Stolica, skolonizowanego przez asari, Illium. Nowoprzybyłym jawi się jako piękne, niekiedy doskonałe miasto, co często potrafi zmylić - tutejsi mówią, że Nos Astra potrafi być równie zdradliwe i niebezpieczne, co Omega. Często porównywane jest do Noverii przez swoje zaangażowanie w politykę handlu.

Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Promenada

23 sie 2014, o 18:26

Znów się uśmiechnął i nie był to bynajmniej ten sam uśmiech, który Iris miała okazję widzieć do tej pory. Ten bezczelny, może trochę arogancki tak bardzo wyrażający pewność siebie. Ten był inny, szczery, łagodny, zupełnie niepasujący do Diega.
- Sokoła. – odpowiedział. Nie przeszkadzały mu jej pytania, wręcz przeciwnie. Przynajmniej rozmowa na inne tematy niż… tamte, pozwalała zająć umysł. Nawet jeśli tylko na moment. – Drugim skrzydłem apartamentu jest tetrastylum. Coś jak cytadelowe Atrium, tylko bardziej… leśne. Chciałem, żeby miał trochę przestrzeni.
Gdyby Diego zaczął rozwodzić się nad tym ile czasu i kredytów włożył w to konkretne pomieszczenie w swoim apartamencie, mogliby rozmawiać o tym do rana. I to następnego dnia. Rodriguez nie chciał zanudzić Iris swoimi wywodami na temat gospodarki leśnej w środku wielkiej metropolii, dlatego też nie wdawał się w szczegóły. Zresztą słowa i tak nie oddawały uroku tego miejsca.
- Jeśli ma sierść, to nie będę mógł Cię odwiedzić. Przykro mi. – zaśmiał się. No i proszę, właśnie wyciągnęła z niego kolejną słabość. Bądź co bądź błahą, ale jednak, Rodriguez był zwyczajnie na sierść uczulony i momentalnie dostawał ostrej reakcji alergicznej. – Chociaż, skoro masz wykształcenie medyczne, to z pewnością wiesz jak reagować w przypadku wstrząsu anafilaktycznego. Mógłbym zaryzykować.
Jeśli! przyszłoby mu ją jeszcze odwiedzić. Bo przecież wszystko zmierzało do tego, że to już ostatnie tego typu ich spotkanie. Iris wróci do swoich obowiązków bycia radną, a Diego wróci do swoich obowiązków bycia… Diegiem.
- Nie skądże! To po prostu byłby dobry pretekst, żeby Cię znów zobaczyć. – dokończył zdanie trochę ściszając głos na koniec. Rodriguez, przecież wiesz, co trzeba zrobić, przecież to nie może być takie trudne. Westchnął.
- Dziękuję, jest specjalnie dla ciebie. – powiedział grzecznie odmawiając czekolady. Przez chwilę zamilknął, po czym dodał: – Dostałem ją kilka lat temu na Ziemi od pewnej… pewnego belgijskiego biznesmena w prezencie. Właśnie pijesz jej ostatnią porcję. Nie, nie spokojnie. Powiedziałem już, jest dla ciebie.
Chciał zrobić dla niej coś miłego, ot tak po prostu. Wciąż czuł się winny za to, co się stało w klubie, a teraz jakoś starał się na nowo ją przekonać do siebie. Chociaż nie wiedział ile to da.
- Możesz sobie zażyczyć co tylko chcesz, ale obawiam się, że czasu starczy dziś jedynie na dwa. – odpowiedział całkiem poważnie, obserwując mijającą ich parę. Ci z kolei zdawali się w ogólne nie zwracać na nich uwagi zajęci sobą. Ciekawe czy wiedzą, że właśnie minęli Radną Ludzkości i jej … znajomego. Diega coś tknęło, przez chwilę, przez jeden moment poczuł jakiś żal. – Tak więc myśl szybko i wybieraj mądrze.
Podziękował Iris uśmiechem, za to, że zechciała zarzucić mu koniec szala na ramiona. Wraz z poruszającym się powietrzem Diega po raz kolejny uderzył jej zapach. Nie mógł się powstrzymać, aby bardziej zaciągnąć się tym jakże cudownie pachnącym powietrzem. Na słowa o śnie i apartamencie skinął tylko głową. Wcale nie zamierzał nalegać, chyba wiadomym było, że wolał ten czas spędzić w jej towarzystwie. I chyba powoli zaczynał rozumieć nawet dlaczego…
- Wiesz czemu ją wybrałem? – zapytał odwracając się w jej stronę, a jego spojrzenie powędrowało od oczu do ust i z powrotem. – Piosenkę w klubie. Domyślasz się dlaczego?
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

23 sie 2014, o 23:20

- Sokoła? Naprawdę? Nie jest to dość... popularny zwierzak domowy. Właściwie to w ogóle nie jest zwierzakiem domowym. Dlaczego akurat sokół?
I kto to mówi? Właścicielka varrena, tia? Nie miało to zabrzmieć jakby Iris była hipokrytką i na szczęście, przynajmniej w jej ocenie, takiego wydźwięku nie miało. Zamiłowanie Rodriqueza do tych drapieżnych ptaków oraz to, jak pod nie zaprojektował część swojego apartamentu, była godna podziwi. On przynajmniej miał taką możliwość, Iris nawet pomimo najszczerszych chęci ciężko byłoby odtworzyć środowisko naturalne varrenów. Zwłaszcza w środku Wieży Cytadeli.
- Spokojnie, to żaden sierściuch. Jedyne, czym naprzykrza się gościom, to mieleniem ich butów. Dlatego też lepiej nie zostawiać swojego obuwia w widocznym miejscu.
Jakkolwiek by to nie zabrzmiało, mogło budzić małe kontrowersje, gdyż z początku mówiła o nim jak o jakimś psie, ewentualnie dużym i dziwnym kocie. A teraz? Znane gryzonie oraz gady bądź płazy również nie bardzo pasowało do wizji czegoś, co może chcieć zjeść Ci buty. Mniejsza jednak o to. Pokręciła głową, słysząc jego komentarz.
- Raczej poleciłabym Ci dobrego lekarza, który raz dwa pozbyłby się Twojej alergii. Żyjemy w takich czasach, że już dawno przestano obawiać się nowotworów, a Ty wciąż męczysz się z alergiami?
Postawa Rodriqueza była co najmniej... zaskakująca. Wątpił, aby nie wiedział. Nie chciał? Uważał to za poniekąd zmianę siebie? Taki argument potrafiłaby zrozumieć, wszak sama Iris była przeciwniczką jakiegokolwiek poprawia wyglądu, czyli tak zwanej medycyny estetycznej, jak i ingerencji w jej genetykę. Modyfikacje? Nie ma mowy. Nawet, jeśli miałoby to poprawić komfort jej życia. Już sama biotyka i implanty, które musiała znosić, kosztowało ją sporo zdrowia. No ale gdyby nie to, prawdopodobnie nigdy nie poszłaby w swojej pracy własnie w tym kierunku i nie byłaby znana w medycznym środowisku jako autorka wielu prac na temat wszczepiania implantów biotycznych, a także jako współtwórca niektórych, nowatorskich projektów. Być może nie byłaby też teraz Radną Cytadeli, ale właśnie teraz jej myśli odbiegły zdecydowanie za daleko.
- Wiedziałabym, jak zareagować, nie mniej więcej miałabym do powiedzenia na temat implantów biotycznych, a także doboru odpowiednich i ich konserwacji. Ale to chyba nie jest interesujący dla Ciebie temat.
Skoro nie chciał, nie zamierzała wciskać mu jej na siłę. Więcej czekolady dla niej. Jak na razie ogrzewała woje dłonie o ciepły termos, ale nie ulegało wątpliwości, iż nie odmówi sobie jeszcze jednego albo nawet i dwóch kubków. Noc wbrew pozoru wydawała się być jeszcze długa. Przynajmniej w porównaniu z czasem, który mieli dla siebie do tej pory.
- Wolałabym użyć życzenia więcej życzeń, aby mieć pretekst do zobaczenia Cię jeszcze kiedyś...
Niewinnie nawiązała do jego wcześniejszych słów odnośnie wzajemnych wizyt, pretekstów i szukania błahych powodów do ponownego zobaczenia się. Tak po prostu. Nie bardzo przejmowała się tymi, którzy snuli się po promenadzie. Diego skradł całą jej uwagę, no może w małym stopniu dzieląc się ze słońcem, które niebawem ma się pojawić. Ale jak do tej pory nawet nic go nie zapowiadało, tak więc mógł się cieszyć wyłącznością.
Spodziewała się, że takie pytanie prędzej bądź później może się pojawić. W pierwszej chwili nie odpowiedziała, zajęta wsuwaniem dłoni pod materiał oraz odkładaniem termosu na ławkę.
- Nie do końca.
Skłamała? Mówiła prawdę? Ciężko było ją wyczuć. I nawet, jeśli radna coś przeczuwała, być może chciała po prostu usłyszeć to z jego ust. Tak zwyczajnie.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Promenada

24 sie 2014, o 06:50

- Tak, taki mój mały kaprys. – potwierdził, mimo faktu, że sokół owszem był dość… ciekawym zwierzakiem. Nie mniej Diego go wprost uwielbiał i wątpił, że zwykły pies czy kot mógłby mu dostarczyć tyle rozrywki, co ten ptak. – Być może kiedyś ci go pokażę.
Wysłuchał zdania na temat obuwia i uniósł w zamyśleniu jedną brew. Przez chwilę analizował dokładnie fakty, które Iris mu przedstawiła i zaśmiał się, nawet nie zdając sobie sprawy z tego jak bardzo trafił: - Masz w apartamencie varrena czy jak?
Jeśli z kolei chodziło o jego alergię, nie było tak, że Diego nie wiedział, że może to zmienić. Całkowicie pozbyć się tej przypadłości i mieć święty spokój. Pytanie brzmiało, po co? Nie przeszkadzało mu to w życiu codziennym, nie było śmiertelną chorobą ani tym bardziej zakaźną.
- Mógłbym się poprawić na tysiące sposobów. Mam na to kredyty. Mógłbym zmodyfikować się jak tylko bym chciał i być super-człowiekiem. Ale ile wtedy zostałoby faktycznie ze mnie? – patrzył przed siebie uśmiechając się lekko. Tyle prawdy było w tym, co powiedział, że aż sam siebie zaskoczył. Po chwili jednak dodał nawiązując już nie tylko do swojej alegrii: - Ciężko jest mi się poddać jakimkolwiek zmianom.
Skinął głową odwracając wzrok na chwilę w jej stronę. Przez ten konkretny moment przyglądając się, w jaki sposób wypowiada mówione słowa, jak gestykuluje Diego zapomniał o bożym świecie. Jeszcze chwila i w ogóle by nie usłyszał, co do niego mówi, albo nie zwróciłby na to uwagi. Wszystko było tak skomplikowane, a jednocześnie tak proste, że nawet sam Rodriguez nie bardzo mógł się połapać w swoich chęciach i pragnieniach. A co gorsza, decyzjach.
- Ja nie chciałbym cię jeszcze kiedyś zobaczyć. – powiedział wreszcie. Cóż skoro miał przyjść moment szczerości, to prędzej czy później by to nastąpiło. Diego nie chciał tego odwlekać, tym bardziej, że druga szansa po prostu mogła się nie zdarzyć. – Chciałbym cię widywać.
Nie bez powodu, zapytał w tym momencie o piosenkę, chociaż liczył, że ona sama mu odpowie. Tak byłoby jeszcze prościej, zwłaszcza dla niego. Wiedziałby na czym stoi a tak kolejny natłok myśli sprawił, że Rodriguez miał tego zwyczajne dość. Miał wrażenie, że to za chwile doprowadzi do kolejnej sytuacji z nieprzyjemnie gęstniejącą atmosferą, niemniej musiał to wreszcie z siebie wyrzucić. Niech sytuacja będzie jasna.
Chwycił jej puste dłonie ukrywając w swoich i o ile ich nie cofnęła siedział tak przez moment starając się delikatnie je rozgrzać. Nie były już tak ciepłe jak wtedy, na Cytadeli, gdy pierwszy raz go dotknęła.
- Iris, ja… - no i znów to samo. Zdecydowanie nie powinien zaczynać zdania w ten sposób. To wiązało się z zawieszeniem na parę sekund, zanim zaczął kontynuować: - Pomijając fakt, że sam tytuł był twoim imieniem, to mówiła tylko o chwili. O jednej chwili, po której wszystko mija i nie ma sensu do tego wracać.
Puścił dłonie radnej odwracając się całym ciałem w jej stronę. Nachylił się lekko, aby być blisko, bardzo blisko, a zewnętrzną stroną dłoni dotknął jej policzka.
- Chciałem cię wtedy. Na chwilę, na jedną noc. Pragnąłem twojego ciała i wciąż go pragnę. – zatrzymał się na moment zbliżając jeszcze bardziej do jej ucha. – Wiesz jaki jestem, wszyscy wiedzą, a ja się wcale z tym nie kryję. Nie wiem czy się kiedyś zmienię, nie mogę ci niczego obiecać. Chcę tylko, żebyś wiedziała, że jesteś jedyną osobą, dla której mógłbym spróbować to zrobić.
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

24 sie 2014, o 07:55

Mały kaprys? Według Iris dość spory, no ale istoty myślące mają różne zainteresowania. Nawet tak egzotyczne, jak hodowanie sokołów, co bodajże jeszcze wiek temu było dość powszechnym zajęciem, a nawet dla niektórych pracą.
- A nie będzie się czuł zazdrosny?
W końcu Rodriquez rozpieszczał swojego ptaka, mając dla niego wszystko to, co najlepsze (i na pewno Iris nie miała tutaj na myśli nic dwuznacznego). Kiedy wspomniał o varrenie, Iris chrząknęła. Musiał wiedzieć o tym fakcie, gdyż jakoś się jej nie chciało wierzyć, że tak po prostu odgadł.
- Jednego, małego, prawie że niegroźnego.
W jego kolejnych słowach było tyle szczerości, że radna nie zamierzała nic już dodawać. Sama była podobnego zdania. O najlepszych przyjaciół człowieka ciężko na stacjach, a jeśli już ktoś ich zabierał z ziemi, to na przestrzeni lat tak zwanego podboju kosmosu przez ludzi, ich rasy uległy takim zmianom oraz sztucznym modyfikacją, że niewiele, poza szkieletem, zostało z psów takich, jakie były znane od wieków.
Iris, w pewien sposób przypierana do muru tym intensywnym spojrzeniu, zachowywała się na przekór naturalnie oraz swobodnie. Przecież dla niej, elokwentnej z konieczności, nie było najmniejszego problemu z wysławianiem się, nawet pod presją. Nie mniej, powiedziała znacznie mniej niż mogłaby, specjalnie nie starając się maskować tego mankamentu.
Chciałbym Cię widywać. Niby coś... banalnego. Przecież nie znika z jego życia, nie zrywa z nim kontaktu, nie ma nic przeciwko dzielenia się z nim swoimi wolnymi godzinami. Tyle że na przeszkodzie stoi setka lat świetlnych, która dzieli Illium od Cytadeli. I zobowiązania, które przynajmniej ją silnie trzymają na jednej z nich, nie pozwalając zmienić w żaden sposób koniecznej odległości.
Diego sprawiał wrażenie, że chce powiedzieć coś jeszcze. Zamierzała więc dać mu szanse, w żaden sposób nie naciskając. Po prostu milczeć, nie uciekając wzrokiem, nie odsuwając się i nie rozpraszając.
Nieświadomie wstrzymała oddech, kiedy jego palce zetknęły się z jej polikiem. Chłonęła jego słowa, a wraz z nim natłok myśli. Nie mogła się tak po prostu od niego odciąć, udać, że uciekając od problemów, zupełnie ich nie będzie.
-Wiesz, że nie mogę praktycznie w ogóle opuszczać Cytadeli. I... Jak to ma wyglądać? Przecież nie wystarczą Ci spotkania raz... na jakiś czas? Zapewne nieregularne i nie trwające długo?
Nie mogła pewnych podstawowych kwestii przemilczeć. Udać, że każda przeciwność losu runie od ręki. I choć było tyle pytań, to jednak Iris ani razu nie powiedziała nie.
-Musisz mieć świadomość, z czym to by się wiązało. Zostałbyś prześwietlony, przez każde służby na Cytadeli. Przymierze sprawdziłoby każdy drobiazg z Twojego życia. Mieliby oko na Twoje interesy, właściwie każdy Twój ruch i Twój kontakt z innymi, znanymi Ci personami nawet tylko z widzenia, poddawany byłby obserwacji. Jakiś funkcjonariusz zawsze kręciłby się gdzieś obok, nie tylko na Cytadeli, ale także tutaj.
Nie chciała go straszyć, ale też nie chciała nigdy usłyszeć zarzutu, iż nie mówiła, że jego życie zmieniłoby się aż tak bardzo - nie ma mowy o pełnej prywatności, jeśli chcesz wejść w życie radnej.
-Jest coś jeszcze. Jeśli... Jeśli są pewne kwestie, o których powinnam wiedzieć, bo później przyjdzie mi się z tego tłumaczyć... Powiedz mi zanim będzie za późno. Dobrze?
Ridriquez raczej nie powinien mieć problemu ze zrozumieniem, co Iris przez to ma na myśli. Była Radną Cytadeli. W związku z odpowiedzialnością, którą na siebie wzięła, musiała zadbać o to, aby jej osoba była... zwyczajnie czysta. Bez powiązań z jakąkolwiek, podejrzaną stroną. Zwłaszcza tą, której blisko do nielegalnych działań, kłócących się z prawem, który przecież Iris swoją osobą reprezentuje. W żadnym wypadku nie musiał mówić już teraz, tutaj, od razu. Miała świadomość, że do pewnych, większych decyzji, trzeba dojrzeć. I wiele innych rzeczy musi mieć jeszcze miejsce, aby właśnie nie było odwrotu, o którym mówiła.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Promenada

24 sie 2014, o 10:36

- Zazdrosny? Chyba ja będę jak poświęcisz mu swoją uwagę. – mrugnął. Można by powiedzieć, że Diego zwyczajnie zaczynał czuć się w miarę normalnie, od czasu do czasu rzucając jakimś żartem. Ale jego mina potwierdzająca obecność bądź, co bądź bestii w apartamencie Iris jednoznacznie świadczyła o tym, że nie mógł w to uwierzyć. Cóż, zaskoczyła go już kolejny raz tego dnia.
Gdy już skończył swój monolog, a wszystkie uczucia momentalnie z niego wypłynęły czuł się jakby stał tam przed nią przynajmniej nagi. Serce waliło mu jak oszalałe i nijak nie można było się w tej oto siedzącej tutaj osobie doszukać tego samego Diega jeszcze sprzed kilku godzin. Znów czuł się jak chłopaczek ledwo wrócony do normalnego życia, a w dodatku jakby stąpał po bardzo cienkim lodzie. Czekał na jakiś grom z jasnego nieba, na kubeł zimnej wody na głowę i w zasadzie nawet za wiele się nie przeliczył.
Kolejne padające z ust Iris słowa dobijały go kompletnie. Ale czy mógł ją za to winić? Przecież tylko go uprzedzała, mówiła jak by to wszystko wyglądało, a najgorsze dla Rodrigueza było to, że wszystko było prawdą. Co on sobie w zasadzie wyobrażał?
- A Tobie by wystarczyło? Ułamki godzin wydarte z napiętego grafiku? – powiedział, może trochę zbyt ostro. Podniósł się z miejsca nerwowo drepcząc od barierki do ławki.
Już nawet nie przeszkadzał mu fakt prześwietlenia. Przecież doskonale się krył z tym, co robił już długi czas, naprawdę był czysty i bardzo ciężko byłoby cokolwiek na niego znaleźć. Już zupełnie pomijając fakt, że od jakiś siedmiu czy ośmiu lat zdecydowana większość jego działalności opierała się o legalne środki, niemniej jednak wciąż miał spory udział w półświatku. Ale to nie chodziło o to, mogli go sprawdzać, analizować wpływy, przelewy, kontakty, był pewien, że i tak niczego by nie znaleźli. Chodziło o zwykłą szczerość, którą musiałby jej zagwarantować, nie służbom, nie Przymierzu, jej samej. Chyba było to trochę za dużo jak na jeden wieczór, na jedne przemyślenia.
Chodził tak chwilę i ktoś wnikliwy mógłby zaobserwować jak wręcz narasta w nim złość. Nie powiedział ani słowa w tym czasie. Zwyczajnie milcząc, bardzo długo milcząc. Jego życie musiałoby się zmienić diametralnie, ale nie wiedział sam czy byłby gotowy na aż takie poświęcenie. Zwłaszcza, że znali się ile, jeden dzień zaledwie? Też nie miał w kim, ani kiedy się… Nie, nie. Nie dopuszczamy do siebie takich myśli, trzeba wrócić do bycia sobą.
Jakby na ratunek i w doskonałej chwili na niebie pojawiła się pierwsza łuna zwiastująca nadchodzący wschód, co Diego dostrzegł od razu.
- Proszę, obiecałem wschód i zaczyna się. – nie było już w jego słowach jakiegoś uczucia, jakichkolwiek emocji czy zabarwienia. Po prostu zwyczajnie podał informację. Musiał coś ze sobą zrobić, teraz, zaraz, natychmiast. Odwrócił się w jej stronę a ja jego twarzy pojawiło się coś na kształt gorzkiego uśmiechu: - Wybacz. Twoi ludzi się tobą zaopiekują.
Obrócił się i ruszył w stronę drogi do swojego apartamentu, po drodze mijając jednego z funkcjonariuszy i trącając go barkiem. Było mu obojętne czy zostanie zatrzymany za czynną napaść, czy za cokolwiek. Był wściekły, ale Iris powinna wiedzieć, że z pewnością nie na nią.
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

24 sie 2014, o 15:34

Bała się przykrego zetknięcia z rzeczywistością, które nastąpiłoby prędzej bądź później po kilku dniach beztroski i wmawianiu sobie jak jakąś mantrę, że przecież to nic. Już dawno przestała być naiwnym szczeniakiem, który wieży w wyższość uczuć nad światem. Niewiele zostało także w Iris z niepoprawnej romantyczki, gotowej poświęcić wszystko w imię miłości. Już raz to zrobiła, może nie płacąc najwyższej ceny, nie mniej po roku obudziły ją wieści o zamachu, w którym akurat przypadkiem ofiarą był Ionto.
Rodriquez, może porywczy i szalony, nie był głupi. Nie mógł udawać, że to nic, iż dzielić ich będą już nawet nie układy a systemy. Nie zniosłaby kłamstw.
- Nie, nie wystarczyłyby. Ale przecież nie mogę Ci nic więcej obiecać, nie ważne jak bardzo bym chciała.
Cisza, która po tym nastąpiła, była gorsza od jakiejkolwiek fali krzyków bądź złości. Diego nic nie mówił, chodził w kółko, z kolei Iris siedziała w miejscu wyprostowana niczym struna i nawet najmniejszy mięsień na jej twarzy nie drgnął. Podniosła spojrzenie na słońce, które nieśmiało zaczynało wyglądać na Illium zza najwyższych wieżowców. Nowy dzień, a ona nawet nie miała najmniejszej ochoty przekonać się, co będzie w związku z tym znaczyło. Zapowiedziany przez Diego wschód nie wzbudził w Iris zachwytu, jak mogłaby oczekiwać po tak malowniczym pejzażu. I nie miała nic do zarzucenia słońcu, tutaj raczej chodziło o wyprane z emocji ton, który tak dobitnie w nią uderzył. Iris zacisnęła dłonie na materiale w przypływie bezsilności. Chwile później Rodriguez już pędził w swoją stronę. Przecież nie pobiegnie za nim i nie będzie próbować go zatrzymywać na środku promenady. Raz, że to nie przystoi a dwa, że nie miała ku temu żadnych praw. Z ciężkim westchnięciem zerwała się z miejsca, dopiero teraz zdając sobie sprawę, że wciąż ma na sobie jego marynarkę. Jak na złość.
- Wracajmy już na Cytadelę.
Zakomunikowała służbą, które po całym zajściu ośmieliły się zbliżyć. Miała serdecznie dość tego miejsca.

Nim Iris opuściła na dobrę Illium, poprosiła zwierzchnika tutejszych funkcjonariuszy o jeszcze jedną przysługę - niewielka paczka miała trafić do Diego. Ale ona będzie już daleko stąd, kiedy ją otworzy. O ile w ogóle będzie chciał to uczynić.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

6 wrz 2014, o 13:00

Nie umknęło jej uwadze to, że zbyt szybko zabrał swoją rękę. Iris po chwili wahania chwyciła ją, tyle że pod stołem i lekko ścisnęła.
- Nie masz za co przepraszać. Ja... Ja po prostu nie przywykłam do tak licznych komplementów.
Być może jej nie uwierzy, nie mniej nie kłamała. Większość peszyła się towarzystwem radnej i nabierała wody w usta lub język im się tak plątał, że musieli najpierw się uspokoić, aby powiedzieć cokolwiek sensownego. A i to nie było takie proste. Mniejsza jednak o to. Skoro Rodriguez nie miał nic przeciwko ruszenia się z apartamentu, Iris rzuciła spojrzeniem w stronę lustra, swobodnie rozpuszczając złociste loki. Jako że od dwudziestego pierwszego wieku niewiele się w pewnych kwestiach zmieniło, założyła również najprostsze, przeciwsłoneczne okulary, choć już wchodziły na rynek podobne wizjery i wypierały relikty przeszłości. Ona, ze swoim sentymentem, nawet nie spojrzała do katalogu.
- Czyli jednak bez koców i poduszek się nie obejdzie?
Z uśmiechem wsunęła dłoń pod ramię Diega, jak tylko znaleźli się w przestrzeni dookoła promenady. Dopiero teraz zdała sobie sprawę, jak cudownie grube mury budynku wyciszają odgłosy tętniącej Nos Astry. Mimo to nie zrezygnowała z wcześniejszego postanowienia i pozwoliła, aby Rodriguez prowadził bocznymi alejkami w stronę promenady. Naturalnie, że kilku funkcjonariuszy się ruszyło, inni zostali postawieni w stan pełnej gotowości, nie mniej wszystko przebiegało tak delikatnie, że trudno było się zorientować, iż jakakolwiek, ważna persona właśnie spaceru pośrodku tłumu.
- Jak byłam jeszcze dzieckiem, uwielbiałam biegać nad Tamize, aby stamtąd obserwować zachody słońca. Mama wiecznie się złościła, że po treningach zamiast wracać do domu, ja się szlajam po mieście. Na pewno chętnie by Cię poznała, ale... od kilku lat już mało kogo rozpoznaje.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Promenada

6 wrz 2014, o 13:30

- Sobie przyniosę, nie umiem inaczej spać. Ty będziesz musiała sobie radzić skoro nie chcesz nawet koca. – mrugnął wzruszając ramionami. Chętnie również użyczył jej swojego ramienia, to także było tak proste i zwyczajne, że aż cieszyło.
Ostatnie promienie słońca lekko musnęły twarz Diega, kiedy wyszli z apartamentu, oczywiście poza funkcjonariuszami Iris, dwóch krogan również ruszyło za Rodriguezem w trochę większej odległości niż zwykle. Nie było w sumie powodu, aby szli za nimi, skoro Diego dodatkowo był na oku innych ludzi niż swoich własnych i to w większej ilości niż dwa, jednak Brazylijczyk nie zamierzał z nich rezygnować. Tylko oni potrafili wyłapać z tłumu tych, którzy mieli jakąś pilną sprawę do Rodrigueza i musieli to zrobić teraz, natychmiast.
- Też chętnie bym ją poznał mimo… mimo wszystko. To twoja matka, nieważne, w jakim jest stanie, byłbym zaszczycony. – powiedział uwalniając się delikatnie z jej uchwytu i obejmując ramieniem. Chętnie by cię poznała… Diego zamyślił się na moment, on nawet nie miał komu przedstawić Iris, dopiero teraz tak dobitnie w niego uderzyło, że nie ma żadnej rodziny, że w zasadzie jest całkiem sam. Gdyby tylko udało mu się znaleźć siostrę, byłoby zupełnie inaczej. Chyba. Odgonił od siebie te myśli.
- Jak byłem dzieckiem często przesiadywałem na słynnej Copacabanie obserwując zachody słońca. Nie mieliśmy innej rozrywki w zasadzie. – i mimo, że nie chciał wracać do tamtych chwil, jakoś tak to wspomnienie samo z niego wyszło. To nic, że wtedy miał na sobie ledwo podartą koszulkę, śmierdział gorzej niż szczur i nie jadł od wielu dni. Wciąż mógł się cieszyć tym, co dawało mu te kilka chwil na plaży.
Szli powoli bocznymi uliczkami w stronę promenady ciesząc się swoim towarzystwem i nie zwracając uwagi na to, co się dzieje dookoła. Nagle gdzieś przed nimi z tłumu Diego usłyszał cichy, zachrypnięty głos.
- Panie Rodriguez… niech się pan zlituje. Moje dzieci nie mają, co jeść. Przyleciałem tutaj z Omegi… Mam u pana zaciągniętych kilkaset kredytów. – wyraźnie odróżniający się z tłumu człowieczek w średnim wieku sunął powoli utykając w ich stronę. Zrobiło się małe poruszenie zarówno w szeregach funkcjonariuszy Iris jak i wśród dwóch krogan mijających ich teraz i próbujących odciągnąć człowieka gdzieś na bok.
Diego zmarszczył brwi, nie chciał żeby Iris patrzyła na to, jak jego ludzie obchodzą się z tego typu natrętami, a tym bardziej nie miał zamiaru czegoś takiego puścić płazem. Diego nie mógł sobie pozwolić na takie sceny pośrodku Nos Astry, a tym bardziej nie w towarzystwie radnej.
- Zaczekaj chwilę. – powiedział puszczając Iris i ruszając w kierunku gdzie jego kroganie otoczyli jęczącego jegomościa. Postał tam chwilę z nim wymieniając kilka zdań, których Iris i tak z tej odległości nie mogła słyszeć, po czym skinął głową i szepnął parę słów do swoich ochroniarzy. Wrócił do Iris z powrotem obejmując ją ramieniem. – Wybacz, niektórzy zwyczajnie starają się wykorzystać każdą okazję, to pertraktacji w swojej sprawie.
Ruszyli dalej przed siebie, podczas gdy kroganie odprowadzali owego człowieka w kierunku doków, w sobie tylko wiadomym celu.
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

6 wrz 2014, o 17:56

- W takim razie zabiorę Cię kiedyś do Londynu. Ona i Joel wciąż mieszkają w tej samej kamienicy, jakby świat dla nich stanął w miejscu, a ja nigdy nie opuściła Ziemi.
Zgodziła się bez większych sprzeciwów, choć nie miała żadnej pewności, że nawet ona zostanie rozpoznana przez rodzicielkę. Joel starał się systematycznie przesyłać informacje na temat stanu zdrowia matki, nawiązywał połączenia po każdej wizycie w klinice. I choć medycyna weszła w swoją najbardziej zaawansowaną formę, na starość nie było leku.
Iris mimo wszystko uśmiechnęła się do Diega. Nie musiał się martwić, że przywołał nieproszone i mało przyjemne wspomnienia. Dobrze zrobiło jej opuszczenie apartamentu, wciąż uśmiechnięta wystawiała twarz do ostatnich promieni słońca.
- Wiesz, że nawet nie wiem czym zawdzięcza swoją sławę Copacabana, nie mówiąc już o tym, że nie widziałam jej na oczy?
Może i było to miejsce znane na całym świecie, nie mniej Iris większość swojego życia spędziła w przestrzeni. Z kolei jako dziecko nie ruszała się poza Wielką Brytanię. Dopiero niedawno, już jako Przedstawicielka i Ambasadorka Ludzkości, z przyjemnością gościła w co większych miastach, istotnych dla współczesnej historii. Ale to wciąż za mało, aby móc zobaczyć wszystko to, co warto.
Nikt praktycznie nie zwracał na nich uwagi, była tylko ona i Diego. Jakby byli normalną parą, w żaden sposób niezwykłą na tle innych. Przynajmniej do czasu. Nieznajomy, który zaczął nawoływać i jak gdyby nigdy nic zbliżać się w ich stronę, po chwili leżał już na ziemi, unieruchomiony przez turiańskie widmo. Iris drgnęła, ale Diego zareagował pierwszy. Przeprosił ją i ruszył w jego stronę, co od razu spotkało się z reakcją Widma. Te grzecznie się odsunęło, wlepiając swoje spojrzenia w Iris. Tyle właściwie wystarczyło, aby pojawiły się szepty, a następnie rosnące zainteresowanie. Kilka osób chciało podejść, zamienić najwyraźniej z Iris słowo, nie mniej funkcjonariusze stanęli im na drodze. Musiała uspokoić ich, że nic się nie dzieje i z przyjemnością życzyła jak najlepszego miesiąca miodowego jakiejś parze. Innemu politykowi z kolei pogratulowała nominacji. Reszta musiała jej wybaczyć, gdyż jak tylko Diego przecisnął się obok, odwróciła się ku niemu.
- Chodźmy stąd, proszę.
Sugestywnie wskazała mu odnogę na promenadzie, gdzie jeszcze prawie nikogo nie było. Schodziła ona nieco niżej niż cały poziom promenady, nie mniej pozwalał zejść z oczu tym, którzy stali na jej środku. I właśnie tego potrzebowała Iris. Można było tędy zejść do kilku punktów gastronomicznych, ale jej chodziło raczej o zaszycie się przed masą.
- Jesteś pewien, że to jedyne wyjście?
Delikatnie nawiązała do tego, co przed chwilą zaszło.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Promenada

6 wrz 2014, o 20:02

Diego wzruszył ramionami. Sam nie wiedział co takiego fantastycznego było w tej dość sławnej dzielnicy Rio poza oczywiście słynną plażą. Gdyby byli tam, Diego pewnie zasypałby Iris ciekawostkami na temat tego miejsca, jednak w obecnej sytuacji nie widział powodu by to robić.
- To plaża, długa na cztery kilometry i… w zasadzie nic poza tym. Nocą jest fantastycznie oświetlona.– napomknął tylko w sumie niekoniecznie chcąc rozmawiać o miejscu gdzie się wychował. To rodziło nieprzyjemne wspomnienia, a Rodriguez za nic w świecie nie chciał psuć tej jakże sielankowej atmosfery. – Jeśli już kiedyś będziemy w Londynie, to nie widzę powodu by nie polecieć przy okazji do Brazylii, skoro nigdy tam nie byłaś.
Uśmiechnął się przytulając ją do siebie, kiedy tak powoli sunęli spacerowym krokiem w tłumie.

Po chwili zamieszania Rodriguez ledwo przepchnął się z powrotem do Iris, niemal odciągając ją na siłę spośród tłumu i zmierzając szybkim krokiem w sugerowaną przez radną uliczkę. Dwa razy w lewo, raz w prawo i znów dwa razy w lewo, Diego spiesznym krokiem prowadził Iris za sobą trzymając ją za rękę i czując się jak małolat uciekający przed przyzwoitką. Wreszcie za którymś rogiem stanął przyciskając Iris do ściany z wesołym uśmiechem na twarzy.
- Chyba ich zgubiliśmy. – zaśmiał się oglądając za siebie. Odwrócił twarz w stronę radnej przez chwilę spoglądając jej w oczy, a potem ni z tego ni z owego przybliżając swoje usta do jej. Teraz to już zupełnie się czuł jak w jakimś vidzie romantycznym, chociaż musiał przyznać, że to wszystko było dosyć przyjemne.
- Jedyne wyjście? – zapytał nie bardzo wiedząc co ma na to odpowiedzieć, a tym bardziej co Iris chciałaby usłyszeć. Ponownie objął ją ramieniem i ruszył powoli uliczkami między wieżowcami. – Nic mu nie będzie, wróci na Omegę i… i już.
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

7 wrz 2014, o 02:07

Oświetlona plaża. Nie brzmiało to w żaden sposób... niezwykle, lecz nie mogła z góry zakładać, że na przykład ten widok nie zaparłby tchu w piersiach. O ile Diego chciałby ją zabrać do Brazylii, zgodziłaby. Nawet bardzo chętnie. Oczywiście nie musiało się to wiązać z jego powrotem do korzeni, przypominaniem sobie przeszłości i innymi, najwyraźniej nie do końca wygodnymi sprawami.
Nie małe zamieszanie nie było niczym nowym dla radnej, nie mniej po raz pierwszy niechcący wciągnęła w nie Rodrigueza. Nie ulegało wątpliwości, iż będzie musiała go oswoić z pewnymi zachowaniami, normami oraz procedurami, nie mniej nie chciała go jeszcze w to wszystko wciągać kosztem ich krótkiego, wspólnego tygodnia. Nie mogła w nieskończoność odwlekać tej chwili, ale obiecała sobie, że kiedyś, kiedy go ściągnie na Cytadelę, zostawił Diega najpierw na pożarcie funkcjonariuszom SOC oraz Przymierza na pożarcie, aby ze wszystkim został zaznajomiony. Bo "kiedyś" brzmiało wygodniej niż "już, teraz, zaraz".
Nie miała problemu z dotrzymaniem mu kroku, dzięki czemu dość szybko zaszyli się w jednej z bocznych alejek.
- Myślisz? Czuje się niczym bohaterka z przygód Blasto.
Puściła mu oczko, a sam pocałunek odwzajemniła chętnie, choć ściana nie należała do najczystszych. Nie mniej postanowiła nie przejmować się takimi mankamentami choć raz. Splotła ich dłonie, kiedy mogli już swobodnie zwolnić tempo. W końcu wybrali się na spacer, a nie na pościg.
- ... Rozumiem. Zajmujesz się, jakby to kiedyś określono lichwą?
Nie rozmawiali przeważnie o jego interesach, nie mniej uznała, że teraz, po tym co zobaczyła na własne oczy, mimo wszystko ma prawo zapytać. Już i tak była wystarczająco subtelna w tych kwestiach. Rzuciła przelotnym spojrzeniem na szyldy wyświetlane na hologramach wieżowców.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Promenada

7 wrz 2014, o 10:24

Nie musieli się nigdzie spieszyć, tym bardziej, że powoli zaczęło zmierzchać a uliczki, którymi Diego prowadził były prawie puste. Sam się w sumie zdziwił, że miał ochotę wrócić do Brazylii, bo czemu nie? Jakby nie patrzeć tam był jego dom i mimo złych wspomnień, wiązał się z nim także szereg dobrych.
No tak, prędzej czy później musiało niejako dojść do podobnej sytuacji jak ta i chociaż Diego jak najdłużej zwlekał z wyjaśnieniem owego incydentu, teraz już nie miał wyjścia. W ustach Iris to zdanie zabrzmiało odrobinę jak oskarżenie. Rodriguez nie mógł jej mieć tego za złe, zwłaszcza, że faktycznie tak to mogło wyglądać. Zresztą nie ma się co oszukiwać, dokładnie tak było.
- Zajmuję się różnymi rzeczami. – uciął krótko, aczkolwiek po chwili wahania uznał, że Iris zasługuje na odrobinę wytłumaczenia. Westchnął nieco mocniej ściskając jej dłoń. – Ci ludzie przychodzą do mnie prosić o pomoc. A właściwie nie do mnie osobiście, tylko ich prośby są przekazywane przez moich ludzi. Ja im tą pomoc oferuję, ale nie jestem fundacją charytatywną.
Jakkolwiek by to nie zabrzmiało Diego trzymał się prawdy, a już inną kwestią było, w jaki sposób musiał potem odzyskiwać owe zaciągnięte pożyczki. Większość przychodzących do niego ludzi była po prostu biedna, bądź bez pracy a potrzebowali natychmiast kredytów, gdyby poszli do zwyczajnego banku ten nigdy w życiu by nie udzielił pożyczki. W tej sytuacji właśnie pojawiał się Diego.
- Iris, wiem, że może ci się to nie do końca wydawać w porządku. – starał się tak dobrać słowa, aby wszystko brzmiało jak najłagodniej i najbardziej przekonująco. – Nie zawsze wszystko jest białe albo czarne. Ufasz mi?
Uniósł jej dłoń i pocałował. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że to i tak nie wszystko, co miał na sumieniu, jednak nie mógł pozwolić na to, żeby sprawy biznesowe zepsuły to, co było między nim a Iris. Na wszelkie wyjaśnienia przyjdzie czas później. Chociaż może nie będzie wcale takiej potrzeby.
- Mówiłaś, że sprawdziłaś akta Howarda. Czy… - zaczął może troszkę niepewnie, ale musiał wiedzieć. Przynajmniej byłby świadomy tego ile Iris o nim wie, a ile nie. Oczywiście doskonale wiedział, że nawet to, co posiada na jego temat Przymierze to nie wszystkie irzeczy, jakie miał na sumieniu. – Czy moje też sprawdzałaś?
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

7 wrz 2014, o 18:37

Prawie puste to bezpieczne określenie. W końcu nie ważne dokąd nie zmierzałaby ich dwójka, funkcjonariusze sunęli za nimi niczym najprawdziwsze cienie i z czego co najmniej jeden z nich był nim nie tylko w przenośni, ale również i dosłownie.
Iris cieszyła oko nowymi zakątkami, choć z każdym kolejnym krokiem znajdowali się coraz bliżej tej części zabudowanej, w której dominowały wieżowce oferujące najrozmaitsze rozrywki, w swoje sklepy mogły mieć tutaj tylko potężne marki.
- Domyślam się, że różnymi, skoro z jednej strony oferujesz pożyczki, a z drugiej zakupujesz sprzęt do szpitala na Cytadeli.
Pozwoliła sobie na komentarz, który, jakby na to nie spojrzeć, był o wiele bardziej bogatszy w informacje od tego, co odpowiedział Rodriguez. To, jak niechętnie mówił o swoich interesach, budziło pewne obawy. Miał coś do ukrycia? Wstydził się? Już chyba lepiej, aby nie mówił nic, niż ucinał tak w połowie, pozostawiając niedopowiedzenia. Pokręciła głową, nie powinna w ogóle o to pytać. Tak byłoby łatwiej. Teraz jednak, jako ze było za późno, pozostało jej zdusić pewne myśli w zalążku.
- Ufam, że wiesz co robisz i że ja nie pożałuje tego kredytu zaufania.
Może i była to bardziej ostrożna odpowiedź, niż chciałby usłyszeć Diego, nie mniej na więcej trudno było się zdobyć. Mimo wszystko uśmiechnęła się do niego i nie było to żadne wymuszenie.
- Dostałam Twoje akta jeszcze zanim spotkaliśmy się po raz pierwszy na Cytadeli w sprawie kontraktu dla szpitala. Ale nawet ich nie otworzyłam. To... Nie byłoby w porządku. Jeśli jest coś, co powinnam wiedzieć, wolałabym usłyszeć to od Ciebie.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Promenada

7 wrz 2014, o 19:42

No i to tyle, jeśli chodziło o miłą atmosferę. Oczywiście nie mógł niczego zarzucić zarówno Iris jak i klimatowi uliczek, w których obecnie spacerowali. Bardziej chodziło o fakt, że jego sumienie zaczęło wywlekać na wierzch wszelkie winy i grzechy, jakie kiedykolwiek popełnił w związku z prowadzoną przez siebie działalnością. Trochę zmarkotniał, choć starał się za wszelką cenę ukryć to pod obecnym na jego twarzy uśmiechem.
Słowa o kredycie zaufania nieco go zabolały, wszystko nagle zaczęło się lekko komplikować i Diego czuł, że brnąc w to dalej tylko pogorszy całą sprawę. Oczywiście, że powiedzenie prawdy byłoby o wiele, wiele prostsze, pytanie tylko jak Iris by to przyjęła. Z kolei okłamanie jej nie było dla Rodrigueza czymś, co mógłby zrobić ot tak. Szedł tak milcząc chwilę zanim odważył się cokolwiek powiedzieć jeszcze.
Dopiero, kiedy uzyskał odpowiedź na swoje pytanie dotyczące akt uśmiechnął się pod nosem. Jest wiele rzeczy, o których powinnaś wiedzieć, ale nie chciałabyś ich usłyszeć. Cóż, głos w jego głowie sam podpowiadał, co należałoby powiedzieć, z tym, że to prowadziło do kolejnych tłumaczeń i wyjaśnień.
- Jest jedna rzecz, o której powinnaś wiedzieć – zaczął jakby miało to być wstępem do długich i mało przyjemnych wyznań. Z tym, że Rodriguez zwyczajnie w świecie, delikatnie zmienił temat. – I powiedziałem ci to wczoraj w łóżku, a potem jeszcze zostawiłem wiadomość rano. To teraz jedyne i najważniejsze, o czym powinnaś wiedzieć.
Uśmiechnął się trochę wyraźniej, może trochę zagrał w tej chwili na jej uczuciach, jednak zmiana tematu wydała mu się jedynym wyjściem z owej sytuacji. Gdzieś w głębi obiecał sobie skończyć z częścią podejrzanych spraw, którymi się zajmował, bo tak dalej nie dało się razem żyć. Zwyczajnie czuł się jakby ją oszukiwał, chociaż w zasadzie niczego nie mówił i nie kłamał w żywe oczy.
- Jest dużo przyjemniej niż ostatnio. – zauważył Rodriguez, kiedy przechodzili obok jednego z wyraźniej wyróżniających się sklepów. Może nie szli bezpośrednio promenadą, jednak spacer wciąż był miłą odmianą od czterech kątów. – Przepraszam, że wtedy tak uciekłem.
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

7 wrz 2014, o 21:14

Iris nie widziała po Rodriguezie tego, co działo się w jego głowie. Nie mogłaby powiedzieć, że jakiekolwiek myśli go gryzły, jednocześnie psując humor. Dla niej niewiele się zmienił. Bądź też skutecznie odwracał jej uwagę, wskazując na poszczególne wieżowce, aby pokrótce scharakteryzować co ciekawe mogłaby tam znaleźć. Oczywiście wszystko, o czym mówił, cieszyć mogłyby dopiero po wydaniu nie małej sumie kredytów.
Potrafiła wiele uszanować. I dopóki Diego nie okaże się jakimś oszustem, namiętnie łamiącym postanowienia Rady Cytadeli i inne prawa, obowiązujące w poszczególnych przestrzeniach, nie musiał obawiać się tego, że cokolwiek miałoby się zmienić. Mogła chcieć kochać, tworzyć szczęśliwy związek, nie mniej wciąż musiała pamiętać, że nadal jest Przedstawicielką Ludzkości. I byłoby to bardzo egoistyczne, gdyby on o tym zapomniał.
- Mówiłam już, że jesteś szalony?
Była to chyba najlepsza odpowiedź, po której przytuliła się do jego ramienia. Mógł ją w ten sposób objąć i odgrodzić od zbędnego zainteresowania Nos Astry ich skromną dwójką.
Udała, że wcale nie dostrzegła tej zmiany tematu, pozwalając mu na to perfidne zagranie. Była w stanie mu zaufać, zresztą już dawno to zrobiła, powtarzając sobie, że wcale nie będzie później przez to płakać. I niech wszystkie świętości czuwają nad Rodriguezem, aby nigdy nie doprowadził do zwątpienia.
- Nie musisz przepraszać za przeszłość, już Ci to nie raz powtarzałam. Być może nawet na lepsze to wyszło, nie uważasz?
Zerknęła na jego lica, które jak zawsze zdradzały więcej, niż same słowa.
- Pamiętasz, że pojutrze muszę być z samego rana w klinice?
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Promenada

7 wrz 2014, o 22:07

Zaśmiał się szczerze.
- Szalony? Dlaczego? – objął ją ramieniem przytulając jeszcze bardziej do siebie. Rzeczywiście szli, jakby byli tylko oni i w zasadzie mając Iris tak blisko Diego nie zwracał uwagi na całą resztę. Obecnie wszystko, na czym mu zależało było blisko i nie potrzebował się martwić czymś innym. Diego w krótkim czasie dojrzał ławeczkę między przestrzenią dwóch wieżowców, na której mogli chwilę usiąść. Bez wahania poprowadził do niej Iris i usiadł obejmując ją czule. Najchętniej to nie wypuszczałby jej wcale i to akurat mogła poczuć bez wątpienia.
- Może i nie muszę, co nie oznacza, że nie powinienem. – oparł się policzkiem o jej głowę. Chyba zbyt szybko przyzwyczaił się do tego, że ma ją tak blisko. To, że za chwilę Iris wróci na Cytadelę na niewiadomo jak długo zbliżało się powoli, ale nieuchronnie. Mógł lecieć z nią, nie widział przeszkód, ale na dzień, góra dwa, nie więcej. Nawet gdyby chciał się przenieść tam na stałe, z całą swoją pracą i przede wszystkim biurem zajęłoby to kilka miesięcy. A już zupełnie czarnym scenariuszem było to, że cała ta sielankowa atmosfera nagle się skończy i co wtedy? Już nie byłoby gdzie uciec.
- Tak, pamiętam. Odprowadzę cię i zostanę jak długo mi pozwolą. No i oczywiście jak długo sama będziesz chciała. – Rodriguez pojęcia nie miał jak ta cała procedura monitorowania i sprawdzania implantów przebiega, a w klinice nie był ani razu. No i chyba na całe szczęście, że tego nie potrzebował. Niemniej, jeśli Iris wyraziłaby życzenie, aby był, kiedy by tego potrzebowała to Diego by to zrobił. Zresztą kiedyś jej to obiecał i zamierzał się z tego wywiązać.
- Jutro możemy pospać dłużej. O siedemnastej dopiero mam to nieszczęsne spotkanie, dlatego mam zamiar polenić się trochę w łóżku z tobą. – uśmiechnął się kącikiem ust, udając, że wcale niczego nie sugeruje. Może zrobił to aż nazbyt wyraźnie, aby Iris nie miała żadnych podejrzeń. Cóż, czasem do jego zachowania wkradało się bezczelnie jeszcze odrobinę zalotnej dwuznaczności i będzie się wkradać jeszcze przez długi czas. Rodriguezowi wydawało się, że radna nie ma nic przeciwko temu, dopóki ten fakt dotyczy tylko jej osoby. I oczywiście nie byłby sobą jakby nie podsycił tej wypowiedzi, kolejnym komentarzem: - Chyba, że znajdziesz mi zajęcie.
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

8 wrz 2014, o 09:53

- Po prostu, szalony. Kto przy zdrowych zmysłach zakochałby się w radnej Cytadeli i tych wszystkich, otaczających ją procedurach?
Spieszę dodać, że to było pytanie retoryczne. Iris, siadając na ławce pośrodku tych wszystkich, górujących wieżowców, poczuła się.... malutka. Ciekawe, czy ci wszyscy raczkujący biznesmeni, codziennie oglądają szczyty budowli oraz powtarzają sobie, że ich biuro pewnego, pięknego dnia, zostanie otworzone na jednym z nich?
Przyłożyła palec do jego ust, skutecznie ucinając komentarz.
- Nie mów nic więcej, proszę, bo inaczej nie będę mogła udać, że wcale nie powinnam zapytać co masz na myśli.
Nie powinien pozostawiać kwestii niedomówionych, lepiej je już w całości przemilczeć. Potrafiła uszanować to, że o pewnych sprawach woli jej powiedzieć z czasem, mógłby więc tego nie utrudniać. Bawiła się jego palcami, które do tej pory tkwiły splecione z jej.
- Myślę, że wygodniej będzie, jeśli zjawisz się na drugi dzień. Nie chciałabym, abyś siedział bezczynnie na korytarzach.
Wolała oszczędzić Rodriguezowi widoków, w którym ktoś będzie grzebał dosłownie w jej głowie. Dla osób nieprzyzwyczajonych, wygląda to... nieciekawie, a i tak jest to najłagodniejsze określenie.
- W łóżku? Jednak wymiękasz jeśli idzie o spanie gdzie indziej?
Może i łapała go za słówka, nie mniej bezczelny Diego sam się o to prosił. Patrząc się na niego, niewinnie zmrużyła oczka. To... Miłe, że zarezerwował ten czas, do siedemnastej, dla nich.
- Chcesz, abym Ci w spotkaniu z Twoim ulubionym partnerem biznesowym przeszkodziła?
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Promenada

8 wrz 2014, o 11:50

Skinął głową. No, jeśli o to chodziło to faktycznie był szalony, ale przecież to nie zależało od niego. Mógł uciec, mógł przecież nie pojawiać się na Cytadeli po sprawdzeniu tej paczki. Wystarczyło nie robić nic. Tylko, że w głowie wciąż siedziała mu Iris i za nic w świecie nie chciała z niej wyjść. Czy cieszył się, że to wszystko potoczyło się tak a nie inaczej? Owszem i to bardzo.
Nie powiedział nic więcej i nie miał zamiaru wracać do tego tematu. Chociaż być może nie chodziło mu o nic konkretnego, jednak faktycznie mówienie o przeszłości wiązało się nie tylko z tym, co stało się przed kilkoma tygodniami, ale także o tym, co było wcześniej, zanim byli razem.
- Dobrze, jak tylko będziesz mnie potrzebować, po prostu daj znać – uśmiechnął się. Chociaż naturalnie mógł siedzieć na korytarzach czekając, martwiąc się i denerwując. Jednak to była standardowa procedura a nie operacja czy poród. Zaraz… dlaczego w ogóle o tym pomyślał?! Przerażenie na twarzy Diego aż za bardzo się odmalowało i on doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Przełknął tylko ślinę odganiając te jakże dziwaczne myśli od siebie.
- Łóżko to pojęcie względne – zaczął w swoim charakterystycznym stylu. – Jeśli chcesz i tak bardzo ci się ten las podoba, chociaż nie mam pojęcia dlaczego, to możemy sobie nawet mały piknik śniadaniowy tam zrobić.
Nie widział przeszkód, aby Iris ni z tego ni z owego pojawiła się na jego spotkaniu z Howardem. To dodatkowo zdeprymowałoby biznesmena i cóż, uszczęśliwiło Diega. Jeśli miała już zaplanowany jakiś scenariusz to Rodriguez wolałby chyba go poznać przy fakcie, niż dowiadywać się o tym wcześniej. Przynajmniej wszelkie reakcje z jego strony byłyby naturalne i przekonujące.
- Jeśli tylko masz ochotę oglądać jego twarz jeszcze raz, a przy okazji troszkę utrzeć mu nosa to, czemu nie?
Diego nie miał pojęcia, w jakiej sprawie zjawi się u niego Howard i czegóż chce tym razem. Domyślał się, że może chodzić o sprawy związane z jego domami publicznymi i ochroną wynajmowaną od Rodrigueza. Z tym, że równie dobrze mógł się po prostu dowiedzieć o obecności Iris u Brazylijczyka i chciał to jakoś wykorzystać, tylko Diego jeszcze nie miał pojęcia jak. Po Howardzie można się było wszystkiego spodziewać.
- Masz ochotę na coś słodkiego?
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2038
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Promenada

8 wrz 2014, o 12:47

- Oczywiście, że od razu się wtedy odezwę. Aczkolwiek już teraz wiem, że chyba dobrze zrobiłaby mi gorąca czekolada po wyjściu z kliniki... Niekoniecznie taka, którą wtedy kazałeś sobie przynieść na promenadę. Nie lubię wszelkich szpitali, w sensie tkwić w nich jako pacjent. O wiele bardziej komfortowo czuje się po drugiej stronie.
Nie chciała niczego sugerować, proszę sobie nie dopowiadać, czytając między wersami. Kiedy wyłapała grymas na jego twarzy, Iris dodała.
- Chyba nie boisz się lekarzy ani nie mdlejesz na widok krwi?
Jeśli potwierdził jakiekolwiek przypuszczenie, tym lepiej, że nie będzie musiał na własne oczy widzieć, co oni takiego tam robią.
Pokręciła głowa, słysząc tę pokrętną odpowiedź. Coś jej mówiło, że Rodriguez za bardzo przywykł do swoich wygód, aby chętnie się z nimi rozstawać. Oparła głowę o ramię mężczyzny, chwilę trzymając go w niepewności. Ale tak naprawdę zwyczajnie napawała się wizją piknika, który pojawił się przed oczyma jej wyobraźni.
- No dobrze. Zadowolę się samym piknikiem. Ale tylko i wyłącznie, jeśli masz kosz piknikowy. Bez kosza sam piknik jest nieważny.
Prosiła o zbyt wiele? No, może odrobinę. Bo nawet sama Iris nie miała pomysłu skąd Diego mógłby na jej zachciankę wytrzasnąć wiklinowy kosz piknikowy. Nawet, gdyby chciał taki sprowadzać z jakiegoś skansenu z Ziemi, zajęłoby to miesiące.
- Oglądam codziennie tyle twarzy, których nie chciałabym widzieć już nigdy więcej, a one i tak się pojawiają, że jedna dodatkowa nie zrobi mi różnicy. Poza tym, jeśli chodzi mu o moją osobę, nie powinien Ciebie niepokoić tylko mieć odwagę osobiście się do mnie pofatygować.
Wyobrażenie tego, że Howard miałby stanąć w drzwiach ambasady, nie było już w ogóle miłe. Potrząsnęła głową, wyrzucając je i dusząc w zalążku.
- Coś słodkiego? Zaintrygowałeś mnie.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Promenada

8 wrz 2014, o 17:17

- Myślałem, że ci smakowała – zamyślił się na moment nad czekoladą, którą przyniesiono mu wtedy na promenadę. Nawet gdyby chciał do kliniki dostarczyć jej tą samą, to byłoby to raczej bardzo trudne, zważywszy na fakt, że Iris ostatnią wypiła. Ale to nic, zawsze mógł przynieść jakąś inną i z tym nie było najmniejszego problemu. – W takim razie całe szczęście, że to tylko dwa dni.
Dopiero po chwili dotarło do niego, że kobieta zadała mu pytanie. Potrząsnął głową zaprzeczając.
- Nie, nie. Po prostu pomyślałem sobie… o czymś.
Trudno było oskarżać Diega o to, że przywykł do luksusów. To było jego życie, jakiego wcześniej nie miał i pomimo, że trwał w tym już dobrych kilkanaście lat nie umiałby z tego zrezygnować. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że jest bogaty a jeszcze bardziej lubił to podkreślać gdzie tylko się dało. Zresztą znała go już na tyle, aby po pierwsze to zauważyć, a po drugie zaakceptować ten drobny mankament w jego charakterze.
- Nawet jeśli miałbym ci go pleść osobiście to załatwię – uśmiechnął się. Też sobie wymyśliła życzenie, ale co zrobić skoro Rodriguez obiecał i takowe spełniać. Wydawało mu się, że jeden z jego klientów zajmował się swojego rodzaju antykwariatem z bardzo, ale to bardzo starymi rzeczami, Diego tylko musiał się z nim skontaktować i zapewne takowy kosz by dostał. Już nie mógł się doczekać miny Iris, kiedy okaże się, że jednak udało mu się zdobyć taki, dość ekstrawagancki jak na te czasy przedmiot.
Doskonale rozumiał, co miała na myśli. Nie dość, że oglądać to jeszcze nieraz trzeba było być dla tych ludzi na siłę miłym a to sprowadzało się wręcz do nieziemskich katuszy. Przynajmniej dla Diega.
- On tylko tak gada, jakby przyszło, co do czego zwyczajnie by się bał – powiedział Rodriguez zdając sobie powoli sprawę, o co w tym wszystkim mogło chodzić Howardowi. To była cwana bestia i cokolwiek by Diego na jego temat nie powiedział, ten człowiek zwyczajnie pozostawał niebezpieczny. Miał zbyt duże wpływy, możliwości i dojścia by nie móc przeniknąć nawet w szeregi SOC i to chyba było jedyne, w czym był lepszy od Rodrigueza. Brazylijczyk wolał nawet nie myśleć, co by się stało gdyby Howard upatrzył sobie jakąś inną duszyczkę przy boku Diega, żeby tylko znaleźć jego czuły punkt. Na szczęście Iris nie była zwykłą kobietą, z którą mógł się spotykać każdy i to właśnie pocieszało Rodrigueza. – Mam zbyt wiele do powiedzenia w jego interesach. Może właśnie dlatego będzie próbował zbliżyć się do ciebie.
A i owszem, coś słodkiego! Diega jak zwykle naszła ochota na uzupełnienie cukru w organizmie.
- No nie tak słodkiego jak ja, przynajmniej na razie – pocałował ją z uśmiechem w policzek. – Ale tutaj niedaleko jest ciastkarnia, możemy kupić coś dobrego i powoli wracać do apartamentu.
Wstał i chwycił Iris za rękę prowadząc w kierunku ukrytego w kącie niewielkiego wejścia do ciastkarni. Zapach uderzył ich od razu zaraz po wejściu. Wnętrze było kameralne i poza właścicielem obecnie nie było w środku nikogo innego. Wszystko dookoła stylizowane na wczesne lata 20. dwudziestego pierwszego wieku, sprawiało, że wchodząc do środka można się było poczuć jakby cofając się w czasie.
- Dobry wieczór, panie Rodriguez – cukiernik krzyknął już od progu witając Diega, tak jak to miał często w zwyczaju. – To co zawsze?
Starszy człowiek zdecydowanie po dziewięćdziesiątce przykuśtykał do oszklonego kontuaru, za którym kryły się różnego rodzaju ciasta i ciasteczka. Rodriguez z uśmiechem skinął tylko głową, a mężczyzna wyjął zza szyby spory kawałek tortu czekoladowego i zapakował w najzwyklejszy w świecie papier.
- A dla panienki? – ciężko było stwierdzić czy cukiernik wiedział, że Iris jest radną czy nie, niemniej sposób, w jaki zwrócił się do kobiety zdradzał, że tak zapewne zwracał się do większości przybywających tu młodych i atrakcyjnych kobiet. Diego tylko uśmiechnął się pod nosem zerkając na Iris. Jeśli wcześniej miała wątpliwości, co do jego zamiłowania do klasyki to teraz miała ich potwierdzenie.
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"

Wróć do „Nos Astra”