Londyn jest jednym z ważniejszych państw na mapie zjednoczonego pod sztandarem Przymierza świata. Wiele oddziałów ma swoje placówki właśnie tutaj, nie w Vancouver. Zresztą, stolica Wielkiej Brytanii od zawsze była istotnym elementem na arenie międzynarodowej i taka też pozostała.

Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2042
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Hotel 'Europa'

13 maja 2012, o 18:30

Obrazek Wielki drapacz chmur został zagospodarowany na usługi hotelowe. Oferuje on pokoje po rozsądnej cenie, a także apartamenty tej wygórowanej dla ceniących sobie przesadne wygody. Obsługa zapewnia dyskrecje, zaś recepcja czynna jest przez całą dobę. Widok na Tamizę oraz bliskie sąsiedztwo z portem kosmicznym jest niewątpliwie plusem lokalizacji hotelu.
Poza pokojami znajduje się tutaj centrum konferencyjne, sale balowe urządzone w stylu retro a także sale kinowe, usługi SPA, siłownie. W hotelu nie ma okien, zaprogramowane hologramy na ścianie zmieniają widoki w zależności od upodobań gości.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

22 kwie 2021, o 21:43

Ziemia. Londyn. Hotel.
Diego otworzył powoli jedno oko, a po chwili również i drugie. Chociaż nie był w stanie określić jaka dokładnie jest pora, zwłaszcza przez te hologramy zamiast okien, czuł, że wcale nie jest jakoś wcześnie. Wręcz przeciwnie.
Przeciągnął się i obrócił na drugi bok, tylko po to żeby ujrzeć skutek wczorajszego wieczoru. Bardzo zgrabny, blond skutek zwinięty w drugą część jego pościeli.
Nic nowego.
Przez krótką chwilę wpatrywał się w sufit próbując dojść do siebie po śnie, po czym uniósł się na łokciach i rozejrzał po sypialni. Górne piętra wieżowca hotelowego oferowały apartamenty w wygórowanych cenach, a Rodriguez nie byłby sobą gdyby nie wziął najdroższego. Ten poranek tylko go utwierdzał w fakcie że ta decyzja była najlepsza, jaką podjął w ostatnim czasie. Ba, sama wycieczka na ojczystą planetę, chociaż początkowo bardzo się temu opierał, teraz okazała się słuszną decyzją. Dobrze było zostawić Nos Astrę z jej pędzącym życiem i pozwolić sobie na odrobinę relaksu. Nie to, żeby normalnie jakoś ciężko pracował. Po prostu był, nie oszukujmy się, czystym hedonistą.
Wstał z łóżka kierując się w kierunku salonu, po drodze zgarniając cygara i zapalniczkę. Odpalił jednego po drodze, nalał sobie do szklanki wodę i usiadł na kanapie.
Wczorajszy wieczór pamiętał bardzo dokładnie - wieczór na bankiecie, mniej lub bardziej przyjemne rozmowy z zadufanymi w sobie biznesmenami i wreszcie udane polowanie na zdobycz, która obecnie znajdowała się za drzwiami sypialni.
Uśmiechnął się do siebie.
Zdecydowanie takiego odpoczynku mu brakowało. Nicole została na Ilium doglądając jego spraw, a sam Rodriguez wiedział, że zostawił interesy w dobrych rękach. Zresztą nie po raz pierwszy.
- Wstałeś - głos dobiegł go od drzwi sypialni. Kasztanowe, długie i pofalowane włosy kobiety opadały jej na ramiona, które ubrane były tylko w białą, trochę za dużą koszulę Rodrigueza. Diego przyglądał jej się przez chwilę próbując za wszelką cenę przypomnieć sobie jej imię. Cholera, zawsze to samo... - Zrobisz mi kawę?
Zaśmiał się, być może trochę zbyt ironicznie. Zaciągnął się dymem z cygara odwracając głowę od kobiety i spoglądając na hologram, który znajdował się tutaj zamiast okna. Kto wpadł na tak idiotyczny pomysł?
- Myślę, że powinnaś sobie już iść. - powiedział nie odwracając się w jej stronę. Był niemal w stu procentach przekonany, że wyraz twarzy, który właśnie pojawił się na twarzy kobiety, jest dokładnie tym samym, który oglądał już setki razy.
Doskonale wiedział również co się teraz wydarzy...

Po trochę zbyt długo trwającej awanturze Diego ubrał się w garnitur i zszedł do hotelowej restauracji na obiad ( jednak na śniadanie było zdecydowanie zbyt późno). Po posiłku wyszedł na zewnątrz, stwierdzając, że popołudniowy spacer będzie idealnym pomysłem. Pogoda nawet dopisała, a przynajmniej nie padało. Przed wizytą w Brazylii chciał jeszcze trochę beztrosko spędzić czas. A może po prostu wylot tam chciał odłożyć jak najbardziej w czasie?
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2042
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

22 kwie 2021, o 22:28

Ciężkie, wojskowe buty bezlitośnie podeptały jeden z nielicznych oraz niewielkich skrawków zieleni, który ocalał przed wybetonowaniem szerokiej promenady ciągnącej się od hotelu w głąb centrum Londynu.
W mgnieniu oka, zaroiło się w okolicy od oficerów służb bezpieczeństwa, a mundury Przymierza zaczęły dominować wśród gustownych i drogich ubrań hotelowych gości. Jeden z osiłków, wyminął Rodriqueza, który gdyby tylko nie zszedł mu z drogi, zostałby przestawiony na bok siłą. A mundurowy, nawet nie obejrzałby się za siebie czy pomyślał o przeprosinach.
Korowód szczelnie otoczył wejście, nie przepuszczając nawet wścibskiego spojrzenia. Chwilowe zamieszanie, dość szybko przeszło jednak do porządku dziennego. Być może w innym miejscu, zainteresowanie pobocznych obserwatorów utrzymałoby się dłużej, nie mniej w hotelu o takiej renomie, a także mającego sporą ilość penthouse'ów dla szych, które nie szczędziły dolarów nad zachowaniem prywatności, mało kto już zawracał sobie głowę widokiem mundurów, jak i wyspecjalizowanych bodyguardów.
Pchnęła drzwi, trochę z pokory uprzedzając mężczyznę, który w ocenie Iris za punkt honoru obrał sobie do przesady dżentelmeńskie zachowanie i gdyby tylko dała mu na to przyzwolenie, wyręczałby ją we wszystkim - dosłownie, a także w przenośni.
Uderzył w nią powiew świeżego powietrza, rozwiewając pojedyncze kosmyki włosów, które wymknęły się z upięcia. Uśmiechnęła się do słońca, czując, jak jego promienie prześlizgnęły się po jej policzkach.
- ... Wszystko gotowe do odlotu. Załoga Venus na stanowiskach, czekamy już tylko na Panią - towarzysząca jej kobieta, zakończyła oficjalnym tonem swój wywód. Zerknęła na Iris, poprawiając okulary. Najprawdopodobniej, oślepiało ją nad wyraz rozpromienione słońce, o które na Cytadeli siłą rzeczy było trudno.
- Musimy się spieszyć? Oczekują nas dzisiaj? - odparła z ociągnięciem, po kilku krokach. Obróciwszy się na obcasach, które zabębniły o bruk, stanęła przodem do wyraźnie speszonej asystentki. Była nowym nabytkiem korpusu dyplomatycznego, wciąż nie przyzwyczajonym do tego, że jej głos miał jakiekolwiek znaczenie i będzie brany pod uwagę przed kogoś o naprawdę wysokiej randze.
- N... Nie. Jeżeli jednak chciałaby Pani...
- Doskonale. Zatem zostaniemy przynajmniej do wieczora, a później pomyślimy co dalej - weszła jej w słowo, nie chcąc nawet słyszeć to, co musiała mieć na końcu języka. Z uśmiechem na ustach, zrobiła jeden krok na przód i wtedy go zobaczyła.
Jej spojrzenie, spotkało się z wzrokiem Rodriqueza. Dzieliło ich raptem parę kroków, które mogłaby pokonać dosłownie w podskokach oraz uwiesić mu się na szyi, rzucając tym samym nieme wyzwanie wraz z rękawicą wojskowym, ale...
No właśnie. Mając w pamięci to, jak zakończyła się ich znajomość, Iris pozwoliła sobie jedynie na subtelnie uniesienie brwi, gdy jej błękitne jak to bezchmurne niebo nad ich głowami otwarcie omotały sylwetkę mężczyzny najprawdopodobniej podświadomie szukając potwierdzenia, że jest dokładnie taki, jakim go zapamiętała.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

23 kwie 2021, o 13:48

Nagłe poruszenie, jakie zapanowało na promenadzie przed hotelem zmusiło Diega do przystania na chwilę. Raczej należał do osób, które lubią być w centrum wydarzeń w związku z tym nie mógł sobie odpuścić, aby poczekać na osobę, która ten cały zamęt wywołała. Biorąc pod uwagę, że uroczych panów w mundurach było całkiem sporo, Diego liczył na jakąś ciekawą osobistość. Cóż, w końcu był w Londynie, przed hotelem "Europa".
To co jednak nastąpiło później przerosło jego najśmielsze oczekiwania. Czas nagle stanął w miejscu, a Rodriguez, pewnie gdyby był inną osobą, albo właśnie by próbował schować się pod ziemię, albo udawałby że bardzo jest zainteresowany strukturą chodnika, czy coś równie wyszukanego. Ale był Rodriguezem, był po prostu sobą.
Spojrzał Iris prosto w oczy, pewnym siebie spojrzeniem. Gdzie widzieli się po raz ostatni? Kiedy to było? Rok temu? Więcej? Wspomnienia szybko ułożyły się w całość, żeby wreszcie przyporządkować ostatnie spotkanie do słynnego Empyrusa. Miejsca, które prawie wyleciało w powietrze, przez żądania jakiegoś wariata-terrorysty. Iris jako zakładnik, Diego jako bohater ludzkości próbujący rozbroić bombę...
Szlag.
Powrót na Ziemię miał być dla niego swoistym katharsis, szukał siostry, miał zamiar wybrać się w tym celu do Brazylii, do miejsca swojego urodzenia. No i był tu kompletnie sam. Bez Krogan - osobistej ochrony, bez Nicole.
Przymknął oczy, skłaniając się lekko radnej i powrócił do niej wzrokiem, a na jego ustach wymalował się ten zagadkowy uśmiech, który Radna doskonale powinna znać i pamiętać.
Nie miał zamiaru przebijać się przez tłum ochroniarzy, chociaż przez myśl przeszło mu, że minęło wystarczająco dużo czasu, który mógłby zagoić wszystkie rany. A przynajmniej tak twierdzili wielbiciele tego sztampowego powiedzenia. Tylko, że Diego coś poczuł i nie były to wyrzuty sumienia. To było coś czego nie potrafił określić, a co ucisnęło go lekko w żołądku. Sentyment. Nie była to tęsknota, ani żal, Rodriguez nie znał takich wyższych uczuć. To było coś innego, a słowo sentyment chyba najlepiej do tego pasowało.
Nie ruszył się z miejsca, zwłaszcza, że szerokie ramię któregoś z żołnierzy skutecznie blokowało mu przejście. Po prostu stał. Stał i czarnymi oczami, które jak zwykle niczego nie zdradzały wpatrywał się w Iris Fel.
Stare czasy, Rodriguez, stare czasy...
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2042
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

24 kwie 2021, o 08:08

Rzadko oglądała się za siebie oraz rozpamiętywała przeszłość. Rodriquez był wyjątkiem potwierdzającym tę regułę. Po tym wszystkim, co wyszło na jaw, Iris przełknęła gorzką prawdę i nie mogła postąpić inaczej, niż zdeptać uczucia, które odezwały się w niej po intensywnym rozwoju znajomości z Diegiem. Nie mogła zaprzeczyć, że poczuła do mężczyzny coś, co było prawdziwe, niestety w parze szła cała pajęcza sieć kłamstw, a tych nie była w stanie zaakceptować. Wolała do końca wierzyć, że to, kim okazał się być naprawdę Rodriquez nie miało absolutnie nic wspólnego z tym, że zbliżyli się do siebie, a także zachować w pamięci wyłącznie miłe, prowokujące sentymenty wspomnienia z częstych jak na nią w tym okresie podróży do Nos Astry.
Ostatecznie, Nicole miała rację.
Myśl ta, które nie wiedzieć kiedy pojawiła się w jej głowie, sprowokowała wewnętrzne prychnięcie. Mierzyła się z Diegiem przez dłuższą chwilę spojrzeniem, nie pozwalając mu odczytać tego, co musiało zadziać się w jej głowie, gdy przypadek po raz kolejny postawił ich na swojej drodze. Nie potrafiła powiedzieć dlaczego, nie mniej była pewna, iż po feralnym bankiecie w Empyrusie więcej się nie spotkają. i tak zapewne byłoby nawet, jeżeli nie l e p i e j to już bez dwóch zdań w y g o d n i e j.
Nikt z całej świty Fel wydawał się nie dostrzec stojącego gdzieś na drodze mężczyzny, dlatego kiedy Iris obróciła się miękko na palcach i pozawerbalną komendą nakazała mundurowemu odsunąć się, oczy wszystkich nagle, jak na komendę, wbiły się w Rodriqueza wyrażając całą gamę uśmieszków na widok kogoś, kto przecież nie był anonimowy. A fakt, że był moment, kiedy pojawiał się u boku Radnej w mass mediach, czyniło cała tę sytuację jeszcze bardziej pikantną.
- Aż prosi się, aby powiedzieć, że wbrew logicznemu, naukowemu podejściu, galaktyka jest jednak mała. Nie spotkałam Cię w ostatnim czasie na Nos Astrze, a jak gdyby nigdy nic, wpadamy na siebie na Ziemi. Pod drzwiami... Przypadkowego hotelu - dłonią, wskazała na drapacz chmur, jakim była Europa.
- Miło Cię widzieć, Diego - nie kłamała. A jeśli już, to musiała to zrobić jak z nut, bowiem najmniejszy mięsień na jej twarzy nie drgnął, z kolei osadzony na ustach uśmiech, okazał się być naprawdę szczery. I na swój sposób uroczy.
Zanim Rodriquez odpowiedział, odprawiła swoich ludzi, którzy rozpierzchli się po placu, aby z każdego miejsca mieć dobry widok na Radną, a także dać im namiastkę prywatności, bo na więcej w jej towarzystwie nie mógł liczyć.
- Interesy, czy korzystasz z wolnych dni?
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

24 kwie 2021, o 10:28

Czuł jakby cofnął się w czasie o jakieś lata świetlne. Cała świta radnej wtopiła się w tłum, jak niegdyś na Cytadeli, kiedy spotkali się po raz pierwszy w interesach. Chyba chodziło o refundację środków na budowę szpitala, czy coś podobnego, Diego już nie pamiętał. Pamiętał za to jacuzzi i drogiego szampana potem, aż uśmiechnął się do myśli, że czasem jego abstrakcyjne pomysły były dość wyszukane.
- Owszem - uśmiechnął się i spojrzał przelotnie na budynek hotelu za Iris. Z tej perspektywy wydał mu się nagle jakiś mały, albo może to było zwykłe złudzenie. - W obecnej sytuacji muszę ci przyznać rację, chociaż podoba mi się ten zbieg okoliczności.
O, nie przyłożyła mu na dzień dobry w twarz jak ostatnio, a to już rokowało na przyszłość. Przynajmniej nie będą sobie skakać do gardeł, chociaż Rodriguez nie sądził, że będzie im dane spędzić ze sobą jakoś dużo czasu. - Ciebie również.
Biorąc pod uwagę, że ich drogi się rozeszły (a raczej zgodnie z prawdą Diego zaliczył wyjście w angielskim stylu ze słynnego wieżowca), to naprawdę cieszył się, że widzi Iris całą i zdrową.
- Próbuję rozliczyć stare sprawy - odpowiedział zgodnie z prawdą zresztą i od razu jakoś tak automatycznie spotkanie z Iris wpisało się w tą wypowiedź idealnie. - Ale jakoś mi do nich na razie nie śpieszno.
Poziom odpowiedzialności Diega za niektóre sprawy, był na praktycznie zerowym poziomie. Brazylijczyk po prostu robił co uważał za słuszne w danym momencie, kompletnie nie przejmując się ani konsekwencjami dla siebie, ani tym bardziej dla innych. Być może właśnie ta różnica sprawiła, że nie potrafił się z nikim związać na dłużej. Chociaż sam fakt bycia z radną mógł zaliczyć do tych trwających najdłużej.
Kiedyś, teraz już nie.
Natomiast kiedy chodziło o jego siostrę, tę zaginioną 30 lat temu, sprawa miała się zupełnie inaczej. Ale tego wątku nie chciał poruszać, nie zrobił tego wtedy i nie miał zamiaru robić teraz. Musiałby być kompletnie zdesperowany, aby ujawniać jakiekolwiek swoje słabości.
- A Ty? Mamy jakiś zlot rady na Ziemi, o którym nie wiem? - poprawił mankiet od marynarki i oparł się o barierkę. Wokół kręciło się sporo ludzi, ale Diego nie mógł oprzeć się wrażeniu, że większość z nich i tak należy do ochrony Iris. Przesuwając kolejno wzrokiem po mijających ich ludziach zauważył prom zaparkowany naprzeciwko po drugiej stronie ulicy. Jego szyba była lekko uchylona i dopiero kiedy Rodriguez zmrużył oczy, żeby dojrzeć co tam się dzieje, zobaczyć obiektyw aparatu. Uniósł brew i uśmiechnął się wprost do paparazzi (jak sądził) odsłaniając rząd białych zębów.
- Chyba będziemy dziś na pierwszych stronach - powiedział zwracając się do radnej i skinął głową w kierunku promu.
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2042
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

24 kwie 2021, o 17:29

Przewróciła oczyma, ale z uśmiechem. Jego odpowiedź zaliczała się do tych, których się spodziewała usłyszeć we względu na okoliczności, ale przede wszystkim kurtuazje. Zaskoczyłby ją wyłącznie, gdyby napomknął, że wolałaby ją już nigdy więcej nie oglądać... I Iris nie miałaby do niego wobec powyższego żalu, z czego zdała sobie sprawę w momencie, w którym tym podobna myśl przemknęła gdzieś w jej podświadomości i była na tyle autentyczna, że wybiła się pośród innych, dość ambiwalentnych odczuć targających nią, gdy patrzyła się - dosłownie! - przeszłości w oczy.
- Nie są na tyle istotne? Czy to ja jestem od nich ciekawsza? - nie dopytywała, szanując prywatność mężczyzny, choć sam jej dobór słów także nie był nieprzypadkowy. Podświadomie, dostroiła tok ich niezobowiązującej rozmowy do tego, jakim człowiekiem był Diego. Wiedziała dobrze, że lubował się w gierkach słownych, niekiedy sprowadzając je do ognistego tanga, a ponieważ łączyła ich wspólna przeszłość, mogła zejść z oficjalnego tonu i w pewnym sensie pozwolić mu ją poprowadzić.
Przynajmniej dopóki Rodriquez szanował jej granice.
I nie próbował się przekonywać się na własnej skórze, czy jego urok osobisty wciąż na nią działał.
Stanęła obok niego, naturalnie w przyzwoitej odległości. Gdyby jednak wyciągnął rękę, bez większych przeszkód dotknąłby jej dłoni, które mimowolnie, zacisnęły się na zimnej, metalowej barierce oddzielającej ich od gwałtownego spadku w dół, gdzie wśród betonu odznaczała się niebieska wstęga Tamizy.
- Przymierze Układów miało swój szczyt. Byłam jednym z honorowych gości, dzięki czemu uniknęłam innego spotkania na szczycie na Cytadeli... - po tonie jej głosu, mógł wywnioskować, że absolutnie tego nie żałowała. Pewnych bankietów wolała unikać jak ognia i najprawdopodobniej ten, na którym nie miała przyjemności uczestniczyć zaliczał się do tego nie aż tak wąskiego grona.
Spojrzała w stronę, którą jej wskazał mniej więcej w tym samym momencie, w którym błysk flesza towarzyszył kolejnemu zdjęciu.
- Chciałoby się rzec, że żadna nowość... Odprowadzisz mnie do portu? Okrężną drogą? - prawdę mówiąc, nie dała mu szans na odpowiedź. W mgnieniu oka, wsunęła rękę pod ramię Diega, ujmując go tak, jakby ten dżentelmen sam jej go podał. Skinęła w stronę zejścia biegnącego brzegiem rzeki. Jak grzyby po deszczu, wyrosło tam pełno mniej i bardziej wyszukanych lokali, wśród których człowiek mógł przepaść na długie godziny.
- Opowiedz mi, czym tym razem zachwycił Cię Londyn.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

24 kwie 2021, o 22:55

- Być może i nieistotne - powiedział, pozwalając Iris bardziej domyśleć się czy była teraz dla niego ciekawszą opcją, czy rzeczywiście jego sprawy nie były istotne. Lekki powiew wiatru od strony rzeki sprawił, że Rodriguez poczuł nową świeżość dzisiejszego popołudnia. Albo może sprawiła to obecność radnej. Postanowił jednak tej myśli nie roztrząsać i przystał na jej propozycję spaceru, chociaż Iris nie wyglądała jakby miała przyjąć odmowę.
- Ziemia jest ciekawym miejscem - zaczął kiedy ruszyli powoli w kierunku portu. - Londyn jest dla mnie nowością. Nigdy tu nie byłem, a to co mnie definitywne zaskoczyło to pogoda. Nie pada.
Zaśmiał się pozwalając na chwilę spuścić z tonu, zresztą poczuł się tak jak niegdyś. Bez problemów, bez sztucznego tworzenia wokół siebie otoczki megalomanii i egocentryzmu.
Nie miał pojęcia w którą stronę do portu, zwłaszcza okrężną drogą, ale radna zdawała się doskonale wiedzieć dokąd zmierzają. Pozwolił więc prowadzić się uliczkami Londynu napawając się tym, że co chwilę ktoś z uwagą im się przyglądał. Jeden z przechodniów nawet prawie wszedł w latarnię, co bardzo rozbawiło Rodrigueza.
- Najwyraźniej jesteśmy teraz największą atrakcją Londynu - skomentował ten fakt z uśmiechem na ustach. - Niemal jak kiedyś...
Spojrzał na profil Iris. Praktycznie w ogóle się nie zmieniła i wyglądała dokładnie tak, jak ją zapamiętał. Nawet na Koshu z przystawionym do gardła omni-ostrzem biła od niej charyzma, która tak przyciągnęła Rodrigueza. To chyba było to, czego brakowało mu w każdej innej. Wszystkie same pchały się do łóżka Diega i nie musiał się przy tym jakoś szczególnie starać. Z Iris było inaczej, była wyzwaniem, ale też wspaniałą partnerką do rozmów i gierek słownych. To mu się w niej podobało.
I pewnie gdyby nie fakt, że Diego miał wrażenie, że jakaś klatka powoli się na nim zamyka i koniecznie musi z niej uciec, wszystko byłoby jak dawniej.
No, ale nie było.
- Planowałem wybrać się do Brazylii docelowo. Do miejsca gdzie się wychowałem - powiedział w końcu bo dłuższej chwili milczenia. - Nie było mnie tam ze... dwadzieścia lat. Londyn jest tylko przejściowym przystankiem, aczkolwiek uroczym. Zwłaszcza teraz.
Nie sprecyzował czy chodzi mu o widok czy może bardziej o towarzystwo Iris, ale na jego twarzy znów wykwitł ten sam, tajemniczy i dobrze znany radnej uśmiech.
- To znaczy, że już wracasz na Cytadelę?
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2042
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

25 kwie 2021, o 10:50

- Naprawdę? - zadarła głowę, jednocześnie wbijając w profil Rodriqueza swoje dwukolorowe spojrzenie; w pełym słońcu, błękit przypominał to bezchmurne niebo ponad ich głowami, z kolei drugie głębie oceanu, w którym wielu bez większego namysłu gotowym było utonąć.
On niegdyś również.
Z nie do końca oczywistego powodu, założyła, że musiał już być w Londynie. Wiedziała, że Diego urodził się na Ziemi, tyle że na innym kontynencie. Mimo to, założyła, że wśród jego tak licznych podróży, których wszystkich nie sposób było spamiętać, chociaż jedna zahaczała o Londyn, będący z uwagi na sztab główny Przymierza Układów ważnym miejscem. I o wysokiej randze.
- Miałeś chociaż czas, aby zwiedzić Tower? Wjechać na szczyt przeszklonego tarasu widokowego? - w tej kwestii, nie odpuszczała. Dociekała oraz drążyła, prowadząc mężczyznę promenadą biegnącą wzdłuż rzeki. Powietrze pachniało wilgocią, dając złudzenie świeżości odczuwalnej tylko i wyłącznie w momencie obfitego deszczu.
Cmoknęła, słysząc spostrzeżenie, którym podzielił się z nią Rodriquez.
- Brakuje Ci tego? - bliżej nieokreślone tego dawało mu szerokie pole popisu na prawdę mówiąc dowolną interpretację, ponieważ w osobie Iris nie dopatrzył się żadnej podpowiedzi, która z jego myśli była najbliżej tego, o czym z kolei pomyślała ona.
Niespodziewanie, zatrzymali się przed jedną z niepozornych kawiarni w gąszczu restauracji na każdą kieszeń; od tych fancy drogich lokali z naprawdę wyszukaną aranżację, aż do ulicznych sprzedawców street foodu. Gestem wskazała na wejście i choć drzwi otworzyły się automatycznie, Iris weszła pierwsza tak, jakby to Rodriguez je dla niej przytrzymał.
Przy ladzie, mężczyzna w białym fartuchu nakładał jakiejś dziewczynce porcje lodów. Smaki, wyświetlały się ponad jego głową na kilku holoprojektorach. Nie zabrakło propozycji kombinowanych deserów, a także kawy. Jej aromat wypełniał całe pomieszczenie, a w oddali dało się wyłapać ciche brzęczenie mielonych, świeżych ziaren.
- Ty masz swój powrót do przeszłości w Brazylii, mój jest z kolei tutaj. Przychodziłam do tej kawiarni z mamą, później z koleżankami ze szkoły... Wciąż produkują lody według tej samej receptury. Niezmiennej od wieku, a także niezależnej od postępu techniki. To jak? Na jakie masz ochotę? - pociągnęła Diega do kolejki, którą mogłaby ominąć, ale nie tym razem. Wianuszek przyglądał się im, a ponieważ Iris dała wyraźnie do zrozumienia, że zaczeka, większość ciekawskich odwróciła się na nowo i wróciła do swoich zamówień.
- Teoretycznie tak. A co? Masz dla mnie inną propozycję? - odparła zanim zauważyła, że mogła to ubrać w inne słowa. Cóż.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

25 kwie 2021, o 14:41

Dopiero kiedy Iris uświadomiła go, że w Londynie nie zobaczył praktycznie niczego poza hotelem i wczorajszym barem, trochę pożałował. Nigdy nie był typem człowieka, którego w jakikolwiek sposób interesowały zabytki architektury, chociaż zdecydowanie wolał uchodzić za wykształconego niż kompletnego ignoranta.
- Nie, w zasadzie to nie - odpowiedział wreszcie przyglądając się refleksom, które słońce malowało na powierzchni rzeki. W zasadzie w samej Anglii spędził ledwo trzy dni, więc nie była to jakaś szalona ilość czasu i dopiero po dłuższej chwili dotarło do niego, że Iris się przecież właśnie tutaj urodziła. - Ale biorąc po uwagę, że mam takiego przewodnika jak ty, to może uda mi się wreszcie coś ciekawego zobaczyć.
Lubował się w spojrzeniach ludzi i o ile na Nos Astrze był jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci, tak co do Ziemii nie był tego tak pewien. Trochę nawet drażniła go ta pośrednia anonimowość, chociaż to również dawało nowe możliwości. A przynajmniej dopóki Rodriguez nie zaczynał rzucać kredytami na prawo i lewo.
- Kręcących się dookoła paparazzi? - uśmiechnął się odwracając głowę do Iris. Nie był pewien o co pyta, ale pozwolił domysłom krążyć sobie w przestrzeni wokół nich. To go bawiło i tego zdecydowanie mu brakowało. - Być może w pewnym sensie. Chociaż na dłuższą metę było to męczące.
Lody zabrzmiały tak bardzo... zwyczajnie? Aż sam zaskoczony był tą propozycją, uniósł lekko brwi.
- Dzień dobry - powiedział do gapiących się na nich w kolejce ludzi, zbijając z tropu niektórych. W końcu zwrócił się do kobiety stojącej najbliżej nich w kolejce, a która nie mogła przestać się im przyglądać ukradkiem co jakiś czas. W pewnym momencie miał wrażenie, że ukradkiem próbuje zrobić sobie selfie z Diegiem i Iris w tle. - Przepraszam panią, jaki smak pani poleca?
Kobiecie prawie wyszły oczy z orbit, otworzyła usta, zamknęła je z powrotem, a potem wydukała, tak cicho, że gdyby nie stali wystarczająco blisko, nic by nie usłyszeli:
- Tru...truskawkowe.
- W porządku, to wezmę truskawkowe i może hmm... czekoladowe? - tak zrobił kiedy nadeszła już ich kolej. Pozwolił Iris złożyć zamówienie jako pierwszej, potem podał swoje i widząc trzęsące się ręce pani która im nakładała ich porcje, modlił się w duchu, żeby trzymały się kupy. Nie miał zamiaru ścierać potem z drogiej marynarki gałek słodyczy.
Musiał przyznać, że faktycznie były dobre. Cholera, kiedy ostatni raz jadł lody? Cała sytuacja wydała mu się tak absurdalna, że prawie zaśmiał się na głos. Diego Rodriguez, spacerujący po ulicach Londynu w towarzystwie radnej, jedząc razem lody.
Zwyczajnie.
- Czy ja wiem... - wzruszył ramionami. Nie miał zamiaru zatrzymywać Iris, mało tego w ogóle przecież nie miał w planach tego spotkania. No ale dobrze, skoro już do niego doszło, szkoda byłoby zmarnować tak dobrą okazję do doprowadzenia pierwszych stron plotkarskich portali do czerwoności.
- Zawsze możemy wbić się na jakąś imprezę do rodziny królewskiej - bo czemu w zasadzie nie? Jak szaleć to szaleć. - Albo możesz ze mną lecieć do Brazylii, w ramach, powiedzmy wakacji. Mam tam ważną rzecz do załatwienia, a może twoja obecność by na to w jakiś pozytywny sposób wpłynęła.
Kto wie, może radna będzie miała dojścia do informacji, do których on nie miał?
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2042
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

25 kwie 2021, o 16:38

Pokładał w niej zdecydowanie zbyt dużo wiary, nie mniej to co powiedział było... miłe. I szczere. Przynajmniej takie wrażenie odczuła Iris, która po jednym, wielki, gorzkim rozczarowaniu, podświadomie i tak cedziła wszystkie słowa wypowiedziane przez mężczyznę przez naprawdę grube sito.
- Przewodnika? Gdybym tylko wiedziała, że życzysz sobie wycieczki krajoznawczej, założyłabym odpowiedniejsze na takie aktywności obuwie... - szpilki, choć wydawały przyjemne dla ucha odgłosy w zetknięciu z brukiem, na dłuższe spacery musiały być niewygodne. Z drugiej strony, czy kiedykolwiek widział Iris w obuwiu sportowym? No właśnie. Nawet na Illium, kiedy przechodzili wzdłuż i wszerz promenady, nie zrzuciła z nóg wysokiego obcasa.
Mogła zabrać go pod Big Ben i Pałac Westminsterski, pokazać Piccadilly Circus czy właśnie Tower, skręcić w uliczkę prowadzącą prosto na Trafalgar Square, ale zamiast tego, ze wszystkich wizytówek Londynu wybrała właśnie tę niepozorną kawiarnie słynącą z rzemieślniczych lodów. Być może dała się namówić jego wtrąconego mimochodem stwierdzeniu, że stare sprawy ciągnęły Rodriqueza do Brazylii, a dla niej Londyn, jaki pamiętała z czasów swojego dorastania, znajdował się właśnie tutaj. Nad brzegami Tamizy. Z dala od centrum.
Uśmiechnęła się do kobiety, do której odezwał się Diego, wprawiając ją w nie małe zakłopotanie. Naturalnie, wśród propozycji i smaków lodów znaleźć można było cuda tworzone z ciekłego azotu, ozdobione jadalnym złotem, a także odpowiednio zmodyfikowane dla turian bądź Quarian. Mimo to, Rodriquez wydawał się w ogóle nie zerkać w ich stronę i wybrał coś, co w większości pokrywało się z zamówieniem Iris; kokos i gorzka czekolada. W wafelku, tak wielkim, że dwie porcje ginęły w środku, ale nie dała się namówić na żadną posypkę albo polewę.
Usiedli przy stoliku na zewnątrz. Rozłożona parasolka rzucała cień, chroniąc ich oczy, a także lody przed ciepłymi jak gorącym latem promieniami.
- Bankiet w pałacu Buckingham? - parsknęła perlistym śmiechem, w ostatniej chwili reflektując się przed przesadnym przechylaniem rożka, z którego uciec mogło na materiał jej dopasowanej sukienki odrobinę kokosa.
- To... To byłoby warte przeżycia. Zwłaszcza, że nie jestem pewna czy ich królewska etykieta przewiduje goszczenie kogoś o mojej randze. I tu rodzi się pytanie, kto pierwszy skłoniłby się? Królowa mi, czy ja królowej? - snuła swoje rozważania dalej, niepostrzeżenie zbliżając się do loda, którego miał w garści Rodriquez. W najmniej spodziewanym się przez mężczyznę momencie, zatopiła swoją łyżeczkę w jego truskawkowej części i ukradła nieco, z miejsca prostując się oraz uciekając przed zemstą Diega. Dzielił ich cały, bezpieczny stolik, z kolei Fel wydawała się niezwykle zadowolona z faktu, że jej podstęp udał się od początku do końca.
Ukradzione lody smakowały p r z e p y s z n i e.
- Czy ja dobrze rozumiem? Proponujesz mi wakacje w Brazylii? Z Tobą? - chciała mieć jasność, bowiem takich propozycji... Cóż. Nie rzucało się od tak sobie. I na wiatr.
Co Ty kombinujesz, Rodriquez?
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

25 kwie 2021, o 17:09

Na wyobrażenie kłaniającej się królowej Diego parsknął śmiechem, tak, to zdecydowanie była bardzo ciekawa opcja. Swoją drogą, posiadanie w kraju monarchii uważał za (wbrew powszechniej opinii) całkiem ciekawą rzecz. Wiedział, że Anglicy są przyzwyczajeni, podobnie zresztą jak Szwedzi do swojej tradycji i uważał to za coś naprawdę interesującego. Być może była to tylko funkcja reprezentatywna ale za to jaka prestiżowa. Przez moment nawet zastanawiał się jakby to było być członkiem rodziny królewskiej i czy przypadkiem nie mają na zbyciu jakiejś córki albo wnuczki, którą można by było "przygarnąć".
Na widok wbijającej się w jego porcję łyżeczki uniósł i zmarszczył brwi, ale nie protestował. Pokręcił tylko głową i uśmiechnął się pod nosem. Znów uderzyła w niego zwyczajność całej sytuacji i nie mógł oprzeć się wrażeniu, że to całkiem przyjemne uczucie.
- Wakacje - powtórzył po radnej - Ze mną.
Zatrzymał na niej spojrzenie na dłuższą chwilę, próbując wyczytać z jej twarzy w którą stronę poprowadzić dalszą część tej konwersacji. Zdecydowanie zrezygnował z tłumaczeń dotyczących Brazylii, ale nie dopiero teraz dotarło do niego, że będzie w Rio zupełnie sam. Wcześniej nie zwracał na to, aż takiej uwagi, przynajmniej dopóki perspektywa wylotu do Ameryki Południowej nie stała prawie że na progu jego dalszych planów. Towarzystwo kogoś znajomego, wydało mu się wręcz niezbędne, a skoro trafiła się Iris, to nawet lepiej. Przed nią przynajmniej nie musiał bardzo udawać.
- Daj spokój, zwykły przyjacielski wypad, byłaś tam kiedyś? - zapytał wgryzając się w wafelek. Faktycznie, były bardzo dobre. - Rio jest fantastyczne, a ludzie są tam fenomenalni. Przynajmniej ta bardziej przyzwoita część. No i jest ciepło.
Wrócił pamiecią do chwil kiedy jako dzieciak, spędzał większość czasu na plaży uciekajac do pijanego ojca. Tam mógł liczyć na chwilę oddechu i spokoju, bo powrót do domu wiązał się z niesamowitą katorgą. Nagle spoważniał i wpadł mu do głowy pomysł. Genialny, ale może trochę szalony. Nagle wśród bezduszności i egoizmu Rodrigueza wykiełkowało to ziarenko, które od czasu do czasu dawało o sobie znać.
- Wiesz co to fawele? - zapytał unosząc wzrok na Iris i kończąc wafelek. - Żyje tam mnóstwo dzieciaków, którzy nie mają tyle szczęścia co te tutaj - wskazał na dwójkę rodzeństwa z rodzicami, którzy właśnie kupowali dzieciom lody, ku ich wielkiej radości. - Ja... myślałem, że może da się chociaż trochę im pomóc.
Rodriguez altruista, kto by pomyślał. Nie, w każdej innej kwestii nie był nim w żaden sposób. Zawsze wszystko robił dla zysku i własnego "widzimisię", ale kwestia chłopaków w fawelach, była tą jedną, jedyną nicią łączącą Diega z człowieczeństwem. Teraz mógł upiec dwie pieczenie na jednym ogniu i bynajmniej nie chodziło o względy egoistyczne.
Kto by pomyślał...
Dziewczynka z dwójki rodzeństwa, którą wcześniej wskazywał Diego nieśmiało podeszła do ich stolika i wlepiła wielkie niebieskie oczy w Iris. Nieśmiało jeszcze spojrzała w kierunku swojego ojca, który kiwnął z aprobatą głową wyraźnie ją do czegoś zachęcając.
- Dzień dobry, pani Fel? - odezwała się dziewczynka wysokim, nieco piskliwym głosem. Na oko mogła mieć może z cztery, pięć lat. - Czy... czy zrobi sobie pani ze mną zdjęcie? Tatuś mówi, że jest pani bardzo ważna, a ja lubiem ważne panie!
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2042
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

25 kwie 2021, o 19:18

Wakację. Ze mną.
Przez moment, nie mogła oprzeć się wrażeniu, że tak naprawdę nigdy nic się nie wydarzyło, a także nic nie zmieniło. To, co spierdolił w koncertowy sposób Rodriquez, to jakieś wymysły mass mediów, nie mające pokrycia w rzeczywistości. Perfidna próba rozdzielenia ich. Podobna do tej, która tak bardzo chciała właśnie teraz zamydlić jej oczu.
Iris bardzo powoli zadarła podbródek, chwytając spojrzenie mężczyzny, które od dłuższego czasu obejmowało jej twarz.
- Chcesz mi coś powiedzieć, Diego? - jego imię zabrzmiało w jej ustach nad wyraz... miękko.
Oblizawszy łyżeczkę, nabrała czekoladowych lodów. Dłuższą chwilę rozkoszowała się ich smakiem, trawiąc nie tylko słodycz, ale przede wszystkim to, co przed sekundą powiedział. Miała do Rodriqueza swoistą słabość, inaczej już dawno ucięłaby te wątki, które nabierały charakteru przesadnego spoufalania się i nie dawały dojść do głosu rozsądkowi. Na jego nieszczęście, rozsądek Iris był uparty nie mniej od samego mężczyzny.
- Nie. Nie gościłam nigdy w Brazylii, a Rio znam wyłącznie z vidów obrazujących coroczny karnawał - przyznała, a ponieważ to wyznanie nie było na tyle intymne, mogła się nimi podzielić z mężczyzną. Jeżeli chciał je wykorzystać jako kartę prztargową, musiał odpowiednio obrobić, ponieważ Fel nie dała mu odczuć na własnej skórze, czy wizja spędzenia z nim kilku dni w upalnych, latynoskich dzielnicach, była tak bardzo kusząca, jak chciałby, aby się okazała.
Najpierw oblizała palce, na których zostało nieco roztopionego kokosa, a dopiero po chwili sięgnęła po papierową serwetkę.
- Nie. Czym się fawele? - odpowiedziała pytaniem na pytanie. Serwetkę zgniotła w kulkę, którą następnie celnie wrzuciła w stojący przy wejściu do kawiarni kosz na śmieci.
- Dlaczego teraz? Znasz te miejsce z własnego doświadczenia? - spytała wprost. Nie chciała ujmować mężczyźnie dobroci serca, sęk w tym, że Rodriquez nigdy nie słynął z działalności charytatywnej, chyba że szły za nią pewne zyski i procenty dla niego samego. Stąd to bezpośrednie pytanie i jej uważne spojrzenie, podczas kiedy obracała w palcach niemalże pustego rożka.
Popatrzyła na dziecko, które szło w ich stronę. Odłożywszy wafelek, wstała i wyciągnęła do dziewczynki rękę, którą ta chwyciła od razu.
- Oczywiście. Jak Ci na imię?
- Annie. Annie Wakefild, proszę Pani. Kiedy dorosnę, też chcę być tak ważna, jak Pani!
- Musisz więc bardzo uważnie słuchać swojego tatusia, dobrze, Annie? - uśmiechnęła się, widząc, że kilkulatna pokiwała energicznie głową. Obejmując Iris, wyszczerzyła się do aparatu. Zanim dziecko puściło ją po zrobionym zdjęciu, szepnęła na uszko Annie. - Tam, przy stoliku, siedzi Pan Rodriguez. Pomaga dzieciom, które też mają takie marzenia jak Ty. Może warto też dać szansę ważnym Panom, hm?
- A czy lubi truskawkowe lody?
- Najlepiej sama go zapytaj.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

25 kwie 2021, o 21:19

Każdy inny w sytuacji w jakiej obecnie się znajdował Diego pewnie zacząłby przepraszać, błagać o wybaczenie i wymyślać milion powodów, że to wcale nie było tak jak wyglądało. Każdy inny zapewne zacząłby snuć przysięgi na temat swoich uczuć i błędów, które popełnił tylko po to, aby przypełznąć do stóp tej drugiej strony w skruszonym uniżeniu.
Każdy inny, ale nie Rodriguez.
Mógł być dla niej miły, szarmancki, z klasą i na poziomie, bez tych wszystkich zbędnych rzeczy powyżej. On miał swoją godność, a doskonale wiedział, że takimi popisami kobietę klasy pani Fel można byłoby jednie rozbawić. Żadnych zatem wyznań. Zresztą, czasu i tak nie cofnie, a po co roztrząsać przeszłość skoro można iść przed siebie. Zrobić coś nowego, lepszego.
- No tak, klasy wyższe widzą tylko to - mruknął, może trochę zbyt ostro, a Iris przecież nie miała prawa wiedzieć dlaczego, dlatego niemal natychmiast złagodniał. - Wybacz, to dość trudny temat. Fawela to miejsce zapomiane przez bogów i ludzi. Biedna dzielnica bogatego Rio, w której działa prawo silniejszego. Głód i bieda zmieszana z desperacją.
Zamyślił się na moment spoglądając z powrotem na taflę wody, która przyjemnie szumiała za barierką.
- Znam - powiedział, ale na szczęście od dalszych wyjaśnień uratowała go Annie. Uśmiechnął się do siebie. Był w wieku małej Wakefild, kiedy po raz ostatni widział Jenny. Bardzo rzadko wracał do tego wspomnienia, nie pozwalając sobie na chwile słabości i dopóki był daleko od Ziemi, te wspomnienia blakły wprost proporcjonalnie do odległości. Teraz, im był bliżej Rio, tym bardziej go uderzały.
To nie było w stylu Diega, tak samo jak nie była działalność charytatywna. Dlatego Iris nie mogła wiedzieć, że Rodriguez już się w podobny projekt zaangażował. W wyciąganie chłopaków z dzielnic biedoty i dawania im szansy na nowe życie. Z jednej strony było to wygodne w kwestii budowania wizerunku, z drugiej sam przez to przeszedł i gdyby nie Jorge, to pewnie by już nie żył. Albo coś gorszego.
Z zamyślenia wyrwała go Annie, która z tym swoim rozbrajającym spojrzeniem stanęła teraz przed Diegiem.
- Panie Jodjiges - wysepleniła dziewczynka. - Czy lubi pan lody truskawkowe?
O dziwo "truskawkowe" wypowiedziała już idealną dykcją, co poniekąd rozbawiło Brazylijczyka. Uśmiechnął się szeroko i pochylił na krześle, tak aby zrównać się z dziewczynką twarzami.
- Lubię, ale wolę czekoladowe - powiedział przykładając jej palec wskazujący do nosa. - Dlatego myślę, że powinnaś wybrać czekoladowe. Najlepiej z posypką i bitą śmietaną.
- Z POSYPKĄ I BITĄ ŚMIETANĄ! - Annie pobiegła w stronę rodziców z triumfalnym okrzykiem radości na wieść o posypce i bitej śmietanie. Diego z powrotem oparł się na krześle i uśmiechnął niewinnie w stronę Iris.
- No co? Posypka jest ekstra - wzruszył ramionami a uśmiech nie schodził mu z ust. - No dobrze, to nie będzie łatwa wycieczka, wręcz przeciwnie. Ciężki powrót do przeszłości - wrócił do tematu na którym skończyli. - Ale myślę, że tobie też to dobrze by zrobiło. Wiesz, poznać świat od trochę mniej wyszukanej strony.Takie doświadczenia bardzo często zmieniają perspektywę spoglądania na różne sprawy...
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2042
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

28 kwie 2021, o 13:20

Co do jednego miał niezaprzeczalną rację - podobną sceną, nawet z idealnym warsztatem aktorskim, nie wskórałby niczego.
Przyglądała się Rodriquezowi, podczas kiedy ten zagadywał odważną dziewczynkę oraz cierpliwie odpowiadał na zadane przez małą pytanie. Dostrzegła, jak stojący na chodniku ojciec zmieszał się w momencie, w którym jego córka nie wróciła do niego od razu po zrobieniu zdjęcia, tylko zaczepiła Diega, na szczęście ten końcem końców pozwolił sytuacji na rozwinięcie się samoistnie. Bez jego ingerencji. Rzadko miała okazje być świadkiem, jak biznesmen pokazywał światu swoją ludzką twarz; przynajmniej w sposób wydawałoby się szczerze bezinteresowny. Miał szansę udowodnić jej, że tak naprawdę wychodzi w prywatnych relacjach poza schemat, jak i zaszufladkowanie wynikające z jego sposobu bycia na co dzień, sęk w tym, że zabrakło mu na to czasu. Czy była z tego powodu zawiedziona? Bądź czy on żałował? Pytaniem pozwoliła pozostać bez odpowiedzi, a do Annie pomachała, gdy ta odchodziła do swoich rodziców.
Z największą przyjemnością, schrupała wafelka do końca. Miejscami przesiąkł smakiem sorbetu, tak więc był jeszcze smaczniejszy. Czas, kiedy lody kończą się bezpowrotnie, bez względu na wiek zawsze okazywał się najgorszy; przeciągając co się dało w czasie, dokładnie wytarła opuszki palców w papierową serwetkę, a następnie wrzuciła ją do śmieci. Nie chciała już, teraz ruszać się z miejsca. To chwilowe zawieszenie w czasie oraz przestrzeni, niespodziewanie zaczynało się jej podobać, a sentymenty coraz głośniej odzywać w jej głowie.
- Oczywiście, że tak. Nie jest Ci przykro, że odmówiłeś, kiedy proponowali ci cukierkową posypkę oraz dodatkową rurkę? - pochylając się nad stolikiem, ściszyła głos do prawie że konspiracyjnego szeptem. Gestem, zwizualizowała mu, co miała na myśli, po czym splotła ze sobą dłonie, a na nich oparła podbródek. Wpatrywała się w Diega i nie myliłby się, gdyby nagle stwierdził, że Iris śledziła uważnie każdy jego ruch. Ten najmniejszy, jak drgnięcie mięśni mimicznych również.
- Wiesz, Diego, to nie tak, że nie chce przyjąć Twojego zaproszenia, ale... - zawsze było jakieś ale, prawda? - ... nie uważasz, że taka podróż we dwoje, w Twoje rodzinne strony, stałaby się prędzej czy później niekomfortowa? Chyba że chcesz mi powiedzieć wprost, że to wszystko co nas łączyło było obłudą i nie ma co roztrząsać.
Naturalnie, były też inne przeszkody, a jedna z nich nawet imienna - Tarczansky nie byłby zadowolony, gdyby usłyszał, gdzie niespodziewanie Iris postanowiła spędzić pozostałe dni na Ziemi. Najpierw jednak pozwoliła Diegu zmierzyć się z argumentem mniejszego kalibru.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

28 kwie 2021, o 15:13

Nie spodziewał się, że Iris na jego propozycję przystanie i ot tak pobiegnie po walizkę z rzeczami i niczym rusałka na malutkich skrzydełkach rzuci mu się w ramiona i popłyną w stronę Brazylii. To brzmiało jak bardzo naciągana historia na średniej jakości vid. Diego był realistą, można mu było zarzucić naprawdę różne rzeczy, ale tego akurat nie sposób było odmówić.
Jeśli próbowała go przyłapać na sentymentach to musiał ją niestety rozczarować. I to wcale nie było tak, że absolutnie odciął się od tego co było kiedyś.
- Iris... - zaczął wciągając głęboko powietrze. No dobrze, może jednak nie musi otaczać się tym murem bezwzględności, który odgradzał go od każdego innego członka społeczności galaktycznej. To była Iris, nieważne ile czasu minęło, znała go zdecydowanie bardziej niż każda inna, przypadkowa osoba, dla której szykował własny teatrzyk megalomanii. - To nie jest tak, że nie miało znaczenia. Co chcesz usłyszeć? Że żałuje? Że to był błąd, że powinienem błagać o wybaczenie? Stało się, nie cofnę czasu, nie będę prosić, żebyśmy wrócili do tego co było.
Zamilknął na moment pozwalając żeby słowa które powiedział radna mogła sobie przetrawić. Nie spuszczał ciemnych oczu z jej twarzy, starając się aby zrozumiała, że chyba pierwszy raz od bardzo długiego Rodriguez próbuje być naprawdę szczery.
- Bez względu na to, co było między nami, a co zrobiłem, czy warto to roztrząsać? - odezwał się wreszcie pod chwili opierając na krześle. Nie był przyzwyczajony do tego typu rozmów, ale skoro potrzebowali oczyścić atmosferę i wyjaśnić sobie wszystkie rzeczy, to w porządku. W końcu należy iść do przodu, nigdy nie cofać się. - Poza tym proponuję ci wspólną wycieczkę, nie zamieszkanie razem na końcu galaktyki, adoptowanie psa i wychowywanie gromadki dzieci.
Uśmiechnął się mając nadzieję, że jednak Iris odbierze to jako żart, nie niesmaczny przytyk do tego co było.
- Zresztą spójrz, najwyraźniej jesteśmy na siebie skazani. Prędzej czy później się znów gdzieś spotkamy, jakiś bankiet, otwarcie kolejnego megawieżowca czy coś w tym stylu - wyjął cygaro zza poły marynarki i zapalił. Od lat palił dokładnie te same, więc radna mogła skojarzyć już ich zapach. Podobno wspomnienia człowieka najlepiej kojarzą się właśnie z zapachami. Zamilkł na dłuższą chwilę po raz kolejny wpatrując się w powierzchnię Tamizy. Widok wody jakoś tak go uspokajał, bo o dziwo nie był spięty. Nie był też zniecierpliwiony. Było jakoś tak dziwnie błogo.
- Iris... - zaczął jeszcze raz wzdychając głośno jakby zbierał się do czegoś co było ponad jego siły. - Przepraszam.
Ostatnie słowo powiedział tak cicho, że gdyby kobieta nie była wystarczająco blisko prawdopodobnie w ogóle by go nie usłyszała. Sam Rodriguez w tym czasie ani razu nie odwrócił spojrzenia od rzeki.
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"
Iris Fel
Awatar użytkownika
Mistrz Gry
Posty: 2042
Rejestracja: 10 maja 2012, o 17:36
Miano: Iris Fel
Wiek: 35
Klasa: Adept - Bastion
Rasa: Człowiek
Zawód: Przedstawiciel Ludzkości w Radzie Cytadeli
Lokalizacja: Ksienszyc
Kredyty: 76.860
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

2 maja 2021, o 07:30

Podniosła na niego spojrzenie i szybo się z nim nie wycofała. Nie zamierzała stawiać Rodriqueza pod ścianą, zmuszać do powiedzenia czegoś, co tak naprawdę nigdy by między nimi nie padło. Nic z tych rzeczy. Bardziej zależało jej na przekonaniu się, jak on się na to wszystko zapatruje. Szczerze. Czy faktycznie odciął się od przeszłości i ruszył dalej. Zostawił za sobą to, co było oraz nie wracał już więcej do tego, jak smakowały jej usta.
Miało to znaczenie, ponieważ przeznaczenie - lub jak ktoś wolał los - bywał kawałem skurwiela. Nie otaczali się aż tak podobnymi ludźmi, nie brylowali w identycznym środowisku. A jednak, mniej bądź bardziej świadomie, w ciągu ostatniego roku twarz Rodriqueza, jak i ten jego charakterystyczny, zadziorny uśmiech kilkukrotnie mignął jej wśród dygnitarzy, a podesłana jej niespodziewanie butelka drogiego szampana wraz z kryształową miseczką truskawek na bankiecie wydanym na Cytadeli musiała pochodzić od Diega, w czym utwierdziła ją Jane wyśledziwszy ciąg zdarzeń za jej plecami.
- Prawdę mówiąc, dopiero wtedy, gdyby tym podobne deklaracje padły z Twoich ust, mogłabym się martwić - odparła w końcu, subtelnie odbijając piłeczkę, której przecież to on sam nadał bieg; w podobnym tonie, co by mężczyzna nie poczuł się zawiedziony zignorowaniem go.
Przebiegła palcami po stoliku, który teoretycznie dzielił ich oraz wyznaczał ten bezpieczny, przyzwoity dystans, a jednak nie mogła się oprzeć wrażeniu, że mimo kawałka metalu, Rodriquez i tak jest za blisko, po czym splotła ze sobą swoje dłonie na wysokości kolan widocznych dzięki rozcięciu w sukience.
- Może w końcu odważysz się do mnie podejść zamiast kitrać się tylko w okolicy - dodała, układając usta w ten jego, lustrzany uśmieszek. Miał rację. Chcąc nie chcąc, poznali się na tyle, że Iris stała się biegła w wyprzedzaniu Diega w jego własnych gierkach.
To nie tak, że nie chciała spakować swoich walizek i polecieć do tej Brazylii. Myśl, że w ogóle rozważała taką ewentualność, nieprzyjemnie zakuła jej świadomość. Iris potraktowała więc ją jak ostrzeżenie. Od roku była w szczęśliwym związku, którego nie zamierzała stawiać na szali zachcianki oraz obietnic złożonych jej przez naczelnego bad boya galaktyki. Nie mogła ufać Rodriquezowi. Oraz sobie; n i e s t e t y. Nie po tym, jak już raz uległa jego urokowi. I zapłaciła za konsekwencję paskudną cenę.
Drgnęła, a słowo wyszeptane przez mężczyznę odbiło się echem w jej własnych, dość rozbieganych myślach, wędrujących daleko od Tamizy, Londynu i prawdę mówiąc samej Ziemi. Dość nerwowo zaczesała blond kosmyk za ucho, a gdy niespodziewanie zderzyli się głowami w momencie, w którym ta odrzuciła burzę włosów, a on pochylał się nie tyle nad nią, co nad tym nieszczęsnym stolikiem, aby coś jeszcze dodać... To był ułamek sekundy. Iskra, która nie miała prawa wzniecić pożaru. Jej usta znalazły się tak blisko jego, że czuł ten ciepły oddech na swoich wargach. Mniej, niż minimetr dzielił go od tego, aby poczuć ich miękkość oraz sprawdzić, czy jego priopriocepcja wciąż działa tak samo w momencie posmakowania. - Ja też, Diego.
Wstała, bez ostrzeżenia i skinąwszy mu głową, odeszła w stronę najbliższego funkcjonariusza, który wyprostował się. Usłyszał strzępki rozmów, coś o Venus i jej gotowości do startu. Nie obejrzała się, gdy w korowodzie SOC szła do portu jeszcze bardziej pewna, że m u s i zostawić to za sobą.
theme ~ voice ~ armor~
ObrazekObrazek

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Diego Rodriguez
Awatar użytkownika
Posty: 454
Rejestracja: 4 mar 2014, o 19:00
Miano: Diego Rodriguez
Wiek: 36
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Postać główna: Marshall Hearrow
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 42.950
Medals:

Re: Hotel 'Europa'

2 maja 2021, o 11:13

To był tak, czy to było nie?
Kobiety, o ile Rodriguez mógł poszczycić się znaczną znajomością ich psychiki i całą gamą zagrywek, tak czasem robiły coś tak absurdalnego, że sam Brazylijczyk był zaskoczony. No dobrze, skinęła głową i co dalej? No nic, w każdym razie na pewno nie miał zamiaru kitrać się po okolicy. Na tę myśl uśmiechnął się do siebie.
Nie zostało mu za wiele do roboty, odprowadził Iris wzrokiem aż wreszcie nie zniknęła mu z widoku otoczona kordonem funkcjonariuszy. Sam Diego siedział jeszcze przez moment po raz ostatni wpatrując się w powierzchnię Tamizy, powoli zaczął zapadać zmrok, a to oznaczało, że i czas Rodrigueza w Londynie dobiega końca.
Wrócił do hotelu, spakował swoje rzeczy, których w zasadzie nie było zbyt wiele, zadzwonił do Nicole i poprosił o przygotowanie walizek do wylotu do Brazylii. Podał jej adres hotelu w którym zamierzał się zatrzymać i poprosił o przesłanie jego rzeczy na wyżej wymieniony. Dodał również, że przydałby mu się jeden mniej oficjalny strój.

Po godzinie już zmierzał w kierunku portu lotniczego, a w samolocie siedział po dwóch. Wynajem prywatnego odrzutowca był w tym momencie najlepszą decyzją jaką Rodriguez mógł podjąć. Siedząc na kanapie, palił cygaro i popijał szampana spoglądając przez okno i ciesząc się widokiem. Starał się nie myśleć o tym, że właśnie leci zderzyć się z własną przeszłością, wreszcie po trzydziestu latach.
Sięgnął do omni-klucza, otworzył nową wiadomość, napisał kilka słów i... skasował. Spróbował jeszcze raz i znów skasował. Wreszcie zdecydował się na małą pewność siebie, graniczącą niemalże z arogancją.
Do zobaczenia na miejscu.

Po czym wysłał wiadomość do Iris.
Wyświetl wiadomość pozafabularną
MAIN - VOICE - OUTFIT - ARMOR
TANGO czyli Diego w akcji.
ObrazekObrazek[center]///+30% DO ATAKU WRĘCZ///+ 1PA DO ATAKU WRĘCZ///75% SZANS NA OBALENIE///[/center]falcon"Roses are red. Violets are blue. We are Cerberus. Who the fuck are you?"

Wróć do „Londyn”