Działo magnetyczno-hybrydowe

Po bitwie o Cytadelę ludzcy i turiańscy ochotnicy przez trzy miesiące z ogromnym wysiłkiem oczyszczali orbitę stacji ze szczątków i gruzu. "Ochotnicy" turiańskiego Biura Rozpoznania Technologicznego byli w rzeczywistości tajnymi specjalistami od pozyskiwania technologii, a ich zadaniem było zdobycie głównego działa okrętu flagowego gethów, Suwerena, oraz znacznych ilości cennego pierwiastka zero z jego rdzenia.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, główne działo Suwerena nie było bronią wiązkową. Potężny rdzeń z pierwiastka zero zasilał pole elektromagnetyczne, podtrzymujące płynny stop żelaza, wolframu i uranu, który po wystrzeleniu przyjmował kształt przebijających pancerze pocisków. Struga płynnego metalu wystrzelona niemal z prędkością światła, niszczy cel poprzez siłę uderzenia i ogromne ilości ciepła.

Zaledwie 11 miesięcy po bitwie turianie stworzyli Thanix, swoją własną, zminiaturyzowaną wersję działa Suwerema. Thanix strzela co pięć sekund, co daje broń o sile ognia większej niż w przypadku krążownika, możliwą do zamontowania w myśliwcu czy fregacie.

GARDIAN

System GARDIAN (Zintegrowany System Obrony Przeciwkosmicznej) to umieszczone na zewnętrznej części kadłuba statku wieżyczki przeciw pociskom i myśliwcom. Ponieważ są kontrolowane przez komputer, odpowiedzialny za działa oficer musi jedynie włączyć system i nadać celom status wrogich.

Ponieważ promienie lasera poruszają się z prędkością światła, nie umknie przed nimi żaden obiekt, który porusza się wolniej. Jeżeli wiązkę wycelowano precyzyjnie, nie może ona nie trafić celu. W początkowej fazie bitwy skuteczność ostrzału GARDIAN wynosi 100%. Nie każdy strzał jest zabójczy, ale też nie musi taki być. Uszkodzone myśliwce wroga wymagają naprawy i wycofują się z walki.

Skuteczność broni laserowej obniża dyfrakcja. Wiązka promieni "rozchodzi się", przez co spada natężenie energii (w watach/m2) docierającej do celu. Każdy potężny laser to broń krótkiego zasięgu.

Sieci GARDIAN mają jeszcze jedno ograniczenie: ciepło. Broń laserowa o dużej mocy potrzebuje czasu na schłodzenie, podczas którego wygenerowane ciepło zostaje przekazane do różnego rodzaju chłodnic. Kiedy laser strzela, w jego wnętrzu gromadzi się ciepło, które zmniejsza siłę rażenia, zasięg oraz celność.

Myśliwce atakują całymi rojami. GARDIAN na pewno trafi kilka z nich, ale w miarę rozwoju sytuacji laser zaczyna się przegrzewać, co sprawia, że napastnicy mogą zbliżyć się do statku. Nieschładzany laser spali się.

Lasery GARDIAN działają zwykle w podczerwieni. Niższe częstotliwości dają większy zasięg i siłę rażenia, ale szybkie zużycie matryc ogniskujących i luster znacznie podniosłoby koszty utrzymania broni, a kiedy stawką jest życie załogi, wybór dowództwa pada raczej na niezawodność niż na oszałamiającą wydajność. Jednak salarianie używają laserów o częstotliwości niemal na poziomie ultrafioletu i sześciokrotnie większym zasięgu, ponieważ ich zdaniem ważniejszy jest dodatkowy czas na zestrzelenie nadlatujących pocisków.

Lasery nie są zatrzymywane przez bariery kinetyczne statków. Jednak ograniczony zasięg tej broni czyni ją przydatną jedynie podczas walki na krótki dystans, która zdarza się pomiędzy statkami bardzo rzadko.

Bet atbet365 Bingo and win.