Ej, ej, tylko spokojnie! Mówiła w żartach, doskonale wiedziała, że dziecka się nie doczekają choćby nie wiadomo co... Zresztą, Iris nie czuła się nawet gotowa do tego, aby komukolwiek matkować, tym bardziej, że ponoć mężowie stają się z czasem jak dzieci. Widząc jego zatroskany wyraz twarzy po prostu chciała obrócić sytuację w żart, zapominając, że drelle mają dość inne poczucie humoru. Ilekroć pani pielęgniarka się pojawiała, spojrzenie Iris mówiło samo za siebie - jestem Przedstawicielem Ludzkości, o mało co nie oddałam za was wszystkich życia, więc nie waż mi się teraz go wyrzucać za drzwi. Oczywiście uśmiechała się przy tym grzecznie.
- Wiesz... Mam ochotę na prawdziwą, gorącą czekoladę, taką z piankami w środku i płatkami czekolady w formie posypki... Moja mama zawsze taką robiła w chłodne, zimowe wieczory.
Rozmarzyła się, szczerze nie wiedząc dlaczego akurat smak czekolady chodził za nią ostatnio. Wzdrygnęła się słysząc słowa drella zaraz przy swoim uchu. Tym razem pozwoliła sobie na dłuższe zatrzymanie jego warg przy swoich.
- Daj mi jakieś dwadzieścia minut. - Odpowiedział szeptem, otulając ją ramieniem jeszcze chwilę, nim wyprostował się i wyszedł. Kto wie, jakie cuda działy się przez ten czas, ale kiedy wrócił w dłoni trzymał termos, w drugiej opakowanie pianek i kubek z wesołym uśmieszkiem. Po chwili nalał do kubka gorącej czekolady, dosypał pianek a z niewielkiej kieszeni płaszcza wyciągnął czekoladową posypkę. Po chwili napój był gotowy i rozniósł się przyjemnym zapachem po całym pomieszczeniu. Drell uśmiechnął się pod nosem mimowolnie. Zabawne ile był w stanie zrobić, żeby uszczęśliwić ją chociażby taką głupotą.; Jeszcze dwa lata temu nie podejrzewałby siebie o to, że może tak wpaść po uszy dla jednej kobiety. Ale ona nie była jakąś tam kobietą. Była idealistką, Radną ludzkości i naprawdę potrafiła skopać tyłek biotyką. - Proszę bardzo, madame. Jeszcze jakieś życzenia? - Skłonił się lekko, nim usiadł obok niej, podając jej kubek do dłoni.
