Niektórzy uznają Vancouver za stolicę Przymierza i nie pomylą się na tym polu zanadto. Siedzibę tutaj mają niemal wszystkie, ważne organy władzy, wraz z Radą Przymierza, a dodatkowo jest istotnym punktem dla rozwoju i szkoleniu przyszłych żołnierzy, ze względu na swoje wysoko rozwinięte placówki szkoleniowe.

Mathew O'Connely
Awatar użytkownika
Posty: 30
Rejestracja: 17 sie 2012, o 16:43
Wiek: 35
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Kredyty: 14.650

Biuro Dyr. ds. Zaopatrzenia Przymierza

25 wrz 2012, o 21:22

Było pewne, że zauważy to spojrzenie, jakby był kimś gorszej kategorii, choć nie bardzo miał pojęcie dlaczego tak miałoby być. Jeszcze jakiś czas temu atmosfera była taka przyjemna, a w chwilę później stała się grzęska. Z jednej strony mogło go to irytować, lecz z drugiej – zaczynało go to powoli fascynować. Indiwiduum wśród kobiet.
- A, więc takie masz o mnie zdanie? – zapytał z szerokim uśmiechem.
- Uważasz, że jestem dupkiem? – padło kolejne, bezceremonialne pytanie. Przynajmniej był w tym momencie szczery i tego samego oczekiwał od swej rozmówczyni. Uniósł ręce w geście poddania się i potrząsnął głową.
- Tak, tak. Przekraczam granicę i już nic w tym temacie mówić nie będę. Powiedzmy, że chciałbym zakopać topór wojenny i już ani słowa nie powiem na Twój kontakt. – zrobił krótką pauzę nim przeszedł do kolejnego tematu.
- Jeżeli lubisz problemy, to ja póki co ich Ci nie dostarczę. Wolę by nikt Cię nie porywał, ani nie podkradł. – teraz zaśmiał się cicho, lecz nie było w tym krzty złośliwości.
- Oczywiście, że tak uważam. Wspólne cele bardzo często zbliżają, nawet największych wrogów. A skoro nie jesteśmy sobie przeciwnikami, to kto wie? Może przyjaźń będzie możliwa? A zabawa w reżysera nie byłaby taka okropna. Ale bardziej podnieca mnie kiedy nie mam wszystkiego podanego na tacy…kiedy muszę drążyć, ocierać pot z czoła i brnąć dalej, bo dopiero wtedy cel smakuje wyśmienicie. Jak stare, wyborne wino. Jak…- nie dokończył specjalnie pozostawiając wyobraźni duże pole do popisu.
- Kiedy coś obiecuję to jest to poważny krok z mojej strony, ponieważ rzadko rzucam słowa na wiatr. Może i jestem postrzegany jako ktoś niewarty zaufania, czy beztroski ale pierwszy obraz bywa często mylny. – odpowiedział zgodnie z prawdą.
- W takim razie, jesteśmy umówieni? – zapytał jeszcze jakby w akcie upewnienia się. Zdążył już zauważyć, że ta kobieta dokładnie wertuje każdą nabytą informację. Uśmiechnął się na tę myśl.
- I oczywiście, zgadzam się na tą równą współpracę...
ObrazekObrazek
Layla Morgan
Awatar użytkownika
Posty: 39
Rejestracja: 8 sie 2012, o 20:56
Wiek: 28
Rasa: Człowiek
Zawód: Dziennikarka
Kredyty: 14.650

Re: Biuro Dyr. ds. Zaopatrzenia Przymierza

25 wrz 2012, o 21:46

Zaprzeczyła głową, by w chwilę później skryć za ucho niesforny kosmyk plączący się wokół jasnej twarzy. Jakiś czas, choć były to jedynie ułamki sekundy tak trudno dostrzegalne przez człowieka, deliberowała jego pytania. Co właściwie o nim sądziła? Spojrzała na niego, jakby właśnie teraz miała ocenić jego osobę, jakby poddawała analizie każde wypowiedziane przez niego słowo, mające kluczowe znaczenie w tej sprawie. A jednak…nie zamierzała wdawać się w zbędną dyskusję na temat jego osobowości, zachowań, czy czegokolwiek.
- Moja opinia w tym temacie jest chyba zbyteczna, bo jak wiemy, nie to wchodzi w zakres moich obowiązków. Ocena twej pracy, czy nawet wizerunku jaki sobą reprezentujesz powinna leżeć w interesie innych person, chociażby komuś podwładnemu Tobie. A jak doskonale możesz pojąć, ja kimś takim nie jestem. – odpowiedziała szybko, klarownie i dosyć zwięźle. Było to z jej strony najbardziej bezpiecznym posunięciem, bowiem zdawała sobie sprawę, że gdyby zaczęła drążyć ten temat, ciągnąłby się on w nieskończoność.
- Och, szkoda, bo porywanie mojej osoby to coś co mnie fascynuje. To takie magiczne i niezwykłe. – zadrwiła bez chwili zastanowienia, jak to robiła w poprzednim wypadku. Cóż, czasami mówiła to, co ślina na język przyniesie.
- Pozwolę Ci więc żyć w tym naiwnym przeświadczeniu o możliwej przyjaźni między nami. – pozwoliła sobie na drobny uśmiech, który potrafił zmienić twarz każdej istoty diametralnie, tak samo zresztą było w tym wypadku. Cała obojętność, a może opanowanie, gdzież znikło pod naporem właśnie tego delikatnego grymasu.
- Hmm…jesteś łowcą? – niby to stwierdziła niby zapytała przyglądając się jego twarzy spod rzęs. Nie powiedziałaby tego na głos, ale działało to na jego korzyść. Przynajmniej nie będzie biernym obserwatorem, a to było dla niej dosyć ważną informacją.
- Jak…co? Tak nagle urwałeś…widzisz, jeżeli nie zaspokajasz mojej ciekawości…dlaczego wobec tego zaczynasz? To będzie moja rola, kiedy rzecz jasna będę widziała, że należy coś takiego stosować. A co się zaś tyczy efektu halo, to owszem, masz w zupełności rację – pierwszy obraz bywa często mylny, jednak to wypowiedziane słowa i nawet gesty dobrze zinterpretowane nie muszą być zniekształconym obrazem. – pauza by przesunąć dłonią po podłokietnikami i kontynuowała dalej.
- Tak, jesteśmy umówieni. – odparła zgodnie z prawdą.
- Mniemam, że kolejne spotkanie nie będzie potrzebne do ustalania szczegółów…w razie wątpliwości znajdziesz mnie bez trudności. – wyciągnęła dłoń, aby przypieczętować ich współpracę.
- Jeżeli jednak masz jeszcze coś do dodania, słucham zatem...
ObrazekObrazek
Mathew O'Connely
Awatar użytkownika
Posty: 30
Rejestracja: 17 sie 2012, o 16:43
Wiek: 35
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Kredyty: 14.650

Re: Biuro Dyr. ds. Zaopatrzenia Przymierza

5 paź 2012, o 19:22

Przyglądał się jej dłuższą chwilę. Jakoś trudno mu było ją zrozumieć, czy rozgryźć. Była ciągłą zagadką i niestety nie pozwalała mu zagłębić się w jej myśli. Ileż by dał, aby choć przez chwilę móc siąść w jej głowie aby cokolwiek pojąć.
- Porywanie kobiet to historia spisana przez pióra pisarzy i już dawno przestała być romantyczna. Teraz, w dzisiejszych czasach wiąże się to z krwią, bólem i płaceniem drogiej ceny. Obecnie nie uświadczysz radości bez zasmakowania smutku. – pozwolił sobie na opinię. Może nieco zbytnio smęcił, lecz potrafił zrobić pożytek ze słownictwa, a także licznych rozmów z kobietami wszelakimi. Zazwyczaj wychodziło mu to doświadczenie bardzo dobrze i mógł je za każdym razem praktykować.
- Sądzę, że będziesz potrzebowała mojej przyjaźni. Jeżeli nie z racji emocjonalnego posiadania kogoś przy boku, to chociaż z racji tego, że ktoś inny kiedyś może mocno cię poturbować. Ja oczywiście tego nie zrobię. – uśmiechnął się, jakby właśnie próbował przekonać ją do wypowiedzi, choć nie uważał że będzie to aż tak trudne, ponieważ zdawał sobie sprawę, że mówił do rzeczy.
- Każdy mężczyzna jest łowcą. Mogę Ci jednak zdradzić pewną tajemnicę – jedni łowcy zdobywają i porzucają, inni zaś – potrafią zadbać o zdobycz. – kolejny uśmieszek. Zastukał palcami o blat stołu zadowolony wymianą zdań.
- Nie zawsze taktownie jest cokolwiek kończyć. Powiedzmy, że kiedyś jako przyjaciel powierzę Ci kolejną tajemnicę. – teraz przestał się uśmiechać, czy nawet stukać palcami o biurko. Po prostu jakby zawisł w powietrzu – zastanawiał się nad czymś głęboko. A, więc decyzja została już podjęta. Nie wiedzieć czemu nie poczuł z tego powodu żadnej radości, nic co powinien czuć z zakończenia tej rozmowy. A przecież na takim osiągnięciu mu zależało. Na pozytywnym rozpatrzeniu jego propozycji. Zastanawiające było jednak to jak bardzo człowiek sam siebie zaskakiwał pod względem uczuć, czy zachowań.
- Niezmiernie mi miło. Uwierz mi, że nie będziesz żałować tej decyzji. – odpowiedział w końcu zastanawiając się nad jej ostatnim zdaniem. Czy miał jeszcze jakieś pytania? Tak, było ich jeszcze tyle, choć jednak wiedział, że nie będzie mu dane poznać odpowiedzi. Była zbyt zamknięta…a może po prostu był ktoś dla kogo warto zachowywać takie milczenie? Nie, nie sądził, wszak niedawno przybyła na Ziemię. Niedawno była na Cytaldeli i jak sama mówiła – żyła na walizkach. Tak, chyba mówiła, albo on tak wywnioskował.
Uścisnął jej dłoń. To taka pieczęć między nimi. Sprawa zakończona, przynajmniej obecnie.
- Nie, póki co nie mam. Nie śmiałbym Cię dłużej zatrzymywać…jednak…odezwę się. – złożył obietnicę.
ObrazekObrazek
Layla Morgan
Awatar użytkownika
Posty: 39
Rejestracja: 8 sie 2012, o 20:56
Wiek: 28
Rasa: Człowiek
Zawód: Dziennikarka
Kredyty: 14.650

Re: Biuro Dyr. ds. Zaopatrzenia Przymierza

15 paź 2012, o 20:35

Gdyby zdawała sobie sprawę, że rozmówca próbuje ją w jakiś sposób zrozumieć, rozwiązać zagadkę jaką była, w pewnym stopniu mogłaby otworzyć szerzej oczy w jawnym zdumieniu, bowiem ostatnimi czasami rzadko miała sposobność spotkać kogoś będącego współczesną wersją Sherlocka Holmesa kobiecych umysłów i dusz.
- Twoja szczerość jest bardzo dobitna. Najpierw burzysz podwaliny, albo chociaż tą iskrę nadziei na fakt, że wciąż gdzieś tam istnieją romantycy, a tu masz – wymarły gatunek, jak się okazuje z Twoich słów. Następnie śmiesz mówić, że będę potrzebowała tej Twojej przyjaźni bo przyjdzie ktoś kto da mi w twarz. – przerwała robiąc niewielką pauzę, jakby potrzebowała czasu dla przemyślania kolejnych słów, jakie zamierzała wypowiedzieć.
- Nie obiecuj czegoś czego nie możesz spełnić. To tak na przyszłość, bo to właśnie ona weryfikuje to, co było prawdą a to, co jedynie słodką ułudą. – przemawiała przez nią lekka gorycz? Kto ją tam wie. Teraz to ona pozwoliła sobie na dłuższą chwilę milczenia. Klamka prawdopodobnie zapadła, choć z drugiej strony wiedziała, że teraz mogła po prostu wstać i go opuścić, tym samym paląc za sobą mosty wiążące ich znajomość. Mogłaby tak zrobić, lecz wiedziała, że to byłoby marnotrawienie wszystkiego na co tak długo pracowała, byłoby to odrzucenie radości jaką mogła czerpać z bycia w ciągłym ruchu. A skoro miała okazję zrobić coś interesującego, dlaczego miałaby z niej nie skorzystać?
- Nie wiem, ale wydaje mi się, że już zaczynam żałować tej decyzji. – zażartowała nieznacznie, co wydawało się być naprawdę niezwykłe jako, że potrafiła zmieniać swe emocje jak kameleon koloryt skóry. I mimo, że były tak często diametralnie różne, nie były chyba aż tak kłujące w oczy, wręcz przeciwnie mogły doprawiać rozmowę o nowe pierwiastki.
- W takim razie, kiedy wszystko…kiedy pewne szczegóły zostały ustalone pozwól, że dopiję wodę i po prostu się ulotnię. – uśmiechnęła się nieznacznie ujmując w dłoń szklankę wody. Uniosła ją ku górze, ku ustom by zanurzyć je w ostatnich łykach chłodnej wody. Smakowała ją jak smakuje się wino, mimo że nim nie była. W międzyczasie przesunęła ostatnim spojrzeniem po biurze O’Connely’ego i odstawiła opróżnioną, choć nie do samego dnia, szklankę na dawne miejsce. Wstała opuszczając wygodny fotel ponownie wyciągając dłoń ku mężczyźnie.
- Miło było Cię poznać, Mathew. – rzekła przerywając tym samym ciszę jaka zapadła na dłuższą niż było to wskazaną chwilę.
ObrazekObrazek
Mathew O'Connely
Awatar użytkownika
Posty: 30
Rejestracja: 17 sie 2012, o 16:43
Wiek: 35
Rasa: Człowiek
Zawód: Biznesmen
Kredyty: 14.650

Re: Biuro Dyr. ds. Zaopatrzenia Przymierza

11 lis 2012, o 23:06

Nie był znawcą kobiecej duszy, a szkoda, ponieważ taka wiedza i umiejętność mogłaby mu się przydać nie jeden raz w życiu. Dokładnie wysłuchał słów kobiety, jakby w oczekiwaniu na to, co zamierzała powiedzieć. Nie bez powodu wybór padł na nią. Była inteligenta i z poczuciem specyficznego humoru. Potrafiła się odgryźć, a to według niego było ważne.
- Staram się przygotować Cię na wszelkie możliwości, abyś w późniejszym czasie nie miała za złe, że nie ostrzegałem. A co do romantyków…cóż, ci pewnie jeszcze istnieją, choć są to już tylko niedobitki na wykończeniu. – uśmiechnął się zadowolony z tonu ich rozmowy.
- Skąd możesz mieć pewność, że nie dotrzymam obietnicy? – spojrzał w stronę Layli pytająco. Właściwie to mógłby udać urażonego, ale nie sądził, aby był to odpowiedni moment na granie jakiejkolwiek emocji nie będącej tematem przewodnim ich rozmowy.
- Nie będziesz…choć tego już przyrzec nie mogę. – puścił jej oko i obserwował jak szklanka kobiety unosi się do ust. Niby zwyczajna czynność, a potrafiła przyciągać niejedno męskie spojrzenie. Wydawać się mogło, że opróżnianie szklanki nie było niczym specjalnym, ale w tym wydaniu…ech, mógłby patrzeć i patrzeć, a gdyby potrafił nawet napisać poemat.
- Tak, tak. Sądzę, że póki co wszystko z góry zostało ustalone. Kiedy będzie wiadomy termin spotkania z naszym politykiem, dam znać…albo odwrotnie, Ty to zrobisz. Nie powinno być problemu z komunikacją. – zrobił krótką przerwę w wypowiedzi pozwalając swojej rozmówczyni w najzwyklejszy sposób zakończyć ich dyskusję.
- Cała przyjemność po mojej stronie. – odpowiedział wciąż siedząc na swym miejscu. Nie wyganiał jej i mogła to dostrzec, o ile tylko chciała, wolał aby ta rozmowa nie miała końca i najzwyczajniej przeskoczyła na inny poziom, co niestety póki co musiało pozostać w sferze jego marzeń.
ObrazekObrazek

Wróć do „Vancouver”