Miano: Dwayne "Zero" Nixon
Wiek: 13.05.2159, 27 lat
Rasa: Człowiek
Płeć: Mężczyzna
Specjalizacja: Szpieg
Przynależność: Cerberus
Zawód: Agent Cerberusa
Aparycja:
Dwayne jest młodym, dość wysokim mężczyzną, o dobrze zbudowanym ciele, a wyrzeźbione mięśnie pokazują jak dużo czasu spędził na siłowni. Od innych przedstawicieli swojej rasy odróżnia się tym, że zamiast nóg ma dwie mechaniczne protezy, które sam zaprojektował(narząd płciowy jest oryginalny). Są one tak dobrze zrobione, że poza kolorem(są czarne, metaliczne), nie różnią się od zwykłych nóg ludzkich. Na ramionach ma wytatuowane dwa rękawy, które łączą się z sobą w górnej części pleców, oprócz tego, po prawej stronie szyi, za uchem ma wytatuowany pocisk ze skrzydłami anioła. Większość kobiet powiedziałaby, że Dwayne jest przystojny. Ma nieco szczupłą twarz, trochę podłużny, wysunięty podbródek, proporcjonalny do reszty twarzy nos. Niektórzy uważają, że jego szare oczy są tryskające energią i śmiechem, inni, że mrokiem i bólem, a jeszcze inni że to po prostu szare oczy. Włosy są jego konikiem, spędza kilkanaście minut dziennie skupiając się na ich układaniu. Goli boki i tył głowy na długość około dwóch milimetrów, a resztę zostawia dłuższą i zaczesuje je do tyłu. Ma czarny pancerz, który jest obiektem większości jego eksperymentów technicznych.
Osobowość: Tak właściwie, to ciężko opisać jego osobowość. Przeważnie zmienia ją tylko po to, by przypodobać się danej postaci, lub zmylić przeciwnika podczas pokera. Ci którzy go kiedyś znali, podejrzewają proludzką organizację o wszczepienie mu jakichś implantów, co oczywiście nie jest prawdą, swój zmienny charakter zawdzięcza wielu misjom, na których musiał go hartować. Pomimo swojego młodego wieku ma już doświadczenie w terenie, które pozazdrościłby mu niejeden weteran, nie lubi jednak opowiadać o swoich podbojach, ponieważ pełne są wszechobecnej śmierci. Jedynie ci, których on sam uważa za jemu drogich poznają jego prawdziwe oblicze, przy takich osobach zawsze jest szczery, dowcipny, otwiera się przed nimi, może nawet zrzuca płaszcz gadatliwego twardziela i pokazuje swoją wrażliwość. Niestety nie ma i nigdy nie miał prawdziwych przyjaciół, jakoś nie potrafi ich sobie przysporzyć, ze względu na Cerberusa, jak wiadomo mało kto ich popiera. Nie popiera idei swoich szefów, ale pracuje dla nich ze względu na brak innych perspektyw, chociaż może nawet ma w tym jakieś swoje powody, nie cały Cerberus jest oczywiście taki zły, znalazłoby się kilku agentów, którzy popierają jego tok myślenia, niektórych nawet całkiem polubił. Wykonanie misji to dla niego ważna sprawa ale najważniejsze jest zdrowie jego towarzyszy, oczywiście są akcje mniej ważne i bardziej ważne, ale często jeśli życie któregoś z podwładnych jest zagrożone, decyduje się dokończyć misję samotnie, dla dobra reszty. Jest taki, że sam się naraża, tylko po to, by móc dać innym większą szansę przetrwania. "Góra" Cerberusa daje mu wolną rękę, tak długo jak misje, które mu zlecają są wykonywane.
Historia:
-No więc?
-Urodziłem się na Cytadeli jako Dwayne Nixon. Ojca nie znałem, matka pamiętała o mnie tylko między piciem, a braniem narkotyków, kiedy wyładowywała na mnie swoją frustrację po tym jak rzucił ją kolejny kochanek. Właśnie z tego powodu uwielbiałem szkołę, mogłem tam odpocząć od tego całego zła. Chociaż nie do końca, w końcu jeśli się jeździ na wózku inwalidzkim to nigdzie nie można od niego odpocząć, wszędzie są ludzie, którzy przez to mają mnie za gorszego. Ale wracając, miałem wiele czasu na naukę, ponieważ rzadko kiedy był ktoś w domu, materiał przyswajałem szybko, nauczyciele to zauważyli, starali mi się pomóc, zadając dodatkowe ćwiczenia. Oczywiście nie powiedziałem nikomu o mojej sytuacji w domu, ponieważ byłby to dla mnie jeszcze większy wstyd. Zapisałem się na darmowe pozalekcyjne zajęcia strzeleckie, podsunąłem kiedyś pijanej matce kartkę, nawet nie wiedziała, że podpisuje jakąś zgodę. Pamiętam, że instruktorzy zawsze podziwiali moją precyzję, bawiło mnie to, bo wiedziałem że na nic mi się ona nie przyda, bo przecież nie miałem pieniędzy na to, by iść do szkoły wojskowej, zatem skupiłem się na czymś co mogło mi się bardziej w życiu przydać. Jako dziecko uwielbiałem komputery i robienie różnych gadżetów. Zawsze czułem że to jedyna przyczyna tego, że miałem jakichś przyjaciół. Chociaż w sumie zawsze byłem raczej samotnikiem. - mężczyzna oparł się wygodniej na krześle i rozejrzał się po małym pomieszczeniu, następnie wzrok swój skierował z powrotem na agenta, który siedział naprzeciwko niego. Wyglądał na zainteresowanego historią, chociaż starał się tego nie okazywać. -Szkołę średnią skończyłem z bardzo dobrymi stopniami. Szkoła była biedna, ale nauczyciele jakoś dowiedzieli się o mojej sytuacji w domu, więc to oni zafundowali mi stypendium naukowe, dzięki czemu mogłem uczyć się dalej. Wybrałem studia, które skupiały się wokół cybernetyki i robotyki, wiedziałem że spędzę więcej czasu z komputerami i techniką. Nauka tej drugiej dziedziny zdecydowanie zmieniła moje życie. To właśnie jej zawdzięczam moje mechaniczne protezy nóg. Zaprojektowałem je sam, ponieważ miałem dość jeżdżenia na wózku, dodatkowo amputowano mi obie kończyny, po tym jak dostałem tego cholernego zakażenia, nie mam pojęcia gdzie, ani jak to złapałem, ale szybko się przemieszczało, pech chciał, że od urodzenia nie miałem w nich czucia, dlatego też nie było mowy o żadnym bólu, zorientowałem się za późno, no, ale przynajmniej teraz jestem pół cyborgiem. Laski na to lecą. Na początku moje protezy były raczej prymitywne, jednak z biegiem czasu poprawiałem je, kalibrowałem, dodałem kilka czipów i programów, które bronią mnie przed hakerami. Udało mi się je tak zmajstrować, że nie da się stwierdzić, czy to protezy, czy prawdziwe nogi, póki się ich nie zobaczy. Mogłem oczywiście spróbować je zmodyfikować, jakoś usprawnić, ale nie tego chciałem. Miałem rok wyjęty z życia - wtedy szwendałem się od szpitala, do ośrodka rehabilitacji. Było ciężko, ale dzięki operacjom dość szybko nabrałem wprawy, trzeba przyznać - teraz wszyscy w medycynie na prawdę znają się na swojej pracy. Po powrocie nieco zaniedbałem szkołę, ponieważ zacząłem robić to, czego wcześniej nie mogłem. Przyjęcia, bieganie, sztuki walki, inne treningi, ale przede wszystkim wróciłem do strzelectwa wyborowego. Kochałem to, niemal się nie przykładałem do celowania, a pocisk praktycznie zawsze trafiał. Wtedy zacząłem marzyć o dołączeniu do Przymierza. Poszedłem na najbliższy nabór do wojsk. Oficer na początku wyrażał się w superlatywach, kiedy jednak zobaczył moje nogi, stwierdził, że nie nadaję się i nigdy nie będę się nadawał do wojska. Na dodatek ktoś zabił moją matkę w jednym z klubów, nie mam pojęcia czemu, ale tym również strasznie się przejąłem. Nie chodziłem do szkoły, wylewałem swoją frustrację tylko na tarczach na strzelnicy i poprzez wysiłek fizyczny. Wtedy z pomocą nadszedł Cerberus. Dostałem wiadomość, że moje umiejętności zainteresowały kilku ważniejszych ludzi z tej organizacji, nie słyszałem o was wiele dobrego, ale postanowiłem spróbować. Na początku dostałem ofertę pracy inżyniera, przez rok szkoliłem swoje umiejętności hakerskie i wiedzę o cybernetyce, brałem udział w tworzeniu kilku implantów, a czasem zmajstruję jakiś gadżet na użytek własny. Podczas jednej z misji w terenie zostaliśmy zaatakowani przez oddział Krwawej Hordy, tam popisałem się umiejętnościami strzeleckimi, ktoś to zauważył no i zaczęli częściej mnie ze sobą zabierać. Przez te kilka lat służby w Cerberusie nabrałem doświadczenia i mój przełożony zdecydował się przysłać mnie tutaj. - opowieść była długa, a przez mówienie Nixonowi zaschło w gardle, podniósł ze stołu szklankę z wodą, wziął kilka łyczków, a następnie ją odłożył. Mężczyzna po wysłuchaniu historii cały czas milczał, ale teraz uśmiechnął się, pozbierał rozrzucone po całym stoliku papiery i włożył je do teczki.
-Mam przyjemność poinformować cię, że właśnie zostałeś przyjęty do projektu numer siedem, gratulacje. - mężczyzna miał chyba dość wesoły styl bycia, ponieważ znów się uśmiechnął.
-Tak właściwie... to jestem agentem projektu numer zero.- Nixon wyciągnął spod stolika pistolet, wycelował w tułów trzymającego teczkę, który nie zdążył nawet zrzucić uśmiechu z twarzy, ponieważ broń niemal natychmiastowo trzykrotnie wystrzeliła. -Moją misją jest eliminowanie zdrajców i wykonywanie tajnych zadań. - Zero dopił wodę, wstał i wyrzucił pistolet w kąt pokoju. -Melduję wykonanie zadania. Niech ktoś tu posprząta... Tylko... czemu kazałeś mi opowiedzieć swoją historię...? - wbił się wzrokiem w trzy rany postrzałowe w klatce piersiowej trupa, po czym skierował się w stronę drzwi.
---------------------------------------------------------------------------
-Zaraz kogoś wyślę... Zależało mi na tym, byś zdążył sobie uświadomić, że ten agent pewnie ma w domu żonę, dzieci, pomimo to, strzeliłeś, oddanie godne pochwały. - mężczyzna w średnim wieku wyłączył komunikator, zaciągnął się dymem z cygara, który wypuścił w formie kółeczek. Oparł się wygodnie o krzesło, założył nogę na nogę i zaczął patrzeć przed siebie na coś, co wyglądem przypominało planetę.
-To akta, o które pan prosił. Dwayne Nixon zdaje się... Ah, i Logan Rose... To nasz były agent, mam rację? - ciszę przerwała kobieta w białym kitlu i okularach, która weszła bez szelestu tak, że mężczyzna nawet jej nie zauważył. Położyła teczki na stoliku, a kiedy zrozumiała, że nie otrzyma odpowiedzi, wyszła.
-Gdybyś tylko wiedział jak bardzo to, co znasz różni się od tego, co było naprawdę... - mężczyzna zaczął mówić sam do siebie, wziął łyk jakiegoś stojącego na stoliku alkoholu, po czym chwycił pierwszą teczkę z logiem Cerberusa i nazwiskiem Rose na jej stronie tytułowej. -Twój ojciec... Logan... Jeden z moich najbardziej zaufanych ludzi... Gdyby nie ja, skończyłby w rynsztoku. Czym mi się odwdzięczył? Porzucił Cerberusa i zaszył się gdzieś. Nie wie jednak, że ma syna, którego znalazłem dziesięć lat temu. - przerwał na chwilę monolog, zabrał ze stołu zdobioną zapalniczkę, po czym podpalił teczkę Logana, a następnie rzucił ją na ziemię i spokojnie patrzył, gdy ona płonęła. Ponownie wziął ze stołu szklankę z alkoholem dopijając resztkę brązowego płynu, a następnie chwycił za drugą teczkę. -Dowiedziałem się o tobie i od razu stwierdziłem, że muszę jakoś ukarać mojego starego przyjaciela. A skoro jesteś synem Logana "Cienia" Rose może nawet nadasz się na prawdziwego agenta. Na początku ciężko było mi cię znaleźć, ale moja siatka szpiegów mnie nie zawiodła. Odkąd pamiętam sterowałem twym życiem tak, byś znalazł się w Cerberusie... Stypendium z kieszeni nauczycieli? Raczej z mojego konta. Darmowa strzelnica? Nie do końca darmowa. Oficer rekrutacyjny Przymierza, czy może tajny agent Cerberusa? Śmierć matki, czy postępowanie infekcji - zbieg okoliczności? Nie sądzę. Nawet nauczyciel, który cię nakłaniał do zaprojektowania mechanicznych protez to mój pomysł. Lepiej... Żebym się na tobie nie zawiódł projekcie Zero... - mężczyzna mówił sam do siebie, chociaż dla osoby stojącej z boku mogłoby to brzmieć jak rozmowa z Nixonem. Fotel wydał skrzypiący dźwięk, a cały pokój znów wypełnił się dymem z cygara.
Ekwipunek: Standardowy generator tarcz, omni-klucz "Primo", oraz 20 tysięcy kredytów.
Środek transportu: Standardowy myśliwiec, który nie zdradza tego, że jego pilot jest agentem Cerberusa, służy tylko do transportowania jednej, góra dwóch osób. Nieprzystosowany do walki. Nixon otrzymał go po przystąpieniu do projektu "Zero".
Dodatkowe informacje:
-Urodził się w piątek trzynastego
-Ma mechaniczne protezy nóg, które sam kiedyś zaprojektował, wbudował do nich również zabezpieczenia przed hakowaniem, oczywiście nie są na to absolutnie odporne, zależy to od poziomu umiejętności technika, który podjął się tego zadania.
-Uwielbia bawić się w tworzenie różnych gadżetów
-Trudno powiedzieć jaki jest na prawdę, ponieważ często zmienia charakter w zależności od otoczenia
-Projekt "Zero" - Nixon dostał ten przydział po czterech latach służby w organizacji (już od roku służy w tym projekcie). Prawdopodobnie dostał poparcie od ludzi z góry, tych samych którzy go kiedyś odnaleźli. Jego zadaniem jest znalezienie i wyeliminowanie zdrajców, o ile w tym czasie w organizacji jest jakiś przeciek. Bywa również, że dostaje zlecenia na inne tajne, lub niekoniecznie tajne(chociaż szefowie chcą, by był w jak najmniejszym stopniu oficjalnie powiązany z Cerberusem)misje. Jeśli akurat ma czas wolny, dostaje wolną rękę na podejmowanie się różnych zleceń, o ile nie kolidują z innymi misjami Cerberusa.
-Zmechanizował swój pancerz, kiedy mężczyzna chce, zwija się on, lub rozwija, co trwa tylko chwilę , przez ten wynalazek może w dowolnym momencie przejść z pokojowych rozmów do walki. Ma trzy "tryby", pierwszy - cały pancerz, drugi - zbroja sięga szyi, głowa jest odsłonięta, trzeci - ma tylko dolną część, klatka piersiowa, ręce, głowa są odsłonięte. Stwierdził, że nie podzieli się odkryciem z resztą świata, zachował ten gadżet dla siebie.
