[Mistrz Gry]

Mężczyzna znowu zrobił przerwę na pociągnięcie z cygara. Zmarszczył brwi nieprzekonany, a może trochę zmartwiony?

- Olivio- zwrócił się do dziewczyny jej prawdziwym imieniem- Wydajesz się być nieobecna.- stwierdził w końcu ciepłym tonem.- Zawsze wiernie służyłaś naszej organizacji. Trudno zliczyć twoich zasług. Jesteś nam potrzebna i doskonale się sprawujesz.- zaczął ze szczerością w głosie, jakby jego pochwała miała zmienić tok myślenia dziewczyny. - Jeśli potrzebujesz odpoczynku lub urlopu, zgłoś to z wyprzedzeniem. Tygodniowa nieobecność i nieodpowiadanie na próby kontaktu są co najmniej niepokojące. Zastanów się nad tym, a tymczasem John Norton jest już w drodze. Na omni-kluczu otrzymasz jego wizerunek oraz dane. Nie opuszczaj Vancouver, zatrzymaj się gdzieś w pobliżu lotniska. John skontaktuje się z tobą osobiście - Jak się okazało, Człowiek Iluzja wysłał jeszcze przed rozmową swojego agenta oraz znał położenie dziewczyny. Poczekał jeszcze chwilę, gdyby chciała coś skomentować.

[Olivia Harvin]

Dalia ze zmieszanymi uczuciami spojrzała na Człowieka Iluzję. Nie mogła nic więcej powiedzieć, gdyż nie chodziło tutaj o jej bezpieczeństwo a Daniela. Cicho westchnęła, co zapewne nie umknęło uwadze mężczyzny, opuszczając ręce swobodnie wzdłuż ciała.
- Skontaktuje się zatem z agentem Norton... Wiesz. Czasami żałuje, że tak późno mogłam zobaczyć śnieg oraz lód na własne oczy. Bywa inspirujący.
Jeszcze chwile miodowe tęczówki pani doktor nie odrywały się od wizualizacji twarzy Iluzji, po czym rozłączyła połączenie. Pośpiesznie otworzyła przesłane dane niejakiego Johna Nortona oraz przesłała je na swój prywatny komputer. Zaraz wylogowała wszelkie funkcję i oparła się ciężko o ścianę. Dłońmi potarła twarz, gorączkowo myśląc nad beznadziejną sytuacją, w której się właśnie znalazła.

[Daniel Frost]

Dalia odkryła, że Frost wcale nie korzystał jeszcze z prysznica, kiedy drzwi łazienki rozsunęły się, odsłaniając jego opartą o framugę sylwetkę. Domyślał się, co prawda, od kogo właśnie odebrała połączenie. Szczerze mówiąc, miał ochotę zobaczyć drania na własne oczy, ale powstrzymał się przed paradnym wyjściem z łazienki - to by przecież zrujnowało wszystkie pozory.
- Znajomy? - spytał, nie spuszczając z oka Dalii. W jego wzroku było coś nieprzyjemnego.

[Olivia Harvin]

- Gorzej.
Odparła po dłuższej chwili uporczywego milczenia. Dobry nastrój prysł. Motywacja również schowała się gdzieś w kąt. Dalia przeczesała włosy, odgarniając je sprzed twarzy. Daniel tylko krótko mógł widzieć jej roztrzęsione spojrzenie, gdyż zaraz odwróciła się do niego plecami, ramieniem tkwiąc oparta o ścianę. Także dłoń do niej przyłożyła, bezsilnie zaciskając w pięść. Nie mogła się pozbyć przekonania, że on już wie. Domyślił się. Wyczytał z jej bladej twarzy.
- Otrzymałam rozkaz wrócenia na stację. Jestem potrzebna przy projekcie i nie wyobraża sobie, abym nie zjawiła się na niej. Wysłał do Vancouver jednego agenta po mnie.
Kontynuowała beznamiętnie.

[Daniel Frost]

Frost podszedł do okna apartamentu, wyglądając na zatłoczoną, zalaną deszczem ulicę pod nimi. Nie, nie wpatrywał się w nic konkretnego. Właściwie to nie wpatrywał się w nic w ogóle. Myślał. Znowu wszystko szło nie tak, jak chciał. Jasna cholera... Ma po nią przyjechać ten, jak mu tam... Norton? Jakoś tak. Pewnie kolejny zawszony terrorysta...
- Jeśli wrócisz, może będziesz bezpieczna - przyznał. - Chcesz tam wracać? - Sam nie wiedział, jakiej odpowiedzi oczekiwać. Nie chciał, by wyjeżdżała, ale też chciał bardzo, by nie musiała męczyć się uciekaniem z nim i... - Ech, kogo ja oszukuję. Jeśli ten Człowiek-Lucjan, czy jak mu tam, jest tak cwany jak mówiłaś, to pewnie dawno już się domyślił wszystkiego. No, może nie *wszystkiego*... ale pewnie wie o tobie...

[Olivia Harvin]

- Żartujesz sobie!?
Dalia prychnęła, odwracając się ku niemu i skrzywiła z niesmakiem. Będzie tam bezpieczna? On sobie z niej kpi?
- Mam tam wracać!? I pozwolić się dalej karmić tymi ładnymi słówkami, ideami, w które chcą, abyśmy wierzyli? Naprawdę chcesz mnie tak wysłać i pozwolić im na to?
Dali ciężko było w to uwierzyć, w duchu prosiła, aby Frost właśnie teraz zaprzeczył. Wpatrywała się w jego osobę intensywnie, czekając na słowa, które ją uspokoją. Dlaczego one nie padały?
- Nie będę bezpieczna w cudzej machinie. Ledwo się z niej uwolniłam i nie zamierzam wracać. Pozostało mi tylko oderwać kajdany, ale jeszcze nie czas mówić im o wszystkim. Na razie trzeba coś zrobić z tym agentem, Daniel...No chyba mnie teraz nie zostawisz?
Złapała się na tym, że zagryzła wargę aż do krwi.

[Daniel Frost]

Ku jej zaskoczeniu, gdy Frost się obrócił, miał na twarzy wyjątkowo zadowolony, wężowy uśmieszek. - Dobra dziewczynka. Tak trzymać - powiedział i podszedł do niej, by ucałować ją w czoło. - No, dawaj akta tego jegomościa. Norton, czy jak mu tam. - Frost usiadł na łóżku i objął ją ramieniem. - Jeśli już ma się komuś obijać maskę, to dobrze znać chociażby jego kartotekę dentystyczną.

[Olivia Harvin]

Zamrugała oczyma. On był po prostu niemożliwy. Szybko otrząsnęła się z chwilowego zaskoczenia i pozwoliła pociągnąć siebie na łóżko. Dalia usiadła obok Daniela, opierając głowę o jego ramię. Bezpieczna. Żadnego agenta Cerberusa na horyzoncie.
- Później będziesz musiał sprawdzić zabezpieczenia w moim omni-kluczu. Wolę mieć pewność, że więcej mnie nie namierzą. Nie wiem też czy nie lepiej zdecydować się na nowy.
Niechętnie zalogowała się do poczty, palcami przesuwając po wyświetlonych wiadomościach, aż w końcu jednym ruchem powiększyła przesłane jej dane. Podsunęła rękę bliżej Frosta, aby i on mógł odczytać zawartość. Pani doktor zmrużyła oczy.
- Nie znam go. Nie miałam z nim nigdy styczności... Wojskowy.

[Daniel Frost]

Frost zmrużył lekko oczy, czytając po kolei kolejne linijki tekstu w pliku danych. Cmoknął kącikiem ust. Imię i nazwisko: John Norton. "Przypadkiem nie było w prehistorii takiego aktora?" Pochodzenie: Ziemia, Boston, USA. Specjalizacja i wykształcenie: Szkoła oficerska w Bostonie, były oficer Przymierza. Informacje dodatkowe: Trening w użyciu mocy: skok adrenaliny, strzał wstrząsowy. "A więc specjalista. Skubaniec, może być wyzwaniem". Trening w użyciu broni: karabiny szturmowe, strzelby, karabiny snajperskie, ciężkie pistolety. "Ciekawe, co akurat będzie miał przy sobie. Oby nie wszystko. Ale ja będę gotowy. Nie zabije tego, czego nie będzie w stanie zobaczyć..." Trening w użyciu amunicji: zapalająca, krio, dysrupcyjna.

Zapalająca. Frost przełknął dość głośno ślinę i kilka razy zacisnął i rozluźnił obleczoną w rękawiczkę dłoń. Wszystko będzie dobrze, Frost, wytrzymasz, przecież masz swoje tarcze, prawda? Póki nie zdejmie ci tarcz, wszystko będzie w porządku... Dalia zauważyła, że Daniel na dosłownie sekundę aż cały się wzdrygnął.

Co tam jeszcze... Uzależniony od alkoholu i lekkich narkotyków. Posiada syna w wielku 10 lat, Steve Norton. "O, jakie śłodkie. Ma śynka". Wpisy do akt: Wydalony ze służby Przymierza i skazany na 5 lat pozbawienia wolności za wielokrotne znęcanie się nad jeńcami pochodzenia innego niż ludzkie. "No proszę. Kategoria 6, tak? Nic dziwnego, że znalazł się w Cerberusie".

- Tja. Poradzimy sobie - zawyrokował Frost. Wiedział jednak doskonale, że przy tym sukinkocie trzeba będzie ruszyć trochę głową. Przy odrobinie szczęścia okaże się tępym osiłkiem.

[Olivia Harvin]

Dalia po chwili wahania, przesunęła wiadomość tak, że pod spodem ukazała się fotografia mężczyzny. Twarz nie zdradzała wiele, no może poza twardym charakterem.
Nie umiała w pamięci odnaleźć tej twarzy, nie potrafiła jej skojarzyć z żadną osobą, z którą miałaby styczność, potwierdził się więc jej przypuszczenia, iż Cerberus celowo skierował do niej agenta, dla którego była zupełnie obca.
- W porządku, Daniel?
Nie umknęło jej uwadze to, że się wzdrygnął. Dość uspokajająco przesunęła palcami po jego dłoni i zacisnęła końcem końców na niej swoje drobne palce.
- Zapewne wie o mnie dość sporo. Będzie się spodziewał w razie czego z mojej strony biotyki, także tarczy wytworzonej biotyką. W aktach Cerberusa jestem notowana jako cywil. Nie odznaczono nigdzie, że umiem posługiwać się bronią ani też że mogę ją mieć przy sobie. Ale... Ale zjawi się dopiero za dwa dni.

[Daniel Frost]

- Wygląda, jakby spędził kilka tygodni na rauszu - zawyrokował Frost, widząc zdjęcie. Norton wyglądał, jakby był taki trochę... spuchnięty. W końcu w aktach było coś o alkoholizmie, więc nawet nie dziwota. - I pewnie rzeczywiście, nie bez powodu Lucjan wysłał właśnie jego... - Daniel uśmiechnął się wrednie. Chyba od dzisiaj będzie częściej nazywał Człowieka-Iluzję "Człowiekiem-Lucjanem". Dlaczego? Ponieważ niech się wali, dlatego. - Ciekaw jestem, czy wie o tym, że ja jestem z tobą. Trzeba z góry założyć, że może się domyślać, więc tak czy inaczej trzeba zadbać o element zaskoczenia z naszej strony. - Frost pognał myślami do kombinezonu w szafie, na którym wciąż wisiała lazurowo-biała tuba: Wdowa. Norton pewnie przybędzie tu z całym arsenałem, podobnie do Frosta podając się za jednego z wielu najemników. Będzie w pancerzu. Będzie miał tarcze. Ale do cholery, Daniel miał najpotężniejszy ogólnie dostępny karabin snajperski w galaktyce. Jeśli się gdzieś zasadzi i zaskoczy Nortona, to nawet tarcze wielordzeniowe nie ochronią chama.

[Olivia Harvin]

- Nie pytał o Ciebie, ale nie sądzę, że ta odpowiedź Cię uspokoi.
O ile Daniel sobie życzył, pani doktor zgrała dane i przesłała na jego omni-klucz. Mógł swobodnie rozmyślać nad problemem, Dalia jednakże dzisiaj miała dość. Rozmowa z Człowiekiem Iluzją odbiła się na jej chęciach do czegokolwiek a już na pewno nie chciała się dobijać kolejną przeszkodą. Przez to wszystko dzień wydał się nierealnie długi.
- Proszę Cię, nie planujmy dzisiaj. Mieliśmy wyjść do ogrodów, ale chyba właśnie nasze plany uległy zmianie.
Niezbyt zadowolona z tego faktu, opuściła rękę. Nie chcąc jednakże siedzieć bezczynnie, Dalia wstała i chwyciła swoją torbę.
- Skoro Ty rezygnujesz z kąpieli, ja się nią naciesze.
Zniknęła za drzwiami do łazienki. Nie patrząc się nawet na swoje odbicie w lustrze, panna Antonov zaczęła się rozbierać, starając się jednocześnie wyciszyć myśli.

[Daniel Frost]

Frost kombinował, to dało się zauważyć z daleka. Ten grymas, te ściśnięte usta, zmrużone oczy, lekko przekrzywiona na prawo głowa. Myślał intensywnie nad przesłanymi mu danymi, kiedy Dalia weszła do łazienki. Jej oświadczenie zbył zwykłym "mhm", nawet na chwilę nie oderwał wzroku od portretu Nortona. Trzeba się będzie ostro przygotować. Rana na brzuchu powinna się do tego czasu zagoić, medi-żel potrafił przecież cuda. Frost wyjął najpierw Szarańczę spod poduszki i przećwiczył na niej wymianę pochłaniaczy ciepła, potem kilka razy włączył i wyłączył moduł krioamunicji. Tak samo zrobił z Katem. Tak samo z Wdową, ale to w ukryciu, by wścibskie oczy zza okna nie wyłapały jednego nawet spojrzenia na broń. Pomyślmy... Wdowa przebije tarcze, ale jeśli nie uda się zaskoczyć Nortona, najlepiej będzie użyć Szarańczy przeciwko nim, a potem, gdy już je straci, krioamunicja go spowolni dostatecznie...

"Frost. Spokój".

Daniel, chowając Szarańczę z powrotem pod poduszkę, spojrzał na drzwi od łazienki, zza których wydobywały się dźwięki opadającej wody. Westchnął. Znów się uruchamiał ten jego codzienny Frost... i przez to nie zauważył, jak bardzo zdenerwowana zdawała się być Dalia po rozmowie z Człowiekiem-Iluzją. Cholera, pewnie się go trochę obawiała. Zresztą nie dziwota. "Ale ty coś wykombinujesz, Frost, nie? Zrobisz coś, żeby nie musiała się bać".

Postanowił sobie, że dzisiaj już nie będzie wspominać o tym wszystkim. Dalię trzeba było uspokoić i to miał zamiar zrobić. Nie chciał, by nagle się złamała w krytycznym momencie...

[Olivia Harvin]

Odkręciła wodę i wzdrygnęła się w kontakcie z zimnym strumieniem wody. Zaraz też odgarnęła włosy, regulując temperaturę do znośnej. Dalia długo stała pod lejącą się z góry wodą. Zamknęła oczy, czoło oparła o rękę zaś ją o mokre kafelki, pozwalając aby woda ciekła po jej ramionach i plecach leniwie. Weź się w garść, Antonov. Nie zwątpiłaś ani razu w słuszność swojej decyzji, to że będzie trudniej nie oznacza, że musisz od razu wątpić w swoje siły. Dasz radę. Zdała sobie sprawę, że będzie się musiała skontaktować z rodzicami i uprzedzić ich o wszystkim. Lepiej, aby dowiedzieli się od niej niż od Człowieka Iluzji. Tak samo będzie lepiej jeśli będą przygotowani na rozmowę z nim.

Zakręciła wodę, ignorując kompletnie przemoczone loki. Wytarła się bez pośpiechu, założyła czystą koszulę, poświęcając stanowczo za dużo czasu na zapięcie guzików niż zazwyczaj. Nadal ignorowała swoje odbicie w lustrze. Dalia opierając o ścianę za plecami, zaczęła splatać pojedynczy, gruby warkocz, wyciskając jeszcze wodę z końcówek włosów. Zabrała swoje rzeczy i w milczeniu wróciła do pokoju.

[Daniel Frost]

Kiedy Dalia tylko otworzyła drzwi i zrobiła krok za próg łazienki, z ukrycia po lewej stronie wyszedł Daniel, natychmiast obejmując ją wpół i całując, bez patrzenia na jej ewentualne protesty. Pełna minuta. Chyba najdłuższy ich pocałunek dotychczas.
- Nie bój się - szepnął jej na ucho, ocierając lekko zarośniętą już twarz o jej miękkie, wilgotne włosy. - Cokolwiek się stanie, nie bój się. Wyciągnę nas z tego. Oboje się z tego wyciągniemy. - Położył jej rękę na sercu. - Będziesz dzielną dziewczynką?

[Olivia Harvin]

Wzdrygnęła się. Zakradł się i czekał na nią? Rozluźniła się dopiero, kiedy dotyk okazał się znajomy i należący do Frosta. W pierwszej chwili jak ją do siebie przyciągnął mógł wyczuć jak spięte są jej mięśnie oraz domyśleć się, że zapewne Dalia teraz pomyślała o najgorszym. Odwzajemniła pocałunek, palcami przesuwając po jego policzku.
- Nie boje się. Staram się nie bać. Po prostu... Po prostu to się tak szybko zwaliło na moją głowę, że jeszcze sobie z tym nie zdążyłam poradzić.
Przyznała szczerze, chowając się w jego ramionach. Była mu wdzięczna za te słowa. Jak nigdy potrzebowała świadomości, że nie tkwi w tym sama.
- Postaram się, Daniel.
Spojrzała na jego dłoń i westchnęła cicho.

[Daniel Frost]

Frost walczył ze sobą, próbując nie myśleć o Nortonie i Cerberusie. Jego wewnętrzny kombinator wił się, krzyczał o uwagę, ale Daniel nie chciał nawet na sekundę dopuścić go do głosu. Nie teraz. A nawet jeśli go dopuści, to nie ma zamiaru się tym dzielić z Dalią. Nie będzie jej więcej dzisiaj stresował, nie, nie, nie. Dzisiaj się relaksujemy, na tyle, na ile ostrożność pozwoli. Ucałował ją w szyję. - Poradzisz sobie. Jesteś dwa razy lepsza od nich wszystkich.

Poderwał ją z ziemi i zaniósł na rękach do łóżka, by ją delikatnie ułożyć w wygodnej pozycji. - Odpręż się - uśmiechnął się. - Zaraz wracam.
Następnie wrócił do łazienki, w której zresztą i tak czekały już na niego porzucone wcześniej przybory.

[Olivia Harvin]

- Uch. Jestem. Ale nie daje mi to żadnej przewagi, gdyż w życiu nie dorównam nawet im umiejętnością bojowym.
Dalia była doskonale świadoma swoich możliwości. Nigdy ich nie przeceniała, stąd nadal miała głowę na karku. Wolała także szczerze przyznać się do słabości, aby nie musieć później udawać. Nie oponowała, kiedy wziął ją na ręce. Złożyła głowę na jego ramieniu.
- Odpręż się? A Ty dokąd?
Cmoknęła, aczkolwiek odpowiedź pojawiła się sama, kiedy mężczyzna zniknął za drzwiami do łazienki. Dalia z westchnięciem oparła na miękkie poduszki. Oczy pani doktor przez dłuższą chwilę wodziły po suficie. Aby zabić czas, zaczęła przełączać pomiędzy nagranymi projekcjami, co skutkowało w wyświetlaniu na ścianie klifów, wybrzeży, historycznych zawodów sportowych, końcem końców zdecydowała się na ośnieżony lat.

[Daniel Frost]

Frost oblewał się wodą, nucąc jakąś niezidentyfikowaną melodię. Dalii nie było w zasięgu wzroku, więc znów zezwolił, by do głosu doszedł kombinator. Obmywał się machinalnie, całą uwagę skupiając teraz na swoich przemyśleniach. "To będzie *jeden facet*", myślał o Nortonie, "a nas jest dwójka. Pfff. Nie dorówna umiejętnościom bojowym. W takim razie się nieźle uzupełniacie, Frost, bo kiedy ostatnio sprawdzałeś, to raczej daleko ci było do biotyka". Czy się martwił? Tak, ale raczej o to, czy Nortonowi nie zechce się zrobić czegoś samej pani doktor, jeśli wszystko pójdzie w łeb. Jeśli tak... to Frost z dziką rozkoszą powtórzy to, co stało się w Alpine Lodge. I chrzanić dylematy.

Daniel wyszedł spod prysznica i założył czyste ubrania, przywdziewając je w swój zwyczajowy, szczelny sposób. W każdej chwili mogła wszak przyjść służba, czy coś... Frost podszedł do wyraźnie znudzonej Dalii i zległ obok niej na łóżku. Delikatnie pogładził palcami jej policzek. Nic nie mówił i tylko cieszył oczy jej twarzą. Zauważyła też, że troszkę zmienił się jego wygląd: Daniel zgolił brodę na szyi (coby nie wyglądać jak mieszkający w piwnicy u rodziców nieudacznik), zachowując ją jedynie na podbródku, policzkach i wąsach. Być może był to jego pierwszy krok do zmiany wyglądu na potrzeby ukrywania się.

[Olivia Harvin]

Przez chwile śledziła Wiadomości Galaktyczne, gdyż pojawiły się doniesienia o kolejnej, pustej kolonii, na którą przez przypadek trafił transportowiec z dostawą. Wypowiadali się Admirałowie Przymierza, kilku naocznych świadków, którzy byli tam i na własne oczy widzieli porzucone domy. W myślach obliczyła, że to co najmniej czwarta, o której mówiono publicznie. Przełączyła kanał na jakąś wcale nie relaksującą muzykę elektroniczną, gdzie na teledysku asari wiła się do czegoś, co zapewne miało być imitacją dźwięków. Chyba za dużo rzeczy dzisiaj drażniło Dalię, gdyż Frost zastał ją leżącą w ciszy.

Obróciła się na bok, aby móc spojrzeniem prześlizgnąć się po osobie Daniel. Podparła głowę na ręce, łokieć praktycznie topił się w zza miękkiej poduszce.
- Myślisz, że też powinnam ściąć albo chociaż zafarbować włosy?
Wzięła w palce ten jeden miękki pukiel. Szkoda by jej było, aczkolwiek cel uświęca środki.
- Podróż do ogrodów nieaktualna?