Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Jewel

18 lis 2018, o 23:08

Obrazek Jewel - grupa statków zajmujących się bliżej nieokreśloną działalnością piracką. Zasięg ich działań to w większości systemy na pograniczu Trawersu Attykańskiego i Przestrzeni Przymierza - mają taką możliwość dzięki porozumieniu z ludzkim wojskiem, jakie udało im się uzyskać w ciągu ostatnich kilku lat. Piraci z grupy Jewel nie wpływają na funkcjonowanie okolicznych kolonii, ani nie atakują ludzkich transportów. Wręcz przeciwnie, wśród znających ich kolonistów cieszą się dość przyjazną estymą, może wręcz sympatią.
Na Jewel składają się cztery statki o nazwach Skyranger, Bloodmoon, Dark i Daisy. Pierwsze dwa to standardowe modele bojowych korwet, zmodyfikowane nieco według własnych potrzeb piratów. Dark jest niewielkim, czteroosobowym myśliwcem bojowym, a w dużej, choć nieuzbrojonej Daisy transportowane są ładunki, zapasy pożywienia i inne rzeczy, których członkowie grupy Jewel nie potrzebują na co dzień. Na kadłubie każdego ze statków znajduje się geometryczny emblemat oszlifowanego diamentu, swoim minimalizmem i elegancją kłócący się mocno z ogólną estetyką pirackich jednostek - albo jej brakiem.
Dowódcą grupy jest były członek Przymierza, kapitan Misha Vasiliev. Jego przywództwo jest niepodważalne, jest odpowiedzialny za działania swoich ludzi od sześciu lat i niezmiennie zajmuje najważniejsze stanowisko w swojej niewielkiej flocie. Cieszy się dużym szacunkiem i całkowitym zaufaniem swoich podwładnych.
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Jewel

28 lis 2018, o 21:27

Wyświetl wiadomość pozafabularną

- Nie wtedy, kiedy zależy od tego moje jebane życie - syknął Alexander, a z jego twarzy zniknęły jakiekolwiek zalążki uśmiechu, które nie chciały opuścić jej wcześniej. - Nie teraz, kurwa.
Za to w oczach Dinh błysnęło rozbawienie, gdy wspomniał o żonach. Pewnie zrozumiała to zupełnie inaczej, niż zakładał, uznając, że ma problem ze swoją żoną, a to już brzmiało jak narzekanie przeciętnego trzydziestolatka z nudnego biura na jednej z kolonii. Cóż, nie licząc tej części o piratkach. Przeciętny trzydziestolatek nie ma do czynienia z piratami.
Statek stopniowo zbliżał się do jednego z okrętów. Sylwetka Skyrangera powiększała się coraz szybciej, w końcu zajmując cały widok z kokpitu. Z tej odległości widzieli już stary emblemat wymalowany na kadłubie, zniszczony przez liczne walki i zapewne też niewystarczającą dbałość o statek, a może również przez zwyczajną starość. Symbol oszlifowanego diamentu umieszczony był tuż obok otwartego hangaru, odcinając się mocno od czarnego poszycia, tak samo jak od czerni otaczającej ich pustki odcinało się rozświetlone lądowisko we wnętrzu. Póki co było puste, ewentualni gospodarze czekali zapewne na nich za bezpieczną osłoną ścian.
- Ląduję - powiedziała cicho skupiona Saraya, nie wiedząc, czego się spodziewać gdy osadzi desantowiec w hangarze. Mogło wydarzyć się absolutnie wszystko, ale na pewno gdyby piraci planowali ich zabić, zrobiliby to bez trudu, po prostu rozwalając ich pojazd zamiast zaproszenia go na pokład.
Tremoille gładko osiadł na metalowych płytach podłogi, a chwilę później za nimi zamknęła się śluza. Światło zamigotało, świadcząc o lekkich problemach z systemami statku. Rebecca bez trudu doszła do wniosku, że gdyby były one podpięte prawidłowo, nic takiego nie miało prawa się dziać - wrota śluzy i światło w większości statków nie miały ze sobą nic wspólnego. Może jednak ludzie Vasilieva preferowali szybkie i prowizoryczne naprawy ponad profesjonalizm. Wszystko dało się przecież jakoś posklejać, jeśli miało się szarą taśmę.
Hangar nie był duży, ale wystarczający, by zmieścił się jeszcze drugi taki desantowiec jak Tremoille. Saraya zaparkowała jednak na samym środku, niechętnie dezaktywując systemy i osuwając się niżej w swoim fotelu, jasno dając do zrozumienia, że ona nigdzie nie idzie. Na wprost nich całą ścianę zajmowała szyba, od której odbijała się teraz sylwetka ich pojazdu, a za którą prawdopodobnie znajdowali się ludzie, czekający na wyrównanie ciśnienia. Dopiero wtedy, gdy kontrolki przy suficie zaświeciły się na zielono, zmienił się też kolor panelu przy śluzie prowadzącej dalej na statek - a do hangaru weszły trzy osoby, z których jedną rozpoznawali ze starych zdjęć dostarczonych przez DeWolfa.
Vasiliev zmienił się mocno. Jego włosy nie były już równo ścięte, a fryzurę, którą nosił, trudno było nazwać klasyczną elegancją. Postarzał się też znacząco, co nie przeszkadzało mu jednak mierzyć ich intensywnym, żywym spojrzeniem, gdy wszyscy znaleźli się na zewnątrz. Nie odzywał się jednak. Stał w miejscu, z rękami złączonymi za plecami, oczekując aż goście choćby powierzchownie wyjaśnią cel swojej wizyty - albo chociaż się przedstawią. Za nim stała dwójka jego ludzi, w przeciwieństwie do niego opancerzonych, choć broń mieli wszyscy, tylko Vasiliev jej nie dobył. Czekał.
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Jewel

1 gru 2018, o 00:54

- Oj tam, oj tam. – Machnął ręką na poirytowanego Alexandra. Co jak co, ale cechy zaszczepione przez Rosenkova nie były tak łatwe do wyeliminowania jak mogłoby się wydawać jego bliskim. Pomimo tego, że chciał wracać do domu i widzieć się z nimi to wciąż podejmował ryzykowne zagrania, a podświadomie wciąż miał za nic własne życie oraz towarzyszy broni. Raczej ten okres przejściowy jego charakteru doprowadził do stworzenia niezbyt stabilnej mieszanki wybuchowej oraz nielogicznego podejścia. Mocny charakter chaotyczno neutralny jak w podręcznikach dla fanów gier fabularnych. Tak. To szło w dobrą stronę, ale na ten moment Striker powinien był siedzieć u siebie w domu zajmując się normalnymi czynnościami. Pochłaniać normalne emocje oraz zachowania. Niestety tak nie było. Nawet sam zbytnio nie wiedział w którą stronę na ten moment aktualnie dryfuje jego życie.
Obserwując flotę z bliską zachodził w głowę jakim cudem jednostka, która go nie opłaca nie wystawiła piratów na ostrzał jednego nowoczesnego krążownika. Nie wyglądało to zbyt niebezpiecznie. Lata zawodu nauczyły go żeby do wszystkiego podchodzić poważnie. Nawet najmniejsze gówno może się finalnie się okazywać wielkim problemem. Przyglądając się jednak temu wszystkiego nie czuł zbyt wielkiego wyzwania chociażby dla Wizny. Może to Misha był asem w rękawie. Zawrotny taktyk z jajami ze stalami.
- Widzę.
Parsknął śmiechem na słowa Dinh. Zawsze go bawiło to raportowanie w wojsku podczas każdej czynności. Otwieram ogień, zajmuje pozycje, jem śniadanie, sram. Wszystko musieli kurwa opisywać. Pracując dla Rosenkova nie musiał tego robić. Każdy przecież dobrze wiedział jak wygląda plan i co robić. Ich zadaniem było wylądowanie na pokładzie więc to robiła. Zresztą mógł to zauważyć przez okno. Chyba jednak nie będzie mu tak łatwo przystawać się do współpracy ze zwykłymi trepami.
Czując jak statek delikatnie ląduje na metalowej podłodze statku. Więc nadszedł czas na tą przyjemniejszą część pracy. Tutaj przynajmniej nie wylecą gdzieś w kosmos, a ich trupy nigdy nie zostaną odnalezione. To znaczy tutaj też mogli wylecieć w powietrze, ale wątpił aby Misha planował samobójstwo w najbliższym czasie.
Jedyne co zabrał ze sobą na tą misje to Szpon. Inne bronie nie wydawały mu się zbytnio potrzebne. Nie mówiąc już o tym, że ten wynalazek Cerberusa miał potężnego kopa o czym sam zdążył się bardzo dobrze przekonać. Ze statku wyszedł jako pierwszy. No cóż. On miał reprezentować grupę, więc za tą beznadziejną robotę się zabrał.
- Misha. – Skinął głową do mężczyzny. – Chłopaki z Przymierza przekazali mi informacje, że postanowiliście zająć się szabrowaniem na dość dużą skalę. Ataki na planety, kradzieże i cała reszta pakietu zwanego piractwem.
Wyciągnął z kieszeni papierosy. Jak widać jednak mógł palić dalej wiec mógł wykorzystać, każdy możliwy moment na to jakże przyjemne zajęcie.
- Góra chce wiedzieć co się zjebało. – Mówiąc to miał papierosa w ustach i brał się za odpalenie go. – Co doprowadziło do tak niefortunnych zdarzeń i jak zaradzić takim wydarzeniom w przyszłości.
Ostatnie zdanie wypowiadał dość długo i z przerwami bo jak się okazało benzyna w zapalniczce zaczęła się kończyć. Musiał ją kilka razy potrząsnąć i dopiero po chwili nacieszyć się drapiącym dymem w płucach.
- Więc powiedz teraz swoim ludziom żeby schowali tą broń bo gdybyśmy chcieli was zaatakować to byśmy staranowali statkiem szybę. – Wypuścił dym z płuc, a zapalniczka wróciła do na swoje miejsce w kamizelce. – Chce się po prostu dowiedzieć co jest nie tak, rozwiązać problem i wrócić do domu.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Rebecca Dagan
Awatar użytkownika
Posty: 605
Rejestracja: 22 maja 2013, o 18:42
Miano: Rebecca Dagan
Wiek: 24
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Podporucznik Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 20.290
Medals:

Re: Jewel

2 gru 2018, o 11:53

[n]30[/in]Bardzo nie chciała opuszczać pokładu Tremoille - im bliżej byli pirackiego statku tym bardziej. W momencie, w którym desantowiec osiadł w hangarze, a warunki poza jego pokładem stały się znośne i umożliwiające zejście na Skyrangera, Dagan była bliska paniki. Nie skrajnej, każącej biegać w kółko jak przerażony kurczak, ale wystarczającej, by dłonie miała już zimne jak lód, a oddech szybki i stosunkowo płytki. Nie chciała konfrontacji. Bardzo.
O zdanie nikt się jej jednak nie pytał, stąd gdy cała reszta była już gotowa do opuszczenia Tremoille, gotowa musiała być i ona. Schodząc z desantowca - profilaktycznie trzymając się o krok za Strikerem, jak gdyby mężczyzna faktycznie był doskonałą, najlepszą w tej chwili osłoną - mogła co najwyżej zazdrościć pozostającej w czterech ścianach kapral Dihn i myśleć, że dobrze byłoby zamienić się z nią miejscami. Niby Rebecca nie była pilotem, ale co to miało za znaczenie w tej chwili? Tak czy inaczej, po raz ostatni upewniła się, że jej własny Szpon spoczywa tam gdzie powinien, na łatwo dostępnym zaczepie na pancerzu, potem razem z resztą wychodząc na pokład Skyrangera.
Nie bardzo wiedziała, jakiego początku powinni się spodziewać. Że od razu otworzą do nich ogień? Że zaczną się po piracku wyśmiewać i drwić, a może po prostu usłyszą, że mają spierdalać, a wpuszczeni na pokład łajby zostali tylko dla zabawy? Niezależnie, co miało ich czekać, jeśli miało sprowadzać się to do rozmowy - Rebecca nie zamierzała brać w tym udziału. Raczej. Mogła być z Przymierza, a więc, wiecie, oficjalnie reprezentować firmę w całym tym cyrku, ale dla niej samej nie był to argument przekonujący. Nie była dyplomatą, do cholery. Chociaż, w tej sytuacji, w ogóle trudno było stwierdzić, kim w takim razie była - bo przecież też nie wojownikiem.
Jajogłowym, podpowiedziała jej uczynnie głowa. Do tego ci najbliżej. Dagan parsknęła w duchu.
Ostatecznie stała więc po prostu za Strikerem z trudem powstrzymując się od odpalenia omni-klucza i przeskanowania Skyrangera już z jego pokładu. Chęci te zrodziły jej się jeszcze na Tremoille i tylko przybrały na sile, gdy migające światło zaczęło wskazywać na jakieś problemy. Zdaje się jednak, że podobna inicjatywa nie byłaby mile widziana - Rebecca miała na tyle instynktu samozachowawczego, by to wiedzieć - stąd czerwonowłosa zacisnęła tylko ręce w pięści i czekała, naprawdę mając szczerą nadzieję, że cała ta farsa szybko się skończy.
STRÓJ CYWILNY PANCERZ NPC

ObrazekObrazek

+ 17% do obrażeń od mocy technologicznych
- 1,5 PA koszt umiejętności technologicznych
+ 10% do obrażeń przeciw pancerzom, penetracja ścian i osłon
+ 35% tarcz
+ 15% w rzutach na dostęp do baz Przymierza
+ 20% premii technologicznej
Centurion: pozwala zignorować jedno, wybrane trafienie na walkę - swoje lub sąsiadującego sojusznika
+ 20 do wyniku testu na kości [jednorazowo, niewykorzystane].


Wyświetl wiadomość pozafabularną

Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Jewel

3 gru 2018, o 23:35

Na dźwięk pierwszych słów Charlesa, kapitan uśmiechnął się tylko pod nosem, ale nadal się nie odzywał. Może w przeciwieństwie do Strikera i Shukina nie przepadał za zbędnym strzępieniem języka - nawet jeśli przeszli od razu do konkretów. Wyglądał, jakby usiłował zorientować się, kogo mu przysłali. Przesunął spojrzeniem po mówiącym, nie sprawiając wrażenia, jakby jego tatuaże cokolwiek mu mówiły. Potem jego wzrok przeniósł się na Alexandra, a jeden z uniesionych kącików ust podniósł się jeszcze bardziej - raczej nietrudno było mu się dziwić, ich towarzysz nie wyglądał szczególnie profesjonalnie, ze swoją filmową urodą i ciężko było brać go na poważnie. Na czerwonowłosej Vasiliev skupił się za to na dłużej, może ze względu na to, że była kobietą, a może przez fakt, że się nie odzywała, choć wyglądała jak ktoś, kto ma coś do powiedzenia. Uśmiech opuścił jego oczy, choć w wygięciu ust pozostał. Nie znali go, więc cokolwiek działo się w jego głowie, pozostawało dla nich w sferze domysłów.
- To nie wszyscy - zauważył, ignorując cały monolog Strikera i zaglądając z daleka do wnętrza desantowca. Jego głos na żywo był dużo mocniejszy, niósł się echem od pustych ścian hangaru. Dinh pozostawała jednak w kokpicie, za przyciemnioną szybą, ze zgaszonym światłem i wszystkimi systemami i jak już uprzedzała wcześniej, nie zamierzała opuszczać swojego względnie bezpiecznego gniazdka.
- Czwarty musi wyjść. Chcesz, żeby opuścili broń, ja chcę mieć jasność kogo wpuszczam na pokład. Powiedz swojemu człowiekowi, żeby wyszedł na zewnątrz.
- Nie wychodzę - odezwała się cicho pilot w słuchawce Rebecki, z którą połączona była od początku. Z pozostałymi się nie komunikowała, bo niczego takiego nie ustalali, nie miała do nich dostępu. - Mówiłam. Jestem tylko pilotem. Nie będę bawić się w negocjacje z piratami. Nie przydzielili mnie do was.
Vasiliev wpatrywał się w Charlesa wyczekująco, z dłońmi splecionymi za plecami. Nie spieszyło mu się. Z tego co wiedzieli, Jewel nie kierował się obecnie nigdzie - po prostu tkwił w tym systemie, liżąc rany, dzieląc łupy, albo po prostu chowając się przed resztą galaktyki, by w spokoju spędzić kilka godzin. Mógł poczekać, aż czwarty członek gościnnej załogi zechce się im pokazać. Pytanie tylko kiedy straci cierpliwość.
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Jewel

5 gru 2018, o 21:29

Odwrócił się w stronę przyciemnionej szyby. Miał teraz dwie opcje. I obydwie były tak samo irytujące. Nie chciało mu się zbytnio siłować z kobietą na desantowcu, która za pewne była ich jedynym biletem powrotnym bo wątpił aby Shukin lub Dagan byli świetnymi pilotami. Jeśli wprowadzą ją na pokład i nagle się okaże, że kapitan ma na celu ich wszystkich pojmać to będą w dupie. Zamiast złapania zawsze mogą ją po prostu zabić i wtedy już nie uciekną z tego przeklętego transportowca. Zaciągnął się papierosem i odwrócił w stronę Mishy.
- A ja nie widzę całej twojej załogi i jakoś ci nie robie o to kurwa problemu Vasiliev. – Jego ton głosu zmienił się i raczej nie był to ton, który słyszała czerwonowłosa czy ich kolega model. Nie było w nim już drwiącego żartobliwego tembru głosu, a raczej pewnego rodzaju chłodna nuta, którą trudno było do czegokolwiek przypisać. Nie wiadomo czy Striker podczas misji znowu nie wracał do tego kim był kiedyś lub do czegoś gorszego.
Wyprostował się mierząc mężczyznę z góry, a jego ciało od razu było gotowe do walki. Nie miał zamiaru wyciągać Dinh ze statku. Nie miał też zamiaru wykonywać wszystkich zachcianek Mishy. Mieli porozmawiać mogliby równie dobrze załatwić wszystko tutaj bez wchodzenia głębiej na ten rozpadający się syf.
Zaczął się rozglądać. Zachowanie kapitana tej małej floty sprawiło, że nagle coś do niego docierało. Mogli ich teraz otaczać. Dlaczego zaczął obserwować wszystko co dzieje się wokół nich. Może nie byli największą grupą bojową, ale wychodzenie od tak naprzeciw Przymierzu też nie było najlepszym pomysłem. Gdyby był tutaj z Rosenkovem to już po samym lądowaniu otworzyliby ogień. To by tłumaczyło jego niezbyt wysokie umiejętności negocjacji jako takiej.
- Nasz człowiek zostaje na pokładzie. Nawet go nie opuści więc nie musisz się martwić że zejdzie na twój pokład. – Zaciągnął się papierosem wypuszczając powoli dym z płuc. Broń miał przygotowaną do strzału. Tarcza powinna wytrzymać pierwszy atak więc może to wziąć na siebie, a potem się gdzieś ukryć. Chociaż wolałby nie zaczynać tak tej misji. Nie bez wsparcia lub jakichkolwiek większych informacji o tym miejscu. Jedyna rzecz, która zostałaby ułatwiona to status misji względem Vasilieva i jego załogi. Żadnych świadków.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Rebecca Dagan
Awatar użytkownika
Posty: 605
Rejestracja: 22 maja 2013, o 18:42
Miano: Rebecca Dagan
Wiek: 24
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Podporucznik Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 20.290
Medals:

Re: Jewel

8 gru 2018, o 10:38

Do przewidzenia było, że pozostająca na pokładzie Dinh nie będzie długo tajemnicą. Nawet mało rozgarnięta załoga - a ci tu raczej na mało rozgarniętych nie wyglądali, przynajmniej nie aż tak - musiała zainwestować w systemy pozwalające choćby szacunkowo zliczyć formy życia na pokładach wrogich łajb, szczególnie tych, które wpuszczali na własny pokład. Dziwne by było, gdyby było inaczej. Zresztą, w tym przypadku wystarczyło tak naprawdę po prostu zajrzeć do środka. Szyba mogła sobie być przyciemniana, ale wiedząc, czego się szuka, bez trudu można było to dostrzec. Jeśli Vasiliev spodziewał się, że mogą kogoś pozostawić na pokładzie, z łatwością mógł dostrzec choćby lekki ruch czy cień sylwetki kapral.
Tak czy inaczej, słysząc głos dziewczyny w słuchawce, nie odpowiedziała, przeskakując tylko spojrzeniem między Strikerem, Mishą i całą resztą piratów. Nie zamierzała zmuszać Dinh do opuszczenia desantowca - choć, przynajmniej w teorii, mogłaby, wystarczyłby autorytatywny rozkaz - i szczerze uradowało ją, że Charles również najwyraźniej wyciągać kapral za fraki nie zamierza. Choć stwierdzenie uradowało ją może nie było do końca najlepszym. Umówmy się, spełnianie zachcianek pirackiego kapitana nie było czymś, w co chcieliby się bawić, ale niespełnianie ich z dużą dozą prawdopodobieństwa prowadziło ich prostą drogą do konfrontacji, a nie względnie pokojowych rozmów. Dagan zacisnęła lekko zęby. Odruchowo zacisnęła i na powrót rozluźniła pięść dłoni z omni-kluczem. Mrowienie budzące się w całym jej ciele było mrowieniem towarzyszącym osaczanej ofierze, którą Rebecca w tej chwili się czuła. Ile dzieliło ich od pierwszego strzału? Minuta? Pół minuty? Jeszcze jedna odmowa czy tylko krzywe spojrzenie?
Nie odezwała się, choć tym razem wyjątkowo cisnęło jej się potwierdzić, że czwarty nie wychodzi. Biorąc jednak pod uwagę, z czym mieli w tej chwili do czynienia - swoistym starciem charakterów, próbą dominacji, typową konfrontacją samców alfa - wcinanie się byłoby głupie. Nie tak rozwiązuje się podobne sprawy. Wybrali Strikera na lidera, teraz więc, w przypadku rozmowy dwóch przywódców, wtrącanie się byłoby w jakimś stopniu podkopywaniem jego autorytetu. A na to nie mogli sobie pozwolić, nie w obliczu takiego przeciwnika, jakim był Vasiliev.
W międzyczasie rozejrzała się dyskretnie, próbując dostrzec jak najwięcej, jednocześnie jak najmniej zwracając na siebie uwagę. Gdyby rzeczywiście miało zaraz dojść do walki, chciała wiedzieć, jakie opcje ma do wyboru - inne, niż ucieczka, która w tym momencie raczej nie byłaby planem skazanym na powodzenie. Zresztą... Zresztą, zawsze mogła przynajmniej spróbować pomóc swojemu zespołowi, chociaż przez chwilę starać się ich wesprzeć, nie?
Chociaż, tak naprawdę, gdyby przyszło co do czego najbardziej chciałaby mieć czas, żeby po prostu włamać się do tutejszych systemów i załatwić sprawę prosto, szybko i bez brudzenia rąk.
STRÓJ CYWILNY PANCERZ NPC

ObrazekObrazek

+ 17% do obrażeń od mocy technologicznych
- 1,5 PA koszt umiejętności technologicznych
+ 10% do obrażeń przeciw pancerzom, penetracja ścian i osłon
+ 35% tarcz
+ 15% w rzutach na dostęp do baz Przymierza
+ 20% premii technologicznej
Centurion: pozwala zignorować jedno, wybrane trafienie na walkę - swoje lub sąsiadującego sojusznika
+ 20 do wyniku testu na kości [jednorazowo, niewykorzystane].


Wyświetl wiadomość pozafabularną

Obrazek
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Jewel

12 gru 2018, o 20:10

Vasiliev roześmiał się na słowa Strikera. Szczerze, z rozbawieniem którego nie musiał udawać. Oparł dłonie na biodrach i pokręcił głową w wyrazie niedowierzania, choć w jego oczach tliło się coś jeszcze - coś, co z daleka przypominało politowanie. Nie traktował poważnie swoich gości i raczej nie miało się to zmienić, jeśli zamierzali rozmawiać w ten sposób.
- Powinieneś się cieszyć, że nie rozjebaliśmy was w chwili, w której powiedziałeś o Przymierzu - spoważniał, choć chyba nie do końca. Uśmiech tlił się gdzieś w jednym z kącików jego ust. - Jesteś na jednym z moich statków. Nie zobaczysz mojej załogi, bo jest rozstrzelona po wszystkich czterech. A nawet jakby wszyscy byli tu, to nie są imieniny ciotki, żebym miał ci wszystkich przedstawiać. Jesteście intruzami, których zgodziliśmy się wpuścić do środka. Ktokolwiek jest w waszym promie, wychodzi, albo naprawimy swój błąd.
Kto wie, może już ich otaczali. Może ciemna szyba, która znajdowała się teraz po ich lewej stronie, mogła w każdej chwili się zsunąć w dół, wystawiając ich na ostrzał z dwóch stron. Może Vasiliev i jego ludzie byli w stanie szybciej zniknąć za drzwiami, niż oni zabezpieczyć się w zamkniętym desantowcu, zanim otworzą śluzę i po prostu wystrzelą ich w pustkę. Buta Charlesa póki co nie przynosiła im niczego dobrego, a tylko irytowała człowieka, któremu mieli przemówić do rozsądku - a nawet jeśli nie, to wrócić od niego z odpowiedziami. Żywi.
- Coś wam się chyba pomyliło. Jest was tu czwórka, może piątka, to granica błędu, a ja mam cały statek ludzi. Nie jesteście na swoim terenie, więc to ostatnia moja próba porozumienia się z wami. Następnym razem moi ludzie po prostu zaczną strzelać. Proponuję, żebyście zmienili negocjatora na takiego, który dla odmiany myśli realistycznie i traktuje mnie poważnie, zamiast tego chłopca z manią wielkości.
Pomieszczenie miało dwoje drzwi - jedne, większe, znajdowały się za plecami Vasilieva, a drugie po przeciwnej stronie hangaru. Przy drugim świeciła się jednak czerwona kontrolka, co Becca bez problemu zauważyła już przy lądowaniu. Co znajdowało się za dużą szybą - mogli się jedynie domyślać. Poza tym to miejsce nie wyróżniało się niczym szczególnym. Pod nogami mieli duże, metalowe płyty, z krzyżykowymi wypukłościami, nieco dalej znajdowało się zejście po kilku schodkach w niewielką wnękę w podłodze, służącą zapewne do naprawy pojazdów, teraz częściowo zastawioną skrzyniami. Poza nimi, niewystającymi nawet nad poziom podłogi, oraz ich desantowcem, w hangarze nie było niczego, za czym można było się ukryć podczas strzelaniny.
Dinh ewidentnie myślała trzeźwiej, niż oni wszyscy razem wzięci. Usłyszeli jej kroki za plecami, a potem jej wątła sylwetka wynurzyła się z wnętrza i zatrzymała w progu, z pistoletem w zaciśniętej dłoni. Vasiliev uśmiechnął się do niej, jakby nie zobaczył młodej wojskowej, a dziecko.
- No i proszę - rozłożył ręce. - Dało się?
- Nikogo więcej tam nie ma - warknęła pilot. - Wracam do środka.
- A wracaj sobie. Zostawię tu ludzi, którzy dotrzymają ci towarzystwa, żebyś nie czuła się samotna podczas ich nieobecności - mężczyzna skinął głową, wskazując trójkę, która opuściła desantowiec jako pierwsza. Jego wzrok prześlizgnął się po Alexandrze i wylądował na Dagan. - To kto przejmie pałeczkę od narwanego, brzydkiego byczka, hm? Włoski amant czy ruda? Kto z was ma na tyle poukładane w głowie, żeby jak człowiek powiedzieć mi, dlaczego Przymierze się przypierdala i czego teraz od nas chcą, i zrobić to bez obrażania mnie i moich ludzi?
Rebecca Dagan
Awatar użytkownika
Posty: 605
Rejestracja: 22 maja 2013, o 18:42
Miano: Rebecca Dagan
Wiek: 24
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Podporucznik Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 20.290
Medals:

Re: Jewel

14 gru 2018, o 20:42

Westchnęła ciężko i chyba głośniej, niż miała w planach - bo w planach było, że zatrzyma to pełne rezygnacji westchnięcie dla siebie, tak zupełnie, w całości, w praktyce wyszło zaś tak, że jednak było słyszalne i kryjówka za plecami Strikera nie mogła temu w żaden sposób zapobiec.
Się zjebało, kto by pomyślał. A tak dobrze szło!
Cały problem polegał na tym, że Vasiliev... Cóż, Vasiliev zaczął nimi rządzić. Niby spoko, to było do przewidzenia. Władowali się na jego statek? Tak jakby. Wparowali na jego terytorium? Zdecydowanie. Miał prawo zgrywać twardziela? No, właśnie. I tu właśnie było pole do popisu, przestrzeń na polemikę. Bo niby to prawo miał, szczególnie, że ewidentnie testosteron zalał mu komórki nerwowe, a centrum sterowania przeniosło się z rozumu niżej, znacznie niżej - typowo dla facetów, a już tym bardziej typowo dla piratów i tych wszystkich innych, co to preferują rządy twardej ręki i manifestacje siły. Z tej perspektywy trudno było się spodziewać, że na własnej łajbie będzie zachowywał się inaczej. No bo wiecie. Jego załoga. Jego przydupasy, w oczach których zawsze, na każdym kroku trzeba ugruntowywać swą pozycję - bo jak się tego nie zrobi, to ktoś może się o nią pokusić. Jego dzieci, które wciąż powinny wpatrywać się w niego z zachwytem, szacunkiem i pewną dozą zdrowego lęku. Więc tak, pod tym względem miał prawo i w jego postawie nie było nic zaskakującego.
Tylko, że w żaden sposób nie czyniło to sytuacji przyjemną.
Rebecca teoretycznie nie miała problemów ze spełnianiem mniej lub bardziej służbowych rozkazów i poleceń, kluczem było jednak, kto je wydawał. Ktoś, komu podlegała w oficjalnej hierarchii? W porządku. Ktoś, kogo sama uznała za godnego - bo widziała go przy pracy, bo cokolwiek o nim wiedziała, bo intuicja podpowiadała jej, że ten ktoś ma do tego prawo, zapracował sobie na nie - spoko. No ale nie piracki kogucik, serio. Bądźmy poważni.
Dagan się bała, ale jednocześnie irytowała się. Spełnianie poleceń godnych spełniania to jedno, dawanie sobą pomiatać i sprowadzać się do jakiejś dramatycznie niskiej pozycji było zupełnie czymś innym. Czymś, co nawet jej nie odpowiadało.
- Przymierze generalnie przypierdala się wtedy, kiedy ktoś się przypierdala do nich. Takie, powiedzmy, prawo równoprzypierdolenia - rzuciła więc po długim, naprawdę długim milczeniu ze swojej strony, gdy już Dinh pojawiła się, a potem na powrót znikła na pokładzie desantowca, a Misha wyraźnie zaprezentował swego foszka na rozmowy ze Strikerem. Nadal nie uważała, że ma kompetencje, by prowadzić rozmowy - jakiekolwiek. Co więcej, była absolutnie pewna, że jest w tym najzupełniej w świecie chujowa i że z dużą dozą statystycznie istotnego prawdopodobieństwa zwiększa ich szanse na zjebanie jakichkolwiek potencjalnie pozostałych pozytywnych perspektyw na przebieg spotkania. Jednej rzeczy była jednak pewna jeszcze bardziej.
Jeśli ktoś miał spieprzyć temat bardziej od Strikera i bardziej od niej, to będzie to Alexander. Ich własny Jeff Goldblum, prywatny doktor Ian Malcolm, osobista niedoszła ikona seksu.
A jej może po prostu uda się porozmawiać jak żołnierz z żołnierzem? Czy coś?
- Podobno zjebaliście układ. Wiesz, umowę, tak to się ładnie nazywa w biznesie - stwierdziła po prostu, chcąc nie chcąc musząc stanąć obok Charlesa zamiast dalej tkwić gdzieś bezpiecznie za jego plecami. Skoro już się wtrąciła, no to... No to. Nie bardzo było inne wyjście. Nawet ona nie była tak żałosna, by mówić zza góry mięśni. - Kto by pomyślał, że w takiej sytuacji będziecie jeszcze księżniczkować i wybrzydzać, z kim będziecie rozmawiać a z kim nie. - Uniosła brwi znacząco. - Pracowałeś w firmie, Vasiliev. Naprawdę sądzisz, że ktokolwiek się za nami ujmie, jeśli nie uda nam się załatwić twojej sprawy? W sensie, wiesz, naprawdę sądzisz, że gdy spieprzymy, ktoś stwierdzi no dobra, nie wyszło, koniec tematu? Nie sądzę, żebyś był głupi, nikt głupi nie poprowadzi za sobą stada choćby najbardziej naiwnych psów. Dobrze wiesz, że Przymierze jest przewrażliwione na punkcie sprzątania swojego syfu. Poświęcenie jednej osoby tu, drugiej tam, a czwórki, piątki czy szóstki jeszcze gdzieś indziej nie jest czymś, przed czym ktokolwiek by się wzbraniał, jeśli tylko miałoby to ułatwić ogarnięcie burdelu. A przynajmniej ktokolwiek decyzyjny.
Odetchnęła cicho. Nie lubiła mówić. Nie lubiła być w centrum uwagi. W ogóle wielu rzeczy nie lubiła. I jakkolwiek mogła wymienić wiele grzechów, za które mogła być ukarana obecną sytuacją, to serio, nadal było to mało zabawne.
- Więc może jednak porozmawiamy, zamiast bawić się w te tryskanie testosteronem i udowadnianie, kto jest ważniejszy? Będziesz spowiadał się przy swoich pupilkach czy może jednak darujemy sobie podobnie publiczny cyrk? - zapytała bez większego zainteresowania, neutralnym tonem typowym dla osób mających problemy z odczytywaniem czy okazywaniem emocji. Podobnie typowo nie próbowała też udawać, że wie więcej niż naprawdę wiedziała - co może doradzaliby jej rządowi dyplomaci czy negocjatorzy. Nie, Rebecca nie znała szczegółów układu - chyba żadne z nich nie znało. Powiedziano im tylko o podstawach. A podstawy to mało, stąd użyte wcześniej słowo podobno. Bo Dagan - podobnie, ku zgrozie dyplomatów - nie kryła się z tym, że nie bierze przekazanych jej informacji za jedyną słuszną prawdę. Co więcej, była prawie pewna, że były tu co najmniej dwie strony medalu. Albo cztery strony dwóch medali. Albo chuj wie co jeszcze.
A prawda? Pewnie gdzieś po środku. Jak zwykle.
- No i mógłbyś być grzeczniejszy dla kolegi, serio. Nie jest najsympatyczniejszym stworzeniem na świecie, ale jak się go źle traktuje, to już w ogóle robi się mało przyjemnie. Dla wszystkich - westchnęła. No bo naprawdę, przecież na Strikera wystarczyło tylko spojrzeć, że lepiej mu nie wsadzać w dupę kija ani nie szturchać gdzie nie trzeba.
STRÓJ CYWILNY PANCERZ NPC

ObrazekObrazek

+ 17% do obrażeń od mocy technologicznych
- 1,5 PA koszt umiejętności technologicznych
+ 10% do obrażeń przeciw pancerzom, penetracja ścian i osłon
+ 35% tarcz
+ 15% w rzutach na dostęp do baz Przymierza
+ 20% premii technologicznej
Centurion: pozwala zignorować jedno, wybrane trafienie na walkę - swoje lub sąsiadującego sojusznika
+ 20 do wyniku testu na kości [jednorazowo, niewykorzystane].


Wyświetl wiadomość pozafabularną

Obrazek
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Jewel

15 gru 2018, o 17:36

Parsknął śmiechem słuchając Vasilieva. Na jego twarzy pojawił się niewielki ironiczny uśmiech. Cały statek ludzi nie jest czymś nie do przejścia, kiedy ma się pod ręką technika jakim miała być Dagan. Zaciągnął się papierosem widząc jak Dinh opuszcza statek. Jak widać ludzie serio nie potrafią usiedzieć paru sekund na dupie nie okazując słabości. Cóż. Nie jego sprawa. Teraz skoro piraci wiedzą już wielka siła pilnuje ich statku transportowego to równie dobrze mógł się z nią pożegnać. Nie mówiąc już o tym, że będzie chciała ratować swoje życie w każdej sytuacji. Tyle jeśli chodzi o dobre wyszkolenie ludzi Przymierza.
Kiedy jednak odezwała się Rebecca na jego twarzy wyrósł jeszcze większy uśmiech. Przekazała przecież dokładnie to samo co mówił on, ale na pewno nie brzmiało to przyjemniej niż sposób jaki wybrał on. W sumie mógł całą tą rozmowę wykorzystać na przekazanie raportu DeWolfowi co dokładnie teraz robił. Kiedy reszta zwróciła swoją uwagę na czerwonowłosą on klepał niezbyt długi raport o zachowaniu Mishy. Przekazał też swoją prośbę o przesłanie większej ilości danych na temat mężczyzny oraz informacje, że przemówienie mu do rozsądku może być trudniejsze niż się wydaje. Poprosił także o wsparcie w razie najgorszego. Zakładał oczywiście, że ich trójka będzie potrafiła utrzymać swoją pozycję przez jakiś czas, ale nie na tyle długo by przetrwać najgorsze.
Dagan miała racje. Czas na tryskanie testosteronem i rzucaniem nim w siebie powoli się kończył. Tak jak zresztą cierpliwość Strikera. Zabawa w większego kogucika zawsze była zabawna, ale prędzej czy później sprawiała, że jego poirytowanie zamieniało się w agresje, a agresja jak wiadomo nie jest najlepszym sposobem na rozwiązywaniu problemu. Szczególnie teraz, kiedy tak naprawdę dopiero co wylądowali na pokładzie statku. Chociaż z minuty na minutę przestawało mu się to w ogóle podobać. Vasiliev był zbyt pewny siebie jak na człowieka, który miał być teraz na czarnej liście Przymierza.
Ale był zadowolony z tego, że kapitan piratów wziął go za tępego osiłka byczka. To zawsze pomagało prędzej czy później. Teraz mógł już tylko obserwować i dać działać reszcie. W tym wypadku było to najwygodniejsze rozwiązanie. On mógł się teraz skupić na ważniejszych sprawach jak obserwacja piratów i rozkładu całego statku. Po zabawie z ludźmi Człowieka Iluzji stawał się coraz lepszy w zapamiętywaniu takich rzeczy.
Póki co postanowił milczeć. Ego Vasilieva okazało się być wyjątkowo kruche, a jego wyobrażenia jakoby posiadanie czterech rozpadających się statków i statku złożonego z piratów miałoby być jakaś wielką potęgą. W porównaniu do rządu, czy rady byli tylko pyłem. Oni wszyscy byli stratami do przyjęcia. Różnica była taka, że Striker brał to pod uwagę ale póki co to on miał większego zawodnika za plecami.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Jewel

19 gru 2018, o 23:31

Na odpowiedź Charles musiał trochę poczekać, biorąc pod uwagę, że zażądał sporej ilości informacji, które Przymierze niekoniecznie miało teraz pod ręką. Jego wiadomość poszła w eter, docierając na pewno do kogoś, pytanie tylko ile czasu zajmie im reakcja. Ktoś na pewno kontrolował ich misję, był z nią na bieżąco i czekał na ewentualne raporty, czy prośby o interwencję, ale on także miał swój własny czas reakcji.
Vasiliev wbił wzrok w Dagan, gdy zaczęła mówić. Z jego twarzy zniknął sarkastyczny grymas, zastąpiony przez skupienie. Zmarszczył lekko brwi, może z czegoś niezadowolony, a może po prostu coś rozważał - zbyt krótko, zbyt słabo się znali, by którekolwiek z nich mogło wyciągnąć z tej miny jakiekolwiek wnioski. Nie przerywał jej, splótł tylko ręce za plecami, prostując się nieco. Miał wojskową przeszłość i kto wie, czy wojskowa szczerość zamiast udowadniania sobie kto ma większy biceps nie przemawiała do niego bardziej.
Alexander też się jej przyglądał. Mogła czuć na sobie jego wzrok, mimo, że stał za jej plecami. Mówiła z sensem, większym na pewno niż Striker, bo przede wszystkim na dzień dobry nie obrażała rozmówcy, a to już stawiało ją w roli dużo lepszego negocjatora. Na szczęście jednak się nie odzywał, zdając sobie sprawę z faktu, że to nie jest czas i miejsce na jego słabe żarty, które mogłyby wywołać większą katastrofę, niż nietrafione prowokacje Charlesa. Może to właśnie dlatego połączyli ich w jeden zespół: posiadając profile psychologiczne całej trójki, zaplanowali to wbrew pozorom całkiem nie najgorzej.
- Dobrze, rozumiem takie rzeczy - rzucił w końcu z frustracją, gdy monolog czerwonowłosej trwał zbyt długo. Ale za to skinął głową do swoich ludzi, którzy opuścili broń, przyjmując jego niewerbalny rozkaz. Musiał mieć świadomość, że będzie dokładnie tak, jak opisywała Dagan, jeśli już teraz wysyłali do niego grupę swoich ludzi, by dowiedzieli się z czym problem, albo zginęli, zyskując w ten sposób równie dobre informacje na temat nastawienia Vasilieva.
To jednak okazywało się zaskakująco rozsądne. Jedna z jego brwi uniosła się w górę, gdy wspomniała o pupilkach i cyrku.
- Kiedy was słucham, to zaczynam się zastanawiać, czy nie powinniśmy się zamienić miejscami. Póki co to wy robicie cyrk. Kolega w szczególności - skrzywił się, by po chwili skinąć głową w stronę wyjścia z hangaru. - Podejrzewam, że nie zostawicie broni tu, więc nawet nie będę tego proponował. Ale jeśli którekolwiek z was chociaż pomyśli o odczepianiu jej z zaczepów, ktoś z załogi odstrzeli mu głowę. A teraz proszę. Coś wam pokażę, jeśli chcecie konkretnie wiedzieć w czym problem.
Odwrócił się do nich plecami, choć jego ludzie wciąż ich obserwowali. Ruszył w stronę śluzy, by machnąć jeszcze krótko ręką w stronę ich desantowca.
- Wasza pilot może zostać. Sten, siedź tu z nią - polecił. Jeden z uzbrojonych mężczyzn, wysoki blondyn, skrzywił się z niezadowoleniem, ale został. Pełnienie roli niańki dla drobnej dziewczyny z jego punktu widzenia musiało wyglądać jak mało ciekawe zajęcie.
Rebecca Dagan
Awatar użytkownika
Posty: 605
Rejestracja: 22 maja 2013, o 18:42
Miano: Rebecca Dagan
Wiek: 24
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Podporucznik Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 20.290
Medals:

Re: Jewel

22 gru 2018, o 21:21

Poszło zaskakująco dobrze - musiała dojść do takiego wniosku, gdy Vasiliev (trochę) spuścił z tonu i okazało się, że mogą jakoś wybrnąć z tej nieprzyjemnej sytuacji. A przynajmniej spróbować wybrnąć. Niespecjalnie - wróć, w zasadzie w ogóle nie zwracając uwagi na to, co ewentualnie robią za jej plecami jej towarzysze, skupiła się na Mishy i w pełni skoncentrowała na tym by... No, wiecie, rozmawiać. To wcale nie było dla niej łatwe. Ani trochę.
Tym bardziej więc zaskakiwało, że coś wyszło. Na przykład to, że do pirata trafił jej monolog i wysuwane argumenty, i że mężczyzna całkiem rozsądnie przyznał jej rację. A przynajmniej nie zakładał, że Dagan racji na pewno nie ma. Skoro jednak był w firmie i swego czasu paradował w takim samym uroczym mundurze, jakiego posiadaczką była też Rebecca, to dziwnym byłoby, gdyby nie wiedział, że czerwonowłosa nie ściemnia. Nawet średnio bystry kadet w Przymierzu zazwyczaj szybko przyswajał specyficzne reguły gry - a Vasiliev przecież nie wyglądał na średnio bystrego, a już z pewnością nie był kadetem. Gdy już zdecydował się rozmawiać, przejść do rzeczy, inżynier nie mogła nie dojść do wniosku, że w zasadzie kontakty z nim nie są najgorsze. Przynajmniej na razie.
Przelotnym uśmiechem skwitowała niepodejmowanie przez Mishę prób przekonania ich - czy też nakazania im rozbrojenia się, potem wzdychając cicho. No dobrze. Czyli jakby kolejny punkt osiągnięty, nie? Chcieli się dostać wgłąb statku - już nie ważne czy po to, by porozmawiać z Vasilievem, czy może po to, by na przykład łatwiej się piratów pozbyć. Po prostu chcieli wejść dalej. I wychodziło na to, że chyba właśnie to osiągnęli.
- Zachowujcie się - rzuciła więc Dagan do Strikera i Alexandra, w zasadzie nie wiadomo po co, zupełnie niepotrzebnie. Słowa przyszły jednak same, podobnie jak to, że finalnie ruszyła za Vasilievem jako pierwsza - nie tryskając z tego powodu entuzjazmem i wcale nie radząc sobie z niepokojem lepiej, niż przed chwilą. Tylko, że...
W sposób zupełnie nieprzewidziany, a już na pewno zupełnie nieplanowany chyba właśnie została chwilowym dowódcą ich małego oddziału.
- No dobrze - zapytała potem, zwracając się do Vasilieva. Nie zrównała się z nim krokiem, ale trzymała się wystarczająco blisko, by móc normalnie rozmawiać. - to co takiego zamierzasz nam pokazać? Tajne nagrania, sfabrykowane lub nie? Jakieś tajemnicze odczyty z radarów, skanerów? Przejmujące w treści, znalezione chuj wie gdzie pamiętniki? - Odetchnęła cicho. W jej tonie tak naprawdę nie było drwiny, choć zadane pytania mogły na nią wskazywać. Ale nie, ton Dagan był obojętny, neutralny, jak przez większość jej specyficznego życia. - Wygrzebanie się z tego gówna będzie nas wszystkich cholernie dużo kosztowało - podsumowała, nawet nie starając się domyślać, czym tak naprawdę to gówno może się okazać.
STRÓJ CYWILNY PANCERZ NPC

ObrazekObrazek

+ 17% do obrażeń od mocy technologicznych
- 1,5 PA koszt umiejętności technologicznych
+ 10% do obrażeń przeciw pancerzom, penetracja ścian i osłon
+ 35% tarcz
+ 15% w rzutach na dostęp do baz Przymierza
+ 20% premii technologicznej
Centurion: pozwala zignorować jedno, wybrane trafienie na walkę - swoje lub sąsiadującego sojusznika
+ 20 do wyniku testu na kości [jednorazowo, niewykorzystane].


Wyświetl wiadomość pozafabularną

Obrazek
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Jewel

26 gru 2018, o 22:57

Słuchanie tej całej rozmowy naprawdę miało dużo plusów. Największych chyba z nich było to, że nie musiał już bawić się w to całe bycie dowódcą. W ostatnim czasie zbyt często na niego spadała ta odpowiedzialność więc miło było przekazać pałeczkę komuś innemu. Wiedział, że to nie podoba się Rebecce ale to nie było jego zmartwienie. Wolał wrócić do tego co wychodziło mi całkiem dobrze czyli milczenia. Mógł się teraz skupić na swoich sprawach. Zaczynając oczywiście od najbardziej żmudnego zadania czyli liczeniu członków załogi tego statku. Przekonany Misha zresztą miał ich teraz zabrać w głąb statku więc mógł uczyć się rozkładu statku.
- Tak jest. – Rzucił, krótko do Dagan. Jakby tego było mało w jego głosie można było wyczuć pewną nutkę szacunku. Naprawdę spychał na nią rolę dowódcy na ten moment. Na jego twarzy za to trudno było zauważyć jakiekolwiek przejęcie się słowami Vasilieva czy kogokolwiek. Raczej było to spojrzenie jakie zawsze towarzyszyło mu podczas takich misji. Puste, jakby to wszystko co działo się dookoła niego całkowicie go nie interesowało. Ot wielki osiłek, który lubi obrażać innych. Jego ulubiona przykrywka, która ułatwiała wiele spraw.
Oczywiście starał się nie skomentować groźby Mishy. Nie trzeba było przecież wyciągać broni żeby kogoś zabić. Ten statek, delikatnie mówiąc, się rozpadał. Kawałki ostrego metalu były wszędzie. Inną sprawą była sylwetka Strikera. To już była broń, która mógł wykorzystywać. Szczególnie w małych przejściach i korytarzach.
Czekał też na informacje, które podeśle mu góra. Póki jednak Misha chciał współpracować to nie tworzył się żaden problem aby wykorzystać je przeciwko niemu. Wolał jednak mieć kilka asów w rękawie gdyby doszło do najgorszego.
Westchnął cicho wiedząc już do czego to zmierza. Zapowiadała się robota, którą będą musieli wykonać dla piratów by ci wrócili do roboty. Jaka? Jeszcze nie wiedział, ale powoli się domyślał jak bardzo będzie upierdliwa. Tym bardziej, że nie chodziło o żadne odczyty czy inne gówno. Ktoś ich zaatakował i to dość silnie. Pewnie za chwilę zobaczą ranną załogę lub cokolwiek co ich zaatakowało.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Jewel

28 gru 2018, o 17:48

Zostali wyprowadzeni z hangaru, zostawiając Dinh za plecami. Pozostało mieć nadzieję, że piratom nie przyjdzie do głowy wystrzelenie jej w pustkę, zanim zdąży szczelnie zamknąć desantowiec, albo choćby nałożyć hełm. Z drugiej strony, miała towarzystwo, więc dopóki nie zrobi niczego głupiego, hangar nie powinien zostać znienacka przewietrzony. A na szczęście ich pilot nie należała do osób, które zachowywałyby się nierozsądnie, albo celowo prowokowały rozmówcę - jak inni członkowie ich trzyosobowej teraz drużyny.
Wyszli do korytarza, wbrew pozorom nie tak zdezelowanego, jak mógł się spodziewać Striker. To nie była kupa złomu w stanie ostatecznego rozkładu, trzymająca się całości tylko dzięki sile woli załogantów. Statek z tego miejsca przypominał mocno stare wojskowe jednostki, choć Rebecca, która miała do czynienia z tematem, rozpoznawała użyte nowsze technologie. Porządne panele przy drzwiach, nowe i dobrze zabezpieczone instalacje, kamery z termowizją, szczelne łączenia między płytami, świeżo namalowane oznaczenia, wyraziste linie idące wzdłuż podłogi, odróżniające ją od sufitu w razie utraty sztucznej grawitacji. Wszystko tak, jak w Przymierzu - tylko bez charakterystycznego loga w kształcie litery A.
No i ludzie, których mijali, nie mieli na sobie mundurów. Nie byli też ranni, potrzebujący pomocy po przegranej walce. Za śluzą hangaru stało dwóch kolejnych uzbrojonych mężczyzn, którzy jednak nie obawiali się gości aż tak bardzo, by mieć gotową do wystrzału broń. Żaden z nich też nie miał na sobie pełnego pancerza, a jeden leniwie palił papierosa o dobrze znajomym dla Charlesa, sandałowym zapachu. Piraci zerknęli na kapitana, a gdy Vasiliev skinął do nich głową, ruszyli za nimi, pilnując zapewne, by żadne z trójki nieznajomych nie postanowiło w połowie spaceru odłączyć się od grupy i podążyć swoją drogą.
- Co to jest kurwa za zestaw - mruknął jeden z nich, długowłosy, wysoki i żylasty człowiek z ciemną brodą splecioną w cienki warkoczyk. - Przymierze chyba słabo przędzie ostatnio.
- Bo ty to wyglądasz na takiego profesjonalistę, Anton, że na dzień dobry bym ci zasalutował - odparł drugi z frustracją.
- Ale ja nie latam negocjować dla wojska.
- Moglibyśmy pokazać wam nagrania - odezwał się Vasiliev, zerkając przez ramię na Dagan i tym samym zagłuszając cichą rozmowę za ich plecami. - Ale jak sama mówisz, chuja by to dało. Odczyty z radarów przestaną być tajemnicze, jak przelecimy do sąsiedniego systemu. Mieliśmy lecieć później, ale skoro chcecie wyjaśnień, to lepiej jeśli zobaczycie na własne oczy, prawda? Więc jakaś godzinka i będziemy na miejscu. Jak wszystko dobrze pójdzie, to za dwie będziecie mogli lecieć z powrotem, płaszczyć się przed przełożonymi. Jak pójdzie źle, to cóż...
- Przed nikim się już nie popłaszczycie - mruknął Anton, dokańczając słowa kapitana. A choć to zdanie mogło wydawać się groźbą, to o dziwo wcale tak nie brzmiało. Raczej... smutno. Choć może po prostu długowłosy pirat miał depresyjny sposób wypowiadania się.
- Miałem was oprowadzić, ale jeśli nie macie nic przeciwko, po prostu posadzę wasze dupy w sali odpraw i tam sobie poczekacie - zaproponował Misha. - Ktoś was w tym czasie wprowadzi.
Rebecca Dagan
Awatar użytkownika
Posty: 605
Rejestracja: 22 maja 2013, o 18:42
Miano: Rebecca Dagan
Wiek: 24
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Podporucznik Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 20.290
Medals:

Re: Jewel

2 sty 2019, o 20:17

Szła za Vasilievem nie rozglądając się specjalnie. To znaczy, owszem, zerkała kątem oka to tu, to tam, rejestrując co niektóre z zastosowanych na okręcie rozwiązań, daleko jej było jednak do bezczelnego obracania głową na wszystkie strony. I nie dlatego, że to nie wypadało - po prostu instynkt samozachowawczy podpowiadał jej, że to zwyczajnie nie byłoby najmądrzejsze. Nawet, jeśli w normalnych okolicznościach mógłby być typowym, dumnym ze swej łajby samcem gotowym chwalić się nią na prawo i lewo, tak teraz okoliczności nie były normalne. Były w zasadzie bardzo, bardzo dalekie od normalnych. Biorąc pod uwagę, że relacje jej małej grupy ze stadem podwładnym Mishy raczej trudno było jakoś jasno określić, lepiej było zachować... Cóż, bezpieczną neutralność, tak to nazwijmy.
To dlatego - no, poniekąd dlatego - Dagan zupełnie zignorowała rozmowę toczoną za ich plecami. Nie znaczyło to, że jej nie słyszała, ale po prostu nie przywiązywała do niej wagi. Oczywiście, innym z powodów takiego stanu rzeczy było też to, że czerwonowłosej w znacznej większości przypadków było po prostu najzupełniej wszystko jedno, co kto o niej mówi. Tak czy inaczej, efekt był tego taki, że odezwała się dopiero wtedy, gdy doczekała się odpowiedzi od Vasilieva. Odpowiedzi która trochę... Zaskoczyła?
- Aha, aha. Czyli nagle staliśmy się uczestnikami nieplanowanej wycieczki, fajnie. - To wcale nie było fajne, nawet jeśli chodziło tylko o godzinę lotu. Dagan czuła się najzwyczajniej w świecie niekomfortowo, nie wiedząc dokąd tak naprawdę lecą. Bo, umówmy się, sąsiedni system to nie do końca precyzyjne określenie. - A dokąd ta wycieczka, jeśli można wiedzieć? - To, że niedługo sami zobaczą nijak jej teraz nie wystarczało.
Podobnie jak nie do końca wystarczało jej zostanie w jakiś sposób uwięzioną w sali odpraw, chociaż to przynajmniej łagodziła perspektywa wprowadzenia. Otóż to, właśnie tego potrzebowali. Wiedzieć, co tu się, do kurwy, dzieje. Dlatego nie protestowała, choć gdzieś w duchu chętnie przespacerowałaby się po okręcie - jako po obcym terytorium, które dobrze na wszelki wypadek rozpoznać. Nie protestowała, bo stosunki były teraz aż nadto napięte i jeśli chcieli tu cokolwiek załatwić, no to... No to. Nie mogli sobie pozwalać na zbyt wiele, a bolesne kompromisy - wróć, w zasadzie w dużej mierze jednostronne ustępstwa - były aż nadto konieczne.
STRÓJ CYWILNY PANCERZ NPC

ObrazekObrazek

+ 17% do obrażeń od mocy technologicznych
- 1,5 PA koszt umiejętności technologicznych
+ 10% do obrażeń przeciw pancerzom, penetracja ścian i osłon
+ 35% tarcz
+ 15% w rzutach na dostęp do baz Przymierza
+ 20% premii technologicznej
Centurion: pozwala zignorować jedno, wybrane trafienie na walkę - swoje lub sąsiadującego sojusznika
+ 20 do wyniku testu na kości [jednorazowo, niewykorzystane].


Wyświetl wiadomość pozafabularną

Obrazek
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Jewel

2 sty 2019, o 20:52

I kolejny raz nie miał racji. Powoli zaczynało go to frustrować. Póki co zaczynał się zastanawiać czy ma przed sobą typową grupę piratów, czy może coś całkowicie nowego co na swój sposób wstrząsnęło jego małym światem do którego był przyzwyczajony. Tego rodzaju dysonans poznawczy sprawiał, że trudniej było mu się skupić na tym co się dzieje koło niego, a jego skołowany mózg starał się to w jakiś sposób sobie wytłumaczyć. Im dalej jednak zagłębiali się w statek trudniej mu było uwierzyć w to co widzi. Wszystko było zadbane. Zaplanowane. Mógłby nawet stwierdzić, że było tutaj bardziej profesjonalnie niż nauczyło go doświadczenie. Zębatki w jego głowie miały duży problem w skoczeniem na miejsce.
Zapach sandałowego papierosa przywołał wspomnienia, o których wolał na tą chwile zapomnieć. Nie było to miejsce, ani chwila na przypominanie sobie lepszych czasów gdzie nie musiał uganiać się za Cerberusem, a potem zostać psem bojowym Przymierza. Nowa praca była lepsza niż więzienie to oczywiste, ale myśl o byciu wiecznym niewolnikiem po tym wszystkim co przeszedł też nie nastrajała zbyt pozytywnie. Nie mógł jednak uciec czy udawać, że wszystko będzie okay. Myśl, że Cerberus mógłby wytropić jego i Aye doprowadziłby go w końcu do szaleństwa. Nie miał innej opcji i raczej długo się to nie zmieni. Póki co chciał po prostu wrócić do domu i chociaż spędzić z nią te parę chwil za nim w końcu opuści go szczęście. Na to też nie mógł sobie pozwolić. Musiał walczyć dalej dla jej dobra.
Z tych wszystkich przemyśleń wyciągnął go głos mężczyzn. Sposób w jaki rozmawiali. Nie pasowało mu to jeszcze bardziej do stereotypowego pirata. To wszystko było zbyt dziwne gdy nagle pewna myśl bardzo szybko przemknęła przez jego umysł. To nie byli ot zwykli piraci. To byli ludzie od czarnej roboty tak jak oni. Był w stanie nawet uwierzyć w to, że dalej są w Przymierzu słysząc tą wymianę zdań. Mogło mu się to oczywiście wydawać, a jego umysł dalej się z nim bawił po niezbyt udanym pierwszym kontakcie.
- To nie jest wycieczka, a część roboty o której nam nie powiedziało Przymierze. Patrząc na dbałość o szczegóły na statku, śmiem wątpić aby Kapitan Vasiliev nie informował swoich przełożonych o problemie jaki zaistniał w kolejnym systemie. Gdyby było tak jak mówił nasz przełożony to nie wysyłałby tylko trzech osób, a oddział szturmowy by pokazać swoją siłę. – Idąc wyciągnął kolejnego papierosa z kamizelki taktycznej i odpalił go. – Patrząc na dane, które udało nam się dostać z oficjalnych baz Przymierza zakładam, że Kapitan Vasiliev tak naprawdę nigdy nie opuścił Przymierza, a po prostu przebranżowił swoją ekipę na wykonywanie czarnej roboty dla wojska. Zgadza się?
Nie mówił już wyzywającym tonem czy śmieszkującym tonem. Mówił zwyczajnie i spokojnie. Jakby to co się stało się w Hangarze wydarzyło się niewiadomo ile czasu temu. Chciał się dowiedzieć jak najwięcej skoro DeWolf nie powiedział im nic sensownego. Klasyczne działania takich jednostek. Wysyłaj grupę na miejscu, a reszty dowiedzą się tam. Tak na wszelki wypadek gdyby usłyszeli jaki jest cały plan i postanowili spierdolić wiedząc, że to daje im większe szanse przetrwania.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Jewel

4 sty 2019, o 20:02

Vasiliev zbierał się do odpowiedzi, ale słysząc słowa Charlesa zrezygnował i zamiast tego roześmiał się, ze szczerym rozbawieniem. Śmiechem parsknęli też idący za nimi mężczyźni, a mijająca ich, filigranowa kobieta w starym, niedbale zapiętym kombinezonie i ściętych na chłopaka włosach spojrzała na nich z zaskoczeniem i ewidentnym brakiem zrozumienia. Nie słyszała całej rozmowy, nie znała kontekstu. Chwilę później zniknęła za zakrętem.
- Chyba powinienem potraktować to jako komplement - stwierdził Misha. - Ale nie. Oddziału szturmowego nie wysłali pewnie dlatego że wiedzą, że jestem rozsądnym człowiekiem. A że nie chciałem gadać z Przymierzem na łączach, to inna sprawa. Wychujali mnie ostatnio, i nie tylko mnie, w dupie ich mam. A najwyraźniej tego robić nie wolno.
Zatrzymał się, odwracając się na moment do nich. Przesunął spojrzeniem po sylwetce Charlesa, a w jego wzroku nie było już tej niechęci i odrobiny pogardy, jaką obdarzył mężczyznę w pierwszych minutach ich rozmowy. Wystarczyło zacząć rozmawiać z nim normalnie, by i on odwdzięczył się tym samym. Tak, jak w momencie, w którym zamiast Strikera odezwała się Rebecca, a negocjacje okazały się dużo bardziej prawdopodobne.
- Słynna linia B, tak? - już się nie śmiał, ale lekki uśmiech nie opuszczał jego twarzy. - Niestety nie. A może na szczęście.
Odwrócił się, ruszając dalej przed siebie. Skręcili do jednego z węższych korytarzy, na końcu których czekały na nich pojedyncze drzwi. Kapitan zerknął przez ramię i skinął głową do ich dwuosobowej eskorty.
- Widzicie? Warto dbać o statek. Dostajemy komplementy od gości i biorą nas za wojsko. Jak Riley postara się jeszcze bardziej, będziemy mogli podawać się za wycieczkowce.
- Świetnie - mruknął Anton pod nosem. - Użeramy się z pierdolniętą Riley, żeby nas banda sztywniaków chwaliła. Totalnie warto. Już bym wolał mieć stare zawory i wszystko, niż żeby jebało farbą na całym statku co dwa miesiące.
- Dlatego twoja kajuta wygląda jak wygląda - odrzucił mu drugi z piratów, krzyżując ręce na klatce piersiowej i zatrzymując się, gdy dotarli do drzwi. - Można by się zesrać na środku i nikt by nie zauważył różnicy.
Vasiliev otworzył je przed nimi, gestem zapraszając ich do środka. Wewnątrz znajdował się podłużny, metalowy stół i kilka krzeseł, oświetlone jedną, słabą, ciągnącą się wzdłuż pomieszczenia jarzeniówką. Kapitan przekroczył próg pierwszy, zajmując na chwilę jedno z miejsc siedzących, rozsiadając się wygodnie i splatając dłonie na brzuchu. Pozostali mężczyźni zostali przy drzwiach, pogrążając się w cichej rozmowie, której tym razem nie dało się tak po prostu podsłuchać. Alexander też zajął wybrane przez siebie krzesło, skrzyżował ręce na klatce piersiowej i pytająco uniósł brwi.
- To co z tą wycieczką? - przypomniał.
- O dzień dobry, pan umie mówić! Lecimy na kolonię - poinformował ich Vasiliev, poważniejąc. - Znajdującą się w sąsiednim systemie. Dlatego tu czekamy. Na razie nie możemy ryzykować, ale potem bardzo chciałbym wam pokazać, jak wygląda nasze atakowanie kolonii. Może jak zobaczycie na własne oczy, to Przymierze ruszy dupę i coś z tym zrobi. A jak nie, to cóż, może wasza śmierć przyniesie jakieś rezultaty.
Rebecca Dagan
Awatar użytkownika
Posty: 605
Rejestracja: 22 maja 2013, o 18:42
Miano: Rebecca Dagan
Wiek: 24
Klasa: Inżynier
Rasa: Człowiek
Zawód: Podporucznik Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Kredyty: 20.290
Medals:

Re: Jewel

4 sty 2019, o 22:33

Linia B? Nie wiedziała, jak dokładnie to o niej świadczy, ale z krótkiej wymiany uwag i spostrzeżeń między Charlesem a Mishą wyłapała przede wszystkim to. I zmarszczyła lekko brwi. To nie tak, że o tym sławetnym B nie słyszała - każdy kiedyś słyszał, w mniej lub bardziej wiarygodnych plotkach. Problem tylko w tym, że... Tak naprawdę niewiele było o tej linii, o służących w niej żołnierzach wiadomo. Prawie nic. W samej firmie wszystko, co się o nich mówiło, ocierało się o legendy. Generalnie każdy zdawał sobie sprawę, że Przymierza ma swoich ludzi od czarnej roboty i sprzątania syfu, który narobi, ale to tyle jeśli chodzi o konkrety.
Swego czasu Rebecca chciała się dowiedzieć o nich więcej. Nie dlatego, że do czegoś tej wiedzy potrzebowała, nie. Chodziło o własną satysfakcję. Zaspokojenie ciekawości. Niewiele jej wtedy z tego wyszło.
Tak czy inaczej, teraz to właśnie nad tym zastanawiała się chwilę, zamiast nad tym, co faktycznie ich dotyczyło. Milknąc w końcu na kilka dłuższych chwil, trochę jak automat dała się prowadzić aż do raczej spartańsko urządzonego pomieszczenia. Nie uczestniczyła w dalszej rozmowie aż do chwili, gdy Vasiliev zajął wybrane przez siebie miejsce i gdy, w ślad za nim, uczynił to również Alexander.
Alexander, który postanowił się także odezwać po nieprawdopodobnie, jak na niego, długim okresie błogiego milczenia.
Dagan uniosła brwi w wyrazie szczerego zdumienia - takiego, jakie mogłaby okazać, gdyby faktycznie odzwyczaiła się od brzmienia głosu Shukina, czy wręcz w ogóle zapomniała, że mężczyzna potrafi się komunikować w sposób powszechnie zrozumiały. Chwilę później zaskoczenie ustąpiło miejsca przelotnemu uśmiechowi rozbawienia.
- To cholernie mało konkretne wprowadzenie, Vasiliev - rzuciła tymczasem, ostatecznie decydując się zająć miejsce obok Alexandra. W końcu nadal pozostawali zespołem. Tymczasowym, ale jednak. - A przedłużający się brak konkretów to, sam rozumiesz, układ który średnio kogokolwiek urządza. - Odetchnęła cicho. - Do rzeczy. Zobaczymy na własne oczy, świetnie. Ale co? - Spojrzała wprost na Mishę nie tyle nachalnie czy ponaglająco co... Cóż, tak, jak należało spoglądać stwierdzając fakt. Bo z własnej perspektywy to właśnie czyniła - po prostu przedstawiała oczywistą dla wszystkich interpretację zaistniałej sytuacji. Że czas na ogólniki trochę jakby minął. Że wycieczka wycieczką, ale nikt nie chce lecieć gdziekolwiek w ciemno - bądźmy poważni. Podobnie tajemnicze zagrywki mogła sobie praktykować generalicja w Przymierzu, racząc swoje pieski jedynie zdawkowymi wyjaśnieniami, ale tu, gdzie rozmawiali - a przynajmniej starali się rozmawiać - względnie jak przedstawiciele dwóch równorzędnych stron, podobne gierki nie były szczególnie mile widziane.
Po prostu wkurwiały, nazywając rzecz po imieniu.
STRÓJ CYWILNY PANCERZ NPC

ObrazekObrazek

+ 17% do obrażeń od mocy technologicznych
- 1,5 PA koszt umiejętności technologicznych
+ 10% do obrażeń przeciw pancerzom, penetracja ścian i osłon
+ 35% tarcz
+ 15% w rzutach na dostęp do baz Przymierza
+ 20% premii technologicznej
Centurion: pozwala zignorować jedno, wybrane trafienie na walkę - swoje lub sąsiadującego sojusznika
+ 20 do wyniku testu na kości [jednorazowo, niewykorzystane].


Wyświetl wiadomość pozafabularną

Obrazek
Charles Striker
Awatar użytkownika
Posty: 1366
Rejestracja: 6 wrz 2015, o 15:07
Miano: Charles Striker
Wiek: 29
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kontraktor Przymierza
Lokalizacja: Cytadela
Status: Kontraktor Przymierza
Kredyty: 54.800
Medals:

Re: Jewel

5 sty 2019, o 01:19

Kolejne jego podejrzenia zostały szybko rozwiany. Wychodziło na to, że naprawdę miał przed sobą coś na kształt dobrze zorganizowanej floty. Czy pirackiej? Tego już nie był taki pewny. Najemniczej? Już bardziej. Na pewno musiał się wyuczyć więcej na temat ludzi jakich wynajmowała jego jednostka w Przymierzu. Chociaż patrząc na siebie i Alexandra, to nie powinno go dziwić, że chyba uwielbiają brać do tej roboty najdziwniejszego rodzaju indywidua.
- Wolno, ale póki co nie ma większego chuja, którego mógłbyś na nich napuścić. – Wzruszył ramionami. Striker dobrze wiedział, że wszystko da się zrobić o ile ma się dobre karty do rozegrania. Kontakty, informacje, wspólnych wrogów. Można byłoby wymieniać więcej atutów, ale po co? Zawsze była szansa na zamknięcie komuś ust jeśli się bardzo chciało. Każdego można zniszczyć jeśli się tego bardzo chce. W jego przypadku było to odgryzienie palca, ale gdyby skoncentrował swoje siły tylko i wyłącznie na gnojeniu Cerberusa to może udałoby się dokonać znacznie większych szkód.
- Na nasze szczęście na pewno. –Westchnął głośno, a chwilę potem zaciągnął się papierosem. – Wolałbym nie współpracować znowu z chłopakami z B. To niezbyt zdrowe.
Ostatnie słowo dość mocno podkreślił. Nie wiedział jakie kontakty miał Rosenkov z Przymierzem, że od tak puszczano ich wolno, kiedy czasami ich oddziały musiały ze sobą współpracować. Charles był tylko na kilku takich misjach, ale nie wspominał ich najlepiej. Patrząc z perspektywy czasów nie wiedział kto był gorszy. Operatorzy Rosenkova, którzy robili to bo byli bandą socjopatów tresowanych do tej roboty. Nie mówiąc już o tym, że byli całkowicie wyprani z emocji oraz robili wszystko na pstryknięcie palców dowódca. Czy może linia B, która była bandą socjopatów z mocno nacjonalistycznym problemem oraz wiarą w jakąś tam misje dla swoje kraju.
Zawsze pamiętał, że chłopaki z Przymierza patrzyli na nich ze swego rodzaju przerażeniem mieszanym ze smutkiem. Jakby patrzyli na swoją przyszłość. Czy tak było? Trudno powiedzieć. Zazwyczaj miał w organizmie taką ilość stymulantów, że mogło to trochę wypaczyć wspomnienia.
Kiedyś usłyszał kolejną wymianę zdań miedzy piratami cicho parsknął śmiechem. Może trochę zbytnio się pośpieszył z wiarą w to, że to mogli być żołnierze. Byli? Możliwe. Słowa Vasilieva wziął do siebie z pewną dozą nieufności. Wolał jednak nie zagłębiać się póki co w to kim naprawdę są. Oczywiście może łatwiej byłoby mu cokolwiek wydedukować gdyby ktoś z góry wysłał mu te zasrane informacje. Pewnie jego prośba przechodzi teraz przez wszystkie pieprzone szczeble.
Kiedy weszli do środka spojrzał na krzesła. Problem ten co zawsze. Za małe. Postanowił więc po prostu stać. Życie chodzącej szafy trzydrzwiowej miało naprawdę wiele minusów. Tym bardziej teraz, kiedy musiał poruszać się w miejscach nieprzystosowanych do jego specyficznych gabarytów.
- Dziewczyna dobrze mówi Misha. – Zaciągnął się papierosem. – Ten suspens jest nie do wytrzymania.
Parsknął lekko śmiechem. Przekazanie pałeczki Daggan było dobrą koleją losu. Chociaż teraz to ona wkroczyła w mocne męskie balls of steel. Tyle, że kiedy robił to poprzednio Striker zbyt dobrze się to nie skończyło. Wiedział, że jest ona dość specyficzną istotą ludzką, ale nie każdy musiał o tym wiedzieć.
Obrazek Obrazek Obrazek ObrazekObrazek Obrazek Obrazek Obrazek GG 56291905
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12110
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Jewel

12 sty 2019, o 14:22

Vasiliev zaśmiał się krótko, pochylając się do przodu. Jego łokcie oparły się o jasny blat stołu, gdy wbił spojrzenie w czerwonowłosą, a potem w Charlesa. Widać w momencie, w którym udało mu się z nimi porozumieć, a oni zgodzili się wejść głębiej w trzewia statku - nie to, żeby mieli duży wybór - z kapitana pirackiej floty zeszła większość spięcia, które widać było po nim na samym początku. Nawet jeśli w żaden sposób nie udało im się jeszcze ustalić jak rozwiążą tę specyficzną sytuację.
- Przepraszam. Mam tendencję do teatralności - zauważył, mimo to nie udzielając im od razu odpowiedzi na nurtujące ich pytania. W jego oczach błysnęło rozbawienie, może wywołane właśnie tym, że zmuszał ich do oczekiwania, a może jeszcze czymś innym. W końcu westchnął, poważniejąc i machnął dłonią w bliżej nieokreślonym kierunku.
- Lecimy na Rayingri, w systemie Gagarina. Tam jest kolonia, którą zamierzamy ograbić w ciągu najbliższych dwóch, trzech godzin.
Mężczyźni stojący przy drzwiach zamilkli, kątem oka zerkając w ich stronę. Informacja, jaką właśnie podzielił się z przybyszami ich kapitan, na pierwszy rzut oka nie była zbyt rozsądna. Alexander skrzywił się i zerknął na Charlesa, jakby usiłował coś mu w ten sposób telepatycznie przekazać. Bezskutecznie, niestety.
- Czemu wam o tym mówię? Bo lecicie razem z nami - kontynuował Misha. - Jeśli chcecie, możecie skontaktować się ze swoimi przełożonymi i powiedzieć, że mają nas przed tym powstrzymać. W sumie jest to całkiem niezły pomysł. Kto z was utrzymuje kontakt z górą, hm? Archie Folger? - gestem głowy wskazał Shukina, nazywając go imieniem i nazwiskiem znanego aktora. Mężczyzna przewrócił oczami, niezadowolony z wyjątkowo trafnego porównania, ale równocześnie mocno skonfundowany. Zachowanie kapitana nie miało najmniejszego sensu.
- Co ty pieprzysz, Vasiliev - rzucił cicho, rozkładając ręce w geście niezrozumienia.
- Czego nie rozumiesz, słońce? Lecimy na Rayingri, świeżutką ludzką kolonię, zająć się tym, co robimy najlepiej. Przymierze dostaje info na temat naszych planów i leci tam również. Spotykamy się na miejscu, żeby rozwiązać problem raz a porządnie. Czym przylecieliście, hm? Zanim przesiedliście się w tego piździka co czeka w hangarze? Szanghajem? Moskwą? - machnął ręką. - Nie jestem na bieżąco z tym jakie teraz okręty ma wojsko i co wysłali tutaj. Liczę na to, że to porządna jednostka.
Shukin zamrugał i podniósł się od stołu, wyciągając przed siebie rozprostowane dłonie.
- Czekaj, czekaj. Mówisz nam, że lecicie zaatakować kolonię i że mamy o tym poinformować Przymierze, z wyprzedzeniem, żeby zdążyli dotrzeć tam na czas? - upewnił się. - Zanim to zrobicie?
- Tak, bardzo ładnie - odparł Misha, uśmiechając się do niego pobłażliwie. - Dokładnie to powiedziałem.

Wróć do „Piraci”