Miano: Leo Ward.
Wiek: 01.08.2151, 35 lat.
Rasa: Człowiek.
Płeć: Mężczyzna.
Specjalizacja: Strażnik.
Przynależność: Cerberus.
Zawód: Agent.
Aparycja: Na pozór nie wyróżniający się z tłumu, jednocześnie zdolny oczarować jednym uśmiechem. Mierzy niecałe 190 centymetrów wzrostu i może pochwalić się dość smukłą sylwetką. Choć wyraźnie w formie, to zdecydowanie daleko mu do antycznych rzeźb. Zwyczajnie nigdy nie trenuje dla walorów wizualnych. Twarz o dość łagodnych rysach i niezbyt głęboko osadzonych, niebieskich oczach, całości dopełniają krótko przycięte blond włosy. Wszystko to składa się na niezwykle przyjemną dla oka aparycję. Stonowany to słowo, które chyba najlepiej podkreśla jego powierzchowność. Zawsze ogolony i ubrany w dość proste, schludne rzeczy. W kwestii ubioru stawia wygodę i praktyczność na pierwszym miejscu. Najczęściej można zobaczyć go w prostych jeansach, skórzanej kurtce i podkoszulku.
Osobowość: Nawet lata nierzadko morderczego treningu nie zmieniły go w maszynę ślepo wypełniającą rozkazy. Bycie częścią Cerberusa nie nauczyło go nienawiści do turian, salarian i reszty pozaziemskich cywilizacji. Choć robił to niejednokrotnie, nigdy nie zdołał stłumić, a tym bardziej polubić uczucia towarzyszącego pozbawieniu kogoś życia. To wszystko prawda i tylko podkreśla jak bardzo wewnętrznie skonfliktowany jest Ward. Czasem trzeba jednak robić rzeczy nie idące w parze z dobrym samopoczuciem i w tym wymiarze, w jego umyśle panuje całkowita zgoda. Nie jest typem duszy towarzystwa, preferuje dość zamknięte, zaufane grupy. Zresztą trzeba przyznać, że nie jest typem człowieka łatwego w obyciu. Praca w takim fachu nauczyła go traktować ludzi jak trochę bardziej skomplikowane układanki. Rozkłada ich na części pierwsze, odkrywa ich motywy, potrzeby, miejsca gdzie wbicie nawet niewielkiej szpilki, wywoła ból większy niż pocisk. Robi to już tak długo, że nie potrafi po prostu przestać. Często dzieje się to poza jego kontrolą. Wielu może więc traktować go jako manipulatora, o ile oczywiście będą w stanie zrozumieć intencje Warda. Ostatnimi czasy miał również okazję wykazać się jako lider i trzeba przyznać, że wywiązuje się z tej roli doskonale. Choć nie ma w zwyczaju wygłaszać płomienistych przemów, to już samym działaniem potrafi doskonale zmotywować podwładnych.
Historia: Los nigdy nie był dla niego łaskawy. Pozbawił go rodziny, dzieciństwa, zdrowia, tej niewielkiej namiastki normalności, której pożąda każdy, choćby i nieświadomie, zabrał mu nawet dekadę życia. Jedyne czego nigdy go nie pozbawił to imię, bo ostatecznie jak można odebrać coś czego nigdy się nie miało?
Pierwszych dziesięć lat życia spędził między zbiornikiem wypełnionym bliżej nieokreślonymi chemicznymi substancjami, a stołem operacyjnym. W stanie permanentnej hibernacji mimowolnie stał się placem zabaw dla naukowców Cerberusa. Na swój sposób miał szczęście, jedyną alternatywą była śmierć. Kiedy jeszcze w łonie matki został poddany działaniu pierwiastka zero, nie czekała go świetlana przyszłość w gronie ludzkich biotyków. Tajemnicza substancja zamiast wzmacniać jego organizm, zaatakowała bezpośrednio DNA płodu. Powolna entropia stała się jego przeznaczeniem, ale sam zbyt uparcie trzymał się życia. Podwładni Człowieka Iluzji wkroczyli nieoczekiwanie, z jakiegoś powodu zainteresowani nietypową przypadłością noworodka.
Obiekt oznaczony akronimem L.E.O, po raz pierwszy otworzył oczy jako dziesięcioletnie dziecko. Idealny przedstawiciel rasy ludzkiej, szczyt ewolucji, a przynajmniej takie były założenia projektu. Nie tylko odbudowanie zniszczonego kodu DNA, ale dodatkowo jego wzmocnienie. Przeszło tuzin zgonów poprzedziło nadejście wyczekiwanego dziecka zdolnego przeżyć proces. Efekt był na swój sposób zdumiewający. Intelekt i pamięć mięśniowa przekraczająca wszelkie normy, ciało zdolne znieść niesamowity wysiłek. Doszło nawet do manifestacji zdolności biotycznych. Pod opieką swojej przybranej matki i jednocześnie osoby odpowiedzialnej za cały projekt - Moiry Ward, chłopak rozpoczął mozolne szkolenie.
Dogonienie rówieśników było kwestią roku, po dwóch był już zdecydowanie przed nimi. Szkolenie paramilitarne, taktyka, nauka i wiedza techniczna, nie istniała dziedzina, z którą nie był w stanie sobie poradzić. Oczywiście pojawiły się również skutki uboczne. Przede wszystkim rezultat zabiegu okazał się nie być permanentny. Po dziś dzień zmuszony jest więc polegać na aparaturze Cerberusa i przynajmniej raz do roku poddawać się specjalistycznym zabiegom oraz regularnie przyjmować leki. Zmodyfikowany układ nerwowy ma również problemy z przystosowaniem się do implantów biotycznych, co prowadzi do znacznego ograniczenia jego potencjału.
Po raz pierwszy znalazł się jednak u steru. Zbyt często powtarzano mu, że nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Przyszła pora, by to sprawdzić. Błyskawicznie stał się niemal idealnym agentem. Tak szeroki wachlarz umiejętności w połączeniu z intelektem zdolnym wykorzystać go w oszałamiającej synergii. Czynił z niego osobę zdolną do natychmiastowej adaptacji, wykorzystania otoczenia i zawsze, ale to zawsze, zakończenia zadania powodzeniem.
Wszelkie sukcesy jakie przyszło mu odnieść mógł natomiast dzielić z tylko i wyłącznie jedną osobą - swoją przyrodnią matką. Moira była w gruncie rzeczy jedyną postacią w jego życiu, która nie miała w zwyczaju wydawać mu poleceń. Byli na tyle blisko, by jej nagłe zniknięcie wywołało niemały wstrząs. Miał wtedy 22 lata i środki oraz umiejętności by nie zostawić tej sprawy bez wyjaśnienia. To co odkrył było jednak jeszcze większym wstrząsem. Jak się okazało Moira postanowiła pokonać kolejną granicę i obiekty doświadczalne wzbogacać kodem genetycznym ras pozaziemskich. W oczach organizacji to było już zbyt wiele. Projekt został zawieszony, z Leo jako jedynym żyjącym jego produktem nie zagrożonym niechcianym kodem genetycznym. Pozostałe obiekty czekał niezbyt przyjemny koniec.
Los raz jeszcze postanowił więc upomnieć się o swoje i wydrzeć kolejną z tak nielicznych cennych mu rzeczy. To nie był dobry moment w jego życiu. Pojawiło się zgorzknienie, złość i żal. Trudno o gorsze połączenie. Zaalarmowani nagłym wzrostem brutalności i niesubordynacją, przełożeni musieli podjąć działania prewencyjne. Był to definitywny koniec funkcjonowania w pojedynkę. Leo został włączony do niewielkiego taktycznego oddziału. To właśnie tam poznał snajpera Rosannę Pansino i pilota Petera McKnighta, z którymi współpracuje po dziś dzień. Jako grupa szybkiego reagowania zajmowali się wszystkim. Desant, eskorta, likwidacja celów, to tylko początek długiej listy.
Spośród nich wszystkich tylko jedno zasługuje jednak na wspomnienie. Wszystko wydarzyło się przed dwoma laty, kiedy to jego drużyna została wysłana na teoretycznie prostą misję wywiadowczą. Niewielka placówka badawcza na jednej z asteroid, odkryta zupełnie przypadkiem. Nawet pomimo ogromnych zasobów informacyjnym Cerberusa, nie udało się uzyskać żadnych informacji, poza powiązaniem z równie enigmatyczną korporacją pod nazwą Verrat.
Już od momentu kiedy znaleźli się na powierzchni wiedział, że coś jest nie tak. Pytania zaczynały mnożyć się w jego głowie i tylko fakt, że dawno już nauczył spychać je do najmroczniejszych zakamarków podświadomości, pozwalał mu nadal trzymać się w kupie. Cała placówka została opuszczona w pośpiechu, oprócz personelu brakowało również wielu elementów wyposażenia. Widocznie to co pozostało, właściciel był gotów spisać na straty. Odpowiedzi znaleźli dopiero na najniższym poziomie, choć te wywołały tylko więcej pytań ...
Reszta nie mogła mieć o tym pojęcia, ale Leo od razu rozpoznał pozostawioną na miejscu aparaturę. Charakterystyczne zbiorniki, butle z chemikaliami, stoły operacyjne, laboratoria. Do złudzenia przypominały te, które jego samego przywróciły do życia. Nagroda główna oczekiwała jednak przy głównym komputerze. Nie ulegało wątpliwości, że poprzedni rezydenci opuścili to miejsce w pośpiechu. W takim stanie człowiek popełnia błędy, jednym z nich było niezbyt dokładne usunięcie nagrań.
To było więcej niż ktokolwiek mógłby znieść. Tam gdzie jego kompani widzieli jednak obrzydliwe rezultaty badań, pozamykane w gigantycznych zbiornikach, on widział jedną twarz. Nawet teraz kiedy zdawała się niknąć pośród armii odzianych w biel naukowców, przed nim nie potrafiłaby się ukryć. Moira Ward, kobieta która ukształtowała to kim, lub czym dziś jest.
Tym razem wyników misji nie przedstawił swojemu bezpośredniemu przełożonemu. Oczekiwał go sam Człowiek Iluzja. Jak się okazało jego przyrodnia matka zdołała wymknąć się ludziom Cerberusa, a dostarczone przez zespół nagrania dowodzą tylko, że postanowiła kontynuować swoje badania.
Być może świadom faktu, że jego podwładny ani myśli porzucić sprawy, Iluzja powierzył właśnie Wardowi rozwikłanie zagadki jaką jest tajemniczy Verrat. Nieważne jakim kosztem.
Przez kolejne dwa lata starał się odnaleźć jakikolwiek ślad swojej opiekunki. Sprawa okazała się być jednak znacznie większym wyzwaniem. Zawsze docierał na miejsce za późno, nie znajdując niczego oprócz szczątkowego sprzętu laboratoryjnego i kilku prowadzących donikąd poszlak. Potrzebował odpowiedzi, a Cytadela wydawała się równie dobrym miejscem jak każde inne, by zadać kilka pytań.
Ekwipunek: M-8 Mściciel, Omni-Klucz, 3 tubki Medi-Żelu.
Środek transportu:
Talon ma dwojakie zastosowanie. Oficjalnie to jednostka rozpoznania, która jednocześnie pełni rolę desantowca i formy wsparcia ogniowego dla niewielkich oddziałów taktycznych. Dość prosta, acz niezwykle przemyślana konstrukcja pozwala mu wywiązywać się z tej roli bez zarzutów. Z uwagi na częsty udział pilota w akcjach na powierzchni, został wyposażony w WI pełniące rolę autopilota. Specyficzna budowa głównego napędu oraz wyposażenie w trzy pary pomocniczych, umożliwia nie tylko doskonałe manewrowanie w przestrzeni. Talon to pojazd pionowego startu, dodatkowo zdolny przejść do ciągu wstecznego w mgnieniu oka. Choć potencjał jest ogromny, potrzeba naprawdę utalentowanego pilota, by w pełni go wykorzystać.
Sam pojazd otrzymał od Człowieka Iluzji, kiedy ten powierzył mu zadanie odnalezienia doktor Ward. Ten konkretny model pozbawiony jest oczywiście wszelkiego oznakowania i wyposażenia mogącego być powiązanym z tą w oczach wielu terrorystyczną organizacją.
Dodatkowe informacje:
- Posiadane przez niego zdolności biotyczne są wysoce ograniczone. Z do końca niewyjaśnionego powodu nie potrafi korzystać z jakichkolwiek form telekinezy. O dziwo z wszelkiej maści manipulacją radzi sobie doskonale.
- Kilkukrotnie miał okazję współpracować z Mirandą Lawson. Być może z uwagi na podobną historię, udało im się znaleźć wspólny język.
- Jedyną wizualną pozostałością po operacjach, które przeszedł w dzieciństwie jest blizna na środku pleców (dokładnie między ósmym, a dziewiętnastym kręgiem).
- Zabiegi jakim musi poddawać się raz do roku to przede wszystkim 48. godzinna kąpiel w zbiorniku wypełnionym specjalnymi chemikaliami. Oprócz tego dość bolesna operacja do złudzenia przypominająca przeszczep szpiku kostnego. Ostatecznie oznacza to dla niego przynajmniej tygodniowy pobyt w szpitalu.
- W skład załogi Talona wchodzą obecnie cztery osoby:
Peter McKnight - pilot, inżynier.
Rosanna Pansino - snajper, rozpoznanie.
Roman Pierce - specjalista od ładunków wybuchowych.
Taj Spears - wsparcie biotyczne.
- Niewiele osób zdaje sobie sprawę z jego przeszłości. Projekt został utajniony, więc poza kilkoma wysoko postawionymi oficerami i zespołem naukowców, nikt nie ma o nim pojęcia. Sam Leo również milczy. Nawet reszta zespołu nie ma pojęcia, że wszystkie te niesamowite umiejętności nie są wynikiem działania ewolucji.
http://www.shadowbroker.pl/wp-content/uploads/2013/02/N7-Mastery-Isabella-Malara.jpg[/imgw]
