Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12106
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Crescent

22 maja 2019, o 22:58

Isis nie zwlekała z odpowiedzią. Nie pojawiła się jej wizualizacja gdy weszli na statek, bo najwyraźniej nie czuła potrzeby pokazania się, lub nie było to dla niej komfortowe w tym momencie, ale wciąż im towarzyszyła gdy szli korytarzami, słuchając ich rozmowy.
- Moje reakcje będą ograniczone. W przypadku uziemienia Elpis nie będziecie mieli możliwości bezpiecznej ewakuacji - odparowała, a Nazir pokręcił głową, jakby pokazując, że nie warto próbować - SI w tej kwestii ciężko będzie przekonać.
Poniekąd miała rację. Jej możliwości będą ograniczone, nawet jeśli opóźnienie w ich rozmowie będzie wynosiło może sekundę maksymalnie. Oddalona o Przekaźnik, gdyby coś się stało, przybędzie na miejsce pięć godzin za późno.
- Nie wspominając o możliwościach bojowych Crescenta, które...
- Isis - upomniał ją lekko, przerywając. Westchnął bezgłośnie, pokazując po sobie, że nawet rozumie w tej chwili sztuczną inteligencję. Nie był typem osoby, która wolałaby siedzieć w bezpiecznej odległości podczas gdy wszystko co jej bliskie jest w niebezpieczeństwie i najwyraźniej Isis również taka nie była. Szczególnie nie po poprzedniej rozłące, która wystarczająco zmartwiła SI, by ta złamała obiecane mu wcześniej postanowienia. - To postanowione. Będziesz bezpieczna.
Nie odezwała się, nie komentując jego słów. Dyskusja w takich chwilach była niepotrzebna - żołnierz ewidentnie już coś postanowił i oderwanie go od tego graniczyło z niemożliwością, o czym akurat Francuzka co nieco wiedziała.
Zacisnął delikatnie dłoń na jej gdy ją podsunęła. Jasną, szczególnie w bladym, sztucznym świetle Crescenta, do którego trzeba się było przyzwyczaić by zacząć uznawać je za ciepłe i znajome.
- To chodźmy - zgodził się, kiwając głową w stronę, z której przed chwilą przyszli.
Na szczęście nie trzymał ładunków wybuchowych w szafce koło łóżka, ani wciśniętych między ubrania. Poprowadził ją z powrotem do małej ładowni, w której wcześniej oboje trenowali. Znajdująca się z drugiej strony od śluzy, ukazywała widok na kosmos, z łuną Przekaźnika Masy majaczącą w oddali. Elpis zadokowana była z drugiej strony, nie zasłaniając widoku.
- Trochę ich wykorzystałem ostatnio - westchnął, sięgając do jednej ze skrzyń, tych większych, odblokowując zaczepy i otwierając. Zerknął do środka i zamknął ją od razu, najwyraźniej nie natrafiając wzrokiem na to czego oczekiwał, więc zabrał się za otwieranie drugiej.
Ta okazała się właściwą, wiec otworzył ją całkowicie, sięgając do środka. Dwie, grube walizki leżały w kącie, jedna na drugiej, dla odmiany nieprzykryte żadną stertą gratów.
Wyciągnął obie i położył na ziemi ostrożnie, wpisując kod by odblokować każdą z nich. Obie w środku i na zewnątrz wyglądały tak samo - ciemne, metalowe, wyścielone w środku czymś miękkim, w czym wycięte były cztery otwory na ładunki wybuchowe tej samej wielkości.
W jednej walizce znalazł trzy, w drugiej jeden, nieopatrznie zostawiony.
- Jeśli wystarczy jedna żeby zrobić dziurę to nie jest tak źle - mruknął, wyciągając jedno urządzenie z walizki i wkładając do slotu w drugiej, tym samym zapełniając jedną i opróżniając drugą.
Włączył omni-klucz, skanując pierwszy z ładunków, kucając przy walizce choć odległość jego odległość przy skanowaniu nie miała większego znaczenia. Urządzenie piknęło pierwszy raz, później drugi i trzeci. Dopiero gdy dotarł do czwartej miny, odgłos, który wydobył się z głośnika, niemile zapiszczał w uchu, poprzedzony przekleństwem Khouriego, który dostrzegł w konsoli nieprawidłowości zanim program skończył pracę i podsumował ją dźwiękiem i raportem.
- Cholerstwo - mruknął, mało delikatnie wyjmując czwartą minę ze slotu. - Zapomniałem, że zapalnik się zjebał.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Crescent

23 maja 2019, o 22:20

Ruszyła za Nazirem w stronę ładowni. Budziła ona w niej całkiem przyjemne wspomnienia - sposób, który znaleźli te dwa dni wcześniej, żeby zburzyć ścianę, jaką wybudował między nimi wybuch mężczyzny w kokpicie, okazał się wyjątkowo skuteczny. I ciekawy, przede wszystkim. To było coś nowego, coś, co choć męczące, było bardziej interesujące niż oglądanie kolejnego vidu, czy bezsensowne namawianie Khouriego na kwazara. Teraz za oknem widziała pustkę i rozjaśniające ją setki gwiazd, w przeciwieństwie do tego, co poprzednio. Wszystko wydawało się spokojniejsze, w kontraście do rzeczywistości, która ewidentnie spokojna nie była.
Kucnęła obok Nazira, po chwili w końcu siadając przy nim i przyglądając się otwieranym przez niego walizkom.
- Ja nigdy nie używałam takich rzeczy - pochyliła się nad pudłem. - Robienie hałasu to nie mój klimat.
Kiedy ostatnio ich używał? Na asteroidzie, kiedy ruszyli po Hamesa, czy jeszcze innym razem? Gdy razem wracali po jego głowę, Francuzka nie przypominała sobie wybuchów - dopiero po fakcie, gdy już wszyscy opuścili to piekło, ale te nie były raczej skutkiem takich małych ładunków.
- Da się to naprawić? - spytała, kiedy skan wykazał zepsuty zapalnik. - Mogę spróbować, jeśli to bezpieczne. Bo wolałabym, żeby nam nie zrobiło dziury w Crescencie. Szanse powodzenia mogą odrobinę zmaleć, jak moje nieudolne naprawy zostawią w tym Viyo samego.
Podchodzenie do tego nie do końca poważnie było wygodną alternatywą do panikowania. Uśmiechnęła się nawet lekko, mimo wszystko czekając na odpowiedź Nazira lub Isis. Któreś z nich powinno coś wiedzieć na ten temat, a nawet jeśli nie wiedzieli, to SI miała możliwość uzyskania odpowiednich informacji technicznych w milionach swoich źródeł.
- Wiesz coś o tym drugim Widmie? - rzuciła niezobowiązująco, nie oczekując w sumie konkretnych informacji, bo pewnie i tak nic by jej one nie dały. O czymś przecież musieli rozmawiać, poza pomstowaniem na zepsuty zapalnik. Przejęła od Khouriego zepsutą minę i obejrzała ją ze szczerym zainteresowaniem, bo nigdy nie miała takiego sprzętu w rękach. Teoretycznie to nie był jej klimat, ale Claymore też nim nie był, a zaczęła go doceniać po ostatniej akcji.
- Opowiesz mi coś więcej o swojej znajomości z Volyovą? - poprosiła. Wiedziała, że nie łączy ich szczególnie wiele, ale nawet sporadyczne spotkania potrafiły nieraz zostawić po sobie ślad. Z tego, co widziała u Mayi, został całkiem spory. - Nie chcę być wścibska. Jestem ciekawa dlaczego sama twoja obecność ją wkurwia. A przynajmniej robiła to wcześniej.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12106
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Crescent

23 maja 2019, o 23:33

Khouri obrzucił minę długim spojrzeniem zanim podał ją rudowłosej, zastanawiając się nad odpowiedzią, co już wstępnie nie było dobrym znakiem.
- Zawsze możesz spróbować na Elpis - odparł, tak samo mało poważnie jak mówiła ona. Dopiero gdy odchrząknął, kontynuował, z zauważalną różnicą w swoim głosie. - Teoretycznie to tylko zapalnik. Nie miałem czasu na to spojrzeć wcześniej.
Naprawa uszkodzonego ładunku wybuchowego znacznie różniła się od wymiany jakiegoś niewitalnego podzespołu na Elpis, albo włamania się do biurowca. Obie te rzeczy Irene już robiła, wiedziała, że są bardziej zabiciem czasu, przydaniem się do czegoś lub nawet relaksacją, podczas gdy naprawa miny spełniała tylko dwa z tych trzech punktów.
- Naprawimy ją - postanowił, nie dając Isis nawet szansy na odezwanie się, bo najwyraźniej znał się na tym wystarczająco, by móc odpowiedzieć Francuzce pewnie. - Czasu mamy dużo. Możemy też podrzucić Viyo, ma mniej palców do stracenia.
Uśmiechnął się krzywo, sięgając po trzymaną przez nią minę, choć poczekał, aż ją mu poda, nie wyrywając jej z rąk. W tym miejscu i tak nie mieli warunków do naprawy wrażliwego sprzętu, który w teorii mógł powstrzymać ich plany w tej chwili, jeśli coś poszłoby nie tak. Pochylił się nad walizką, żeby włożyć urządzenie na swoje miejsce.
- Nic a nic - westchnął, z nieukrywanym żalem. Informacje dawały im przewagę, szczególnie, jeśli dotyczyły kogoś z zewnątrz, kto potencjalnie wiedział o ich dwójce. Kimkolwiek ta osoba była, zasłużyła sobie na zaufanie turianina. Szkoda tylko, że żadne z nich nie znało go wystarczająco dobrze by mieć pewność, czy jest to coś warte.
Zamknął walizkę i wyprostował się, podnosząc ją z ziemi. Odłożył ją na skrzynię obok, wracając do tej pierwszej i zerkając do środka z zainteresowaniem, jakby nie robił tego od jakiegoś czasu i warto było sobie przypomnieć o zawartości, może znaleźć coś przydatnego. Sięgnął do środka żeby przerzucić kilka omni-żeli w bok, odgarniając kolejne pudełko pod spodem.
- Zależy w jakim szczególe, albo co konkretnie chcesz wiedzieć - odrzucił w zastanowieniu, wyciągając kolejne opakowanie ze środka i dobierając się do jego zamknięcia. Nie wydawał się przejęty jej wścibskością. Volyova nie była żadnego z nich przyjaciółką, nie czuł się winny mówiąc o niej gdy jej nie było, tak samo jak mógłby mówić o Viyo. - Nasza ciepła relacja była skazana na porażkę raczej jeszcze zanim się poznaliśmy - dodał bez cienia żalu, wyciągając ze środka jakiś dysk - sądząc po zamknięciu pudełka, zupełnie nowy.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Crescent

24 maja 2019, o 23:45

Skinęła głową, uśmiechając się lekko, ale nie widząc powodu, by odpowiadać na słowa Nazira. Rozmowa jakoś się nie kleiła i wyjątkowo nie było to spowodowane faktem, że to między nimi było coś nie tak. A może tylko się jej wydawało? Może wszystko było tak jak zwykle, tylko z jej odbiorem coś się działo? Oddała mu minę, nie poświęcając zapalnikowi szczególnej uwagi. Ot, kolejna techniczna część, która wymagała naprawy. Problem tkwił tylko w tym, że była podłączona do ładunku wybuchowego, a nie do bezpiecznego zwitka kabli, do jakiego Dubois była przyzwyczajona. Pewnie poradziłaby sobie z tym nawet teraz, choć nie bez pomocy Isis, albo Nazira, bo przecież ten miał pojęcie o broni i prawdopodobnie wszystkim, co było z nią związane.
- Nie wiem - wzruszyła ramionami. - Myślałam, że opowiesz mi cokolwiek, ale póki co już trzeci raz wykręcasz się od konkretnej odpowiedzi na to pytanie, więc zakładam, że coś jej zrobiłeś. Albo ona coś zrobiła tobie. Ale jeśli nadal nie chcesz o tym mówić, to nie. Myślałam, że powiesz coś ciekawego, tyle.
Odchyliła się do tyłu, by oprzeć ręce o podłogę za plecami. Nie mówiła tego z pretensją, po prostu stwierdzała fakt. Sądziła, że teraz, gdy już zmuszeni byli do współpracy, a niebieskowłosa i jej trudności w podejmowaniu decyzji - a raczej w zgadzaniu się z decyzjami podejmowanymi przez innych - ten mniejszy lub większy problem stanowiły. No i Francuzka lubiła słuchać o ludziach. Lubiła dowiadywać się o nich nowych rzeczy. To pozwalało jej wyrobić sobie o nich zdanie i zdecydować jak z kimś takim funkcjonować. Khouri znał ją trochę, a na pewno lepiej niż znała ją Irene, więc liczyła na cokolwiek. Cóż, trudno. Nie zamierzała nalegać, żeby jej zaciekawienie i chęć zajęcia myśli czymś innym niż Chasca nie zostało przez mężczyznę zrozumiane jako jakaś dziwna zazdrość, czy inne niewytłumaczalne pretensje.
Przyglądała się mu więc w milczeniu, siedząc dopóki on nie wstawał i podnosząc się z podłogi, jeśli on to zrobił. Jej myśli wróciły do błądzenia swoimi ścieżkami, choć miała wrażenie, że wymuszony spokój, jaki narzuciła sobie na czas przygotowań i oczekiwań, będzie kosztował ją zbyt wiele.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12106
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Crescent

30 maja 2019, o 18:12

Włączył omni-klucz po to, by połączyć się ze znalezionym dyskiem by coś sprawdzić. Wydawał się być nowy, więc z lekką frustracją wrzucił go z powrotem do pojemnika - a może wywołana była jej pytaniem, lub okazała się razem z nim kolejną rzeczą, które przechylała szalę jego spokoju, tak pieczołowicie podtrzymywanego.
- Niczego konkretnego jej nie zrobiłem - zapewnił rudowłosą po tym, gdy policzył do pięciu. Sięgnął znów do wnętrza skrzyni, tym razem wyciągając kolejne pudełko, znacznie większe od poprzedniego. Było wzmacniane, jak opakowana broń i wyraźnie wiedział, co w nim się znajduje, bo nie wyglądał na zaskoczonego.
Westchnął lekko, osuwając się na ziemię obok niej, opierając plecami o skrzynię, z której wyjął kolejny dobytek. Postawił go sobie obok, na ziemi, po czym podniósł lekko by móc wyjąć z kieszeni spodni paczkę papierosów.
- Volyova nie szkoliła się tak, jak ja i reszta normalnych żołnierzy, ale była kiedyś na pozycji oficerskiej, przed B. Miała swój oddział - zaczął po chwili rozmyśleń, wybierając temat, który rudowłosa mogła uważać za ciekawy. - Nie wiedzieliśmy o tej placówce, o której mówił Viyo, przynajmniej nie od początku. Castor trzymał wszystko w ryzach, ale i tak zainteresowała kogoś z Przymierza, kogoś poza całym tym gównem. Jakiegoś wyższą rangą oficera, który wysłał na powierzchnię statek z oddziałem niebieskiej.
Wyciągnął z kartonu zapalniczkę i papierosa, wtykając go sobie do ust. Sięgnął dłonią dzierżącą papierosy do rudowłosej, oferując jej jednego, choć ich zapach daleki był do przyjemnej wiśni. Nie mieli ostatnio zbyt wiele czasu na uzupełnienie zapasów, ale w tej kwestii zawsze wydawał się zaopatrzony.
- W jej zespole był jeden gość z B. Bryant, jego mi wcześniej wyrzygiwała. Nie wiem po co, nie wiem jak długo, ale podszywał się pod normalnego szeregowego. Wgrał wirusa Skinnera do systemów statku, którym lecieli. Pewnie przekupił go Castor, bo nie znalazłem w jego aktach takiego polecenia. Nawet w bazach D był dezerterem. Tak czy siak, Volyova i jej oddział wylądowali na planecie nie wiedząc, że nie będą mogli odlecieć. Ona jedna przeżyła, chuj wie jak. Nie było w jej aktach.
Wzruszył ramionami, odpalając swojego papierosa w przerwach od mówienia. Wkrótce powietrze wokół nich wypełnił ostry dym tytoniowy. Khouri odłożył paczkę na bok, chwytając zamiast niej metalowe pudełko i opierając na swojej nodze.
- Od razu potem zwerbowało ją B. Lubią brać jednorazowe strzały. Misja, dwie. Pójdą wszędzie, na wszystko się zgodzą - prychnął, otwierając skrzyneczkę. W środku były miny zbliżeniowe - tylko dwie, ciasno otulone jakimś materiałem dla bezpieczeństwa. - Nie wiedziałem, że to Bryant ją wyjebał. Nie było tego w jej aktach, ale z jakiegoś powodu to wszystko moja wina - machnął ręką, drugą sprawdzając obie miny pobieżnie, zamykając pudełko i odkładając na bok.
Podejście do niebieskowłosej chwilę po tym, gdy udało jej się uciec z miejsca masakry z pewnością nie byłoby rekomendowane przez psychologów oceniających jej stan, ale niektóre sekcje w Przymierzu były ważniejsze od innych, jeśli chciały się takimi pokazać.
- Jak się dowiedziała, że Bryant pracował dla B, zdezerterowała. I tyle wiem - mruknął, z powrotem wstając na nogi by spojrzeć do środka wielkiej skrzyni, szukając więcej rzeczy, które mogłyby się przydać.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Crescent

1 cze 2019, o 23:04

Rozłożyła tylko ręce i wzruszyła obojętnie ramionami. Skoro Nazir twierdził, że nie, to nie. Najwyraźniej nie chciał mówić o niebieskowłosej, tak samo jak tamta zapewne wcale nie odczuwała przyjemności z myślenia i rozmawiania o Khourim. Irene spróbowała i zrezygnowała. Dalsze naleganie nie miało sensu, a ona się już z tym pogodziła, jak godziła się za każdym razem, gdy mężczyzna podjął jakąś decyzję i nie zamierzał jej zmieniać niezależnie od tego, co Francuzka mówiła, czy robiła.
Może dlatego gdy w końcu zaczął mówić, w jej oczach na moment błysnęło zaskoczenie. Sądziła, że temat jest zakończony. Historia Volyovej, przedstawiona przez Nazira zapewne dość jednostronnie, była jednak absolutnie wystarczająca, by Dubois mogła stworzyć sobie już jakiś bardziej konkretny obraz kobiety w głowie. Nadal nie było to wiele, nie znała jej charakteru, jej motywacji, celu, chęci i niechęci. Nie wiedziała co sprawiło, że teraz była z Widmem, ani nawet czym zajmowała się w tym momencie. Ale to już była jakaś podstawa.
Poczęstowała się wyciągniętym w jej stronę papierosem, bo w chwili obecnej było jej absolutnie wszystko jedno co pali. Wciąż zostawiała sobie kilka sztuk swoich wiśniowych na powrót, choć ich szanse na powodzenie misji były dość marne. Ale jeśli uda im się wrócić, z pewnością będzie ich potrzebować. Słodkich papierosów i mocnego alkoholu. Tak, to brzmiało jak coś, czego warto było wyczekiwać. Jeszcze tylko kilkanaście ciężkich godzin i albo będzie mogła zatopić to wszystko w butelce. Zakładając, że ktokolwiek to przeżyje, naturalnie.
Westchnęła, zaciągając się głęboko mocnym, niesmacznym dymem tytoniowym. Kiedyś jego smak aż tak jej nie przeszkadzał, ale po smakowych każdy pewnie byłby niczym gryzący popiół. Utkwiła spojrzenie w profilu Nazira, nie przerywając mu monologu. Miała wrażenie, że mówi z niechęcią, ale przynajmniej przekazywał jej cokolwiek.
- Pewnie gardzi całym B - podsumowała cicho, po czym wzruszyła ramionami. - Dzięki. To już coś.
Uśmiechnęła się lekko, krótko, obserwując go potem w dalszym, bezpiecznym milczeniu. Nie chciała irytować go dodatkowo kołaczącymi w jej głowie pytaniami, a sama chyba też wolała nie znać na nie odpowiedzi. Sprzęt przeglądany przez Khouriego nie należał do niej, nie wiedziałaby zresztą czego szukać, bo to on był od tego specjalistą i on miał plan wykorzystania go odpowiednio. Mogła mu co najwyżej nie przeszkadzać.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12106
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Crescent

2 cze 2019, o 16:54

Przytaknął po chwili zawahania, patrząc się w jej stronę z lekkim zrezygnowaniem. Nie mógł jej winić za to, że rozmowa niezbyt się kleiła - oboje mieli teraz na głowie wiele problemów, które znajdowały się zbyt blisko, by umożliwić im relaksację i rozmyślanie nad świetlaną przyszłością po ucieczce z Chasci.
Ich urządzenia piknęły w tej samej chwili, otrzymawszy wiadomość nie od Widma, a od Etsy. Sztuczna inteligencja na pewno komunikowała się za jego przyzwoleniem, ale nawet tutaj widać było jej różnicę względem Isis. SI Crescenta rzadko kiedy wysyłała wiadomości w imieniu Khouriego, czy kogokolwiek. Mówiła za siebie, a nawet i o jej opinię niekiedy trzeba było walczyć, bo wypowiadanie się przychodziło jej z trudem.
- Jesteśmy uziemieni na dziesięć godzin - westchnął z frustracją, odczytując od razu informację. Oboje dostali na omni-klucze to samo - czas wylotu z układu, oddalony o dziesięć godzin przestoju. - Świetnie.
Prychnął, wyłączając urządzenie, nie decydując się na przesłanie kąśliwego komentarza, który tylko rozbiły się o filtr Etsy, bez gwarancji dotarcia do Widma. Może decyzja nie należała nawet do niego tylko była zależna od pomocy, po którą zwrócił się do innego agenta Rady.
- Skończę to sprawdzać i zajmiemy się tym ładunkiem? - zaproponował, wstając by rozprostować kości, obrócić się i znów zerknąć do środka skrzyni.
W dziesięć minut przejrzał resztę ekwipunku, decydując, że o ile znajdowało się tam parę ciekawych rzeczy to nic z tego nie da im wielkiej przewagi na Chasce. Dopalił też swojego papierosa i zgasił go niedbale o metalowe wieko, nie zostawiając na nim widocznego śladu.
Przeszli do mesy, gdzie pod okiem Khouriego i uważnym skanem oferowanym przez Isis, mogła zabrać się do naprawy zapalnika wadliwego ładunku. Od wewnątrz, nie przypominał środka bomb pokazywanych na vidach, z dwoma kablami, których przecięcie definiowało los osoby rozbrajającej. Kabli było mnóstwo, niemal przykrywały to, co musiała naprawić.
Problem nie okazał się skomplikowany do rozwiązania, mimo nerwów, które ciężko było zignorować. Nawet po zapewnieniach Nazira o tym, że jeden zły ruch nie zmiecie ich z mesy, umysł ciężko było ukoić i pozbawić zmartwień. Po niecałej godzinie, zamknęła wieko ładunku, a krótki skan omni-kluczem potwierdził, że udało jej się poszerzyć ich asortyment o jedną minę.
Kolejne dziewięć godzin upływało tak, jak ostatnie dwadzieścia, choć teraz nawet po Nazirze było widać zniecierpliwienie, chęć wyjścia na zewnątrz, irracjonalną, biorąc pod uwagę otoczenie w jakim się znajdowali. Zgodził się pięć godzin przeznaczyć na sen, dzięki któremu wyglądał na nieco bardziej wypoczętego gdy zbliżył się czas ich wylotu z systemu. Wszedł wtedy do mesy by włączyć sobie ekspres do kawy i przygotować mentalnie do wyniesienia sporej ilości sprzętu przez śluzę.
- Gotowa?
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Crescent

2 cze 2019, o 17:21

Otworzyła usta, by jakoś pocieszyć Khouriego, ale nie miała nic dla niego. Żadnych słów, które podniosłyby go na duchu, albo sprawiły, że te dziesięć godzin minie szybciej. Nie czuła się do końca sobą - normalnie znalazłaby im jakiś zajęcie, które na chwilę chociaż odciągnęłoby ich uwagę od ciężkiej chmury, jaka zawisła nad ich głowami. Ale nie tym razem. Nawet mina, którą miała do naprawienia, była związana z tym, do czego dążyli przez ostatni, męczący tydzień. Jeszcze tylko kilkanaście godzin. To była myśl, która trzymała ją przy zdrowych zmysłach, choć na jej otoczony murami umysł napierały dziesiątki takich, od których dawno powinna zwariować.
Mimo stresu, jaki towarzyszył naprawie zapalnika, Irene w końcu odsunęła się od niego całkiem usatysfakcjonowana - do tego stopnia, że na jej twarzy na moment zagościł zupełnie niewymuszony uśmiech. Lubiła uczyć się nowych rzeczy i w sumie lubiła też ryzyko, choć chyba akurat nie tego rodzaju. Mimo wszystko była z siebie zadowolona. Nie wysadziło ani Crescenta, ani samej mesy, więc odniosła zdecydowany sukces.
Z ulgą też patrzyła, jak Khouri idzie spać. Obiecała mu, że do niego dołączy za moment, jak tylko weźmie prysznic po naprawie sprzętu. W rzeczywistości nie czuła się brudna, bo od poranka minęło zaledwie kilka godzin, ale był to jakiś argument do uniknięcia przekładania się w łóżku z boku na bok, tak samo, jak przekładała się dzisiejszej nocy. Nie była zmęczona, nie czuła się senna. Miała wrażenie, że jej oczy nie są w stanie zamknąć się na dłużej, niż sekundę. Kiedy więc w końcu opuściła łazienkę, przez chwilę przyglądała się tylko śpiącemu mężczyźnie, by w końcu wrócić do mesy, w której spędziła te kilka godzin na dość bezstresowych rozmowach z Isis, przerywanych oglądaniem jakiegoś reality show, które SI włączyła jej na jednym z monitorów. Wypiła dwie kolejne kawy, ale na wszelki wypadek słabe, żeby nie stanęło jej przypadkiem serce, a potem po raz kolejny sprawdziła swój własny sprzęt - pancerz i strzelbę, tak jakby nie robiła tego dopiero co. Splotła włosy w bezpieczny warkocz i przebrała się w to, co ostatnimi czasy nosiła pod pancerzem, a potem już tylko czekała.
Dlatego jeśli Nazir również zaproponował jej kawę, robiąc ją dla siebie, pokręciła przecząco głową i podziękowała. Skinęła głową, uśmiechając się do niego lekko, z przyzwyczajenia. W sumie nie kontrolowała tego, jego widok już tak na nią działał, niezależnie od tego co miało wydarzyć się w najbliższym czasie. Wyglądał na wyspanego. To był pewien sukces.
- Bardziej nie będę - odparła, wzruszając ramionami.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12106
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Crescent

2 cze 2019, o 17:39

Kiwnął głową ze zrozumieniem, obracając się by przygotować sobie kawę. Przełączył moc kawy w ustawieniach ekspresu, nie oszczędzając sobie kofeiny po kilku godzinach snu i pierwszym takim napoju od połowy doby - następne pięć godzin, które mieli spędzić przed doleceniem na Chascę, było specyficznym odstępem czasu. Niewystarczającym by odpocząć, ale też zbyt długim by pozostać w pełni skupionym i gotowym do działania.
Wkrótce mesę wypełnił zapach mielonych ziaren zwykłej kawy. Może fioletowa już się skończyła, lub nie chciało mu się jej przekładać, bo nie była warta dodatkowych kilku minut męczenia się przy ekspresie. Cierpliwie czekał, aż kubek wypełni się gorącym płynem i złapał go od razu gdy maszyna przestała buczeć.
- Wezmę prysznic i przyniosę rzeczy - rzucił informacyjnie, znów wychodząc z mesy i kierując się do swojej kajuty.
Zniknął na prawie pół godziny, ale gdyby przeszła do jego kajuty, nie znalazłaby tam mężczyzny. Po dziesięciominutowym prysznicu przeszedł do kokpitu. Gdy wyszła na zewnątrz, dostrzegając jak kurczyły się dostępne im minuty, wychodził z pomieszczenia ze zmarszczonymi brwiami i czymś nowym - troską w oczach.
- Rozmawiałem z Isis - wytłumaczył oszczędnie, kiwając głową i zachęcając ją do przejścia razem z nim dalej, wgłąb korytarza. Włosy miał wciąż wilgotne po prysznicu, wydawały się kruczoczarne. Przydługie, zaczesał je do tyłu by mu nie przeszkadzały. Gdy szedł, echem od ścian odbijał się stukot ciężkich, wojskowych butów, do których wsunięte były nogawki czarnych spodni. Rozpoznała w nich znajomą, srebrną, metalową klamrę paska.
Wyglądał niemal tak samo jak wtedy, gdy po raz pierwszy zobaczyła go bez pancerza, w korytarzu przy tymczasowo okupowanej przez nią celi. Brakowało tylko góry czarnego uniformu, który zastąpił zwykłą, czarną koszulką, ale może tylko jej się tak wydawało. Na ogół nie ubierał się cały na czarno, tak podobnie, jak wtedy, gdy pracował dla Hamesa.
- Weź rzeczy - polecił jej gdy mijali jej kajutę, samemu ruszając do własnej po pozostałe skrzynie.
Isis wykorzystała chwilę samotności Irene, choć ciężko było ocenić, co różniło ten moment od poprzednich, które rudowłosa również spędzała sama. Na jej zielonym omni-kluczu zaświeciła się ikonka, informując o otwartym połączeniu.
- Będziemy w komunikacji radiowej. W razie problemów będę oddalona o pięciogodzinną podróż, ale chcę wiedzieć co się dzieje. - głos sztucznej inteligencji rozległ się w małym pomieszczeniu gdy Francuzka chwyciła za swoją torbę. - Nie przerywaj jej. Proszę.
Na zewnątrz znalazła Khouriego przy śluzie. Dostrzegła dużą walizkę z jego pancerzem, drugą z bronią, a do tego torbę sportową, większą niż ta należąca do niej i jeszcze cięższą, wypełnioną sprzętem sądząc po dobiegającym z niej przy każdym poruszeniu łoskocie.
Śluza stała zamknięta gdy odłożył walizkę z pancerzem na bok i wyprostował się, obracając w kierunku Irene. Dobrze maskował swoje zdenerwowanie. Uśmiechnął się nawet na jej widok i objął ją w pasie jedną ręką, przysuwając do siebie.
- Myślisz, że w pięć godzin uda nam się nie pozabijać? - westchnął, wolną dłonią ujmując jej podbródek i unosząc, by móc złożyć na jej ustach pocałunek nim śluza otworzy się pod wpływem ruchu jego ręki, wpuszczając ich na drugą, obcą fregatę.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Crescent

2 cze 2019, o 18:10

Odprowadziła Nazira spojrzeniem, gdy opuszczał mesę i uniosła też na niego wzrok, gdy wrócił. Nie ruszała się z miejsca, bo wszystko już przygotowała gdy spał. Spakowała pancerz, broń, jakieś świeże ubrania które nie były pomarańczową bluzką i za dużymi spodniami na powrót. Siedziała więc w milczeniu i samotności, wpatrując się w nudne reality show, w którym wysoki turianin usiłował namówić podpitą quariankę na opowiedzenie mu, co znajduje się po jej kombinezonem. Irene nie spodziewała się po programie fajerwerków i w sumie nic jej nie zaskoczyło.
Skinęła głową, kiedy Khouri wyjaśnił powód swojej nieobecności. Zastanawiała się, czy sama też nie powinna o czymś poważnym z Isis porozmawiać, ale nie była najlepsza w pożegnania. Zresztą przecież nie opuszczali Crescenta na zawsze. Nie miała jej do czego przekonywać i nie potrzebowała długich dyskusji o życiu i śmierci, by czuć się lepiej, opuszczając statek. Może była zepsuta pod tym względem. Nie wiedziała.
Mimo to, kiedy weszła do kajuty po przygotowane wcześniej rzeczy, a SI odezwała się w jej omni-kluczu, poczuła dziwne ukłucie w klatce piersiowej. Może to był niepokój, który dzieliła z Isis, a może jeszcze coś innego. Nie umiała do końca określić tej emocji, ale zresztą też wcale nie próbowała.
- Nie będę - obiecała, zawieszając w połowie pustą torbę na ramieniu. Była przyzwyczajona do większego ciężaru. Dziwnie było pakować do środka tylko to, co niezbędne na dwa dni. - Będziemy w stałym kontakcie, obiecuję.
Uderzyła dłonią w panel przy drzwiach i wyszła na korytarz, ruszając w stronę śluzy.
- Jeśli nie będziesz chciała czegoś mówić przy wszystkich, możesz pisać - dodała jeszcze, w razie gdyby Isis nie chciała się odzywać zbyt często, tak jak nie chciała początkowo odzywać się przy niej. Nie wiedziała, dlaczego SI poprosiła o to właśnie ją i to z jej omni-kluczem postanowiła się połączyć. Przecież dopiero co rozmawiała z Nazirem. Może zaproponowała, ale się na to nie zgodził. Ale Francuzka Nazirem nie była, a jeśli miał on coś przeciwko stałemu otwartemu połączeniu, to nie musiał o niczym wiedzieć.
Odwzajemniła uśmiech, a potem pocałunek, choć zarówno jego wygląd, jak i sam ten gest kojarzył się jej nie najlepiej. Robił to już, tuż przed zejściem na asteroidę. Potem zaczęło się piekło, najgorsze w jej życiu. Czy teraz miało być lepiej, czy jeszcze gorzej? Nie wiedziała, czy druga opcja była w ogóle możliwa. Splotła dłonie na karku Khouriego i skupiła się na szarych tęczówkach, które już na szczęście ani z asteroidą, ani niczym nieprzyjemnym się jej nie kojarzyły.
- W razie czego postaram się przedstawić cię w lepszym świetle - obiecała. - Opowiem o tym, jak świetnie tańczysz i jak umiesz być czarujący. I że znasz się na materiałach i garncarstwie, a potem ulepisz im coś z gliny. Może szok sprawi, że przejdzie im agresja.
Skinęła głową w stronę śluzy, odsuwając się od niego gdy ta zaczęła się otwierać, choć lekki uśmiech nie znikał jeszcze z jej ust. Tylko kilkanaście godzin i będzie po wszystkim.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Wróć do „Prywatne jednostki”