Peter King
Awatar użytkownika
Posty: 708
Rejestracja: 27 lut 2013, o 23:05
Wiek: 33
Klasa: Strażnik
Rasa: Człowiek
Zawód: Człowiek renesansu
Lokalizacja: Illium
Status: Freelancer, ex-sierżant Przymierza. Cerberus go nie lubi, bo ukradł im statek. Uważany za zmarłego.
Kredyty: 35.877
Medals:

Nomad

14 mar 2013, o 23:38


ObrazekTheme
Into The Void
Osprey

Obrazek Specyfikacja:
Obrazek Nomad jest jedyną w swoim rodzaju, prototypową, lekką korwetą skonstruowaną przez Axiom Avionics (podstawioną firmę finansowaną przez Cerberusa). W założeniu miał sprawdzać się w roli jednostki przechwytującej dalekiego zasięgu. Wizualnie nie odbiega od swojego pierwowzoru - Anubisa I-4, będącego z kolei potomkiem salariańskich maszyn wykorzystywanych przez OZS. Krótko mówiąc to 30 metrowa konstrukcja o niebywale smukłej sylwetce i charakterystycznym dwupłatowym układzie skrzydeł, które oprócz miejsca na dodatkowe uzbrojenie, zapewniają niesamowitą wręcz szybkość oraz manewrowość. Ostatecznie to właśnie pod kątem zwrotności i prędkości miał górować nad resztą pojazdów w swojej klasie, takie rozwiązanie konstrukcyjne, nie jest więc żadnym zaskoczeniem.

Napęd:
Największe zmiany dotknęły właśnie tej części pojazdu. Wszystko zaczyna się od rdzenia wypełnionego pierwiastkiem zero odpowiadającego za osiąganie prędkości nadświetlnej i mocno podrasowanego pod kątem wydajności napędu antyprotonowego. Warto zaznaczyć, że ta typowa dla jednostek wojskowych technologia w tak małej jednostce oznacza wręcz porażające przyspieszenie. Dodatek stanowią cztery niewielkie silniki manewrowe umieszczone na dziobie (para po każdej stronie). Utrzymanie pracy napędu o tej mocy przez dłuższy okres czasu, byłoby jednak niemożliwe bez najważniejszej części Nomada. Chodzi konkretnie o system Apex. Jest to tyle niezwykle nowoczesna technologia, co zupełnie nowa metoda budowy okrętów. Poszycie korwety wyposażono w dodatkową warstwę utworzoną ze specjalnego włókna stanowiącego w rzeczywistości sieć mikroskopijnych przetworników. Można więc powiedzieć, że nie tylko wszystkie systemy, ale również sam okręt są ze sobą ściśle połączone. Utworzenie tej swoistej symbiozy przełożyło się na efektywniejsze zarządzanie energią i większą elastyczność w kontrolowaniu jej przepływu. Apex dysponuje jednak jeszcze jedną, dużo istotniejszą zdolnością. Sieć milionów mikroskopijnych podzespołów doskonale radzi sobie z absorpcją i przetwarzaniem statycznego ładunku elektrycznego powstałego podczas podróży z prędkością światła. Dzięki temu może de facto ładować swoje rezerwy wykorzystując rdzeń z pierwiastkiem zero. Oczywiście system nie jest w stanie poradzić sobie z całą produkowaną energią, dlatego choć zdecydowanie rzadziej, nadal pojawia się konieczność rozładowania okrętu w konwencjonalny sposób. Nie to było jednak jego przeznaczeniem. Tylko dzięki zastosowaniu prototypu Nomad przy swoich niewielkich gabarytach jest w stanie pomieścić na pokładzie tak bogaty wachlarz wszelkiej maści modułów i uzbrojenia. Normalnie nie miałby po prostu energii na ich zasilenie. Możliwość dłuższego działania w przestrzeni bez obawy o zagrożenie płynące z nagromadzenia statycznego ładunku elektrycznego to tylko dodatkowe zalety.
Niestety z uwagi na prototypowy charakter technologii, w jej użytkowanie wpisana jest pewna doza ryzyka. Trudno ocenić jak zachowa się system jeśli dojdzie do bezpośredniego zniszczenia poszycia. Testy w warunkach laboratoryjnych wykazały, że choć przełoży się to na zmniejszenie efektywności, to reszta przetworników nadal będzie funkcjonowała. Z drugiej strony przy poważniejszych uszkodzeniach, natężenie może być tak duże, że dojdzie do wyłączenia, zwarcia lub po prostu widowiskowej eksplozji.

Uzbrojenie:
Obrazek Pierwszym, najczęściej wykorzystywanym elementem jest działo akceleratora masy, które dodatkowo wyposażono w funkcję składania i tym samym ukrycia się w dziobie okrętu. Dzięki temu konstruktorzy mogli wykorzystać znacznie dłuższą lufę, co w tego rodzaju broni przekłada się bezpośrednio na siłę ognia. Warto wspomnieć, że w charakterystyczny dla tego typu wyposażenia sposób, właściwe elementy uzbrojenia biegną wewnątrz statku. Główne systemy znajdują się więc pod ładownią (tuż obok ukrytego schowka) i można się do nich dostać poprzez klapę stanowiącą część podłogi, o ile oczywiście pojawi się konieczność dodatkowej kalibracji. Biorąc więc pod uwagę fakt, że lufa tej konkretnej broni stanowi 50% długości okrętu, można wyobrazić sobie jakim dysponuje potencjałem. Oczywiście oznacza to jednocześnie, że nie ma możliwości zmiany jej płaszczyzny, więc przy pomocy działa można atakować jedynie cele znajdujące się bezpośrednio przed Nomadem.
Za wyrządzanie prawdziwych obrażeń odpowiada zestaw czterech torped dysrupcyjnych. Niestety nietypowe umiejscowienie wyrzutni uniemożliwiło zainstalowanie podajnika z dodatkowymi pociskami. Z tego powodu po wystrzeleniu kompletu, pilot musi polegać już wyłącznie na reszcie uzbrojenia. Warto zwrócić uwagę na dość istotną modyfikację. Normalnie torpedy dysrupcyjne montuje się w większych grupach, tak by wystrzelenie serii pocisków było w stanie "przeładować" systemy obrony laserowej. Torpedy zamontowane na Nomadzie wzorowane są na wyrzutni M-560 i oznaczone tym samym kryptonimem - Hydra. W praktyce to cztery potężne głowice, które dopiero po trafieniu w nie lub zbliżeniu do celu, rozpadają się na cztery mniejsze rakiety. Dzięki temu rozwiązaniu nie tylko udało się zwiększyć celność, szybkość i siłę rażenia. Dodatkowo uczyniono je też skuteczniejszymi w starciu z bateriami obronnymi innych jednostek. Pociski zostały również zaprogramowane tak, by osiągać cel w sekwencji, a nie jednocześnie. Dzięki temu pierwsze uderzenia mogą rozładować tarcze, natomiast kolejne wyrządzić szkody w pancerzu. Niestety pojawia się oczywisty problemem dostępności tego typu uzbrojenia. Na szczęście dla osoby posiadającej jakąkolwiek wiedzę techniczną, odpowiednich rozmiarów korpus pocisku i resztę potrzebnych elementów, skonstruowanie zastępczych głowic nie stanowi większego wyzwania. W ładowni znajduje się dodatkowo pełen komplet czterech zapasowych torped.
Ostatni element stanowią dwie wieżyczki GARDIAN umieszczone na skrzydłach. Posiadają one możliwość pełnego obrotu, więc choć mogą zmienić płaszczyznę strzału o zaledwie kilkanaście stopni, w ich zasięgu jest każdy cel znajdujący się bezpośrednio przed, za, nad czy pod okrętem. W przeciwieństwie do częściej spotykanych wersji, system zainstalowany na korwecie wykorzystuje technologię ultrafioletową, a nie bardziej popularną podczerwień. Choć różnica w kosztach jest wymierna, dodatkowe kredyty przełożyły się na nieporównywalnie większą siłę ognia oraz zasięg. Niestety wiąże się to ze zmniejszoną szybkostrzelnością, więc ten konkretny system obronny sprawdza się lepiej w unieszkodliwianiu nie tyle samych torped, co jednostek z których te zostały wystrzelone. Na barkach pilota spoczywa więc unikanie wszelkiej maści pocisków. Na szczęście mobilność okrętu znacznie ułatwia to zadanie. Dodatkowo zmiana częstotliwości sprawia, że wieżyczki średnio radzą sobie z wytwarzaną temperaturą. Każda z nich może wystrzelić do dziesięciu salw, zanim ulegnie tymczasowej dezaktywacji i rozpocznie procedurę chłodzenia, która w zależności od przeciążenia pozostałych systemów może zająć nawet około kwadransa.
Ostatecznie czyni to z Nomada jednostkę zdolną poradzić sobie z praktycznie każdym rodzajem myśliwca, korwety, czy fregaty, a w rękach zdolnego pilota zagrozić nawet większym ich grupom.

Wyposażenie:
W tym miejscu należy wspomnieć o kilku dodatkowych elementach. Pierwszym jest szereg sensorów, które miały pomóc mu w wykrywaniu ruchu wroga w trakcie misji rozpoznawczych. Można je podzielić na systemy pasywne (zdolne jedynie do odpierania sygnałów przychodzących) odpowiadające za skan dalekiego zasięgu. Opierają się więc na detektorach ciepła i fal radiowych. Normalnie tego typu technologia może być wykorzystywana podczas lotu z prędkością nadświetlną, ale wiąże się to z niezbyt dokładnym odczytem. Nomad dysponuje jednymi z najnowocześniejszych urządzeń i choć nadal nie do końca precyzyjne, odbierane sygnały są znacznie czystsze. System aktywny to natomiast typowa technologia radarowa.

Drugi stanowi komputer pokładowy. Jest to jeden z elementów Nomada, które Peter ograniczył zaraz po ucieczce okrętem. Zwyczajniej wolał nie ryzykować przypadkowego uaktywnienia jakichś systemów naprowadzających, które zwróciłyby uwagę Cerberusa. Aktualnie to prosta WI mogąca pełnić rolę nawigatora, autopilota oraz obsługująca podstawowe funkcje okrętu, w tym również wieżyczki GARDIAN. Dodatkowo jest na stałe zintegrowana z omni-kluczem Kinga, więc ten może wydawać jej polecenia nie będąc nawet w pobliżu korwety.

Trzecią są natomiast osłony. Z uwagi na lekką konstrukcję zdecydowano się na zastosowanie obu typów. Pierwszą barierę stanowi tarcza kinetyczna pełniąca rolę głównego systemu obronnego. Dla dodatkowego bezpieczeństwa, Nomada wyposażono również w technologię ablacyjną. Ta rozpościera się w przestrzeni między wierzchnim i wewnętrznym poszyciem. Jej głównym zadaniem jest bowiem ochrona pilota oraz napędu przed dużo lepiej penetrującą bronią laserową.

Na samym końcu należy wspomnieć o zasilaniu. Nomad to niezwykle kompaktowa maszyna, a pomimo tego wyposażona w sporą ilość najróżniejszych mechanizmów. Od strony konstrukcyjnej pojawiły się więc problemy z poborem energii oraz co równie istotne - radzeniem sobie z ciepłem towarzyszącym jej wytwarzaniu. Na szczęście prototypowy system Apex zapewnia bardzo skuteczny sposób uzupełniania mocy podtrzymującej kluczowe moduły statku. Chcąc jednak zabezpieczyć Nomada przed długimi odstępami między podróżami FTL, dokładnie nad generatorem osłon, zainstalowano niewielki reaktor fuzyjny H-3, który jest w stanie wytworzyć dostateczną ilość energii, by podtrzymać podstawowe systemy.
Wszystko to wiąże się jednak z ogromnymi ilościami generowanej podczas lotu temperatury. Początkowo usiłowano poradzić sobie z tym problemem wykorzystując pasy SRC, niestety te nie dawały pożądanych rezultatów. Konstruktorzy uświadamiając sobie, że nie mogą ciąć kosztów, zainstalowali na pokładzie system chłodzenia kropelkowego. Umieszczone nad zbiornikami paliwa butle wypełnione płynnym sodem skutecznie pochłaniają wszelką temperaturę, by następnie rozpylić je wraz z płynem poprzez specjalne dysze umieszczone pod dziobowymi silnikami manewrowymi.

Pomieszczenia:
Kokpit stanowi odizolowane, niewielkie pomieszczenie. W jego wnętrzu znajdują się łącznie trzy fotele ustawione na planie trójkąta: pierwszy dla pilota, drugi umieszczony obok urządzeń nawigacyjnych i trzeci przy panelu komunikacyjnym. W oparciu każdego siedziska znajduje się butla tlenowa, a pod nim hełm, który można podłączyć do niej specjalnymi przewodami. Wspomniane nakrycia głowy to również odpowiedniki podobnych kasków wykorzystywanych przez Przymierze. Wizjer jest więc zintegrowany z komputerem pokładowym i w miarę potrzeby wyświetla istotne informacje. Warto zaznaczyć, że sterujący Nomadem, ma ze swojej konsoli dostęp do wszystkich systemów okrętu. Dzięki temu jedna osoba wystarczy w zupełności do osiągnięcia pełnej efektywności pracy korwety. Obecność dodatkowej załogi po prostu odciąża pilota, pozwalając mu skupić się na bardziej istotnych kwestiach. Kokpit pełni również rolę kapsuły ratunkowej, która w wypadku poważnych zniszczeń statku, ma możliwość odłączenia się od reszty maszyny i tym samym zapewnienia choć części osób na pokładzie przetrwania.

Kajuty to jak łatwo się domyślić - przestrzeń sypialna dla załogi i ewentualnych pasażerów. Oczywiście brak miejsca skutecznie wyeliminował szansę na jakiekolwiek wygody, z tego powodu wszystko urządzono tu na żołnierską modłę. W rezultacie otrzymano dwa podłużne, wąskie pomieszczenia, każde po jednej ze stron korytarza łączącego kokpit z ładownią. W każdym zainstalowano dwie, umieszczone jedna nad drugą prycze. Oprócz nich znalazło się miejsce na zestaw szafek na wszelkiej maści bagaż podręczny, w tym jedna wzmacniana, służąca do przechowywania broni. Każde z pomieszczeń sąsiaduje również z jednym dodatkowym pokojem. W przypadku pierwszego jest to toaleta, która poza niewielką kabiną prysznicową, posiada standardowe wyposażenie. Druga kajuta sąsiaduje natomiast z lodówką i małą spiżarnią. Trudno znaleźć tam miejsce na cokolwiek poza hermetycznie pakowanymi racjami żywieniowymi. Wszelkie posiłki podgrzewa się w niewielkim urządzeniu będącym w rzeczywistości unowocześnioną wersją typowej mikrofalówki.
Z uwagi na ograniczoną przestrzeń i tym samym zrezygnowanie z miejsca pełniącego rolę gabinetu medycznego. Zdecydowano się na umieszczenie w części mieszkalnej naprawdę bogato wyposażonych apteczek. Zamontowane po jednej w każdej kajucie, stanowią bardziej torby lekarskie z prawdziwego zdarzenia. Wciąż, potrzeba osoby z jakąkolwiek wiedzą medyczną, by w pełni wykorzystać ich zawartość.

Przestrzeń ładunkowa to kolejna część Nomada, której nazwa zdradza wszystko. Trzeba przyznać, że jest to zaskakująco przestronna ładownia. Przy długości niecałych pięciu metrów i nieco mniejszej szerokości, tworzy niemal doskonale kwadratowy przedział. Z uwagi na kradzież fregaty przed ukończeniem prac, trudno stwierdzić, czy jest to efekt zamierzeń konstrukcyjnych, czy też miało stanowić miejsce dla dodatkowych pomieszczeń. W obecnej formie pozwala jednak znaleźć doskonałe zastosowanie dla Nomada w roli statku przemytniczego. Szczególnie, że w podłodze umieszczono sprytnie zakamuflowany schowek zdolny pomieścić nawet dorosłego przedstawiciela rasy ludzkiej, choć w niezbyt komfortowych warunkach. Można go otworzyć tylko z kabiny pilota, po czym to należy w przeciągu 30 sekund podejść do odblokowanej śluzy i zaciągnąć dźwignię pełniącą rolę blokady, inaczej mechanizm automatycznie się zamknie. W ten sposób złodziej, nawet przypadkowo aktywujący odpowiednią funkcję, wcale niekoniecznie musi zdać sobie sprawę z istnienia skrytki. Ostatnim elementem przestrzeni ładunkowej, jest okrągły właz o średnicy jednego metra, stanowiący jedyną drogę do sekcji Nomada, w której znajduje się jego napęd i generator osłon.
Jest to jednocześnie jedyna część statku, która w jakiś sposób oddaje osobowość właściciela. Ponieważ Nomad w gruncie rzeczy nadal był w fazie testów i konieczność dokonywania prac w trakcie samego lotu była częstym zjawiskiem, umieszczono tu pokaźną ilość różnej maści narzędzi. Wszystkie znaleźć można wewnątrz masywnych szafek przyspawanych do podłogi, tak by nie sprawiały kłopotów podczas lotu. Peter znalazł tu również miejsce dla swojego małego projektu, nad którym zaczął pracować w wolnych chwilach, a który w gruncie rzeczy przypadkiem zabrał ze sobą na ostatni lot testowy. Jest to być może dziwny widok, bo jednoślady zdały się stracić na użyteczności. Niemniej jednak Osprey to bardziej sposób na odstresowanie niż poważne przedsięwzięcie. Znalazło się również miejsce na spory kontener, w którym znajduje się dodatkowy komplet torped Hydra. Ostatecznie pozostawiając jeszcze mniej więcej połowę przestrzeni na wykorzystanie w dowolny sposób.

Korytarz serwisowy to pozornie nieistotne pomieszczenie, które jest niebywale ważnym elementem całej konstrukcji. Przede wszystkim dlatego, że stanowi jedyny sposób na dostanie się do napędu Nomada od wewnątrz. Innymi słowy w wypadku jakiejś awarii podczas lotu, mechanik będzie musiał właśnie za jego pośrednictwem dotrzeć do uszkodzonych urządzeń. Faktycznie ciągnie się od przestrzeni ładunkowej, aż do końca okrętu, ale jego część pod komorą reakcji jest odcięta podczas lotu, z uwagi na ogromne temperatury. Ciepło nie jest jednak jedynym czynnikiem napawającym niechęcią przed wejściem do niego. Kolejny stanowi wysokość, a raczej jej brak. Sufit i podłogę dzieli zaledwie metr, a to mocno utrudnia zachowanie wyprostowanej sylwetki. Dodatkowym elementem są trzy krótkie drabinki, które pozwalają dostać się do konkretnych części fregaty. Rozmieszczone kolejno prowadzą do generatora osłon, rdzenia z pierwiastkiem zero i napędu antyprotonowego.
Ostatnio zmieniony 9 lis 2013, o 22:08 przez Peter King, łącznie zmieniany 4 razy.
You called down the thunder, now reap the whirlwind.ObrazekObrazek[center]Theme Obrazek Voice Obrazek Outfit Obrazek Armor Obrazek NPC Obrazek GG: 7393255[/center][/size] Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12103
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Nomad

27 paź 2013, o 18:11

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Lot na przekazane im przez Rito - quarianina, który być może obserwował ich teraz, o ile z quariańskiego nieba jakieś okno wychodziło na ten kąt galaktyki - zajął pięć godzin. Gdy systemy statku poinformowały o dotarciu na miejsce, od razu nasuwało się na myśl, że pobyt na Omedze musiał nie przysłużyć się należącej do Petera łupinie - wedle galaktycznych map już do najbliższej gwiazdy było dość daleko - nie mówiąc już o najbliższym zamieszkanym układzie. Po krótkiej chwili radary podjęły jednak obecność jednego statku w okolicy. Wyglądało na to, że chociaż finalizacja katorżniczej eskapady zakamuflowanej pod przykrywką prostego zlecenia nie nastręczy najemnikom problemów.
Gdy Nomad zbliżył się na odpowiednią odległość, obca jednostka okazała się niewielkim, średnio uzbrojonym transportowcem o jednym ramieniu dokowania. Taką jednostkę doceniać mogli jedynie drobni kupcy i przemytnicy. Założywszy, że nie natknęli się na kram rozstawiony po środku niczego, mieli więc szczęście, bo to z przemytnikami zostali umówieni.
Transakcja przebiegła bardzo szybko i bezproblemowo, a nawet - niemal bez kontaktowo. Po zadokowaniu, na pokładzie Nomada szybko pojawiło się dwoje ludzi i turianin. Nieuzbrojeni intruzi niczym nie zasłużyli sobie jednak na miano napastników - bez wymieniania uprzejmości czy nazwisk poprosili o skierowanie do przestrzeni ładunkowej i wskazanie "towaru". Kiedy cztery skrzynie znalazły się już na drugim pokładzie, jeden z ludzi wręczył Peterowi dwa czipy - jeden zawierał dziesięć tysięcy kredytów i został przekazany bez słowa o brakującej paczce. Drugi miał na sobie dwa tysiące kredytów a jedynym komentarzem pozostało zwięzłe - Dla łącznika. - Cóż, Rito doczekał się od świata więcej po śmierci, niż zaoferowano mu za życia. Niczego nie sprawdzano, nie przeliczano - spotkanie wyglądało tak, jakby dwa statki wpadły na siebie zupełnie przypadkiem a załogi jedynie uwijały się, by polecieć każda w swoją stronę.
Nie minęło więc więcej niż dziesięć minut, a Nomad znów uszczelnił swój kadłub i oddalił się od bezimiennej jednostki nieznanej bandery. Peter nie zdążył nawet wprowadzić nowego kursu, a kilkanaście ostrzegawczych kontrolek rozpoczęło swój śpiew. Odczyty przez krótką chwilę ukazywały wyzwolenie dużych ilości energii tam, gdzie przed chwilą znajdowała się jednostka przemytników, a później jedynym obiektem na radarze pozostał Nomad. Drugi statek wyparował.
Dopiero wtedy rzuciło się Kingowi w oczy niewielkie urządzenie pozostawione przez kogoś w kącie kokpitu. Pobieżne oględziny zidentyfikowały je jako nadajnik. Zapewne obecność jego sygnału działała kojąco na zapalniki umieszczone skrzyniach. A gdy go zabrakło... Na odwrocie Peter znalazł niewielką plakietkę z wyrytą wiadomością.

Działam sześć godzin.
Pozdrowienia od Arii T'Loak.


Wyświetl wiadomość pozafabularną
Dolores
Awatar użytkownika
Posty: 147
Rejestracja: 24 lip 2012, o 23:45
Miano: Ali "Dolores" Portnoy
Wiek: 21
Klasa: strażnik
Rasa: człowiek
Zawód: najemniczka
Postać główna: Lillian Porter
Status: zbiegły "eksperyment" Cerberusa z zanikiem pamięci; była członkini londyńskiej organizacji przestępczej; rasistka
Kredyty: 16.070

Re: Nomad

28 paź 2013, o 00:59

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Dolores usiadła na chwilę pod prysznicem, dając ciepłej wodzie ściekać po nagim, chudym ciele. Było jej przyjemnie, jednak wiedziała, że to tylko chwila, po której znowu wróci myślami do swoich problemów. Kiedy wyszła, opatrzyła rany, których nabawiła się przez nierozwagę. Do bólu i szczypania była tak przyzwyczajona, że rzadko zwracała na niego uwagę. Ale to, co było najśmieszniejsze, to, że nie miała ani jednej blizny. Wszystko goiło się w zadziwiającym tempie i choć było to zastanawiające, nie moglo nie cieszyć.
Przebrała się w zwiewną sukienkę nieokreślonego, popielatego koloru i położyła się na dolnej pryczy. Miała w nosie przekazanie ładunku odbiorcom, zresztą była pewna, że Peter również nie ma ochoty jej oglądać.
Pomimo tabletki, nie była w stanie zasnąć. Organizm się uodparniał i potrzebna była dawka większa, niż normalna, a ona na rozrzutność pozwolić sobie nie mogła. Leżała, wpatrzona w punkt na ścianie i walczyła z pieczeniem oczu. Jej nieregularny oddech wskazywał na to, że nie radzi sobie z napływem emocji.
W takich chwilach żałowała, że opuściła Ziemię. Nie, planeta nie miała nic do rzeczy. Tu chodziło tylko i wyłącznie o Willarda. Wyrzeczenie się tego wszystkiego, co mu zawdzięczała, było najgorszą decyzją, jaką mogła kiedykolwiek podjąć. Niech to szlag.
Zaczęła zastanawiać się, dlaczego nie potrafi odczuć sympatii wobec pilota. Denerwował ją jego charakter czy zawiniła sytuacja, w której się znaleźli? A może nienawidziła wszystkich mężczyzn poza tym jednym, którego jako jedynego szanowała i...
Podkuliła nogi. Dokąd chce się teraz udać? Powrót na Ziemię nie wydawał się takim złym pomysłem... w sumie nie miała ich wiele.
ObrazekObrazek Obecny wygląd: http://oi41.tinypic.com/equnus.jpg + rękawice Ariake Tech. + tenisówki

A war in my mind
Dolores x Willard Theme
Lolita Theme
Peter King
Awatar użytkownika
Posty: 708
Rejestracja: 27 lut 2013, o 23:05
Wiek: 33
Klasa: Strażnik
Rasa: Człowiek
Zawód: Człowiek renesansu
Lokalizacja: Illium
Status: Freelancer, ex-sierżant Przymierza. Cerberus go nie lubi, bo ukradł im statek. Uważany za zmarłego.
Kredyty: 35.877
Medals:

Re: Nomad

28 paź 2013, o 09:05

- Mazel tov - mruknął pod nosem obracając w dłoni pozostawioną przez ludzi Arii wiadomość. Peter oczywiście spodziewał się podobnej zagrywki, bo inaczej po co w ogóle mieliby ich puszczać wolno? Oczywiście był bardziej skłonny przypuszczać, że asari spodziewa się wzajemnego wyrżnięcia obu partii w momencie wymiany, ale skoro do tego nie doszło ...
King postanowił rozegrać to ostrożnie, dlatego kiedy tylko znalazł się w swoim fotelu w pierwszej kolejności rozpoczął skanowanie wnętrza Nomada, w razie czego zakłócając wszystkie sygnały wychodzące i przychodzące. Skoro robota była skończona, to on i Dolores siłą rzeczy również stawali się zbędni. Coś podpowiadało mu jednak, że gdyby znaleźli się na celowniku "Królowej", nie otrzymaliby dość czasu by się co do tego zorientować. Zgodnie z jego przewidywaniami, Nomad był więc czysty jak łza. Właśnie wtedy na pulpicie rozbłysła ikona informująca o próbie komunikacji. Nic nowego w przestrzeni kosmicznej, być może ktoś chciał ostrzec go przed czającym się za rogiem niebezpieczeństwem? Ostatecznie w Systemach Terminusa tych nie brakowało. Jak się okazało przelatujący nieopodal frachtowiec był na tyle miły, że podzielił się z Kingiem kilkoma informacjami, w tym jedną dotyczącą sygnału SOS nadanego z powierzchni Haestromu. Prawdę powiedziawszy średnio kojarzył planetę, ale szybkie sprawdzenie informacji w extranecie dało mu obraz całej sytuacji. Był bezrobotny, a to stanowiło wręcz wymarzoną okazję do zarobku i to co lepsze z dala od kolejnego cywilizacyjnego mrowiska.
Jeśli jednak miał komuś pomóc, a nie samemu potrzebować ratunku, musiał wcześniej się przygotować. To natomiast oznaczało dwie rzeczy, załatwienie lepszego sprzętu i zorganizowanie kogoś do współpracy. Tym razem jednak profesjonalisty, nie jakiejś przybłędy poznanej przypadkowo w barze.
Jego palce jakby samodzielnie zaczęły przeskakiwać po mieniących się na pomarańczowo oknach dialogowych, które zmaterializowały się tuż pod jego nosem. Całą trasę miał już poukładaną w głowie, ale teraz interesował go tylko pierwszy przystanek: Mgławica Orła - Korlus.
Wymarzone miejsce do zatroszczenia się przynajmniej o odpowiednie wyposażenie. Kiedy skończył, chwycił za ster i pokierował Nomada w kierunku najbliższego przekaźnika masy. Kilka skoków później był już u celu. Właśnie wtedy postanowił udać się do kajuty, którą zajęła Dolores.
- Jesteśmy na Korlusie, muszę zrobić małe zakupy - rzucił otwierając swoją szafkę i wyjmując obie sztuki broni. - Nie potrwa to długo, więc jeśli chcesz się przyłączyć to radzę decydować szybko. Później odstawie cię gdziekolwiek zechcesz.
Nie czekał nawet na odpowiedź. Po prostu wyszedł, wrócił do kokpitu i rozpoczął procedurę lądowania.

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Ostatnio zmieniony 28 paź 2013, o 13:49 przez Peter King, łącznie zmieniany 1 raz.
You called down the thunder, now reap the whirlwind.ObrazekObrazek[center]Theme Obrazek Voice Obrazek Outfit Obrazek Armor Obrazek NPC Obrazek GG: 7393255[/center][/size] Wyświetl wiadomość pozafabularną
Dolores
Awatar użytkownika
Posty: 147
Rejestracja: 24 lip 2012, o 23:45
Miano: Ali "Dolores" Portnoy
Wiek: 21
Klasa: strażnik
Rasa: człowiek
Zawód: najemniczka
Postać główna: Lillian Porter
Status: zbiegły "eksperyment" Cerberusa z zanikiem pamięci; była członkini londyńskiej organizacji przestępczej; rasistka
Kredyty: 16.070

Re: Nomad

28 paź 2013, o 13:46

Kiedy do pomieszczenia wszedł Peter, nie zadała sobie nawet trudu, by obrócić się w jego kierunku. Słuchając propozycji, stukała długimi palcami o ścianę, skulona na łóżku jeszcze dłuższą chwilę po tym, gdy mężczyzna udał się do kokpitu.
"Odstawię cię, gdziekolwiek zechcesz" - musiał to ciągle powtarzać i uświadamiać jej, że sama nie wie, jakie ma plany?
Jeśli chodziło o zakupy, to nie była pewna, czy czegoś koniecznie potrzebuje. Może jakieś standardowe zaopatrzenie, chyba, że coś bardzo rzuciłoby się jej w oczy. Dolores - owszem - była kobietą, ale mania kupowania była jej dość obca. Nigdy natomiast nie miała okazji zobaczyć Korlusu i nie zapowiadało się na to, aby miała tu kiedykolwiek jeszcze trafić. Miała więc do wyboru: dalej się nad sobą użalać (nęcąca opcja) lub ruszyć dupę na zewnątrz (słuszniejsza).
Z ociąganiem wstała z pryczy. Z tego co wiedziała, na planecie panował znaczny upał, więc nie sięgnęła po kurtkę. Może i przydałoby się założyć jakiś pancerz - w końcu miejsce to słynęło z morderstw - ale chwilowo było jej wszystko jedno, pozostała więc tylko w delikatnej sukience przewiązanej paskiem.
Wytarła zaczerwienione oczy i palcami rozczesała nadal wilgotne włosy, które przyklejały się jej do odsłoniętych, raczej kościstych ramion. Bez słowa weszła do kokpitu i usiadła w wolnym fotelu, z obojętnością patrząc przed siebie.
ObrazekObrazek Obecny wygląd: http://oi41.tinypic.com/equnus.jpg + rękawice Ariake Tech. + tenisówki

A war in my mind
Dolores x Willard Theme
Lolita Theme
Peter King
Awatar użytkownika
Posty: 708
Rejestracja: 27 lut 2013, o 23:05
Wiek: 33
Klasa: Strażnik
Rasa: Człowiek
Zawód: Człowiek renesansu
Lokalizacja: Illium
Status: Freelancer, ex-sierżant Przymierza. Cerberus go nie lubi, bo ukradł im statek. Uważany za zmarłego.
Kredyty: 35.877
Medals:

Re: Nomad

29 paź 2013, o 08:50

Chodziło o ostrożność, którego nabawił się dzięki swoim doświadczeniom na Omedze, albo po prostu zwykły ludzki rozsądek (o jakiego posiadanie wcześniej się nie podejrzewał), ale ani myślał w ogóle przechodzić obok jakiejkolwiek knajpy, a tych w bazie Błękitnych Słońc nie brakowało. Zbyt mało korzyści - zbyt wielkie ryzyko kłopotów. Dlatego też swe kroki skierował od razu ku dokach, gdzie czekał na niego Nomad.
Na szczęście Dolores postanowiła mu towarzyszyć i sama widocznie nie miała ochoty na zwiedzanie, więc wszystko poszło szybko, sprawnie, a przede wszystkim bez komplikacji. Nim w ogóle się obejrzyli, znajdowali się już na pokładzie. Peter wcześniej udał się jeszcze do jednej z kajut, gdzie póki co zostawił swój pancerz i ruszył w kierunku kokpitu, od razu siadając za sterem i rozpoczynając procedurę startową.
- I jak, zdecydowałaś się już gdzie chcesz lecieć? - O ile opuszczenie atmosfery planety tego nie wymagało, o tyle do obrania dalszego kursu potrzebował usłyszeć od dziewczyny konkrety. - Obiecałem odstawić cię gdzie tylko zechcesz, nie że pozwolę zastanawiać się nad tym przez najbliższy tydzień.
Skupił się na pilotowaniu, jakby pozwalając jej wreszcie coś z siebie wydusić. W końcu wyraźnie jednak stracił cierpliwość i dodał:
- Sam planuję odwiedzić Cytadelę - nie żeby ta sugestia porażała subtelnością, ale przy odrobinie szczęścia Dolores pójdzie mu na rękę i nie zmusi do nadrabiania drogi. To nie tak, że po tych zakupach zostało mu sporo kredytów do marnowania ich na paliwo.
You called down the thunder, now reap the whirlwind.ObrazekObrazek[center]Theme Obrazek Voice Obrazek Outfit Obrazek Armor Obrazek NPC Obrazek GG: 7393255[/center][/size] Wyświetl wiadomość pozafabularną
Dolores
Awatar użytkownika
Posty: 147
Rejestracja: 24 lip 2012, o 23:45
Miano: Ali "Dolores" Portnoy
Wiek: 21
Klasa: strażnik
Rasa: człowiek
Zawód: najemniczka
Postać główna: Lillian Porter
Status: zbiegły "eksperyment" Cerberusa z zanikiem pamięci; była członkini londyńskiej organizacji przestępczej; rasistka
Kredyty: 16.070

Re: Nomad

29 paź 2013, o 09:57

Aż ciężko uwierzyć, że nikt nie palił się do obicia któremuś z nich mordy... a może chęci były, tylko zbyt szybko zniknęli z powierzchni planety?
W każdym razie Dolores zasiadła z podkulonymi nogami w fotelu obok pilota i już miała się odezwać, kiedy Peter zaczął mówić. Pozwoliła mu skończyć.
Cytadela... tak, to przemknęło jej przez myśl. A jednak słowa Kinga nieco ułatwiły jej wybór.
- Po co te nerwy? - spytała z radosną obojętnością. - Wiem, gdzie chcę lecieć – rzekła pewnym tonem, choć w środku już tak przekonana nie była. - Widzisz, dość mam już stacji pełnych obcych, więc niestety nie będziesz mógł liczyć na moje towarzystwo na Cytadeli. - W jej głosie nie można było nie wyczuć dozy sarkazmu. Odczekała chwilę, zanim wypowiedziała cel swojej podróży: - Tokio – dała wybrzmieć temu słowu z należytą powagą. - Byłeś kiedyś w Tokio? - spytała niemal przyjaźnie, wstając z fotela. Nim wyszła z kokpitu, dodała całkiem szczerze: - To naprawdę piękne miasto.

Nie była skończoną estetką, ale rzeczywiście jej wizyta w Japonii u boku Willarda otworzyła ją na urok tego miejsca. Skoro zrobiło ono na niej takie wrażenie, może odnajdzie tam odrobinę szczęścia? Tylko troszeczkę, niewiele chciała.
Weszła do kajut, przeciągnęła się i usiadła na pryczy. Dawno nie miała okazji poczytać. Sięgnęła do torby i wyjęła podniszczoną książkę z napisem na okładce: "Portret Doriana Graya".
ObrazekObrazek Obecny wygląd: http://oi41.tinypic.com/equnus.jpg + rękawice Ariake Tech. + tenisówki

A war in my mind
Dolores x Willard Theme
Lolita Theme
Peter King
Awatar użytkownika
Posty: 708
Rejestracja: 27 lut 2013, o 23:05
Wiek: 33
Klasa: Strażnik
Rasa: Człowiek
Zawód: Człowiek renesansu
Lokalizacja: Illium
Status: Freelancer, ex-sierżant Przymierza. Cerberus go nie lubi, bo ukradł im statek. Uważany za zmarłego.
Kredyty: 35.877
Medals:

Re: Nomad

29 paź 2013, o 11:58

Oczywiście jego pierwszym odruchem na komentarz Dolores odnośnie Cytadeli oraz jego nerwów była raczej kąśliwa uwaga na temat tego, że i tak nie miał zamiaru tam zostawać. Z całą pewnością stanowiąca tylko epilog do pięknej mieszanki sporej dozy sarkazmu i czarnego humoru. Kiedy jednak Dolores wspomniała o Tokio, pilot stwierdził, że po prostu nie ma sensu i ugryzł się w język.
- Nie, nie miałem przyjemności - dodał tylko słysząc odgłos zamykających się za Dolores drzwi.
Fakt, nadal był na nią zdenerwowany, ale to wcale nie pozwalało mu zachowywać się jak skończony kretyn. Poza tym Ziemia ... zabawne, ale nawet dla kolonisty, który na domiar złego większość życia spędził w przestrzeni kosmicznej, ta planeta nie była jak każda inna. Podczas służby odwiedził ją tylko dwukrotnie, kiedy ukończył szkolenie i drugi raz podczas treningowych manewrów wojskowych. Zawsze czuł jak z nerwów ściska mu żołądek. Nie wiedział czy to kwestia faktycznego pola grawitacyjnego, czy tego, które tworzyło się w jego własnej głowie, ale nie ulegało wątpliwości, że miejsce pochodzenia rasy ludzkiej, nawet jego nastrajało w ten specyficzny sposób, którego nie doświadczył nigdzie indziej. Asteria była tylko epizodem, nawet jeśli to tam się urodził i wychował. Zupełnie jak osiedle na przedmieściach wielkiej metropolii, której nigdy nie dane było mu zobaczyć z bliska, ale której wieżowce bez problemu mógł dostrzec na horyzoncie - nic więcej. Sam preferował przestrzeń kosmiczną ponad stały grunt pod nogami, ale nie ulegało wątpliwości, że gdyby gdzieś miał osiedlić się na stałe, nie musiałby długo się zastanawiać.
Te i wiele innych myśli krążyły mu po głowie, kiedy Nomad wykonał ostatni już skok przez Przekaźnik Charona, a oczom Petera ukazała się Ziemia. Ten jeden raz postanowił się nie spieszyć, pozwalając by okręt jednostajnym, niezbyt szybkim lotem osiągnął swój cel. Kiedy tylko znalazł się dostatecznie blisko, by móc dostrzec Windę Orbitalną, nadał komunikat z prośbą o pozwolenie na lądowanie, a kiedy ta została pozytywnie rozpatrzona, posadził bezpiecznie maszynę na przydzielonym mu lądowisku.
Odetchnął po długim locie i odczekał krótką chwilę, nim udał się do kajuty, w której znajdowała się Dolores.
- Jesteśmy na miejscu - oznajmił z uśmiechem na twarzy i ruszył w kierunku rampy. W zasadzie sam chciał na moment wyjść z Nomada i zaciągnąć się odrobiną ziemskiego powietrza, nim ponownie ruszy w drogę. Raczej nie prędko będzie miał ku temu okazję.
You called down the thunder, now reap the whirlwind.ObrazekObrazek[center]Theme Obrazek Voice Obrazek Outfit Obrazek Armor Obrazek NPC Obrazek GG: 7393255[/center][/size] Wyświetl wiadomość pozafabularną
Dolores
Awatar użytkownika
Posty: 147
Rejestracja: 24 lip 2012, o 23:45
Miano: Ali "Dolores" Portnoy
Wiek: 21
Klasa: strażnik
Rasa: człowiek
Zawód: najemniczka
Postać główna: Lillian Porter
Status: zbiegły "eksperyment" Cerberusa z zanikiem pamięci; była członkini londyńskiej organizacji przestępczej; rasistka
Kredyty: 16.070

Re: Nomad

29 paź 2013, o 22:46

Od kiedy tylko ruchy statku zaczęły wskazywać na rozpoczęcie procesu lądowania, zawiesiła wzrok na tekście książki, zaprzestając czytania. Powinna była przejść się do kokpitu, ogarnąć wzrokiem Ziemię, ale trochę się... bała. Nie chciała czuć się zawiedziona. W ogóle może źle wybrała cel podróży? Robi sobie nadzieję, idealizuje wspomnienia, a może to jeden pies, czy jest tu, na Cytadeli, czy na Omedze? Problem leży pewnie w niej, a nie miejscach. Na szczęście z zamyślenia wyrwał ją Peter ze swoją nowiną.
„Ciekawe, czy uśmiecha się dlatego, że więcej mnie nie zobaczy” - zmrużyła podejrzliwie oczy, ale natychmiast wstała z pryczy, wpakowała książkę do torby i zabierając wszystkie swoje rzeczy, ruszyła, by opuścić Nomada raz na zawsze.

Wyświetl wiadomość pozafabularną
ObrazekObrazek Obecny wygląd: http://oi41.tinypic.com/equnus.jpg + rękawice Ariake Tech. + tenisówki

A war in my mind
Dolores x Willard Theme
Lolita Theme
Peter King
Awatar użytkownika
Posty: 708
Rejestracja: 27 lut 2013, o 23:05
Wiek: 33
Klasa: Strażnik
Rasa: Człowiek
Zawód: Człowiek renesansu
Lokalizacja: Illium
Status: Freelancer, ex-sierżant Przymierza. Cerberus go nie lubi, bo ukradł im statek. Uważany za zmarłego.
Kredyty: 35.877
Medals:

Re: Nomad

29 paź 2013, o 23:33

Przechodził się właśnie po lądowisku kiedy Dolores wreszcie pozbierała wszystkie swoje rzeczy i opuściła pokład statku. Nie popędzał jej, tych kilka chwil i tak nie zrobiłoby różnicy. Nie miał również zamiaru tracić za wiele czasu na przydługawe pożegnania. Padło więc mało oryginalne "uważaj na siebie", pojawił się jakiś uśmiech i odprowadzenie dziewczyny wzrokiem, aż do momentu kiedy zniknęła mu z pola widzenia.
Mimo wszystko miał nadzieję, że nie wpakuje się w kłopoty. Kto wie, jeśli kiedyś wróci na Ziemię, może potrzebować przewodnika ... tylko dlaczego sama ta myśl wywołała ciarki na jego plecach? Cała ta przygoda na Omedze z pewnością nie należała do najprzyjemniejszych, ale kiedy miał ją już za sobą, wolał obrócić wszystko w żart, niż wspominać z trwogą, to zdecydowanie nie było w jego stylu.
Jakkolwiek cała ta wyprawa i możliwość odwiedzenia Ziemi napawały go sentymentem, musiał wreszcie uznać, że najwyższa pora ruszać w dalszą drogę. Nawet tak duża planeta zdawała się być dla niego zbyt mała i dopiero ponowne znalezienie się w nieskończonej pustce kosmosu pozwoliły mu poczuć się jak w domu. Jakkolwiek chciałby jednak spędzić w niej jeszcze nieco więcej czasu, ktokolwiek potrzebował pomocy na Haestromie, na pewno nie miał zamiaru na nią za długo czekać. King zadbał już o nowy sprzęt, ale to nadal nie zmieniało faktu, że potrzebował jakiegoś wsparcia. Dla odmiany uznał jednak, że przyda się ktoś o nieco wyższych standardach moralnych. Z tego powodu uznał Cytadelę za odpowiednie miejsce do poszukiwań. Zresztą skoro już zabrał się w tą nader sentymentalną podróż, mógł równie dobrze odwiedzić rozsławiony pępek wszechświata.
Cytadela podobnie jak Ziemia stanowiła ledwie epizod w jego życiu. Fakt, przy pierwszym razie była spektakularna, przy kolejnych jednak traciła w jego oczach. Choć może wynikało to z faktu, że zdarzyło mu się przechadzać po jej pokładzie i szybko zrozumieć ile syfu można tam znaleźć. Na szczęście tym razem również chciał zabawić tu tylko chwilę. Pojawił się w okolicy z konkretnego powodu i nie planował, by ten pochłonął zbyt wiele jego czasu. Póki co uruchomił jednak swój omni-klucz, rozpoczął wstukiwanie jakiejś wiadomości, a sam skierował się ku jednemu z okolicznych klubów.

Wyświetl wiadomość pozafabularną
You called down the thunder, now reap the whirlwind.ObrazekObrazek[center]Theme Obrazek Voice Obrazek Outfit Obrazek Armor Obrazek NPC Obrazek GG: 7393255[/center][/size] Wyświetl wiadomość pozafabularną
Malcolm Boulevard
Awatar użytkownika
Posty: 73
Rejestracja: 6 lip 2012, o 14:33
Miano: Malcolm Boulevard
Wiek: 24
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kapral
Kredyty: 15.000

Re: Nomad

2 lis 2013, o 16:15

Tak jak to zostało umówione Malcolm po przygotowaniu się do wędrówki zebrał się w drogę do portu kosmicznego. Tam po pewnym czasie odnalazł wspomniany statek Petera. Przy małej pomocy rzecz jasna. Sam zapewne by nie dał rady i krążyłby po tym miejscu całą wieczność. Co w ogóle zabrał ze sobą? Parę dodatkowych, niezbędnych rzeczy jakie spakował do zwykłej torby, zaś w druga zawierała po kolei jego pancerz, a na drugim dnie broń. W końcu jakoś musiał to ze sobą nosić. Kiedy wchodzili na pokład Malcolm miał okazję przyjrzeć się tej jednostce. Nie była ogromnych rozmiarów, ale za to z pewnością była zwrotniejsza od takich krążowników. Dodatkowo załoga musiała być mała. Chyba, że... tylko we dwójkę tym polecą? Hm... skoro Peter sam dawał radę to we dwóch pójdzie jeszcze łatwiej.
-A jest tu w ogóle toaleta?- postanowił się tak zapytać jednocześnie z ciekawości, bo byłaby potrzebna, a po drugie, żeby na początek już rozluźnić nieco atmosferę. Na razie trzymał się za Peterem, bo osobiście nie znał planów tego statku. Mógł więc łatwo się zgubić.
Peter King
Awatar użytkownika
Posty: 708
Rejestracja: 27 lut 2013, o 23:05
Wiek: 33
Klasa: Strażnik
Rasa: Człowiek
Zawód: Człowiek renesansu
Lokalizacja: Illium
Status: Freelancer, ex-sierżant Przymierza. Cerberus go nie lubi, bo ukradł im statek. Uważany za zmarłego.
Kredyty: 35.877
Medals:

Re: Nomad

2 lis 2013, o 17:11

- Witam na pokładzie - Peter stał tuż przy opuszczanej rampie, zapraszając Malcolma na pokład. Kiedy żołnierz znalazł się już u jej szczytu klepnął go po przyjacielsku w ramie, przy okazji nieco popychając go w kierunku wnętrza. Widać uznał, że nie ma już sensu kłopotać się subtelnościami. - Oto Nomad. Zupełnie przypadkiem udało ci się trafić na najnowocześniejszy kawałek sprzętu jaki lata po znanej ludzkości galaktyce. Jest mały, fakt, ale biorąc pod uwagę ilość zainstalowanego na nim sprzętu, koszt skonstruowania tego cudeńka zawstydziłby nawet stocznie Przymierza.
Mówił wędrując jednocześnie krótkim korytarzem prowadzącym do ładowni. Chciał zacząć od tyłu, tak by skończyć na kokpicie i od razu ruszyć w drogę. Ewentualnie chodziło też o to, że odczuł potrzebę pochwalenia się Ospreyem.
- Mój mały projekt - wskazał na sam korpus jednośladu stojącego w rogu ładowni, brak założonych kół i rozebrane na części zawieszenie początkowo mogły utrudniać poznanie, że stał przed nim tak niespotykany kawałek sprzętu jakim obecnie był motor, ale nawet dla nieobeznanej z mechaniką osoby, w końcu stawało się to jasne. - Kto wie, jeśli zabawisz tu dostatecznie długo, dam ci zabrać go na kilka rundek wokół prezydium, kiedy już oczywiście skończę przy nim pracować. W sumie nie zostało tego wiele, mała kalibracja układu zawieszenia, wymiana kilku szczęści i może nowy lakier.
Opowiadał jeszcze chwilę o obecnych tu narzędziach i innych mniej lub bardziej istotnych szczegółach, następnie kierując się w stronę kajut. O dziwo właśnie wtedy Malcolm zadał pytanie i Peter odpowiedział mu swoim słynnym uśmiechem.
- Doskonałe wyczucie czasu - wskazał drzwi po swojej prawej, następnie je otwierając i pokazując niewielki pokoik z dwiema pryczami oraz zestawem szafek. - Tu śpimy i tu masz również toaletę - wskazał przejście do kolejnego pomieszczenia. - Sam śpię w tej konkretnej, druga wygląda podobnie, z tą różnicą że sąsiaduje ze spiżarnią. Możemy dzielić tą, albo się podzielić, dla mnie wszystko jedno. W szafkach możesz składować swoje graty, przy czym obowiązują te same zasady co na wojskowych okrętach - to mówiąc skinął głową w kierunku jednej, wyraźnie solidniejszej stojącej w rogu kajuty. - Podczas lotu wszelka broń palna jest zabezpieczona w środku. To nie kwestia zaufania, po prostu nikt, nawet ja nie noszę na pokładzie choćby pistoletu. Zresztą służysz w Przymierzu, to nie powinno być coś nowego. Tymczasem leć do tego kibla, wolałbym żeby nie ulało ci się na podłogę. Kiedy skończysz znajdź mnie w kokpicie. Na prawo od wejścia.
Pilot wyszedł, następnie kierując się do wspomnianego wcześniej pomieszczenia. Kiedy Malcolm pozałatwiał swoje sprawy i wreszcie do niego dołączył, kontynuował monolog.
- Nie wiem czy w Przymierzu nadal uczą choćby podstaw nawigacji w ramach szkolenia. Jeśli tak zajmiesz to miejsce i pomożesz mi w pilotowaniu. Jeśli nie, możesz usiąść przy panelu komunikacyjnym tuż obok - schylił się pod fotel i wyciągnął hełm, następnie rzucając go żołnierzowi. - Gdyby zrobiło się gorąco lepiej żebyś od razu włożył go na siebie. W siedzeniach znajduje się butla tlenowa, więc gdyby doszło do rozszczelnienia kokpitu przynajmniej nie będziesz musiał martwić się oddychaniem.
Zamilkł na moment, jakby próbując poukładać sobie wszystko w głowie i zastanowić co jeszcze może dodać.
- Nomad został skonstruowany tak, żebym mógł kontrolować wszystko ze swojego fotela, więc nawet jeśli nie znasz się na niczym co mogłoby przydać nam się podczas lotu, bez obaw, sam dostarczę nas na Haestrom. Bo ponieważ jeszcze się za dobrze nie znamy, wolałbym żebyś większość czasu spędzał w kokpicie. Przy rozmowie czas szybciej nam zleci, a i ja nie będę musiał martwić się, że kręcisz się po moim pokładzie, przy okazji coś psując.
Kolejny uśmiech przerwał tą już zdecydowanie dłużącą się wypowiedź. Peter średnio się tym jednak przejmował, o czym jak o czym, ale akurat o Nomadzie mógł gadać w nieskończoność. Pewnie zresztą by tak zrobił, gdyby nie fakt, że czas ich naglił.
- Masz jeszcze jakieś pytania, czy jesteś gotowy? Dostaliśmy już pozwolenie na start, więc o ile wszystko jest jasne, zajmuj miejsce, zapinaj pasy i pomachaj Cytadeli na do widzenia.
You called down the thunder, now reap the whirlwind.ObrazekObrazek[center]Theme Obrazek Voice Obrazek Outfit Obrazek Armor Obrazek NPC Obrazek GG: 7393255[/center][/size] Wyświetl wiadomość pozafabularną
Malcolm Boulevard
Awatar użytkownika
Posty: 73
Rejestracja: 6 lip 2012, o 14:33
Miano: Malcolm Boulevard
Wiek: 24
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kapral
Kredyty: 15.000

Re: Nomad

2 lis 2013, o 19:25

Kiedy obaj znaleźli się na pokładzie Malcolm miał okazję wysłuchać długiego monologu Petera na temat owej jednostki. Przyda mu się to. Zakładając, że mają Nomadem, bo tak nazywał się okręt, dolecieć na Haestrom gdzie czeka ich nie lada zadanie to Malcolm powinien chyba wiedzieć co i jak. W końcu trochę czasu tu spędzi. Peter zaczął przyjacielskim gestem do tego lekko popychając go do wnętrza statku. Malcolmowi nic do tego nie było. W gruncie rzeczy spieszyło im się. Sygnał SOS oznaczał, że ktoś ma kłopoty, a im szybciej się uwiną ze sprawami tu tym szybciej wyruszą na ewentualną pomoc. Ze słów Petera wynikało, że choć ta jednostka kosmiczna jest mała to nieźle wyposażona. Szli przez mały korytarzyk. Malcolm był już do takich przestrzeni przyzwyczajony gdy na pokładzie Gilberta musiał czasami pomagać głównemu inżynierowi. Ile to oni się przeciskali przez przestrzenie między pomieszczeniami, szyby wentylacyjne i tak dalej. Jednym razem spadł na rurę. Nie dość, ze nieco ją wtedy zniekształcił to jeszcze sam nabawił się złamania biodra. W tym momencie Malcolm i Peter szli korytarzem, aż wreszcie mężczyzna pokazał mu coś co sam nazywał swoim małym projektem. Z początku nie rozpoznał urządzenia czy tam pojazdu, jednak z czasem pewne kształty zaczęły mu podpowiadać co to jest. Tak czy siak gołym okiem widać było, że to pojazd jednośladowy. Rozmówca wspomniał nawet, że jeśli Malcolm zabawi tu wystarczająco długo to być może da mu pojeździć nim. Byłoby fajnie wypróbować takie cacko. Z drugiej strony byłyby to testy polowe bez żadnych zabezpieczeń. Takie są najlepsze! Wysłuchał jeszcze przez następną chwilę mężczyzny na temat rzeczy w tym pomieszczeniu. Ruszyli więc dalej gdy tylko skończył. Z pewnością miał jeszcze parę rzeczy do pokazania. Jak zapytał się o toaletę to okazało się, że ma niezłe wyczucie czasu. Jego przewodnik pokazał mu teraz kajuty. Były cztery łóżka rozdzielone na dwa pomieszczenia. Jedno ma spiżarnie, drugie toaletę. Wysłuchał jeszcze uważnie wszystkiego co miał mu do powiedzenia, a potem Malcolm poszedł załatwić swoje potrzeby. Po zakończonej sprawie mężczyzna położył swoje rzeczy na wolnym łóżku w kajucie sąsiadującej z toaletą. Z głodu nie umrze, ale jeśli kiedyś zachce mu się do kibla to woli mieć bliziutko! Zgodnie ze wskazówkami Petera dotarł do kokpitu gdzie ten na niego już czekał. Miał dobry refleks i udało mu się chwycić rzucony ku niemu hełm.
-Dzięki. Założę się, że chciałeś sprawdzić czy jednak nie oberwę.- uśmiechnął się nieco chwytając mocno hełm. Czy znał się na pilotażu? Peter miał w tym rację, ze w Przymierzu każdego uczą przynajmniej podstaw pilotażu aby był w stanie w razie czego samemu sterować pojazdem latającym. To było normalne, że każdy powinien był to opanować. Przygody w przestrzeni kosmicznej lub na innych planetach tego wymagały. W końcu jak miałby uciec zagubiony rekrut z planety gdyby nie potrafił sterować swym promem? No cóż...
-Innymi słowy nie umrzemy od razu.- zażartował sobie nieco gdy wspomniano mu o butlach tlenowych pod siedzeniami. Malcolm co nieco pamiętał o sterowaniu takimi maszynami, więc zajął miejsce jako drugi pilot. Czy miał jeszcze jakieś pytania? Hm... w sumie jedno przychodziło um do głowy.
-Jedno z pewnością mam. Czy ty jesteś gotowy?- ogólnie chciał na swój sposób w tym momencie zakomunikować, że sam jest już gotowy do wystartowania. Rozsiadł się na siedzeniu przygotowując jednocześnie do startu tej maszyny. Po chwili czekał już tylko na Petera.
Peter King
Awatar użytkownika
Posty: 708
Rejestracja: 27 lut 2013, o 23:05
Wiek: 33
Klasa: Strażnik
Rasa: Człowiek
Zawód: Człowiek renesansu
Lokalizacja: Illium
Status: Freelancer, ex-sierżant Przymierza. Cerberus go nie lubi, bo ukradł im statek. Uważany za zmarłego.
Kredyty: 35.877
Medals:

Re: Nomad

3 lis 2013, o 13:22

Oczywiście w pierwszej chwili chciał rzucić jakiś średnio oryginalny tekst rodem z filmów w stylu "urodziłem się gotowy", ale szybko uznał, że to byłaby przesada nawet jak na jego standardy.
- Oczywiście - zupełnie jakby fakt, że miał już na sobie kombinezon, siedział w fotelu pilota, a za jego plecami jarzyły się panele pełne wykresów, tabel i liczb, które laika mogłyby przyprawić o zawrót głowy, nie mówiły same za siebie. - Czekając na twoje przybycie zdążyłem już przygotować Nomada do lotu i wybrać odpowiedni kurs. Jak się okazuje czeka nas podróż pełna wrażeń przez Układy Terminusa. Po drodze zaliczymy nawet Illium oraz Omegę. Mam jednak zamiar dolecieć na Haestrom w jednym kawałku, zachowamy więc dystans.
Następnie zostało mu tylko obrócić fotel, tak by ustawił się w odpowiedniej pozycji i uruchomić silnik. Wszystkie systemy aktywowały się bez choćby zająknięcia. W pierwszej kolejności rozjarzył się rdzeń pierwiastka zero, a chwilę później powstała w napędzie energia wystrzeliła ich w przestrzeń kosmiczną. Peter starał się rzecz jasna kontrolować. Na Cytadeli jego popisowe akrobacje raczej nie spotkałyby się z aprobatą SOC, a wolał ograniczyć się póki co do jednej stacji na którą nie ma już wstępu. Pokierowany przez kontrolę lotu odpowiednim tunelem powietrznym, skutecznie przemknął między otaczającymi siedzibę rady istną armadą wojskowych, handlowych i rzecz jasna cywilnych pojazdów, by chwilę później znaleźć od niej na tyle daleko, by móc przestać się kontrolować. Prędkości rozwijane przez Nomada były oszałamiające i dla osoby, która nie zdążyła się do nich przyzwyczaić to charakterystyczne uczucie obiadu wędrującego wbrew wszelkim znanym regułą ku górze przewodu pokarmowego, towarzyszyło im na każdym kroku. Na szczęście osiągając pierwszy przekaźnik masy, King zdjął nogę z gazu.
- Wybacz, chyba nieco mnie poniosło. Nie przekręciłeś się tam jeszcze? - Spytał nie odwracając jednak wzroku, pozostając skupionym na pilotażu. Widać tym razem wolał nie polegać na komputerze pokładowym. - Jesteśmy właśnie na terenie Pustkowia Minosa. Kolejny skok rzuci nas wprost w Układy Terminusa, zdarzyło ci się kiedyś zapuścić tak daleko od domu?
You called down the thunder, now reap the whirlwind.ObrazekObrazek[center]Theme Obrazek Voice Obrazek Outfit Obrazek Armor Obrazek NPC Obrazek GG: 7393255[/center][/size] Wyświetl wiadomość pozafabularną
Malcolm Boulevard
Awatar użytkownika
Posty: 73
Rejestracja: 6 lip 2012, o 14:33
Miano: Malcolm Boulevard
Wiek: 24
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kapral
Kredyty: 15.000

Re: Nomad

4 lis 2013, o 18:49

Kiedy Peter nawijał cały czas o swoich przygotowaniach Malcolm wziął się za własne. Taki start to nie zwykła zabawa. Każdemu coś mogło się stać w trakcie lotu, jeśli nie było się odpowiednio przygotowanym. W międzyczasie dowiedział się, że zanim dolecą do Haestrom mają przed sobą jeszcze kilka dodatkowych celów podróży. Takich jak chociażby Illium. W sumie o tym wiedział wcześniej. Omega była jednak dla niego nowością jeśli chodzi o przyszłą wizytę. O tym Peter nie wspomniał. W sumie z tego co wiedział to była to jakaś zatęchła dziura pełna kryminalistów. Nie zdążył nic powiedzieć gdyż Nomad wystartował po paru chwilach przybijając Malcolma do fotelu. Kiedy tylko zdał sobie sprawę jakie prędkości ta maszyna może osiągać zapiął odpowiednie pasy nie chcąc przez przypadek zlecieć z fotela. Widać było, że jego towarzysz się popisuje. To nie było zbyt dobre dla zdrowia Malcolma. Przede wszystkim jego żołądka. Poczuł jak zawartość dzisiejszego obiadu podchodzi mu do gardła. Zrobił się aż szaro-zielony. O mało by nie wymiotował gdyby w ostatniej chwili statek nie skoczył przez przekaźnik masy. Turbulencje wraz z szybkością ustały i żołnierz zaczął się uspokajać. Słysząc pytanie Petera zaśmiał się mimowolnie. Próbował jednak na razie uważać, żeby niespodziewanie mu się nie odbiło.
-Bywało gorzej... tak sądzę.- odparł masując się po brzuchu i odpinając swoje pasy. W nadprzestrzeni nie było to konieczne. Teraz jedyne co mogą to czekać aż Nomad wyjdzie po drugiej strony u swego celu.
-Zazwyczaj operowałem w przestrzeni Przymierza, więc nie. Nie miałem jeszcze okazji zapuszczać się aż tak daleko.- odparł i jako drugi pilot skupiał swoją uwagę również na odpowiednich przyrządach. Co nieco tu rozpoznawał a to już coś.

Wróć do „Prywatne jednostki”