[Mistrz Gry]

Przez chwilę zapanowało milczenie. Eco wyraźnie czuł się zmieszany, lecz jak na razie nie podjął decyzji co do tego, co powinien powiedzieć Nexaronowi, a czego nie - i czy ustosunkować się do tego, co prawdopodobnie będzie chciał mu rozkazać. Dopiero kiedy w komunikatorze najemnika zabrzęczały pierwsze sylaby, Shiare zrobiła gwałtowny ruch, uderzając mężczyznę z łokcia w bark.
- Jesteś idiotą - rzuciła głosem pełnym wściekłości do Dragonbite'a. Cóż, przynajmniej bez ogródek. Mógł jednak już założyć, że współpraca z nią nie pójdzie łatwo. - Nie kontrolował wind bo Biuro Ochrony stale odpierało jego próby zhackowania sieci. Jeżeli wyłączymy blokady, nikt już nie będzie podtrzymywał zapory.
Eco, wyraźnie urażony tym, że mu się oberwało, nie wydawał się zbyt uradowany towarzystwem asari, ale początkowo milczał. Dopiero teraz, prawie niezauważalnie odsuwając się o kilka centymetrów od funkcjonariuszki, postanowił mimo wszystko zabrać głos.
- Utrzymanie takiej blokady jest prawdopodobnie zbyt trudne by robić to w warunkach polowych. No i jestem tu tylko ja. Ryzyko jest duże. Z drugiej strony jednak, Biuro Ochrony przewidziało, że pirat spróbuje utrudnić nam drogę...
Mężczyzna umilkł na moment, uruchamiając ponownie swój omni-klucz. Chwilę później hologram wyświetlił urywek artykułu zamieszczonego w extranecie, który od razu zaczęła czytać stojąca najbliżej Eco kobieta - Kailene.
- "Ubiegłego wieczora w wieży Optima Group odbyło się przyjęcie urządzone przez właściciela spółki, Johna Wellsona, z okazji pięciu lat owocnej współpracy firmy ze spółką Capo Industries..." Kolejne spotkanie grubych ryb, no świetnie. Tylko co z tego? Dalej jest tylko gadanie o nowym albumie Galaxy United, które wtedy grało.
- Patrz na końcówkę - odrzucił nieco zirytowany olaniem reszty artykułu przez kobietę Eco.
- "Z tejże okazji, firma Optima Group otrzymała od swojego przyjaciela w branży niemal doskonały system ochrony w postaci zmechanizowanej, do pełnienia funkcji, do których wcześniej potrzebna była dwa razy większa liczba pracowników." No to świetnie.
Mężczyzna zamknął artykuł, nie odrywając jednak wzroku od wciąż uruchomionego omni-klucza i strumienia danych, jaki przeszukiwał, wyławiając te najistotniejsze informacje.
- Według informacji pozyskanych przez Biuro Ochrony od prezesa Optima Group, w wieży wartę pełniło 20 mechów typu "LOKI". Początkowo nakazano im skupienie się na jednym piracie. Zameldowano stratę czterech, następnie kolejne pięć przestało odpowiadać. Wtedy odwołano je ze służby. Nie mamy jednak pojęcia, ile zdążył unieszkodliwić albo zhakować.
W czasie, w którym Eco opowiadał, Nexaron nie otrzymał odpowiedzi na wysłaną przez niego wiadomość. Możliwe, że po prostu będzie musiał nieco dłużej poczekać - albo nie dostanie jej w ogóle.
- W budynku istnieje system korytarzy serwisowych. Mają tu dużo sprzętu, taka działka firmy, a sam budynek jest dość stary, więc nic dziwnego. Poruszanie się w nich jest jednak dość... kłopotliwe. No i każde piętra odgradza co najmniej para drzwi, każde są zablokowane, ale ostatecznie udaje mu się przez nie przedostać. To tylko kwestia czasu. Możemy co najwyżej go tym opóźnić.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Kolorki żeby było przejrzyściej. Czerwony - Shiare, niebieski - Eco, fiolet - Kailene.

[Nexaron Dragonbite]

– Dlatego właśnie powiedz mi jak ty byś się za to zabrał, bo chyba nie muszę już mówić, że wiedzy technicznej mi brak. Postaraj się znaleźć drogę na której Voodoo napotkałby najmniejszy opór i przyjmuj w założeniach, że ma ze sobą te pięć robotów do pomocy – powiedział traktując komentarze Shiary jak powietrze. Choć zaczynał podejrzewać, że jej ojcem był kroganinem, albo przynajmniej batarianinem, bo wykazywała się urokiem tych ras. Po raz kolejny miał też sposobność przekonać się jak mało wie na temat współczesnej technologii. W sumie z biotyką nie było lepiej. Przynajmniej jeśli chodziło o wiedzę teoretyczną. Przedkładał nad nią podejście bardziej praktyczne, bo ważniejsze niż wiedza dlaczego mógł coś zrobić była możliwość na przykład użycia szarży gdy tego najbardziej potrzebował.
– No i czy jak my staniemy przed taką przeszkodą to czy dasz radę je otworzyć na poczekaniu? Czy będziesz potrzebować chwili? – zapytał kontynuując wspinaczkę na kolejne piętra teraz już uważniej obserwując górę. Nie wiedzieli co się stało z piątką zautomatyzowanych stróżów i dlatego wolał założyć, że wszystkie były teraz wrogo nastawione nie tyle wobec nich co każdego kogo spotkają.
Co się tyczyło samej wiadomość, a raczej braku odpowiedzi na nią to nie dało się zauważyć aby to w jakiś sposób zaniepokoiło najemnika. Nawet jeśli Voodoo nie odpowiedział nie oznaczało to iż zupełnie odrzucił jego propozycje, a teraz wiedział przynajmniej iż nie jest sam w wieży i ktoś go szukał. Przy odrobinie szczęścia będzie to wystarczyło aby nie zaczął od razu do nich strzelać gdy go już znajdą.
– Gdy go już znajdziemy pozwólcie, że z nim porozmawiam zanim go zabijecie. Oczywiście wszystko będziecie słyszeć. Voodoo jest tylko celem pośrednim w poszukiwaniu jego kapitan i ich statku. Jeśliby nie wykazał chęci do współpracy to wówczas nawet będziesz sobie mogła na nim ulżyć – i ostatnie słowa skierował do nikogo innego jak Shiary gdyż miał wrażenie, że to było coś do czego może zapałać szczerą ochotą.

[Rzut kością]

Test na spostrzegawczość - Nex:
0
Test na spostrzegawczość - Shiare:
1
Test na spostrzegawczość - Kailene:
2
Test na spostrzegawczość - Eco:
3

[Mistrz Gry]

Eco przytaknął, choć nie poprzestał na przeglądaniu danych na swoim omni-kluczu, których najwyraźniej miał sporo. Mogli tylko mieć nadzieję, że znajdą tam coś przydatnego.
- Podejrzewam, że nie zabrał ze sobą LOKIch. Ale to tylko moje przypuszczenia - odrzucił głosem, który zabrzmiał bardziej jak cichy pomruk, skierowany do samego siebie. Jakby wyczuwając natarczywe spojrzenie stojącej obok Kailene, zreflektował się, podnosząc głowę i odrywając spojrzenie od omni-klucza, przenosząc je na towarzyszącego funkcjonariuszom najemnika. - To znaczy... LOKI są przystosowane do spełniania funkcji głównie ochronnych. Ot, ochroniarze w wersji syntetycznej. W tych serwisowniach nie panują zbyt dobre warunki - da się mniej więcej oszacować wiek tego budynku i przyporządkować do niego prawdopodobny styl, w jakim tworzono te korytarze. Według tego powinno tam być dość... ciasno. I na pewno nieprzyjemnie. Na jego miejscu zostawiłbym mechy na zewnątrz, by utrudnić innym dostanie się na górę po moich śladach.
Z pewnością te słowa nie brzmiały dobrze, ale mogły upewnić Nexarona w przekonaniu, że uważne rozglądanie się jest jak najbardziej wskazane. Poruszali się w dość dobrym tempie, lecz schody wydawały się być wręcz skonstruowane do bycia katorgą dla tych, którzy muszą się nimi poruszać.
Shiare spojrzała na najemnika z wyraźną, chłodną obojętnością w oczach, co przy jej temperamencie pewnie było dość niespotykane - co innego pogardliwy uśmiech, towarzyszący jej od samego początku ich wędrówki.
- Mamy swoje rozkazy, najemniku. I nie obchodzi mnie, co chcesz tam sobie kombinować z tym całym...
- UWAGA! - ryknął Eco, przerywając odpowiedź Shiare i sprawiając tym samym, że Kailene pisnęła, tracąc równowagę i w ostatniej chwili łapiąc się Dragonbite'a, nim runęłaby w dół.
- Co jest, do cholery?! - warknęła asari, przymierzając się do dorzucenia kolejnego, niezbyt miłego tekstu, kiedy Eco, milcząc, wskazał na jeden ze schodów.
Nexaron dostrzegł to jako pierwszy - wyraźnie odcinającą się barwę niektórych elementów konstrukcji. Na pozór schody wyglądały normalnie - ot, takie jak wszędzie. Najwyraźniej nie według Eco, który zorientował się od razu.
- Widzicie? Tu - wskazał palcem wskazującym wyraźną rysę, jakby ktoś przejechał po powierzchni schodu czymś ostrym. - I tu. Powiela się.
Istotnie, tych rys była cała kolumna. Pojawiały się co drugi schód, wszystkie identycznych rozmiarów, pod tym samym kątem. - To hologram.
Nastąpiła chwila ciszy. Eco ponownie uruchomił swój omni-klucz, coś w nim sprawdzając - kilka sekund później najwyraźniej mu się udało, bo na jego twarzy pojawił się wyraz satysfakcji. Obraz schodów zadrżał - najpierw raz, później drugi, powoli blednąć i wygaszając się. Wreszcie ich oczom ukazała się spora wyrwa, której średnica przekraczała metr. Pod odpowiednim kątem Nexaron był w stanie dostrzec nikłą, świetlną wiązkę, przecinającą wyrwę na pół.
- Sprytne. Zabawki ma niezłe, przyznam. Idziesz, myślisz, że tu są schody - wpadasz na dół, na piętro niżej - obijasz się i w międzyczasie uruchamiasz alarm. - wyciągnął ze szczeliny w ścianie, teraz widocznej, po wyłączeniu urządzenia, małe, czarne pudełeczko, które najwyraźniej było za to wszystko odpowiedzialne. - Idę o zakład, że gdzieś nieopodal musi być mech. Jeden lub dwa. Alarm może go uaktywniać - daje mu znać, że ma przyjść i dokończyć sprawę.
Eco westchnął ciężko, przenosząc wzrok z niezbyt ucieszonej całą sytuacją, jak i chyba w ogóle swoim życiem zważywszy na częstotliwość pojawiania się takich min, Shiare oraz coraz bardziej przerażonej Kailene na stojącego obok niego najemnika, z wyraźnym oczekiwaniem wymalowanym na twarzy. W końcu od niego zależało, co robią dalej - idą w górę, czy też sprawdzają piętro piąte, na którym ostatecznie wylądowali, w poszukiwaniu mechów.

[Nexaron Dragonbite]

Pierwsze co zastanowiło niedoszłego lidera to gdzie był gruz. W końcu to nie jest tak, że wyciął kawałek schodów i on znikł. Musiał go wysadzić, a niczego wcześniej nie zauważył. Oczywiście miał świadomość, iż było to kwestia drugorzędna, ale dzięki takim nic nie wnoszącym na dłuższą metę myślą udawało mu się uniknąć panikowania. Po prostu odwracał swą uwagę od tego jak groźne to mogło być i po chwili mógł przejść do tego co naprawdę się liczyło.
- Eco, dzięki za ostrzeżenie, ale jeśli mechy są w okolicy to twój krzyk mógł je już zaalarmować, więc bądźcie w gotowości - powiedział samemu podnosząc strzelbę i mocniej zaciskając dłoń na niej. Odwrócił się również gdyż spodziewał się, że jeśli roboty przyjdą to właśnie z piętra na którym byli - Ile klatek schodowych jest w ogóle w tym budynku? Dysponujesz sondą? Jeśli tak to użyj jej na schodach za dziurą i przeskanuj. Nie chciałbym aby okazało się, że na przykład czeka tam na nas mina lub inna równie przyjemna niespodzianka. Jeśli nie znajdziesz nic odbiegającego od normy to skaczemy...

[Mistrz Gry]

Gruzu rzeczywiście wcześniej nie dostrzegli nigdzie - żadnych odłamków ścian, tynku, kamieni. Czegokolwiek. Także Biuro Ochrony nie posiadało żadnych informacji o utrudnieniach w drodze, która powinna być czysta i prosta do przejścia - przynajmniej ta, którą obecnie podążali. I pewnie do określonego piętra.
- Nie mam sondy. Mogę co najwyżej spróbować przeskanować powierzchnię przed nami, ale da nam to niewiele niż dałby własny wzrok, więc sugeruję się uważniej rozglądać - odrzucił na początku, nie spuszczając wzroku ze schodów po drugiej stronie wyrwy. Niczego tam nie dostrzegali - może po prostu było tam pusto? - Jest tylko jedna klatka schodowa.
Wszystko wskazywało na to, że ostatecznie będzie trzeba dziurę najzwyczajniej przeskoczyć. Pierwsza zrobiła to asari, zgrabnie lądując po drugiej stronie - nic się nie stało. Za nią poleciał Nexaron. Na samym końcu została wciąż wahająca się Kailene, ale ostatecznie chyba wygrała walkę z samą sobą i rzuciła się do przodu, tracąc równowagę przy lądowaniu - tym razem to Eco robił jej za oparcie.
Ruszyli powoli w górę, tym razem znacznie uważniej lustrując teren. Minęli kolejne piętro, później następne - nic nie wyglądało jakoś szczególnie. Do ich uszu nie dobiegał żaden odgłos poza ich własnymi krokami. Czyżby LOKI nie zostały uruchomione wtedy, przez krzyk technika? To na pewno była jedna z możliwości. Szybko stanęli na jednym z poziomów, przy drzwiach prowadzących do piętra właściwego, oznaczonego numerkiem 7. Reszta czekała na rozkazy lub polecenia, jakie mogłyby zostać do nich rzucone. Po chwili jednak pierwszy odezwał się Eco.
- Voodoo przedostał się przez zapory na dwunastym piętrze. Jest już na trzynastce - mruknął niezbyt uradowanym tonem, ze wzrokiem wlepionym w aktywny omni-klucz. To mógł być sygnał - musieli się pośpieszyć.

[Nexaron Dragonbite]

Nexaron toczył teraz wewnętrzną walkę z samym sobą. Z jednej strony mogli spróbować odblokować windę i skorzystać z niej. Jeśli jednak Voodoo zastawił tam pułapkę tego pokroju co na schodach będzie to dla nich wyrok śmierci. Musiałby także przekonać Eco do złamania rozkazu przełożonej i narażenie się Shiarze, a to raczej nie wchodziło w rachubę. Wspinaczka samym szybem windy też wcale nie byłaby bezpieczniejsza, a na pewno bardziej czasochłonna więc jej nawet nie rozważał.
Z drugiej strony byli w jedynej klatce schodowej w budynku. Idealnym miejscu na zastawienie pułapki, bo to właśnie z niej spodziewał się, że skorzystają czego dowiodła wcześniejsza niespodzianka. Pozostawało jedynie pytanie ile jeszcze tych niespodzianek zostawił za sobą. Może uznał, że nie zauważą tej i nie było kolejnych? Albo, że staną się zbyt ostrożni i na tyle ich to spowolni aby uciekł. Ostatecznie jednak...
- To pospieszmy się - powiedział lufą strzelby wskazując na schody i samemu ruszając przodem. Nie podobało mu to się, ale musiał przyspieszyć kroku, więc już nie tyle szedł co truchtał stawiając kroki co dwa czy trzy stopnie i czując jak serce mu przyspiesza. Teraz jeszcze uważniej spoglądał na schody przed sobą z nadzieją, że może uda mu się coś wypatrzeć nim będzie za późno. Gdyby tylko był sam... Użyłby szarży aby skakać co dwa piętra i zaraz byłby na miejscu. Zakładając rzecz jasna, że nie wylądowałby na pułapce. Teraz jednak nie mógł sobie na to pozwolić. Takież to były uroki działania w zespole.

[Rzut kością]

Usłyszenie czegoś niepokojącego:
Nexaron:
0
Shiare:
1
Eco:
2
Kailene:
3

[Mistrz Gry]

Nexaron postanowił wybrać drogę w górę schodami - tak jak wcześniej, ignorując czekające, lecz unieruchomione windy. Kto wie, może właśnie tym samym uratował życie sobie i innym? Tego prawdopodobnie się już nie dowie. Ruszyli dalej, szybszym tempem, w górę, starając się przy tym możliwie z jak największą uwagą lustrować każdy element otoczenia. Tych nie było zbyt wiele - klatka schodowa była stworzona schematycznie, nie było tu żadnych wgłębień w ścianie czy ozdób. Jedynie schody, poręcz i gołe ściany. Raz Kailene, ze swoją już wyraźną paranoją, przeszła na drugą ich stronę dostrzegłszy na ścianie bruzdę, lecz poza tym żadne z nich niczego nie zauważyło.
Byli już stosunkowo wysoko, na półpiętrze oddzielającym dziesiąte piętro od jedenastego, kiedy Nexaron usłyszał odgłos niewytworzony przez żadnego z nich. Momentalnie się zatrzymał, a to samo zrobiła reszta. Odgłos wydawał się być zbliżony do ich dźwięków, jakie wydawali oni idąc, lecz nieco bardziej przypominał przy tym stukot - jak gdyby ktoś wędrował spokojnym, jednostajnym tempem w butach o stalowych podeszwach.
- Słyszycie to? - pisnęła cicho Kailene, która również usłyszała odgłos zmierzających ku nim kroków, dobiegający z góry - zza drzwi wychodzących na piętro jedenaste.
Shiare momentalnie w mocniejszy uścisk złapała trzymanego przez nią Upiora, tym samym pokazując, że jest gotowa do walki. Nietrudno było odgadnąć, że mają więcej niż jednego mecha zmierzającego do nich - pytanie tylko ile ich było dokładnie?
- Możemy spróbować przemknąć zanim otworzą drzwi - wyszeptał naprędce Eco, patrząc w stronę Nexarona z wyraźnym podenerwowaniem. - Ale jeśli nie zdążymy to wystawimy się na ostrzał.
Odgłos kroków zbliżał się nieubłaganie - decyzję trzeba było podjąć natychmiast. Pytanie tylko czy warto było ryzykować?

[Nexaron Dragonbite]

Nex już miał plan, albo przynajmniej pomysł co chciał zrobić z tymi puszkami. Pokręcił więc przecząco głową słysząc propozycję Eco i sam przemówił szeptem do kompanii.
- Jak się pojawią to przerzucamy je przez barierki i pozwalamy, aby grawitacja zrobiła swoje - i chwytając strzelbę mocno lewą dłonią w prawej na poczekaniu zaczął tworzyć pole efektu masy aby użyć przyciągnięcia na pierwszym z robotów jak tylko go zobaczy.
Z tego co pamiętał ze swych wcześniejszych starć z tym modelem to największą ich wadą był brak tarczy, co ułatwiało im zadanie, ale nie miał gwarancji, że już po pierwszym użyciu biotyki sprawa będzie załatwiona. Był więc na tyle na ile to było możliwe to użycia jej po raz drugi i trzeci.
Co się tyczyło reszty... To miał nadzieję, że w miarę możliwości podążą za jego przykładem, ale bez żadnych głupot.

[Rzut kością]

Szansa na oderwanie od ziemi:
Nexaron #1:
0
Nexaron #2:
1
Nexaron #3:
2

Kailene #1:
3
Kailene #2:
4
Kailene #3:
5

[Mistrz Gry]

Chwila ta zdawała się trwać wiecznie - odgłos kroków z każdą chwilą narastał, jak gdyby mechy przechadzały się zaledwie metr od stojącej na półpiętrze czwórki. Po kilkunastu sekundach drzwi, których panel jarzył się wcześniej na pomarańczowo, rozsunęły się z cichym sykiem. W następnej chwili na klatkę schodową wyszedł pierwszy mech, a w jego dłoni dostrzegli broń - pistolet M-3 Predator. Natychmiast Nexaron skierował w jego stronę błękitną łunę, podrywając bez problemy syntetyka z ziemi i przyciągając w swoją stronę - natomiast nie na tyle blisko, by ten zdołał wylądować na schodach. Odbił się od poręczy i chwilę później rozpoczął swój lot w dół. Następny LOKI, który postanowił przekroczyć próg, został ściągnięty przez Kailene, również za pomocą przyciągnięcie, lecz jej udało się to dopiero za trzecim razem, przez co na twarzy kobiety, zasłoniętej przez hełm, dzięki temu była ona niewidoczna, pojawił się niedostrzegalny dla nich grymas.
Ostatni, trzeci mech, zdążył jedynie podnieść lufę broni w kierunku trójki, kiedy objęło go pole efektu masy wytworzone przez Nexarona, ściągające tuż nad przepaść, by i on chwilę później podjął drogę w dół. Sekundę później usłyszeli satysfakcjonujące, odległe chrupnięcie czegoś ciężkiego o ziemię - i znów nastała cisza. Chwila nasłuchu utwierdziła ich w przekonaniu, że nie nadciągają inne partie mechów. Pytanie tylko, czy są na wyższych piętrach, czy chowają się gdzieś na tym? A może zostawili je niżej, czyhające na nierozważnych funkcjonariuszy, gotowych wpaść w pułapkę?
- To by było chyba na tyle. Ładnie - rzucił cicho Eco, spoglądając na najemnika z uznaniem. Jakby chcąc wyraźnie zaprzeczyć temu, że było to coś "ładnego", stojąca za nim asari prychnęła, ruszając powoli po schodach w górę, trzymając strzelbę w pogotowiu i rozglądając się na wszystkie strony, byle nie tam, gdzie stała reszta grupy i przewodzący nią Nexaron.
Następne partie schodów pokonali bez żadnego problemu. Będąc na piętrze jedenastym, na ich drodze walały się odłamki ścian i schodów, utrudniające, lecz nie uniemożliwiające dostanie się wyżej. Po trafieniu na poziom dwunasty dostrzegli ich pochodzenie - dwa razy większych rozmiarów wyrwa praktycznie doszczętnie zniszczyła schody dzielące poziom dwunasty i półpiętro między nim a trzynastym, nie pozwalając na dostanie się na górę. Drzwi na korytarz mieniły się czerwonym blaskiem zablokowanego panelu. Shiare zaklęła pod nosem.
- Chce nas odciąć. To nie Biuro Ochrony zablokowało te drzwi. Daj mi moment... - rzucił niemrawo, podchodząc do przejścia.
- Zaczynam mieć tego skurwiela dość. Czemu od razu nie polazł tymi pieprzonymi schodami? - zniecierpliwiła się asari, niebezpiecznie mocno ściskając trzymaną w dłoniach strzelbę.
- Może ta dziura była tu już wcześniej?
Asari umilkła, jedynie machając ręką w stronę młodej biotyczki. Spojrzała wyczekująco w stronę drzwi, których panel po niespełna minucie zmienił barwę na zieloną.
- Tinos? - odezwał się komunikator Shiare, która najwyraźniej przed momentem nastawiła go tak, by głos z niego dochodzący mógł być usłyszany przez wszystkich. Połączenie nie było zbyt dobre - mężczyzna, który do nich mówił, zdawał się przemawiać z oddali, przytłumionym głosem. - Coś nas tu zakłóca. Voodoo przestał się przemieszczać albo znalazł sposób na nieinformowanie nas o swoich postępach. Radzę się pośpieszyć, Nersharis się to nie podoba. Chce was odwołać.
Shiare zaklęła ponownie, przenosząc pełen oburzenia wzrok na Nexarona, jak gdyby chcąc na niego zwalić całą winę za to, że idzie im tak wolno - przynajmniej według "góry".
- I jeszcze jedno... - odezwał się ponownie głos, wyzuty z emocji przez usiłujące zniwelować szumy i zakłócenia urządzenie, które robiło to na tyle nieudolnie, że przy okazji pozbawiało barwy głos. - Na tym piętrze znajdowała się piątka mechów typu LOKI, zanim przestała odpowiadać. Jest szansa, że przemieścił je na niższe poziomy, ale radzę uważać.
- Ta, kilka już spotkaliśmy. Pytanie tylko, czy to te same - mruknęła Tinos i przełączając komunikator z powrotem, by tylko ona mogła słyszeć resztę rzeczy, jakie mógł mieć jej do powiedzenia tajemniczy mężczyzna z Biura Ochrony.
Stojący przy drzwiach Eco spojrzał niepewnie w stronę Nexarona, najwyraźniej czekając na rozkaz otwarcia drzwi lub zaniechania prób dostania się wyżej - jakby nie patrzeć, dowodził teraz on.

[Nexaron Dragonbite]

Ale Nex od razu powstrzymał Eco. Była to oczywista pułapka. Jak sam zauważył jeśli Voodoo mógłby pójść na trzynaste piętro zrobiłby to, a więc za drzwiami na pewno czekały na nich kolejne kłopoty. Dziura zaś nie była dla niego żadną przeszkodą i nawet jeśliby nie było nawet półpiętra mógł się dostać na piętro trzynaste bez problemu.
- Będę was wciągał na górę pojedynczo. Gdyby będę to robił będziecie na moment musieli opuścić tarczę . Gdy was wciągnę natychmiast uruchamiacie tarcze i osłaniacie nas - powiedział kierując swe słowa do Eco i Kaili, choć nie wątpił, że i asarii wszystko słyszała. Następnie szybko przymierzył się do szarży. Celował nie od razu na pierwsze z całych stopni, a trochę dalej. Wolał nie ryzykować, iż konstrukcja była na tyle naruszona, że zarwie się pod jego ciężarem. Za cel obrał sobie więc po prostu ścianę od której zamierzał się delikatnie odbić przy lądowaniu. Następnie licząc na to, że nic mu pod stopami nie wybuchnie i nie będzie miał do czego strzelać po kolei zacznie ich do siebie przenosić nad wyrwą przy użyciu przyciągnięcia. Wpierw Eco, następnie Kaili i na końcu asarii. Gdyby jednak coś poszło nie tak i miałby sposobność to będzie próbował ratować się kolejnym skokiem na piętro niżej.

[Mistrz Gry]

Nexaronowi udało się bez większego problemu pokonać dzielący go dystans od znajdującego się wyżej półpiętra, korzystając przy tym z Szarży biotycznej. Eco, na początku nieco zdziwiony, szybko jednak załapał o co chodzi. Zamiast jednak od razu się "podstawić", by Nex mógł go chwycić, z powrotem zajął się panelem na drzwiach, który pół minuty później zabłysnął krwistym odcieniem czerwieni.
- Jeżeli tam coś jest to lepiej, żeby się nie wydostało - rzucił, chcąc wyjaśnić poprzednią czynność. Stanął na krawędzi, ostatnim schodzie, jaki zachował się jako tako i wciąż był stabilny. Z powątpiewaniem spojrzał w górę, na czekającego nań Nexarona. - Tylko mnie złap - dodał, chwilę później przyciągnięty w górę za pomocą biotyki. Dragonbite sprowadził go później na ziemię, tuż obok siebie.
Chwilę później padło na Kailene, która, patrząc na początku w dół, na wyrwę, nie wyglądała na zbyt pewną tego, co ma się zaraz stać, ale ostatecznie to i tak nie od niej zależało, kiedy najemnik użyje swojej zdolności. Chwilę po Eco stała już na półpiętrze, opierając się o ścianę kontrolnie, jak gdyby wciąż bała się, że spadnie.
W momencie, w którym wzrok najemnika powędrował na Shiare, ta wyraźnie prychnęła. Zabłysła niebieską łuną, przygotowując się do skoku - zaszarżowała, zatrzymując się tuż obok Dragonbite'a, przez co poczuł on odpychającą, biotyczną siłę. Niewiele brakowało, a uderzyłaby w niego. Coś mu jednak podpowiadało, że nie zrobiła tego całkiem przypadkiem.
Ruszyli w górę. Mogli nieco odsapnąć - zakładając, że piratowi nie udało się pokonać tego odcinka, powinno nie być tu już żadnych pułapek. Powinno.
- Stop. - warknęła Shiare, ponownie ręką wędrując ku komunikatorowi. Ustawiła go ponownie tak, by wszyscy mogli usłyszeć wiadomość.
- V̛͘ơ̸͏o̧͢d̡̨͠͡ǫ̵͝͠͞o͘͝ ̸̀̕͏ś̵̡̛í̶̀͟͝ę̶ ҉̕͟u͢͞͞a͠͏k̷̴̀͠t̸̸͘̕͟y͢҉ẁ̵̵͢ǹ̷͢͝i̢̢ł͡͏̵.̵̕͏̢ ́̀͘͡P҉̡͡ŕ̡͜z̴̶҉e̡͜͡ḿ̢̧͜͞i̶͟͡͝e͞͏s̷̶z̀͞c̷̢͞z̷̛͢à͡ ̕͞҉̢s̡͟͏̕͏i̵͘͜ę̵̵͘ ͜͞.̢͝.̀͟͟.̡͢ ̴̴͟͞z̕͠b̷̵̨͢y͟͏̡̡t̶҉ ̸̀͘͢͢.̷̨̕͞.̴̷̶̛͜.̸̸̶̧ ̸s̢͢͝z̕͟͡͝y̶҉̧b̶͢k̶̛͘͟͞o̵̧͘͞.̢̛͟͡ ̨͜͠ - zabrzęczał niemal niezrozumiale zniekształcony, męski głos. - O̸̸b̸́͟͠é̛͞c̀́ń͟͝o̵̶͢͠ś̵̨̕͟͟ć͏͢͢ ̧͠͠͏n̴̵̴̢͜à͘̕͠͞.̴̀͘͠.̨̛̕.̶̕ ̡̡́͝3̶,̛͏͟ ̴҉5̨,̴̶̡̛͞ ̸̨̛6̧,̨́͘͢͡ ̴̢͟7̴̸͟,̢́ ̷̨͏9̷̵͝,̸͜͝͝ ̷̶̵̢̨1̨͢͢0̶́͝͝,̧̡́ ̴̨̢͏̀1͘͘҉1̸̷͜͡,̶̶̢͝͞ ͏̷͏̷͏1̵̶̢̛͡4̷̡̀,̵͘ ͏́1̴̸̶͝6̛̀͘͜͡ ṕ̧͜i̷̢͡͞ę̛̕͜͞͠t͟͟͝͝r͏̷͘͢͟z̴̸͝ę.̷͟.̴́.̨͘͢͞ ̕
- To musi być jakiś błąd! - rzuciła Kailene, lecz asari szybko ją uciszyła, na wypadek, gdyby ta zamierzała powiedzieć coś jeszcze.
- O̢͡͡͡s͡͝͏t͠͝a̵̶̢͘͡t̶̶̛̛͢ņ̀͢͠i͘҉a̶ ͜z̵͢͠҉͞a̶͜n̵͞͡ơ̵̴̡͢ţ̵ǫw̶͞a̕͞n͏̶̀͟͠a͠͏ ͢͡a̴̕k̴̛͘͟͜t̡́͜ý̴̛͟ẃ̧̛n̡͠ǫ̢ś̶͢͠ć̷̀͜͡ ̶̸̀n̡͟҉̀á̵.̵̶͢͟.́҉.̨҉̷̀͜ ̕͟͟͡͏ş̷̢́̕z̕͏͏̕e̴̡͢͏s͟͠n̶̷a̧̨s̴̶͢t́y̴̛͠m̸͜ ̛͝p̀҉҉̵i̷̷̶͘ę́͜t͏̨̛́r̢͡͏̷z̡͠͝é̡͟.̷̵̛͝͡ ̵Ú̶͝w̸͝á͟͟ż̵҉̧̛a̵͟͏͠j̢͏c̶̡͡͝i̢̡͘͝ȩ̸̷̧.̡̨̧̀͠ - zabrzmiała ostatnia wiadomość, zanim komunikator wyłączył się zupełnie.

[Nexaron Dragonbite]

Z każdą chwilą sytuacja zdawał się robić coraz gorsza. Nie dość, że pirat stwarzał trudności to zdawało się też, iż funkcjonariusze nie powiedzieli mu wszystkiego. Nie było jednak czasu na kłótnie. Musieli szybko działać i nie dać się zwariować.
- Dobra, nie wiem czy to tylko sztuczka pirata, czy rzeczywiście dostał się na piętro szesnaste, czy tylko próbuje nas skołować, ale na pewno dołem nie wyjdzie - oczywiście zakładając, że pracownicy BO nie dadzą ciała, ale to wolał przemilczeć.
- Nie ma co czekać na zaproszenie, biegniemy - rzucił jeszcze krótko samemu ruszając bez dalszej zwłoki. Wątpliwe było aby pirat przedostał się przez dziurę, więc mieli najlepszą jak do tej pory szansę, że nie wdepną już w nic nieprzyjemnego. Kolejny przystanek będzie już na piętrze szesnastym, a że wieżowiec miał ich tylko o jedno więcej miał nadzieję, że zdążą chociażby w ostatniej chwili. Za dużo męczenia go kosztowało dotarcie tak daleko z tym zleceniem aby pozwolić mu teraz tak po prostu zwiać. Jeśli Voodoo jednak nie było na tamtym piętrze to będą tam mogli na niego zaczekać i przygotować własną niespodziankę.

[Mistrz Gry]

Dość sprawnie udało im się dostać wreszcie na piętro szesnaste. Panel na drzwiach świecił barwą pomarańczową, dość standardowo - nic nie wskazywało na to, by coś szczególnego było związanego z tym piętrem. Jakby nie patrzeć, nad sobą powinni mieć jeszcze jedno, prawda? Schody jednakże nie prowadziły dalej - z jakiegoś powodu urywały się w tym miejscu, a miast widzieć następne stopnie, prowadzące wyżej, znaleźli tylko balustradę.
- Wejście wyżej musi być gdzieś po drugiej stronie. Te piętra wydają się być połączone...
Drzwi otwarły się z cichym sykiem. Same z siebie. Żadne z nich nawet do nich nie podeszło. Shiare jakby cała się najeżyła, nie spuszczając wzroku z pomieszczenia przed nimi - Eco i Kailene za to wbili spojrzenie w stojącego obok nich Nexarona.
- Nie piętra. Poziomy... - westchnęła cicho adeptka, unosząc wyżej przed siebie trzymaną broń. Zaraz za nią ruch ten powtórzył Eco.
Ostatnie dwa piętra zostały scalone w jedno - znajdujące się przed nimi pomieszczenie było ogromne. Środkową jego część zajmowaly w głównej mierze stoiska - biurka, sprzęt, zarówno komputery jak i nieznane Dragonbite'owi maszyny. Wyższe piętro owszem, było - jednakże nie zajmowało całego "sufitu" poziomu szesnastego. Wokół ścian biegła "obramówka", czyli platforma poziomu siedemnastego odgrodzona barierkami i szeroka na około pięć metrów. Po lewej i prawej stronie "szesnastki" znajdywały się schody prowadzące wyżej, za to w ów "ramce", czyli ścieżce wokó pomieszczenia, widać było, iż odchodzą od niej inne pomieszczenia - choćby po drzwiach znajdujących się w zasięgu wzroku. Wszystkie mieniły się na czerwono. Zablokowane.
Z pewnością znajdowali się w pomieszczeniach technicznych. Sprzęt jednakże był nieaktywny, pokój skąpane było w półmroku. Gdzieś tu musiał znajdować się Voodoo - w tej samej sali. Żadne z nich nie było w stanie go dostrzec. Cisza, jaka nastała chwilę wcześniej, skutecznie utwierdzała ich w przekonaniu, że mężczyzna albo się nie porusza, albo robi to bezszelestnie. Nie działo się nic. Może czekał? A może przygotowywał się do oddania pierwszych strzałów? Tego nie wiedzieli. Będąc w tym miejscu nie byli w stanie dostrzec pełnej krasy pomieszczenia, tak jak i jego zakamarków, i wyglądu poziomu siedemnastego. Mimo tego, żadna z trójki towarzyszącej Nexaronowi nie poruszyła się ani o milimetr, czekając na jego rozkazy - nawet dzierżąca strzelbę asari.

[Nexaron Dragonbite]

To oczekiwanie na jego komendy nie było niczym niezwykłym. Gdy w końcu stanęli przed realnym zagrożeniem nikt nie chciał oberwać jako pierwszy. Nawet tak pewna siebie i pyskata asarii stała cicho czekając. Więc co teraz?
- Eco, postaraj się uruchomić te światła i ustal gdzie jest wyjście na dach - powiedział szeptem do inżyniera i podniósł strzelbę aby być gotowym do strzału.
- Voodoo, wiem, że tu jesteś i mam twój lokalizator. Chce się dogadać, ale nie ułatwiasz mi tego - krzyknął powoli ruszając i dając znak aby pozostała dwójka poszła za nim. Nie wparował oczywiście od tak do pomieszczenia. Najpierw przywarł to ściany przy drzwiach i ostrożnie zajrzał w do środka. Nie chciał dać się zaskoczyć czającemu przy drzwiach piratowi, lub jego zhakowanym mechom. Dopiero jeśli nic tam nie było wszedł wejdzie wgłąb szukając od razu najbliższej zasłony i osłaniając pozostałych.

[Mistrz Gry]

Trudno było znaleźć osłonę i dostrzec cokolwiek w tym półmroku. Szczególnie, że platforma poziomu siedemnastego oplatała trzy ściany, za wyjątkiem tej, przy której znajdowały się drzwi, którymi weszli do środka. Eco wcześniej skinął głową i niepewnie oderwał wzrok od ciemniejszych zakamarków, kierując go na swój omni-klucz, uaktywniony i gotowy do "akcji".
Rozglądanie się nie pomogło ani trochę. Cisza wydawała się być aż nienaturalna. Żadnej odpowiedzi. Żadnej reakcji. Nie zauważyli ani jednego cienia, ruchu, czegokolwiek, co pomogłoby im w zlokalizowaniu Voodoo. Wciąż duża część wyższego poziomu spowita była w mroku, tak jak i niektóre kąty na dole. Tym miał się zająć Eco.
- Chyba mam ten system, ale... - zaczął niepewnie, nie odrywając wzroku od urządzenia. W tej samej chwili światła powoli zaczęły się włączać. Nie działo się to jak za pstryknięciem włącznika - powoli, natężenie światła w sali zaczęło się zwiększać, nieustannie odkrywając kolejne zakamarki pomieszczenia. Po kilkunastu sekundach było już na normalnym poziomie.
Sala była pusta. Nie było w niej żywego ducha, a przynajmniej nie w polu widzenia. Żadnego pirata. Kolejne kilka chwil rozglądania się, by po ich minięciu Nexaron zdał sobie sprawę, że patrzy mu się coraz gorzej - powieki mimowolnie się przymykały, wpuszczając coraz mniejszą ilość światła do oczu. Dotarło do niego, co właśnie się działo - natężenie światła wciąż rosło, a lampy powoli zaczynały ich oślepiać.
- Eco! STARCZY! - krzyknęła Kailene, przykładając dłoń do twarzy i chroniąc oczy przed oślepiającym blaskiem lamp.
- Kiedy to nie ja! - odkrzyknął jej w odpowiedzi, również zasłaniając się ręką.
Wtedy Dragonbite, nie widząc prawie nic wokół siebie na skutek tymczasowego oślepienia, zdążył dostrzec spod niemal całkiem zamkniętych powiek poruszenie się. Cień. Po lewej, na siedemnastym poziomie. Zaraz po tym cień znalazł się po stronie prawej. Jeszcze chwilę później kątem oka zarejestrował ruch na dole, po kompletnie innej stronie. Pogrywał z nimi? Niebywale szybko się poruszał? A może po prostu to nie był ruch, a plamy, jakie wykwitały przed oczami na skutek tego światła?
- Chce nas oślepić, skurwiel - warknęła asari, a najemnik dostrzegł, że zaczyna się wycofywać w stronę drzwi, którymi tutaj weszli.
- No i na co brać ze sobą Biuro Ochrony, panie Dragonbite? - zagrzmiał męski głos, odbijając się echem od ścian pomieszczenia, przez co nie sposób było zlokalizować jego źródło - czyli właściciela. - Ich żałosne zabezpieczenia mówią same za siebie. Nie warto z takimi się zadawać, czas i nerwy człowiek zmarnuje. A oni tylko prą naprzód, przed siebie. Uparcie. "Za którymś razem się uda!".
Mężczyzna parsknął pełnym pogardy śmiechem, a Dragonbite mógł niemal usłyszeć, jak w trakcie tego gdzieś z tyłu powarkuje sama do siebie asari. Nie na tyle głośno jednak, by Voodoo się tym przejął, czy w ogóle to usłyszał.
- Nie wiedzą, że to nie ich liczba, a gówniane umiejętności sprawiają, że nikt, kto choć trochę się liczy, nie zawraca sobie nimi dupy - dodał po chwili, spokojnym, jakby wręcz znudzonym tonem, jak gdyby w tym momencie rozmawiali przy piwie o czymś tak trywialnym jak pogoda.

[Nexaron Dragonbite]

- Nie zawsze w życiu układa się tak jak chcemy. Mogłeś sam się przekonać na własnej skórze przez te parę ostatnich dni, a wówczas czasami konieczne jest szukanie sojuszników nie zawsze tam gdzie by się chciało - mówił wyraźnie, głośno, ale bez pośpiechu. Skoro pirat chciał pogadać to niech mu będzie. Dzięki temu zyskiwał na czasie, który był mu teraz potrzebny.
Takiego obrotu spraw jak teraz nikt z nich chyba się nie spodziewał. Nex mógł co prawda pod powiekami dostrzec jakieś ruchy, ale nie wiedział czy był to pirat, droidy, które zhakował, albo zupełnie coś innego. Fakt, że miały miejsce za każdym razem z innej strony tylko potwierdzał te przypuszczenia. Voodoo starał się ich skołować i całkiem nieźle mu to szło.
Na razie więc zrobił tyle ile mógł w zaistniałej sytuacji. Zmrużył powieki i starał się nie podnosić spojrzenia ponad linię poziomu aby w ten sposób ograniczyć ilość docierającego do oczu światła, ale również nasłuchując wszelkiego rodzaju podejrzanych dźwięków. Nie wiedział na ile to będzie skuteczne, ale wyciągnął lokalizator i chwycił mocno unosząc dłoń na wysokość swej głowy.
Nim zostali oślepieni nie widział pirata. Mógł gdzieś po prostu się schować, albo w ogóle nie być go tutaj, ale on wolał założyć najgorszy możliwy scenariusz. Czyli iż był tutaj i miał na sobie kamuflaż taktyczny, a światła był jedynie zasłoną dymną aby za szybko się nie zorientowali co się dzieje. Pewnie też miał jakiś sposób aby mimo oślepiającej jasności ich obserwować i na spokojnie rozważał kolejny ruch.
W ten sposób najemnik chciał go uświadomić iż wcale nie kłamał wcześniej i miał to co pozwoli mu bezpiecznie opuścić Illium, ale jak sam zauważył miał ze sobą psy, których wcześniej nie mógł specjalnie się pozbyć. Nie zamierzał jednak ryzykować utraty swej karty przetargowej i dlatego mocno ściskał urządzenie jeszcze przez moment nim je schował z powrotem, a następnie zrobił coś czego miał nadzieję nie pożałuje.
Wyciszył swój mikrofon w hełmie aby nikt z Biura Ochrony nie usłyszał tego co będzie mówić od tej pory, ale jednocześnie nie zerwał połączenia aby nie wzbudzić za wcześnie ich podejrzeń. Odwiesił katanę na chwyt z tyłu pancerza i zaszarżował w głąb pomieszczenia. Tak jak wcześnie przy pokonywaniu dziury w schodach celował, a przynajmniej taką miał nadzieję w ścianę na poziomie siedemnastym najdalej od drzwi, których użyli aby wejść na piętro. Liczył na to, że teraz gdy będzie sam pirat będzie bardziej rozmowny, a także, że nie wyceluje źle i spadnie na poziom szesnasty z hukiem. Już nawet nie wspominając o tym, iż pirat może spróbować po prostu go zabić...

[Rzut kością]

Powodzenie szarży: sukces < 50
0

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Mówiłam ci już, że przesadzasz z tą szarżą. Jedyne co widzisz oprócz oślepiających świateł to kilka cieni wyżej, niż twoja głowa, czyli od razu wiadomo, że jest to poziom siedemnasty. Gdybyś chciał spojrzeć tak, by nic cię nie raziło, musiałbyś patrzeć w dół, nie w górę - lampy w końcu są na górze. ;) Szarżujesz więc praktycznie na ślepo.

Spostrzegawczość: sukces < bazowe 50 (szansa pół na pół) + ujemny modyfikator -10 za oczy, czyli wciąż brak przyzwyczajenia do takiej ciemności w porównaniu do wcześniejszego bombardowania siatkówki fotonami.
1