[Mistrz Gry]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Z uwagi na tłok w temacie Portu kosmicznego wprowadzenie jeszcze zrobimy tutaj, ;) jak zacznie się główny wątek to zrobię ładny opis planety.

Palmira & Kraiven
Przez dłuższą chwilę panowała kompletna cisza. Obie strony przyglądały się sobie z uwagą i wyczekiwaniem co zrobi ta druga. Kilka dziwnych i niezręcznych chwil milczenia. Czy to też są ochotnicy do zadania? Czy może jakaś ochrona? Nie wiadomo jak zacząć nawet, czy się odezwać pierwszym czy czekać.
W końcu kroganin przerwał tą coraz głębszą ciszę, głośnym parsknięciem - Phhi. Następni ochotnicy. Też chcecie się sprawdzić? Już myślałem, że będę musiał się użerać tylko z tą ludzką kobietą. - Na to ów kobieta dodała - Kto tu z kim ma się użerać, kupo mięcha. - zwróciła się do Williama - Jesteś z Błękitnych Słońc złociutki? No to zajebiście mamy już komplet najemników. Krwawą Hordę, Zaćmienie i teraz Błękitnych. A ty kto jesteś - zwróciła się do Palmiry - Ty jesteś powodem tego całego zamieszania? Wiesz coś na temat czemu tu jesteśmy? - Kobieta złożyła ręce na piersi czekając na odpowiedź kogokolwiek z zebranych.

Pyrak
Po dokładniejszych oględzinach sytuacji Pyrak zdał sobie sprawę, że ta dwójka, którą śledził dłuższy czas weszła do dużego biało-czarnego statku kosmicznego zadokowanego do wejścia numer 1320. Jak na złość nie było tam innego wejścia poza tym głównym. Widać w kosmosie nie znają pojęcia "kanały wetylacyjne"

[William Kraiven]

Kraiven z wyczekiwaniem czekał na zleceniodawcę, stojąc przy dwójce najemników o zółtych i czerwonych barwach. Cisza była niezręczna, ale sam nie zamierzał jej przerywać, ponieważ nie czuł takiej potrzeby. Raz, że byli dla niego konkurentami w zadaniu a dwa, przygody na Omedze zmusiły go do zachowania ostrożności z grupami najemników. Na szczęście z Zaćmieniem nie miał żadnych problemów, ale z Hordą mogło być nieco inaczej. Nie wiadomo czy Operacja Archanioł się już zakończyła i czy Garm wyszedł z tego cało. Miał jednak nadzieję, że tak się nie stało. Dlatego też stojąc z założonymi rękami, spoglądał na pomieszczenie, w którym się znajdował. Intuicja podpowiadała mu, że był obserwowany przez właściciela fregaty. Ktoś tu lubił dręczyć ludzi przez żmudne czekanie. Natomiast gdy kroganin i ludzka kobieta przełamały ciszę, Will zerknął na nich kątem oka. W sumie dobrze, że się użerali ze sobą. Może to w przyszłości wykorzysta. Nie mniej spojrzał na Palmirę, wyczekując od niej odpowiedzi na zadane pytanie. W przypadku drugiej kobiety, nie podejrzewał jej o to czy coś wiedziała o zadaniu. Choć możliwe, że cała grupa była testowana a asari była kimś w rodzaju obserwatora. - Trochę mnie denerwuje ta cała anonimowość zleceniodawcy...Mógłby już tu się zjawić i przedstawić nam zadanie. Czas to pieniądz a ja nie mam go pod dostatkiem - odpowiedział przytłumionym zażenowanym głosem, kierując tym samym swój wzrok na drzwi wyjściowe, prowadzące do innej części statku.

[Palmira Nache]

Palmira obejrzała dokładnie od stóp do głów kobietę, która zadała jej pytanie oraz kroganina, z którym wydawało się bardziej się droczy niż faktycznie kłóci. Ostatecznie jednak chyba nie było sensu kłamać, a przynajmniej w tym momencie, więc powiedziała szczerze:

- Nie, ja tu jestem kimś w rodzaju lekarza polowego.- powiedziała, nie chcąc rzucać się w oczy. Analizowała natomiast, czy przypadkiem nie lepiej byłoby wkupić się w łaski tego wielkiego kroganina. On pewnie lepiej by ją ochronił niż najemnik Błękitnych Słońc.- Jestem... Patricia Salone.- przedstawiła się, kiwając głową do obojga, robiąc też lekką przerwę, bo znów posłużyła się fikcyjnym nazwiskiem.

Po tym odwróciła się i spojrzała jeszcze raz na Kraivena, zastanawiając się, czy ma się przyznawać do znajomości z nim. W końcu ci dwaj byli z innych ugrupowań, więc chodzenie gdzieś w towarzystwie podrzędnego najemnika Błękitnych Słońc wcale nie musiało być atutem w tej sytuacji.- A tego nie znam.- dodała zniżając wzrok i drapiąc sie po głowie.- Spotkałam go przypadkiem w dokach.

[Pyrak]

Pyrak z ukrycia wpatrywał się w statek do które wlazły te dwa głupki przez dłuższą chwilę. "Głupki wejść do statek, coś fajnego w statek?" - Vorch kiwnął głową z wyrazem twarzy pełnym konsternacji. Wchodzenie głównym wejściem do statku z którego walił smród krogańskiego zadka był bardzo głupim pomysłem. Pyrak obejrzał statek jeszcze raz, szukając czego kolwiek -wejścia przed ładowanie, niezabezpieczoną śluzę, jakiś zsyp na śmieci.
W końcu gdy wszystkie inne możliwości nie wchodziły w grę, Pyrak wyciągnął swój pistolet i ostrożnie spróbował zakraść się do statku, obijając mordę każdemu potencjalnemu strażnikowi i szukając czegoś cennego do zwinięcia.

[Mistrz Gry]

Palmira & Kraiven
-Lekarz? - spytała z zaciekawieniem kobieta. - więc żadne z was nie ma pojęcia, kto i po co tak właściwie nas tu zebrał? - w sumie rozszerzenie pytania które zadał Kraiven. Ktoś kto was tu zebrał i jak na razie nie raczył się pojawić, ani nawet skontaktować. - Skoro mamy prawdopodobnie razem pracować warto wiedzieć jak się mamy do siebie zwracać, jestem Sal, a panowie? - skończyła, czekając na odpowiedź kroganina i mężczyzny. - Jax - rzucił bez wyrazu kroganin. Wszyscy wbili wzrok w Kraivena, czekając aż coś odpowie.

Pyrak
Vorch obszedł dookoła cały dok w którym zacumowany był statek. O dziwo luk ładowniczy przez który można było dostać się do ładowni był otwarty. W pobliżu nie kręcił się żaden strażnik. Cóż za idealna możliwość wejścia. Vorch szybko wślizgnął się do środka. Całe pomieszczenie było dość spore. Wewnątrz znajdowały się masywne ciężkie metalowe skrzynie. Były ze trzy razy większe od Pyraka i z pewnością ze 6 razy cięższe, więc wyniesienie ich odpada. Może dalej będzie coś ciekawego.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Wybaczcie powolny i mozolny wstęp.... ale czekam aż Pyrak łaskawie znajdzie się chociaż na tej samej płaszczyźnie z resztą teamu :P

[William Kraiven]

Odpowiedź Palmiry w obecnej sytuacji, wcale go nie zdziwiła. Nie miała żadnych profitów ze znajomości z nim a on z nią. Przynajmniej było już pewne, że nie jest obserwatorem. Choć dziwne było widzieć lekarza w takim miejscu. Czy nie powinna zajmować się bardziej odpowiednimi zleceniami? Coś tu śmierdziało, ale postanowił zostawić te przemyślenia na kiedy indziej. Możliwe, że po prostu asari nie miała pieniędzy i zjawiła się tu tylko za sprawą zysku. Parsknął coś pod nosem, kierując ponownie swój wzrok na drzwi wyjściowe, prowadzące do innej części statku. Niecierpliwił się coraz bardziej tym czekaniem. Kątem oka, zerknął na członkinię Zaćmienia, która zaczęła wypytywać innych o imiona. Z początku błękitny zastanawiał się czy nie zmyślić jakiegoś pseudonimu, ale ostatecznie co mu szkodzi? I tak prędzej czy później by się dowiedzieli z kim mają do czynienia - Kraiven - odparł, spoglądając dalej przed siebie.

[Palmira Nache]

"Sal? Jax? Brzmiało to jak imiona dobre dla varrenów. "- myślała Palmira, przyglądając się wszystkim uważnie. Miała minę królowej świata i nie zamierzała jej zmieniać. A ponieważ niewiele się działo, doszła do wniosku, że najlepiej będzie rozejrzeć się po okolicy i tak też zrobiła. Zaczęła spacerować po statku w poszukiwaniu czegoś, na czym mogłaby zawiesić oko, bo też póki co jedynie Kraiven stanowił jakiś obrazek godny obejrzenia, ale... miał na głowie kask. Z nudów Nache zaczęła zastanawiać się, jak wygląda nago. W klubie widać było, że ma dość ładną sylwetkę, ale czy lepszą niż drell?

[Pyrak]

- Cicho i szybko jak cień Pyrak być. - Vorch wślizgnął się do statku z gracją motylka. Ładowania bez żadnego zabezpieczenia stała szeroko otwarta. - Na Omega to szybko by wszyscy rozkraść! Ale te najemnik głupie! - Westchnął ze zdziwieniem w obliczu niekompetencji właściciela wehikułu. - Będą mieć niespodziewajka. - Pyrak wyszczerzył swoje kły oglądając dokładnie osobliwe skrzynie stojące sobie wesoło w ładowni. Z wielkim zawzięciem oglądał ich zamki, zawiasy, złącza i spawy.
- Żadna skrzynka nie dać rada z Pyrak! - Rzekł swego rodzaju groźbę w stronę niczego niespodziewających się pojemników.

[Mistrz Gry]

Palmira & Kraiven

Czas w ten przedsionku statku dłużył się trochę. Wszyscy oczekiwali na jakiś znak, bądź otwarcie pozostałych drzwi do dalszych części statku.
W końcu jednak, jedne z drzwi otworzyły się z sykiem mechanizmu. W drzwiach stanął dość wysoki mężczyzna, ubrany w czarny szyty prawdopodobnie na miarę garnitur. Krótkie czarne włosy, opadały delikatnie na ciemne oczy. - Wreszcie wszyscy w komplecie. - odpowiedział pierwszy, rozkładając przy tym ręce w geście przyjaźni - Wybaczcie, że musieliście tak długo czekać, mieliśmy małe komplikacje, ale teraz mogę was oficjalnie powitać na Ozyrysie. Za pewne macie mnóstwo pytań, postaram się na nie odpowiedzieć najlepiej jak będę umiał. Cieszę się, że zgodziliście się zaakceptować naszą ofertę. Zapraszam za mną, wytłumaczę wam wasze zadanie. Zaraz odlatujemy. - po tych słowach odwrócił się i zaczął iść w kierunku z którego przeszedł. Zatrzymał się po paru metrach i odwrócił głowę, oczekując na waszą reakcję. Kobieta i Kroganin spojrzeli się na siebie, potem na was i ruszyli przodem.

Pyrak
Może i ta ładownia wyglądała jak skarbiec dla vorcha, dodatkowo niezabezpieczonego. Kilka chwil zajęło mu przyjrzenie się towarowi. Ku jego zdziwieniu, te skrzynie nie miały żadnych zamków, paneli kontroli, nawet zawiasów. Były to po prostu metolowe kostki, zespawane na stałe. A to ci heca.
Kiedy tak Pyrak oglądał i przyglądał się skrzynią, nagle drzwi którymi dostał się na pokład zaczęły się zamykać. Nim vorch zdążył zareagować, wrota się zamknęły. Czyżby to była pułapka?

[William Kraiven]

Wyczekiwanie robiło się coraz bardziej nużące, ale koniec końców, wreszcie ktoś łaskawie się zjawił. Kiedy otworzyły się drzwi na które Kraiven spoglądał, podniósł lekko głowę z zainteresowaniem. Spojrzał na eleganckiego faceta, mrużąc oczy oraz słuchając jego przeprosin i częściowego wprowadzenia co zlecenia. W gruncie rzeczy przyjął wszystko do wiadomości, ale usłyszawszy ostatnie zdanie, wyszczerzył oczy ze zdziwieniem. Nie było żadnej mowy o opuszczaniu Cytadeli. Po reakcji dwójki najemników dało się zrozumieć, że również o tym nie wiedzieli, ale postanowili nie pytać dlaczego? jak? i po co? tylko ruszyli za mężczyzną. Natomiast Will miał wahania. Spoglądał jak dwójka odchodziła a sam stał z założonymi rękami. Lecieli w ciemno, nie wiedzieli nawet czy to pułapka - W co ja się wpakowałem - zaczął się zastanawiać w myślach. Nie mniej parsknął ponownie coś pod nosem i również ruszył powolnym krokiem do reszty najemników. Czekał na "sensowne" wyjaśnienie tego wszystkiego bo jeśli nie to siłą wydostanie się z tego statku.

[Palmira Nache]

Palmira przyjrzała się mężczyźnie, starając się oszacować kosztowność jego garnituru, choć prawdę powiedziawszy wszystko wskazywało na to, że był bogaty i wpływowy. Wreszcie ktoś na jej poziomie. Jego gest przyjaźni też jej się spodobał, bo też poczuła się szanowana przez gospodarza, więc uśmiechnęła się jak snobka i poszła za nim dalej powoli.

Wszyscy wokoło zrobili dziwne miny, czego asari kompletnie nie rozumiała. No tak, może i nic nie wiedzieli o zleceniu i zleceniodawcy, ale póki co wszystko wskazywało na to, że będzie profesjonalnie i szczodrze, bo też głównie o wynagrodzenie tutaj chodzi, prawda? A statek i jego właściciel nie wyglądali biednie. Więc o co też im chodzi? Na słowa Williama zmarszczyła brwi i zastanowiła się. No przecież jeszcze nic się nie stało. Czy to tylko taki typ, który lubi sobie ponarzekać? Bo w zasadzie trochę irytował ją kompletny brak entuzjazmu ze strony wszystkich zgromadzonych. Być może Palmira sama nie zauważała potencjalnego zagrożenia i szła jak za rączkę do paszczy lwa? No cóż... chyba trochę za późno, żeby się wycofać, a i w zasadzie jeszcze do niczego nie doszło, więc chyba warto wysłuchać, co mężczyzna w garniturze miał do powiedzenia? Ruszyła przed siebie pewnym krokiem i z podniesioną głową do góry, nie obracając się już za siebie.

[Pyrak]

Vorch obwąchał fachowo tajemnicze pakungi stojące sobie jak gdyby nigdy nic w ładowni.
- Co to być? - Vorch syknął oglądając kolejne pudło. - Jednolite kloce? Na co to komu? - Ze zdziwieniem przetarł czoło łapą. "Na co komu takie lite kloce?" - Pomyślał Pyrak obstukując ostatniego. W tej chwili z zamyślenia wybiło vorcha nagłe uderzenie, sygnalizujące niefortunne zniknięcie drogi ucieczki.
- Ojoj. - Jęknął vorch, wpatrujący się z wybałuszoną japą w drzwi. - Pyrak głupek. - Zaznaczył rzeczowo rozglądając się za jakąś kryjówką czy potencjalną drogą ucieczki.

[Mistrz Gry]

Palmira & Kraiven

Mężczyzna prowadził was kilkoma korytarzami. Mijaliście po drodze parę przedziałów, ale wszystkie były pozamykane, więc myszkowanie po statku chwilowo odpadało. Samo wykonanie jednak wnętrza, budziło podziw. Drogie wykończenia i nowoczesność na każdym prawie kroku. Wszystko to za prywatne pieniądze?
Grupa w końcu dotarła do sporego pomieszczenia. Na środku stał stół do projekcji holograficznej a dookoła niego znajdywały się wygodne krzesła - Siadajcie - rzekł wskazując ręką na owe siedziska. Kobieta odsunęła sobie krzesło po czym rozsiadła się jak na tronie. Kroganin nie skorzystał z oferty i pozostał na stojąco, przyglądając się środkowemu stołu. - Do rzeczy - rzuciła krótko kobieta. - Tak, już oczywiście. No więc zaczynając. Jestem John Carter i pracuję dla pewnej wpływowej osoby, która wolała by zostać anonimowa. To ja się z wami kontaktowałem i ja wystawiłem ogłoszenie na terminalu. Otóż mój pracodawca został ostatnio zuchwale obrabowany. Łupem złodziej padły różne przedmioty z prywatnej kolekcji. Chcemy żeby ktoś je odzyskał dla nas. Wiemy gdzie rabuśie ukryli część skradzionych łupów. mężczyzna wstukał parę komend na swoim omni-kluczu po czym na stole wyświetliła się projekcja jakiejś planety.

- Tutaj. To jest planeta Anhur, trzecia planeta układu Amun w Mgławicy Orła, nie tak daleko od Cyradeli. - W pewnym momencie hologram się rozszerzył i przybliżył na jakiś obszar planety. - Ich kryjówka znajduje się w tym kompleksie - na ekranie rozbłysło kilka kwadratów symbolizujących budynki. - Sam kompleks jest dość oddalony od większych miast co i dobrze. Nie będzie dodatkowych kłopotów. Wasze zadanie to odzyskać jeden z dysków optycznych zawierający prywatne dane. Tak więc jakie macie pytania?

Pyrak
Znalezienie kryjówki nie było trudne dla vorcha. Pełno tu było zakamarków i wnyków, ale żadnej drogi wyjścia. Z tego pomieszczenia odchodziły dwoje drzwi. Obie zabezpieczone i otworzenie ich zajęło by Pyrakowi jakiś czas.
W pewnym momencie do uszu vorcha doszły odgłosy, głośnego buczenia. Silniki zaczęły wytwarzać więcej ciągu. Standardowa procedura grzania silników.

[William Kraiven]

Podążając za mężczyzną, Kraiven spoglądał na piękne dekoracje wnętrza statku, które zrobiły na nim nie lada wrażenie. Samo połączenie nowoczesnej technologii z ozdobami i sztuką, był nie lada estetycznym folklorem wzbudzający podziw. Zleceniodawca widać był bardzo bogaty. Kiedy wszyscy dotarli do wielkiego pomieszczenia z olbrzymim stołem, błękitny zrozumiał, iż dotarli do pokoju narad. John Carter, osoba, która ich zaprowadziła aż tutaj, zaczęła grzecznie usadawiać na wolnych miejscach i przedstawiać informacje o zleceniu. Oczywiście William skorzystał z tego, wygodnie się rozsiadając. Nawet na samych fotelach przyjemnie się siedziało, co już pozwalało mu się skupić na mówcy niż wierzgać się z niewygody. Z początku nie wiedział co o tym wszystkim myśleć, ale praca dla kogoś tak wpływowego byłaby niezłym alibi na jego dalszą karierę najemnika i w samej organizacji. Zresztą sam napisał Panu Blue, że wybada tą całą sprawę. Jednak...czy warto jest ryzykować? Dane musieli ukraść profesjonaliści a przedstawione holograficznie budynki, nie przedstawiały malutkiej kryjówki a istnej bazy. Póki co, trzeba było wypytać więcej informacji o kompleksie oraz włamywaczach.
- Cóż...może zacznij od tego z kim przyjdzie nam się zmierzyć w tym całym kompleksie - zaczął nade spokojnie, patrząc prosto na Cartera - Jakie niebezpieczeństwa możemy napotkać? Jaka jest ilość ochroniarzy? Ich uzbrojenie i systemy ochronne? Jakoś nie chce mi się wierzyć, że mamy do czynienia z byle jaką szajką przestępczą. Jakieś dodatkowe informacje odnośnie włamywaczy też by się przydały. Poza tym... - przekręcił lekko głowę na bok - Skoro wiece tak wiele, to domyślam się, że macie również plan tego całego obiektu oraz znacie miejsce przechowywania waszej ukradzionej zguby.
Jasna sprawa, że nie zamierzał iść w ciemno, zajmując się jednocześnie infiltracją i włamaniem. Nie lubił tego typu zadań. Miał nadzieję, że robota to szybki wjazd na chatę niż skradanie się. Skoro miałby pracować w grupie to z członkinią Zaćmienia jeszcze przejdzie, ale z krogańcem byłoby już nieco trudniej. Już domyślał się jak by wyglądała ich współpraca.

[Palmira Nache]

Statek najemcy bardzo przypadł Palmirze do gustu. Chciałaby taki posiadać, a nie tylko bieda wersję "Przyczajonego", jakim dysponował Deriet. No tak, lepszy rydz niż nic i jeśli nie ma co się lubi to się lubi co się ma, ale ... luksus to rzecz, która powinna być zapewniana naukowcom, bo ci nie powinni zajmować się zdobywaniem rzeczy doczesnych a wiedzy i umiejętności.

Palmira oczywiście nie miała zamiaru stać cały czas, bo też plecy w końcu odmówiłyby jej posłuszeństwa, więc siadła obok Williama, choć trzymała się cały czas prosto i elegancko.

William zadał swoje pytania, a Palmirę głównie interesowała zależność podejmowanego ryzyka względem wypłaty. Ale na pytanie o wynagrodzenie był jeszcze czas, więc w milczeniu słuchała odpowiedzi ze strony pana Cartera.

[Pyrak]

- Ojoj. Ojoj! OJOJOJOJOJOJOJ! - Vorch dość intensywnie wyrażał swoje zaniepokojenie. - Pyrak zostawić swoje fanty na Cytadela! - Fakt, że jako vorch odczucie strachu nie jest mu zbyt znane, bo trudno przestraszyć coś co może przeżyć kosę w brzuchu by ją sobie wyciągnąć i coś nią jeszcze zabić, zmusiło go do odwołania się do drugiego w kolejności "wyższego" uczucia - chciwość. - Oj nie! Pyrak musieć z tej wycieczka coś zarobić! Bo się w nerwie! - Zdeterminowany vorch tupnął donośnie stupą, jednak tak jakby coś z tyłu jego głowy nie dawało mu spokoju. Tak jakby zapomniał o czymś jeszcze, czymś dość ważnym... - Ojoj. Srak zostać na Cytadel... Hmm... - Z nieznaczną konsternacją vorch zadumał się, masując lakonicznie swój podbródek. - Mmm... Jakoś sobie dać rada. W końcu moja klan. - Bez większych zmartwień vorch porzucił tą kwestie. "Jeśli vorcha nie przeżyć sobie samo to kiepska vorcha." - Pyrak oblukał jeszcze raz zamki. Rzeczowe je ocenił i uznał, że szału nie robią. Nie takie w końcu rzeczy się otwierało. "Ale poco? Statek gdzieś lecieć." - W ten vorch uderzył pięścią w otwartą dłoń. - Pyrak mieć pomysła! Poczekać aż statek dolecieć gdzie trzeba, a potem Pyrak buchnąć statek! - Vorch chowając się w pewnym zakamarku z trudem mógł opanować chichot. "Pyrak czasem tak przebiegły, że Pyrak sam się Pyrak boi. hehe." - Pomyślał szczerząc się parszywie.

[Mistrz Gry]

Palmira & Kraiven
Carter uważnie przysłuchiwał się pytaniom Willa. Skrzyżował ręce na piersi, jak by już w głowie szykował sobie konkretne słowa na odpowiedź. - Pytania są oznaka zainteresowania. Dobrze, że o to pytasz panie Kraiven. Z kim przyjdzie to nie jest akurat dla was istotne, musicie jedyne wiedzieć, że ta szajka operuję na terenie przestrzeni rady oraz przestrzeni Przymierza. Ich łupem padają różnego rodzaju drogie "starocie", że tak to ujmę. Okradają muzea i prywatnych kolekcjonerów, po czym odsprzedają innym za większą cenę. Ma pan rację, to nie jest zwykła szajka. Ta grupa działa od parunastu lat w różnych regionach. Lecz zadarli z niewłaściwą osobą. - mężczyzna zamilkł na sekundę, wyraźnie się uśmiechając - Nie wiemy jaką ilość ochroniarzy posiadają, ani jakie systemy obronne. Jedyne co nam się udało wyskanować to 2 grupy po 3 mechy patrolujące teren i 3 wieżyczki plot, poukrywane w okolicznych zaroślach. Więc desant na dachu kompleksu odpada, ale kilka dni temu odleciały stąd dwa kodiaki z ochroniarzami do kolejnego skoku, więc raczej mało kto został w środku. - Ten facio ma rację - odezwał się w końcu kroganin - skoro wiecie tyle na ich temat, to pewnie wiecie też gdzie mają magazyn na zabawki? - Carter ponownie jak by się uśmiechnął, lecz po chwili wrócił do swojej charyzmatycznej pozy - podejrzewamy, że część skradzionych rzeczy znajduje się w tym pomieszczeniu - na mapie rozbłysło jedno z pomieszczeń kompleksu, mieszczące się praktycznie w samym jego centrum - jest tylko jeden problem. To pomieszczenie znajduje się pod ziemią i prowadzi tam tylko jedna winda.

Pyrak
Vorch wpadł w pułapkę nie ma co i raczej samemu ciężko będzie się mu z niej wydostać. Pozostaje więc czekać, aż faktycznie ponownie otworzą luk ładowni, by Pyrak mógł wyjść na zewnątrz.

[William Kraiven]

Sam fakt nie podzielenia się informacji o szajce był co najmniej podejrzany. Nie mniej, Kraiven słuchał co miał do powiedzenia Carter na resztę zadanych pytań. Informacja o mechach nieco go zniesmaczyły. Ostatnio miał do czynienia z LOKIMI a teraz możliwe, że by przyszło mu mieć do czynienia z YMIRAMI. Kompleks wydawał się być dosłownie istną bazą i jakoś nie chciało mu się wierzyć, że budynek mógł być pusty tylko dlatego, że grupa odpowiedzialna za kradzież, wyleciała na dalsze łowy. Kiedy błękitny ujrzał na hologramie pomieszczenie, gdzie znajdował się plik z danymi, był już pewny, że organizacja, która ich wynajęła, zrobiła kompletny skan terenu.
- Pokaż nam mapę topograficzną okolic kompleksu jak i jej wnętrza z rozpiską co jakie pomieszczenie pełni zastosowanie. Pokój ochrony, zbrojownia, elektrownia zasilająca bazę...wszystko... - odparł błękitny ze znużeniem, oczekując właśnie na ową mapę. Pełen zarys okolicy jest potrzebny do przeprowadzenia tak dużej operacji. Dopiero wtedy kiedy będzie miał ją przed oczami, oceni czy zlecenie jest warte świeczki, oraz określi możliwość wynagrodzenia.

[Palmira Nache]

"Nie jest istotne!", prychnęła w myślach, mając ochotę znowu zapalić.

- Wybaczy pan, ale to, z kim przyjdzie nam się zmierzyć, ma akurat szczególne znaczenie, bo może mieć dla nas wszystkich długofalowe skutki... Więc skoro przyznał się pan już do tego, że doskonale wie pan, na kogo to idziemy napaść, to mógłby pan z łaski swojej jednak ujawnić tę informację.-, powiedziała oschle, bo nie mogła się powstrzyma i też uznała, że być może taką nieustępliwością udałoby się jej coś ugrać. Od razu zrodziły się w jej głowie pytania odnośnie tej wielkiej tajemnicy. Kto, po co i dlaczego chce to zataić. I dodajmy w tak niedyskretny sposób. Przecież pan Carter mógł udawać, że nie wie kim jest ta szajka. Wtedy chociaż nie wyglądałoby to tak dziwnie.

Palmirze momentalnie nerwy podniosły ciśnienie. Nie lubiła być traktowana nieprofesjonalnie, a tym bardziej nie lubiła iść na misje, gdzie ma ryzykować swoje życia, a ktoś uważa, że coś jest NIEISTOTNE. Wyciągnęła z kieszonki przy padku paczkę papierosów. Zapewne nie można było tutaj palić, ale musiała czymś zająć ręce. Zaczęła przetaczać ją w ręce z boku na bok.

"Roboty, wspaniale... "- narzekała w myślach i wzrokiem obrzuciła zebranych, którzy tez na pewno zauważyli jej marsową minę. Bała się, nie potrafiła walczyć. Czuła się w tym towarzystwie jak piąte koło u wozu, ale... Jeśli nie to, to co? Co miała zrobić? Iść pod most? Wracać na pieprzoną Omegę? Poniżyć się przed drellem albo matkami? Misja będzie trudna, to było pewne, więc musiała sobie znaleźć ochroniarza. Popatrzyła na kroganina, a zaraz potem na Gbura. Któregoś z nich będzie się musiała trzymać jak rzep psiego ogona. Tylko którego?

Po chwili zerknęła na Williama z aprobatą. Tak, wszystkie te dane trzeba zanalizować przed wyruszeniem. Jeszcze, kiedy mogą w zasadzie wyjść na płytę Cytadeli i podziękować za zlecenie.

- A kiedy już przedstawi nam pan wszystko, o co prosi kolega,- rzekła, wskazując głową na Kraivena- proszę o oszacowanie proponowanego wynagrodzenia. -, oświadczyła, opierając się wygodniej o oparcie krzesła.

[Pyrak]

- Nuuuuuudnooooo. - Jęknął, rozwalając się po podłodze jak świnia w pomidorach. Vorch z nudów oglądał wszelkie kąty i zakamarki za czymś co można było by popsuć, zabrać czy choć na chwilkę zając umysł. "Pyrak siedzieć tu sam. A może Pyrak spróbować otworzyć drzwi?" - Pomyślał wpatrując się w przejście do innych części statku. Część vorch podpowiadała mu, że to nie najlepszy pomysł. Jednak ta część została bez pardonu z tłumiona przez ogromne znudzenia vorcha. Pyrak jednym zgrabnym skokiem przeszedł z pozycji leżącej do pozycji "grzebiącego w zamku". Vorch obwąchał, rozkręcał, a kiedy trzeba było przywalił z piąchy - czyli standardowa procedura włamywacza. Kątem oka rozglądał się po pomieszczeniu za różnego rodzaju kamerami. Po pierwsze nie lubił nigdy jak ktoś na niego się lampi. A po drugie zawsze coś takie chciał mieć, więc taka kamerka w ładowni była by niezłą okazją.