Znana ze swych licznych siedzib największych - nie tylko ludzkich - firm propagujących i przodujących w nowoczesnych technologiach, naukowa stolica Ziemi. Właśnie tu, rodzą się często koncepty na nowe projekty, które w przyszłości zasilają asortymenty korporacji. "Białe dzielnice" są także spokojnymi, urokliwymi azylami dla spragnionych ciszy umysłów, oczywiście jeśli mogą sobie na to pozwolić finansowo.

Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Hotel Ixora

12 maja 2018, o 02:20

Rzadko się śmiała jednak dzisiejszego poranka miała humor lepszy niż kiedykolwiek wcześniej. Może było to spowodowane właśnie tym, że nic nie tłumiło już jej zachowania i po prostu mogła być sobą. Cóż jej dobre początek dnia doprowadzał go tylko do większej radości. Nawet spotkanie z siostrą i jej mężem nie potrafił wpłynąć na to jak sam się teraz dobrze czuje. Zresztą, kiedy zaczęła myć jego ciało po prostu oddał się uczuciu spokoju i relaksu. To prawda nie zawsze kończyło się to tym co na Omedze, ale nawet bez tego było to tak samo przyjemne.
- Mogę nawet dzwonić. – Uśmiechnął się do niej. – Znasz mnie. Co najwyżej będę blisko śmierci, ale umrzeć nie umrze. Najwyżej wrócę z większą ilością blizn. Wszystkie mam po kulach lub eksplozjach przydałaby się jakaś związana ze zwierzętami. Przyniosła by powiew świeżości na moim ciele.
Parsknął śmiechem. Żarty, żartami wciąż miał jednak pewność, że będzie się o niego martwić. Tym bardziej teraz, kiedy wszystko wróciło u nich do normy. Zresztą głupio byłoby umrzeć na jakimś safari dla bogaczy. Znał swoje szczęście i miała doświadczenie z naprawdę bogatymi ludźmi. Pewnie nie wyruszą polować na jakiegoś varrena na kiju czy innego pyjaka. Znając życie będzie to coś o wiele większego i groźniejszego.
Widział jej zaskoczenie. Tego musiała po prostu nie pamiętać. Już zdążył nauczyć się jak postępować w takich sytuacjach. Łatwiej jej było wszystko wyjaśniać powoli odświeżając jej pamięć niż liczyć na to, że jakieś wspomnienie samo się odblokuje.
- W to raczej wątpię. Nie po to nam kazali tutaj zostać Aya. Przecież wiesz jak moja siostra cię lubi. Może być zła lub zawiedziona, ale nie dojdzie do tego abyśmy musieli zniknąć z ich życia. – Przytulił ją do siebie, kiedy woda zaczęła obmywać ich ciała. – Możemy zostać. Nigdy nie byłem w Amsterdamie. Więc chętnie zobaczyłbym miasto.
To był chyba kolejny moment, kiedy jej ciało znowu było tak ciepłe. Zresztą czasami nawet marudził, że woda pod którą zawsze biorą prysznic jest strasznie gorąca. To znaczy dla niego. Lata kąpieli pod lodowatą wodą lub letnią sprawiły, że jego ciało całkowicie inaczej interpretowało ciepło. Dla niej pewnie teraz myli się pod letnią. Kiedyś widział jak spod prysznica wręcz wylatywały kłęby pary. Nie rozumiał jakim cudem ona potrafi znieść taką temperaturę.
Rozumiał ból. Mieszkanie w Montrealu było jej mieszkanie przez prawie półtora roku. Nic dziwnego, że tamto miejsce było jej tak wyjątkowo bliskie. Pewnie jej umysł pozostawił kilka wspomnień związanych z tamtym miejscem. Jednak to jej kolejne pytanie lekko go zaskoczyło. Nie powinno przecież. Czasami pytała go o bardziej trywialne rzeczy, bo po prostu o nich nie pamiętała.
- Na zapleczu restauracji w której pracowałem. Nie było źle. Akurat tyle miejsca abym się zmieścił, kiedy chciałem iść spać. – Parsknął śmiechem. – Problemem był tylko brak okna.
Uśmiechnął się do niej. Wolał nie wspominać o epizodzie, kiedy był bezdomny bo nie chciał najzwyczajniej w świecie o tym rozmawiać. Chociaż mógłby się wtedy pochwalić tym, że miał wtedy bardzo duże mieszkanie. Całą Cytadele kurwa dla siebie. Gdzie się położył tam był jego dom. Dziwił się zawsze, że C-Sec nigdy bo nie aresztował ani nie złapał.
Pogładził ją dłońmi po plecach. Nie planował robić nic więcej. Nie mieli, aż tak dużo czasu jak poprzedniej nocy aby zaczynać jakiekolwiek wspólne zabawy. Musieli się przyszykować do spotkania, a potem zobaczyć co dalej. Teraz po prostu chciał po prostu poczuć jej bliskość, za nim założy na siebie ubrania.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

12 maja 2018, o 09:27

Skinęła głową, zgadzając się na zwiedzanie, ale nie powiedziała mu, czy ona w Amsterdamie już była, czy też nie. W sumie Cerberus mógł ją tu kiedyś przysłać, albo Benji zabrać. Zresztą to nie byłoby niczym dziwnym, Aya nie lubiła podróży między przekaźnikami, więc zwiedzała miejsca, do której nie potrzebowała tak długich i stresujących lotów. Mogła kiedyś być też w Europie. W tych czasach poruszanie się po różnych kontynentach jednej planety nie było niczym tak skomplikowanym, jak jeszcze sto lat temu.
- Racja - mruknęła tylko, gdy powiedział jej o zapleczu restauracji, ale nadal nie wyglądała jakby faktycznie sobie to przypomniała. Po prostu przyjęła do wiadomości, jak każdą inną nową informację.
Biorąc pod uwagę skąd wyszedł jeszcze dwa miesiące temu, a gdzie i z kim znajdował się w tym momencie, w jego życiu nastąpił obrót o sto osiemdziesiąt stopni. Może niewielki dom w Bergen nie był niczym szczególnym i nie umywał się nawet do apartamentu, w którym znajdowali się teraz, bo całkowita powierzchnia jednego i drugiego była prawie taka sama. Ich pokoje hotelowe były rozłożyste i w większości puste, jakby projektantom zależało na podkreśleniu jakości wszystkich powierzchni, a stawianie na nich mebli psuło ich wizję artystyczną. Sama sypialnia miała jakieś trzydzieści metrów kwadratowych, a po co? Nie wiadomo. Mimo to jednak budząc się tamtego dnia w restauracji Charles nie mógł zakładać, że wizyta tej poważnej, ciemnowłosej kobiety aż tak odmieni jego życie.
W końcu wyszła spod prysznica, zostawiając go samego pod strumieniem wody, a sama wytarła się i nałożyła na siebie świeżą bieliznę. Potem zajęła się suszeniem włosów, bo nie miała czasu na czekanie, aż wyschną same. Dzięki temu zresztą ułożyły się lepiej. W dużym lustrze obserwowała odbicie poruszającego się po łazience Charlesa, znów zatapiając się na dłuższą chwilę w swoich rozmyślaniach.
Nie czepiała się go, gdy nałożył swoje bojówki, ale widział smutek w jej oczach. Cóż, nie mogła mu kazać od tej pory zawsze ubierać się tak, jak wczoraj do klubu. Zacząłby uciekać z domu tylko po to, żeby pochodzić w innych spodniach. Sama ubrała się już normalnie, choć w same czarne rzeczy, spodnie i koszulę - widać ta stylistyka nie była jej zupełnie obca. Zdecydowała się jednak na bluzkę z głębokim, podłużnym dekoltem, w którym zawiesiła jakiś srebrny naszyjnik. Pomalowała się pobieżnie, na szybko podkreślając oczy i była gotowa do wyjścia. Trudno było się jej dziwić, że się stara. Przynajmniej tyle mogła zrobić, żeby Emily z Tadem spojrzeli na nią trochę lepiej. Może czerń też była dokładnie przemyślana - w tym kolorze ją pamiętali, tylko tak ubierała się Sonya, więc kto wie, czy to na nich nie zadziała, podświadomie przywracając przynajmniej część pozytywnych emocji, jakimi darzyli ją wcześniej.
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Hotel Ixora

12 maja 2018, o 14:58

Pamiętał tamten poranek jak wczoraj. To był piątek. Od samego rana wiedział już, że pewnie wieczorem znowu zejdzie się od cholery ludzi, a ręce będzie miał pełne roboty. Z samego rana przyjechała dostawa towarów. Wszystko dostarczał młody turianin pracujący w porcie. Podpisywał dokumenty i rozkładał wszystko na magazynie. Potem opracowywał menu na dzisiejszy dzień. Nie było to nic takiego. Po prostu wybierał na chybił trafił kilka dań, które można było przygotować wcześniej i podawać od razu klientom. Nie była to może najambitniejsza praca, ale ją lubił. Była relaksująca. Miał paru gości w godzinach Lunchu. Stali bywalcy z lokalnego biura. Chyba zajmowali się projektowaniem zabawek. O siedemnastej czterdzieści pięć przyszła ona. Od razu wiedział, że coś będzie nie tak. Była zbyt ładna by przyjść w takie miejsce sama, zresztą wytwarzała dziwnego rodzaju klasę jakiej nie widział wśród swojej klienteli.
Niestety on mógł umyć jej głowę, ona jemu już nie do końca. Nie było to po prostu takie proste. Sam w końcu to zrobił, a potem wygramolił się spod prysznica do łazienki. Złapał ręczniki i szybko starł z siebie drobinki wody. Od razu poczuł się lepiej. Kac dał mu w końcu spokój. Nawet wyglądał lepiej. Lepiej niż zazwyczaj. Może jednak ta radość, którą czuł sprawiała, że w końcu nie wyglądał jak posępny żniwiarz.
Nie przeszkadzał jej rozmyślać. Nigdy nie przeszkadzał. To było akurat normalne, że potrafili milczeć. Jedyne co się zmieniło to długość ich rozmów jak już zaczęli o czymkolwiek dyskutować. Nie trwało to już kilku zdań i zrozumienia się. Nie. Czasami potrafili przegadać cały dzień na jakikolwiek temat.
Nie zauważył jej spojrzenia, kiedy zaczął przebierać się w typowy dla siebie ubiór. Bojówki leżały idealnie bo były nowe. Jeszcze nie znoszone, a do tego miały jego ulubiony kolor. Czarny. Na to typowy t-shirt, a na końcu bluza. Wszystko wyglądałoby dobrze gdyby nie te bojówki. W końcu zauważył jej wzrok. Westchnął głośno.
- Co ty ze mną robisz, Aya. – Poszedł w końcu do sypialni po drodze ściągając z siebie spodnie. Otworzył znowu torbę jaką ze sobą wzięli i wyciągnął z nich proste jeansowe spodnie. Założył je na siebie i w sumie wyglądał z kilka razy lepiej. Zamiast typowej dla siebie rozpinanej bluzy z kapturem wybrał zwykła zakładaną przez głowę bez kaptura. Leżała na nim idealnie no i nie była czarna, ale bordowa. Buty też nie były bojowe. Zwykłe sportowe, które mu wybrała.
- Lepiej?
Spytał wychodząc z sypialni. Nie czuł się w tym źle. Po prostu trudno mu było się przestawić na ciuchy w których wyglądał dobrze.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 00:23

W chwili, w której zobaczyła go po zmianie stroju, jej usta rozciągnęły się w szerokim uśmiechu, choć nie mógł mieć pewności, czy to dlatego, że jej się to tak podobało, czy było to zwyczajne rozbawienie. Zmierzyła go oceniającym spojrzeniem i po chwili podeszła do niego, by zarzucić mu ręce na szyję. Jej uśmiech rozjaśniał pokój bardziej, niż poranne promienie słońca wpadające przez okna.
- Przecież ja nic nie mówiłam - stanęła na palcach i pocałowała go, by zaraz po tym odsunąć się nieco i przesunąć dłońmi wzdłuż jego ramion. - Żebyś ty w ogóle zdawał sobie sprawę z tego, jak dobrze teraz wyglądasz.
Parsknęła śmiechem i zrobiła dwa kroki do tyłu, wracając do butów, które przed chwilą miała założyć. Wysokie obcasy dodatkowo wysmuklały jej sylwetkę. Jej wzrost mógł być zaskoczeniem, bo w końcu azjatyckie korzenie powinny ją trzymać bliżej ziemi, ale Aya nie wpasowywała się pod tym względem w stereotypy. Narzuciła na siebie jeszcze cienki, czarny sweter, tak samo elegancki jak reszta jej dzisiejszych ubrań, a potem ruszyła w stronę drzwi, zerkając na niego przez ramię. To było to samo spojrzenie, którym obdarowała go wcześniej, gdy liczyła na to, że pójdzie za nią do łazienki. I choć było dość dwuznaczne, to Hatake musiała zdawać sobie sprawę z tego, że nie mają czasu już na nic.
- Chodź na ten lincz - zasugerowała, zerkając na cyfrowy zegar oparty o jedną z półek. - Dochodzi dziesiąta, a my jeszcze musimy znaleźć w tym kolosie jakąś restaurację. Może trafimy na inną, to Emily nas nie znajdzie.
Wyciągnęła do niego rękę, gdy był już gotowy do wyjścia i gdy ją złapał, idealnie wpasowała się w jego bok, pozwalając mu objąć się w pasie. Wystarczyło, że to zrobił, a wszelkie jej obawy odeszły daleko w cień. Poczekała, aż zablokuje za nimi apartament, a potem u jego boku ruszyła w stronę windy, bo raczej nie zamierzali pieszo schodzić czterdziestu pięter. W windzie mieli towarzystwo - starsza pani dosiadła się gdzieś w połowie i przez całą resztę podróży udawała, że przegląda się w lustrze, poprawiając włosy, a tak naprawdę intensywnie obserwowała ich. Pewnie Charles ją niepokoił, nawet ubrany w tak porządne ciuchy.
- Są strzałki prowadzące do hotelowej restauracji - powiedziała, ruszając w ich kierunku. - Tam.
W restauracji obowiązywał szwedzki stół, więc każdy brał to, na co miał ochotę. Aya spięła się już pod koniec drogi i teraz z nieudolnie ukrywanym stresem rozglądała się po stolikach w poszukiwaniu Emily. Ale o dziwo jej tu nie było. Pewnie zaspała, zmęczona imprezą i przede wszystkim wczorajszym stresem. Zauważyła za to Daryla. Był sam. Skinął do niej glową, a potem zachęcająco wskazał puste miejsca przy swoim stoliku.
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 01:37

Bardzo starał się okazać jakiekolwiek oburzenie na jej zachowanie, ale widząc jej uśmiech po prostu nie potrafił. Jej radość była dla niego chyba ważniejsza niż ta niedogodność związana z noszeniem ciuchów do których w ogóle nie był przyzwyczajony. To wszystko dało się wytrzymać czując smak nagrody na ustach. Kiedy była szczęśliwa tak jak teraz wszystko przestawało się liczyć.
- Za to twoje spojrzenie mówiło wszystko. – Uśmiechnął się do niej lekko, kiedy jej dłonie przejechały po jego ramionach. W życiu nie spodziewał się, że o poranku będzie się z kimś droczył o to w co miał się ubrać. Na pewno też nie zakładał, że ktoś taki jak ona w ogóle zwróci na niego uwagę. – Zdaję sobie sprawę i dlatego czuje się nieswojo.
Parsknął śmiechem. Nie było w tym nic dziwnego, że czuł się nieswojo. Widziała jego część szafy. Trzy kupki. Czarne koszulki, czarne bluzy, a na końcu bojówki w różnych odcieniach i kamuflażach. Powoli się już to zmieniało bo tak chciała ona. Nie uważał, że wyglądanie elegancko jest złe lub niepotrzebne. Po prostu nigdy nie czuł potrzeby aby się tak ubierać. Teraz wszystko miało się zmienić. Nie było to jednak coś na tyle trudnego by nie mógł tego zrobić. Ona dla niego porzuciła organizację z którą tak długo była związana, dlatego też założenie raz na jakiś czas bardziej dopasowanych spodni nie było, aż tak dużą ceną.
Zawsze go zastanawiało jakim cudem była tak wysoka. Akurat jej wzrost był dużym atutem. Nie wyglądała przy nim jak dziecko. Zresztą czuł się dziwnie, kiedy przemieszczał się z kimkolwiek kogo natura wzrostem nie obdarzyła. Podszedł do niej szybko widząc to spojrzenie. Znał je dobrze. Nie zawsze znaczyło to co mogło się wydawać. Chociaż w większości przypadków i tak do tego prowadziło.
- Myślisz, że mają tutaj więcej niż jedna? Nie. Raczej jest jedna główna gdzieś nisko, a potem tymi śmiesznymi windami jest przenoszone jedzenie pomiędzy różnymi przybytkami. Ja bym to tak zrobił.
Akurat w jego znajomość tematu restauracji i ich działania nie było co wątpić. Zresztą jego hobby było naprawdę mocno ekscentryczne jak na człowieka z jego przeszłością. Pewnie dla wielu powinien interesować się bardziej przyziemnymi sprawami jako najemnik. Kobiety, alkohol i zabawa. Taki Hunter tylko bez śpiewania, a zabijaniem za pieniądze.
Lubił gdy szła u jego boku. Wydawała mu się wtedy szczęśliwsza. Wczorajsza noc na pewno doprowadziła też do tego w jakim humorze byli oboje. Szli z podniesionymi głowami gotowi na to co ma nadejść. Obydwoje w końcu przestali uciekać przed konsekwencjami swoich czynów. To już był duży sukces.
Wiele osób zawsze obserwowało go w taki właśnie sposób jak ta starsza kobieta. Pewnie nie był typowym gościem takiego przybytku. Może gdyby jeszcze pomiędzy nim, a Ayą była ta wyczuwalna nutka niezręczności to można byłoby uznać go za jej ochroniarza. Zresztą tak pewnie na nich patrzyli zeszłej nocy. Teraz jednak, kiedy jego dłoń trzymała ją w pasie, a kobieta promieniowała szczęściem. Nie było opcji aby uznać ich za obcych ludzi.
Poszedł od razu za nią. Typowa restauracyjny bufet nie był czymś nowym dla niego. Szwedzki stół też był czymś normalnym, ale bardzo go jak zawsze ucieszył. Wybór jedzenia pewnie będzie przedni, a jakość pewnie wyśmienita.
- Lubię szwedzkie stoły. Przypominają mi stołówki. – Uśmiechnął się do niej. Nie musiał przypominać gdzie. Pewnie w Cerberusie, jak i Rosenkovie były codziennością. Co ciekawe nie brał wszystkiego na jeden talerz. W dłoniach dzięki umiejętnościom, które zdobył w restauracji, mógł trzymać kilka talerzy z różnymi daniami. Te znosił do stolika Daryla. Po trzeciej turze wrócił z deserem i herbatą.
- Jak noc i nasza jubilatka? Ty zostałeś z nimi dłużej. Jak bardzo chce mi urwać jaja?
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 10:38

Aya nie zniosła sobie do stołu siedemnastu różnych talerzy, jak Charles, ale nałożyła sobie kilka różnych rzeczy na jeden talerz i postawiła je sobie przy swoim miejscu. Kilka minut później wróciła ze świeżą kawą, która pachniała naprawdę dobrze, nawet według Charlesa, który nie lubił jej przecież pić. Kobieta nie przygotowała sobie wiele, ale trudno było się dziwić jej brakowi apetytu, skoro w każdej chwili mógł przyjść tu Tad i zarzucić ją swoją niegasnącą wściekłością. Nie podnosiła spojrzenia na Daryla, za to on przyglądał się jej dość intensywnie i mało subtelnie.
- Nie wiem. W sumie jakieś pół godziny po odprowadzeniu ich do hotelu, poszedłem do siebie. Emily nic nie będzie, przynajmniej jeśli chodzi o ranę. To nic takiego, sama też tak twierdzi, Tad się z tym nie godzi. Chciał jechać z nią do szpitala, albo przynajmniej jakiejś kliniki, ale mu to wyperswadowała - wgryzł się w świeżą bułkę i rozejrzał po restauracji w poszukiwaniu siostry, by w razie czego gestem przywołać ją do stolika. Póki co nie było jej jednak nigdzie widać. - Potem poszedłem do siebie, jak się upewniłem, że już się uspokoili.
Hatake uniosła na niego wzrok, dla poczucia bezpieczeństwa chowając się jednak za filiżanką z kawą. Tak jakby to małe naczynie miało ją obronić przed ewentualnym gniewem.
- Jak twoja ręka? - spytała.
- Nic mi nie będzie. To nie pierwszy raz jak dostałem.
Kobieta przewróciła oczami, spoglądając na Charlesa. Może to było u nich rodzinne, że każda kolejna rana była jak uderzenie się w nocy o szafkę, przy przechodzeniu do łazienki. Bolało, ale nie było warte nerwów, a już na pewno żalenia się na to przy śniadaniu. Każda następna blizna była po prostu akceptowana jako dodatek do kolekcji. Aya wyglądała jednak, jakby to usilne epatowanie męskością i niezłomnością frustrowało ją wyjątkowo mocno.
- Co z Susan? - spytała.
- A co ma być? - odpowiedział Daryl i nie zdążył dodać nic więcej, ani wyjaśnić czym skończyła się kłótnia pomiędzy nim a Snow, bo uniósł rękę, by zwrócić na siebie uwagę Emily, która właśnie z Tadem weszła do restauracji.
Blondynka nie miała już na sobie złotej sukienki, tylko zwykłą, dość elegancką, w kolorze zgaszonej zieleni. Długie włosy miała związane w wysoki kucyk. Jej mąż za to wyglądał prawie tak samo jak wczoraj, więc albo nie wysilił się poprzedniego wieczoru, albo dziś czuł potrzebę popracowania nad swoim wizerunkiem. Chwilę później podeszli do stołu, przynosząc sobie śniadanie. Aya była tak spięta, jakby była przygotowana na kolejny atak terrorystów. Każdy jej ruch stał się kontrolowany, a wzrok w skupieniu nie odrywał się od talerza, na którym zostało jej już tylko trochę owoców. Nie jadła ich jednak. Teraz wyjątkowo nie miała na to ochoty.
- Jak się wam spało? - spytała Emily jakby nigdy nic, gdy Tad pomógł jej usiąść, podsuwając dla niej krzesło. - Podobały się wam apartamenty? Specjalnie dla was takie wybrałam. Możecie zostać do poniedziałku, jak chcecie. Są zarezerwowane na dwie noce.
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 12:41

Cóż śniadanie z Darylem raczej nie należało do najbardziej przyjemnych oraz priorytetowych zadań tego poranka, ale nie mógł po prostu go olać i usiąść w innym w miejscu razem z Ayą. Do tego jego brat zajął miejsce w bardzo newralgicznym miejscu. Miał stamtąd widok na całą salę więc nie było opcji aby ich nie wypatrzył. Widać pewne nawyki w tej rodzinie były zapisane w genach.
-Chyba nawet nasza siostra ma coś z tych przeklętych genów. – Westchnął. Po Charlesie stresu nie było widać. Aya nauczyła się już jednak, że to potrafił akurat bardzo dobrze ukrywać. – Długo im zajęło uspokojenie się?
Zapytał, a potem przeniósł wzrok na nią. Po niej od razu można było zauważyć stres i to jak bardzo jest przejęta całą sytuacją. Pomimo tylu lat w Cerberusie wciąż miała chyba trudności z ukrywaniem swoich emocji. Gdyby była jeszcze Sonyą to na pewno na twarzy miałaby stalową maskę.
Słysząc odpowiedź brata parsknął śmiechem. To naprawdę musiało być rodzinne. Każdy rana postrzałowa, każdy siniak czy obrażenie nigdy nie było dla nich czymś specjalnym. Raz kiedy się pobili po za domem obydwaj wyglądali jakby przejechał po nich autobus. Pomimo tego po powrocie do domu zachowywali się jakby nigdy nic. Byli umorusani we krwi i piachu. Żadne z nich jednak nie potrafiło się odezwać na temat tego jak poważnie się tego dnia tłukli. Blizny tamtego dnia wciąż miał gdzieś na ciele.
- Dałeś jej odlecieć?
W jego głosie nie było wyrzutu. Po prostu pytał. Wczorajszy dzień był mocno wypełniony niespodziankami więc równie dobrze mógł nie mieć siły, ani humoru za nią gonić. Może Daryl traktował to jako coś poważnego, ale byli przecież tylko na trzech randkach. Dopiero teraz na twarzy Charles’a pojawiła się niewielka skrucha. Sam odkrył jak wiele szczęścia może dać ukochana osoba u boku, a on przez swoje zachowanie mógł całkowicie zniszczyć jego próby na stały związek.
Zastanawiałby się pewnie nad tym dłużej gdyby nie to, że w drzwiach pojawiła się jego siostra. Ręka Charlesa automatycznie wylądowała na nodze Ayi dając jej do zrozumienia, że jest zaraz obok chociaż nawet na chwilę nie skierował na nią swojego wzroku. Teraz też było widać ten stres, który tak dobrze ukrywał.
- Wyjątkowo dobrze biorąc pod uwagę wczorajsze wydarzenia. – Odpowiedział w taki sposób jakby już wszystko było okay. Jakby w sumie po wczoraj już wszystko okay i nie ma co drążyć tematu. – Nasz był ogromny, ale po powrocie zbytnio nie mieliśmy zbytnio nastroju by poświęcać go na zachwycanie się architekturą wnętrz.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 13:18

Daryl skinął tylko głową. To znaczyło, że Susan nie było tu nigdzie, a wiadomość do Charlesa napisała już pewnie z Kanady, z domu swojego bądź swoich rodziców. W sumie nie wiedział, gdzie kobieta mieszkała i z kim. Nie wiedział o niej praktycznie nic, poza tym, jak porywcza potrafi być w akcji, gdy emocje wezmą górę, no i że ma dość niewyparzony język. Ale poza tym? Była dla niego tajemnicą, której teraz raczej nie będzie już miał okazji poznać lepiej - chyba, że uda się mu jakoś ją przekonać do Daryla na najbliższej misji, o ile się na nią zdecyduje, a czerwonowłosa będzie mieć ochotę na jakiekolwiek dyskusje na ten temat.
Tad zajął miejsce obok swojej żony, naprzeciwko Ayi. Niechęć na jego twarzy rzucała się w oczy już od samego początku, choć nie było w niej już tyle wściekłości, co wczoraj. Po prostu wyraźnie wolałby, żeby jej tutaj nie było, ale Emily zmusiła Hatake do pozostania w Amsterdamie, więc pozostało mu tylko pogodzenie się z tym faktem. Co nie znaczyło, że musi być zadowolony. Aya musiała czuć się strasznie, obserwowana przez wszystkich przy stole. Daryl przyglądał się jej tak samo, jak Tad, choć bez niechęci, a Emily zerkała na nią co jakiś czas, jakby chciała się upewnić, że nie ucieknie. Była jak okaz dzikiego zwierzęcia, posadzony w klatce, żeby wszyscy mogli sobie popatrzeć, chociaż w każdej chwili mogło ugryźć. Westchnęła bezgłośnie i zacisnęła palce pod stołem na dłoni Charlesa. Nie było w tym jednak czułości. Gdyby miała więcej siły, to by ją zmiażdżyła. Była zła, że każe jej tu siedzieć. Na jej twarzy jednak nie pokazały się żadne emocje.
- Jak się czujesz, Emily? - spytała. - Jak twoje plecy?
- A jak myślisz? - odpowiedział za kobietę Tad. Hatake zacisnęła zęby, ale nie odwarknęła mu w żaden sposób, choć widać było, że jakieś niemiłe słowa cisną się jej na usta. Powstrzymała się jednak.
- Nie wiem. Nie widziałam tej rany. Emily zresztą nie miała wcale wczoraj ochoty się nią chwalić, więc pytam dzisiaj. Martwiłam się.
- Jest w porządku. Daryl wczoraj mi ją dobrze opatrzył. To się nawet nie nadawało do szycia, więc na spokojnie. Rzadko mam okazję korzystać z medi-żelu, ale to naprawdę jest dobra rzecz - odezwała się w końcu blondynka, wsypując sobie cukier do kawy. Zerknęła potem na Charlesa. - Możecie dziś się pozachwycać, jeśli nigdzie się wam nie spieszy. Widzieliście widok? My jesteśmy kilka pięter nad wami, z tej samej strony.
Pogawędka bez żadnego konkretnego tematu była tylko wprowadzeniem do dalszej, poważnej części rozmowy. Poza Chavesem nikt jednak nie kwapił się, by od razu do niego dążyć. Aya niepewnie złapała za widelec i powoli zaczęła jeść owoce, które sobie przyniosła. Udawanie, że wszystko jest wspaniale i beztrosko wcale nie było takie łatwe.
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 13:41

No tak. Czego mógł się spodziewać po Tadzie z samego rana. Nawet przez chwile nie mógł wręcz emanować złością. Charlesowi wydawało się jednak, że po wczoraj nauczył się już żeby nie dyskutować z nim. Na niego zresztą nawet nie patrzył. Na Ayę łatwiej było się denerwować bo nie wyglądała groźnie, a to zazwyczaj był pierwszy krok aby zrobić sobie problem. Za to jego nikt nie chciał denerwować ze względu na rozmiary i wygląd.
Jej zaciśnięta dłoń świadczyła dość silnie jak bardzo jest zestresowana. Pewnie gdyby nie to, że ma większa rękę to właśnie w tym momencie zaczynałby się zastanawiać czy to był taki dobry pomysł. Nie spodziewał się, że masz aż tyle siły.
- Jest strasznie agresywny, prawda? – Spojrzał tym razem na Ayę z lekkim uśmiechem. – Może powinienem przejrzeć jego przeszłość, co? Zazwyczaj tacy ludzie mają dużą szansę na przemoc w związkach, a nie chciałbym żeby coś się stało mojej siostrze przez takiego potwora jak on.
To było wręcz oczywiste, że Charles nic mu nie zrobi, ale nie znaczyło to, że pozwoli mu jechać po swojej kobiecie jak tylko chce. Miał prawo być zły, ale póki co nikt przy tym stole nie był agresywny. Widać naprawdę musiał nie być przyzwyczajony do tego jak rodzina Strikerów załatwiała swoje problemy. Nawet chyba Aya zdążyła zauważyć, że nie ma agresywnych odzywek czy podnoszenia na siebie głosu. Oczywiście były chamskie docinki, ale nic ponad to.
-To prawda. Korzystam prawie cały czas. Chociaż nie polecam na większe rany. – Upił łyk posłodzonej herbaty. Dawno nie pił tak jakościowego naparu. Nawet nie chciał wiedzieć skąd to mieli i gdzie to rosło. Wolał się po prostu zachwycać smakiem.
Zachowanie jego siostry było dość typowe. Pełne spokoju i zachowywania się jakby nic się nie stało. Nie mógł jednak wyczytać tego o czym teraz myślała. Ją zawsze było najtrudniej rozgryźć bo myślała najmniej racjonalnie z całej trójki. Daryl pewnie już wczoraj by ich wykopał na zbity pysk, ale ona nie chciała tego tak załatwić. Nie. Może po prostu bała się, że jeśli ucieknie Aya to ucieknie i on.
- Widok widzieliśmy. Sprawdzaliśmy czy w okolicy nie ma żadnego punktu obserwacyjnego. Te duże okna nie nadają się zbytnio do obrony, a nie wydaje mi się, żeby hotel montował okna przeciwpancerne.
Oczywiście, że obserwowali teren z całkowicie innego powodu niż strach przed wrogim snajperem. Chodzenie nago po apartamencie oraz dwie rundy na łóżku były dość intymnymi sprawami i nie chcieli się nimi dzielić obstawą wojska, ani agentami Cerberusa, którzy mogli zostać w okolicy.
- Muszę przeczytać raport z wczorajszego wydarzenia. – Westchnął głośno wracając do jedzenia.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 14:41

- Charles! - skarciła go Emily z oburzeniem, a na twarzy Tada wykwitł nieprzyjemny uśmiech. Aya powstrzymała się przed złośliwością, ale Striker nie czuł takiej potrzeby i teraz będą musieli znosić tego konsekwencje. Chaves raczej nie pozwoli sobie na takie traktowanie, choć sam nie przebierał w słowach, gdy zwracał się do Hatake. Teraz kobieta przez krótką chwilę wydawała się szczerze przerażona. Nie po to się starała od samego rana, odkąd w ogóle się obudziła, dopracowując nawet swój wygląd, nie wspominając o zachowaniu przy śniadaniu, by teraz Striker psuł wszystko chamskim komentarzem.
- Zabawnie to brzmi w ustach kogoś, kto jeszcze wczoraj postanowił pięścią zabić człowieka tylko za to, że był niewygodny - odparł Tad. - Rozpętując tym samym całe to piekło i niszcząc urodziny swojej siostry. Ale miło, że się o nią tak troszczysz. Proszę, sprawdzaj moją przeszłość. Jestem przekonany, że będzie strasznie nudna, w porównaniu do tego, czym zaskakuje nas twoja ukochana.
- Tad! - oburzyła się Emily.
- Mówiłam, żeby stąd odlecieć. Jeszcze wczoraj.
- Sonya, nie... ugh, koniec - blondynka uderzyła pięścią w stół, zwracając na siebie uwagę kilku sąsiednich stolików. Uniosła dłoń przepraszająco, a potem pochyliła się nad blatem, ściszając głos.
- Czy ja po to chciałam się tu z wami spotkać dzisiaj, żeby słuchać takich przepychanek? Po to zmusiłam Ayę do zostania w Amsterdamie, żebyś po niej jeździł przy każdej możliwej okazji, Tad? Co, przeszłość Charlesa ci w niczym nie przeszkadza, ale jej już tak?
- Nie. Przeszkadza mi jej bezmyślność. I fakt, że Charles dał się jej owinąć dookoła palca, zamiast używać własnego mózgu. On nie ściągnął na nas niczego, nie doprowadził do tego, że stała ci się krzywda. Ona już owszem. A mogło skończyć się dużo gorzej, niż wczoraj.
- Rozmawialiśmy już o tym - warknęła Emily, więc Chaves żachnął się i oparł łokciami na stole, ostentacyjnie odwracając głowę od niej.
Aya milczała długo, zaciskając dłoń na nieruchomym widelcu. Wpatrywała się w kawałek ananasa, który na nim trzymała. Pewnie najchętniej znów zebrałaby się i wyszła, tak jak wczoraj, kiedy Daryl nie omieszkał rzucić chamskiego komentarza w jej stronę, ale nie mogła. Nie po to tutaj przyszli, nie po to zostali.
- Tad, czego ode mnie chcesz? Co mam zrobić, żebyś przestał mnie traktować jak najgorsze zło tego świata? - spytała. - Popełniłam błąd, przychodząc wczoraj do Hadesu. To było za świeże, odeszłam z Cerberusa zbyt niedawno. Nie zrobiłam tego przecież umyślnie, nie chciałam, żeby Emily stała się krzywda. Przeprosiłam was już jakieś dziesięć razy. Co więcej mogę?
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 15:05

Na karcący głos siostry wzruszył tylko ramionami i przewrócił oczyma. Co miał zrobić? Siedzieć cicho i udawać, że jego gadki nie doprowadzają go na skraj irytacji? Nie. Charles nie pozwalał sobie wchodzić na głowę w takich sytuacja. Do tego miał tą irytującą manierę bycia spokojnym. Chyba tylko Benji był w stanie ostatnio go wyprowadzić z równowagi.
Już miał przeprosić siostrą za to co powiedział, ale Tad nie zamierzał od tak po prostu się zamknąć. To już musiało doprowadzić do tego, że to znowu napędzało Charles’a do kontynuowania tego co robił wcześniej. Średnio się bał tego, że mężczyzna się na niego rzuci.
- Nie zabijam ludzi za to, że są niewygodni. Gdyby tak było to musiałbym teraz zrobić z Toba to samo. – Parsknął śmiechem. Wszystko mówił mocno irytującym tonem. To tłumaczyło chyba dlaczego tak często wybuchały bójki pomiędzy nim i Darylem.
- Mnie nie zaskakuje. – Wzruszył ramionami. Naprawdę był irytujący. Do tego pił tą swoją herbatę jakby w ogóle był niewzruszony tą całą sytuacją. To było oczywiste, że był ale po prostu nie zamierzał słuchać jak mąż jego siostry pozwala sobie na takie gadki. Miał prawo być zły, ale zamiast zrozumieć problem ten postanowił zachowywać się jak rozwydrzona nastolatka, której rodzice zabronili pójść na koncert Huntera.
Jego dłonie zacisnęły się lekko się w pięści, tak że prawie wypchnął palce Ayi spomiędzy swoich. Miał dosyć słuchania tego jak bardzo niby został owinięty wokół jej palca. To samo mówił Daryl i cała reszta. Był już zmęczony tymi gadkami. Szczególnie po ostatniej nocy, kiedy okazało się, że tak po prostu nie jest i nie było.
Miał jeszcze coś dodać od siebie do tego wszystkiego, ale postanowił zamilknąć. Mógł prowadzić takie przepychanki słowne z Tadem nawet przez cały dzień i nie przyniosłoby to efektu na który liczyła Emily. Zresztą nie chciał też aby przyciągać zbyt dużo uwagi innych gości hotelowej restauracji. Już miał jej wystarczająco poprzedniego dnia. Pewnie siedzieli tutaj jacyś imprezowicze z wczoraj. Pewnie informacja o tym, że Em ma starszego brata musiała roznieść się dość szybko.
- Dobre pytanie? Co chcesz żebyśmy mieli teraz zrobić co? Postawić nową imprezę urodzinową? – Uśmiechnął się lekko. – Ja wiem czego ty chcesz, ale to się nie stanie. Nie zniknę od tak i już nie wrócę. Może gdybym nie miał kontraktu z Przymierzem, ale tak to jestem zobowiązany do legalnej pracy. – Westchnął głośno. – Nie podejrzewaliśmy, że pojawi się tam ktokolwiek z Cerberusa. Z militarnego punktu widzenia organizacja nie miała żadnego celu w takim ataku. Zbytnio zależy im na reputacji dobrego wujka ludzkości by atakować imprezę gwiazdy.
Odłożył filiżankę na stół. Naprawdę chciał zapalić. Zawsze chciał gdy sytuacja przeradzała się w gównianą. Nie wiedział jak im to wytłumaczyć. Daryl mógł zrozumieć. Miał doświadczenie w tym wszystkim.
- Jak miałem domyśleć się, że jej były zorganizuje nieautoryzowaną misję w celu odzyskania jej? Zresztą minął niecały tydzień. To zbyt szybko na akcje odwetową. Tego nikt nie mógł przewidzieć, nawet wojsko, które miało zapewnić nam bezpieczeństwo.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 16:04

- Ja naprawdę nie wiedziałam, że to się wydarzy. To nie był atak Cerberusa, to był jeden człowiek z wynajętą grupą najemników, szukający mnie, a jak nie mnie, to zemsty - Aya pochyliła się do Tada, mówiąc cicho. Wciąż ostatkiem sił zachowywała spokój. - Równie dobrze to mógł być każdy, od jednego z dziesiątek tajemniczych wielbicieli, przez którąś ze wściekłych kobiet Daryla, po faktycznie Cerberusa przylatującego zemścić się na Charlesie. Nie miałam na to wpływu.
- Miałaś, pojawiając się w klubie.
- Nie cofnę już czasu, do cholery - Hatake odezwała się głośniej, znów przyciągając spojrzenia ludzi siedzących obok. Zreflektowała się i uciszyła. To musiało być celowe zagranie ze strony Emily. Tutaj przynajmniej nie mogli się pożreć po całości, bo nie wypadało przeszkadzać innym w posiłku.
- Charles nie zniknie, bo jest częścią rodziny. Ale ty nie jesteś. Ty możesz polecieć do swojej Norwegii i tam zostać.
Aya zacisnęła zęby i opuściła wzrok z powrotem na talerz. Chaves był bardzo konkretny, nie chciał jej więcej widzieć i tyle. I nie chciał, by miała jakikolwiek związek z kobietą, o którą troszczył się i martwił. Łatwo było go zrozumieć, jego podejście nie było niczym dziwnym, ale sposób, w jaki próbował rozwiązać ten problem, już niekoniecznie zachęcał do jakiejkolwiek współpracy. Charlesowi wystarczyło jedno krótkie spojrzenie na profil Hatake, by wiedzieć, że kobieta właśnie się poddała. To nie było jej miejsce i właśnie zostało jej to rzucone w twarz. Skoro oficjalnie została poinformowana, że ma się wynosić, to zamierzała to zrobić. Zaraz po śniadaniu.
- Tad, przyniesiesz mi mleko? - poprosiła Emily, więc mężczyzna z westchnięciem wstał i poszedł po to, o co prosiła. Jak tylko oddalił się poza zasięg słuchu, blondynka wyciągnęła rękę do Ayi i oparła ją na jej leżącej na stole dłoni. Hatake wyszarpnęła ją, choć nie z niechęci, a ze zwykłego zaskoczenia, po czym uniosła na nią zdziwiony wzrok.
- Nie słuchaj go, Sonya. On tak ma, przejdzie mu za tydzień i będzie żałował swoich słów. Zaufaj mi, znam go przecież już tyle lat. Czasem zachowuje się jak ostatni prostak - szybko wyrzuciła z siebie blondynka. - Nie powiem, że nie ma tego na myśli, bo ma dokładnie to, co mówi. Ale ja się z nim nie zgadzam. Jasne? Ja nie zgadzam się z tym, co mówi.
- Znajdzie się jakiś sposób na to, żebyście się mogły bezpiecznie spotykać raz na jakiś czas - wtrącił Daryl, o dziwo stając po stronie Ayi. To było zaskakujące, biorąc pod uwagę jak potraktował ją wczoraj, zaraz po przyjściu do klubu. Ale najwyraźniej w jego głowie coś się zmieniło, choć nie wiedzieli z jakiej przyczyny. No, a przynajmniej nie wiedział tego Charles.
- Nie wiem - odparła cicho Hatake.
- Żadnych więcej imprez nie robię. A jak zrobię, to nie musicie przychodzić. To przecież jest do przejścia, ten najgorszy etap po twoim odejściu od organizacji, kiedyś to się skończy. Skończy cię ganiać były i skończy cię ganiać Cerberus. Czy nie?
- Może - mruknęła ciemnowłosa. - A co z tym wszystkim? Tym, o czym ci nie powiedziałam wcześniej?
Emily wzruszyła ramionami.
- Charles przez osiem lat udawał, że nie żyje. Widzisz, żebym miała do niego teraz jakieś pretensje? Oczywiście, że jestem na was o to zła - rozłożyła ręce. - Trudno, żebym nie była. Okłamywaliście nas od początku. Znaczy, mnie i Tada. Czemu? Gorsi jesteśmy, bo nie potrafimy strzelać? Mniej ważni, niż Daryl? Nie rozumiem. Ale to mi przejdzie, tak samo jak przeszło mi wcześniej. Na pewno nie widzę powodu, żeby się zachowywać tak jak Tad, który jest teraz zwykłym chamem. I przepraszam za niego. Jesteś już częścią tej rodziny, Aya, i nieważne co się stało w klubie, przywróciłaś mi dwóch braci, kiedy nie miałam ani jednego. Gdyby nie to, kim byłaś, kim jesteś, nie zrobiłabyś tego. Jak mogę być o to zła?
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 18:42

Nie komentował tej dyskusji. Nie miało to sensu. Przekonanie teraz Tada do czegokolwiek graniczyło z cudem, a on sam nie zamierzał dalej brnąć swoimi chamskimi tekstami dalej. Po prostu nie chciał. To była strata czasu, ale Aya chyba tego po prostu nie zauważała. Zresztą to nie on tutaj miał coś do gadania tylko Emily. Jego zdanie obchodziło go tyle co nic. Chciał wiedzieć co do powiedzenia ma jego siostra, ale póki co bardzo powoli się do tego zbierała.
Kiedy mężczyzna powtórzył dokładnie to samo co wczoraj Charles lekko się spiął. Gdyby nie to, że byli w restauracji to chyba podniósłby głos. Opanował się jednak, kiedy jego siostra kazała mężowi skoczyć po mleko. Widać słuchał się jej i mu się nie dziwił. Emily potrafiła być naprawdę męczącym stworzeniem i jeśli podjęła decyzje, że chce z nimi rozmawiać to nie wiedział co musiało by się stać aby nagle ktoś ją przekonał do tego, że to nie był najlepszy pomysł.
Jej reakcja przypomniała mu jego reakcje wtedy w Sendai, gdzie sam zrobił dokładnie to samo. Nigdy tego nie mówił, ale jego siostra była zawsze jak to jasne światełko, któremu chciało się ufać. Zawsze tak było. Delikatnie się uśmiechnął. Zaczynał coraz bardziej wierzyć w to, że nie przyszli tutaj aby usłyszeć wyrok. Ona im wybaczała na swój sposób.
- Dzięki.
Rzucił do brata i skinął do niego głową. Westchnął po tym głośno i oparł się ramionami o stół. Na jego twarzy ponownie pojawiło się zmęczenie tą całą sytuacją. Teraz, kiedy przy stole nie było Tada to nagle odechciało mu się utrzymywać tą maskę spokoju i opanowania.
Spojrzał na Ayę i lekko się uśmiechnął. Wczoraj nie opowiedział wszystkiego bo był pijany więc nie skupił się w szczegóły, a opowiedział wszystko bardzo prostacko aby mieli jakieś spojrzenie na to wszystko. Teraz jak o tym myślał to uznał, że powinni poznać całą prawdę. Daryl zresztą też. O wydarzeniach na Islandii wiedzieli tylko oni, ale to już nie miało znaczenia. Wyszło szydło z worka, więc teraz musieli się pogodzić z ujawnieniem wszystkiego jego bliskim. Ich bliskim.
- Chyba wypadałoby im powiedzieć dokładnie jak się poznaliśmy i dlaczego wygląda to jak wygląda. – Naprawdę miał ochotę zapalić. – Możemy to zrobić w naszym apartamencie? Nie mogę tu palić, a zresztą nie chce by wszyscy to słyszeli.
Pewnie po tym jak wrócił Tad, Em zabrała swoją kawę z mlekiem i ruszyli do ich pokoju. Tam od razu odpalił papierosa i bez żadnych ceregieli zaczął opowiadać co się działo od momentu, kiedy jeszcze jako Sonya przekroczyła próg restauracji w której pracował. Opowiadał bardzo dokładnie pozwalając Ayi wtrącać czasem swoje spostrzeżenia lub sprostowania. Pewnie nie były zbyt często bo nie wszystko pamiętała. Wspominał o wszystkim. Oprócz fragmentu gdzie chciał się zabić. Może jego brat miał rację nie miało to sensu. Nawet nie wiedział ile czasu zajęło mu wyjaśnienie wszystkich zawiłości, a nawet nie przyszedł jeszcze czas pytań.
- … potem wróciliśmy do hotelu.
Dodał na sam koniec zamykając ten temat. Ogólnie jak się nad tym zastanowił to była naprawdę romantyczna historia nie licząc tych wszystkich trupów i kłamstw po drodze. Miał jednak nadzieję, że zrozumieją teraz, że nie było to w złej wierze.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 22:37

Emily zaprotestowała na początku, bo przecież nie zdążyli jeszcze nawet zjeść śniadania. Spędzili więc następne piętnaście minut po powrocie Tada w niekoniecznie przyjemnej atmosferze, ale przynajmniej mężczyzna się nie odzywał. Aya jakimś cudem dojadła resztę swoich owoców, choć zajęło jej to tyle samo, co pozostałym skonsumowanie całego śniadania. Nic dziwnego, że tak schudła, jeśli w ten sposób żywiła się przez ostatnie tygodnie. Do jej żołądka wpadło tyle co nic.
Dopiero gdy skończyli, a Emily dopiła swoją kawę, mogli opuścić restaurację i wrócić na górę. Gdy znaleźli się w pokoju hotelowym, siostra Charlesa w ułamek sekundy zauważyła biały szlafrok i koszulkę rzuconą na podłogę salonu. Uniosła brwi i znacząco spojrzała na brata. Mogło mu się wydawać, że widzi w jej oczach dezaprobatę, ale jednocześnie odrobinę rozbawienia. Aya szybko doskoczyła do nieposprzątanych rzeczy i wrzuciła je do sypialni, za zamkniętymi drzwiami ukrywając wczorajsze ubrania i zmiętą pościel.
- Wybacz - mruknęła cicho, siadając na tym samym fotelu, który zajmowała wczoraj i pozwalając Strikerowi zająć się tłumaczeniem.
Co jakiś czas wtrącała się, ale faktycznie nie było to często. Momentami wydawała się tak samo zainteresowana opowieścią, jak pozostali, bo Charles mówił o rzeczach, których nie pamiętała. Gdy dotarł do Omegi, do hangarów w których przetrzymywano Daryla, mężczyzna próbował zbyć całą tę część historii żartem, ale mu się to nie udało. Skrzywił się więc i oparł się plecami o ścianę, ze wzrokiem wbitym w podłogę wsłuchując się w to, jak nie najlepiej sprawdził się na stacji. Hatake przesunęła dłońmi po brzuchu, przypominając sobie zapewne swój długi lot i bolesny upadek. Była wtedy bliżej śmierci, niż kiedykolwiek wcześniej czy później. Wystarczyłoby, żeby Striker nie ukradł skycara i nie poleciał po nią, a już by jej tutaj nie było. Przynajmniej Tad miałby problem z głowy.
Cała reszta historii już jakoś bardziej przyswajalna. Misje dla Cerberusa, współpraca z organizacją, później postawienie się jej i nawiązanie z kontaktu Przymierzem, to były tematy, które Emily wyraźnie nie interesowały aż tak bardzo. Dopiero gdy zaczął mówić o klinice i wszystkim, co się tam wydarzyło, przeniosła na Hatake pełne współczucia spojrzenie.
- Naprawdę tak było? Aya? - spytała, a ciemnowłosa odpowiedziała jej krótkim skinieniem głowy. Po chwili namysłu odwróciła się i uniosła nieco bluzkę, by pokazać kobiecie bliznę ciągnącą się wzdłuż jej kręgosłupa. Przy okazji też tę brzydką, poszarpaną, która została jej po nabiciu się na pręt na Omedze. Emily spochmurniała, opuszczając wzrok na własne dłonie. Nawet Tad stracił rezon.
- Wiem, że myślicie, że jestem najgorszym, co mogło się przypałętać. Wiem, że Tad tak myśli. Ale ja naprawdę... ja chcę dobrze dla niego. Charles mnie rozumie, a ja rozumiem jego. Zrobiłabym dla niego wszystko i dla niego też chciałam odejść, żebyście nie musieli więcej na mnie patrzeć. Żebyście... nie ryzykowali - dokończyła niezręcznie i podciągnęła nogi pod siebie, jakby chciała zająć jeszcze mniej miejsca w tym przestronnym pomieszczeniu.
- Em, ja już wiem wszystko, co chciałem wiedzieć. Poczekam u nas - mruknął Chaves i odwrócił się, jakby nigdy nic opuszczając ich apartament. Mogło to świadczyć w sumie o wszystkim, od tego, że zrobiło mu się głupio, po ciąg dalszy jego niechęci. Blondynka skinęła głową i odprowadziła go spojrzeniem do drzwi.
- W życiu nie przyszłoby mi do głowy, że jesteście do siebie tak podobni - stwierdziła w końcu cicho, marszcząc brwi.
- Wiem - odparła Hatake. - Emily, ja nie jestem najlepsza w wyznaniach, ale... nie chciałam na początku lecieć do was na święta. Albo tutaj. Dopiero teraz uświadomiłam sobie, że to po prostu przez to, że tego nie miałam na co dzień. Nie znałam. Moje życie w Cerberusie było bardzo proste i nie było tam miejsca na innych ludzi, nie wspominając o Montrealu, w którym byłam skupiona na jednym celu i dopiero Charlie mnie jakoś od niego odciągnął. Naprawdę zależy mi na was - przyznała, choć Striker wiedział ile samozaparcia musiało ją to kosztować. - No, może nie na nim - ostatnie słowa wypowiedziała ruchem głowy wskazując drzwi wyjściowe. Miała na myśli Chavesa i chyba wszyscy ją doskonale pod tym względem zrozumieli.
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Hotel Ixora

13 maja 2018, o 23:34

Widział reakcje swojego brata, który próbował w jakikolwiek sposób uchronić swoją reputację. Akcja na Omedze na pewno nie należała do najlepszych, nie mówiąc już o tym w jak idiotyczny sposób wylądowali w łapach separatystów. Nie mówiąc już o tym, jak wiele kosztowało to jego, a co dopiero Ayę. Wspomnień związanych z tamtym dniem długo nie zapomni. Widok nabitej na metalowy pręty kobiety czasami śnił mu się po nocach. Już nigdy nie mógł pozwolić na to by taka sytuacja znowu miała miejsce.
Obserwował też siostrę i jej męża. Na początku nie załapał o co mogło jej chodzić gdy na niego tak spojrzała po wejściu bo przecież udał się od razu po fajki. Dopiero gdzieś po opowieściach z Islandii dotarło do niego o co jej chodziło. Dobrze, że wtedy Aya przejęła temat bo on się zakrztusił ze wstydu. Nie było żadną tajemnicą, że ze sobą sypiają. Przecież byli dorosłymi ludźmi. Czuł się z tym po prostu dziwnie. Nie tak go pewnie pamiętała.
Kiedy jednak po wszystkim co powiedział zauważył jak Aya podciąga pod siebie nogi nie mógł stać bezczynie. Usiadł obok niej i objął ją ramieniem. Nigdy nie pozwalali sobie na czułości, kiedy w okolicy kręcili się jacyś ludzie. Teraz po prostu chciał ją wesprzeć w tym wszystkim i tym razem wiedział, że nie odrzuci tego co jej oferował.
Odprowadził męża siostry wzrokiem. Nie wiedział co teraz musi się dziać jego głowie, ale pewnie po poznaniu całości historii jego zachowanie okazało się trochę niepotrzebne. Nawet przestał czuć do niego niechęć. On sam popełniał dużo błędów, wiec przecież od samego początku powinien to zrozumieć zamiast się jeszcze z nim kłócić.
Słysząc jak siostra mówi, że są do siebie podobni lekko się uśmiechnął. Byli. Mieli podobne przejścia i obydwoje byli nierozpieszczani przez życie po dołączeniu do swoich wymarzonych organizacji. Może właśnie dlatego tak szybko się zrozumieli.
- Naprawdę wychodzi jej rozmawianie o uczuciach. Jest podobnie upośledzona jak ja.
Uśmiechnął się do siostry po ostatnim wyznaniu swojej kobiety. Tym razem miał już przecież absolutną pewność, że była tylko jego. Wyciągnął kolejnego papierosa i go odpalił. Musieli mieć tutaj dobre wyciągi bo palił jak smok. Jednego za drugim. Chociaż w jego przypadku nie było to coś nowego. Może dla rodziny, która nigdy nie widziała go palącego wcześniej.
- Wiem, że nie powinniśmy przyjść. Dużo ryzykowaliśmy. – Westchnął. – Chcieliśmy po prostu spróbować normalnie żyć. Po tych wszystkich latach wykonywania rozkazów i życiu w klatkach nie powinniście się nam dziwić.
Zaciągnął się papierosem, a w jego oczach na chwilę zagościł smutek. Próbowali jak mogli, ale wciąż los rzucał im kłody pod nogi. Naprawdę zastanawiające było to, że ich związek te wszystkie próby przetrwał. Dla niektórych największym problemem w związku było nieopuszczanie klapy w kiblu albo włosy w odpływie. W ich przypadku to dziwna przeszłość połączona z walką o życie.
- Ostatnio byliśmy w Bergen kupić parę rzeczy do mieszkania. Przez dwadzieścia minut kłóciliśmy się nad ekspresem ciśnieniowym do kawy. Ona chciała czarny, a ja ciemno stalowy. Jedna z najpiękniejszych chwil w moim życiu.
Słychać było, że mówi całkowicie szczerze. Nie można było mu się nawet dziwić po tej całej historii. Znali teraz już jej całość. Od Rosenkova, aż po dziś dzień. To co dla nich było codziennością dla nich było swego rodzaju przygodą w nieznane. Normalność była trudna, ale starali się bardziej niż kiedykolwiek.
- Zanim się poznaliśmy moje życie nie miało zbytnio sensu, Emily. Gdyby nie ona pewnie dalej siedziałbym w restauracji na Cytadeli czekając na dzień w którym zginę na którejś misji i stanie się to co zrobił Rosenkov kilka tygodni przed twoimi urodzinami. – Westchnął, a po chwili spojrzał na Ayę ciepłym spojrzeniem. Czymś czego jego własna rodzina nie widziała. Może oprócz jego siostry. – To ona dała mi cel i siłę abym mógł cokolwiek zrobić w swoim życiu. Spróbować żyć inaczej. Kocham ją i tak już zostanie.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

14 maja 2018, o 08:43

Nie było to nic wstydliwego, przecież Emily zdawała sobie sprawę z faktu, że Charles i Aya ze sobą sypiają. Wynajęła im zresztą apartament z jedną sypialnią - gdyby wiedziała o tym, jak wyglądał poprzedni tydzień, może wynajęłaby dwie, a w święta przydzieliłaby im dwa pokoje. Ale co innego świadomość, a co innego ubrania ostentacyjnie porozrzucane po pokoju hotelowym.
Hatake westchnęła cicho, kiedy Striker przysiadł na brzegu fotela, żeby ją objąć, ale faktycznie nie protestowała. Teraz już nie miało znaczenia, czy zachowują jakiekolwiek pozory przed jego rodzeństwem, czy też nie. Opowiedzieli im całość od początku do końca, tłumacząc swoje kłamstwa i niedopowiedzenia, mogli więc chyba się teraz przytulić. Akurat w reakcji na to nie doczekali się karcącego spojrzenia.
- Z jednej strony się nie dziwię, z drugiej strony to było bardzo głupie - odparła Emily. - Ale to mówiłam wam wczoraj. Gdybyśmy wiedzieli wcześniej, ostrzeglibyśmy ochronę, wynajęlibyśmy większą firmę. To wszystko było do załatwienia. Tylko trzeba było rozmawiać.
- Nie chcieli wam dokładać nerwów - wyjaśnił Daryl. - Wiem, że przez to wyszło jeszcze gorzej, ale to chyba potrafisz zrozumieć. To były twoje urodziny.
Emily skinęła niechętnie głową, podczas gdy Aya uniosła na Strikera zaskoczone spojrzenie. Nie rozumiała, skąd w jego młodszym bracie nagle wzięła się taka ilość wsparcia i przekonania o ich racji. Był po ich stronie, chociaż w sumie nie miał powodu, żeby być. Równie dobrze mógł ich przepytywać tak samo jak Tad. Jego podejście do Hatake od zeszłego wieczora z jakiegoś powodu obróciło się o sto osiemdziesiąt stopni.
- Wzięliśmy czarny - dodała Aya, uśmiechając się z satysfakcją.
Kąciki ust blondynki uniosły się lekko. Westchnęła, opuszczając wzrok na swoje dłonie. Przyzwyczaili się już do siebie, choć przecież na początku obecność Emily i Daryla była dla Charlesa czymś tak niezwykłym, że sam nie mógł w to uwierzyć. Wrócił do rodziny, która była przekonana, że nie żyje. Teraz obecność rodzeństwa to było coś zupełnie normalnego. Coś, co pomogła mu odzyskać właśnie Hatake.
- Odeszłaś od Cerberusa przez ten implant, Aya? - spytała Emily.
- Nie tylko. Ze względu na Charlesa też. Widziałam jak traktują jego, chociaż nasze sprawy były zupełnie od siebie niezależne. Może dlatego nie spodziewali się, że cokolwiek się między nami wydarzy.
- I ten twój... były narzeczony... on też był z Cerberusa?
- On tak, ale wynajęci wczoraj przez niego ludzi już nie. Poza tym, który... poza Serkinsem. To był mój dawny współpracownik.
- Współpracownik?
- Przyjaźniliśmy się kiedyś - dodała Aya cicho, opuszczając wzrok. Tego Striker nie wiedział. To tłumaczyłoby też jej pusty wzrok po tym, jak przebiła krtań mężczyzny ostrzem. Z chwili na chwilę traciła coraz więcej, żeby zachować to, co miała z nim.
- Zabiłaś go - powiedziała cicho blondynka.
Hatake pokiwała głową, nic nie mówiąc.
- Dużo osób zabiłaś?
Daryl żachnął się i odbił od ściany, wbijając w siostrę zirytowane spojrzenie.
- Emily, błagam cię, co to za pytanie. Ile masz lat, pięć? Nie pyta się o takie rzeczy. Równie dobrze mogłabyś spytać o to Charlesa, mnie, albo każdego innego żołnierza. Życie nie kończy się na planie filmowym i w luksusowym hotelu.
- Przecież wiem! Ja chcę tylko wiedzieć... czy... czy Aya bardzo... - nie do końca umiała się wysłowić. W historii opowiedzianej przez Strikera, Hatake była przyczyną śmierci co najmniej kilkunastu osób. Emily nie wiedziała, czy kobieta tak funkcjonowała przez całe swoje życie wcześniej, czy to był po prostu bardziej intensywny okres.
- Nie bardzo - odparła jej miękko. - Ten ostatni czas był ciężki. Chciałabym, żeby już się skończył. Moja praca nie ograniczała się nigdy do misji w terenie. Tłumaczem też jestem przecież.
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Hotel Ixora

14 maja 2018, o 19:04

To jak jego brat stał teraz po ich stronie wprawiało go w pewnego rodzaju osłupienie. Nie wiedział co się wydarzyło przez tą jedną noc po jego stronie. Nie wiedział. Pewnie też i tego będzie musiał się dowiedzieć. Zresztą chciał się dowiedzieć co z nim i Susan. Jej zadowolenie z rana sprawiło, że interesowało go to bardziej niż powinno. Zazwyczaj długo nosiła urazę i znając życie pewnie wspomniałaby to w porannej wiadomości.
Przy wyborze ekspresu dość szybko stracił swoją pozycję bo sprzedawczyni stała po stronie Ayi od samego początku. Kiedy nastąpił zmasowany atak argumentów nie miał jak się bronić. Widząc jednak uśmiech na twarzy swojej partnerki po tym jak opuścili sklep cieszył się tak samo jak ona. Zresztą spędzanie wspólnego czasu było wyjątkowo przyjemne. Na zakupy wybierali się prawie co chwilę bo ciągle czegoś brakowało w mieszkaniu. Zresztą ten domek był prawie pusty, kiedy się do niego wprowadzali, a nie wszystko z Montrealu dało się wymontować.
Zaskoczyło go to, że Serkins był jej byłym przyjacielem. Zaczynał już rozumieć skąd w niej taki smutek. Chociaż wiedział, że gdyby teraz cokolwiek powiedział na ten temat to wypomniałaby mu, że z jej rąk zginęło kilku jego znajomych. Może nie przyjaciół, ale towarzyszy broni. Może Charles nigdy o tym nie wspominał ale z kilkoma z nich miał dobre kontakty. Nie licząc Burela, które sam chętnie by sprzątnął. Zawsze mu było szkoda Luci. To był tylko głupi dzieciak, który miał smykałkę do chemii.
- Nie wspominałem o tym w historii, a wczoraj jak to opowiadałem mogłem być zbyt pijany by opowiedzieć to logicznie. – Westchnął. – To, że akurat mnie znaleźli to był przypadek. Trzymałem się tak dobrze po za radarem, że nawet Cerberus nie mógł mnie zlokalizować. Burelowi zależało jednak na znalezieniu mnie bo byłem jego biletem do przetrwania tego syfu, który się wtedy dział. Zresztą sam raport mówił w kilku miejscach o tym, że po pojawieniu się mnie sytuacja może ulec pogorszeniu. Zamiast jego tego wyszliśmy stamtąd razem zostawiając to wszystko za nami. Potem w raporcie było mówione, że najlepiej będzie wykorzystać tą znajomość w przyszłości. – Zaciągnął się papierosem. – Pewnie nie spodziewali się, że to może być coś więcej niż przygoda w łóżku. Zresztą spójrzcie na nas. Gdybyście nie znali tej historii to nigdy byście nie założyli, że jesteśmy razem.
Parsknął śmiechem. Różnice w ich wyglądzie było ogromne i nie można było się z tym spierać. Nic dziwnego więc, że nawet specjaliści Cerberusa uznali to za jakiś żart. Nie mówiąc już o tym, że informacje, które posiadali o Strikerze nie mówiły raczej o zbyt ciepłym człowieku z którym chciało się być w związku. Powinni byli się już czegoś domyślać po tym jak jej nie zabił na Islandii. Znając jednak tą organizację zaczęli wierzyć w to, że skoro go oszczędziła to pewnie został jej wiernym psem bojowym. To już dało się wykorzystać.
Słysząc pytanie siostry oczy stanęły mu dęba. Ostatni raz takie pytanie słyszał, kiedy przywieźli im nowych rekrutów. Zawsze to pytanie go bawiło. Tak jakby ilość trupów byłą wyznacznikiem tego jak jesteś dobry. On już czasami sam nie pamiętał ilu osób odeszło z tego świata przez jego złe uczynki.
- Na pewno zabiła mniej ludzi niż ja. – Wzruszył ramionami. – A, teraz Daryl. Skoro już jesteśmy tu w rodzinnym gronie. Gdzie jest Susan?
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

14 maja 2018, o 22:59

- Oni nie spodziewali się w ogóle, że cokolwiek może nas połączyć - Aya wzruszyła ramionami. - Dlatego zareagowali tak późno. Jak zorientowali się, że Charles się do mnie przeniósł na dłużej. Standardowo, zanim zebrali grupę i dolecieli do Montrealu, minęło kolejne kilka dni. Pod względem biurokracji i organizacji wszystko działa tak, jak w każdej innej firmie. Dopiero konkretne projekty, przyporządkowane pojedynczym osobom, mają znacznie lepsze tempo. Ja nie byłam konkretnym projektem.
Emily skinęła głową i wstała, by przejść się po pokoju. Jej spojrzenie przeniosło się na widok, który był naprawdę oszałamiający. I dopiero gdy blondynka zwróciła na niego uwagę, Aya też się zainteresowała, i to dość mocno. Zupełnie jakby wczoraj miała ciekawsze rzeczy do roboty, niż wyglądanie za okno.
- To jak to się stało, że skończyliście razem? Nie byliście parą, jak przylecieliście do Sendai. Charles mówił wtedy, że na to liczy, ale że nie jesteście ze sobą.
Hatake uniosła na Strikera rozbawione spojrzenie. Nie wiedziała, że przy pierwszym spotkaniu po latach zdążył pożalić się siostrze ze swoich spraw sercowych.
- Nie wiem. Kupił mi książkę - odparła krótko, uśmiechając się do niego. Ani Emily, ani Daryl nie byli w stanie zrozumieć teraz jej słów, ale on wiedział o jaką książkę chodziło i jak mocno ona ją wtedy poruszyła.
- Ech, dobra, nie chcesz mówić, to nie - blondynka przewróciła oczami. - To co teraz? Wracacie do siebie? Kiedy zobaczymy się następny raz? My moglibyśmy przylecieć do was. Jak już Tad dojdzie do siebie. I nie, nie obchodzi mnie to wszystko, ten Cerberus i wszystko. W razie czego przynajmniej wiem, że Aya poradzi sobie z uratowaniem nas wszystkich. Nie oceniam twojej przeszłości, Charles, więc nie będę oceniać też jej. Już ja wam życie na nowo poukładam.
Hatake zbladła nieco, obawiając się chyba co kobieta może mieć na myśli, ale na wszelki wypadek nie kontynuowała tematu. Zresztą mężczyźni skutecznie go zmienili. Daryl zmarkotniał i skrzyżował ręce na klatce piersiowej, wzdychając ciężko i z frustracją spoglądając na brata.
- Poleciała. Mówiłem wam przecież, czego nie rozumiecie? Wczoraj już nie udało mi się z nią skontaktować. Dzisiaj jeszcze nie próbowałem, ale w Kanadzie jest teraz siódma rano. Zresztą ona nie ma ochoty ze mną rozmawiać. Spróbuję za dwa dni.
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Hotel Ixora

15 maja 2018, o 07:49

Gdy zauważył rozbawione spojrzenie Hatake lekko się zawstydził. Jak zawsze jego młodsza siostra potrafiła wyciągnąć coś czego nie powinna mówić przy innych. To był jej talent. Przynajmniej nie zrobiła tego na początku jego znajomości z Ayą. Wtedy już mogłoby by nie być tak zabawnie. No przynajmniej dla niego.
- Mówiłem, że chciałbym, ale to się raczej nie wydarzy. – Podrapał się po krótkich włosach. – Przed przyjazdem do Sendai nie byliśmy razem. Mieliśmy jednak sporo przeżyć, dzięki którym się do siebie zbliżyliśmy podczas tych kilku dni. Oprócz zabijania, Aya chciała zobaczyć zorzę polarną to jej ją pokazałem nad lokalnym wodospadem.
Uśmiechnął do Ayi. Nie wiedziała czy pamięta, ale może sobie przypomni. Mogła o tym przecież zapomnieć. Pamiętał jak siedzieli w ciszy obserwując mieniące się światła. Popijali wtedy herbatę, którą przygotował na ten wieczór. Wydarzenia tamtej nocy były nie tyle co absurdalne biorąc pod uwagę to co mieli zrobić następnego dnia. Było po prostu tak dziwnie magicznie. Raczej nie było to określenie, które mógłby używać zbyt często.
- To prawda. – Uśmiechnął się do niej ciepło, a potem przeniósł wzrok na siostrę. – To w Japonii coś wykiełkowało, a na Omedze stało się to już oficjalnie związkiem.
Sam sobie przypomniał te wszystkie dni spędzone razem, które były najlepszym okresem jego życia. Nie licząc tych wszystkich wypadków, Cerberusa oraz całej reszty gówna. W jakiś jednak sposób skończyli razem, a ich uczucie stało się jeszcze silniejsze. Na pewno nie można ich było nazwać normalną parą, ale normalnymi ludźmi też nie byli.
- Zostaniemy tutaj do poniedziałku, a potem wrócimy pod Bergen. Jest jeszcze dużo pracy do zrobienia, ale jakoś sobie poradzimy. – Jego dłoń chyba sama z siebie zacisnęła się lekko na jej. Przez te kilka dni, a na pewno ostatnią noc ich związek na pewno stał się jeszcze silniejszy co było widać gołym okiem. – Wpadajcie, kiedy chcecie. Dość mocno zabezpieczyliśmy teren wokół domu więc w razie czego wykryjemy, każdego bardzo wcześnie.
Parsknął śmiechem. Brzmiało to jak dowcip, ale tak właśnie było. Nie skończyli jeszcze wszystkich przygotowań by dom stał się bezpieczną przystanią, ale byli już prawie na finiszu. Jeszcze tylko kilka narzędzi i powinien być dobrze chroniony.
- Nie byłbym tego taki pewny. Pisała do mnie o ósmej rano. Ona chyba nie wróciła do Kanady, ale piła gdzieś na mieście tak jak ci mówiłem. – Uśmiechnął się do brata. – Chcesz to mogę zaraz umówić spotkanie. Wiem, że chcesz.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Hotel Ixora

15 maja 2018, o 08:49

To była część historii, która zdecydowanie bardziej interesowała Emily. Przyglądała się im z uśmiechem, zapominając o tym, że jeszcze wczoraj nie wiedziała, czy przeżyje własne urodziny, ze względu na to, że przylecieli właśnie po tę kobietę. O tym, że gdzieś tam siedział teraz Tad i próbował poradzić sobie z raczej negatywnymi emocjami, które wywoływała w nim Hatake. O ranie, którą miała na plecach, choć tak naprawdę nie wiedzieli właściwie jak ją zdobyła. Wolała obserwować ich, pewnie widząc różnicę pomiędzy tym, co było w święta, a tym co teraz. Ale nie mogła zdawać sobie sprawy z tego, jak wiele się między nimi zmieniło.
Aya pamiętała zorzę. To musiało być jedno z tych ważniejszych dla niej wspomnień, których nie usunęło wykasowanie tożsamości. Prawdopodobnie właśnie takie chwile jak tamta sprawiły później, że postanowiła zostać, zamiast wracać na Cronosa.
- Pisała do ciebie? - Daryl zmarszczył brwi, zdziwiony. - Dlaczego?
Przecież Susan nie łączyła z Charlesem żadna zażyłość, ani choćby bliższa znajomość. Nie mógł jednak spodziewać się, że kobieta będzie chciała wziąć ze sobą Strikera na misję, więc tylko dlatego się z nim kontaktowała. On wciąż miał jeszcze kilka dni wolnego i pewnie liczył na to, że będzie mógł je spędzić z kobietą, która w jakiś sposób zainteresowała go bardziej, niż większość innych. A którą niestety jego ukochany brat przepędził z Hadesu jedną niezbyt przyjemną informacją. Snow była zbyt dumna i to był ten problem. Może gdyby była kimś innym, siedziałaby teraz z nimi jakby nigdy nic. Tymczasem nie miała pewnie nawet pojęcia o tym, co wydarzyło się wczoraj w klubie po jej opuszczeniu lokalu.
Daryl zerknął na siostrę, która uśmiechała się do niego teraz zachęcająco i pewnie marzyła o tym, żeby jeszcze jemu się wszystko poukładało. Emily miała na twarzy tyle radości i nadziei, że mężczyzna skrzywił się i pokręcił głową.
- Nie. Może później. Może... - blondynka zmarszczyła brwi i przeniosła wzrok za okno. Momentami jej twarz była tak czytelna, że bardziej się nie dało. Zupełnie jak kiedyś, tak jak pamiętał ją Charles, jak była jeszcze obrażającym się dzieckiem. Daryl parsknął cicho śmiechem. - Później.
- Chcesz coś jeszcze wiedzieć, Emily? - spytała Hatake, a kobieta zastanowiła się chwilę.
- Nie wiem. Tyle informacji, że... potrzebuję czasu, żeby to przyswoić. Chciałabym też porozmawiać z Tadem. Najbardziej to chcę wiedzieć co się dzieje w tej jego prostackiej głowie - odwróciła się w stronę drzwi, jakby spodziewała się zobaczyć zaraz męża przekraczającego próg. - Czy jeśli wyjdę teraz, to zobaczymy się dopiero za miesiąc, czy mogę założyć, że na przykład kolację jeszcze możemy zjeść gdzieś razem, zanim wylecicie jutro z Amsterdamu?

Wróć do „Amsterdam”