Liria jest stolicą Thessii, przy tym jednym z największych "dzieł" asari. Jej pięknu jest w stanie dorównać jedynie Nos Astra, czyli kolonia asari na Illium. Wysokie budowle o eleganckich kształtach podkreślają urodziwość planety i, pomimo tego, że jest ona pokryta budynkami, widząc taki krajobraz wcale nie tęskni się do obrazu żywej natury.

Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

[KASYNO] Klub nocny Phobia

21 kwie 2017, o 09:04

Dla Ericha była tylko jedną z wielu, szczytem do zdobycia, a podejrzewała że na co dzień nie miał z tym zbyt wielkich problemów. Należał do osób, które brały to, czego chciały, zakładając, że im się należy. Mimo tego, jak w tej chwili wyglądała, nie zrobiła tego dla Mullera, ani nawet dla Khouriego, tylko dla siebie. Potrzebowała tego, potrzebowała poczuć się tak, jakby nie miała przed chwilą blizn od bicza przecinających jej plecy i zaciśniętego ze stresu żołądka. Ale najwyraźniej niektórzy dochodzili do wniosku, że to tylko i wyłącznie zachęta. Do pewnego stopnia ją rozpracował, co było bardzo ciekawe, biorąc pod uwagę że prawie ze sobą nie rozmawiali.
Następne słowa Ericha sprawiły, że Irene nie była w stanie się powstrzymać i zwyczajnie się roześmiała. Ich dwuznaczność, która rzuciła się jej w oczy nawet jeśli nie była zamierzona, w tej chwili brzmiała przezabawnie, jak obietnica bez pokrycia, albo argument za pójściem z nim do łóżka. Jeszcze większe możliwości. Te słowa rozbawiły ją bardziej niż się spodziewała, ale jej śmiech prawe natychmiast został stłumiony przez niespodziewany pocałunek.
Który był... nijaki. Nie zobaczyła eksplozji kolorów, nie przeszły jej ciarki po plecach. Miał zimne od trzymanego drinka dłonie i wygłodniałe usta, które jednak nie były tak przekonujące, jak mu się wydawało. Nie poczuła chęci przeniesienia się na jego kolana i przesunięcia palcami po jego szyi i klatce piersiowej, jak zrobiła to na początku z Nazirem. Wtedy wystarczyło, żeby wyciągnął w jej stronę rękę. Momentalnie przestała się śmiać i uniosła wolną dłoń, by zamiast tego odepchnąć go od siebie, nie gwałtownie, ale zdecydowanie. Uśmiechała się wciąż lekko, ale jej zielone oczy były teraz lodowate.
- Obawiam się, że twoje ambicje teraz nie zostaną spełnione - powiedziała, zabierając rękę. - Co do możliwości, chętnie się z nimi zapoznam, ale z tymi związanymi ze zleceniami.
Parsknęła śmiechem i wstała, by zrobić dwa kroki tyłem w stronę wyjścia. Przyglądała się wciąż Mullerowi, żałując trochę, że to jemu została przydzielona kontrola nad Irene i że właśnie z nim będzie musiała się kontaktować. Szkoda, że to nie mógł być ktoś inny, kto nie postawiłby przed sobą wyzwania zaciągnięcia rudowłosej do łóżka.
- Zachowajmy profesjonalizm - powiedziała niewinnie, chociaż te słowa smakowały jej cierpko, a w głowie dopiero co pojawiła się myśl przyciśnięcia Erichowi omni-ostrza do czułych miejsc, które te ogromne możliwości niewątpliwie posiadały. Ale przecież nie mogła narobić sobie problemów, bo jej współpraca z kartelem skończyłaby się jeszcze zanim się zaczęła.
- Będę niecierpliwie wyczekiwać następnego spotkania, a teraz, skoro nie chcesz pieprzyć ani o procedurach, ani o niczym innym, to chyba wrócę na parkiet - wzruszyła ramionami i posłała mężczyźnie ostatni niewinny uśmiech i odwróciła się, ruszając w stronę drzwi.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

21 kwie 2017, o 16:00

Muller nie był ostoją spokoju, nie teraz, gdy narkotyk wytrącał go z równowagi. Może i jego aparycja zmieniła się na lepsze, a on sam wydał się nieco przyjemniejszym przez moment, lecz w chwili, w której odepchnęła go od siebie, z powrotem spochmurniał, a uśmiech zniknął bez śladu.
Opadł na kanapę koło niej, ale gdy tylko podniosła się do góry, jego ręka zacisnęła się w żelaznym uścisku wokół jej nadgarstka. Pociągnął ją z powrotem, zdecydowanym ruchem, przez który uderzyła lekko o oparcie kanapy. Jakby orientując się, że niekoniecznie było to dobre posunięcie, natychmiast puścił jej rękę jak oparzony, choć mało przyjemny wyraz twarzy nie zniknął.
- Dlaczego? - spytał, głosem ociekającym jadem. Tym razem nie robił niczego, jeśli wstała ponownie. - Nie wyglądałaś na niezainteresowaną - dodał, z nutą rozbawienia, choć wciąż brzmiał nieprzyjemnie.
Ostatecznie, wszystkie flirty, które posłała w jego kierunku, odebrał jako zachętę do działania, ciężko było więc dziwić mu się, gdy teraz zdziwił się jej zachowaniem.
Poprawił się w miejscu, spoglądając na nią z góry, choć, siedząc, jego twarz znajdowała się znacznie niżej niż jej. Niezadowolony to mało powiedziane. Był wściekły. Widząc niewinność na jej twarzy, w jego oczach pojawił się ten niebezpieczny błysk, którego szukała wcześniej. Nie miał przy sobie broni, a przynajmniej nie było jej widać, a jednak zachowywał się, jakby był o krok od zrobienia niezbyt rozsądnej rzeczy.
- To nie tak, że masz lepsze rzeczy do roboty w tym klubie - prychnął, wbrew temu, jak bardzo do Phobii pasował, teraz mówiąc o niej w mniej pozytywny sposób. - Chyba, że już stałaś się własnością Khouriego, który cię tu przywlókł. Tu i na Thessię - parsknął śmiechem, szyderczym, jakby w jakiś sposób chciał jej dopiec po tym, gdy go odrzuciła. A on nie był mężczyzną, którego się odrzucało. Przecież zawsze dostawał to, czego chciał, w ten czy inny sposób. A teraz wszelka jego śmiałość, już spora, była spotęgowana przez ten sam specyfik, który odpowiadał za jego rozszerzone tęczówki, a ona miała być łatwa, bo zmęczona tańcem i piciem. Wdzięczna za danie takiej szansy, jaką była praca dla kartelu, w dodatku przy zleceniach, których nie dawano zwykłym ludziom branym z ulicy. A ona nie wyglądała ani na wdzięczną, ani na chętną do czegokolwiek innego, co krzyżowało mu plany.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

21 kwie 2017, o 17:55

- Co mnie zdradziło? Uśmiech? - spytała, tym razem nie wykrzywiając w nim warg. Patrzyła na Ericha z lodowatym spokojem, chociaż sposób, w jaki ją szarpnął, sprawił, że przed jej oczami stanął Adamo, Hound i wszyscy im podobni. Przez moment wyobraziła sobie nawet jak głowa Mullera eksploduje i ta wizja niepokojąco się jej spodobała, więc odsunęła ją od siebie możliwie jak najszybciej, bo przecież nie była taka. Takie rzeczy nie przychodziły jej do głowy i z całą pewnością nie były zachęcające. Coś się z nią porobiło, życie ją zniszczyło.
W żaden sposób nie pokazała Erichowi swojego zainteresowania, bo go nie było. Tańczyła z nim, ale to był tylko taniec. Rozmawiali, ale niezobowiązująco. Pozwoliła sobie później na żarty, ale każdy normalny człowiek odebrałby je trochę inaczej, nie jako desperackie och tak, bierz mnie. Pokręciła lekko głową z dezaprobatą, nie siadając już na kanapie. Inna sprawa, że mężczyzna miał teraz idealny widok na całą jej sylwetkę, a sposób, w jaki nieustannie pożerał ją wzrokiem, sprawił, że Irene pożałowała przyjścia tutaj. Zaintrygowana przez Zheę i późniejszą rozmowę z Mullerem sądziła, że to faktycznie na tym będzie polegać. Na omówieniu szczegółów i procedur. Tymczasem Erich niczego nie chciał omawiać i miał na myśli zgoła inne szczegóły.
- Nie jestem niczyją własnością - odparła spokojnie, choć coś w jej klatce piersiowej ścisnęło się w nagłym ataku złości. Tak to wyglądało? Przyszła tu z Nazirem, więc była postrzegana jako jego? Czy to musiało tak wyglądać? Zapach skóry stawał się coraz bardziej nieprzyjemny, a twarz jej rozmówcy coraz mniej zachęcała ją do kontynuowania tej dyskusji. Jej twarz jednak nawet nie drgnęła, wyćwiczona przez lata udawania. - Co wiąże się między innymi z tym, że sama wybieram z kim sypiam. I kiedy. I gdzie.
Cofnęła się jeszcze, bo choć nie pokazywała tego po sobie, coraz bardziej nie chciała tu być. Nie pokazywała niepokoju, raczej rozczarowanie, które zresztą też jej towarzyszyło. Spodziewała się, że Muller będzie ciekawym towarzyszem do rozmowy. Inteligentnym, intrygującym. Tymczasem najwyraźniej uznał, że Dubois do rozmowy się nie nadaje, a jej sukienka lepiej by wyglądała na podłodze jego loży, niż na niej.
- Na pewno znajdziesz kogoś, komu będziesz mógł zaprezentować swoje duże możliwości. Dobranoc, Erich.
Odwróciła się i uderzyła w panel przy drzwiach, chcąc w końcu wyjść na zewnątrz. Nawet nie zatrzymywała się na dłużej, chcąc szybko dotrzeć z powrotem do loży. Ile czasu spędziła tutaj? Mniej, czy więcej niż piętnaście minut? Nie miała wyczucia czasu. Hałas klubu znów uderzył w nią, razem z feerią barw, ale nauczyła się już sobie z tym radzić. Kto by pomyślał, że Muller zdoła w tak krótkim czasie tak bardzo zepsuć jej humor. Rozglądała się za jakąś znajomą twarzą, w połowie drogi orientując się, że w dłoni wciąż ściska w połowie dopitego drinka. Obawiała się, że mężczyzna należał do osób, które takich zniewag nie puszczały płazem, więc mogła sobie pomarzyć o współpracy z kartelem i regularnych zleceniach. Chyba że odezwie się bezpośrednio do Zhei, albo porozumie się z nią przez Shani. Musiał być ktoś jeszcze, kto zajmował się zewnętrznymi sprawami. Ktokolwiek, poza nim.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

21 kwie 2017, o 19:56

Pomieszczenie wciąż wyglądało tak samo, ale klimat nieco się zmienił. Atmosfera zagęściła. Muller nie wydawał się być pod wrażeniem tego, co mu odpowiedziała. Może był zbyt naćpany, by dostrzec, co robił źle, wiec to ona pozostała czarnym charakterem. I choć wyglądał, jakby chciał zrobić coś więcej, może wstać i wyperswadować jej wyjście z pomieszczenia w jakikolwiek sposób, niekoniecznie taki, który by się jej spodobał, to pozostał w bezruchu, z wzrokiem wbitym w ścianę naprzeciwko.
- Powodzenia na parkiecie - prychnął, nie patrząc w jej stronę gdy odchodziła w stronę drzwi, jakby wściekł się za bardzo, by dalej być nią zainteresowanym, co nie mogło być w pełni prawdą.
Muzyka znów uderzyła z całą mocą. Jakaś kelnerka ścierała drinka z podłogi, z której druga zbierała szkło. W czerwonym świetle, ciemny napój wyglądał nieco na krew, którą nie mógł być. Brakowało ciała.
Drink trzymany w dłoni o dziwo był cały i żadna jego część nie wylądowała na podłodze. Za to nadgarstek, za który złapał ją Muller, zaczął się czerwienić, choć ciężko było stwierdzić, czy faktycznie tak się działo, czy wina leży po stronie oświetlenia. Przechadzając się przez klub, targana negatywnymi emocjami, dostrzegała więcej złego w Phobii niż na początku. Pijane wrzaski jakiegoś turianina wydawały się być bardziej donośne niż przyjemna muzyka czy głośny śmiech ludzkiej kobiety, siedzącej na pufie obok. Nogi zaprowadziły ją wreszcie w pobliżu większego pomieszczenia z sofami i barem upchanym na końcu, pod ścianą, gdzie usłyszała głośny krzyk.
- Irene, tutaj! - Shani machała jej ręką, siedząc na jednej z sof. Obok niej siedziała Selzia, wyglądająca na nieco bardziej udobruchaną niż wcześniej, choć też nie uśmiechała się tak szeroko, jak lekko podpita Assaf. - Co tam? Szukałam cię wcześniej, ale cię nie było, tam, gdzie szukałam - odparła bardzo poważnie, choć niekoniecznie trzeźwo.
Na kanapie zwróconej przodem do tej, na którą zaprosiła Shani rudowłosą, siedział podpity Andros, obejmując egzotycznie ubraną, klubową tancerkę. Jej strój składał się głównie z białych, grubych pasów i półprzeźroczystego materiału pomiędzy nimi. Miała długie, brązowe włosy o jasnych końcówkach i zaokrąglona twarz. Nos i policzki sprószone były piegami, nienaturalnie połyskującymi w ciemnościach na niebiesko.
- Gdzie byłaś? Jak się bawisz? CO TAM? - ostatnie słowa wręcz krzyknęła jej do ucha, choć muzyka nie była aż tak głośna w tym miejscu. Assaf to nie przeszkadzało - objęła ramieniem Irene, przytulając mocno do siebie, jakby nie widziały się lata.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

21 kwie 2017, o 20:23

Nie odpowiedziała już Erichowi, bo nie miała ochoty dłużej przebywać w jego towarzystwie. Nawet jeśli wiązałoby się to wyłącznie z wypowiedzeniem jednego "dziękuję". To było za dużo, nie chciała z nim rozmawiać, nie chciała na niego patrzeć. Co też jej przyszło do głowy, żeby teraz do niego przychodzić.
Szła szybko, nie zwracając uwagi na to, co działo się wokół niej. Nie obchodziło jej, co ścierały kelnerki z podłogi. Jeśli to była krew, to trudno, ktoś miał pecha, ważne że ona sama była cała. Nie wiadomo co mogło przyjść Mullerowi do głowy. Spojrzała na swój nadgarstek. Z reguły szybko robiły się jej siniaki, tutaj pewnie będzie podobnie, biorąc pod uwagę jak kleszczowy był to uścisk. Przeszło jej przez myśl, że Nazir się wścieknie.
Chyba, że już stałaś się własnością Khouriego. Khouri nie lubił siniaków na swoich rzeczach.
Warknęła do swoich myśli, które już zagalopowały się zbyt daleko, by potrafiła je od siebie odsunąć. Dlatego właśnie nie lubiła okazywania jakichkolwiek uczuć publicznie, bo ludzie wyciągali daleko idące wnioski, z którymi nie potrafiła się pogodzić. Nawet jeśli były zgodne z prawdą, a Dubois nie umiała ich przed sobą przyznać. Zacisnęła dłoń na ramieniu, którym uderzyła o oparcie kanapy i rozmasowała je, krzywiąc się z niezadowoleniem.
W końcu zauważyła w oddali Shani i całą resztę znajomych twarzy. Rozpogodziła się nieco, bo wciąż była jednak nie do końca trzeźwa, więc łatwiej było przeskoczyć z nastroju w nastrój. Usiadła obok kuzynki Nazira i napiła się swojego pomarańczowego drinka, by za moment odstawić go na stół.
- Gdzie mnie szukałaś? - spytała, uśmiechając się, choć na razie niemal niezauważalnie. Assaf w takim stanie wyglądała uroczo. Gdy ją przytuliła, Dubois nie mogła już powstrzymać się od cichego parsknięcia śmiechem. Ten uścisk mogła odwzajemnić, w przeciwieństwie do pocałunku sprzed kilku minut. Uniosła potem wzrok na dziewczynę i odgarnęła jeden z jej długich kosmyków, który zaplątał się w okolicy grzywki i teraz dziewczyna nawet nie zauważała, że włazi jej w oko.
- Bawię się świetnie - odparła, częściowo zgodnie z prawdą. Po chwili namysłu wzruszyła ramionami. - Bawiłam. Przed chwilą wyszłam od Mullera. Jest dupkiem.
Sięgnęła po jakąś przekąskę, których miskę zauważyła na stole. Było jej właściwie wszystko jedno, co to było, a widziała jak podjada to tancerka, więc na pewno nie było dekstro. Popiła to drinkiem, czując, jak wpływ tanosa powoli zanika. Stopniowo, jeszcze nie całkiem, ale z chwili na chwilę synestezja była coraz słabsza.
- Zhea powiedziała, że będzie moim pośrednikiem. Byłam u niego teraz, bo powiedział, że musimy na spokojnie ustalić szczegóły współpracy. Szczegóły współpracy okazały się żałosnym szarpaniem i całowaniem, którego nie chciałam - uniosła na nią wzrok. - Nie mów Nazirowi.
Znów się napiła, kręcąc głową i przesunęła spojrzeniem po okolicy. Czegokolwiek by Erich nie mówił, tutaj nawet po pierwszych kilku minutach bawiła się lepiej, niż w jego obecności. Pierdolony megaloman.
- Wyszłam. Ale chyba gówno będzie ze współpracy, jeśli nie znajdę innego pośrednika.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

21 kwie 2017, o 20:50

Shani wzruszyła ramionami, po cichu zastanawiając się przy tym gdzie była, a tym samym gdzie mogła jej szukać.
- W toalecie - odparła wreszcie, uśmiechając się szeroko.
Objęcie Irene przez dziewczynę było zdecydowanie innym przeżyciem niż gdy robił, a przynajmniej chciał zrobić to Erich. Dziewczyna może nie do końca zauważyła dziwny kosmyk włosów na grzywce, ale na pewno zdała sobie sprawę z tego, że coś wlazło jej do oka - w dodatku jasnego. Jak to określiła, fukając z niezadowoleniem, coś ją w oczy razi.
Sama sięgnęła ręką do szklanki z biało-niebieskim drinkiem, z której pociągnęła większego łyka i odkaszlnęła, bo zrobiła to trochę za szybko. Nie zauważyła nawet jak Irene masuje swoje ramię, choć tancerka przyglądała jej się z zainteresowaniem.
Gdy wszystkie kobiety usłyszały, że Erich jest dupkiem, milczały. Tylko Shani zmarszczyła brwi, zastanawiając się wyraźnie nad sensem jej słów, jakby nie docierały do niej do końca.
- Witamy w Phobii - odparła tancerka z paskudnym uśmiechem na twarzy. Nie był on jednak w żaden sposób złośliwy w stronę Irene. Przytulana przez turianina wydawała się być dość obojętna na to, że zastygł, jakby w trakcie ich rozmowy on rozwiązywał problem głodu w slumsach Lirii. Ale w swoim zawodzie musiała się spotykać z czymś takim jak rudowłosa przed chwilą non stop. Może nawet i gorzej. Kłopot był w tym, że Irene była gościem.
- Oj, słyszałam, że coś się zjebało przy dostawach, Erich dostał mocny opierdol...
- To nie usprawiedliwia zachowania tego jebanego idioty - wtrąciła się Selzia, dość agresywnie urywając próbę usprawiedliwienia mężczyzny przez Assaf.
- OJ wiem, że nie... Zresztą, nic nie powiem, ok? - nagle Shani spojrzała na Irene, gdy dotarła do niej ta część o Nazirze. - Na pewno współpracować będzie z tobą chciał, przecież już się nie spotkacie. On tylko wiadomości przekazuje.
Kuzynka Khouriego czknęła lekko, odstawiła drinka, po czym postanowiła znów Irene przytulić, nienaturalnie mocno ją ściskając, na tyle, na ile była w stanie.
- Przepraszam - dodała po chwili, nie zdając sobie sprawy z tego, że może to nie mieć sensu.
Selzia spojrzała na Irene znad pochylonej do niej sylwetki dziewczyny.
- Nie przejmuj się nim - mruknęła, również sięgając po przekąskę, która była dziwnymi chrupkami w kształcie heksagonu.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

21 kwie 2017, o 21:35

Chciała się tylko krótko pożalić, nie sądziła, że jej słowa poskutkują nagłym grupowym milczeniem. Uniosła zamyślone spojrzenie na tancerkę. Tak, ona musiała spotkać się z tym już nie raz. Może jej nie zostało nic poza godzeniem się na to, niezależnie od tego czy miała ochotę, czy nie. Może one wszystkie do Mullera należały. W końcu Irene nie wiedziała, czy kobiece jęki dobiegające z jednej z loży należały do gościa, czy do pracownicy klubu. Nie zastanawiała się wtedy nad tym. Jeśli to drugie, to nie zazdrościła. Może mężczyzna przyzwyczaił się do tego, że jemu się nie odmawia i nie spodziewał się, że rudowłosa to zrobi. Przecież był mężczyzną o dużych ambicjach i jeszcze większych możliwościach. Takich ciężko było znaleźć, prawda?
- Wiedziałam że ty go lubisz - rzuciła do Shani. - A przynajmniej nie nie-lubisz. Myślałam że niechęć do niego którą widzę u innych to przesada i możesz mieć rację. Wybacz, ale nie masz.
Parsknęła suchym śmiechem, który wcale nie miał nic wspólnego z rozbawieniem i znów poczęstowała się chrupkami. Przypomniało się jej tym samym jak głodna była gdy weszli do klubu. Od tamtej pory minęło kilka godzin, a poza paczką suszonych owoców nie zjadła nic. Nic dziwnego, że nawalała się tak szybko.
- Zobaczymy. Na razie się na mnie obraził.
To jednak trochę ją rozbawiło, bo zachowanie należało do wyjątkowo dojrzałych, więc nawet uśmiechnęła się szeroko. Gdy Shani ją objęła, zerknęła w dół, na czubek jej głowy i zaśmiała się. Wiedziała już, że będzie jej ich brakować. Assaf w szczególności, bo czuła się z nią związana, mimo, że nie zdążyły się przecież poznać za dobrze. Objęła ją jedną ręką, ignorując zarówno czknięcie, jak i przeprosiny, bo nie wiedziała czego te dotyczą.
- Nie będę - odparła, choć z tyłu jej głowy wciąż brzmiały jedne z ostatnich słów Mullera. Może miał rację, może to było coś czego nie zauważyła. Była technikiem Nazira, jego wspolniczką, jego współlokatorką, jego kobietą, jego. I jakoś w tej chwili nie przychodziło jej na myśl to, że on tak samo był jej. Wolną ręką znów uniosła drinka i napiła sie, powoli, stopniowo docierając do jego dna. To był dobry wybór, smakował jej wyjątkowo.
- A gdzie on jest, tak w ogóle? Nazir w sensie? - spytała. Kiedy widziała go ostatni raz, rozmawiał właśnie z turianinem. Tym samym, który teraz rozważał swój sens istnienia, obejmując tancerkę. - Chciałam się powoli zbierać do wyjścia. Trochę jestem padnięta. Shani widzę też.
Uśmiechnęła się do niej szeroko, a potem uniosła pytające spojrzenie na Selzię. Zastanawiała się, ile alkoholu pochłonęła drobniutka Assaf, albo co takiego wzięła, że włączyła się jej miłość do całego świata.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

21 kwie 2017, o 22:21

Shani wygięła usta w podkówkę, gdy dowiedziała się, że nie ma racji, choć nic nie wskazywało na to, by była w pełni świadoma tego, o co chodzi. Tematy przecież zmieniały się tak szybko, zaraz mógł pojawić się nowy, a ona była zdecydowanie zbyt pijana by nadążać.
- Wszystko będzie dopszzzz - mruknęła, sięgając drugą dłonią, tą, którą nie obejmowała Irene, mniej więcej do jej ramienia, a trafiając w głowę. Pacnęła ją po niej delikatnie, choć zaczepiła jednocześnie palcami o jej włosy. - Śliska jesteś - dodała, na co Selzia parsknęła śmiechem. Assaf też mogły mylić się zmysły, albo po prostu określenia - bo raczej włosy rudej nie były zbyt śliskie.
- A nie wiem, tu go nie było - odpowiedziała na jej pytanie Selzia. Tancerka skupiła się na jedzeniu chrupków i popijaniu ich różowym drinkiem, który musiał kupić jej Andros.
- Czternaście równa się pięć, więc sześć jest równaniem kwadratowym - krzyknął turianin, łapiąc ostrość widzenia i skupiając się na Irene. - Ja wiem, gdzie jest.
- Gdzie kto jest?
Głos Nazira dobiegł do niej zza pleców. Mężczyzna stanął za kanapą, opierając się o jej krawędź, obok ramienia Dubois, która na niej siedziała.
Andros spojrzał na niego i zamilknął na kilka sekund pełnego skupienia.
- Nazir - stwierdził ciszej, choć z nutą irytacji w głosie. - Jest w loży przecież.
Odwrócił się do tancerki siedzącej obok i pocałował ją w policzek, ku jej rozbawieniu całą sytuacją, choć nie znała pełnego kontekstu.
Khouri zaśmiał się głośno, przechodząc obok kanapy i nagle kucając koło Irene siedzącej na jej brzegu, dłoń opierając o materiał koło jej nogi.
- Stęskniłem się za swoją kuzynką - oznajmił niewinnie, zerkając na Dubois. - Ale chyba ma mnie w dupie - wskazał ruchem podbródka na Shani, która, oparta o ramię rudowłosej, spała w najlepsze od ostatnich trzech minut.
Uśmiechnął się rozbrajająco do Irene, zupełnie nie odczuwając tego dyskomfortu, który mógł być widoczny po jej twarzy. Dopiero co mówiła o Erichu. Khouri za to wyglądał inaczej, coś się w nim zmieniło. Jego mimika uległa lekkiej zmianie, albo to, że kucał obok sofy. Po chwili jeszcze się przysunął, opierając podbródek o wierzch własnej dłoni, spoczywającej na oparciu kanapy.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

21 kwie 2017, o 23:28

Roześmiała się już głośniej, w tej chwili zapominając o dyskomforcie wywołanym przez Ericha i jego zaloty. Shani w swoim stanie była przeurocza, nawet jeśli wiązało się to z klepaniem Irene w głowę i informowanie jej, że jest śliska. Cokolwiek to miało znaczyć. Może chodziło jej o to, że włosy są gładkie, a może w porównaniu do Selzii skóra jej pleców miała inną fakturę. Nie odsunęła jej od siebie, bo nie widziała ku temu powodów, zresztą dziewczyna i tak chwilę później przestała być tak rozmowna.
Spojrzała na turianina z rozbawieniem, gdy podzielił się wynikiem swoich obliczeń, czegokolwiek one dotyczyły. Nie potrafiła bez kontekstu zrozumieć jak czternaście równa się pięć, ale nie wnikała. Zresztą domyślała się, że z wyjaśnień też nic by nie zrozumiała. Chciała spytać później gdzie Andros widział Nazira, skoro wie, gdzie mężczyzna jest, ale gdy usłyszała za sobą znajomy głos, odwróciła się do niego z uśmiechem. Gdzieś z tyłu jej głowy wciąż wibrowały nieprzyjemnie słowa wypowiedziane przez Mullera, ale sytuacja, w której się znajdowała, nie sprzyjała nerwom. Żadnym. Każdy zachowywał się do tego stopnia absurdalnie, że również obawy rudowłosej takie się jej wydały.
- Ty - odparła i roześmiała się, orientując się, że do turianina wciąż jeszcze nie dotarło, kto tutaj przyszedł. A pomyśleć, że zmarnowała ostatnie pół godziny tej nocy na użeranie się z Mullerem, gdy mogła siedzieć tutaj. Może powinna zrobić zdjęcie i wysłać Erichowi, żeby odpowiedzieć mu na pytanie co takiego może mieć lepszego do roboty poza jego lożą. Zrezygnowała z tego pomysłu jednak, bo był głupi, nie chciała go prowokować, nie chciała doprowadzać do zbędnych konfrontacji i jeszcze bardziej zmniejszać szans na współpracę w przyszłości. Kto wie, może gdy mężczyzna wytrzeźwieje, dojdzie do wniosku, że to on popełnił błąd, nie Irene. Ale nie wierzyła w to za bardzo.
- Chyba ma w dupie wszystkich - stwierdziła, spoglądając na nią, ale widziała tylko czubek jej głowy i kawałek nosa wystający spod grzywki, więc ciężko było wysnuć bardziej szczegółowe wnioski. - Poza mną. Jestem wybrańcem.
Zerknęła na Khouriego i uniosła pytająco brwi, widząc jego twarz na wysokości swojego pępka.
- Wszystko w normie? Jak chcesz, to zrobimy ci trochę miejsca - zaproponowała. Shani jednak była ciężka, albo Irene niezbyt silna, ale przesuwanie śpiącej osoby po kanapie nie było takim prostym zadaniem. - Mogę ci jakoś pomóc?
Uśmiechnęła się, sięgając z trudem po drinka i dopijając go już do końca. Od razu zamówiła następnego, zapominając o tym, że chciała za moment opuścić Phobię. Ale przecież mogła dopić go szybko, nawet gdyby doszli do wniosku, że zarówno Shani, jak i im wszystkim należy się już ciepła pościel.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

22 kwie 2017, o 00:01

Shani nie zdawała sobie sprawy z tego, że o niej mówią. Cokolwiek wymruczała za chwilę przez sen, bardziej brzmiało jak zjadłabym placka nic cokolwiek innego, bardziej sensownego. Turianin szybko też wrócił do liczenia, a tancerka zakręciła słomką w swojej szklance, z ciekawością przyglądając się Khouriemu. Nietrudno było się domyślić, że wcześniej go nie widziała.
- Szczęściara - parsknęła śmiechem Selzia, spoglądając na Shani z szerokim uśmiechem. Choć gdy zastała ją rudowłosa, wyglądała tylko na udobruchaną, w momencie, w którym spojrzała na śpiącą kuzynkę Nazira, jej uśmiech zmienił się diametralnie. Od uprzejmego, wypełnionego lekkim rozbawieniem, po czuły. Po asari w zasadzie nie było widać wielkiego upicia - przynajmniej w porównaniu do całej reszty.
- Ja żyję, ludzie wokół żyją, jest bardzo dobrze - odparł Khouri bardzo rzeczowo, wstając po krótkiej chwili i prostując się. Coś w jego plecach znów strzeliło.
- Znajdzie się miejsce dla ciebie - zaproponowała Selzia, odczytując dość dobrze to, że chyba chciałby jednak usiąść. Przesunęła się, łapiąc Shani delikatnie w talii i przysuwając do siebie tak, żeby Irene również mogła zrobić mężczyźnie trochę miejsca. Assaf warknęła coś pod nosem i opadła na drugie, nadstawione jej ramię. Asari nie mówiła już nic, ale zaśmiała się cicho, obejmując dziewczynę i opierając swój policzek o jej głowę, uśmiechając się lekko i przymykając oczy, jakby nie potrzebowała w danym momencie niczego więcej.
- DELTA NIE MOŻE BYĆ KURWA UJEMNA, PRZECIEŻ JA TO WIEDZIAŁEM. JA TO NAPRAWDĘ WIEDZIAŁEM! - zawył turianin, szlochając bez łez, w sposób, w jaki, jako turianin, mógł umiarkowanie, naćpany, płakać. Tancerka poklepała go po ramieniu, przytulając do siebie i mrucząc do ucha zapewnienia, że ona wie, że on to wiedział.
- Jak tam? - zagadnął wesoło Khouri. Vertigo podpowiedziało jej w końcu, że to, jak się zachowywał, znacznie odbiegało od tego, w jakim stanie go zostawiła - i to na plus. Alkohol nie miał z tym wiele wspólnego, ale coś silniejszego - może. Przysiadł na podłokietniku, obok Dubois, nie chcąc wciskać się bardziej na kanapę. - Długo cię nie było, ile można siedzieć w loży - dodał, nachylając się, gdy wybierała sobie drinka, by zerknąć na menu i poprosić, by zamówiła mu też coś, co nazywano tu Ognistym Flamingiem. - Brzmi groźnie - skwitował, wzruszając ramionami.
Opadł na oparcie kanapy, choć mógł opierać się o nie tylko połową pleców. Ręce skrzyżował na wysokości klatki piersiowej, wpatrzony w klub naprzeciw.
- Może domów coś do jedzenia, powinni mieć coś ciepłego. Mieli tu dobre kwaritty. Albo krewitty. Krewetki.
- Quarety - jęknęła Selzia, poprawiając Khouriego z ociąganiem.
- Zapiekanki. Tylko nieziemskie. I w smaku, i w pochodzeniu - odrzucił, machając na asari ręką. Nachylił się lekko, spoglądając na twarz Dubois z lekko szelmowskim uśmiechem, jakby sam jej widok sprawiał, że zwykłe zapiekanki nabierały większego sensu.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

22 kwie 2017, o 00:58

Oddała dziewczynę jej partnerce, z uśmiechem zauważając, jak zmienia się mimika twarzy asari. Znaczyła dla niej wiele, nawet jeśli niesnaski poróżniły je na ostatni dzień. Widać było, że Selzia jest przywiązana do Shani, niezależnie od tego, czy była na nią zdenerwowana, czy nie. Zrobienie miejsca na kanapie nie zachęciło jednak Khouriego do siadania obok Irene, skoro mógł usiąść na znajdującym się wyżej podłokietniku.
- To świetnie - odparła Irene ze śmiechem. - Co wziąłeś?
Mogła się domyślać, ale nie musiała, wystarczyło spytać. Chyba że Nazir nie zamierzał się dzielić tą informacją, ale nie widziała powodu, dla którego musiałaby ją od niego wyciągać.
Turianin rozproszył ją ponownie, więc spojrzała na niego, z trudem zachowując względną powagę. Nie miała pojęcia, co liczył, ale wydawało się czymś szaleńczo ważnym, skoro wywoływało u niego takie emocje. Chociaż kto wie, może właśnie upojenie alkoholowe sprawiało, że ujemna delta przyprawia o rozpacz. Dobrze, że miał kogoś, kto potrafił go pocieszyć. Ciekawe, czy postanowiła posiedzieć z nimi, bo tak, czy Andros jej za to zapłacił. Raczej to drugie.
- Długo? Nawet nie wiedziałam - nie rozwijała tematu Mullera bardziej, bo nie chciała psuć nastroju ani Nazirowi, ani sobie samej. To było nieistotne, w przeciwieństwie do tego, co mówił siedzący obok mężczyzna. Słysząc coś na temat jedzenia, uniosła na niego wygłodniałe spojrzenie. Umierała z głodu. Próbowała zapełnić żołądek chrupkami, ale to nie działało, a alkohol tylko pogarszał sprawę. Ochoczo skinęła głową, nieważne czy były to kwaritty, krewetki, czy quarety. Szybko znalazła to, co trzeba w menu i zamówiła, zdecydowanie więcej niż byli w stanie zjeść razem z Khourim, ale była zbyt głodna, by rozsądnie obliczyć ich możliwości. W tej chwili była przekonana, że zje co najmniej dwie, niezależnie od tego, w jakiej były wielkości. Wreszcie, kolacja. Wyłączyła potem omni-klucz i sięgnęła po garść chrupek.
- Zjem wszystko. Nie wiem jak mogłeś pomylić quarety z krewetkami, ale nieważne. Jestem głodna od... nie wiem, pięciu godzin? Ile tu jesteśmy? No co? - spytała ze śmiechem, gdy Nazir pochylił się do niej i spojrzał na nią z tym swoim uśmiechem, który zazwyczaj sprawiał, że przestawała myśleć rozsądnie. Tanos puszczał, ale spojrzenie mężczyzny jeszcze przyniosło jej wspomnienie chłodnego powietrza wysoko w Alpach. Spuściła wzrok na jego kieszenie, szukając w którejś z nich papierosów. Może i były obrzydliwe, ale teraz wydawały się świetnym pomysłem.
- Masz jeszcze fajki? - spytała jednak. - Może teraz masz ochotę zagrać w kwazara? Wyglądasz jakbyś był stworzony do wygranej.
Błysnęła przekonująco zębami i uniosła brwi. Nie mógł jej odmówić. Chętnie by go ograła.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

22 kwie 2017, o 01:59

Khouri mógł mieć wiele twarzy, ale w życiu nie przybrał miny takiego niewiniątka jak w chwili, w której spytała co wziął, zupełnie nagle, kiedy tematy, które poruszali, nawet nie zbliżały się do tego.
- Może jeśli też będziesz chciała wziąć to ci powiem - odparł, ostentacyjnie patrząc w kierunku innym niż jej twarz. Turianin przyciągał za to spojrzenia z łatwością. Nawet Selzia otworzyła oczy by patrzeć, jak wypłakuje się w ramię tancerki, mamrocząc coś o macierzach, a później o matkach.
Shani mruknęła coś przez sen, poprawiając się w miejscu i wtulając w asari jakby stała się jej nową poduszką. Kobieta uśmiechała się coraz szerzej. Tancerka za to wyglądała na rozbawioną, poklepując turianina, usiłując jakoś go pocieszyć, kiedy mruczał w jej włosy coś o tym, że jej ramię przypomina mu zapach słońca.
- Długo - przytaknął mężczyzna. Nic nie wskazywało na to, by widział zaczerwienienie jej nadgarstka. Zresztą, jego humor był zbyt wspaniały by od razu miał wysnuwać czarne scenariusze.
Przetoczył wzrokiem po suficie gdy wypomniała mu krewetki, tłumacząc się podobieństwem nazw, po czym wyprostował się, rozglądając po klubie. Mógłby co prawda usiąść koło Irene, ale kanapa, mimo wszystko, była trzyosobowa, więc nie planował się wciskać między kobietę a podłokietnik.
- A nie wiem. Z dziesięć - odpowiedział, przecierając twarz dłonią. Ciężko było zetrzeć uśmiech z jego twarzy. Gdy patrzył na nią, wyglądał, jakby okrutnie cieszył się, że ją widzi, choć przecież dopiero co rozmawiali, może pół godziny temu.
Zmarszczył brwi, gdy usłyszał jej pytanie, choć jednocześnie jego uśmiech zmienił charakter na bardziej podstępny.
- Może mam - odparł, nie precyzując, na które z pytań odpowiada konkretnie, po czym wyciągął z kieszeni paczkę, w której zostały może ze cztery papierosy i położył ją sobie na udzie, tuż obok siedzącej na kanapie Dubois. Nie cofnął ręki, która trzymała kartonik. - Ale musisz je sobie wygrać, skoro tak.
Od razu włączył kwazara, z cwaniackim uśmiechem, który nie zwiastował sromotnej przegranej, jaka wpisana była w jego styl grania w tę grę - narkotyk działał, ale mężczyzna nie wyglądał, jakby miał większe problemy z koordynacją ruchową czy koncentracją. Tylko jego humor znacznie się poprawił.
- GRANICA DĄŻYŁA DO NIESKOŃCZONOŚCI, JAK MOGŁEM PRZEGRAĆ! - wrzasnął nagle turianin, na co tancerka odsunęła się od niego przerażona, szepcząc pod nosem dios mio.
- ZAMKNIJ SIĘ WRESZCIE! - warknęła w odpowiedzi Selzia, a Shani poruszyła się niespokojnie.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Ogromna liczba 21 zaświeciła się przed mężczyzną na czerwono. Westchnął głośno, choć tylko z odrobiną frustracji, łapiąc paczkę i lekko rzucając ją od razu na jej kolana, choć jeszcze ona musiała wylosować swoje liczby.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

22 kwie 2017, o 18:34

Uniosła brwi, choć Nazir nie mógł zobaczyć jej miny, gdy patrzył w drugą stronę.
- Może jak mi powiesz, to wezmę - odparła, również spoglądając na turianina. Nie wiedziała o co mu chodzi i zdawała sobie sprawę z tego, że już się nie dowie. Był zbyt nietrzeźwy, żeby mówić sensownie i pewnie myśleć też. Wciąż jednak bawił wszystkich, choć bardziej się po nim spodziewała agresji, biorąc pod uwagę jak niezadowolony był z życia gdy siedzieli razem przy stole do gry. Wolał jednak skupić się na macierzach i ujemnych deltach, niż rozmowie dotyczącej swoich porażek. Tego tematu zresztą nikt nie chciał poruszać, Irene wolała zobaczyć porażki nowe w wykonaniu Khouriego.
Zerknęła na papierosy, które położył na swoim udzie i uniosła wzrok na twarz pewnego siebie mężczyzny. Naprawdę szczerze mu życzyła żeby wygrał z nią chociaż raz, żeby mogła udowodnić mu, że nie oszukuje. Zawsze mogła go przekonać do poczęstowania jej papierosem w zupełnie inny sposób. Nazir jednak w żaden sposób jej nie zaskoczył. Nie mogła powstrzymać się od parsknięcia śmiechem, gdy zobaczyła liczbę widniejącą nad jego omni-kluczem. Wiedziała, że ona nie przebije dwudziestki, więc uruchomiła swój omni-klucz już tylko dla zasady.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Szybko wykonała trzy rzuty i całkiem zadowolona z uzyskanej osiemnastki wyłączyła urządzenie.
- To wzruszająca chwila - powiedziała. - Znowu wygrałam.
Z szerokim uśmiechem, nie odrywając oczu od Khouriego, wydobyła papierosa z paczki i wetknęła go sobie w usta, by go odpalić i oddać mężczyźnie jego paczkę. Niemal nie czuła już tego posmaku, który wcześniej uważała za paskudny. Doszła do wniosku, że jednak musiała być wciąż podpita, bo inaczej to by nie przeszło. A może resztki tanosa łagodziły siłę tytoniu.
- Chyba znalazłam sposób na rozwiązywanie wszystkich przyszłych konfliktów.
Nie to, żeby mieli ich do tej pory wiele. Odkąd wysadzili resztki Stinga i polecieli przed siebie bez żadnego bagażu na plecach, jakoś mniej znalazło się problemów na ich drodze. Dogadywali się świetnie, lepiej niż Irene mogła się spodziewać. Szkoda tylko, że Muller wszystko zepsuł jednym złośliwym tekstem, który uderzył w czułą strunę rudowłosej.
- Chcesz jeszcze o coś zagrać? Podoba mi się. Kto wygra, dostaje śniadania do łóżka przez następny tydzień, na przykład - uśmiechnęła się szeroko, wiedząc, że Khouri się nie zgodzi, ale przecież mogła się z nim chwilę podroczyć.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

22 kwie 2017, o 21:23

Khouri parsknął śmiechem, słysząc jej przekomarzania się, ale koniec końców dał za wygraną.
- Nazywa się Antrex - stwierdził, dzieląc się informacją. O tym narkotyku mogła tylko słyszeć, ale nie wiedziała, jak działał. Pomimo tego nie dzielił się tą wiedzą, jakby zakładając, że to jej wystarczy. Jego uwaga też skupiła się na turianinie, który wrzasnął coś ponownie, bliżej niezrozumiałego, po czym schował twarz we włosach tancerki, jak poprzednio.
Westchnął ostentacyjnie, przegrywając po raz kolejny w grę, w którą nie mógł fizycznie wygrać. Nie wydawał się być zbyt obrażony, bardziej pogodzony z przeznaczeniem, które znał jeszcze zanim zaczęli grać.
- Musimy pilnie poszukać innego - roześmiał się, gdy powstało ryzyko, że ten sposób stanie się jedynym, przy pomocy którego będą rozstrzygać swoje spory. Odebrał od rudowłosej paczkę papierosów i sobie też wyjął jednego, odpalając go od razu i zaciągając się.
W tej samej chwili podeszła do nich kelnerka - nie niosła jednak upragnionych zapiekanek, ale zamówione nieco wcześniej drinki. Ognisty Flaming okazał się być dwukolorowym napojem, którego gama kolorystyczna obejmowała róż, czerwień, pomarańcz i żółć. Khouri uśmiechnął się z politowaniem, odbierając swój alkohol i skrzywił się sekundę później, biorąc pierwszego łyka.
- Sam cukier - westchnął, podnosząc szklankę nieco wyżej i oglądając pod światło. Wtedy Dubois również dostrzegła jakieś błyszczące drobinki pływające w środku. - Smakuje jak wata. Cukrowa, znaczy się.
Zaśmiał się głośno, niemal wybudzając Shani, która znowu drgnęła. Wydawałoby się, że, wbrew jego passie, jej pomysł mu się spodobał.
- Stoi - zgodził się ochoczo, uruchamiając omni-klucz, niezrażony poprzednimi klęskami.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Ogromne 22 sprawiło, że zamknął na chwilę oczy, przechylając szklankę, z której jedną trzecią drinka wypił praktycznie duszkiem.
- Mówiłem ci, że nie lubię losowych gier? - zagadnął i zaśmiał się cicho. Na pocieszenie miał to, że przy poprzedniej, a zarazem jedynej, innej grze, w jaką grali, wygrał on, pomimo jej implantu, o którym zresztą nie wiedział. - Dostaniesz wspaniałe, odgrzane śniadania do łóżka przez tydzień. Tylko tyle mamy - dodał, zmieniając zdanie co do zajmowania miejsca i zsuwając się z podłokietnika tak, by usiąść obok rudowłosej. - Teraz możemy założyć się o to, kto pomoże Selzii wtaszczyć Shani do promu - dodał, unosząc lekko brwi, spod których zerkał na swoją kuzynkę.
Pomimo tylu przegranych, grać najwyraźniej chciał dalej, póki nie przyjdzie ich jedzenie.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

22 kwie 2017, o 23:21

- Nie rozdawali tego przy wejściu - zauważyła. Nie czuła jednak potrzeby pakowania w siebie kolejnego specyfiku, biorąc pod uwagę, że wzięła już dwa, a do tego ze trzy rodzaje alkoholi. Ilość wypitych drinków wciąż trzymała ją w stanie lekkiego wstawienia, które utrzymywało ją w dobrym nastroju i pomagało nie myśleć o dziwnych rozmowach. Kto wie, może jeśli Khouri będzie bardzo przekonujący, spróbuje i tego, co on wziął. Ale na razie potrzebowała chwili odpoczynku po tanosie, który miał działanie dość krótkie, ale wyjątkowo intensywne.
Parsknęła śmiechem, widząc drinka Nazira i jego reakcję. Gdy jednak zgodził się na jej propozycję, ze zdziwieniem uniosła brwi. Sądziła, że odmówi, ale antrex dobrze mu robił. A raczej dobrze robił Irene, bo to ona miała znów wygrać. Ochoczo uruchomiła omni-klucz jeszcze raz i nie patrząc na to, jak idzie Khouriemu, sama skupiła się na swoim losowaniu.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Sama nie wiedziała, jak to się działo, że ostatnimi czasy w kwazara była lepsza, niż kiedykolwiek wcześniej. Może wyczerpała limit pecha, którego przynosiła sobie i ludziom naokoło i teraz właśnie zaczynała się jej dobra passa.
- Kwazar - roześmiała się, wyrzucając ręce do góry w geście zwycięstwa i opadając plecami na oparcie, jako że wcześniej była pochylona nad chrupkami i drinkiem. - Cholera, muszę pójść do kasyna, zanim mi to przejdzie. Wspaniale, jestem przekonana, że odgrzewane śniadanie w łóżku będzie trzy razy lepsze, niż przy stole w mesie. Mam tylko nadzieję, że będziesz o tym jutro pamiętał. Poproszę od razu z kawą.
Szeroki uśmiech nie znikał z jej twarzy. Uniosła kolejnego drinka, którego otrzymała od kelnerki - zamówiła drugi raz to samo, bo smak jej odpowiadał, tak samo jak moc alkoholu. Upiła łyka i oparła szklankę o kolano. Gdy padła kolejna propozycja, zaśmiała się ponownie, spoglądając na Nazira. Nie wtulała się w niego, nie przesuwała paznokciami po jego karku choć z łatwością mogłaby to zrobić w pozycji w jakiej siedzieli. Zachowywała bezpieczny w towarzystwie dystans, mimo że trudno było o nim mówić, gdy byli tak ściśnięci na kanapie. Nieważne jednak, kwazar.
- No tak, sama nie pójdzie. Sprawdźmy. W razie gdybym przegrała, to chyba pozostanie mi się nawalić szybko na tyle, żeby trzeba było nieść mnie.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Wyłączyła omni-klucz w momencie, gdy wyświetliła się nad nim kolejna dziewiętnastka, sama kręcąc z niedowierzaniem głową. Gdyby teraz grała na kredyty, obłowiłaby się za wszystkie czasy. Tymczasem mieli tylko głupie zakłady, które i tak coraz bardziej pogrążały ją w oczach Khouriego. Spojrzała na na niego z przepraszającą miną.
- Shani na pewno będzie wygodniej w twoich silnych ramionach - powiedziała poważnie, by zaraz parsknąć śmiechem. - Teraz już nigdy mi nie uwierzysz, że nie oszukuję, prawda?
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

22 kwie 2017, o 23:34

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Gdy Irene wylosowała pierwszego kwazara, westchnął, choć już po własnym wyniku wiedział, że ma spodziewać się przegranej. Tylko nie tak okrutnej. Pokręcił głową, przystępując do wypijania swojego drinka w coraz to szybszym tempie.
- Ostatnio w kasynie nie poszło ci tak wspaniale - odrzekł, niewinnie spoglądając w sufit, co było dość wymowne. Tyle razy wygrała, że mógł mieć prawo do przypomnienia tego jednego razu, gdy poszli zagrać w karty. - Gratuluję. Świetnie oszukujesz, prawie ci wierzę - dodał, obracając głowę w jej stronę, znów z rozbrajającym uśmiechem, w którym nie było widać ani krzty urazy. Jego twarz przy tym znalazła się bardzo blisko jej własnej, ale nie zrobił nic z tym faktem, zajęty popijaniem drinka, którego najwyraźniej chciał się szybko pozbyć.
Zapiekanki jeszcze nie przychodziły, choć, biorąc pod uwagę ich głód, mogłyby. Muzyka zagłuszała burczenie w brzuchu, a drink zapychał, pozwalając na chwilowe niemyślenie o tych kwestiach. Khouri, widząc wynik, który wylosowała po raz kolejny, westchnął ostentacyjnie.
- Myślę, że twoje chuderlawe też się nadadzą - odrzekł rozbawiony, uruchamiając własnego kwazara. - I nie, nie uwierzę.
Skupił się na grze do tego stopnia, że po chwili mechanicznego unoszenia naczynia do ust, zorientował się, że w środku nic nie zostało, a on pochłonął całego drinka.
- Boże, NARESZCIE! - krzyknął triumfalnie, gdy hologram nad jego omni-kluczem wyświetlił zieloną dwudziestkę. Kwazara. Mężczyzna, niesiony emocjami, aż wstał podminowany. Jego ręka przecięła powietrze, a szklanka wyleciała z ręki. Naczynie uderzyło o podłogę, roztrzaskując się z hukiem, rzucone w przypływie emocji. Odgłos rozbudził z letargu turianina, który wstał jak oparzony.
- ATAKUJĄ! - wrzasnął przeraźliwie, rzucając się do tyłu, chcąc przeskoczyć kanapę, na której przed chwilą siedział, ale zahaczył nogą o oparcie, w efekcie czego zwalił się na drugą stronę niemal głową w dół. Usłyszeli jeszcze jego zduszony jęk dobiegający zza mebla, nim tancerka się nie poderwała, okrążając sofę i sprawdzając, czy jej partner przeżył lądowanie.
Nazir uśmiechał się za to szeroko, zadowolony jak dziecko - nawet, kiedy obok stanęła kelnerka z tacą, na której leżało ich zamówienie. Westchnęła głośno, kładąc z łoskotem tacę na stoliku.
- Posprzątam - burknęła do Khouriego, który opadł na kanapę, nadal się szczerząc, co trochę odejmowało jego cichym przeprosinom.
Zapiekanki wyglądały jak pocięta na trójkąty pizza, układająca się w koło. Miały w sobie bardzo chrupkie ciasto, dużo warzyw, jakieś mięso i ser. Nazir od razu sięgnął po jeden z kawałków, jednocześnie domawiając sobie innego drinka.
- To teraz co, faktycznie nawalisz się do tego stopnia, że będę musiał cię nieść? - zaśmiał się, zerkając na kuzynkę, która spała jak zabita. Selzia ignorowała to, co działo się wokół, gładząc dziewczynę po głowie i wsłuchując w otaczającą ich muzykę. Dopiero, gdy dotarł do niej zapach zapiekanki, odwróciła głowę w ich stronie.
- Biedny Andros chyba umarł na zawał - zauważyła, wzdychając, choć ciężko było dostrzec na jej twarzy objawy smutku.
Turianin na razie nie wynurzał się zza kanapy, za którą zniknęła też tancerka, kucająca obok.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

23 kwie 2017, o 16:33

Nawet nie miała siły przekonywać go po raz kolejny, że w żaden sposób nie oszukuje. Nawet nie interesowała się nigdy programami do modyfikacji rzutów, z których korzystali nieraz jej znajomi. Nie zdarzyło się jej jeszcze z nich skorzystać, wbrew pozorom i wynikom, które otrzymywała, nie przebijając ani razu i zawsze kończąc na liczbie, która w zależności od szczęścia przeciwnika mogła prowadzić do zwycięstwa. Na miejscu Nazira też pewnie by sobie nie wierzyła, zwłaszcza że nie należała do zbyt praworządnych osób, więc kantowanie w hazardzie idealnie do niej pasowało.
- Nie są chuderlawe - zaprotestowała, ale powstrzymała się jednak przed uniesieniem ręki i ugięciem jej w łokciu, by udowodnić Khouriemu, że z jej bicepsem wszystko jest w jak najlepszym porządku. Zmarszczyła jednak brwi i skrzyżowała ręce na klatce piersiowej.
Gdy zobaczyła dwudziestkę nad omni-kluczem Nazira, szeroko otworzyła ze zdziwienia oczy. Podskoczyła nieco, gdy szklanka mężczyzny rozbiła się o podłogę, bo nie spodziewała się aż tak radosnej reakcji, ale w końcu nie była w stanie już powstrzymać się od śmiechu. Mimo przegranej, widok rozbawiał ją za bardzo, by mogła być z niej niezadowolona. Rzuciła kelnerce przepraszające spojrzenie, częściowo biorąc odpowiedzialność za swojego kapitana, jednocześnie podnosząc się nieco, by zajrzeć za przeciwległą kanapę, gdzie wylądował turianin. Nie widziała go jednak stąd i nie czuła potrzeby biec mu na pomoc, więc usiadła z powrotem, sięgając po swojego drinka.
- Dokładnie tak - odparła z przekonaniem i wypiła duszkiem połowę zawartości szklanki, choć wcale nie miała zamiaru wracać na statek nieprzytomna. Szybko jednak odstawiła alkohol i zajęła się jedzeniem, które uszczęśliwiało ją bardziej, niż cokolwiek innego. O niczym tak nie marzyła, jak o tej zapiekance, której nazwy już nie pamiętała, ale która spełniała właśnie jej najskrytsze marzenia. Westchnęła z błogością, zjadając pierwszy kawałek w tempie, jakiego nie powstydziłby się wygłodniały varren, któremu rzucono kawał surowego mięsa. Ale to nie miało znaczenia. Było pyszne, było sycące, było jedzeniem.
- Bogowie, jak dobrze - mruknęła, sięgając po kolejny trójkąt. - To co z tym antrexem? Jak on działa? Poza tym że niesamowicie zwiększa umiejętności gry w kwazara?
Przeniosła spojrzenie na Shani i uśmiechnęła się do asari, której najwyraźniej nie przeszkadzał ten pijany, śpiący ciężar na ramieniu.
- Niech mu będzie, pomogę ci - obiecała. - Nawet jak ją upuścimy kilka razy, to się nie zorientuje, bo i tak będzie obolała, a reszty nie będzie pamiętać.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

23 kwie 2017, o 16:54

Turianin nie wychylał się zza kanapy, a tancerka też zniknęła, jakby położyła się obok, albo uciekła gdy Irene była pochłonięta szybkim pochłanianiem zapiekanek. Nazir zapomniał o nim niemal od razu - nie czuł żadnego poczucia winy, choć może powinien. Dla Androsa zakończenie wieczoru w postaci lądowania głową w dół na twardą podłogę mogło nie być idealnym scenariuszem.
- Zapomniałem już, jakie to jest dobre - zgodził się, również zjadając jeden z kawałków w niemal zastraszającym tempie, zanim ugasił zapomnianego już, w połowie wypalonego papierosa w popielniczce, która stała koło przyniesionej tacki. Od razu sięgnął po kolejną część.
Kelnerka pojawiła się z powrotem, szybko sprzątając szkło, niemal niezauważona przez wszystkich wokół. Jak cień przemknęła z powrotem, po chwili wracając z drinkiem zamówionym przez Nazira. Spojrzała na niego krzywo, gdy brał do ręki kwadratową szklankę z ciemną zawartością, jakby nie bardzo wierzyła, że tej nie upuści.
- Zwiększa stężenie noradrenaliny i dopaminy w synapsach. Bardzo - odparł rzeczowo, w przerwie pomiędzy kęsami. Niestety jego zapiekanka była ważniejsza niż utrzymanie rozmowy i, choć widać było, że chce bardzo powiedzieć coś więcej, to jednak gdy otwierał usta, zamiast wypowiadać słowa, po prostu pochłaniał kolejne części jedzenia.
Selzia zaśmiała się głośno, odwracając od nich wzrok i spoglądając na pijaną dziewczynę.
- Może uda nam się ją dobudzić - stwierdziła, wyrażając tym samym nadzieję, która nie wydawała się być zbyt prawdopodobna. Shani w tej chwili wyglądała na kompletnie nieprzytomną. Nie obudził jej ani huk rozbijającego się szkła, ani wrzask turianina, nie mówiąc już o głośnej muzyce i jeszcze donośniejszych rozmowach.
- Chcę to zobaczyć - parsknął śmiechem Nazir, powątpiewając w to, że w ogóle obu kobietom się powiedzie. - Wynosiłem ją już kiedyś z klubu.
Może mówił z doświadczenia. Selzia uśmiechnęła się, gładząc dziewczynę po włosach, wzrok utkwiwszy w bliżej nieokreślonym punkcie przestrzeni.
- Planujesz długo tu z nią siedzieć? - zagadnął mężczyzna, przywracając Selzię do rzeczywistości. Pokręciła przecząco głową.
- Zaraz się z nią zbiorę - stwierdziła.
Zza kanapy dobiegł ich śmiech tancerki, co sugerowało, że Andros przeżył swój krótki lot. Nazir, zjadając tak wielkie ilości jedzenia w tak krótkim czasie, w pewnym momencie już odpadł. Oparł się o tył kanapy, zajmując popijaniem swojego drinka, mniej słodkiego niż poprzedni.
Irene Dubois
Awatar użytkownika
Posty: 1680
Rejestracja: 27 mar 2014, o 16:41
Miano: Irene Dubois
Wiek: 24
Klasa: Szpieg
Rasa: Człowiek
Zawód: Złodziejka, technik okrętowy
Lokalizacja: Crescent
Status: Uznana za zmarłą
Kredyty: 30.615
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

23 kwie 2017, o 18:41

Irene też szybko zapomniała o turianinie, zwłaszcza gdy zorientowała się, że nic mu nie jest. Śmiech tancerki ją w tym upewnił i nie czuła potrzeby dalszego przejmowania się jego losem. Pochłaniała zapiekanki, nie licząc nawet ile zjadła, bo jej żołądek domagał się sporej rekompensaty za zignorowanie jego wołania wcześniej. W tym tempie prawie nie była w stanie docenić smaku, choć wiedziała, że danie jest pyszne. Kompozycja przypraw i składników nie miała więc tak dużego znaczenia, jak fakt, że było to jedzenie, które doskonale wpasowywało się w jej aktualne potrzeby. Nawet nie odpowiedziała na komentarz Nazira, bo była zbyt zajęta przeżuwaniem.
- Zaśniesz po tym? - parsknęła śmiechem, bo profesjonalny opis nie brzmiał na tyle zachęcająco, by rzuciła się teraz w poszukiwaniu kelnerki, która takie specyfiki roznosiła. Czuła się teraz fantastycznie, najedzona i szczęśliwa, a do tego lekko podpita, nie miała więc potrzeby poprawiania swojego stanu czymś dodatkowym.
- Wątpię - stwierdziła rzeczowo, wbijając spojrzenie w ich śpiącą królewnę. Nie pomógłby jej chyba nawet pocałunek prawdziwej miłości, w tym momencie po prostu była zwłokami które jakoś trzeba było przetransportować do łóżka. Oparła się, zostawiając po sobie pusty talerz i rozejrzała się po okolicy. Parkiet wyglądał zachęcająco, jak zawsze, ale chyba już nie na dziś. Ta myśl uświadomiła jej, jak bardzo jest zmęczona całym dzisiejszym dniem i długą nocą. Zdążyło się wydarzyć naprawdę wiele, w porównaniu do każdego poprzedniego leniwego dnia na Crescencie, nie licząc tych od wylądowania na Thessii, naturalnie.
- To my też chyba się zbierzemy - zerknęła na Khouriego pytająco. - Pomożemy wam się zapakować do taksówki i sami polecimy do portu. Jutro rano odlatujemy. Szkoda, że nie udało się porządnie pożegnać z Shani, ale uznam ten ostatni uścisk i obślinienie mi ramienia za wystarczające.
Zorientowała się, że jej papieros zgasł, odłożony na popielniczkę i zapomniany, więc podniosła go i odpaliła ponownie. Szkoda było, żeby się zmarnował, skoro elegancko wygrała go w kwazara. Przyglądała się tańczącym, wciąż czując jak muzyka pulsuje w jej ciele, zachęcając ją do wejścia na parkiet, ale to nie było wystarczające, by wyciągnąć ją z wygodnej kanapy. Może to zjedzony w końcu ciepły posiłek sprawił, że zaczęła odczuwać to zmęczenie, które odpychała od siebie przez cały wieczór.
- To były cudne dni - powiedziała po długim milczeniu, kierując te słowa głównie do Selzii, skoro Assaf nie mogła ich usłyszeć. - Przekażesz jej jutro, że dziękuję za wszystko? I że będę się odzywać. Inaczej sobie wyobrażałam kuzynkę tego gbura. Będzie mi jej brakować. Będzie mi brakować Thessii.
Westchnęła i zaciągnęła się dymem. Znów przestawał jej smakować. Powinna była dokończyć go wcześniej. Popiła drinkiem, dochodząc do wniosku, że jedyne, co się jej w tej wizycie nie podobało, to mężczyzna, któremu zraniła dumę i złamała serce. A ten został gdzieś za plecami i mogła o nim nie myśleć.
[center]VERTIGO
+20% DO TARCZ | -10% DO TRAFIENIA IRENE | +40% DO OBRAŻEŃ WRĘCZ
ObrazekObrazek
CASUAL - FORMAL - MAIN ARMOR - ARMOR 2 - THEME[/center]

Wyświetl wiadomość pozafabularną
Mistrz Gry
Awatar użytkownika
Posty: 12099
Rejestracja: 1 cze 2012, o 21:04
Medals:

Re: Klub nocny Phobia

23 kwie 2017, o 19:22

Wzruszenie ramion przez mężczyznę było jedyną odpowiedzią, jakiej się doczekała, przynajmniej w kwestii narkotyku krążącego w jego krwiobiegu. Popijał sprawnie swojego drinka, jakby chciał ją nadgonić, choć ona była w połowie jeszcze poprzedniego. Skoro mieli się dość niedługo zebrać, słabo byłoby go zostawić, skoro już zamówili. Przynajmniej według niego.
Przytaknął, słysząc jej słowa. On również musiał odczuwać zmęczenie, choć zupełnie nie było tego po nim widać. Choć Tanos już powoli usuwał się z organizmu Dubois, wciąż czuła lekkie, sztuczne pobudzenie pierwszego narkotyku, który wzięli tuż przy wyjściu. Przypominało to wypicie dużych ilości energetyka, które wymuszały poprawioną percepcję i względną "świeżość", pomimo tego, że ciało najchętniej wykorzystałoby kilka godzin na sen i odpoczynek.
Selzia zaśmiała się cicho, zerkając na tego gbura, który, wbrew określeniu, uśmiechał się szeroko, zadowolony.
- Miło było cię poznać - przyznała asari, uśmiechając się do rudowłosej serdecznie. Choć przez pewien czas, w Phobii, wyglądała na naburmuszoną i nie zdążyły zbyt wiele porozmawiać same ze sobą, to spędziły w swoim towarzystwie trochę czasu.
Khouri odłożył pustą szklankę na stół z hukiem, przez który kelnerka gdzieś w głębi pomieszczenia musiała umrzeć na zawał, myśląc, że znowu zbił naczynie. Po tym wstał energicznie, nie wspominając nic o tym, jak i jemu będzie brakować Thessiii - znał planetę dobrze, bywał na niej często. To, co chciał zamiast tego powiedzieć na temat ich wspólnie spędzonego tu czasu mogło być przeznaczone wyłącznie do uszu Dubois.
Obrócił się, wyciągając do niej rękę, o którą mogła się oprzeć i pozwolić pomóc sobie w szybkim wstaniu. Po tym Selzia przerzuciła sobie przez szyję ramię Shani i, z trudem, wstała, pociągając za sobą zwłoki, które mruknęły coś w dezaprobacie.
- Nie mogę na to patrzeć - westchnął Khouri, łamiąc zasady ich zakładu i podchodząc do Assaf zanim Irene wspomogła asari w podtrzymaniu ciała kuzynki Nazira w pionie. Mężczyzna złapał ją i bez większego trudu podniósł, choć musiała swoje ważyć, szczególnie nieprzytomna. Była jednak drobna, mniejsza nawet od rudowłosej. Z nią na rękach, ruszył powoli do wyjścia, a Selzia ruszyła za nim. Przechodząc przez pomieszczenie, Irene dostrzegła, że Andros zajęty był obściskiwaniem się z tancerką na ziemi, za kanapą. Wyglądał na bardzo żywego.
Minęło trochę czasu, nim wyszli na chłodne, świeże powietrze. Nazir musiał lawirować między klubowiczami, uważając, by nie rąbnąć nikogo butem Assaf. Gdy wreszcie zatrzymała się przed nimi taksówka, już na zewnątrz, względnie delikatnie umieścił dziewczynę na siedzeniu.
- Dzięki wielkie - zaśmiała się asari, podchodząc, by uściskać Irene na do widzenia. - Jeszcze się odezwiemy rano, jak Shani wytrzeźwieje.
Uśmiechnęła się do nich i sama wsunęła do środka promu. Assaf natychmiast do niej przylgnęła, jak do poduszki.
- Kocham cięę - mruknęła cicho, wywołując śmiech drugiej z kobiet, której odpowiedź nie dotarła do nich przez zamykające się drzwi promu.
Khouri obrócił się w stronę Irene, choć na jego twarzy nagle pojawił się tajemniczy uśmiech. Kolejna taksówka właśnie zlatywała na dół, do nich, jako następnej dwójki oczekujących.
- Umiesz zhakować prom? - zagadnął, zerkając niewinnie na otwierający się przed nimi pojazd.

Wróć do „Liria”