Miano: Alice Tanni
Wiek: 10.01.1950 , 236 lat.
Rasa: Asari.
Płeć: Kobieta.
Specjalizacja: Adept.
Przynależność: Republiki Asari.
Zawód: Łowczyni.
Aparycja: Wyglądem nie różni się od innych asari. Kolor skóry ma niebieski, oczy ma takie same. Zwykle kiedy nie jest nigdzie potrzebna i akurat odpoczywa na Cytadeli, lub gdzieś indziej nosi tradycyjny strój, zaś jej lekki pancerz, który ubiera do misji jest koloru czarnego ze znakiem przynależności, który mieści się na jej prawym ramieniu. Minę zwykle ma opanowaną i spokojną, tak samo z jej tonem. Stara się nie okazywać emocji przy rozmowie, bo dobrze wie czym to skutkuje, jednak nie zawsze udaje jej się zachować "pokerową twarz". Ma przeciętny nos, a niżej znajdują się usta, których nie maluje, więc są koloru jej skóry. Niezbyt lubi nakładać na siebie makijaż.
Osobowość: Alice nie jest zbyt rozmowną asari, bardziej woli zabijać, lecz wie kiedy nie musi i odezwie się kiedy trzeba, ale ciężko jest z nią porozmawiać na luzie... Jest już trochę doświadczona ze względu na swój wiek, oczywiście w ludzkim pojęciu i umie opanować emocje. Strasznie trudno jest ją rozzłościć, czy roześmiać. Zwykle wydaje się być sucha i bezwzględna. Postawiła sobie jasno cel, chce być jak Komandor Shepard i ratować kiedyś całą galaktykę, nie przed żniwiarzami, ale przed innym zagrożeniem być może dużo gorszym. Zawsze zwraca uwagę na to co robi i stara się być bardzo dokładna. Nie lubi kiedy ktoś podważa jej zdanie, co nie znaczy, że jest nieomylna, ona po prostu nie lubi przyznawać się do błędów. Kiedy dostaje jakieś zlecenie, aby znaleźć zabójcę to, gdy go odnajdzie ten nie ma już szans, aby uciec. Ona go wolno nie puści i nawet nie pomyśli o tym, aby coś mu dać, czy pomóc mu w czymś, zawsze bacznie obserwuje swoich "więźniów". Jest również świetną manipulantką i raczej potrafi narzucić komuś swoją wolę siadając mu na ego. Wystarczy, że komuś przysłodzi i jedzą jej z ręki. Bardziej dokładnie jej charakteru nie da się opisać, o wiele lepiej jest ją poznać.
Historia: Urodziła się na jakiejś kolonii w układach Terminusa, ale nie pamięta na jakiej i gdzie. Jej matki od urodzenia uczyły ją jak używać biotyki i jak się posługiwać bronią. One same były wyszkolone w sztuce zabijania, ale nie służyły Przymierzu, tylko sobie samym. W dość młodym wieku, bo 50 lat Alice postanowiła, że zostanie komandoską. Niewiele jest już na służbie, ale wierzy że kiedyś wzbije się na szczyt i zostanie widmem tak jak jej idol. Wiele razy słyszała jak wielki Komandor John Shepard uratował galaktykę i pokonał żniwiarza z całą flotą mimo, że zdarzenie to miało miejsce zaledwie dwa lata temu, ona cały czas nie może zapomnieć jak komunikowała się z matkami i opowiedziała im to. Kiedyś nawet ta legenda ocaliła jej rodzinny dom, ale o tym się dużo nie mówi, gdyż to nie był jego główny cel, a zarazem taki... bonus. Swoją ojczystą kolonię opuściła w wieku 100 lat, poleciała na Cytadelę. Do wojska asari zaciągnęła się kiedy skończyła 230 lat, bo wtedy dopiero pozwoliły jej na to matki. Rodzicielki kochały ją i się o nią troszczyły mimo twardego wychowania i dystansu, który je dzielił. Pierwsza jej misja nie była najłatwiejszą jaką można było dostać i polegała na pilnowaniu kolonii Exen przed atakiem zbuntowanych najemników, nie powiedziano jej wtedy zbyt wiele. Po kilku godzinach wreszcie udało się odeprzeć atak buntowników i wszyscy mogli spokojnie wrócić na Cytadelę i odpocząć, jednak na planecie ona jak i jedna asari, z którą walczyła ramię w ramię znalazła nabitych na pal ludzi, nie wiedziała jeszcze co to oznacza póki stworzenia nie zaczęły ożywać, gdy po pokonaniu małej grupki obcych skontaktowali się z centralą kazano im wracać natychmiast. Nigdy po wstąpieniu do wojska nie wróciła na swoją ojczystą planetę, bardzo tęskniła za rodziną, ale tego nie okazywała. W czasie 6 lat pracy wykonała wiele różnych misji, ale ciągle jest słaba rangą, czyli jest zwykłą Łowczynią. Ostatnie tygodnie ciągle siedzi na urlopie i odpoczywa po ostatniej misji... ~- To nie będzie trudna misja. Powinna zakończyć się szybko i bez większych strat. - Powiedział przełożony i rozłączył się. Alice została przydzielona do jej starego oddziału, z którym wykonała pierwszą misję, była związana z członkami tamtej załogi. Wreszcie wylądowali na Korlusie, miały złapać grupę wynajętych najemników, który zabił oddział komandosek, nikt nie wiedział jak udało im się to zrobić, musieli być wykwalifikowani w zabijaniu. Misja szła gładko, a Błękitne Słońca nie przeszkadzały zanadto w wykonaniu zadania. Kiedy już dopadli zbrodniarzy zakuli ich wszystkich i chcieli już wracać z nimi na pokład... jednak to nie był koniec misji. Nagle na horyzoncie zaczęły pojawiać się wojska grupy, która tutaj przebywała. Błękitne Słońca natarli całą siłą na oddział... po wielu, długich godzinach obrony wreszcie asari skapitulowały. Wtrącono je do lochów, pewnie po to żeby wyciągnąć informacje na temat komandosek, a grupę zabójców uwolniono. Kiedy otwierali celę, aby przesłuchać jej przyjaciółkę strażnik wyciągnął ją z celi, a Alice zaatakowała go tak szybko jak mogła. Najemnik zemdlał, ponieważ uderzył o słup i nie miał hełmu. Asari mogły mu ukraść klucze do kajdan i tak zrobiły, oraz się uwolniły. Jej przyjaciółka wzięła jego broń. Na szczęście w budynku po przeciwnej stronie znalazł się budynek z zaopatrzeniem, a pilnowało go tylko dwóch turian, łowczynie szybko zajęły się strażnikami i wzięły zapas amunicji, oraz bronie, aby móc dostać się do środków transportu. Port był dość daleko, ale kilku właśnie czekali w sali tortur, aby przesłuchać kobiety, jeszcze inni byli po prostu zajęci czymś innym, droga więc nie była ciężka, bo tylko kilku najemników... wkrótce, zanim obie wsiadły na statek Błękitne Słońca przybyły do portu, Alice szybko wsiadła na statek, ale druga łowczyni nie dała rady... szybko ją okaleczyli tak, że nie mogła się ruszać i przyłożyli jej lufę do głowy, oraz wydali rozkaz: - Nie ruszaj się! - Ocalała szybko zamknęła drzwi, na szczęście statek był pusty i miał dość silne opancerzenie, więc wytrzymywał ostrzał z karabinów Błękitnych Słońc. Po około 10 minutach kobieta odleciała. Ostatni widok z tamtej planety to niedokończona egzekucja: Jej dobra przyjaciółka klęcząca przed najemnikiem z miną jakby wygrała. Nie widziała jak ją zabijają... a może ją pozostawili przy życiu? Tego nie wiedziała.~ Jest teraz na przymusowym urlopie, przełożony ją na niego wysłał, ale obiecała sobie zemstę za to co zrobili jej te ścierwa.
[Wybaczcie, że historia taka krótka, ale wena dzisiaj mi odpoczywa >.<]
Ekwipunek:
~ Lekki Pancerz
~ M-3 Predator
Środek transportu: Podróżuje różnymi statkami, z różnymi załogami. Nigdy nie wiadomo do kogo ją przydzielą, więc nie da się opisać jej środka transportu, zawsze jest załogantką na czyimś pokładzie.
Dodatkowe informacje:
~ Jej idolem jest Komandor Shepard.
~ Chce być taka jak on.
~ Nie utrzymuje kontaktu z jej matkami, jest jedynaczką.
~ Nienawidzi Błękitnych Słońc.
