[Saavik'Kara nar Ryzer]

- Sam nie dasz rady podnieść tego bydlaka Jacob, schodzę na dół. Trzymaj się Korth, nikogo nie zostawiamy! - krzyczał Saavik z balkonu nie przerywając ostrzału. Następnie zwrócił się do turianina:
- Sądzę, że byłoby lepiej gdybyś został tutaj i patrzył z góry na mnie i tamtych dwóch.
Upewniwszy się, że jego sonda bojowa ma pełne tarcze skierował się do szybu windy i przywołał ją kontrolką na piętro. Dalej był wściekły na siebie, pomimo to, że już nie siedział otępiały. Czuł się bezpośrednio odpowiedzialny za rany Kortha. Ma zamiar odkupić swoje winy i dopilnować by wszyscy bezpiecznie wrócili na statek.

[Akan Kerata]

Akan tylko kiwnął głową porozumiewawczo, gdy Saavik poinformował go o swoim planie. I tak turianin nie miał zamiaru się stąd ruszać (na razie), więc nie miał nic przeciwko. Oglądał teraz przez przyrządy celownicze strefę wcześniej zajmowaną przez vorche, gdy przybyli tu przed chwilą. Jeśli znalazł on któregoś, który jeszcze się nie wycofał, lub jakiegoś rannego, to strzelił mu w nogę zwykłą amunicją, aby zatrzymać go w tamtym miejscu. Jeśli udało mu się to, poinformował kompanów na dole o położeniu niefortunnego delikwenta, oczywiście mając w planach przesłuchanie go. Nadal nie miał on zamiaru zrezygnować z zadania zabicia przywódcy vorchy, jednak martwił go niewątpliwie stan Kortha.

[Mistrz Gry]

Korth nadal pozostawał nieprzytomny, może pomógł by mu medi-żel... o ile któryś z kompanów wpadłby na taki pomysł. Ciąganie kroganina po podłodze w każdym razie było zbędne, jako że strefa była już czysta. Strzały ustały, zrobiło się cicho.
Akan przez lunetę obserwował pozycje wcześniej zajmowane przez vorche - była to część administracyjna całego magazynu, widać tam było szereg biur, oraz jedno główne - do którego prowadziły wąskie schody. Całą powierzchnię przed biurami zajmowały ciała martwych vorchów, oraz pojedyncze ciała najemników Zaćmienia, którzy musieli się przeliczyć podczas swojego ataku.

[White Knight]

Jacob będąc wziąć pod działaniem narkotyku nie myślał prawidłowo. Nie było mowy o tym, aby domyślił się, iż Korthowi potrzeba w tym momencie medi-żelu.
- Co z nim zrobimy? - spytał kompanów mając nadzieje, że oni wpadną na jakiś pomysł.
Sam podniósł się i przeszukał martwe ciała, cały czas będąc przy tym ostrożnym, aby zdążyć zareagować i odstrzelić ewentualnego niedobitka.

[Akan Kerata]

-Zaraz zobaczymy, zjeżdżam na dół. Mocno ranny? - rzucił turianin przed wywołaniem windy.
Akan jako ostatni z grupy zjechał na dół. Zaczął wraz z Ibaką przeszukiwać ciała martwych przeciwników, szukając zdatnego do użycia ekwipunku, broni i zapasów. Nie miał także oporu przed zebraniem nieśmiertelników ofiar, które osobiście zabił, poniekąd jako trofeum, poniekąd dla zatarcia śladów. Jeśli znalazłby on jakiegoś żywego żołnierza, nieważne czy z Zaćmienia czy od vorch, miał w planie przystawienie mu broni do głowy i zadanie delikwentowi paru pytań..
Nie wiedział po co dokładnie przyszło tu Zaćmienie. Czy to już ich strefa wpływów i wyganiają vorche? Czy może oni także polują na ten cel, co nasza grupa? Ech. Ważne, że już się wycofali i przynajmniej na razie nie sprawiają problemów..

[Saavik'Kara nar Ryzer]

Saavik z ulgą przyjął uspokojenie się sytuacji. Z triumfem rozejrzał się wokoło patrząc na martwe vorche i żołnierzy "Zaćmienia". Nie myślał w tej chwili o nich jak o żywych istotach lecz jak o zagrożeniu, które trzeba zlikwidować. Nie czuł wyrzutów sumienia. Teraz ich głównym problemem został ranny Korth. Odniesienie 300-kilowej bestii do bezpiecznego miejsca nie należało do łatwych zadań. Trzeba poszukać łatwiejszych rozwiązań. Jedyne co przywróciłoby go do w miarę "używalnego" stanu byłby medi-żel, lecz nikt z całej czwórki nie posiadał odpowiedniego zapasu. Podczas gdy reszta ekipy szukała fantów, Saavik chodził wśród trupów skanując swoim omni-kluczem omni-klucze martwych w poszukiwaniu choć odrobiny środka leczniczego.

[Mistrz Gry]

Działania narkotyków stopniowo zanikały. Akan i Jacob odzyskali zdolność jasnego kojarzenia faktów. Pozostał tylko tępy ból w skroniach, wszak substancja puszczana była w sporych dawkach i oni nie przywykli do owych środków odurzających.
Przy ciałach nie znaleziono niczego konkretnego - kilka pochłaniaczy ciepła, przepustki, jedną kartę do czytnika otwierającą drzwi, numer Fornax z bliźniaczymy asari na okładce.
W pewnym momencie pocisk przeszył powietrze, raniąc Quarianina w lewe ramię. Odgłos strzału zwiastował jedno - snajper tutaj jest oraz ma ich na muszce.

[Akan Kerata]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Stołów? Komputerów? W magazynach, gdzie chwile temu stały tu same kontenery? Zresztą, sami byliśmy świadkami i uczestnikami tej potyczki.. I skąd nagle snajper?

[Iris Fel]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Poprawione. A gdzie snajper? Tego nie wiecie.

[White Knight]

Jacob odruchowo padł na ziemię kryjąc się za jednym z kontenerów. Chciał krzyknąć, aby Saavik zapuścił sondę bojową ale ugryzł się w język, quarianin właśnie został postrzelony. Podczołgał się do niego i oparł w ten sposób, aby był niewidoczny dla snajpera który musiał być gdzieś przed nimi. Doszło do jego głowy również, że skafander trzymający go przy życiu został uszkodzony.
- Skafander! – krzyknął do Akana, dając mu do zrozumienia, iż quarianin jest w gorszej sytuacji od nieprzytomnego Kortha.
Sam Ibaka przeładował pochłaniacz ciepła w swojej broni, wraz z turianem musieli teraz wykryć snajpera i go sprzątnąć oraz nie zostać przy tym zranionym. Kolejny ranny oznaczałby klęskę ich misji.

[Saavik'Kara nar Ryzer]

- Bosh'tet. - jęknął cicho quarianin po czym osunął się na podłogę.
Podobnie jak z walką, Saavik nigdy wcześniej nie był ranny, ale znał procedury bezpieczeństwa. Natychmiast odizolował wyrwę od reszty kombinezonu by zakażenie się nie rozprzestrzeniło i użył środków przeciwbólowych. Ranny w lewę ramię miał utrudniony dostęp do swojego omni-klucza, ale był w stanie używać swojego pistoletu. Oczywiście nie miało to absolutnie żadnego znaczenia w skutek zagrożenia znajdującego się w znacznej od nich odległości.
- Jacob, dzięki że mnie schowałeś, - zwrócił się do Ibaki - ten snajper nie jest taki dobry. Kto by nie trafił w głowę prawie nieruchomego celu? Mam jednak nadzieję, że rana okaże się powierzchowna. Spędziłem trochę czasu na kalibracji swoich tarcz, chociaż jak tam u was na Ziemi mówią - "człowiek uczy się na własnych błędach". Będę bogatszy przynajmniej o tę wiedzę. Chodzić jeszcze mogę więc nie będę dla drużyny aż takim ciężarem. A o skafander nie masz się co martwić. Wytrzymam jeszcze. Zakładając oczywiście, że długo tutaj nie zabawimy. Prawda? - zadając ostatnie pytanie starał się udać wesołość.
Następnie zwrócił się do Akana:
- Jeżeli ranny quarianin może mieć teraz jakąkolwiek sugestię to radziłbym tobie skorzystać w końcu z kamuflażu taktycznego. Niech Jacob narobi w międzyczasie trochę hałasu i spróbuj ustrzelić gnoja... Auć! - jęknął jeszcze raz ponieważ zapomniał o ranie i próbował gestykulować lewą ręką.

[Akan Kerata]

-Wygadany jesteś jak na postrzelonego, co? I nie ucz turianina jak z broni strzelać. - powiedział Akan, uruchamiając kamuflaż taktyczny i wychylając się zza skrzyń. Spojrzał w kierunku, z którego spodziewał się, że strzela snajper wroga. Prawdopodobnie był to jeden z Zaćmienia, stąd spojrzał najpierw w stronę, z której wcześniej przyszli owi żołnierze. Jeśli tylko dostrzegł cel, ukrył się za skrzynią, poczekał na regenerację kamuflażu, użył go ponownie i wycelował dokładnie we wroga, zanim wystrzelił w niego pocisk amunicją wstrząsową.

[Mistrz Gry]

Cisza. Nie padł kolejny strzał. Jedynym miejscem, gdzie mógł się skryć snajper, były najprawdopodobniej wysokie kontenery. Stąd nie mógł nikt dostrzec czy coś bądź ktoś nie leży na górze. Jeżeli turianin chciał zajść snajpera, musiał się wspiąć na szczyt kontenerów. W sumie cztery górowały nad pozostałymi.
Rana nie była poważna, choć krew zaczęła się sączyć. Trzeźwe myślenie quarianina na pewno zapewni mu mniej szkód niż gdyby wpadł teraz w panikę.
Kroganinowi wracała przytomność. Światło było ostre, nieprzyjemne, hałas wwiercał się w głowę. Przez mgłę zobaczył jakąś sylwetkę na górze kontenera, pod którym leżał.

[White Knight]

Ibaka siedzący przy samym Korthcie zauważył jak ogromne cielsko się budzi. Skoro kroganin miał wystarczająco siły aby być przytomnym, mógł on także trzymać broń i robić z niej odpowiedni użytek.
- Mamy snajpera wielkoludzie, prawdopodobnie gdzieś nad nami w tych wysokich kontenerach. Zobaczysz skurwiela to poślij do piachu – przedstawił szybko sytuacje.
Sam trzymał broń wygodnie celując przez przyrządy optyczne, wypatrywał ich przeciwnika, a kiedy tylko go zobaczył posłał mu bez najmniejszego wahania serię ze swojego karabinu.

[Akan Kerata]

-Najlepiej byłoby go pojmać żywego. - odpowiedział turianin, włączając kamuflaż taktyczny i wdrapując się na jeden z kontenerów, aby mieć lepszy zasięg widzenia. Rozejrzał się dookoła, szukając źródła ich problemów. Wciąż trzymał w gotowości swoją broń snajperską, mając zamiar najpierw obezwładnić napastnika jeżeli to możliwe. Jeśli wyciśnie z niego to, co wie, to na pewno ułatwi im znalezienie ich celu, jak i dowiedzą się czegoś o planach wojsk wroga. Pytanie tylko gdzie go mogą znaleźć..
-Co z Korthem? Żyje? I jak ta rana? - rzucił Akan, oczywiście mając na myśli rannych dwóch towarzyszy. Jakby jeden w takim stanie im nie starczał.. Z każdym coś było: on i człowiek na prochach, quarianina zaraz zabije kichnięcie, a kroganin poraniony i głupi jak zwykle..

[Korth]

Gdy tylko zobaczyłem postać od razu chciałem wypalić ze strzelby, na szczęście ta leżała z boku i dopiero znajomy głos Ibaki mnie uspokoił
- O kurwa moja głowa... co tu się od... - Rozglądam się starając przypomnieć sobie co się stało - Ostatnie co pamiętam to ten czerwony pył... - Podczas oddechu poczułem też lekki ból w boku. Sprawdziłem czy rany są poważne i czy mógłbym zatamować krwawienie miejscowym polem bariery biotycznej na ranie. - A co z resztą pytam Ibaki starając się wciąż dojść do siebie. - Mówisz, że tam jest snajper to spróbujmy go wypłoszyć, gdy usłyszysz huk to strzelaj - Mówię nie słuchając za bardzo co Jacob odpowie.
Staram się kryć za osłonami i podejść dość blisko kontenerów i przewrócić je pchnięciem mocy na snajpera. Ciągle trzymam strzelbę w pogotowiu. W razie niebezpieczeństwa włączam barierę biotyczną i kryję się za osłoną.

[Saavik'Kara nar Ryzer]

Ustanowienie planu, nawet pomimo rany, jeszcze bardziej uspokoiło młodego quarianina. Na razie starał się nie myśleć o dziurze w ramieniu, ale o snajperze znajdującym się nad nimi. Z racji swojej drugorzędnej roli w całym "planie" bacznie obserwował obserwował poczynania towarzyszy ubezpieczając ich zza osłony używając swojej sprawnej ręki i pistoletu. Korzystając jeszcze z chwili wytchnienia przed akcją starał się oprzeć lewę ramię w taki sposób, który umożliwiałby mu korzystanie z omni-klucza. Jeżeli zobaczy snajpera będzie starał mu się przeciążyć broń by ułatwić pojmanie go Akanowi.

[Mistrz Gry]

Kto by pomyślał, że niezdarność kroganina kiedykolwiek im pomoże. To był dobry pomysł, aby strzelać, kiedy wciąż było się zamroczonym narkotykami. Owszem, strzelił do celu, tylko że osobą na kontenerze nie był snajper, a turianin, który dopiero co się na niego wgramolił. Naturalnym odruchem Akan było uniknąć wystrzału. Musiał się rzucić do przodu bądź do tyłu. A że wolał oszczędzić swój tyłek, rzucił się do przodu. Kontener zachwiał się niebezpiecznie, w końcu polecał na kolejny, co aktywowało efekt domino. Przewaliło się ich sporo, kiedy już tum kurzu i metalu opadł, zauważyliście, że jede z kontenerów przygniótł do ziemi mizerną, ludzką sylwetkę.

[Akan Kerata]

-Kurwa mać, przypomnijcie mi, dlaczego ja nadal z wami pracuję? - spytał retorycznie turianin, podnosząc się i udając w stronę przygniecionego snajpera, celując w niego z broni. Był gotów do strzału, gdyby coś kombinował, jednak chciał dać nieszczęśnikowi do zrozumienia, że nie ma zamiaru do niego strzelać.. na razie.
-No gagatku, teraz sobie z tobą porozmawiamy.
Podchodząc do snajpera wroga, zlokalizował broń delikwenta i odkopnął ją od niego, aby nie próbował głupich sztuczek. Po tym podniósł on broń sprawdzając, czy jest lepsza od obecnej broni Akana, nie narzekałby, gdyby tak właśnie było.
-Gadaj co tu robiliście, inaczej kroganin sobie poskacze na kontenerku. - powiedział, kciukiem wskazując za siebie, w kierunku Kortha i reszty ekipy.

[White Knight]

Ibaka nie spodziewał się obrotu spraw do którego właśnie doszło. Gdy wszystko się waliło myślał tylko o tym, aby samemu nie dać się czymś przygnieść. Ku ich szczęściu tym razem cała parszywa czwórka uszła bez żadnego uszczerbku na zdrowiu, jedynie na nerwach. Mimo wszystko, osiągnęli pożądany efekt, a delikwent leżał pod kontenerem i nie mógł się wydostać. Jacob klepnął kroganina w plecy, co miało oznaczać, że dobrze wykonał swoją robotę. Człowiek zeskoczył na ziemie, gdzie udał się do obezwładnionego przeciwnika. Mściciela cały czas trzymał mocno, tak, że w razie jakiegoś wypadku to on wypali pierwszy.
- Zaćmienie nie dorwie tego Vorcha, ponieważ my tu jesteśmy – oświadczył mu sekundę przedtym kiedy porządnie kopnął go w twarz, jednak nie tak aby go zabić.