[Hawk]

Królestwo Arii. W zasadzie to wydawałoby się, że rządzi tylko w Zaświatach, ale nie trzeba było być wybitnie inteligentnym by domyślić się jak daleko sięga jej potęga. Miała swoich ludzi rozsianych pewnie po całej stacji. Nic dziwnego.
- Co tam masz, Aria? - opadła na siedzenie w pewnej odległości od asari, rozsiadła się wygodniej i założyła nogę na nogę. Chyba sam fakt, że wyzbyła się ironicznego tonu świadczył o jej szacunku dla "Omegi" - tak też ją nazywali.
- Mam nadzieję, że coś bardziej wymagającego jak poprzednio. - w końcu ile było zabawy z próbą ratowania uporczywego volusa? Zero. Sama najchętniej przestrzeliłaby mu łeb za ten niewydarzony pysk. Ale robota to robota, czasem i takich podjąć się musiała. Przynajmniej miała z tego kasę, a tylko o to chodziło. Bo, wbrew powszechnym przekonaniom, piraci nie żyją tylko z grabieży i plądrowania innych statków, bo w tych czasach, kiedy ludzie boją się tych całych porwań na koloniach, stało się to nie dość, że niebezpieczne, to jeszcze nie warte poświęconego czasu. Więcej byli w stanie uzyskać na lądzie, co jej się nie podobało.

[Mistrz Gry]

Kąciki ust Arii uniosły się nieco w grymasie rozbawienia.
- Trochę strzelania, bicia nieprzyjaznych mord, może i zabijania. Zainteresowana? - zapytała tak, jakby tłumaczyła dziecku jak wiązać sznurowadła.
Dwójka turian, stojących po obu stronach zejścia z podestu przyglądała się uważnie Hawkins, przenosząc na nią raz po raz wzrok. Ochrona Arii gotowa była do natychmiastowej interwencji w sytuacji kryzysowej, kiedy jednak asari skinęła w ich kierunku, rozluźnili się nieco, przyjmując to za zbywający ich gest.
Rozluźniwszy ciut atmosferę, panującą w otoczeniu, Aria poruszyła się na swoim miejscu, przyjmując wygodniejsza pozycję.
- Dodaj do tego motyw prywatnej zemsty, jeżeli interesuje cię odwet na pewnej pro-ludzkiej organizacji - rzuciła jeszcze, wpatrując się przed siebie, wyczekując reakcji byłego Widma.

[Hawk]

Zaśmiała się cicho, przenosząc wzrok z jednego ochroniarza na drugiego. Miło widzieć, jak ochrona spina dupę na twój widok. Po chwili jednak dostali wyraźny znak, że mogą się niczego nie obawiać - a szkoda. Jej nie przeszkadzało to, że uważali ją za zagrożenie.
- Jak zawsze - odrzuciła, odwracając głowę w kierunku asari.
Cerberus? Uniosła brwi, wciąż z wyrazem rozbawienia na twarzy, choć ten w pewnym momencie zmienił się w wyraźny, złośliwy uśmieszek. Każda okazja do choćby cząstkowego dokopania Cerberusowi była dla Hawkins jak gwiazdka.
- Już mnie masz. - zerknęła za siebie, na tańczący w dole tłum, by po chwili przenieść wzrok na tańczące na platformie asari. Wszystkie wydawały się jednakowe, lecz prawdopodobnie było to tylko jej złudzenie wywołane przez fakt, że zamiast na twarzy skupiała się tylko na wyginających na rurze ciałach. Zresztą, chyba o to chodziło.

[Mistrz Gry]

- Tak myślałam - rzuciła jedynie, po czym gestem dłoni przywołała do siebie jednego ze swych ludzi. Turianin podszedł do asari, niosąc w dłoni datapad, kiedy jednak wyciągnął dłoń w kierunku swej pracodawczyni, ta ruchem głowy nakazała przekazać przedmiot przyglądającej się tancerkom Hawkins.
- Doszły mnie słuchy, że są na Omedze osoby, które nie grają według zasad - powiedziała. - Potrzebuję kogoś, kto przypomni tym osobom dlaczego nie warto igrać z Arią.
Datapad zawierał zdjęcia dwóch mężczyzn i jednego salarianina, oraz ich krótkie opisy. Według informacji, panowie mieli po 30 (Pavel Strachovsky) i 32(Alan Richfire) lat, salarianin zaś, Verudi Tauris, członek Zaćmienia, 20.
- Wiem, że spotkali się parę razy. Cokolwiek planują, jakiekolwiek informacje zbierają, życzę sobie, by przestali. Niech będą przykładem dla całej reszty idiotów, którzy chociaż przez chwilę pomyśleli o podjęciu próby wychujania mnie. Nie obchodzi mnie co z nimi zrobisz, są twoi. Ci z Cerberusa są ważniejsi. Jeżeli uda ci się wyciągnąć z nich po co przylecieli zanim odejdą z tego świata, możesz liczyć na premię. Nie pozwolę, by Człowiek Iluzja nasyłał na mnie swoich agentów - dodała groźnie.
- Dziesięć tysięcy kredytów. Dodatkowe pięć, jeśli dowiesz się o czym rozmawiali z salarianinem - zaoferowała, zwracając się w kierunku Hawkins.

[Hawk]

Brwi Hawkins powędrowały jeszcze wyżej, kiedy spostrzegła idącego w ich stronę turianina. Dostrzegłszy wyciągniętą w jej kierunku rękę z datapadem, leniwie złapała to, co miał jej do pokazania i spojrzała na prezentujące się na nim dane. Przeleciała wzrokiem po treści, wyłapując istotniejsze fakty i wciąż słuchając, co Aria ma jej do powiedzenia.
Pięć tysięcy więcej za jej umiejętności perswazji - a przynajmniej tak to zrozumiała. Westchnęła cicho, namyślając się. Nie ma co grać dobrego glinę. Zafunduje im piekło to może zechcą jej wyśpiewać cokolwiek.
- Jakieś informacje o życiu prywatnym, ich stosunku do siebie? - mruknęła bez zbędnego zainteresowania przeglądając dane. Jeżeli ich własne życie niezbyt się dla nich liczyło, to pasowałoby mieć coś w zanadrzu. W innym wypadku będzie mieć pięć kół mniej, ale tak czy siak wyjdzie na korzyść, bo pozbędzie się dwóch agentów Cerberusa i ich salariańskiego przydupasa. Nie tak źle.
- Gdzie ich znajdę? - podniosła się z siedzenia, na które rzuciła datapad. Z niego dowiedziała się już wszystkiego, więc nie był jej potrzebny.

[Mistrz Gry]

- Cała masa gówna - powiedziała w odpowiedzi na pierwsze pytanie Hawkins krzywiąc się ze złością. - Oficjalnie? Mechanik rozwodnik i magazynier jednej z mniejszych firm. Fałszywe dane, nazwiska zresztą też. Gdyby nie fakt, że jeden z nich był już na Omedze wcześniej może wyszliby teraz z tego z życiem.
Widząc, jak Hawkins podnosi się z siedzenia, Aria odprowadziła ją wzrokiem.
- Salarianin kręci się właśnie gdzieś na niższym poziomie Zaświatów. Tam rozpoczęłabym poszukiwania. Co do pozostałej dwójki, spędzili jedną noc w strefie mieszkalnej gdzieś w Dystrykcie Gozu, ale idioci, których za nimi posłałam... - mówiąc to rzuciła podirytowane spojrzenie turianinowi, który podał Hawkins datapad. - ...spieprzyli robotę. Prędzej czy później, spotkają się znowu.
T'Loak poruszyła się na kanapie, zmieniając pozycję na wygodniejszą.

[Hawk]

Niższy poziom Zaświatów - dobrze, przynajmniej nie będzie musiała ruszać dupy za daleko. No i będzie mogła swobodnie wszcząć bójkę, bez obaw, że asari zaprotestuje. Perfekcyjnie.
- Jasne, zacznę od salarianina - mruknęła bez większego zainteresowania, czując przyjemny ciężar Napastnika na plecach, który każdemu dodałby pewności siebie. Hawk miała jej wręcz aż za dużo, więc ta misja wydawała się dla niej łatwizną.
- Dam znać jak skończę - rzuciła na odchodnym, machając ręką. Zmierzyła ironicznym spojrzeniem wściekłego turianina i zeszła z podwyższenia, kierując się na niższy poziom klubu.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

-> http://cytadela.eu/viewtopic.php?f=44&t=45&start=80

[Tiberius Vallokius]

Wszedł do Zaświatów. Często tu przebywa, w końcu to centrum Omegi, a i nudno nie jest. Ochroniarze problemów nie robią, kulki się nie oberwie, więc dobrze żyć bez zgrzytów z panią T'Loak. Z głośników leciało obecnie Bioxplosion. Lubił ten zespół, dobre rytmy. Pierwszym widokiem, który zobaczył po wejściu sali były tancerki asari. A jakże, nie mogło być inaczej. Zagwizdał. Niesamowite, aż bolą mnie kolana. Przy barze dostrzegł dwóch członków stacjonującego tu oddziału Błękitnych Słońc, batarian. Podszedł i przywitał się z nimi uściskiem dłoni.
- Co tam, chłopaki? - rzucił, zamawiając dość mocny irite.
- Trzeba się schlać póki wolne, nie? 8 godzin robiliśmy cholerny załadunek. A u Ciebie co?
- Niefartownie, to trzeba przyznać. U mnie? Usprawniałem tarcze naszego śmigłowca. Miał stare KB399 Ariake, a ja dorwałem KB694 Armax Arsenalu, usprawniłem o mój patent i proszę. Wystarczyło jedynie odkręcić...
- Dobra, wiemy wiemy, Tiberius. - jeden z batarian poklepał go po ramieniu.
- Ach tak... Nie pojmiecie i tak. Dobra, do zobaczenia w domku. - powiedział z uśmiechem na odchodne, odebrał zamówienie i ruszył do stolika, tuż obok sceny z asari. Uwielbiam je.

[Dolores]

Dostała się wreszcie do Zaświatów. Owszem, trzeba było chwilę poczekać w kolejce, ale będąc znaną - i atrakcyjną - twarzą dla jednego z bramkarzy znacznie ograniczyła czas oczekiwania. Jakkolwiek mężczyzna liczył zapewne przynajmniej na miłe słowo, zawiódł się. Minęła go z typową dla siebie obojętnością i weszła do klubu.
Naciągnęła płaszcz tak, że utworzył się kołnierzyk, zasłaniający nieco jej twarzy. Nie lubiła tego miejsca, to pewne. Hałas, tłum, mieszanka ras... i właściwie nic dla niej. Na pewno nie była rozrywkową dziewczyną. Nie miała zamiaru tańczyć, pić czy poznawać kogokolwiek nowego. Przyszła tu w interesach i tego zamierzała się trzymać.
Zeszła na niższy poziom Zaświatów i przejrzała terminal zleceń. Z lekkim rozczarowaniem przeczytała jedno jedyne zlecenie, które jednak szczęśliwym trafem pasowało również i w jej przypadku. Nieświadomie uznała, że barmana, do którego ma się zgłosić, znajdzie pewnie za barem wyższego poziomu. Dopiero, gdy weszła na górę, doszło do niej, że to być może niepotrzebny zachód.
Jak na złość, rozejrzała się w poszukiwaniu batarianina za ladą, ale takiego nie dojrzała. Podeszła do baru i gestem przywołała do siebie asari, która tam obsługiwała.
- Wodę gazowaną z cytryną i lodem - Dolores złożyła zamówienie, za które asari obdarzyła ją zdziwionym spojrzeniem. Ludzie przychodzili do klubu dobrze się zabawić, a tym samym najczęściej uchlać. Dziewczyna nie mogła jednak pozwolić sobie na mieszanie leków z alkoholem... a przynajmniej niezbyt często. Po chwili spytała jeszcze: - Gdzie mogę znaleźć batariańskiego barmana?

[Tiberius Vallokius]

Pociągnął spory łyk irite.
- Uuch. Mocne. - powiedział do siebie, ocierając usta. Alkohol i skąpo ubrane asari, czy potrzeba turianinowi coś więcej do szczęścia? Mi wystarcza. Po krótkiej chwili w środku pojawiła się dziewczyna. Normalnie olałby to. Przecież to Zaświaty, masa istot tu przychodzi aby się napić, popatrzeć na tancerki albo wyrwać kogoś... Ostatecznie wyrwać w mordę. W takich chwilach cieszył się, że jest w Błękitnych Słońcach. Na Omedze byli jedną z większych grup, więc zadzieranie z nimi kończyło się raczej nie przyjemnie dla delikwenta. Mamy pieprzony śmigłowiec. Jednak spotkał ją już wychodząc z sklepu. Rzuciła mu smutne spojrzenie, chyba. Nie ważne, warto zagadać. Wstał biorąc szklankę ze swoim trunkiem i podszedł do baru, by oprzeć się o blat tuż obok nieznajomej.
- Siemasz, pokój z Tobą. - zażartował, ukazując ludzki znak "dwóch palców". Nie wiem czemu to akurat oznacza pokój. Ludzie. - Od dawna na Omedze?

[Dolores]

Nim barmanka zdążyła cokolwiek odpowiedzieć, podając Dolores szklankę, do rozmowy wtrącił się jakiś turianin. Asari widocznie uznała, że nie będzie przeszkadzać w konwersacji tych dwoje i oddaliła się w stronę innego klienta, nim brązowowłosa zdążyła zareagować. Dziewczyna powoli obróciła twarz ku nieznajomemu, a przynajmniej podejrzewała, że wcześniej się nie spotkali. Nie była mistrzynią w rozpoznawaniu osobników innych ras.
Słowa i gest turianina z początku wywołały u niej zdziwienie. Podniosła brwi, bynajmniej nierozbawiona, po czym jej twarz momentalnie przybrała wyraz grymasu. Widocznie mężczyzna nie był uczony kultury, a jego poczucie humoru bardzo rozmijało się z jej... o ile ona takie miała. Po kilku sekundach mina dziewczyny znów wyrażała smutną obojętność, a ona, odwracając spojrzenie ku szklance, powiedziała tylko zniechęcającym tonem:
- Od kiedy to twoja sprawa?
Pociągnęła kojący łyk zimnej wody. Czym zasłużyła sobie na uwagę tego dziwaka?

[Tiberius Vallokius]

Ludzie.
- Chciałem tylko pogadać. - odparł, popijając swój alkohol. Nie lubił, jak ktoś jest niemiły. Tym bardziej, że raczej nie szuka burdy z tą dziewczyną. Zerknął na tańcząca asari.
- Ajć, to tak można? Moje kolana... - westchnął i spojrzał znów na kobietę.
- Wiesz, wyglądasz na trochę... Eee... Zagubioną?
Według Tiberiusa, jej wyraz twarzy raczej świadczył, że nie była w dobrym humorze. I to spojrzenie.
Ach! Na ludzi narzekam, a gdzie twoje maniery Tiberius! - skarcił się w myślach.
- Tiberius Vallokius jestem. Inżynier, może słyszałaś o mnie? - wyprężył się trochę - Postawić Ci coś?
Co prawda, raczej nie była bez grosza, skoro miała nowy sprzęt na sobie, ale chociaż może tak da radę uciąć miłą pogawędkę.

[Dolores]

Dolores mocniej zacisnęła palce na szklance. Jeśli miałaby podać jedną rzecz, której nie lubiła w innych rasach, to gdy próbowali być podobni do ludzi. Z jej wiedzy wynikało, że turianie powinni być sztywniakami w mundurach i siedzieć na Palavenie. Wtedy przynajmniej nie truli by jej dupy.
Ponownie spojrzała na mężczyznę, tym razem skupiając się na jego pancerzu. Błękitne Słońca? Zapewne. Zaraz... czy on nie mijał jej, gdy wchodziła do sklepu militarnego? Niezauważalnie wzruszyła ramionami, sama dziwiąc się, jak mało ją to obchodzi.
Uwaga Tiberiusa na temat asari pogrążała go w jej oczach jeszcze bardziej. Nie lubiła przedmiotowego traktowania kobiet, pomimo tego, że asari też nie lubiła. Już miała powiedzieć, że nie jest jego kolegą, by wdawać się w takie durne rozmówki, gdy turianin palnął coś, co przekreśliło poprzednią sprawę.
- Zagubiona? Aplikujesz na mojego przewodnika - nie daj losie - duchowego?
Tak naprawdę wiedziała, o co chodzi. Rzeczywiście mogła robić wrażenie przybitej i właściwie taka była. Nie wiedziała tylko, co jemu do tego. Turianin zdawał się nie zrażać. Przedstawił się i rzucił propozycję. Westchnęła zrezygnowana.
- O dziwo nie słyszałam o tobie i mam nadzieję, że ty o mnie również - na chwilę zamarła, gdy przemknęła jej przez głowę myśl, że może jednak nowo poznany ma jakiś cel w tym wszystkim. Na jego propozycję podniosła tylko ostentacyjnie szklankę, dając mu do zrozumienia, że jej to wystarczy.
Rozglądała się w poszukiwaniu batarianina, który wyratowałby ją z tej niewygodnej sytuacji.

[Tiberius Vallokius]

Ciężki przypadek. - przeszło Tiberiusowi przez myśl, słuchając i obserwując reakcji kobiety. Do tego go nie znała... Nie przesadzajmy, nie jest w końcu jakimś pieprzonym celebrytą tylko inżynierem. Znany byłby co najwyżej w tych kręgach, a kobieta zdecydowanie nie wyglądała na taką. Odbija Ci na starość.
- A gdzie tam przewodnika, kiepski w tym jestem. - jemu samemu ciężko było się pozbierać po utracie pracy, żony i co najważniejsze, córki. 5 miesięcy bez odezwu... Nie ma co rozpaczać. Potrząsnął głową, biorąc się w garść.
- Raczej nie słyszałem. Nawet nie wiem jak masz na imię... A ja, proszę ja Ciebie, jestem twórcą usprawnienia tarcz. Wiesz, w "Technologii Przyszłości" pisało o tym. Bariery kinetyczne wykorzystujące system ochrony kwantowej przez spolaryzowanie pola efektu masy. - powiedział, kiwając głową. Był dumny ze swego dzieła.
- Nie ma co się chwalić... To Ariake? Robią całkiem porządny sprzęt. Ich minusem jest słabe podejście do tarcz... - skomentował jej nową cześć pancerza, wypatrując przy okazji kolejną ciekawostkę.
- O! Interfejs strażnika. To jest porządny sprzęt. Turiański pomysł, dobra robota. Wiesz, że wystarczy wymienić baterie na BX-9 i można zaobserwować wzrost mocy o całe 0,75%? - pokiwał głową i odchrząknął.

[Dolores]

"Nie znasz mojego imienia, bo nie widzę takiej potrzeby" - pomyślała i przewróciła oczami słuchając jego przechwałek. Szybko jednak jej nastawienie się zmieniło. Odrobinę, ale zawsze to jakiś krok do przodu.
- Rzeczywiście, czytałam o tym - skwitowała rzeczowo, a jednocześnie nieco przyjaźniej. Czytanie było jednym z częstszych zajęć Dolores w wolnym czasie. Było to tanie i rozwijające zajęcie.
Uwaga dotycząca wzrostu mocy Interfejsu wystarczająco zaciekawiła dziewczynę, by nie odganiać jeszcze od siebie turianina (co zresztą mogło okazać się dość trudne, skoro jeszcze od niej nie odszedł). Przekrzywiła lekko głowę, w czym nie było ani krzty zalotności czy zaczepności, natomiast wydała się wtedy bardziej dziewczęca, przez co można było odgadnąć, że jest dość młoda, pomimo swojego stanu ducha.
- To cenna wskazówka. Nie wiedziałam o tym, zazwyczaj zajmuję się najwyżej naprawianiem sprzętu, nie jego usprawnianiem - stwierdziła zgodnie z prawdą. Znała się trochę na rzeczy, ale nie była zapaleńcem, wyraźnie w przeciwieństwie do Vallokiusa.
Popatrzyła na Tiberiusa trochę łaskawszym wzrokiem, choć nadal niezbyt pogodnym, i po chwili zastanowienia, w której rozważała, czy to słuszna decyzja, przedstawiła się:
- Mów mi Dolores - tak jak zawsze, nie użyła sformułowania "nazywam się" czy "mam na imię". Było to uczciwe z jej strony, choć mało kto zwracał na to uwagę.

[Tiberius Vallokius]

Uśmiechnął się i pokiwał głową.
- Dobrze Cie poznać, Dolores. - nie potrzeba mu było znać imienia i nazwiska. Wystarczył fakt, że nie będzie musiał mówić do niej "ej Ty". Zerknął w szklankę. Cholera, pusta. - smutna myśl naszła turianina. Na jego szczęście, barman był tuż obok.
- Eghm, jeszcze raz to samo. - cmoknął - Jeszcze się nawalę. Czytałaś? - ocena dziewczyny w oczach Tiberiusa wzrosła teraz znacznie. Nie każdy musiał mieć takiego fioła na tym punkcie jak on, ale miło jak ktoś chociaż trochę ogarnia temat.
- Czasem piszę artykuły tam. Wiesz, w wolnym czasie. Znasz się przynajmniej na rzeczy. - pokiwał głową z uznaniem - Ja od dzieciństwa tak mam. - zażartował, a szklanka z irite wylądowała tuż przed nim.

[Dolores]

Słowa "dobrze cię poznać" dziwnie sprawiły jej przyjemność. Nie dbała o poznawanie ludzi, turian czy kogokolwiek, od dwóch lat wolała własne towarzystwo. A jednak zrobiło jej się trochę cieplej na sercu. Nie znaczyło to oczywiście, że zaraz zmieni nastawienie wobec obcych ras lub zacznie szlajać się z paczką przyjaciół.
- Dużo czytam - odpowiedziała krótko, dając również odrobinę do zrozumienia, że to nic niezwykłego, że trafił jej się akurat ten artykuł.
Ostatnie słowa nieco ją ukłuły. Nie wiedziała, jak to jest pamiętać dzieciństwo. Miała czasem jakieś przebłyski wspomnień, ale równie dobrze mogły być to wymysły jej spragnionego umysłu. Zastukała w szklankę paznokciami i bardziej do siebie, niż do niego, powiedziała cicho:
- Ja pewnie też.
Zdała sobie sprawę, że była to głupia wypowiedź z jej strony i ewentualne pytania turianina na ten temat tylko ją zirytują, więc dodała szybko:
- Wiesz, gdzie znajdę tu batariańskiego barmana? Mam do niego sprawę.

[Tiberius Vallokius]

Dużo czyta. To dobrze, Tiberius cenił sobie takich rozmówców.
- Masz pojętny umysł, wiele istot nie poświęca temu uwagi. - zauważył. Pociągnął łyk irite. - Może by tak napisać moją opinię na temat nowego szczelinowo-atmosferycznego systemu chłodzenia urządzeń osobistych bazujących na technologii omni wykorzystujących węgliki krzemu? - powiedział jakby sam do siebie, wbijając wzrok gdzieś w sufit i cmokając. Uwaga Dolores o dzieciństwie zwróciła uwagę Tiberiusa. Pewnie? - powtórzył, troszkę nie dowierzając. Już miał zadać o to pytanie, gdy ta wypaliła ze swoim. Odchrząknął.
- Taa, pewnie chwilowo ma przerwę. Zawsze wtedy nie można go złapać. Pieprzony czterooki. - ostatnie rzucił raczej żartem. - Pewno robota, co? Słuchaj, jakbyś kiedyś potrzebowała dorobić czy coś, mogę Ci załatwić małą robótkę z Słońcami. Czasem mamy coś dodatkowego. - zaproponował. Młoda dziewczyna, ale to młoda dziewczyna z pistoletem maszynowym i dobrym sprzętem, a to wiele zmieniało.

[Dolores]

Chwalący ton Tiberiusa nie połechtał jej ego. Czytać mogli również ludzie głupi, choć w dzisiejszych czasach pewnie byli w mniejszości. Szybko się okazało, że inżynier bywa dość monotematyczny.
- Opinię, że jest do kitu? - tutaj powinien pojawić się żartobliwy ton, a przynajmniej dyplomatycznie uprzejmy, ale jej głos nadal był melodyjnie obojętny.
Jeśli prawdą było, że batarianin miał teraz przerwę, to najwidoczniej nie będzie miała nic lepszego do roboty niż rozmowa z tym inżynieryjnym maniakiem.
- Dziękuję za propozycję, ale nie wiem, czy współpraca z jakąkolwiek organizacją to w moim przypadku dobry pomysł - na jej twarzy pojawiła się imitacja uśmiechu. - W razie czego, zapamiętam, na kogo się powołać.
"Choć jeśli batarianin nie ruszy tu swojego dupska, to kto wie..." - dodała w myślach.
Próbowała wymyślić jakiś nowy temat do rozmowy, ale jej lekka ksenofobia sprawiała, że nie miała w tej kwestii doświadczenia.

[Tiberius Vallokius]

Spojrzał na dziewczynę.
- Do kitu? Nie zupełnie to mam na myśli. Pomysł bardzo dobry. Warty przeniesienia go na większą skalę, jedynym problem jest krzem. Ja proponował bym spróbować z arsenem lub antymonem. Lepiej reagują na taką skalę... Ale żaden ze mnie specjalista w tej dziedzinie. - pokiwał głową i dostrzegł wzrok jego towarzyszki. Tak, czasem bywał monotematyczny aż do bólu. Rozumiał fakt, że nie każdy ma takie "zboczenie" jak on.
- Wybacz... Jak zacznę rozprawiać o tym, ciężko mi przestać. Przerwij mi, jak Cie zanudzam właśnie. A co do współpracy, czemu nie? Póki nie jesteś tym cholernym vorche, jak dla mnie jest wszystko w porządku. Nie lubię śmierdzieli. - zmarszczył lekko nos i pokręcił głową, by po chwili napić się.