Kroganie to rasa, która wyewoluowała w nieprzyjaznym i zabójczym środowisku. Przed wynalezieniem broni palnej, ich główną przyczyną śmierci było "pożarcie przez drapieżniki". Później stała się nią "rana postrzałowa". Kiedy odkryli ich salarianie, kroganie byli brutalnym, prymitywnym gatunkiem, walczącym o przeżycie wywołanej przez siebie nuklearnej zimy. Salarianie przyczynili się do rozwoju ich kultury, nauczyli ich używać i tworzyć nowoczesne technologie, dzięki czemu kroganie mogli posłużyć jako żołnierze w Wojnach Raknii. Szybko rozmnażający się kroganie, uwolnieni od ciężkich warunków panujących na ojczystej planecie, doświadczyli niespotykanej dotąd eksplozji populacyjnej. Zaczęli kolonizować pobliskie światy; nawet te, które były już zamieszkane. Rebelie Krogańskie trwały prawie całe stulecie i zakończyły się dopiero gdy turianie posłużyli się genofagium - opracowaną przez salarian bronią biologiczną, która zdusiła wszelki opór krogan. Genofagium sprawia, że tylko jedna na 1000 ciąż kończy się żywym urodzeniem, więc obecnie kroganie powoli wymierają. Łatwo zrozumieć, że żywią urazę względem innych gatunków, zwłaszcza turian.

Biologia

Kroganie ewoluowali w zabójczych warunkach. Przez miliony lat musieli stawiać czoło większym drapieżcom, śmiercionośnym chorobom oraz ubóstwu surowców na swojej rodzinnej planecie, Tuchance, przez co z czasem stali się mistrzami przetrwania. Najlepszym przykładem na to, jak zabójczą planetą jest Tuchanka, są oczy krogan. Choć według wszelkich standardów należy ich zaliczyć do drapieżców, mają szeroko osadzone oczy, typowe raczej dla zwierzyny łownej, takie jak ziemskie bydło czy jelenie. Pole widzenia krogan wynosi 240 stopni, co oznacza, że łatwiej im zauważyć skradającego się przeciwnika, niż potencjalną ofiarę. Fizycznie kroganie są niemal niezniszczalni dzięki twardej skórze, odpornej na wszelką broń białą poza ostrzem molekularnym. Kiedy czują ból, nie wpływa to na ich zdolność koncentracji. Mają po kilka egzemplarzy każdego ważnego organu, i często są w stanie przeżyć utratę jednego lub dwóch z nich. Zamiast systemu nerwowego, posiadają drugi system krążenia, zdolny do przewodzenia prądu. Kroganina nie da się sparaliżować - nawet jeśli utracą część płynu, ich ciało zastępuje go nowym. Garb na plecach służy jako magazyn wody i tłuszczów, które pomagają im przetrwać czasy głodu. Duży garb to powód do dumy - dobrze odżywiony kroganin zapewne musi być skutecznym łowcą. Najbardziej znanymi osobliwościami biologicznymi krogan są ich niezwykła płodność i szybkie dojrzewanie. Kiedy kroganie zdołali wreszcie wyrwać się z niegościnnej Tuchanki, ich populacja zaczęła rosnąć w zastraszającym tempie. Tylko dzięki genofagium nie przewyższyli liczebnością wszystkich ras Rady razem wziętych. Obecnie nieliczne samice, które są w stanie wydawać potomstwo na świat, są traktowane jako zasoby strategiczne; wodzowie płacą nimi w negocjacjach dyplomatycznych lub (znacznie częściej) toczą o nie wojny.

Kultura

Trudne środowisko ojczystej planety krogan sprawiło, że ich umysły są równie zahartowane jak ich ciała. Kroganie zawsze mieli tendencję do egoistycznych, niesympatycznych i szorstkich zachowań. Cenią sobie siłę i samowystarczalność, a zdrada jest dla nich czymś zaskakującym bądź obraźliwym. Słabi i uczynni nie żyją długo. Poszukiwanie najsilniejszego osobnika jest rzeczą naturalnie zakorzenioną w kulturze tej rasy. Po porażce, którą kroganie ponieśli podczas Rebelii, sama koncepcja przywództwa uległa dewaluacji. Niegdyś pojedynczy herszt był w stanie zebrać wystarczającą potęgę, by podbijać systemy słoneczne; dzisiaj rzadko się zdarza, żeby więcej niż 1000 wojowników przysięgło wierność jednemu przywódcy. Większość krogan ufa i służy jedynie sobie. Skłonność do izolacji wynika z fatalistycznego podejścia i głębokiego poczucia beznadziei, będących socjologicznym efektem działania genofagium, które znacznie zredukowało populację. Kroganie są rozgoryczeni faktem, że cała galaktyka wydaje się dążyć do ich zagłady, i postrzegają szansę przeżycia swojej rasy w czarnych barwach. Ci, którzy przetrwali, nie widzą sensu budowania przyszłości, która nigdy nie nadejdzie. Stąd większość krogan kieruje się zasadą "zabijać, plądrować, dbać tylko o siebie, bo jutro już nas nie będzie".

Doktryna wojskowa

Tradycyjna krogańska taktyka opierała się na koncepcji masowej walki na przetrzymanie wroga. Żołnierze wyposażeni w tani sprzęt tworzyli potężną, choć mało elastyczną armię. Dowodzenie było bardzo scentralizowane; żołnierze, którzy dostrzegli cel, kontaktowali się z dowództwem, żeby zapewnić sobie wsparcie ogniowe. Za sprawą genofagium kroganie nie mogą już sobie pozwolić na takie straty jak niegdyś, podczas ataków w hordzie. Wodzowie-w-boju dorównują siłą dziesięciu żołnierzom dowolnego innego gatunku. Zabijanie jest dla nich nauką. Koncentrują się na rozwoju techniki siłowej opartej na oszczędności ruchów, która wykorzystuje ich tężyznę fizyczną, pozwalając unieszkodliwić wroga pojedynczym, potężnym ciosem. Ponieważ koncepcję walki masowej zastąpiła idea maksymalnej wydajności, kroganie coraz częściej zatrudniają specjalistów od bezpieczeństwa i wynajmują "siłę roboczą". Zgodnie z niechlubną reputacją krogan, większość z tych prac jest nie do końca zgodna z prawem. Wodzowie-w-boju nie są zbyt pedantyczni, ale przywiązują dużą wagę do wyposażenia i broni - optymalnie na każdą kończynę powinna przypadać jedna sztuka broni. Są twardzi i brutalni, ale również metodyczni i zdyscyplinowani. Aby osiągnąć cel, korzystają z wszelkich dostępnych środków, nie przejmując się względami etycznymi. Branie zakładników i masowy mord to akceptowalne środki pozwalające zapewnić spokojną okupację przy niewielu ofiarach ze strony krogan. Kroganie służący w armii Sarena najwyraźniej powrócili do starego stylu walki. Działali w ścisłej współpracy z pomocniczymi jednostkami gethów, które pełniły podobną rolę jak sondy bojowe w innych armiach. Biotycy są wśród krogan rzadkością. Traktuje się ich podejrzliwie i z obawą. Kroganie uważają, że taka aura strachu jest pożyteczna u oficera i często awansują biotyków. Sondy bojowe i inne rodzaje nowoczesnego wyposażenia są równie rzadko spotykane.

Genofagium

Broń o nazwie genofagium stworzono, by położyć kres Rebeliom Krogańskim. Od samego początku kroganie mieli przewagę nad Radą. Pierwszy kontakt z turianami nawiązano w samą porę, by ocalić rasy Rady przed przegraną. Turianie zdołali zatrzymać krogan, ale liczebność tych ostatnich nie pozwalała ich pokonać przy pomocy konwencjonalnych metod. Turianie połączyli więc siły z salarianami, aby przy pomocy inżynierii genetycznej stworzyć środek, który zapobiegałby gwałtownemu rozmnażaniu się krogan. Wirus genofagium zyskuje energię do rozmnażania, "pożerając" kluczowe fragmenty DNA. Należało zmienić każdą komórkę w ciele każdego kroganina; inaczej chore tkanki można byłoby leczyć przy pomocy terapii genowej. Kiedy genofagium nie jest w stanie znaleźć więcej genów, ginie śmiercią głodową, dzięki czemu nie dochodzi do mutacji i skażenia innych gatunków. W ten sposób stworzono dziedziczną skazę genetyczną. Salarianie wierzyli, że genofagium zostanie użyte tylko jako środek odstraszający, co turianie uważali za przejaw naiwności. Kiedy projekt został zakończony, turianie zaczęli je masowo produkować i stosować, skażając ojczystą planetę krogan, ich kolonie i wszystkie zamieszkane przez nich światy. Na skutek wytworzonej przez genofagium mutacji, tylko jedna na tysiąc samic jest w stanie urodzić żywe potomstwo. Wirus nie wpłynął na płodność, lecz zredukował przeżywalność noworodków. Herszci toczą zażarte bitwy o nieliczne samice, zdolne do wydawania na świat żywego potomstwa. Kroganie stanowią obecnie jedynie cień dawnej potęgi. Choć Rebelie miały miejsce wiele wieków temu, wciąż przypomina się kroganom o genofagium i straszliwej zagładzie, której nie byli w stanie zapobiec. Użycie genofagium wciąż budzi kontrowersje i w wielu kręgach stanowi przedmiot zaciekłych debat.

Historia starożytna

Brak dobrze zachowanych archiwów stanowi poważną przeszkodę w badaniu starożytnej historii krogan. Niedawne odkrycia archeologiczne rzuciły jednak nowe światło na to zagadnienie, pokazując społeczność o niegdyś wysoko rozwiniętej kulturze, architekturze i sztuce.

Nowo odkryte krogańskie ruiny pokazały, że kroganie, w porównaniu z innymi kulturami na podobnym etapie rozwoju, bardzo dobrze rozumieli zagadnienia inżynierii strukturalnej i geotechnicznej. W starożytnej krogańskiej architekturze stosowano technologie obciążeń sejsmicznych, pozwalające na wytrzymanie trzęsień ziemi, jak również rozładowanie wibracji powstających w wyniku użytkowania pojazdów. Co ciekawe, Tuchanka przejawia jedynie niewielką naturalną aktywność tektoniczną. Badacze uważają, że starożytni kroganie dbali raczej o bezpieczną koegzystencję z jednym z najgroźniejszych drapieżników planety - Kalros, Matką Wszystkich Miażdżypaszcz.

Przed zastosowaniem genofagium, populację krogan ograniczały drapieżniki, choroby i wojny. Nawet pomimo tych czynników, skala urodzeń gwałtownie wzrosła, gdy kroganie osiągnęli etap industrializacji. Doprowadziło to do wojen o surowce i przestrzeń do życia. Inne gatunki na Tuchance mocno ucierpiały z powodu ekspansji krogan. Gdy zabrakło ziemi, rozpoczęli oni wyścig zbrojeń, który zakończył się zagładą nuklearną. W ten sposób względnie krótki złoty wiek Tuchanki dobiegł końca.

Ta starożytna historia może pomóc współczesnym kroganom. Część technologii i technik odkrytych w ruinach może zostać wykorzystana do ulepszenia standardowego sprzętu kolonizacyjnego, co prognozowałoby kroganom długo wyczekiwaną odbudowę gospodarczą.