[Fenenna Tocco]

Zrobiła zmieszaną minę widząc szkody, jakie wyrządziła. Zrobiło jej się głupio, ale gdy zobaczyła ten uśmiech Kraivena, również jej usta wygięły się.
- W mojej wyobraźni byłeś - westchnęła udając żal, że jednak to nie była prawda. -Przynajmniej skończył z godnością z ręki pięknej i zabójczej kobiety, która zadała ostateczny cios - zaśmiała się, patrząc jak William ściąga worek. Przez dłuższy moment przyglądała się mu. - Wiesz co, przekonałeś mnie. Jeszcze dzisiaj zamontuję podobny u siebie. Może zacznę też częściej biegać. - Widać nawet w taki sposób do niej dotarł. W prawdzie chodziła na siłownie Błękitnych i czasem odbywały się sparingi, ale ostatnio jakoś nie miała na nie ochoty.

[William Kraiven]

Kiedy wypowiedziała pierwsze zdanie, spojrzał na nią zdziwiony, ale nie skomentował. Gdy już położył worek a smoczyca stwierdziła, że kupi sobie również worek treningowy, zaśmiał się - Zamontuj z kilka. Widząc twoją siłę, to po jednym dniu ćwiczeń nic z niego nie zostanie. - Uśmiechając się, spojrzał przez jedno z okien swojego domu. Nie wiedząc, która jest godzina z powodu ciągłej ciemności jaką nawiedzała tą stacje, uruchomił omni-klucz sprawdzając właśnie która jest. Zdziwił się, gdy zobaczył, że już było późne popołudnie. Kompletnie stracił poczucie czasu. W tym samym momencie do drzwi nagle ktoś zapukał. Will zgasił omni-klucz i pytająco spojrzał to na Fen, to na wejście. Po chwili jednak drzwi się otworzyły i nim Kraiven zdążył zareagować, do środka wjechał batarianin w barwach błękitnych słońc z dość pokaźną wojskową metalową skrzynią. Postawił ją w przedsionku i nim się zorientowali, wyszedł zamykając uprzednio za sobą drzwi. Kraivena nieco zdziwił obrót spraw, ale spodziewał się, że prędzej czy później jego paczka dotrze.
- Oho. Widzę, że nie zapomnieli o mnie - stwierdził kierując się schodkami do skrzyni. Będąc bliską niej, złapał ją za rączkę i powoli jakoś zjechał obijając nieco rzędy schodów. Ustawił go przy ścianie, niedaleko worka i otworzył go. Fen natomiast, stojąc za plecami Kraivena, nie mogła dostrzec co jest w środku. Jedynie co widziała to wydobywające się niebiesko-białe światła z wnętrza owej skrzyni.

[Fenenna Tocco]

Fen oparła się o tył kanapy i obserwowała Kraivena. Ona ostatnio nie przejmowała się czasem. Właściwie sprawdzała go dopiero wtedy, gdy przychodziło jakieś zlecenia czy wezwanie. Może powinna to zmienić. Uregulować to wszystko. Z tych myśli wyrwał ją dźwięk pukania. Spojrzała pytająco na Willa i gdy ten spojrzał na nią, poczuła rozbawienie. Po chwili do środka wszedł batarianin, a dziewczyna się zdziwiła jeszcze mocniej. Kto taki od tak wchodzi do czyjegoś mieszkania, nawet po zapukaniu? Słowa mężczyzny dały jej jednak znać, że spodziewał się tego. Lekko zaciekawiona, przyglądała się wszystkiemu. Niestety nie miała z tego przyjemności, bo uderzenia skrzyni o schodki wbijały się tępym bólem w jej jeszcze skacowaną głowę. Spojrzała na najemnika z lekką dezaprobatą, ale po chwili tak nie miała co narzekać. Wyprostowała się i podeszła do Willa, by zobaczyć, co też tam mu przyniesiono.
- Cóż to za skarby? –zapytała.

[William Kraiven]

Po przyglądnięciu się bliżej, Fen mogła zauważyć w środku pokaźne urządzenia służące do modyfikacji broni. Część z nich leżała luzem na jednej z płyt a część była upchana gdzieś w kącie. Kraiven wziął do ręki pewne małe urządzenie, które na pierwszy rzut oka wyglądało jak elektroniczny klucz z okrągłą wkładką. Przypatrzył mu się, po czym włożywszy z powrotem do środka skomentował - Chyba wszystko jest. Po raz kolejny Cathka mnie nie zawiódł.
Nie musiała się domyślać o kogo chodziło. Wszak było mowa o jednym z najlepszych inżynierów i konstruktorów batariańskich w placówce błękitnych. Po krótkim wpatrywaniu się i przekładaniu to różnych narzędzi, odparł spoglądając kątem oka na Fen - Teraz wystarczy wymienić komponenty w moim arsenale i znów będę gotowy do walki. - uśmiechnął się, dopowiadając na koniec - Jeśli chcesz, możesz przychodzić teraz do mnie na przegląd a nie do bazy. To jak dosłownie rzut kamieniem.

[Fenenna Tocco]

A więc William planował zrobić w mieszkaniu kącik z warsztatem. Dziewczyna uniosła brew i rozejrzała się po salonie. On przynajmniej miał miejsce na takie rzeczy. Jej mieszkanie było mniejsze, choć w tym samym budynku.
- Czyli będę miała wymówkę, by do ciebie przyjść - uśmiechnęła się, słysząc propozycję przeglądów. Nawet jej to pasowało, bo sama znała tylko podstawy konstrukcji broni. To jej też przypomniało, że powinna iść przed akcją na zakupy. Tarak na pewno im nie odpuści, a przydałby się lepszy sprzęt. Problem polegał na tym, że dziewczyna jeszcze na Omedze nie znalazła sklepu z potrzebnym jej pancerzem.
Fen zamyśliła się, a niewidzące spojrzenie skierowane było w skrzynię. Można by powiedzieć, że się zawiesiła.

[William Kraiven]

Uśmiechnął się słysząc to i znów zaczął coś przekładać. Wziął do ręki kolejne urządzenie i zauważył jej zakłopotanie. Nie mógł się domyślić o co chodziło. Coś źle powiedział? Zmartwił ją czymś? Toteż nie czekając, zapytał - Coś się stało? Może powinnaś odpocząć? Wczorajsza impreza była chyba lekkim przegięciem, ale cieszę się, że spędziłem ją z tobą a nie sam...gdzie mam to w zwyczaju mhm...
Nie było słychać żalu w jego głosie. Wyglądało na to, że Kraivenowi to nie przeszkadzało. Możliwe, że zaakceptował już od jakiegoś czasu samotność. Nie chcąc wkraczać na kolejne nieprzyjemne tematy związane z ich przeszłym życiem, szybko dopowiedział drapiąc się w głowę - Jeśli chcesz...możesz przespać się u mnie. - zakłopotany, dodał - po czym pójdziemy na jakieś małe zakupy. - Spoglądał się w jej oczy rumieniąc się lekko, dlatego nie chcąc pokazać jej tą słabość, odwrócił się i odstawił urządzenie do skrzyni. Następnie włączył omni-klucz, sprawdzając wiadomości. Tak jak podejrzewał, Tarak kazał zameldować się wszystkim członkom organizacji w Zaświatach, aby potwierdzić udział w Operacji i odebrać identyfikatory. Sprawdziwszy, spojrzał ponownie na Fen dopowiadając - Trzeba będzie też odwiedzić znowu Zaświaty i zapisać się na Operację.

[Fenenna Tocco]

- Hm? – ocknęła się, gdy usłyszała pytania. Przez chwilę patrzyła na Willa, a jego słowa wywołały delikatny uśmiech na jej ustach. – Ja też się cieszę – odparła tylko.
Troszkę ją zaciekawił, wspominając o swoim zwyczaju spędzania czasu sememu. Postanowiła jednak nie pytać. Miała wrażenie, że oboje mają ze sobą coś wspólnego. Żadne z nich nie zagłębiało się za bardzo w przeszłość, a tym bardziej nie opowiadali sobie o szczegółach.
-Mam tak daleko do siebie, że nie chce mi się wychodzić – powiedziała z lekkim rozbawieniem, ale widząc zakłopotanie, nie wiedziała, czy przypadkiem nie powinna sobie iść. – A ty nie potrzebujesz się przespać? Zajęłam wcześniej twoje łóżko. Możemy się spotkać przy wyjściu.

[William Kraiven]

Słysząc jej pytanie oraz zrozumiawszy sugestię, szybko się odwrócił ku niej wyłączając przy tym omni-klucz i stanowczo zaprzeczając - Nie jestem zmęczony. - przyłożył rękę do jej prawego policzka, uśmiechając się i dopowiadając - i wolę spędzić ten czas wolny z tobą. Nie wiadomo kiedy znów będzie nam dane z niego skorzystać.
Patrzył się znów w jej oczy, lecz teraz nie ukrywał zakłopotania ani się nie rumienił. To była prosta męska decyzja. Chciał z nią być, ponieważ cieszył się z jej towarzystwa. Dlaczego? Fen nie wiedziała, ale zdecydowanie już po samym zachowaniu Williama można było stwierdzić, że zainteresował się nią. Choć oboje wiedzieli, że rozmowa zaczynała się kleić i wracać do punktu wyjścia jakim był Archanioł. Oboje więcej myśleli i milczeli, ale to Kraivenowi wystarczyło. Czasami lepiej przemilczeć wszystko i cieszyć się z samej obecności i towarzystwa drugiej osoby, niż być samemu ponownie. Czyżby Kraiven bał się samotności? A może miał już jej dość? Cokolwiek by to nie było, jedno było pewne. Człowiek ten musiał w przeszłości wycierpieć wiele.

[Fenenna Tocco]

Ona natomiast teraz miała twardy orzech do zgryzienia. Gdy poczuła dotyk na policzku, oblała się lekkim rumieńcem. Nie wiedziała, co powiedzieć. Po prostu patrzyła w oczy Willa, zatrzymana w tej jednej chwili. Miała dopiero dwadzieścia dwa lata, ale w tym momencie czuła się jak gimnazjalistka oczarowana przez studenta. Jej usta mimowolnie wygięły się w uśmiechu. Wystarczyło się trochę zbliżyć i mogłaby...
- Dobrze, zostanę - powiedziała nagle, a tym samym powstrzymując się przed ruchem, którego potem mogłaby żałować. Nie chciała żałować, dlatego wyminęła Kraivena i zajęła miejsce na sofie, sadowiąc się wygodnie. Była nieco zmęczona, właściwie wiedziała, że jeśli się położy to zaśnie. Chciała jednak jeszcze posiedzieć z Willem, nawet jeśli mieliby to robić w milczeniu.

[William Kraiven]

Opuścił swą rękę, kiedy ta odpowiedziała i podeszła do sofy, siadając przy tym na nim. Chłód przeszył jego ciało, aczkolwiek nie był to chłód sytuacyjny spowodowany tym wszystkim a naturalny. Klimatyzacja dalej chodziła a on był w samej krótkiej koszulce z rękawem. Nie inaczej było z Fen. Dlatego nie chcąc by marzła, podszedł do jednej komód, która była przy oknie i za sofą. Wyjął z niej bawełniany koc, po czym podszedł do niej z tyłu, kładąc i przykrywając jej ciało. Mógł skomentować, ale nie musiał. Wystarczył ponowny szczery i ciepły uśmiech. Nie chcąc psuć tego nastroju, wyjął pilot i włączył jakąś relaksującą muzykę, ściszając ją przy tym. Obszedł sofę i sam usiadł, opierając o nią całe ciało. Przekręcił lekko głowę, w stronę Fen, chcąc coś powiedzieć. - Wiesz...czasem myślę o dłuuugim urlopie. - zamyślił się nieco, przekręcając głowę do poprzedniej pozycji. Spoglądał na czarny ekran telewizora, kontynuując - Oboje na to zasłużymy. To będzie trudna misja. - tu zamyślił się nieco.
Zastanawiał się odnośnie tego o czym wcześniej rozmawiali. Czy opłacało im się ratowanie Archanioła? Chciał powrócić do tej rozmowy, ale widząc przemęczenie Fen i jej odpływanie z rzeczywistości, dodał na szybkiego - Prześpij się smoczyco. Będziesz potrzebowała dużo siły, aby zionąć ogniem. - Wstał z sofy, przecierając z tego zimna rękami swe ramiona - Pójdę wyłączyć klimę.

[Fenenna Tocco]

Słyszała, jak Kraiven krząta się po salonie, ale spojrzała na niego, dopiero gdy przykrył ją kocem.
- Dzięki - wymruczała cicho z uśmiechem na ustach. Szczelniej się nim owinęła, przyjmując nieco wygodniejszą pozycję. Słysząc o planach wakacyjnych, spojrzała na mężczyznę, po czym przeniosła wzrok na ciemny telewizor. - Gdzieś nad morzem o przejrzystej wodzie, siedzieć w cieniu palm -dodała marzycielskim tonem. Wiedziała jednak, że to nie będzie takie proste. Niezależnie jak skończy się akcja z Archaniołem, po zakończeniu jej będzie bardzo dużo pracy, by wszystko sprowadzić do normy. Nawet nie zauważyła, kiedy oczy same zaczęły jej się zamykać. Kiwnęła głową z cichym pomrukiem i wróciła myślami do słonecznej plaży. Kiedy Kraiven wrócił do niej, zastał już śpiącą dziewczynę.

[William Kraiven]

Tak jak podejrzewał, dziewczyna zaśnie, kiedy William wspomni o urlopie. Nie chcąc jej przeszkadzać ani tym bardziej budzić, poszedł do swojego pokoju i następnie do łazienki. Tam też się rozebrał, wrzucając brudne ciuchy do kosza na ubrania, po czym biorąc ciepły prysznic. Kiedy woda spływała po jego ciele, podniósł głowę do góry ku wężowi. Znów myśli odnośnie Operacji nie dawały mu spokoju. Wciąż miał kilka dylematów związanych z Archaniołem. Wspomóc go? Czy nie wspomóc? Przypomniał sobie słowa Fen, kiedy ta żartobliwie spytała się go, czy naprawdę wierzył w to, iż jest "tym dobrym". Cokolwiek by nie zrobił i tak miałoby to odwrotny skutek. Archanioł wkroczył na Omegę i wypowiedział wojnę trzem gangom. Jedynie w jaki sposób mógł mu pomóc, to pozbyć się najemników z Zaćmienia jak i Krwawej Hordy. Gdyby stanął twarzą w twarz z Archaniołem, wraz z błękitnymi, nie miałby wyboru. Musiałby by go zabić, choć miał nadzieję, że będzie miał możliwość spytania się go o co tak naprawdę walczył i dlaczego. Tylko od jego wypowiedzi zależałoby od dalszych poczynań Williama. Ostatecznie przerwał te myśli, zdając sobie sprawę, że przesiedział zbyt długo pod prysznicem. Wyszedł z niego, przecierając swe mokre ciało białym ręcznikiem i kładąc go na grzejniku. Wszedłwszy do pokoju, założył swoje normalnie ubranie. Nie było po co przywdziewać pancerza. Jeszcze. Wziął brązową skórzaną kurtkę, oraz kurtkę Fen i wyszedł do salonu. Po wyłączeniu klimatyzacji, już nie było tak zimno, ani również ciepło. Temperatura była w miarę normalna. Podszedł dość cicho do sofy, sprawdzając co u Fen i wyglądało na to, że smoczyca dalej smacznie spała. Położył więc tylko na górnej części sofy jej kurtkę, oraz kierując swe kroki na zewnątrz, wysyłając uprzednio wiadomość do Fen na swoim omni-kluczu. Gdyby wstała, z pewnością pierwsze co zrobi, to również sprawdzi wiadomości. A przynajmniej tak właśnie myślał.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Od ciebie teraz zależy co zrobisz, poczekasz aż wrócę, czy może się rozejrzyjszysz po mieszkaniu w poszukiwaniu czegoś...ciekawego. ;]

[Fenenna Tocco]

Tym razem sen nie zamroczony alkoholem nie był już taki spokojny. Gdy w jej głowie zaczęły pojawiać się obrazy, dziewczyna ruszyła się. Williama już nie było, więc nie miał kto jej obudzić. Jakiś czas widać było oznaki niepokoju. Mamrotała coś cicho. W śnie widziała czyjąś twarz. Twarz wycieńczonej kobiety. Miała tatuaż na policzku. Mówiła coś i uśmiechała się smutno. Po chwili znów zapadła ciemność.
Obudziła się, nim jeszcze Kraiven wrócił. Z początku rozglądała się po salonie, nie wiedząc gdzie jest. Po chwili jednak rozpoznała miejsce. Wciąż czuła ten dziwny niepokój i lekkie zmęczenie. Nie wyspała się za bardzo, ale zregenerowała większość sił.
Wstała, złożyła koc w kostkę i zostawiła na sofie.
- Will? – zawołała i gdy zrozumiała, że go nie ma, spojrzała na omni-klucz. Zostawił jej wiadomość. Przynajmniej tym nie musiała się już przejmować i zaczęła się rozglądać po pomieszczeniu, bo do tej pory bardziej zajmowała się najemnikiem niż tym, jak żyje.
Ktoś kiedyś jej powiedział, że bardzo dużo mówi o człowieku to jak mieszka. Rozpoczęła więc własne poszukiwania ciekawych przedmiotów, które by coś jej powiedziały. Oczywiście nie zamierzała grzebać w szafach i szufladach. Na razie musiało jej starczyć to, co było na wierzchu.

[William Kraiven]

Wiiliam nie wracał, więc najemniczka postanowiła przejść się po jego mieszkaniu. Od tak dla zasady by wiedzieć z kim ma styczność. W Kuchni raczej nie było nic ciekawego, ale dopiero teraz po bliższym rozglądnięciu się po salonie zauważyła kilka zaklejonych kartonów po lewej od telewizora i pustą komódkę na ścianie. Dostrzegła, że jeden z kartonów był akurat otwarty. Po bliższym przyglądnięciu się zauważyła w środku stos książek. Wzięła dla przykładu jedną z nich a tytuł brzmiał "Wojna Pierwszego Kontaktu", wzięła kolejną o tytule "Historia Przymierza", po czym następną "Geneza Wojny Krogańskiej". Widać było, że William interesował się historią ludzką i nie tylko. Nie wiedziała co było w pozostałych kartonach, lecz ich rozpakowywanie byłoby raczej nie wskazane. Odłożywszy książki, jej wzrok teraz skierował się ku biurku po prawej stronie od telewizora. Na stole zauważyła typową małą lampkę i pustą półkę. Tutaj również leżały jakieś książki, przy czym część z nich była już otwarta. Podeszła bliżej i wczytując się w część ich zawartości, doszła do wniosku, że dotyczyło one odnośnie uzbrojenia, upgraddingu i ulepszeń broni i pancerza. Zauważyła jeszcze coś ciekawego. Jedna z książek, która leżała była świeżo zapakowana w folię. Mimo tego wyczytała jego tytuł. "Moce Technologiczne i ich zastosowanie". Cóż...Kraiven był Żołnierzem, więc nic dziwnego, że starał się poznać "bardziej" to lepsze metody zastosowania jego arsenału. Sprowadzony przez Błękitne Słońca warsztat modyfikacyjny był tego dowodem. W jednej z szuflad zauważyła różne części i komponenty. Z trudem mogła się domyślić, że należały one do Karabinu Szturmowego M-8, zaś druga szuflada była o dziwo pusta. Zamknąwszy obie, rozejrzała się jeszcze po pomieszczeniu. Na pierwszy rzut oka tylko to widziała, ale kto wie. Może jakieś "zakamarki" skrywały inne tajemnice, ale jedno było wiadome. William nie kłamał w związku, iż na Omedze przebywał od jakiegoś czasu. Mimo, iż to było kilka miesięcy, napływ spraw i misji umożliwiły mu jeszcze pełne zagospodarowanie apartamentu. Pozostała sypialnia, w którym miała możliwość spania i łazienka.

[Fenenna Tocco]

Jak na byłego SOC i najemnika coś mocno się interesował przymierzem. Ona osobiście była zmuszona do poznania tych książek jeszcze przed wstąpieniem do Słońc, ale nie powiedziałaby, że to normalna lektura. Chyba że ktoś jest w Przymierzu. No ale w tym przypadku może to po prostu być jakieś hobby. Kolejne znalezisk wydawały się dość logiczne patrząc na to, co znajdowało się w skrzyni od Cathki.
Skończywszy z salonem przeszła do sypialni. Tam powinno też być ciekawie, choć ona osobiście swoją utrzymywała niemal po spartańsku ze względu na wielkość. Już nieco bardziej rozbudzona, zaczęła się rozglądać. Niepokój gdzieś zniknął.

[William Kraiven]

W sypialni natomiast nie było tak pięknie i wysprzątanie jak się mogło jej wydawać. Łóżko było całe rozścielone a ubrania wręcz walały się na komodach i krzesłach. Na wprost przed sobą miała biurko, które również nie było wysprzątane i zadbane. Na wierzchu leżały sterty cyfronotesów oraz włączony komputer, który na pierwszy rzut oka był zabezpieczony loginem i hasłem. Po prawej od łóżka, prócz zwykłej ściany, zauważyła specjalnie zrobioną wysuwaną magnetyczną skrzynię. Była zabezpieczona zamkiem cyfrowym, więc bez problemu mogła się domyślić, iż Kraiven trzymał tam swój arsenał z pancerzem. Gdy podeszła bliżej biurka, zauważyła teraz tuż przy monitorze dwa zdjęcia w ramce a cyfronotesy, również były zabezpieczone. Jedno było położone od przodu, przykrywając jej zawartość, zaś drugie było nieco szersze, ale postawione. Przedstawiało kilku żołnierzy w pancerzach Przymierza na tle panoramy Cytadeli. Po przyjrzeniu się, dostrzegła iż był na nim przedstawiony William z dwoma prawdopodobnie przyjaciółmi. Jeden był młodym brunetem, opierający się ramieniem o ramię Kraivena, zaś drugi nieco już starszy i łysy jegomość, stał dumnie nieco bardziej wysunięty od nich. Co jeszcze mogła zobaczyć interesującego w mężczyznach to było to, że na korpusie mieli insygnia N5. Tak się prezentowała lewa część obrazka, ponieważ prawa była na siłę oderwana. Mogło jeszcze dostrzec czyjeś prawe ramię, ale bez drugiej części obrazka, nie mogła dojść do kogo ona należała.

[Fenenna Tocco]

Nawet poczuła ulgę, gdy zobaczyła ten bałagan. Zawsze uważała, że jeśli w mieszkaniu nie ma choć jednego miejsca, gdzie coś jest nie tak, to musi być źle. Bałagan był taki ludzki. Na razie widziała normalne rzeczy, ubrania, arsenał. Wszystkie cyfronotesy pozabezpieczane, ale i tak nie miała zamiaru łamać szyfrów. Nie po to tu była. Zainteresowała się jednak mocno zdjęciami i widząc to jedno, wszystko zaczynało być jasne. William był w Przymierzu i to w programie N? No to ją zaskoczył. Sam jej powiedział, ze nie nadaje się do przewodzenia. Czy przypadkiem ludzie z programu N nie byli oficerami i mieli za sobą doświadczenie? Otrząsnęła się z tych myśli i postanowiła na razie o to nie pytać. Widać, że te czasu musiały zostawić jakieś rany. Wywnioskować to można było po brakującej części obrazka. Coś musiało się stać.
Dziewczyna westchnęła i wzięła do ręki drugie zdjęcie. Chciała zobaczyć, co też się ukrywa na kolejnym obrazku. Może do zdjęcie z SOC.

[William Kraiven]

Fen czekała nie miła niespodzianka, ponieważ zamiast spodziewanego zdjęcia z kariery SOC, zobaczyła twarz kobiety. Również młodą, ładną z twarzy i z długimi czarnymi włosami. Nie trzeba było zgadywać, że to prawdopodobnie jego "była" kochanka bądź żona. Świadczyć o tym mogło położone zdjęcie. Tak więc Kraiven nie tyle co był żołnierzem Przymierza a i możliwe, że rozwodnikiem. Możliwe też, że kobieta ta umarła. Przyglądając jej się, nagle usłyszała głos WI domu.
--Tożsamość Potwierdzona. Witaj w domu Williamie Kraiven--
Najemniczka musiała szybko coś wymyślić o ile nie chciała, aby gospodarz nakrył ją we własnym pokoju w celu myszkowania po jego rzeczach.

[Fenenna Tocco]

Widząc twarz kobiety, poczuła się dziwnie i tysiące myśli przewinęło się przez jej głowę. Pytanie "kim ona jest?" zdawało się najważniejsze i odpowiedź na nie zapewne rozwiewałaby wszelkie wątpliwości. Kraiven nie chciał widzieć jej twarzy, może dlatego było zwrócone w dół, ale jeśli to prawda, to czemu wciąż stało na biurku? Chociaż kogo ona będzie oceniać. Wciąż trzymała zdjęcia rodziców adopcyjnych, choć były ukryte głęboko w szafie.
Podskoczyła na dźwięk WI i rozejrzała się. Szybko odłożyła zdjęcie tak jak było, obrazkiem do blatu i na palcach pobiegła do łazienki. Spuściła wodę w toalecie, puściła tą z kranu i zaczęła myć ręce. Starała się przez tą chwilę ukryć wszelkie wątpliwości, które można było zobaczyć na jej twarzy. Wytarła dłonie i przeszła do salonu jakby właśnie normalnie wracała z łazienki.
- Will? - zapytała, spodziewając się, że to on. W końcu WI ją właściwie ostrzegła.

[William Kraiven]

Kraiven wszedł do domu i pierwsze co zrobił to się rozejrzał. Z góry było doskonale widać sofę i zobaczywszy, że nie ma na niej Fen, lekko się zdziwił. Czyżby wia... - zaczął się zastanawiać, kiedy zobaczyła nagle wychodzącą Fen z jej pokoju. Podniósł lekko głowę do góry a usłyszawszy jej pytanie czy to on zmrużył oczy. Kilka dodatkowych myśli przeszło mu przez makówkę, zastanawiając się co ona tam robiła. Nie usłyszał bowiem dźwięku lejącej się wody. Z salonu ciężko było go słyszeć a co dopiero z przedsionka. Ostatecznie szybko się wyluzował, opuszczając głowę i uśmiechając się przy tym. Podniósł rękę, pokazując po co był na zewnątrz - Musiałem pójść zdobyć jeszcze tą rzecz. Zapomniał o czymś takim ważnym ehh... - odparł, opuszczając rękę i schodząc schodkami w dół, przy okazji pytając - Wyspana? Niedługo wychodzimy na zakupy, oraz do Zaświatów.
Chciał jakoś wyluzować tą rozmowę tak aby Fen nie czuła się zakłopotana ani nie wyglądało to tak, że William o coś ją podejrzewał. Oczywiście miał do tego prawo, lecz nie było to teraz istotne. W końcu zostawił ją samą w domu, więc mógł się spodziewać, że jego gość "nieco bardziej" się zainteresuje jego mieszkaniem. Miał tylko nadzieję, że nie grzebała w jego prywatnych rzeczach.