[Peter King]

Pokój stanowił niemal idealną kopię wynajmowanego przez braci Reed. Oczywiście zamek działał, we wnętrzu nie panował wszechobecny bałagan i nie musieli martwić się o ostrzał wieżyczki strażniczej. Uporządkowane wnętrze i brak jakichkolwiek prywatnych przedmiotów, wskazywały na to, że udało im się trafić na aktualnie niewynajmowane lokum.
Posadzony na swoim miejscu, Ocato od razu starał się rozruszać obolały staw. Nawet jeśli czuł tuż za sobą Fenennę i jej broń przystawioną do swoich pleców. Brak bólu wyraźnie poprawiał jego samopoczucie.
- Nie wiem co więcej mogę powiedzieć. Potrzebowałem pewnych substancji do moich badań, bracia mi je dostarczali - zrobił krótką przerwę i obrócił głowę, by przyjrzeć się Tocco, po czym wrócił do Wyyrloka. - Spóźniali się z dostawą, więc zacząłem ich szukać, myślałem że chcą mnie oszukać.
Ocato już miał kontynuować, kiedy na korytarzu zaczęły rozbrzmiewać głosy rozmów. Widać pozostali goście uznali, że jest już bezpiecznie i postanowili sprawdzić co wydarzyło się na piętrze. Ochrona hotelu z pewnością również przybyła na miejsce. Salarianin zamrugał kilkukrotnie, nie wiedząc czy powinien kontynuować swoje zeznanie.
- Co teraz? - Szepnął, jakby obawiając się faktu, że któryś z gapiów może go usłyszeć, a sądząc po tym jak dobrze słyszeli osoby na zewnątrz, jego strach był uzasadniony.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Fenenna = Wyyrlok

[Wyyrlok Bane]

- Zrobimy tak doktorze, powiesz nam jakie badania prowadzisz... Następnie kulturalnie, jakby nigdy nic stąd wyjdziemy - ostatnie słowa wypowiedział szeptem dostosowując się do salarianina. Wyyrlok wiedział, że ochrona hoteli często nie wie jakie pokoje są zajmowane. Mając szczęście opuszcza pokój jak swój. Jeśli za drzwiami "czai się" ktoś kto szukający rozróby, Bene był przygotowany mu ją zapewnić. - My też szukamy braci. Nas również oszukali... - Wyyrlok uznał, że lepiej będzie nie wspominać doktorkowi o znalezisku z Zaświatów... Na razie. - Wyyrlok rozgościł się. Usiadł wygodnie w fotelu na przeciw salarianina. - Zaciekawił mnie Pan doktorze, więc co to za badania? uprzedzam - proszę mówić prawdę. Jeśli Pan tego nie zrobi... - Wyyrlok poderwał się i spojrzał doktorowi w oczy - wsadzę Ci palnik do gęby, tak, że zaświecisz oczami, zrozumiano? - Bane uśmiechnął się. - Jeśli Pan sądzi, że żartuję, to... Zresztą, sam Pan się przekona jak Pan skłamie! - Wyyrlok wiedział, iż nie wszyscy biorą jego groźby poważnie, niestety potem często tego żałują. Jeśli chodzi o różnej maści tortury, Bane nigdy nie żartuje.

[Fenenna Tocco]

Posłała Turianinowi spojrzenie z lekką dozą dezaprobaty. Wlałaby się stąd natychmiast wynieść, póki trwa chaos i przesłuchać Salarianina w innym miejscu. Gorzej podejrzewała, że gość w recepcji poskładał wszystko do kupy i powie ochronie kogo dokładnie szukać. Że też musiała wtedy go zastraszyć. Mogła się ugryźć w język i jakoś inaczej to załatwić.
Koniec końców ochroniarz Arii zadecydował, że zostają. Nie ruszyła się z miejsca, wciąż trzymając czarnoskórego. Obserwowała też drzwi gotowa na wypadek, gdyby ktoś chciał tu wejść. Na szczęście pistolet trzymała tak, że był niewidoczny dla kogoś, kto stanąłby w drzwiach.
Słyszała każde słowo Bane’a i jakimś cudem przez to wpadła na pewien pomysł ucieczki. Na razie jednak zachowała go dla siebie. Zerknęła na Wyyrloka, słysząc groźbę, które niczego nie zostawiała dla wyobraźni. Uśmiechnęła się mimowolnie i wróciła wzrokiem do drzwi. Pod dłonią czuła spięcie naukowca.
- Uuuu rozkręcasz się – stwierdziła i wyglądała, jakby pomysł towarzysza jej się spodobało, co było czystą grą.

[Peter King]

Ocato zdobył się tylko na nerwowe przełknięcie śliny w odpowiedzi na słowa Wyyrloka. Salarianie zdecydowanie nie słynęli z łatwej do odczytania mowy ciała. Na szczęście trafił im się wyjątek od tej reguły.
- Nie jestem do końca pewien, czy będziecie w stanie zroz... - urwał, chyba uświadamiając sobie, że nie był to najlepszy początek. - Chodzi o panującą na stacji plagę.
Salarianin po raz kolejny przerwał, tym razem ciszy nie wywołał jednak strach. Wzrok wędrujący ku ziemi, charakterystyczna mina - on się wstydził.
- Otrzymanie lekarstwa okazało się być niemożliwe, postanowiłem więc zamiast leczyć, wzmocnić organizmy narażonych na zarażenie - po raz kolejny głośno przełknął ślinę. - Bracia Reed dostarczali mi chemikalia niezbędne do moich badań, nie zawsze legalne, ale zawsze udawało im się wywiązać z umowy... aż do teraz.
Szum za drzwiami tylko przybierał na sile, widać nie mieli co liczyć na wymknięcie się z pokoju niezauważeni. Szczególnie z mocno wstrząśniętym salarianinem. O dziwo ten ani jednak myślał wzywać pomocy, co mogłoby oznaczać dla pary najemników spore problemy.
- Chcę tylko znaleźć sposób na dostanie się na ich frachtowiec. Istnieje szansa, że mogę tam znaleźć swój ładunek - jego wzrok skupił się na Wyyrloku. - Jestem gotów dobrze zapłacić, jeśli mi w tym pomożecie.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Wyyrlok = Fenenna

[Fenenna Tocco]

-Wzmocnić organizmy? - spytała, a jej palce wbiły się w ramię salarianina. - Mogę ci nawet uwierzyć, że próbujesz zrobić coś w sprawie plagi. Wiedz, że twoje wysiłki jak na razie nic nie dają. - Kobieta znów wyraźnie się zdenerwowała. Może nie powinna, ale wkurzali ją tacy naukowcy, którzy nie mają panowania nad własnym towarem.
Pochyliła się nad Ocato. Najwyraźniej nie była skłonna na wypełnienie zachcianki naukowca.
- Wiesz co spotkało braci Reed? Zostali znalezieni w łazience. Nieżywi. Po zażyciu specyfiku, z którym jesteś powiązany. Nie tylko oni skończyli w takim stanie. Problem polega na tym, że ofiarami są ludzie. Wszyscy myślą, że to nowy narkotyk. - Podniosła gwałtownie głowę i spojrzała na Turianina. - Lepiej się stąd wynośmy. Jego możemy zabrać ze sobą jako... - Zerknęła na doktora i uśmiechnęła się jadowicie - Rannego, który napatoczył się pod wieżyczkę. Będziemy musieli szybko się dostać do "szpitala".
Nie zamierzała postrzelić salarianina. Planowała walnąć go magazynkiem pistoletu w głowę tak, by stracił przytomność, ale nie zginął. Zrobi to, gdy tylko Wyyrlok się zgodzi na jej plan. Wolała nie ryzykować, że doktorek zacznie odstawiać jakieś hece.
- Dobra, weź go i biegnij za mną i rób to co ja – dodała, szybko przechodząc do drzwi i chowając pistolet do kabury przy pasie.
Wypadła na korytarz, rozglądając się i szybko skierowała się w stronę schodów. Gdy tylko zobaczyła ludzi, zaczęła krzyczeć.
- Z drogi! Rannego niesiemy! Na górze ktoś postawił wieżyczkę! Nie zbliżać tam się! Szybciej!! – I tak za każdym razem, gdy tylko ktoś wchodził jej w drogę.

[Wyyrlok Bane]

Bane nie był zadowolony, że Fen tak szybko zdradziła doktorowi, że bracia nie żyją. Pieniądze oferowane przez doktorka raczej już nie trafią na ich konto... Pomysł nie do końca podobał się Wyyrlokowi, ale nie chciał marnować pochłaniaczy na jakąś trzodę za drzwiami.
Kiwnął głową. Dziewczyna uderzyła salarianina, który pał na podłogę.
Gdy Fen wyszła, Bene zarzucił bezwładne ciało na ramię i ruszył jej śladem. Salarianie nie wyglądają, ale ważą swoje - pomyślał, gdy Fen torowała drogę "rannemu".

[Peter King]

Słysząc o śmierci braci, naukowiec od razu zaprotestował.
- Niemożliwe, przecież nie widziałem ich od przeszło miesiąca! - Już miał kontynuować swoją tyradę, kiedy Fenenna odezwała się do Wyyrloka.
Widocznie znowu zawładnął nim strach, który skutecznie zdusił jakiekolwiek dźwięki w jego gardle. Nawet orientując się co się dzieje i chcąc zacząć wołać o pomoc, zdobył się tylko na otwarcie ust i wydobycie z nich kilku stłumionych pojękiwań.
Utrata przytomności po wpływem uderzenia była natychmiastowa, co było do przewidzenia, zważywszy na wytrzymałość salarian, lub raczej jej niemal całkowity brak.
Przedarcie się na korytarz również nie stanowiło większego wyzwania. Choć była to w większej mierze zasługa szczęścia, niż dokładnego planowania. Para techników kończyła właśnie hakowanie wieżyczki strażniczej, mieszkańcy z tego piętra byli więc ewakuowani. Niesiony przez nich "ranny" był jednak jedyną ofiarą strzelaniny, skupili więc na sobie więcej uwagi, niż było im to na rękę. Na szczęście jeden z ludzi w pancerzu oznaczonym emblematami Zaćmienia, został skutecznie zablokowany przez nieco spanikowany tłum. Nim najemnikowi udało się przedrzeć, Fen i Bane byli już na schodach, pędem kierując się ku wyjściu z hotelu.
W holu panował jeszcze większy chaos. Ochrona kierowała się ku górze, cywile uciekali na zewnątrz. W całym tym zamieszaniu, bez większy problemów udało im się wymknąć z Czarnej Nocy. Dla bezpieczeństwa woleli jednak dodatkowo zwiększyć dystans. Kiedy budynek zniknął za kilkoma zakrętami, uznali że wreszcie mogą odetchnąć. Szczególnie Wyyrlok, któremu bezwładne ciało zaczynało już ciążyć.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Skaczemy do wątku: http://cytadela.eu/viewtopic.php?f=43&t=47&start=80
Fenenna = Bane

[Xirys]

Taksówka w końcu się zatrzymała i hanar niemrawo wypełzł z niej, zapłaciwszy kierowcy uprzednio.
Dostawszy się do recepcji, wybrał pierwszy lepszy pokój, byle dostać się do niego i mieć spokój i trochę prywatności.
Zamknął drzwi za sobą, wygenerował Sondę bojową, tak na wszelki wypadek, i skierował się do łazienki. Zrzucił z siebie syntetyczną skórę i pistolet, po czym natychmiast wpakował się pod prysznic, puszczając wodę i kładąc się w brodziku. Gdy uznał, że starczy tego maczania, już bez jakiegokolwiek wycierania się czy suszenia, rzucił się na łózko, zasypiając jak malutki polip na spokojnej wodzie w czasie księżycowej nocy.

[Palmira Nache]

Palmira w drodze do hotelu lekko uwiesiła się na ramieniu Derieta, choć nie do końca z powodu zawrotów głowy, ale raczej dlatego, że spodobało jej sie bycie prowadzoną przez mężczyznę z wyrzeźbionymi ramionami. Co prawda nie wybierałaby sobie partnera pod względem urody, ale też jak każda chyba kobieta miała słabość do pięknych ramion czy torsu.

W końcu dotarli do niewielkiego hotelu. Nie wyglądał źle ani nie był zbyt drogi. A nawet, jeśli byłby, to Palmira w tym momencie nie zwracała na to większej uwagi. Weszli do środka i zatrzymali się przy recepcji.

- W czym mogę pomóc?- zapytał ludzki recepcjonista, obrzucając wzrokiem Palmirę i Derieta.

- Pokój na dwie osoby proszę.- odpowiedziała szybko, nie puszczając ramienia drella.

- Na ... godzinę?- zapytał niepewnie recepcjonista, na co Palmira w pełni oburzenia puściła znajomego i uderzając pięściami w brat biurka warknęła:

- Pan coś sugeruje?!

[Deriet Kent]

Deriet nie miał nic przeciwko temu że Asari uwiesiła się na nim lekko. Miło było prowadzić tak urodziwą dziewczynę jak Palmira, a dodatkowo mógł sobie bez przeszkód lekko po dotykać kawałki ciała Palmiry. On też był lekko pijany, ale powoli alkohol wyparowywał z niego. Ciekawe że zawsze jak trochę odczekał to alkohol przestawał u niego działać. Może miał dobrą wątrobę, a to był znak żre trzeba się napić jeszcze.
Na szczęście butelka wina spoczywała w jego kieszeni czekając na otwarcie. Podczas drogi Palmira mogła też chociaż trochę dojść do siebie.
W hotelu przez nagła reakcję Asari zrobiło się trochę niebezpiecznie, lecz drell położył jej uspokajająco rękę na ramieniu.
- Już, spokojnie - rzekł jej miło i uspokajająco po czym przeniósł wzrok na recepcjonistkę.- Poprosimy na jeden dzień na razie. - Szybko dał odpowiednią liczbę pieniędzy i gdy dostał klucz zaczął prowadzić Palmirę do windy.
- Jak będziemy wychodzić możesz na nią złożyć zażalenie w księdze skarg. - zażartował by ją rozbawić.

[Palmira Nache]

- Oj zrobię to, o to się nie martw.- stwierdziła, biorąc na serio uwagę drella. Nerwy zadziałały na nią jak otrzeźwiający specyfik. Wciąż z lekko nachmurzoną miną weszła otworzyła pokój, który im przydzielono. Było to niewielkie pomieszczenie, na środku którego stało sporej wielkości łóżko. Nieco bliżej wejścia umieszczono dwa krzesła i stolik, na którym umieszczono niewielki komputer. Po przeciwnej stronie stała hotelowa lodówka i szafka z naczyniami. Na lewej ścianie znajdowały się też drzwi do łazienki.

Pierwszym, co zrobiła Palmira, było podejście do komputera i włączenie muzyki.

http://www.youtube.com/watch?v=tEVxitY2fRA

- Jaką muzykę preferujesz?- zapytała dla formalności.

[Deriet Kent]

Na jej słowa uśmiechnął się wiedzące pewnie to zrobi o ile nie zapomni. Jednak widział że przydałoby się więcej alkoholu znów. Gdy tylko weszli do pokoju i Palmira poszła włączyć muzykę on wyciągnął dwa kielichy i rozlał do nich pełne kielichy wina.
Muzyka którą pościła Asari było dosyć ciekawa i nawet wpadła w ucho drellowi.
- Taka może być, bardzo przyjemna. -uśmiechnął się i podał jej kielich z winem. - Przytulny pokój prawda? Napijemy się jeszcze i zobaczysz moja ranę?
Mrugnął do niej zawadiacko i upił łyk swojego wina siadając na brzegu łóżka.

[Palmira Nache]

Palmira sięgnęła od niego kieliszek w wypielęgnowaną dłoń. Popatrzyła na niego profesjonalnym okiem, kiedy siadał na brzegu łóżka. Na jej ustach znowu zawitał szeroki uśmiech, ale tym razem bardzo pewny siebie i trochę jakby przewrotny. Przytknęła kieliszek do ust, spijając niewielki łyk. Nie było to wino pierwszego gatunku, ale też przecież nie dla smaku go kupili. Oblizała usta, choć może nie wyglądało to elegancko.

- Skoro tak bardzo troszczysz się o swoją nogę...- zaczęła, i zbliżyła się z zamiarem uklęknięcia przed nim, żeby móc obejrzeć ranę.- to chyba będziesz musiał zdjąć spodnie, żebym mogła zobaczyć, co się stało.

[Deriet Kent]

Drell sam przyglądał się jej z uwagą godną najlepszego obserwatora. Wziął swój kielich i upił głębszy łyk wina. Pijał lepsze ale to mocno podnosiło humor. Uśmiechnął się do Asari która odwzajemniła uśmiech i podeszła do niego chcąc uklęknąć przed nim.
- No, przez spodnie raczej nic ciekawego nie zobaczysz Patricio. - wino i wódka wymieszały się ze sobą w jego żołądku i dały mu niezłego kopa po którym znów poprawił mu się charakter.
Dodatkowo Asari była bardzo atrakcyjna, nawet jak na standardy własnej rasy więc Drell nie mógł oderwać od jej oczu, szczególnie gdy siedziała na klęczkach przed nim i upijała wina z kieliszka. Drell jest silny psychicznie ale alkohol, muzyka i dobre towarzystwo robią swoje i nie jeden by wymiękł. Nie to że nie chciał, tak naprawdę pożądanie już w nim rosło, ale się wstrzymywał ciesząc się tą ich małą grą. Wieczór zapowiadał się bardzo udanie.
- No to zobaczmy tę ranę. - uśmiechnął się szerzej i rozpiął pasek po czym zaczął zdejmować spodnie. Gdy opadły można było zobaczyć oczywiście czarne majtki oraz na prawym udzie nałożony mocno bandaż. Teraz była kolej na jej ruch w tej ich małej gierce.

[Palmira Nache]

Palmira przez chwilę tylko spoglądała na bandaż i mimochodem też nie tylko na niego. Wypiła cały kieliszek do dna, po czym odłożyła go na dywan. W momencie zapomniała o nerwach, a dodatkowa ilość alkoholu niechybnie doprowadzała do coraz mocniejszego wiru w jej głowie. Mimo tego podsunęła się nieco bliżej, po czym wprawnymi ruchami zaczęła usuwać bandaż. Po zdjęciu opatrunku jej oczom ukazała się wciąż niezabliźniona rama po ugryzieniu. W tym momencie obudziła się w niej natura badacza. Delikatnie, żeby nie zadać bólu, przesunęła palcem w górę i w dół po miejscach, gdzie wbiły się kły.

- To nie był zwykły varren, prawda?- stwierdziła, ale choć przy pełni trzeźwości mogłaby wyciągnąć z tego daleko idące wnioski, w tym stanie skupiła myśli na czymś zupełnie innym.- Wasza skóra ciekawie się leczy, zupełnie inaczej niż u asari. Mógłbyś mi posłużyć do eksperymentów.- powiedziała, po czym zakryła usta ręką, zorientowawszy się, jak to musiało zabrzmieć. Po tym wstała z miejsca, nalała sobie kolejny kieliszek wina i sięgnęła apteczkę, wiszącą w łazience- Nie mam niestety sprzętu, żeby sprawdzić, czy nie wdała się infekcja...- mówiła, wracając do poprzedniej pozycji. - ale zaraz zobaczymy, co tutaj mamy...- dodała, otwierając apteczkę.

[Deriet Kent]

Gdy Asari dotknęła go jego skórę przeszył dreszcz. Nie bólu lecz bardziej podniecenia. Rana nie była zabliźniona do końca, ale powoli się regenerowała bez widocznych objawów infekcji. Widać ten kto go leczył miał łeb na karku. Uśmiechał się cały czas ciesząc się z tej ich gry, po czym sam wydudnił kielich wina dosyć szybko.
-Bo ja wiem czy zwykły? Nie znam się na nich, wiem że bolało jak się wbijał, podręczna apteczka zawsze pod ręką co? - obdarzył ją uśmieszkiem.
Fetysze pielęgniarskie były na porządku dziennym i nie wiedzieć czemu podpity umysł teraz mu je zapodał jak na tacy, a jego uśmiech sie poszerzył.
-Zalezy do jakich eksperymentów. - pozwolił by pytanie zawisło na chwilę. - Bo może mógłbym się zgodzić.
Gdy nalewała sobie wina podstawił swój kielich by i mu nalała. Gdy wróci jednak do poprzedniej pozycji Asari zobaczy na pewno że czarne majtki drella naprężyły się ukazując dość pokaźny wzgórek jakby coś próbowało stanąć pod nimi.

[Palmira Nache]

Palmira czknęła pijacko niechcący, przez co zawstydzona zasłoniła usta.

- Wybacz...- odparła, po czym, żeby zignorować swoje zawstydzenie, wypiła cały kieliszek wina jednym haustem. Od tego nie tylko zrobiło jej sie gorąco, ale też cała sytuacja stała się tak napięta, że dziewczyna musiała wstać. Odetchnęła głęboko i jakby zapominając, co robiła i z kim jest w pokoju, zdjęła górną część ubrania, pozostając w samym podkoszulku. - Wybacz...- powtórzyła, machając do siebie ręką, żeby się ochłodzić. Tutaj niestety nie mogła wyjść na balkon, jak by to zrobiła na Illium. - Zrobiło mi sie gorąco. - odparła, po czym prawie skokiem rzuciła sie na łóżko obok Derieta.- Nie jesteś zmęczony?- zapytała, mrużąc oczy i przyglądając się wirowi w swojej głowie.

[Deriet Kent]

Tempo było dobra i trzeba było go przestrzegać. Gdy drell zobaczył że kobieta czka i zdejmuje podkoszulek uśmiechnął się chociaż głowa trochę mu już latała. Kolejka jednak obowiązywała, a co on będzie gorszy. Wziął swój kielich i wteż wypił całość odstawiając kielich na podłogę.
twarz mu nabrała trochę różowych kolorów, a on sam zaczął zdejmować z siebie górną partię ubrań. W końcu został w samych majtkach, jemu też było gorąco a co. Dopiero teraz można było zobaczyć że mężczyzna jest dość dobrze zbudowany, lecz nie są to wielkie muły aż do przesady.
Gdy ta znalazła się obok niego na łóżku ten nachylił się nad nią z lekki uśmieszkiem.
- Ano, bardzo gorąco, to chyba ty nagrzewasz... temperaturę. A ja nie jestem zmęczony.. a ty? - mrugnął do niej i spojrzał jej głęboko w oczy.

[Palmira Nache]

Alkohol jakby całkiem udobruchał Palmirę. Uśmiechnęła się szeroko i pogrążyła w jakichś miłych myślach, ręce zakładając za głowę, gdy znowu zerwała się gwałtownie do pozycji siedzącej.

- Twoja noga! Przecież trzeba ją zabandażować!- krzyknęła tonem, jakby właśnie odkryła Amerykę. Poderwała się z łóżka i znowu przyklękła przed drellem. Wyciągnęła jakiś zimny specyfik, którym natarła delikatnie ranę.- To, żeby się dobrze goiło. - wytłumaczyła, po czym przyłożyła świeży opatrunek i zabandażowała udo. Po tym westchnęła, jakby nie wiedząc, co ma dalej zrobić. Jak mała dziewczynka wspięła się Derietowi na kolana i usiadła na tym zdrowym, kładąc głowę na jego ramieniu.- To miłe... zupełnie inaczej niż przytulanie asari.-wyznała, po czym wychyliła się nie schodząc z wygodnego miejsca po butelkę, a gdy ta znalazła się w jej ręce, wlała resztę wina sobie i jemu. Chcąc równie wprawnie odłożyć ją na miejsce, butelka wytoczyła się z ręki asari i upadła na dywan, mocząc go na czerwono.- Oh, nie...- pisnęła. Napiła się łyczek, nie fatygując się, by podnieść upuszczoną rzecz. Po tym poprawiła się kilkakrotnie na swoim miejscu, żeby zyskać wygodną pozycję- Miły jesteś, Deriet...- zaczęła szczery monolog według zasady in vino veritas, wtulając głowę znowu w ramię mężczyzny.- Ale ja nie chce, żebyś myślał, że ja jestem z tych. Bo ja nie jestem z tych. Ja jestem tylko zmęczona...

[Deriet Kent]

Deriet wpatrywał się w Asari z lekkim, przyjaznym uśmieszkiem. Bardzo mu się spodobała, nie tylko z wyglądu ale i z charakteru. Mało kto tak zawracał uwagę drella kiedykolwiek. Bardzo się zdziwił gdy nagle siadła niczym oparzona i zaczęła bandażować mu nogę. Ta dziewczyna jest bardzo interesująca.
Gdy usiadła mu na kolanach poczuł kolejną falę ciepła i nie przejął się tym że rozlała końcówkę wina. Szybko opróżnił swój kieliszek i bardziej mu się zakręciło w głowie ale wciąż ogarniał co sie dzieje. Chociaż miał bardzo dobry humor. Alkohol, miłe towarzystwo to wszystko czego trzeba do szczęścia.
- Nic się nie stało. - Jako że ona wtuliła się w jego ramie to on objął ją w pasie i przytulił ja do siebie troszkę bliżej. - Ja nie myślę że jesteś z tych, ale bardzo mi się podobasz Patricio. Chciałbym częściej z tobą spędzać tak czas.
Była to prawda, dziewczyna go pociągała nie tylko fizycznie ale i intelektualnie. Chciał z nią spędzać jak najwięcej czasu. Jakby w odruchu zbliżył twarz do jej twarzy na milimetry. Teraz wszystko zależało od niej.