[Mistrz Gry]

Mieszkanie Trebora było po męsku urządzoną kawalerką. Pował w niej względny porządek, poza kilkoma walającymi się na podłodze ubraniami, wśród których można było doszukać się i damskich części garderoby. W pomieszczeniu nie było zbyt wiele światła, poza fioletową łuną, jaką dawała futurystyczna lampka na stoliku nocnym. Większość mebli miała już swoje lata, ale jak na potrzeby trzysiesto pięcio letniego turianina spełniała swoja funkcje. W jednym kąciku stała skórzana kanapa i stolik do kawy, na którym znajdowała się nowoczesna wieża do odtwarzania muzyki. Nieco dalej za kotarą postawiono wielkie, ale wysłużone łóżko. Jednym z bardziej imponujących zakątków mieszkania był aneks kuchenny, stylizowany na barek.
------------------------------------------------------------------------------------------------------ - Zapraszam!- Trebor otworzył drzwi wejściowe do kawalerki.- Ciasne, ale własne.- dodał, wskazując dziewczynie miejsce na skórzanej kanapie, uprzednio zbierając z niej walające się kobiece stringi. - Napijesz się czegoś?- zapytał z udawaną skromności, zachodząc stylizowany na barek stół kuchenny i otwierając jedną z szafek, gdzie zebrane były jego najdroższe alkohole.

[Katrin Farrell]

- Twój rozmiar? - zażartowała podnosząc z podłogi pierwsze lepsze stringi, a następnie rozciągając je. - Widzę, że masz powodzenie u dziewczyn. Nie musisz próbować mnie spić do przytomności. - odpowiedziała żartobliwie na propozycję wypicia alkoholu. - Chętnie napiję się. - dodała po krótkiej chwili wstając z kanapy i podchodząc do baru. - Ktoś dzisiaj u Ciebie nocuje? - zapytała opierając jedną rękę na ladzie oraz spoglądając na nieumalowaną, męską twarz Trebora.

[Mistrz Gry]

- Ostra z ciebie dziewczyna, Katrin.- stwierdził, komponując dla dziewczyny drinka. - A co, chciałabyś wpaść?- zapytał, śmiejąc się do siebie.

W tym czasie Katrin mogła bliżej przyjrzeć się mieszkaniu turianina. Było trochę zakurzone i nieuprzątnięte, ale trudno się dziwić, skoro większość czasu spędza w placówce Błękitnych Słońc. Nagle w oczy dziewczyny rzuciła się niewielka komoda, na której stała cała galeria zdjęć tej asari, którą ostatnim razem widziała z Treborem w Zaświatach. Na większości stali weseli i przytuleni do siebie.

Orin w końcu zasiadł na kanapie obok Katrin, podają jej kieliszek z alkoholem. Patrzył na nią intensywnie i dość poważnie.

- Z przyjemnością bym cię zaprosił, ale będę musiał po imprezie wcześnie rano wracać do pracy...- powiedział tonem aż nazbyt szczerze brzmiącym, co sugerowało, że pewnie wymyślił wymówkę na podczas robienia drinków.- Może opowiedz mi coś o sobie. Lubię poznawać nowych ludzi.

[Katrin Farrell]

- Nie jestem taka ostra jak Ci się wydaje, po prostu troszkę denerwuję się. - odpowiedziała śmiejąc się nerwowo. - Po prostu nie mam gdzie się podziać, a Ty wydajesz się miły. - odpowiedziała tym samym wyjaśniając swoje poprzednie pytanie. W między czasie spojrzała ponownie na niewielką komodę ze zdjęciami pewnej asari. - Ma przepiękny, biały uśmiech. Domyślam się, że łączy Was coś więcej niż tylko przyjaźń... - oznajmiła ze szczerością w głosie, ale także z wyczuwalnym rozczarowaniem. Popijając drink postanowiła, na prośbę Orina, opowiedzieć coś o sobie. - Pewnie jeszcze tego nie wiesz, ale jestem biotykiem. Pochodzę z Ziemi, wychowałam się w placówce Przymierza. Moja mama jest naukowcem, a tata byłym komandorem N7. Na prośbę ojca po ukończeniu szkolenia wstąpiłam do wojska. Tydzień temu złożyłam oficjalną rezygnację, a wczoraj wróciłam do domu gdzie czekała już na mnie awantura. Byłam mocno zdenerwowana, więc postanowiłam opuścić rodzinne strony i wyruszyć w świat. Dziś rano przyleciałam na Omegę, a resztę już znasz. Teraz Ty opowiedz mi coś o sobie. -

[Mistrz Gry]

Trebor przyglądał jej się uważnie, rejestrując każde słowo. Po tym spojrzał krótko na zdjęcie asari. Jakby na chwilę spochmurniał i westchnął.

- Tak, akurat uśmiech może tak. - wyznał, i choć był w zasadzie całkiem spokojny, dało się odczuć, że nie wypowiada się o niej zbyt entuzjastycznie- To dość skomplikowane. - dodał, po czym zmienił temat.- To mówisz, że jesteś utalentowaną biotyczką? I pochodzisz z Ziemi? Nie masz awersji do innych ras? Większość ludzi pochodzenia ziemskiego, jakich znam, nie ufa obcym. - zapytał, pociągając łyk turiańskiego alkoholu.

[Katrin Farrell]

- Staram się nie patrzeć na nikogo z góry, czasem jednak traktuję jednych lepiej od innych. To dość skomplikowane. - odpowiedziała, nawiązując do jego wcześniejszej wypowiedzi. Wyczuwając lekki upadek atmosfery przy temacie kobiety asari, poczuła zaciekawienie jej osobą. - Na zdjęciach wyglądacie na szczęśliwych. Jakieś problemy w związku? Może będę mogła pomóc? Wiesz, mi możesz zaufać. - zaproponowała swoją pomoc, modląc się jednocześnie w myślach, by nie zostać uznaną za natrętną. Po krótkiej chwili, ponownie wzięła porządny łyk alkoholu.

[Mistrz Gry]

Trebor rozłożył ręce na oparciu. Sięgnął po pilota, żeby włączyć nastrojową muzykę. Chwilę milczał, zanim odpowiedział.

- Może kiedyś ją poznasz, wtedy zrozumiesz, czemu to skomplikowane.- odparł, ale czując, że atmosfera robi się dość przygnębiająca, pociągnął ze szklanki. - Poza tym jest tyle ciekawszych tematów do rozmowy. Na przykład to, czemu zrezygnowałaś ze służby wojskowej.

[Katrin Farrell]

- Przepraszam, nie powinnam pytać. No ale zapomnijmy już o tym. - oznajmiła usłyszawszy lecącą muzykę. - Nic wielkiego, po prostu uznałam, że nie jest to moje powołanie. Miałeś kiedyś takie uczucie, iż robisz coś, co nie jest stworzone dla Ciebie? Ja miewałam takie uczucie... zbyt często. -

[Mistrz Gry]

Trebor zastanowił się chwilę, gładząc palcem brodę.

- Szczerze mówiąc, zawsze zajmowałem się tym, co lubiłem. - odpowiedział w końcu, a to wyznanie było prawdziwe w wielu aspektach.- Może czasem miewałem wyrzuty sumienia, ale właściwie świat nie jest bajką, prawda?- zapytał, po czym odłożył drinka na stolik i wstał z miejsca.- Wybacz mi na chwilę, ale nie mogę iść do Zaświatów w takim stroju...- rzekł, rozkładając ręce, aby mogła zobaczyć umazany kombinezon. - Daj mi, skarbie, chwilę. Zaraz wrócę. Czuj się jak u siebie w domu.- dodał, znikając za drzwiami łazienki.

[Katrin Farrell]

- Niestety nie jest. - odparła dopijając swojego drinka. Coś przykuło uwagę Katrin. A mianowicie słowo "skarbie". - Skarbie? Nie pamiętam, aby ktokolwiek, poza moim tatą, mnie tak nazwał. To... miłe. - powiedziała do Trebora, gdy ten wchodził do łazienki. Czekając aż turianin ubierze swoją błękitną zbroję, podeszła do komody, po czym zaczęła bliżej przyglądać się zdjęciom w poszukiwaniu czegoś co mogło ją zaniepokoić.

[Mistrz Gry]

Katrin przeszła się cichcem po pomieszczeniu. W wielu miejscach zauważyła zalegający kurz lub stare naczynia, co wskazywało na to, że Trebor nieczęsto korzystał z mieszkania. Nieco dalej przy łóżku znajdowała się szafa. Gdyby Katrin chciała zaryzykować, mogłaby otworzyć ją lub szuflady komody, na których znajdowały się zdjęcia, aby zobaczyć, co się w nich znajduje, ale to budziło pewne obawy, że Trebor mógłby ja na tym przyłapać. Natomiast przy biurku obok kącika z kanapą stał prywatny komputer, który też mógłby zawierać jakieś ciekawe informacje. Poza tym na wierzchu w mieszkaniu dziewczyna nie zarejestrowała nic, co by mogło budzić jej obawy.

Orin wciąż nie wychodził z łazienki, a kiedy Katrin przyłożyła ucho do drzwi, usłyszała plusk wody pod prysznicem, więc miała niewiele czasu, jakie pięć minut. Chyba, że Trebor miał zamiar namalować sobie wcześniejsze, złowrogie malunki na twarzy. Wtedy zyskałaby dodatkowe dziesięć minut...

Zanim jednak Katrin podjęła decyzję, co zamierzała zrobić, otrzymała krótką informację od Darkah na swój omni-klucz:

"Jeżeli jesteś z Treborem, spróbuj się czegoś dowiedzieć, nawet jeżeli konsekwencje przeszpiegów, miałby być makabryczne. Spokojnie z tego wybrniemy. Liczę na Ciebie."

[Katrin Farrell]

- Cholera! - powiedziała sama do siebie, gdy przeczytała wysłaną przez Darkaha wiadomość. Z początku nie miała zamiaru podejmować jakiejkolwiek akcji i spokojnie wrócić na miejsce. Nie jest przecież aż tak wścibska, a do tego nie chciała zrazić do siebie turianina, który niewątpliwie nie pozostawał jej obojętny. Jednak James był dla niej pewnym autorytetem. Byli w końcu partnerami, wiedziała, że w razie kłopotu może na niego liczyć. Końcówka wiadomości: "Liczę na Ciebie" ostatecznie przesądziła o decyzji wybranej przez kobietę. Odłożyła na chwilę swoje wartości moralne na bok, po czym rozpoczęła przeszukiwanie szuflad komody. Była niemal pewna, iż Orin pomaluje swoją twarz. Mimo wszystko czas naglił, a Katrin nie lubiła się guzdrać.

- Co ja wyprawiam? Dlaczego tak traktuje osobę, która jest dla mnie taka miła? - takie myśli przelatywały jej przez głowę. Jeżeli przestałaby słyszeć pluskanie wody, na pewno krzyknęłaby coś w stylu - Będziesz nakładał makijaż? - zaprzestając na krótki moment poszukiwań.

[Mistrz Gry]

W pierwszej szufladzie znajdowały się skarpetki, w drugiej najprawdopodobniej świeża bielizna, ale żeby się upewnić, Katrin musiałaby ją powąchać, a tego zapewne nie chciała robić. W trzeciej jakieś bibeloty, między innymi wysłużony, ale naładowany pistolet M3-Predator. Wśród różności zauważyła także jakieś kable, ładowarkę, całkiem miło pachnące perfumy oraz odznakę SOC, co z pewnością było dość dziwne. Trudno powiedzieć, czy komuś ją odebrał, kupił nielegalnie czy może kiedyś był funkcjonariuszem na Cytadeli?

Po przeszukaniu komody, Katrin zamknęła z powrotem szufladę. Wtedy usłyszała, jak woda przestała przelewać się w łazience, a Trebor zaczął gwizdać jakąś popularną ostatnio melodię.

Nagle otworzył drzwi. Wychylił się nieco w jej kierunku, żeby odpowiedzieć na pytanie dziewczyny.

- Nie obrazisz się, jeśli faktycznie zrobię malunki na twarzy? To może chwilę potrwać, zwłaszcza, że dźwigałem dzisiaj silnik i trochę naderwałem mięsień. Ręka mi się teraz trzęsie. Włącz sobie może telewizję, jeśli się nudzisz.

[Katrin Farrell]

- Mogę Cię pomalować, jeśli chcesz. Jako dziewczyna, jestem dość dobra w takim sprawach. - odpowiedziała żartobliwie, wskazując na swój lekki makijaż na twarzy. - O mnie się nie martw, jestem cierpliwą osobą. - powiedziała (jeżeli ten faktycznie nie potrzebował jej pomocy) i puściła oczko w kierunku Trebora. Nie rozpoczęła dalszych poszukiwań. Zamiast tego, wróciła spokojnie na kanapę i faktycznie włączyła telewizję. Kobieca intuicja podpowiadała jej, że w mieszkaniu nie ma żadnych przydatnych informacji, a ona tylko niepotrzebnie naraża się.

[Mistrz Gry]

- Z make-upem poeksperymentujemy innym razem.- powiedział pogodnie. Po jakichś dwudziestu minutach wyszedł z łazienki i... wyglądał znacznie bardziej pociągająco, niż wcześniej. Dzięki malunkowi na twarzy jego postać znów nabrała złowrogiego wyrazu, a dzięki odpowiedniemu strojowi sprawiał wrażenie większego, niż był w rzeczywistości. - Możemy wychodzić. Jeśli chcesz, możesz również skorzystać z łazienki. Dam ci ręcznik. - powiedział, wracając na kanapę i ciesząc się widokiem nowej dziewczyny. - Kiedy będziesz gotowa, daj mi znać, pojedziemy bezpośrednio do Zaświatów.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Jeśli chcesz coś jeszcze zrobić w tym temacie, to proszę. Jeśli nie, to nie odpisuj, tylko od razu napiszę w Zaświatach