowo przypominał sobie wszelkie informacje jakie otrzymał, wszystko co zobaczył i doszedł do jednego wniosku. Wszyscy umarli, bo chcieli odzyskać kontrolę nad stacją. Biegli na ślepo, nie zważając na nic i nie próbując nawet uczyć się na błędach swoich poprzedników i to doprowadziło właśnie do śmierci czwartego zespołu, jaki wysłało Movichai Energetics.
- Odmawiam. - odezwał się cicho do oficera i turianina, choć cywilni członkowie drużyny, też to mogli usłyszeć dzięki komunikatorom. Można było odnieść wrażenie, że przemawia przez niego szok, ale tak nie było. - Niech Vex, leci do pomieszczenia z trupem. Niech zamknie i zablokuje drzwi, po tym jak wciągnie denata.
Na pewno obaj żołnierze byli zaskoczeni tym co mówił, ale nie mógł sobie już więcej pozwolić na działania z fragmentaryczną wiedzą. Instynkt samozachowawczy to zabawna rzecz, która daje wyłącznie dwa efekty: sprawia że walczy się dalej, lub zmusza do ucieczki. Każdy, kto by usłyszał słowa inżyniera uznałby jego postawę, za ucieczkową.
- Zajmę się zamkiem w drzwiach i spróbuję je zamknąć. Bleys w tym czasie powinien wyprowadzić Matta i Daniela z pomieszczenia. Jeżeli ten fragment planu nie wypali, wszyscy pomijając oczywiście Vexa, zasuwamy do pomieszczenia z drabinami i tamte drzwi zablokuję. Nie chcę oddawać jej całego poziomu, ale wolę to, niż oddać jej całą stację. Bo jestem pewien, że przejdzie przez nas jak walec po mrowisku. A potem wyjdzie.
Znowu był Forgys, choć stacja nazywała się inaczej. Znów był odcięty w wrogim środowisku ludzkiej konstrukcji i znowu miał ten sam problem, z którym musiał się zmierzyć. Rozwiązanie jakie widział, było po raz kolejny takie samo. Izolacja wszelkimi możliwymi sposobami.
Po tym, jak zajmie się tym problemem, będzie musiał zająć się uciekinierką. Musiał ją pojmać, lub w zabić. Inne wyjścia nie miały szansy bytu, jeżeli chodziło o kwarantannę.

Wyświetl wiadomość pozafabularną
ObrazekObrazek Theme Ubiór cywilny

Wszystko co słyszymy jest opinią, a nie faktem.Wszystko co widzimy jest perspektywą, a nie prawdą. - Marek Aureliusz
Matthew Tarczansky
Awatar użytkownika
Posty: 339
Rejestracja: 23 lis 2014, o 20:31
Miano: Matthew Tarczansky
Wiek: 32
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Oficer Techniczny
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 35.880
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

27 sty 2015, o 22:05

Wściekła macica okazała się być bardziej wściekła, niż pierwotnie zakładał Matt. Na dodatek była walnięta, co było widać i słychać po jej słowach. Naprawdę, dość nieprzyjemna sytuacja, zważając na fakt, że nie mają dobrego pola manewru. Centrum kontroli jest dosyć małe, nie ma żadnej osłony przed ewentualnym ogniem czy biotycznym atakiem. Sprzęt jest szczelnie opakowany w swoich obudowach i na próżno było szukać luki w nim, aby się tam schować. Dodatkowo, wieści z pomieszczenia obok nie były najlepsze, bo z tego co zrozumiał Matt, dwójka była ranna. Niech to szlag. Nadal zastanawiał się nad tym, czymże jest ten Błękit. Najprostszym rozwiązaniem byłby ocean, ale coś mówiło mu, że to jednak nie do końca to. Chciał znaleźć odpowiedź, bowiem z pewnością tak często wspominany Błękit jest kluczem do rozwiązania całego tego szaleństwa.
-Słuchaj. Możemy Ci pomóc. Powiedz tylko gdzie jest ten Błękit, a na pewno znajdziemy jakieś rozwiązanie.-Rzucił do niej. Nie chciał grać na czas, ale czuł, że tak musi. Miał moralny dylemat. Z jednej strony chciał profilaktycznie uchronić ją przed nią samą i pozbawić Annet życia. Z drugiej strony, faktycznie chciał jej pomóc. Chyba jego lepsza strona wygrywała, bo naprawdę nie chciał nikomu zrobić krzywdy. Nie miał sumienia do tego, by do kogokolwiek strzelać. Poza tym, z jego punktu widzenia takie rozwiązanie nie przyniosłoby żadnej odpowiedzi, a tylko powiększyłoby ilość możliwych pytań. Inżynier miał wewnętrzną potrzebę poznania historii tego miejsca i co doprowadziło do szaleństwa, jakie tu zapanowało. Zastanawiało go jeszcze jedno. Skoro nie chcieli jej stąd wypuścić i prawdopodobnie chcieli opuścić tą stację, to dlaczego ich zaatakowano. Nie zamierzał jednak o to pytać, bo nie wiedział jakie będą tego konsekwencję, jej wyjaśnienie sytuacji w pewien sposób go satysfakcjonowało. Kiedy Bleys oznajmił, że chce porozmawiać z kobietą, on natychmiast ją o tym powiadomił.
-Mój szef mówi, że chce z Tobą pogadać.-Miał nadzieje, że zechce. Miał wrażenie, że Belford może być bardziej przekonujący. Był żołnierzem, na pewno znał jakieś techniki psychologiczne. Niemniej jednak, w stanie jej zaawansowanego szaleństwa mogło to nie dać żadnego skutku, ale trzeba było próbować wszystkiego. Daniel nie pomagał mu w nawiązywaniu kontaktu, szukania porozumienia. Z jednej strony go rozumiał, przecież sytuacje mogły się odwrócić. Jako jedyny w tym towarzystwie musiał zachować panowanie nad sobą. Wiedział, że kobieta jest skrajnie niebezpieczna. Była biotykiem. Pierdnięciem mogła rozsmarować go na ścianie. Wstał zatem i czekał na realizację planu. Zdawał sobie sprawę, aby plan mógł się udać, wszyscy potrzebowali odrobinę więcej czasu.
Dasz radę, stary, dasz sobie radę., powtarzał sobie w myślach. Musiał dać sobie radę. Od jego zachowania zależało powodzenie misji.
Wtedy padło pytanie o Donne. Zamarł na chwilę, bowiem zdawał sobie jaka patowa była z nią sytuacja. Niby była, później uciekła. W sumie, nawet nie było wiadomo czy jeszcze żyje. Nie można było wykluczać tej możliwości, aczkolwiek można było sądzić, że stało się z nią coś równie strasznego. Nie wiedział, co jej powiedzieć. Musiał coś wykombinować, nie mógł kręcić, bo wiedział, że pierdolnięci mają wyczulenie na tego typu manewry. Podrapał się nerwowo po głowie i rzucił do Annet.
-Z tego co mi wiadomo, to kilka minut temu mój kumpel chciał ją opatrzyć. Poziom niżej.-Powiedział jej prawdę. Przynajmniej pół. Miał nadzieję, że to łyknęła. Skoro miała przybyć odsiecz, to miał nadzieję, że nastąpi do szybko. Konrad coś wspominał o szybkiej ewakuacji, miał nadzieję, że Daniel to usłyszał w tym amoku. Niemniej jednak, jeszcze raz spróbował mu przemówić do rozsądku. Sądząc po pancerzu, prawdopodobnie miała jeszcze zapas barier kinetycznych. Później sam pancerz, a dopiero na końcu można byłoby ją odstrzelić. Z pewnością, nie będzie łatwo. Potrzebował pomocy, mógł zginąć w każdej chwili. Niech to szlag.
ObrazekObrazek THEME|WORK THEME|SPACESUIT|CASUAL|VOICE|ARMOR Premia technologiczna: +20%
Bonus do tarcz: +15%
Bonus do celności strzelby: +5%
Zwiększenie siły i obrażeń od mocy technologicznych: 15%
Zwiększenie obrażeń zadawanych przez Spalenie: 10%
Bleys Belford
Awatar użytkownika
Posty: 275
Rejestracja: 13 cze 2014, o 19:59
Miano: Bleys Belford
Wiek: 40
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kapitan Hekate
Lokalizacja: Omega/Hekate
Status: Oficer Cerberusa, oficjalnie kapitan prywatnego statku kurierskiego, ex Przymierze
Kredyty: 9.940
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

28 sty 2015, o 00:18

Bleys uśmiechnął się dziwnie posępnie na słowa Vexa o cywilach. Był na wojnie od piętnastego roku życia. W jego świecie tak naprawdę nie było żołnierzy i cywili. Byli tylko żywi i martwi. Nie miał jednak czasu by dyskutować o tym teraz, jeśli w ogóle miałby na to ochotę. Turianin był w lepszym stanie niż wydawał się na pierwszy rzut oka, nie potrzebował wiele pomocy i to było dla oficera najważniejsze. Zmarszczył brwi, gdy usłyszał sposób w jaki Konrad zaproponował swój plan. Nie miał nic przeciw szybkiej wymianie zdań na temat sposobu działania ale w dalszym ciągu to on był dowódcą grupy.
- Jeśli coś pójdzie nie tak, może nie być czasu na ucieczkę, Strauss. Spróbuję ich wyprowadzić i może pan przygotować drzwi do zamknięcia. - Zgodził się na tę część planu.
- Ale chcę byście przede wszystkim byli gotowym do walki. Jeśli dam rozkaz "ognia", poczęstujcie ją serią przeciążeń. To niebieskie może być jakąś diabelską barierą. - Komandor spojrzał w stronę błękitnej poświaty. Nic czego zmasowanym atakiem nie daliby radę przebić. Ale muszą uderzyć wspólnie.
Potem spojrzał znów na turianina.
- Matt, przywal jej czym masz na omni. Pamiętajcie, że ta wiedźma boi się ognia.
- Wolę mieć pana za plecami poruczniku, niż za drzwiami na końcu korytarza. Jeśli nie uda się jej zamknąć musimy uderzyć razem. - Już raz popełnił błąd rozdzielając ich przed ostatnim atakiem. Kolejny, gdy pozwolił opuścić Konradowi jego pozycję, której ten miał pilnować.
- W razie potrzeby opuszczenia piętra - rozdzielimy się - zakończył dyskusję zbliżając się do drzwi. Przygotował skok adrenaliny na omni-kluczu.
Matt i Daniel nie stali daleko. Belford przewiesił przez ramię automat przed wejściem. Miał zamiar podać Tarczanskiemu za plecami generator tarcz.
- Jestem Bleys Belford, dowódca tej grupy - rzekł wchodząc do wewnątrz i przywołując do siebie całą zimną krew. Dalej chciał zamienić się miejscem z Mattem, by ten mógł wyjść na korytarz. Patrzył na rozlewający się po pomieszczeniu błękit, który zdawał się tańczyć wokół hipnotyzującym rytmem. Wyciągnął puste dłonie w stronę kobiety jako gest dobrej woli i przyjrzał się jej drobnej postaci.
- Donne chciała wyjść na zewnątrz i to zrobiła. Wiemy jak silny jest Błękit, dlatego nie będziemy utrudniać wam wyjścia. Niby czemu mielibyśmy to robić? - mężczyzna potrząsnął głową, jakby ta myśl wydawała mu się niedorzeczna. Zresztą nie musiał się silić na oszustwo. Osobiście w tej podbramkowej sytuacji mógł wypuścić kobietę ze stacji na zewnątrz. Nie wiedział jak zbiorowa psychoza dotknęła mieszkańców Raitaro, ale za cenę życia i zdrowia jego i jego ludzi mógłby wypuścić ją w cholerę, jeśli nie będzie świrować. W razie potrzeby mógł przedłużać rozmowę. Zerknął na Rocheforda.
- Chodź Daniel, już po wszystkim, broń nie będzie ci potrzebna - rzekł łagodnie, acz zdecydowanie. Miał zamiar położyć dłoń na jego predatorze i opuścić broń pilota. Potem wyprowadzić mężczyznę. Belford był odważny ale nie był heroicznym głupcem. W razie ataku biotyczki, lub ataku Daniela miał zamiar uaktywnić adrenalinę, zasłonić się Rochefordem i wyciągnąć go z pomieszczenia siłą. Cały czas obserwował kobietę gotów dać rozkaz do ataku. Bleys miał nadzieję, że jego żołnierze wciąż tam będą gotowi do walki, miast kryć się po kątach.
Ostatnio zmieniony 28 sty 2015, o 02:53 przez Bleys Belford, łącznie zmieniany 1 raz.
NPC | Voice | Theme | Formal | CasualObrazekObrazek -30% do kosztu regeneracji tarcz ✔ - 1 PA / strzał Motyką ✔ +15% do celności broni ✔
+5% do obrażeń broni i mocy ✔ +20% do obrażeń wręcz ✔ 20% szans na podpalenie omni-ostrzem ✔
+20% do pancerza ✔
Prawdziwy gracz pbfów potrafi pogodzić wszystko. - William Kraiven Obrazek
Vex
Awatar użytkownika
Administrator
Posty: 1953
Rejestracja: 18 cze 2014, o 15:17
Miano: Vexarius "Vex" Viyo
Wiek: 32
Klasa: Dewastator
Rasa: Turianin
Zawód: Widmo
Lokalizacja: Arae / Cytadela
Status: It's complicated.
Kredyty: 34.710
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

28 sty 2015, o 01:38

Atmosfera stacji najwyraźniej odcisnęła się nawet na umysłach wyszkolonych żołnierzy. Trzaski i jęki, które towarzyszyły im od samego początku, w połączeniu z nieustannym napięciem każdego pchnęłyby na granicę nerwów. Vex, który do tej pory osądził Konrada jako człowieka stawiającego dobro innych nad własne, sądził, że sierżant się z nim zgodzi, ale jego propozycja zupełnie go zaskoczyła. Niemal na równi z jego otwartą odmową komandorowi.
Mieliby się wycofać i zabarykadować piętro? A co potem? Potrząsnął głową.
- Co jest z wami, ludźmi, że ciągle chcecie się wycofywać? Miałem o was lepszą opinię. Nie zamierzam oddawać żadnego piętra, szczególnie pojedynczemu biotykowi. Jeżeli to zrobimy, to równie dobrze będziemy mogli opuścić stację i wrócić na powierzchnię. Nie po to zakrwawiłem podłogę, cholera jasna - mruknął pod nosem, obracając się i ciężko opierając barkiem o ścianę przy drzwiach do wnęki, tym razem jednak przodem do centrum kontroli. Zaciskając zęby i ignorując ból klatki piersiowej znieczulonej działaniem medi-żelu, uniósł karabin i ruszył za Belfordem. Kiedy ten wszedł do centrum kontroli, on zajął pozycję przy drzwiach, po drugiej stronie terminala. Na razie jednak się nie wychylał. Jeżeli miał czas, to spróbował uzupełnić ubytki pancerza omni-żelem*, póki Belford i technicy zajmowali rozmową biotyczkę.

Wyświetl wiadomość pozafabularną
THEME                    VOICE                    ARMOR                    CASUAL
ObrazekObrazek
+5% do obrażeń w walce wręcz   
-1PA koszt przeładowania    -1.5PA do kosztu zdolności technologicznych
Dla MG:
Wyświetl wiadomość pozafabularną
Rzut kością
Awatar użytkownika
Posty: 652
Rejestracja: 17 paź 2013, o 20:03

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

28 sty 2015, o 16:17

#1 Vex [LICZBA POTRZEBNYCH MEDI-ŻELI]
0

#2 Vex [% ODNOWIENIA PANCERZA]
1
5
P: 270+52+319=650


#3 Annet [ZAŁAMANIE]
<40
2

#4 Annet [ZAŁAMANIEx2]
<80
3

#5 Daniel [SKOJARZENIE FAKTÓW]
<30
4

#6 Annet [FALA UDERZENIOWA 1]
Powalenie Matta:
<60
6

#7 Matthew [SZANSA NA WPADNIĘCIE I ODEPCHNIĘCIE BELFORDA]
<60
7

#8 Matt i Bleys [SZANSA NA ZOSTANIE W POMIESZCZENIU]
<60
8

#9 Annet [DYSRUPTOR FAZOWY 4A]
Bleys:
T: 650-531=119
Annet:
T: 650-325=325
Konrad Strauss
Awatar użytkownika
Posty: 861
Rejestracja: 2 cze 2012, o 09:03
Wiek: 29
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Specjalista N2
Lokalizacja: Treches
Status: Starszy sierżant. Doświadczenie z obcą technologią(trzy razy). Po załamaniu nerwowym, jest na przymusowym urlopie.
Kredyty: 38.570
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

29 sty 2015, o 13:36

Sierżant zdawał sobie sprawę z tego, jak brzmiały jego słowa, ale się tym nie przejmował. W końcu powstrzymał się od faktycznego wydania rozkazu Vexowi, bo wedle umowy, to Bleys dowodził. Większy zgrzyt byłby, gdyby Strauss zaczął wydawać polecenia.
Niestety czuł się jak jedyna osoba, która rozumie zagrożenie na stacji, z szerszej perspektywy. Nie miał kompletnego obrazu sytuacji, ale to co już wiedział, plus doświadczenie jakie zdobył, kazały mu się wycofać. To z czym mieliby się zmierzyć, mogło być czymś więcej, niż tylko szaloną biotyczką i tego właśnie się obawiał.
Nie był zdziwiony niezbyt ciepłym przyjęciem jego słów, ale równocześnie był też zadowolony z kompromisu, na jaki zgodził się Bleys.
Mierz wysoko, uderzaj nisko.
Nie odezwał się już słowem, ale skinął głową na znak zgody. Teraz miał przynajmniej pewność, że pozostali zbrojni, nie będą chcieli przejąć pomieszczenia za wszelką cenę, a to pozwoli na zdobycie większej wiedzy o tym, co się na tej stacji dzieje.
Jak tylko oficer ruszył do pomieszczenia, gdzie już przebywali Matt i Daniel, on sam zabrał się za grzebanie w panelu kontrolnym drzwi. Pierwsze co szukał, to opcję natychmiastowego zamknięcia, by mógł ją użyć w dowolnym momencie, oraz opcję blokady drzwi, którą w planie miał zastosować od razu po zamknięciu centrum kontroli.
Nie powinno to być raczej trudne, a w tym czasie Bleys odwracałby uwagę kobiety i wycofywał techników z pomieszczenia, więc liczył na powodzenie całej akcji.
Przysłuchiwał się jednocześnie temu co żołnierz mówił na temat Błękitu i aż uśmiechnął się krzywo. Raczej kłamał i zyskiwał na czasie, bo wątpliwe było, by faktycznie obawiał się Błękitu. Mimo wszystko dobrze mu szło i haker liczył an to, że kupi mu odpowiednio dużo czasu. Jeżeli zabezpieczenia były podobne, jak wszędzie na stacji, to nie powinien mieć z nimi najmniejszego problemu.
Przez głowę przechodziła mu myśl, że jego notowania straciły na wartości u połowy grupy, ale będzie musiał z tym żyć. Jeżeli jego domysły były prawdziwe, to był na dobrej drodze, do uniknięcia przegranego dla nich starcia, a to już było sukcesem samym w sobie.
ObrazekObrazek Theme Ubiór cywilny

Wszystko co słyszymy jest opinią, a nie faktem.Wszystko co widzimy jest perspektywą, a nie prawdą. - Marek Aureliusz
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

29 sty 2015, o 20:16

Rocheford wydawał się pochłonięty czymś nadzwyczaj istotnym, jako, że nie reagował na kolejne polecenie Bleysa o schowaniu broni bądź wycofaniu się. Mało tego - to nie wyglądało już na zwykłą panikę. Daniel zwyczajnie osłupiał.
Straussa natomiast również różne pomysły nawiedziły. Obecny dowódca wspomniał o tym, że Donne mogła wziąć zapasowy pancerz. Ale czy na pewno? Żołnierz przypomniał sobie o zmienianych w ostatnim czasie kodach do szafki z dodatkowym, zamiennym ekwipunkiem. Czy na wpół oszalała Hallee byłaby w stanie poradzić sobie ze zhakowaniem takiego zamka?
W czasie tych dywagacji Vex miał chwilę na podreperowanie się. Na szczęście jedna doza medi-żelu przyniosła już tak oczekiwane ukojenie, znieczulając rozległy obszar rany i tamując krwotok, zapobiegając wydostawaniu się kolejnych litrów błękitnego płynu. Niestety, co innego działo się z omni-żelem. Pierwsza warstwa, aplikowana dość na szybko, okazała się kiepskim wzmocnieniem pancerza i choć zablokowała nacięcia, tak ochrona ta była niezwykle krucha. Turianin postanowił wówczas z większą starannością roznieść następną porcję żelu, która już lepiej utwardziła słaby punkt jego pancerza, czyniąc go zdolnym do bycia bojową ochroną. Nie zmieniło to faktu, że w późniejszym czasie Vexarius będzie musiał najpewniej dokonać nieco gruntowniejszych napraw, jak i też znaleźć pomoc medyczną, gdyż żele nie wystarczają na długą metę.
Akcja toczyła się również w pomieszczeniu w czasie, gdy reszta mężczyzn dyskutowała o strategii. Białowłosa biotyczka zmierzyła Matthewa wzrokiem, który wydawał się wwiercać w jego duszę. Nie nastąpił jednak żaden wybuch - nie w negatywnym tego słowa znaczeniu. W reakcji na jego słowa bowiem, kobieta roześmiała się. Był to śmiech pusty, pozbawiony emocji, jak gdyby zwykły gest bez znaczenia.
- Gdzie? On jest wszędzie - uśmiechnęła się ironicznie, rozglądając po suficie i ścianach pomieszczenia, jakby chciała odnaleźć Błękit wzrokiem. - Otacza nas, schowanych w tej marnej skorupie, która ledwo radzi sobie z powstrzymaniem żywiołu.
Wydawało się, że jednak ma na myśli ocean sam w sobie. Brzmiało trywialnie, lecz akurat Matthew, który jak dotąd z piątki mężczyzn jako jedyny faktycznie stanął u wrót prowadzących do otchłani, mógł zrozumieć ten dziwny wpływ, jaki środowisko mogło mieć na resztę pracowników. Ostatecznie dostrzegł jedynie zalążek, fragment oceanicznego dna, rozświetlanego względnie przez reflektory Raitaro. Wciąż czuł skręcenie żołądka na myśl o tym, co jest dalej.
Wejście Bleysa skutkowało natychmiastowym skupieniem wzroku kobiety na żołnierzu. Badawczy wzrok nie ukrywał pogardy, reprezentowanej przez zaciśnięte w wąską linię usta i resztę mimiki twarzy. Dłonie zacisnęły się w pięści gdy słuchała jego słów, wyławiając istotne dla niej informacje o swojej siostrze.
- Wyszła? - spytała wyzutym z emocji głosem, choć jej lico prezentowało zmienne nastroje. - Nic nie zrobi. Nic. Głupia, przynajmniej zginie w objęciach oceanu. W przeciwieństwie do was.
Nadzwyczajny stan samoświadomości mógł wywołać szok. Wcześniej oszalała kobieta teraz zastygła w jednej pozycji, wpatrując się w Bleysa niczym zahipnotyzowana.
- Wszyscy zginiecie. Zabije was. Próbowałam go powstrzymać, próbowałam zabić, zanim obudzi siły, których nie umie okiełznać. Mieliście szansę, DLACZEGO WSZYSCY POWIERZCHNIOWCY MUSZĄ ZAWSZE COŚ ZJEBAĆ? - narastający ton głosu w pewnym momencie zmienił się w krzyk. Poświata zabłysła, lecz żadne z nich nie zostało zaatakowane.
- Piekielne siły... piekielne... - mamrotał pod nosem Daniel, upuszczając trzymany w ręku pistolet. Jego twarz wyrażała przerażenie. Jeszcze większe niż to, które targnęło nim by uciekł do środka centrum kontroli.
- NIE UMRĘ W OGNIU - ostatni wrzask był niczym sygnał alarmowy dla Bleysa. Natychmiast porwał Matta i skierował się ku wyjściu, lecz wyzwolona przy tym energia zmieniła się w biotyczną falę uderzeniową, posłaną przez biotyczkę. Osłonięci tarczami Bleys i Daniel mieli ten problem z głowy, choć wrażenie było nieprzyjemne. Dopiero otrzymany jednak generator nie osłonił Matthewa, który, pod naciskiem tej siły, wpadł z potężną mocą na Bleysa, rzucając go pod kątem na ścianę obok drzwi wyjściowych, samemu opadając blisko nich na ziemię. Daniel krzyknął, wyskakując na korytarz i padając na ziemię, by wciągnąć połowicznie leżącego w nich technika do środka. Obolały Tarczansky nie miał jak zaoponować, zresztą potem mu podziękuję.
Konrad gotowy był do zamknięcia drzwi. Procedura była tylko do wstukania, niczym do wciśnięcia klawisza "enter", lecz nagle drzwi zabuczały, a wnętrze centrum kontroli wypełniło się czerwienią kontrolek. Drzwi zamknęły się z sykiem, prezentując przy tym krwisty kolor panelu.
Belford niewiele mógł powiedzieć o tym, co się dzieje. Część ekranów zalała się również czerwienią, co sugerowało, że fala uderzeniowa uszkodziła delikatniejszy i znajdujący się bliżej sprzęt. Nie zdążył jednak przyjrzeć się zbyt blisko, gdyż w jego kierunku Annet wyciągnęła rękę. Błękitna poświata skupiła się na jej dłoni, by po chwili, czerpiąc energię z tarcz kobiety, wystrzelić pocisk w kierunku żołnierza, pozbawiając go niemal zupełnie jego własnych tarcz.
W tym czasie Rocheford pośpiesznie zebrał się z ziemi i, nie zważając na to, co się dzieje wokół, wpadł na stojącego najbliżej Konrada, łapiąc go za ramiona. Wydawał się przerażony, nawet nie zwracał uwagi na fakt, że Bleys pozostał w środku.
- Generatory! - krzyknął, z oczami szerokimi jak spodki. Gdyby nie pancerz, mimo wątłej siły pilota Strauss poczułby nacisk jego palców. - Przeciąży generatory, zginiemy! - zawył, nawet nie próbując nad sobą panować.

Wyświetl uwagę administratora
Konrad Strauss
Awatar użytkownika
Posty: 861
Rejestracja: 2 cze 2012, o 09:03
Wiek: 29
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Specjalista N2
Lokalizacja: Treches
Status: Starszy sierżant. Doświadczenie z obcą technologią(trzy razy). Po załamaniu nerwowym, jest na przymusowym urlopie.
Kredyty: 38.570
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

29 sty 2015, o 23:06

Praktycznie nic nie zapowiadało katastrofy, bo tak w zasadzie można było opisać zaistniałą sytuację. Annet wybuchła gniewem dosłownie i w przenośni, rzucając Mattem prosto na Bleys'a. Gdyby tylko technik miał na sobie tarczę, do tego by nie doszło.
Widząc do czego doszło, pomógł Danielowi wciągnąć Matt'a i postawić go na nogi, gdy tuż przed nimi zamknęły się drzwi do centrum kontroli.
- To nie ja! - odpowiedział odruchowo, co by nikt nie miał wątpliwości, co do tego zdarzenia. Już w zasadzie chciał się zabierać za otworzenie drzwi i wparowanie tam z bronią, gdy ich kierowca chwycił Konrada za ramiona i z przerażeniem wypowiedział kilka mrożących krew w żyłach, słów.
Włos się jeżył na karku, kiedy sierżant myślał nad tym, co zrobiła ta kobieta. Trzeba to było odwrócić, ale nie było wiadomo gdzie. Spojrzał za siebie, gdzie były jeszcze jedne drzwi i Vex, który pilnował je z karabinem w dłoniach.
- Matt, spróbuj się dostać do Bleysa. Vex, do niego i bądź gotów do szturmu, albo zastąp go, bo nieźle oberwał. Skontaktujcie się z Bleysem i powiadomcie, że pomoc jest w drodze. Daniel ze mną. - powiedział ciągnąc za sobą pilota, zostawiając za plecami Polaka i mijając turianina. Spojrzał w lewo i wskazał na zamknięte drzwi, prowadzące do któregoś z pomieszczeń. Może to była kontrola środowiska, a może generatory. Nie było wiadome, które pomieszczenie jest które. - Te drzwi, spróbuj je otworzyć. Ja biorę te. Jak się dostaniesz, to mów, czy to kontrola generatorów. - skinął głową na pomieszczenie na skrzyżowaniu i zabrał się za łamanie jego zabezpieczeń. Liczył na szybkie rozwiązania, ale też efektywne.
Nie było w zasadzie ustalane pełnego łańcucha dowodzenia, ale Strauss szczerze wątpił, by ktokolwiek się teraz sprzeczał. Ich życia były na szali, a być może nawet wszystkich na Pacyfiku. W wyobraźni bowiem haker widział fale tsunami, zmywające przybrzeżne miasta, a spowodowane właśnie przez nich.
Pocieszające w tym wszystkim było to, że jeżeli nie uda się zapobiec przeciążeniu, to nie będzie długo żył z myślą, że zabił tysiące osób, a miliony pozbawił dobytku i domów. Żadnej presji.

Wyświetl wiadomość pozafabularną
ObrazekObrazek Theme Ubiór cywilny

Wszystko co słyszymy jest opinią, a nie faktem.Wszystko co widzimy jest perspektywą, a nie prawdą. - Marek Aureliusz
Vex
Awatar użytkownika
Administrator
Posty: 1953
Rejestracja: 18 cze 2014, o 15:17
Miano: Vexarius "Vex" Viyo
Wiek: 32
Klasa: Dewastator
Rasa: Turianin
Zawód: Widmo
Lokalizacja: Arae / Cytadela
Status: It's complicated.
Kredyty: 34.710
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

30 sty 2015, o 18:46

Ochronna warstwa omni-żelu nieco poprawiła Vexowi samopoczucie, a działanie medi-żelu, który stopniowo odsuwał w niepamięć pulsujący ból klatki piersiowej, dodatkowo zwiększyło jego szanse na przeżycie. Kolejna blizna do kolekcji, jeżeli wciąż będzie oddychał po opuszczeniu Raitaro. Pamiątka, namacalny ślad wydarzeń, które miały tu miejsce.
O ile przeżyją, oczywiście.
Kiedy najlepszy przyjaciel żołnierza zastygł i stwardniał, porucznik poprawił uchwyt na karabinie, gotowy do działania. Z wnętrza centrum kontroli dobiegały odgłosy, które nie rokowały udanych negocjacji i wszelkie szanse na polubowne wyjaśnienie sytuacji zaczęły zanikać. Ostatni wrzask biotyczki był również ostatnim gwoździem do ich trumny. Vex zaczął się wychylać, żeby wesprzeć Belforda ogniem Windykatora i osłonić wycofujących się techników.
A wtedy drzwi zamknęły się z sykiem, odcinając komandora od reszty.
Porucznik zareagował błyskawicznie; od razu odwrócił się w stronę Konrada, odruchowo odsłaniając zęby w grymasie wściekłości, chociaż z pewnością nie było tego widać przez wizjer hełmu. Sierżant już wcześniej sprawiał wrażenie spanikowanego, a fakt, że akurat grzebał przy drzwiach, dla Vexa wyglądał jednoznacznie - umysł żołnierza uległ złamaniu i mężczyzna postanowił wprowadzić swój plan ucieczki i kwarantanny w życie, bez względu na uwięzionego komandora. Dopiero jego pospiesznie zapewnienie, że nagłe odcięcie Belforda nie było jego dziełem, naprostowało myśli turianina. Kolejny pech?
- Przeklęta stacja! - warknął pod nosem, podnosząc się na nogi. Kiedy sierżant się odezwał i zaczął wydawać rozkazy, potrząsnął głową.
- Nie. Uratowaliście mi wcześniej życie, sierżancie, ale ciągle pozwalacie waszym emocjom brać górę - przerwał mu oschle. Może i drzwi nie były jego winą, ale w mniemaniu turianina chaotyczne działania mogły przynieść tylko więcej szkody. - Nie będziecie mi wydawać rozkazów. A już na pewno nie pozwolę, żeby wasza gorąca głowa wrzuciła nas w jeszcze większe kłopoty.
Odgłosy, które przebijały się przez metalowe drzwi centrum, nie napawały optymizmem. Komandor z pewnością miał doświadczenie w walce, a biotycy nie byli tak groźni, gdy ich przeciwnik miał dobry generator tarcz, ale na Raitaro nic nie było pewne. Ryfciarze z maczetą i krew na pancerzu Konrada oraz jego własnym, były tego wystarczającym dowodem.
- Na stacji są jeszcze dwie osoby, które równie dobrze mogą czekać w tych pomieszczeniach. Zgadzam się, żeby Matt spróbował otworzyć drzwi do Belforda, ale rozciągając naszą grupę na całe piętro i zostawiając Daniela bez broni oraz ochrony, narażasz nie tylko jego życie, ale nasze również. Nie będziemy otwierać drzwi na ślepo, licząc że prowadzą do generatorów. A co jeśli się pomyliliśmy? Jeżeli źle przyjęliśmy oznaczenia pomieszczeń na poziomie 0? Stracimy cenne minuty hakując terminale tutaj, a centrum kontroli generatorów może okazać się być zupełnie gdzie indziej - warknął, po czym spojrzał na Daniela. Ich pilot powoli zaczynał przypominać szalonych ryfciarzy, gdy stres i panika brały nad nim górę. Vex potrafił się domyślić skąd wziął się jego pomysł na przeciążenie generatorów, ale to też nie było pewne.
- To nie Annet przeciąży generatory. Brzmiała jakby mówiła o kimś innym, kimś kogo też się bała. Kogoś konkretnego, kogoś z powierzchni. Prawdopodobnie piątego członka poprzedniej załogi ratunkowej, który może być uzbrojony w coś więcej niż długi nóż. Rocheford - tu porucznik spojrzał na Daniela. Jeżeli mężczyzna był na tyle spanikowany, chwycił go za ramię i potrząsnął, żeby zwrócić jego uwagę. Był nawet gotów dać mu w pysk, żeby go otrzeźwić, gdyby i to zawiodło. - Mamy tu wnęki konserwacyjne, pełne sprzętu połączonego z resztą stacji. Będziesz w stanie namierzyć za ich pomocą lokalizację systemów odpowiedzialnych za generatory? Żebyśmy nie błądzili po omacku? Albo być może podpiąć się do kamer i spróbować je do tego wykorzystać?
THEME                    VOICE                    ARMOR                    CASUAL
ObrazekObrazek
+5% do obrażeń w walce wręcz   
-1PA koszt przeładowania    -1.5PA do kosztu zdolności technologicznych
Dla MG:
Wyświetl wiadomość pozafabularną
Matthew Tarczansky
Awatar użytkownika
Posty: 339
Rejestracja: 23 lis 2014, o 20:31
Miano: Matthew Tarczansky
Wiek: 32
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Oficer Techniczny
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 35.880
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

31 sty 2015, o 15:42

Na szczęście udało mu się odebrać generator tarcz od Bleysa. Co prawda, był jeszcze lekko przemarznięty, ale wydawało mu się, że uzyska choćby odrobinę ochrony przed ostrzałem, niestety nie przed maczetą. Efekty widział po obrażeniach Vexa i Konrada. Nie były za ciekawe, chociaż mieli na sobie pancerze bojowe. To po raz kolejny przypomniało inżynierowi, jak potworny błąd popełnił, nie biorąc ze sobą środków ochrony osobistej. Przeliczył się, ale musiał z tym żyć. Na szczęście, dowódca o nim pomyślał, co skwitował skinieniem głowy w ramach podziękowania. Zamilkł, ponieważ nie chciał przeszkadzać dwojgu w konwersacji, a poza tym przerwanie komandorowi z pewnością nie spodobałoby się wojskowej części załogi. Kiedy sytuacja zaczynała nabierać oczekiwanego przez niego wcześniej obrotu zachciał w jakiś sposób załagodzić zajście.
-Ej! Uspokój się! Nie musisz...-Było najwyraźniej za późno, bowiem uderzony przez falę uderzeniową udał się w powietrzną podróż po pomieszczeniu. Przywalił w coś, nie był wstanie zorientować się w co, ale jego plecy znowu przypomniały sobie o turbulencjach w skafie. Nie było to z pewnością przyjemne uczucie. Otumaniony bólem i zaskoczeniem, nie do końca kontaktował i nie zdawał sobie sprawy z sytuacji, miał wrażenie bezradności, swego rodzaju paraliżu. Szok po uderzeniu był za duży, by wykonać jakikolwiek ruch, na szczęście z odsieczą przybył Daniel, który w ostatniej chwili wyciągnął mechatronika z centrum kontroli. Drzwi zamknęły się, a Bleys został sam na sam z "Meduzą". Oby nie zamieniła go w kamień.
Leżał przez chwilę, powoli jednak odzyskiwał siły. Złapał się za plecy, dziękując Bogu za to, że skończyło się zaledwie na kilku kolejnych siniakach. Nie potrzebował interwencji medycznej, w przeciwieństwie do turianina, który bardzo mocno oberwał, sądząc po uszkodzeniach pancerza. W efekcie wstał, trzymając mocno w dłoni swój generator tarcz. Upewnił się jeszcze, że ma go w dłoniach i po chwili wstał, mając wymalowany na twarzy grymas bólu.
-Pierdolony kurwiszon...Wszyscy cali?-Spytał pozostałych, choć odpowiedź była zbędna. Doskonale widział, że wszystko się posypało, choć zaczęli tak dobrze. Zdawał sobie sprawę, że to po części jego wina. To przez jego diagnozę stracili tyle czasu przy drzwiach na marne. Wewnętrznie się obwiniał, ale pod żadnym pozorem nie chciał pokazywać po sobie słabości, choć było mu cholernie trudno utrzymać emocje na wodzy. Widać było, że morale załogi podupadały, a on chyba jako jedyny nie chciał, by cokolwiek wpłynęło na ich efektywność. Musieli określić priorytety i rozdzielić zadania, co zresztą zostało już zrobione przez jego współtowarzyszy. Niemniej jednak, słowa Vexa trochę go zdenerwowały, mogły wpłynąć negatywnie na Konrada, który widocznie bardzo mocno przeżywał te wydarzenia. Zresztą jak wszyscy, niemniej jednak Tarczansky postanowił interweniować.
-Spokój, kurwa. Nie mamy czasu na rozliczenia, tak? Trzeba ratować szefunia i generatory. Daniel, bez pierdolca, znasz lepiej stację i systemy. Zajmijcie się tym z Kondziem. Tylko trzymajcie się razem, w pojedynkę nie macie szans z tymi okurwieńcami.-Mówił to, gdy przypinał do paska spodni generator tarcz, w nadziei, że był sprawny. Co prawda, wyglądał na lekko oszroniony, ale tego typu sprzęt był wyjątkowo wytrzymały. W końcu ratował ludzkie życie, prawda? Uruchomił omni-klucz i wykorzystując dostępne oprogramowanie spróbował wykonać rozruch tego urządzenia.
Później natomiast uruchomił skaner, by znaleźć jeszcze jeden sposób na otwarcie drzwi. Spróbowali już niemal wszystkich opcji, ale Matt miał na uwadze to, że fala uderzeniowa prawdopodobnie uszkodziła elektronikę w centrum kontroli. Mając tą możliwość w głowie, Matt szukał jakiegoś mechanicznego sposobu na otwarcie drzwi. Z doświadczenia zawodowego wiedział, że w wypadku bardzo awaryjnych sytuacji, każdy mechaniczny element sterowany elektroniką miał jeszcze system awaryjny sterowany tylko i wyłącznie mechanicznie. Proste, acz genialne rozwiązania w postaci jakiejś dźwigni, pokrętła lub innego elementu, który pozwalał siłą własnych mięśni wspomaganych rozwiązaniami typu multiplikator (stosowany w kołowrotkach wędkarskich) otworzyć drzwi.
-Belford...Kawaleria nadchodzi!-Rzucił na pocieszenie, do swojego szefa, szukając jakiegokolwiek rozwiązania tej patowej sytuacji. Nie mógł dopuścić do śmierci dowódcy. A na pewno nie z rąk oszalałej kobiety.
ObrazekObrazek THEME|WORK THEME|SPACESUIT|CASUAL|VOICE|ARMOR Premia technologiczna: +20%
Bonus do tarcz: +15%
Bonus do celności strzelby: +5%
Zwiększenie siły i obrażeń od mocy technologicznych: 15%
Zwiększenie obrażeń zadawanych przez Spalenie: 10%
Bleys Belford
Awatar użytkownika
Posty: 275
Rejestracja: 13 cze 2014, o 19:59
Miano: Bleys Belford
Wiek: 40
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kapitan Hekate
Lokalizacja: Omega/Hekate
Status: Oficer Cerberusa, oficjalnie kapitan prywatnego statku kurierskiego, ex Przymierze
Kredyty: 9.940
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

1 lut 2015, o 03:58

Nie wszystko poszło tak dobrze, jak zaplanował. Sądził, że zagada Annet nieco dłużej. Gdy pchnięty falą uderzeniową Matt wpadł na niego, oficer rąbnął plecami o ścianę. Poderwał się na równe nogi ale było za późno. Drzwi zamknęły się. Miał jednak satysfakcję, że udało mu się otworzyć drogę dla dwójki jego ludzi, którzy w porę opuścili pomieszczenie. O czym jednak krzyczała Liamson? Jak chciała ich wykończyć? Odpaliła z centrum jakichś piekielny mechanizm, który uszkodzi powłokę stacji? Ktoś teraz jej pomagał? - przemknęło mu przez myśl. Odwrócił się dostrzegając rozrzucony sprzęt elektroniczny, potem skupił się na kobiecie na czas, by dostrzec jak kieruje w jego stronę promień fazowego dysruptora. Tarcze z błysnęły ostrzegawczo nadgryzione poważne atakiem. Psiakrew, była silna. Annet nie była nowicjuszką w sztuce biotyki.
Belford, wiedząc, że jego tarcze wytrzymają jeszcze jeden atak rzucił się w stronę leżącego pistoletu, który zostawił po sobie Daniel. Wolał, żeby ta broń nie wpadła w ręce przeciwniczki. Już w biegu odpalił regenerację tarcz. Wtedy olśniło go. Nie podniósł predatora tylko na razie przydepnął woląc nie tracić czasu. Sięgnął do pasa gdzie jego palce bezbłędnie natrafiły na znajomy dla każdego żołnierza kształt.
"Nie umrę w ogniu!" - krzyczała kobieta. Wcześniej mamrotała, iż ktoś chciał pozbawić ją życia "piekielnym ogniem". Czyżby naprawdę się tego bała? Bleys obawiał się, że może stracić cenne sekundy w tej potyczce sprawdzając tą możliwość. Ale być może było warto?
- STÓJ, ALBO SPŁONIESZ, SUKO! - ryknął wściekle. W ugiętej, gotowej do rzutu ręce dzierżył granat inferno. Trzymał go tak, by ryfciarka mogła dostrzec czerwone oznaczenia na korpusie ładunku.
- Wiesz co to? - potrząsnął gniewnie pięścią kładąc palec na bezpieczniku, diody mignęły ognistą czerwienią, informując, że jest uzbrojony - Cholerny granat zapalający! - pokręcił głową patrząc kobiecie w oczy, jakby był już decydowany, że to zrobi jeśli ta się nie podda i spróbuje jakichś sztuczek.
Nie miał zamiaru marnować cennego czasu na gadaninę, ale jeśli widział, że zrobiło to na kobiecie wrażenie i zaprzestała ataku, Bleys chciał ciągnąć dalej. W armii był negocjatorem i nie raz wysyłano go tam, gdzie grożono detonacją ładunków. Belford nie spodziewał się, że znajdzie się po drugiej stronie barykady. Lata doświadczenia wyrobiły w nim jednak stalowe nerwy i zdolność do bycia przekonującym w podobnych sytuacjach.
- Lepiej dobrze się zastanów nim znów zrobisz coś głupiego - warknął - Jeśli ja mam tu zginąć, to mogę usmażyć najpierw ciebie w piekielnym ogniu. A gdy twoja skóra zacznie się topić, będziesz umierać ze świadomością, że nigdy nie zaznasz już oceanu - cedził przez zęby w stronę biotyczki. Chciał ją solidnie przycisnąć. Może było warto.
NPC | Voice | Theme | Formal | CasualObrazekObrazek -30% do kosztu regeneracji tarcz ✔ - 1 PA / strzał Motyką ✔ +15% do celności broni ✔
+5% do obrażeń broni i mocy ✔ +20% do obrażeń wręcz ✔ 20% szans na podpalenie omni-ostrzem ✔
+20% do pancerza ✔
Prawdziwy gracz pbfów potrafi pogodzić wszystko. - William Kraiven Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: [GRZBIET GALAPAGOS] Stacja Raitaro

2 lut 2015, o 09:59

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Wróć do „Ziemia”