[Kiru Heidr Varah]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Opis z wikipedii

Poroloan to ogromna, skalista planeta o półtorakrotnym rozmiarze Ziemi. Mimo gęstej atmosfery, słaba energia czerwonego karła Macedonia sprawia, że powierzchnia planety jest niezwykle mroźna. Skorupa składa sie głównie z krzemionki, ale obecne są również złoża żelaza i innych metali przemysłowych. Żyły te mogą okazać się wystarczająco bogate, by ich eksploatacja przyniosła zyski niezależnie od ciężkiej grawitacji.

[Kiru Heidr Varah]

Mako osiadło powoli na brązowej ziemi wzniecając chmurę pyłu. Przenikliwe zimno i zwiększona grawitacja odstraszały większość podróżnych oprócz tych, których sprowadzały tu interesy lub służba, tak jak pasażerów pojazdu. Bezpieczni w stalowej puszce Nathaniel, Kieł i Dymitr nie odczuwali skutków niekorzystnych warunków atmosferycznych czy zwiększonego ciążenia, przynajmniej dopóki nie postanowią wyjść na zewnątrz. Na radarze widać było biały punkt oznaczający cel ich podróży położony około pięciu kilometrów na wschód od ich obecnej pozycji. Znajdował się on na środku dość dużej doliny otoczonej ze wszystkich stron niewysokimi, ale zawsze, górami. Doświadczony pilot niewielkiej jednostki na pewno nie miałby problemu z wylądowaniem na przygotowanym pasie startowym. Zapewne dlatego wybrano miejsce gdzie jedyna droga lądowa prowadziła przez wąską krętą ścieżkę, mogącą pomieścić tylko jeden pojazd.
- Oddział desantowy słyszycie mnie? Odbiór.- w głośniku interkomu rozległ się głos dowódcy fregaty "Waterloo". Otrzymawszy odpowiedź mężczyzna kontynuował. – Batarianie siedzą w środku, ale jeśli dostaniecie się w zasięg ich radarów ujawnicie waszą obecność. Dzięki górom będziecie mogli podejść pod samą dolinę, ale im bliżej będziecie tym bardziej ryzykujecie, chociaż przy tej grawitacji spacer może być bardzo męczący. Decyzja należy do was. B

[Nathaniel Black]

Lot nie trwał zbyt długo. Przeskok przez Przekaźnik u już znajdowali się w Gromadzie Artemis Tau. Następnie wjazd do układu Macedonia i Porolan już był w zasięgu ich dłoni. W trakcie podróży Nath wyjaśnił swoim towarzyszom cel misji, oraz rozmówił się z dowódcą drugiego oddziału. Gość był całkiem rozgarnięty i dość szybko doszli do konsensusu. Dopóki nie zostanie wysłana prośba o pomoc, zejście, albo sytuacja nie stanie się gorąca, dopóty mieli się nie wtrącać.
Kiedy dostali informacje o tym, że mają stawić się przy Mako zaczęli się przygotowywać. Nath ubrał swój czarny pancerz, z czerwonymi fragmentami na ramionach, nogach i w okolicach żeber. Wziął też swój hełm i był gotowy. Po chwili zostali zrzuceni na zmrożoną planetę dokładnie pięć kilometrów od ich celu. Black dał rozkaz Dymitrowi by ruszył. Po minucie dostali wiadomość od dowódcy fregaty.
-Tutaj oddział desantowy. Słyszymy was głośno i wyraźnie. - powiedział szarooki po czym wysłuchał monologu. - Przyjąłem. Bez odbioru.
Teraz byli zdani na siebie. Porucznik Wojsk Przymierza myślał przez chwilę, po czym wydał rozkaz.
- Dymitr podjedź jak najbliżej się da granicy radarów i zatrzymaj się tak ze dwieście metrów, dalej pójdziemy na piechotę. - powiedział Black po czym zaczął sprawdzać swoją snajperkę. Ciekawe czy dane będzie mu jej użyć. Wziął też ze sobą omni i medi żele, oraz granaty. Jak zacznie się rzeźnia to na pewno się przydadzą.

Wreszcie Dymitr zatrzymał się i wszyscy wysiedli z wozu. Po chwili już odczuli dość ciężką grawitację, lecz co zrobić, trzeba było iść. Po kilkunastu minutach byli trochę zmęczeni, lecz bez przesady. W końcu życie żołnierza robi swoje. Teraz zaś mieli placówkę w zasięgu widzenia. Black miał nadzieję, że ich nie dostrzegli na radarach. Wziął swoją Modliszkę i zaczął sprawdzać wejście. Dzięki swojej snajperze widział dalej i lepiej. Zalety bycia snajperem.

Occ:
Nie wiem czy ostatni akapit może być. Jeśli MG powie, że wykroczyłem po za swoje uprawnienia to go usunę.

[Kieł]

Podczas lotu przypominało mu się szkolenie. Może nie pamiętał go najlepiej, jednak najważniejsze przekazy ciągle pozostawały w jego głowie. Może nie należał do armii, jednak to nie zmieniało faktu że ciągle pozostał żołnierzem.
- Zapowiada się ciekawie. - Odpowiedział krótko po opowiedzeniu przez Nathana planu misji. Niby cele proste, ale wszystko mogło by się pokomplikować. Siedział dosyć wygodnie w "stalowej puszce", o ile było można mówić o wygodzie siedząc w takim czymś i to jeszcze z pancerzem na sobie. Hełm pozostawiał przez jakiś czas na kolanach, ale po wyjściu od razu go założył. Niby taka głupotka, ale dawała poczucie bezpieczeństwa i więcej pewności siebie. Wyszedł od razu za porucznikiem-strzelcem wyborowym, zakręcił raz jedną, raz drugą ręką, później uniósł do góry lewą, później prawą nogę i stanął pewnie na gruncie. Tak samo niby nie było to tak potrzebne, ale powinno dać wyczucie ciążenia i pancerza na sobie.

[Dymitr Aristow]

Miał ponownie przy sobie broń, jak również był już w swoim pancerzu, teraz wyglądał w nim na jeszcze wyższego i silniejszego, niż kiedy nie miał go na sobie. Wsłuchał uważnie wszystkiego o czym powiedział porucznik o niego oraz do drugiego towarzysza, przypominało to niejedna misję w której Rosjanin będąc w Przymierzu brał udział. Po wylądowaniu na planecie okazało się, że to on miał być właśnie kierowcą ich pojazdu co mu zbytnio nie przeszkadzało. Miał już nie raz okazję podróżowania takim typem pojazdów, więc miał już pewne doświadczenie w tym, widział na co musi uważać, skoro znajdowali się oni na niezbyt przyjaznym terenie, nie jechał zbyt szybko. Zatrzymał się nieco dalej niż powiedział jego dowódca na tej misji, tak z dwieście dwadzieścia, dwieście dwadzieścia pięć metrów, niby niewiele, jednak to dawało gwarancje niewykrycia, a te kilkadziesiąt metrów dla wyszkolonych żołnierzy nawet przy zwiększonej grawitacji było niczym. Miejsce zatrzymania wybrał takie, aby nie był widoczny, a jeśli się nie dało, to aby był jak najmniej od celu ich obecnej misji. Wyszedł jako ostatni z tej trójki z pojazdu, którym dane było mu kierować, czuł silniejsza grawitację, jednak obecnie nie przeszkadzało mu to, czekał na dalsze rozkazy.

[Kiru Heidr Varah]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Nathaniel, może i trochę wszedłeś mi w kompetencje, ale skoro i tak nie planowałam na razie rzucić was miażdżypaszczy na pożarcie to może zostać tak jak jest. Na przyszłość bardziej uważaj bo może się okazać, że w korytarzu którym przebiegłeś była pułapka jak w Resident Evil ^^

Jak przystało na prawdziwych żołnierzy mężczyźni nie odczuwali zbytniego zmęczenia po niespełna półkilometrowym marszu przez wąwóz. Jeśli liczyli na jakieś nieprzewidziane trudności, które urozmaiciłyby monotonną przeprawę, srodze się zawiedli. Wiele można było powiedzieć o Przymierzu i niektórych jego nie do końca przemyślanych działaniach, ale nawet najbardziej krótkowzroczny admirał nie zatwierdził by wybudowania laboratorium na niestabilnym tektonicznie czy potencjalnie niebezpiecznym terenie.
Terez Nathaniel, Dymitr i Kieł stali około stu metrów od głównego wejścia do ośrodka. Sam budynek nie wyglądał z zewnątrz zbyt imponująco, ot szara okrągła bryła z odcinającą się jaśniejszą plamą wrót. Hangar znajdujący się dokładnie po drugiej stronie nie był widoczny z obecnej pozycji żołnierzy.
Z tego co mogli stwierdzić, w zasięgu wzroku nie było śladów obecności batarian. Możliwe, że czuli się pewnie we wewnątrz okupowanej placówki albo również oni nie mieli ochoty mierzyć się z grawitacją. Oczywiście należało wziąć pod uwagę fakt, że mogła to być jedynie krótka luka w ochronie towarzysząca zmianie warty.

Nathaniel
Przez lunetę widzisz, że wejście jest zablokowane zamkiem szyfrowym. Dostrzegasz również trudny do zidentyfikowania obiekt, który może być równie dobrze czujnikiem jak i kamerą ochrony.

Edit
Kieł
Ze swojej obecnej pozycji nie jesteś w stanie zauważyć niczego co mogłoby pomóc w dostaniu się do laboratorium, oprócz w miarę łagodnego podejścia na skalną półkę, która pozwoliłaby spojrzeć na budynek z góry.

[Nathaniel Black]

Nathaniel obserwował cały kompleks badawczy. Było tutaj zdecydowanie za cicho i za spokojnie. Cholera albo Ci batarianie byli tacy głupi i nie wystawili wart, albo wprowadzają ich w jakąś pułapkę. Jedno z dwojga. Nie było wyjścia. Budynek nie był za duży, ale z tego żołnierz wiedział takie kompleksy często mają duże pomieszczenia idące w głąb planety. Jednak teraz co innego zaciekawiło porucznika. Drzwi były blokowane zamkiem cyfrowym. Jeśli nie był zbyt złożony, to może by mu się udało włamać. Ale jeśli nie, to są w czarnej dupie. Na dodatek było coś jeszcze. Jakiś czujnik, czy może kamera. Diabeł wie.
- Chłopaki. -powiedział żołnierz. - Drzwi są chronione zamkiem. Możemy spróbować tam podejść i wejść, ale jest tam co jeszcze. Jakiś czujnik czy co. Nie wiem dokładnie. Sami zobaczcie.
Podał karabin Dymitrowi by ten spojrzał i pokazał mu kierunek. Kiedy obaj już rzucili okiem podjął ponownie.
- Nie wiem. Możemy zaryzykować. Najwyżej ją rozwalę. Ale trzeba szybko podejmować decyzję, bo jeśli jest to tylko zmiana wart, to może być nasza jedyna szansa.

[Kieł]

Artur nie mógł się czuć całkowicie pewnie stąpając po planecie o wysokim ciążeniu, jednak potrafił starać się tego nie ukazywać. Już się zdarzało że ukrywał to, co jest dla niego niewygodne by osiągnąć cel i by nie okazać się gorszym od innych. Ustawił się obok Nathana by móc coś zauważyć, a dokładniej jak ogólnie wygląda cała placówka. Wysłuchał słów strzelca wyborowego i postanowił je nie dłuższymi słowami skomentować.
- Wydaje mi się, że to by było zbyt pochopne. Ja bym zobaczył czy nie ma lepszego wejścia, bo w tym momencie pchali byśmy się bezpośrednio w paszcze wroga. - Kieł, mimo tego że lubił te szybkie akcje którymi wojsko przebijało się przez oddziały wroga jednym atakiem niszcząc całą strukturę wroga, wiedział że takie ataki trzeba najpierw przemyśleć. Mimo tego że nie miał karabinu wyborowego ani żadnego super sprzętu postanowił spróbować się rozejrzeć szukając jakiejś luki albo czegoś co mogli by wykorzystać na swoją korzyść.

[Dymitr Aristow]

Rosjanin wziął w swoje ręce karabin należący do Black'a, po czym przyjrzał się temu o czym przed chwilą powiedział mu oraz Arturowi porucznik Przymierza. - Pamiętajcie kim są nasi przeciwnicy, wśród batarian są zarówno i idioci jak i tacy, którzy są mądrzejsi i sprytniejsi od nas... Jeśli to tylko czujnik, to z tego co sam wiem, zniszczenie tego będzie dobrym pomysłem. Jeśli jednak jest to kamera, nie wiadomo jak zareagują na utratę obrazu, oczywiście o ile ktoś cały czas obserwuje to co widzą kamery. Ty tutaj dowodzisz poruczniku, decyzja należy do ciebie, my co najwyżej możemy wyrazić swoją opinię - powiedział Dymitr do niego, po czym oddał mu jego broń do eliminowania celów z bezpieczniej odległości. Wielkolud pomyślał, że to z powodu tego większego ciążenia na zewnątrz nie ma żadnych strażników i ich przeciwnicy postanowili korzystać tylko i wyłącznie z monitoringu. Czekając na rozkaz Nathaniel'a, Aristrow zdjął z swoich pleców swój karabin, sprawdził szybko czy wszystko z nim w porządku, po czym złapał go pewnie w obie ręce.

[Nathaniel Black]

Czas im uciekał. Im dłużej zwlekali z podejmowanie decyzji tym większe było prawdopodobieństwo, że mogą zostać zauważeni. Trzeba było wykonać ruch jak najszybciej. Jednocześnie trzeba było być cholernie ostrożnym. Black nie znosił działać po omacku, bez żadnego wywiadu. Czuł wtedy, że idzie w paszcze lwa. Dobra raz varenowi śmierć.
- Dobra panowie. Nie ma co się pchać od frontu. Jesteśmy oddziałem infiltracyjnym, a nie szturmowym. Gdybyśmy chcieli wbić od frontu, to mogliśmy wjechać w drzwi Mako. Spróbujmy obejść tą placówkę i zobaczyć czy nie ma innego wejścia. - powiedział Nathaniel po czym ruszył w bok i zaczął okrążanie. - Dymitr ty za mną, Artur ubezpieczasz nasze tyłki. Broń w pełnej gotowości. Strzelajcie by zabić, dopóki nie wydam innego rozkazu.

[Dymitr Aristow]

Rosjanin na zrobił tak jak rozkazał mu porucznik i idąc za nim próbował tak samo jak on obejść tą placówkę w celu znalezienia jakiegoś innego wejścia do środka. Silniejsza grawitacja dawała się we znaki, jednak dla wyszkolonych żołnierzy takich jak ta trójka tutaj, do tej pory nie przeszkadzała bardzo w przemieszczaniu się. Miał już swój karabin w obydwu rękach, dlatego zanim zaczął podążać na członkiem Przymierza wyższym stopniem tylko szybko sprawdził, czy wszystko z jego bronią jest w porządku. Dymitr miał ponadprzeciętny wzrost dlatego podczas przemieszczania się starał się być jak najmniej widocznym, przy jednoczesnej obserwacji okolicy, czy gdzieś nie czai się jakieś niebezpieczeństwo.

[Kieł]

Artur sprawdził czy broń ma w środku pochłaniacze i czy jest gotowa do strzału. Trochę dziwnie było zapewniać osłonę pistoletem maszynowym, jednak to nie on rozkazywał. Zaczekał chwilę aż towarzysze wyruszą, by w pewnej, nie najmniejszej, ale też nie największej odległości ruszyć za nimi. Broń trzymał w prawej ręce którą zgiął w łokciu tak, że lufa pistoletu była skierowana ku górze. Jednak nie jak to robią na filmach o szpiegach i tym podobnych gdzie broń trzymają prawie że nad głową. Do konta 90 stopni trochę w tym brakowało, bo chciał być gotowy by w każdej chwili móc wziąć broń przed siebie by móc strzelać. Po ziemi stąpał wolniej niż zazwyczaj, bardziej czujnie i ostrożnie.

[Kiru Heidr Varah]

Gdy trzej żołnierze, nie bez lekkiej zadyszki, dotarli na drugą stroną kompleksu pierwszym co zauważyli były otwarte drzwi hangaru. W najbliższej okolicy nie widać było śladów walki jak również ciał żołnierzy z obu stron konfliktu. Możliwe, że nie stoczono tutaj żadnej bitwy lub pozostałości po niej zostały usunięte. Z tego co byli w stanie zobaczyć ze swojej obecnej pozycji we wnętrzu budynku znajdowała się niewielka jednostka, prawdopodobnie korweta należąca do batarian. Jednak co do tego nie mogli mieć stuprocentowej pewności. To miejsce nie wyglądało na strzeżone, nie licząc stojącego tuż pod prawym skrzydłem batarianina odwróconego w stronę części budynku osłoniętej ścianą, Po gwałtownej gestykulacji można było poznać, że prowadzi z kimś ożywioną dyskusję i na razie nie zwraca uwagi na to co dzieje się na zewnątrz. Niestety Nathaniel, Kieł i Dymitr znajdowali się zbyt daleko by móc usłyszeć treść konwersacji a także dostrzec więcej szczegółów wnętrza hangaru.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Jeśli będziecie chcieli się czemuś przyjrzeć to piszcie a edytuję posta.

[Nathaniel Black]

Szedł powoli starając się być jak najbardziej niewidocznym, zaś samemu widzieć jak najwięcej. Grawitacja robiła swoje i już był spocony pod pancerzem. Lecz służba nie drużba, pracowało się w gorszych warunkach Black. Więc nie użalaj się nad sobą tylko bierz dupę w troki żołnierzu. Normalne jakby słyszał swojego sierżanta. Potworny dupek, ale zawsze działał by korzyść odniosło Przymierze i jego ludzie. Jednak teraz był na Porolanie i raczej nie miał zbyt wielu ludzi.
Tylko dwóch żołnierzy, z czego jeden należał do Przymierza, a drugi to wolny strzelec. Po drugiej stronie barykady kilkunastu batarian i zakładnicy. Bosko.
Po kilku minutach skradania doszli wreszcie w pobliże hangarów. Szybki rzut oka. Drzwi otwarte, w środku byłą jakaś jednostka, prawdopodobnie korweta. Obok niej stał batarianin, który z kimś rozmawiał. Lecz żołnierze nie widzieli rozmówcy. Cholera, to było ich jedyne wejście. No cóż, trzeba było ruszyć tyłek. Przywołał swoich ludzi.
- Okej. Sprawa jest taka. Dymitr idzie przodem w stronę drzwi. Artur go osłania i stara się rozglądać. Bądźcie czujni i uważajcie by się nie dać zobaczyć. Kiedy znajdziecie się przy drzwiach poczekajcie na moją informację o stanie. Jeśli będzie dobrze to wchodzicie i obezwładniacie gnoi. Nie zabijacie. Potrzebne nam są informacje. Ja ustawię się przy tych skałach i będę was osłaniał ze snajperki. W razie czego zdejmę pierwszy zagrożenie. Zrozumieliście? - powiedział Nath, po czym ruszył w stronę skał, by mieć pełny przegląd pola i hangaru. W razie czego uaktywni kamuflaż i zniknie. Jako snajper nie będzie się pchał na pierwszą linię.

[Kieł]

Kieł ciągle szedł pewnym krokiem za swoimi towarzyszami. Nie miał zamiaru się zatrzymywać, bo mogło się skończyć na tym że nie mieli by siły znów ruszyć. Gdy w końcu musiał się zatrzymać, nie kucnął, po prostu stanął wyprostowany, prawie że na baczność, jednak trochę luźniej, swobodniej. Przyjrzał się obiektu, którym był budynek, a raczej wejście do niego i okolice. Gadający batarianin, ściana, wejście, transporter. Transporter "Nooo, to może być ciekawe." Żołnierzowi-Technikowi się to podobało. Dawało to trochę możliwości, głównie przejęcia i zabezpieczenia szybko okolicy, a nawet i okradnięcia pojazdu z kilku części, bo transporter Mistrza potrzebował jeszcze kilku modernizacji. Po słowach Nataniela od razu odpowiedział.
- Może jednak ja pójdę przodem? Pistolet maszynowy jest gorszy na dalsze odległości, a kluczowe może być i pięć metrów. O ile będę go musiał użyć. Jeśli będą walczyć tak, jak tamci z baru, to raczej nie mamy się czego obawiać. Ja już ruszę, Dymitrze, ty albo idź trochę za mną, albo mnie wyprzedź. - I Kieł ruszył, nie szybko, ale też nie wolno. Pilnując każdego kroku i zachowując się coraz ostrożniej będąc coraz bliżej celu wskazanego przez porucznika.

[Kiru Heidr Varah]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Dymitr wysłał mi wiadomość, że na jakiś czas rezygnuje z gry na Cytadeli. W takim razie kontynuujemy bez niego a postać zostanie wyłączona z misji.

Nathaniel
Wspinaczka na skałkę zmęczyła go bardziej niż mógł się spodziewać. O ile jego oddech szybko się ustabilizował to jego dłonie nadal drżały nieznacznie. Szczególnie boleśnie odczuwał to patrząc przez lunetę swojego karabinu w stronę wejścia do hangaru gdzie zmierzali jego towarzysze.
Krewki batarianin machnął ręką w sposób dający do zrozumienia, że pogodził się z tym, że nie przekona tajemniczego rozmówcy do swoich racji i ruszył do wyjścia.

Kieł
- ....zabić ich wszystkich i spieprzać stąd czym prędzej - mężczyzna zbliżył się na tyle, że mógł usłysdzeć obcego, który wcale nie miał zamiaru ściszać głosu. Jednak nadal nie było słychać jego najwyraźniej spokojnego rozmówcy. - Kurwa, szlag by to trafił. Powiedz Ghorekowi, że jeśli jebane Przymierze dobierze się nam do dupy to będzie tylko jego wina. Gdyby jeszcze te pierdolone kamery działały...- chwila ciszy. - Tak dokładnie. I jego matkę też. Bez odbioru.
Ostatnie słowa wskazywały, że batarianin był w pomieszczeniu sam, a tajemniczy rozmówca znajdował się w innej części bazy i porozumiewał się z nim za pomocą wewnętrznego systemu komunikacji.
Zbliżające się kroki zdradziły, że batarianin zmierza do wyjścia z hangaru.

Dymitr
O ile Kieł zdążył dotrzeć do ściany budynku tak by pozostać niewidocznym dla osoby wewnątrz, jego towarzysz stanął oko w oko z obcym, który właśnie wrócił do rzeczywistości. Zanim ktokolwiek zdązył zareagować batarianin uniósł karabin w posłał serię pocisków prosto w stojącego przed nim żołnierza.
Tarcze Dymitra zatrzymały większość kul, jednak część dosięgła celu, a jego z nich trafiła prosto w jego czoło na szczęście nie uszkadzając osłony hełmu. Mężczyzna padł na ziemię, a jego towarzysze w obecnej sytuacji nie mogli potwierdzić jego stanu.
Ponadto ilość wystrzelonych pocisków wskazywała, że batarianin zużył cały magazynek.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Dymitr oczywiście żyje. Z oczywistych względów ta sytuacja nie została rozpisana zgodnie z zasadami mechaniki, ale następne walki już będą.

[Kieł]

Kieł widząc że Batarianin miał zamiar wyjść, szybko machną do Nathaniela, wskazał na kamerę i po tym zrobił rękoma znak X, chcąc jakoś niemo zakomunikować że kamery nie działają. Zbliżył się po tym szybko do drzwi, by po tym wstać na równe nogi by obezwładnić obcego. Widok tego, jak Dymitry oberwał i padł na ziemię był by przynajmniej straszny, jednak Artur zachował zimną krew, bo akurat skupienia przy działaniu stracić nie mógł. Liczył na to, że uda znaleźć mu się z tyłu batarianina, a przynajmniej go obrócić, by złapać go jedną ręką za szyję, a drugą okładać po twarzy, by unieruchomić, przydusić, i okładając po twarzy uniemożliwić wydostanie się przeciwnikowi. Może akurat ten wróg nie był najmniejszym z wrogów, to jednak liczył na to że będzie w tym wypadku tym większym i silniejszym, a dodatkowo chciał ustawić się tak, by zrobić krok do tyłu by obcy nie miał możliwości walki nogami, a w razie wypadku by był skierowany piersią w stronę Nathaniela, który mógł by uratować Kła w razie ciężkiej sytuacji. Kierując się przy tym tak, by nie miał za plecami drzwi. Zapowiadała się lekka szarpanina.

[Nathaniel Black]

Wspinał się powoli i z coraz większym trudem. Pomimo tego, że był wytrenowanym żołnierzem Przymierza, to jednak zwiększona grawitacja dawała niemałą przeszkodę. Nathaniel wiedział, że na treningach na wyższy stopień N7 są ćwiczenia w zwiększonej grawitacji. Lecz na razie Black skończył kurs N1 i musiał bawić się na tej opuszczonej przez Boga planecie sam. Kiedy wreszcie dotarł na miejsce położył się i wycelował karabin. Powoli uspokajał oddech i rytm serca. Teraz musiał być maksymalnie skupiony. Nie mógł popełnić nawet najmniejszego błędu. Strzelcom wyborowym nie wypada. Popatrzył przez celownik i namierzył cel. Gdyby teraz strzelił głowa batarianina rozprysnęła się. Był gotowy. Koleś ruszył, tak samo jak i jego ludzie. No i oczywiście coś musiało się spieprzyć. Obcy zauważył chłopaków i zaczął strzelać do Dymitra. Porucznik natychmiast wycelował w w kolano gnoja, równocześnie odczytując znaki od Artura. Kamera nie działa? Ekstra. No i teraz się Ci dwa spiknęli. Black wycelował broń w korpus batarianina. W każdej chwili był gotowy do strzału. Palec na spuście. Oddech zwalniał. Tętno malało. Przygotowywał się.

OCC:
Wybaczcie za opóźnienia.
Nath celuje, i jakby co może strzelić. Wystarczy pociągnąć za spust :P

[Kiru Heidr Varah]

Kieł
Plan Kła miałby szansę powodzenia gdyby nie fakt, że on nadal znajdował się na zewnątrz, podczas gdy batarianin najwyraźniej wcale nie miał zamiaru opuszczać hangaru by sprawdzić czy jego ofiara nie żyje i wystawiać się na ewentualny ostrzał. Jeśli żołnierz miał zamiar powstrzymać wroga przed zawiadomieniem sojuszników obecności oddziału przymierza musiał działać szybko.
Nie czekając aż obcy wykona jakikolwiek ruch Kieł ruszył do przodu z zamieram powalenia przeciwnika na ziemię. Zaskoczony nagłym pojawieniem się kolejnego wroga batarianin odruchowo uniósł broń. Na szczęście dla nacierającego komandosa jego ofiara nie zdążyła wymienić zużytego pochłaniacza ciepła. Nie uchroniło to jednak Kła przed ciosem kolbą w brzuch, po którym na krótką chwilę stracił oddech. Obcy wykorzystał uzyskane kilka sekund przewagi na wyprowadzenie prawego sierpowego prosto w szczękę żołnierza.
Mężczyzna stracił równowagę i upadł na plecy, na szczęście założony hełm uchronił go przed poważniejszymi obrażeniami. Błyskawicznie otrząsnąwszy się po uderzeniu wykorzystał obecną pozycję do podcięcia nóg przeciwnika i sprowadzenia go do parteru. Korzystając z chwilowego oszołomienia obcego Kieł przewrócił go na plecy, przyblokował kolanem tak by ten nie był w stanie wstać i unieruchomił mu ręce.
- Puszczaj mnie ludzkie ścierwo! - batarianin najwyraźniej nie miał zamiaru się poddać. Cały czas szarpał się usiłując zrzucić z siebie Kła. Mogło okazać się, że jeśli komandos nie otrzyma wkrótce pomocy to opadnie z sił.

Nathaniel
Widzisz tę sytuację przez lunetę swojego karabinu snajperskiego, ale nie jesteś w stanie znaleźć czystego pola do strzału, aż do momentu unieruchomienia batarianina.

[Kieł]

"No to pięknie." Kieł walczył w pełnym skupieniu i milczeniu. Trzeba było coś wymyślić by dobrze robić, ale się nie narobić, a dokładniej tak zablokować wroga by go pokonać, zmęczyć i samemu się nie namęczyć. Plan dosyć wyniosły, jednak było trzeba coś zrobić. Artur starał się zrobić taki myk, żeby złapać batarianina za ręce, przygnieść jego plecy nogą i ciągnąć do siebie, by przeciwnik ani nie mógł się ruszyć i by sprawić mu tyle bólu, by już stracił chęć do dalszego stawiania oporu. Poświęcił tej walce całą uwagę, wszystkie myśli i wszystkie zmysły, by mieć większą szansę na wykonanie celu. Jak kieł, wbił się, a teraz miał do końca rozerwać wroga, ale tym razem tak, by zachować go przy życiu. Mógł by być przydatny na później, a teraz stawał się coraz mniej groźny. Najwygodniej było by przeciwnika, zdjąć mu hełm i uderzać tak, by padł, jednak Artur był nie głupim żołnierzem i potrafił się opanować i wykonać cel tak, jak uważał to za słuszne, w tym wypadku nie zabijając.