[Mistrz Gry]

Lot mimo wszelkich starań i umiejętności Tyris strasznie się dłużył. Większość z nich zastanawiała się w jakim stanie zastaną tam Panią Kapitan, dodatkowo dochodziło też zmartwienie czy w ogóle ją tam zastaną. Przecież po kosmosie wędrowało niejedno Widmo. Batarianie równie dobrze mogli schwytać jakiegoś turianina lub inną cholerę a oni fatygowali się na nic. W końcu jednak po kilku godzinach lotu dotarli na miejsce. Przed nimi prezentowała się jedna z wielu batariańskich kolonii, Logasiri. Ta bogata w minerały planeta, nie cieszyła się dobrą sławą nawet wśród innych batarian. Większość narodów galaktyki słyszała o okrutnych warunkach pracy na tej planecie. Dodatkowo teraz doszło tutaj do wewnętrznych walk o władzę, w której ponownie najwięcej ofiar ponosili wyzyskiwani niewolnicy. Już z tej wysokości wydzieli migoczące na powierzchni ciemnej planety światła zwiastujące tereny intensywnych walk. Ivi wskazywała na mapie planety dokładny punt wykrycia sygnału radiowego oraz promień około trzech kilometrów, określony prawdopodobny teren przemieszczenia uwięzionego Widma. Byli u celu, pozostało im teraz niewiele czasu do ostatecznego oszlifowania planu i wymiany poglądów przed lądowaniem.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Ok, piszcie teraz co robicie, jak już będziecie chcieli ruszyć fabułę dalej do przodu to krzyczcie mi na gg lub PW. :*

[Iris Fel]

Pokład Orionisa

Informacji o znalezieniu się na miejscu wyczekiwała z napięciem. Po rozmówieniu się z Konradem, z którym uzgodniła ostatnie luki w planie działaniu, Sile próbowała się wyciszyć oraz wrócić do medytacji, jednak nerwy, które nie wiadomo dlaczego się pojawiły, zżerały jej spokój ducha. Po raz pierwszy brała na swoje barki odpowiedzialność za całą grupę. Nie chciała pokazać po sobie swojego zdenerwowania.
Zapinając ostatnie zapięcia pancerza zerknęła na wyświetlacz. Niebawem zapewne Tyris poinformuje, że są już praktycznie u celu. Sile preferowała swobodne, lekkie pancerze, które nie krępowały jej ruchów, a dawały niewielką pomoc w ukierunkowaniu bądź sile jej ataków biotycznych. Sprawdziła jeszcze czy aby pistolet znajduje się na miejscu. Leciała tam w pokojowych zamiarach, przynajmniej na razie. Mając pewność, że jest gotowa, zwołała wszystkich z załogi.

Stojąc przed nimi i raz jeszcze mając wyświetlony hologram planety, asari nabrała głęboko powietrza w płuca.
- Nie będzie płomiennej przemowy. Każdy wie doskonale co ma robić. Konrad obejmie dowództwo nad grupą, która już powinna udać się do myśliwca. Będziemy w kontakcie dzięki Tyris oraz IVI. Jak tylko coś pójdzie nie tak, wkraczacie od razu. Tymczasem staracie się wyśledzić oraz zdobyć jak najwięcej informacji... To nasze Widmo. I nikt nam nie zabierze Pani kapitan. Powodzenia.
Kilkoma słowami, które mówiły same za siebie, Sile ucięła wszelką dyskusje. Odczekała aż każdy rozejdzie się, uda w kierunku hangaru, zaś ona sama stanęła za fotelem pilota. Była obok Tyris do czasu, aż nie nadszedł moment lądowania.

[Ner'Haras vas Orionis]

Nie było przemowy. Może to i nawet dobrze, bo każdy wiedział jakie ma zadanie. Dlatego Ner tylko zasalutował i ruszył w kierunku hangaru. Za nim pewnie szła już grupa uderzeniowa. Konrad, Ahri i Krush. I on. Czysta technika i jednoosobowa siła ognia. Są spore szanse na odbicie pani komandor. Przydałaby się biotyka, ale Tyris musi pilotować Orionis, a Sile jest oficerem wykonawczym.
W hangarze czekał już myśliwiec na niego, sprawny i uzbrojony. Wszedł śmiało na niego i ruszył na swoje stanowisko. Zaczął powoli włączać podstawowe systemy, jednak nie uruchamiał całej jednostki.
- Dajcie znak jak już jesteście gotowi do startu - powiedział tylko Ner.
- Wszystkie systemy sprawne. Pełne zbiorniki paliwa. Uzbrojenie kompletne - odparła beznamiętnie WI.
Pozostało tylko czekać...

[Ahri’Zhao vas Orionis]

Pokład Orionis

- Spokojnie. Keelah, opanuj się. Zwolnij oddech – mówiła do siebie. Gdzieś w tle słyszała, jak Tyris informuje o dotarciu do celu. – Wszystko będzie dobrze.
Bała się, a co gorsza, nie umiała stwierdzić o kogo najbardziej. Jej kapitan prawdopodobnie siedziała zamknięta w jakimś bunkrze, a załoga właśnie ruszała, by ją stamtąd wyciągnąć. Siłą argumentu bądź, jeśli będzie trzeba, argumentem siły. Ahri nie czuła się pewnie mając reprezentować to drugie.
Odrobinę ulgi przynosiła jej lekkość, z jaką mogła się poruszać. Dane, które mogłaby zdobyć na polu walki, gdzie w żyłach pełno hormonów, były kuszące, ale doktor Zhao postanowiła nie przedkładać ich nad życie. Dlatego też zdemontowała służące diagnostyce modyfikacje swojego skafandra. Była zdziwiona, że do tej pory nie dostrzegła jak bardzo ograniczały one swobodę jej ruchów. Nie była pewna, czy zechce do nich powrócić po zakończeniu tej misji. Sprawdziła broń, co w jej wykonaniu polegało na upewnieniu się, że pistolet się uruchamia.
Ruszyła na spotkanie z nieciekawym morale, mając nadzieję, że do boju zagrzeje ją motywująca mowa pierwszej oficer.

Pokład myśliwca Spectre

Nie czuła się bardziej bojowa niż chwilę temu. Właściwie, to miała jeszcze więcej wątpliwości. O tym, co ma robić, miała jedynie mgliste pojęcie. Prawdopodobnie powinna trzymać się z tyłu i zajmować się rannymi. Chwila, tylko czy ktoś planował być rannym?
Postanowiła skupić się na czymś innym. Najłatwiej było przyjrzeć się niewątpliwie ekstrawaganckiemu myśliwcowi Ner’Harasa. Wypełniali go swoją obecnością, w czym największe zasługi miał Krush. Cztery osoby wewnątrz statku tej klasy były niemałym wyczynem. Ahri stanęła w progu oddzielającym pomieszczenie, w którym się tłoczyli od tego, gdzie Quarianin zajmował się pilotażem.
- Muszę przyznać, że to bardzo ciekawa konstrukcja. Założę się jednak, że sprzęt z taką ilością nowinek i prototypów nie polata już dłużej niż dwa lata. Nie będziesz w stanie reperować go tak szybko, jak będzie się psuł.

[Ner'Haras vas Orionis]

Ner wyczuł, że wchodzą. A nawet już weszli, bo w progu pojawiła się Ahri. Na jej słowa odwrócił się. A nawet okręcił fotelem, by ją lepiej widzieć. Założył nogę na nogę i rozsiadł się wygodniej.
- Masz rację. Myśliwiec jest prototypowym projektem inżynierów Asari. Nie powiem jakim cudem go dostałem, bo to już jest dłuższa historia. Ale co do jego terminu ważności to niestety to prawda. Ale nie musisz się martwić. Na razie radzę sobie z pojawiającymi się usterkami, codziennie moja WI go diagnozuje i ja sam w nim grzebię - zapewnił Ner.
- Dodatkowo cały czas im przesyłam swoje uwagi i sugestie na temat statku. Ten myśliwiec jest naprawdę super. Ale chyba będę musiał zrezygnować z kilku bajerów. Chyba, że go powiększę...

[Ahri’Zhao vas Orionis]

- Nie przeholuj, bo to Spectre będzie musiał dokować Orionis. I tak zajmujesz już niemal cały hangar. - Weszła głębiej do kabiny pilota, rozglądając się po panelach kontrolnych. - Dziwię się, że Asari oddały taki sprzęt dziecku Flotylli. - Zaśmiała się do siebie, gdy uformowała się jej kolejna myśl. - Bez urazy, ale chyba po prostu bały się w to wsadzić którąś ze swoich. Powinieneś mieć tu drugiego pilota, tylko po to, by pilnował czy nic się nie przepala i nie grzeje. - znalazła punkt na ścianie, którego nie pokrywały przełączniki i oparła się oń plecami. Założyła ręce na piersi przyglądając się pilotowi. - Mam nadzieję, że dowieziesz nas chociaż na powierzchnię. Jeżeli podróż mi się nie spodoba, to na Orionis wrócę promem. - Roześmiała się.

[Ner'Haras vas Orionis]

- To, że jest to prototyp, to nie znaczy, że jest złomem. Za bardzo jesteś przywiązana do flotylli. Tam nie ma WI, tam każdy Quarianin zajmuje się tym czym musi. Gdyby nie "on" to pewnie w ogóle bym tym nie wystartował ze względu na ostrożność - powiedział odwracając się z powrotem do swojego stanowiska - Trochę więcej ufności. Ten myśliwiec jest naprawdę sprawny. Latam nim już od czasu zaginięcia kapitan.
- Dawniej dostałem od kapitana statku Brend myśliwiec na czas wykonania misji. Gdyby nie on, nie miałbym wtedy nazwiska vas Orionis. Wiesz co mi się w nim podobało? Użyteczność... - odparł sięgając pamięcią wstecz - I wygoda. Ale miał słabszy potencjał bojowy. Wiesz co ma to cacko najlepszego w sobie? Niewykrywalność. Jestem ciekaw czy Batarianie zdołają wykryć mój myśliwiec...

[Ahri’Zhao vas Orionis]

- Wybacz, chyba trafiłam w czuły punkt. Jeśli rozbłyśniesz z dumy, to zobaczą cię nawet gołym okiem. Nie twierdzę, że to złom. Po prostu nie lubię powierzać życia statkom, do których konserwacji potrzeba czegoś więcej niż śrubokrętu, spawarki i omni-klucza. Nie chciałam cię urazić. - poczuła się trochę niezręcznie. Jej wzrok zaczął błądzić, a palcami kręciła "młynek". Po chwili ciszy zmieniła temat.
- Naprawdę wierzysz, że do Wędrownej Floty można być zbyt przywiązanym? To w końcu nasz dom. albo chociaż miejsce, które możemy tak nazywać, dopóki nie wrócimy na Rannoch. Ty ukończyłeś już pielgrzymkę, Ner'Harasie vas Orionis, - cały ciężar tego zdania ułożyła na nazwie statku - moja wciąż trwa. - westchnęła. Musiała komuś w końcu się z tego wygadać, mógł to być Quarianin, prawda? - A ja wciąż nie mam niczego, co można by uznać za cenne. Moje badania od kilku miesięcy nie wykazują postępu. Chciałam sięgnąć gwiazd, nie wiedząc, jak daleko ode mnie się znajdują. Powoli szukam jakiegoś innego wyjścia. Przecież nie mogę wrócić z niczym.

[Tyris]

Pokład Orionis Cruiser

Była zdenerwowana, ciężko było temu zaprzeczyć. Nie pozwoliła jednak emocjom przejąć władzy, musiała być w tym momencie idealnie skupiona i gotowa na wszystko. Powoli docierali na miejsce. Tyris stopniowo zmniejszała prędkość.
- Wszyscy na miejsca, pełna gotowość. Niech tylko ktoś się odezwie niepytany, a pierwszy wyleci przez śluzę. Nie zniosę niesubordynacji, jęczenia, gadania o dupie babci Stasi i zachwycania się seksownym głównym mechanikiem. - Jej podwładni tylko zasalutowali (ale ta Tyris ich wyszkoliła) i każdy z nich zajął wyznaczone stanowisko.
Za parę sekund statek wejdzie w atmosferę. System maskujący, osłony... Wszystko było włączone. Póki co, nikt do nich jeszcze nie zaczął strzelać, także nie było tak źle. Chociaż te rozbłyski były niepokojące.
- Pani Oficer, mam pewne wątpliwości. Może powinnam iść z panią? Ja wiem, że gnoję moich podwładnych, ale jednak są tutaj osoby, które ewentualnie mogłyby na pewien czas zająć moje miejsce. Mówię to z ciężkim sercem, ale sytuacja jest na tyle poważna, że... no. - Rzuciła okiem w stronę Asari. Oczywiście dostosuje się, jeśli Sile stwierdzi inaczej.
Lądowanie poszło gładko, co totalnie zaskoczyło Tyris. Może ich plan się uda? Może nie będą musieli walczyć? Może... A cholera to wie.

[Warg Krush]

Pokład Orionis

Krush niemal zasnął w swojej zbrojowni, jednak rozbudził go głos niebieściutkiej, która zwołała odprawę. Warg był pozytywnie nastawiony do tej misji, o ile liczebność przeciwnika nie wyniesie więcej niż dziesięciu na jednego. Czempion jeszcze raz sprawdził, czy jego broń aby jest sprawna, czy celownik jest dobrze ustawiony, czy ma wystarczająco pochłaniaczy ciepła. Tak, ten kroganin bardzo dbał o swój sprzęt... W końcu podążył za resztą grupy, w kierunku myśliwca Nera, który na jego gust, był stanowczo za mały.

Pokład Myśliwca Spectre

Czempion zasiadł na jednym z miejsc obok któregoś z członków drużyny, odchrząknął lekko, i sprawdził jeszcze raz, czy aby jego biotyczna moc nie zniknęła w jakiś magiczny sposób, oraz czy jego broń się nie zacina.
-Ner, można tu palić...? - Krush odezwał się do siedzącego na swoim stanowisku Quarianina, wsadzając do ust cygaro. Warg może i był "off zasadas" ale wolał nie wywołać żadnego alarmu. Dlatego też powstrzymał się z jego zapaleniem. Kroganin ustawił swój karabin szturmowy na metalowej podłodze, lufą do góry, zgiął się lekko, i zaczął rozmyślać.
A co jeśli skończą mu się cygara w trakcie walki? Nie pobiegnie przecież na Orionis po nową paczkę, ani też nie poprosi o ich przysłanie... Tak, teraz to był jego jedyny problem.

[Iris Fel]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Ograniczmy się proszę do jednej wypowiedzi na kolejkę, w końcu tutaj już Nessa chce zacząć akcje.

[Konrad Strauss]

Pokład Myśliwca

Konrad miał objąć dowództwo nad grupą, która pakowała się do myśliwca Nera. Do tej pory jeszcze nigdy nie dowodził nikim i pojęcia nie miał, jakie będą tego efekty. Planował jednak dwie rzeczy: nie opuszczać pokładu jeżeli nie będzie takiej konieczności, a druga to nawet jeżeli trzeba będzie wyjść, to lepiej by Ahri została w środku. Trafiła im się na wojnę pacyfistka to trudno, ale lepiej żeby nie oberwała ona. Jeżeli Konrad by oberwał, to wolał wiedzieć, że niedaleko będzie ktoś, kto go poskłada do kupy.
- Dobra, gdzie masz konsolę z sensorami? O, tam. - usiadł przed komputerem i pierwsze co zaczął robić, to sprawdzać jak się to obsługuje. To było w miarę łatwe, więc chyba powinien sobie z tym poradzić.
- Ner, jak wylecisz z hangaru, to postaraj się dotrzeć na powierzchnię szybciej od Oriona. Będę musiał się podpiąć do sieci komunikacyjnej "tych złych". - zakreślił w powietrzu cudzysłowy, bo jak dla niego obie frakcje mogły się wymordować do ostatniego ocalałego.
- Krush, prawdopodobnie będzie mnie czekał spacerek, więc idziesz ze mną i zabijasz każdego, który nas zauważy. Z tym, że nie chcemy, by nas zauważono. Czyli chronisz moją dupę, kiedy ja będę szukał w ich komputerach Nessę. - na początek banalnie proste rzeczy, bo później zaczynają się te diabelne schody.

[Ner'Haras vas Orionis]

- Pielgrzymka nie jest łatwa Ahri. Ja zanim wróciłem do floty spędziłem ponad rok na szukaniu czegoś przydatnego do floty. W tym czasie zostałem najemnikiem. Wiesz, że w tym zawodzie nie było żadnego Quarianina? A jak byli to sami banici. Byłem podwójnie wyszydzany. Za bycie Quarianinem i przez wielu ze swoich za "odszczepieńca" - powiedział Ner na chwilę się zatrzymując i wracając myślami do tamtych czasów - Jednak właśnie dzięki temu udało mi się ukończyć pielgrzymkę. Wiesz czemu nie czuje aż takiej więzi z flotą? Bo nie chce być zamknięty jak jakaś konserwa na statku i słuchać słów innych o utraconej planecie. To nie Gethy ponoszą według mnie 100% winy za to, że teraz jesteśmy uwięzieni na statkach. Według mnie wina leży też po naszej stronie. To my zgotowaliśmy sobie taki los. I to dlatego nasz układ odpornościowy kuleje i byle bakteria może nam zaszkodzić.
- Jeszcze wrócimy do tej rozmowy - powiedział Ner widząc wchodzącego Konrada do kokpitu.
Quarianin zamknął wejście na pokład myśliwca i zaczął uruchamiać następne systemu. Wszyscy poczuli jak odpalają się silniki.
- Postaram się. Krush nie pal. Za kwadrans będziemy na dole - odpowiedział na słowa pozostałych towarzyszy.
Myśliwiec uniósł się i podwozie zaczęło się chować. Myśliwiec powoli zaczął się obracać w hangarze.
- Proszę o zezwolenie na otwarcie wrót - zakomunikował do Sile.
Kiedy już się otworzą to Ner wylatuje ze statku już z włączonymi systemami maskującymi. Kierował się ku planecie i miejscu gdzie miała być przetrzymywana Nessa.

[Mistrz Gry]

Orionis:

Znalezienie odpowiedniego miejsce do posadzenia tak wielkiej maszyny, tak by pozostała względnie niezauważona okazało się zadaniem trudniejszym niż by się wydawało. W końcu jednak krążownik wylądował zgniatając sporą ilość krzewów i kilka pomniejszych drzew. Gdyby można było czytać w myślach załogi, usłyszałaby dość zabawne spostrzeżenie o głębokiej nadziei, że nie był to ogródek przewrażliwionego batariańskiego ogrodnika. Gdy wyłączyli wszystkie silniki i krótkim komunikacie od Sile, Tyris pewna już była, że wyruszy razem z nią. Papiery i dowody winy Widma były przygotowane. Teraz pozostało oczarować batarian i sprawić aby im uwierzyli. Bułka z masłem, chciałoby się sarkastycznie powiedzieć. Po oddelegowaniu załogi do ich obowiązków i podyktowaniu im metody działań w ramach niepowodzenia misji, zarówno egzekutorka jak i pani pilot, gotowe były do drogi. Śluza na mostku otworzyła się otwierając przed nimi tropikalny krajobraz. Jeszcze nie wyszły na zewnątrz a już uderzyło ich gorące, wilgotne powietrze zwiastujące raczej marne warunki do oddychania. Na szczęście wykryta baza batarian nie znajdowała się daleko i być może nie zdążą się zziajać. Gdy już miały się wydostać, usłyszały za sobą głos jednego z nawigatorów.
- Ostatnie pytanie, co jeśli okaże się, że tutejszym Widmem nie jest pani Chorisso?

Myśliwiec:

Wylot z hangaru Orionis miał już opanowany do perfekcji, więc dla Nera znalezienie się na powierzchni planety okazało się wyjątkowo łatwe. Widzieli jeszcze z daleka jak Orionis próbuje odnaleźć odpowiednią platformę do bezpiecznego lądowania. Dzięki nowoczesnemu wyposażeniu statku quarianina, najwyraźniej udało im się przemknąć niezauważonym i wylądować stosunkowo blisko do jednego z budynków. Kiedy maszyna miękko osiadła na piaszczystym kawałku ziemi, o dziwo pył nie wzniósł się powietrze. Jak wkrótce miało się okazać, winnym tego była wilgotność powietrza. Pewne było, że zapewne zamoczony tu podkoszulek szybciej zgnije na ciele niż wyschnie. Konrad widział przed sobą ścieżkę prowadzącą do budynków nieśmiało wyglądających spomiędzy gęstej, tropikalnej roślinności. Zapewne tam znajdzie komputery i w końcu upewni się czy znajdą tu właśnie ich szefową. Cała reszta usłyszała w uchu charakterystyczny cichy szum zwiastujący, że komunikatory pozostały uruchomione aby pozostali w kontakcie. Taki rodzaj komunikowania się był bardziej dyskretny niż gadanie do omni-klucza.

[Mistrz Gry]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Kolejka: Tyris, Sile, Ner, Konrad, Krush, Ahri.

[Tyris]

Jakie było zdziwienie Tyris, kiedy się okazało, że jednak ruszy dupsko ze statku. Z ubiorem nie miała co szaleć. Nigdy nie stawiała na mocne opancerzenie, gdyż nie potrzebowała. Ufała swoim biotycznym mocom oraz instynktowi przetrwania. Tym razem nie było inaczej - lekki pancerz musiał wystarczyć. Czuła się jak w średniowiecznej rycerskiej zbroi, lecz lepiej dmuchać na zimno. Upewniła się jeszcze, że ma przy sobie pistolet.
Posłusznie ruszyła za Asari. Póki nie zajdzie potrzeba, nie będzie się wychylać i będzie trzymać gębę na kłódkę. Dla wszystkich będzie lepiej, jeśli Tyris nie wypowie ani jednego słowa.
Odwróciła głowę, kiedy usłyszała pytanie.
- To jest nasza kapitan. Nie próbuj nawet w to wątpić. - Wyrzuciła przez zaciśnięte zęby. Jeszcze tego jej brakowało, jakiegoś niedowiarka.
Nawigator trochę zbladł i szybkim krokiem powędrował w swoją stronę.

[Iris Fel]

- Wtedy jakieś inne Widmo podziękuje nam za uratowanie tyłka.
Rzuciła. Sile nie zamierzała pozwolić wyprowadzić się z równowagi przez jakiś głupi komentarz. Ona wierzyła, to jej wystarczało. Skinęła głową Tyris, która oczywiście dostała pozwolenie, aby iśc z asari, bo i nie widziała powodu, aby trzymać kobietę siłą na statku. Nim otworzyła się śluza, sprawdziła jeszcze czy aby wszystkie pisma z fałszywymi zarzutami ma pod ręką. Jeszcze raz zaczerpnęła głęboko powietrza w płuca, pierwsza wychodząc na powierzchnie. Była gotowa osłaniać panią pilot w razie ataku.
Asari narzuciła żwawy, jednak nie męczący, krok. Zbliżała się po prostu do głównego wejścia na teren bazy, placówki, obozowiska. Starała się zapamiętać jak najwięcej szczegółów z otoczenia. Miała pokojowe zamiary, prawda? Nie chciała się więc skradać.

[Ner'Haras vas Orionis]

Jednak Batarianie nie dysponowali technologią na tyle dobrą by ich wykryć. Albo to ukrywają i przygotowują zasadzkę. W każdym razie Quarianin kiedy już wylądował, otworzył wyjście dla oddziału.
- Droga wolna - odparł przez komunikator Ner - Mam krążyć nad głowami, czy czekać tu na was? - spytał się Konrada.
Pytanie zadał, ponieważ Ner czuł, że jednak nie został wykryty. Więc mógłby tu spokojnie czekać i dopiero potem odlecieć. Ale równie dobrze mógłby to wykorzystać i krążyć nad głowami i obserwować terytorium oraz stamtąd ostrzegać Konrada i Krusha przed niebezpieczeństwem. Jednak najemnik wiedział też, że dla Konrada to pierwsza operacja, w której miał coś do powiedzenia. Pytał więc po to by pokazać mu swoją lojalność jak i pomoc. Mogłoby mu być raźniej gdyby jednak czekał w określonym miejscu.

[Konrad Strauss]

Podróż przebiegła szybko, a lądowanie gładko. Wszystko, czego oczekiwał Konrad. Czuł się trochę nieswojo w roli dowódcy, ale miał nadzieję, że jak wróci z tej misji, to będzie bogatszy o swoja kapitan, doświadczenie życiowe i kilka opowiadań, którymi będzie mógł bajerować dziewczyny.
Ledwo, co postawił pierwszy krok na planecie a poczuł się odrobinę lepiej. Bądź co bądź była to planeta, a na nich ostatnio rzadko bywał. Odwrócił się za siebie i upewnił jeszcze, że Krush też idzie z nim. Osobiście wątpił, by kroganin odpuścił sobie udział w tym i możliwą walkę, ale to był odruch. Spojrzał jeszcze na myśliwiec i się odezwał do komunikatora.
- Bądź w powietrzu i jak masz tam zabawki wywiadowcze, to z nich korzystaj. Jeżeli nie znajdziesz lepszego miejsca ewakuacji, to spotkamy się tutaj.
Hakerzyna nie chciał, żeby przypadkiem jakiś pieszy patrol znalazł myśliwiec Nera. Wysoko trudniej go będzie zauważyć.
Odwrócił się potem w stronę zabudowań, jakie ukradkiem wychylały się zza krzaków tych tropików i rozglądając się na boki, zaczął iść ścieżką w stronę obozowiska.
- Zaczynamy zabawę. Życzcie nam szczęścia. - dodał tonem, w którym nie było jego zwyczajowej wesołości.

[Warg Krush]

Lądowanie na planetach zawsze było dla Krusha przyjemnym doświadczeniem, jako że posiadał swego rodzaju awersję do latania. Krush nie chciał zwracać na siebie zbędnej uwagi, jednak nie może poświęcić życia swojego i Konrada dla próby zdobycia elementu zaskoczenia zatem starał się obserwować cały teren, by żaden z przeciwników nie zdołał ich zobaczyć nim oni nie zobaczą go. Czempion starał się iść za Konradem patrząc pod nogi, jednak obserwować również podejrzanie wyglądające rośliny. Kroganin nie znosił wilgotnego powietrza, przyzwyczajony on był do ciepłego piasku Tuchanki.
-Chujowa planeta. - Krush starał się to powiedzieć półszeptem, jednak wszyscy z komunikatorami w uszach powinni to usłyszeć.
-Tak się zastanawiałem... Jak mam się do ciebie zwracać...? - Warg starał się wykorzystać fakt, iż mało prawdopodobny był fakt, by w takiej odległości były legiony przeciwników.