Viktor Karajev
Awatar użytkownika
Posty: 228
Rejestracja: 15 maja 2021, o 23:08
Miano: Viktor Karajev
Wiek: 32
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Operator C2
Lokalizacja: Ziemia
Kredyty: 25.015
Medals:

Viktor Karajev

17 maja 2021, o 13:52

Cytat postaci.
69
MIANOViktor "Happy" Karajev
DATA UR.18.12.2156
MIEJSCE UR.Sewastopol
RASACzłowiek
PŁEĆMężczyzna
OBYWATELSTWAZiemskie
SPECJALIZACJAŻołnierz
PRZYNALEŻNOŚĆPrzymierze
ZAWÓDOperator RKM, sierżant linii C2

Podstawowe szkolenie marines w Arlington. Kurs nurkowania bojowego w Great Lake. Kurs spadochronowy w Szkole Wojsk Powietrznodesantowych w Noworosyjsku. Kurs walki w warunkach zimowych w bazie arktycznej Pabieda. Szkolenie w MAB, ukończone kursy N1.

Obecnie tymczasowo zakwaterowany w bazie morskiej w Pearl Harbor.
Rekruter raczej nie chciałby go na plakacie zachęcającym do wstąpienia do armii Przymierza. Przypomina bardziej kulturystę czy wrestlera z początku XXI wieku niż typowego żołdaka. Ciężka budowa i aparycja sugerują, że nie grzeszy inteligencją, lecz ci, co poznają go bliżej przekonują się, że to mylna ocena. Przykłada wielką rolę do fizyczności, co jego wygląd odzwierciedla. Mocno umięśniony, z wyraźną definicją. Trzyma się wyprostowany. Najchętniej nowi spodnie mundurowe blue camo, wojskowe buty i biały żonobij.
Wzrost i waga: 188cm, 111kg
Skóra: Biała
Oczy: Zielone
Włosy: Ciemne, wygolone na głowie, średniej długości broda.
Znaki szczególne: Tatuaż na plecach, napis "Fair play" układający się w łuk nad łopatkami, drugi tatuaż na prawym mięśniu piersiowym, przedstawiajacy żelazny krzyż. Blizna po poparzeniu na lewym mięśniu piersiowym. Blizna po postrzale na prawym udzie.
Silne poczucie lojalności i obowiązku służbowego. Z początku nieufny, nie lubi się otwierać przed tymi, którym nie ufa. Zwykle spokojny, ale potrafi być wybuchowy. Nierzadko złośliwy. Szanuje przełożonych, chyba, że wykazują rażącą niekompetencję. Nie lubi prawników (oprócz swojej siostry), polityków i batarian. Nie przepada za asari, uważa ich komandoski za skuteczne, lecz przereklamowane. Interesują go tylko ludzkie kobiety. Nie ma nic przeciw oddziałom F, nie traktuje ich z góry. Ceni turian jako żołnierzy. Nie przepada za dziećmi, lecz nie wyklucza w przyszłości założenia rodziny
Zainteresowania: Interesuje się bronią ręczną, zegarkami nurkowymi, które chętnie kupuje.
Lęki: Odczuwa silną presję by nie zawieźć swoich towarzyszy broni. Napadowe, na szczęście nieczęste napady flashbacków powodują u niego skoki agresji, lecz dotychczas nie wpłynęło to negatywnie na jego służbę. Klaustrofobia. Bigoreksja. Źle znosi deprywację snu.
Przyzwyczajenia/zwyczaje: Najlepiej czuje się w mundurze. Nie przepada za noszeniem kurtek. Lubi bawić się swoim nożem nurkowym, jeśli ma ku temu okazję, używa go w walce wręcz. Z broni palnej preferuje ciężką broń i większej sile ognia, lecz ostatecznie dobiera sprzęt pod względem skuteczności.
Uzależnienia: Nie pali, pije z rzadka, głównie do towarzystwa. Niedawno oskarżony o stosowanie anabolików, lecz badania krwi wykazały jego niewinność.
Znaki szczególne: Wolną chwilę pomiędzy misjami lubi spędzić raczej spokojnie. Urlop spędziłby w ciepłym miejscu, opalając się i pływając/nurkując, najlepiej z kilkoma bliskimi przyjaciółmi.
Biografia postaci:
Piękne pogranicze.
Wieczór na pustyni, baraki armijne, płonące koksowniki zapewniające światło i ciepło. Napełnili przepastne brzuchy kolacją, porządną wojskową grochówką z chlebem. Kucharz nie żałował wędzonki.
Oto, co kapralowi Viktorowi Karajevowi przynosiło szczęście. Najeść się, wziąć prysznic, wypocząć, mając świadomość dobrze spełnionego obowiązku. Chłopaki z trzeciej drużyny znowu zachęcali Cade'a do wyciągnięcia gitary. Kapral Cade Opemann nie dawał się długo namawiać, zwłaszcza, że trzeciej drużynie w zachętach zawtórowała pierwsza. Podoficer nie stawiał długo oporu. Zaraz w jego dłoniach pojawił się pudełkowaty instrument. Głos miał łagodny i dość wysoki, co czasem bywało obiektem żartów dla tych co go nie znali. Nikt jednak nie śmiał podważyć jego zdolności muzycznych.

I've seen inside the devil's dreams where young men die
And graveyards open up their arms for mothers left to cry
I have seen the bleeding and I hate what we've done
But just like every other fool I'll keep marching on
Because I know that I'll be coming home soon
And yes
I know, that I'll be coming home soon with a soldier's eyes
With a soldier's eyes


Oklaski. Karajev spojrzał w ciemną masę piasku i nieba pełnego gwiazd. Czy jutro odnajdą to, czego szukają?
- Hej.
Odwrócił się. Cade zasiadł przy nim z parującym kubkiem herbaty w dłoni.
- Niezły koncert- wychrypiał Viktor.
- Moglibyśmy zagrać na dwie gitary kiedyś- zauważył Opemann.
- Nie mamy dwóch gitar.
- Spokojnie, jeszcze zdążymy. Może wpadniesz do mnie na grilla, Martha się ucieszy, dzieciaki też.
Dłoń Cade'a powędrowała do kieszeni, skąd wydobył zdjęcie, pogniecione, lecz wciąż wyraźne. Kobieta, nawet ładna, dwójka dzieci.
- Tęsknisz za nimi- pytanie, nie stwierdzenie- Dlatego wybrałeś tą piosenkę.
- Haha, możliwe- zaśmiał się Cade- Boże, jak jat chciałbym wreszcie zobaczyć moją rodzinę.
Umilkł. Patrzyli tak przez chwilę na pustynię.
- Ty nadal nie masz do kogo wracać?- spytał Karajeva.
- Ożeniłem się z tą robotą.
Cade coś chciał coś odpowiedzieć, lecz przerwały mu kroki.
- Po ciemku nie wypatrzycie batarian idioci!- niski, rubaszny śmiech należał do Franco Conti, członka drugiej drużyny. Ich drużyny.
- No jak, przecież wioskę widać jak na dłoni, jest tylko pięć klików na zachód.
Zaśmiali się wszyscy, szczerze, mimo, że nie był to wyborny żart.
- Ech, dość mam tego jeżdżenia po wiochach i przepytywania lokalsów- mruknął Franco i siorbnął gorącą kawę. Nie wiadomo było co bardziej zastanawiało, to, że się nie parzy, czy to, że mimo kofeiny, zaśnie bez trudu.
- Jakby było to takie łatwe, to schwytalibyśmy Farna Ghankomana dawno temu.
- Miejscowi są zastraszeni, nie idzie ich nawet kupić- zauważył Cade.
- A ty co myślisz Viktor?
- Hmmm- udał zamyślenie Karajev- Zauważyliście, że wszystkie imiona batarian brzmią jakby ktoś dławił się chujem?
Śmiechy.
- Dobra pedały, pora spać, bo rano będziecie podpierać nosy karabinami!- usłyszeli głos dowódcy, porucznika Rashida Al-Malakina.
- Tajest! Zwarci i gotowi, śpiąc na baczność!- zaśmiał się Franco.
- Conti! Mam na ciebie oko- zaśmiał się dowódca.

***
Po wyjściu z transportera przywitało ich ostre słońce. Posuwali się po miejscowości powoli, przeczesując okolicę, wypytując. Drużyna pierwsza weszła od północnej części osady, drużyna druga od południa. Trzecia siedziała w gotowości za wioską, przy transporterach. Do południa nie zdobyli żadnych informacji.
- Wygląda na to, że sekcja S się pomyliła- mruknął Franco.
- Nie podoba mi się, jak na nas patrzą- mruknął Viktor.
- Dziwisz się?- żachnął się Cade- Dla nich to my jesteśmy zbrodniarzami i okupantami, a terroryści pokroju Farna to szlachetni wojownicy.
- Skurw...
- Happy, ważniak nas wzywa.
Ważniakiem był porucznik Luiz Parado, oficer sekcji S. Nie dowodził co prawda, lecz był koordynatorem akcji. To od niego przyszedł cynk o Farnie.
- Chodźcie- rzucił krótko porucznik- mamy naszego klienta.
Żołnierze spojrzeli po sobie. Wiedzieli, że nie mógł mówić o Ghankomanie, byłoby znacznie głośniej w okolicy. Tymczasem panowała cisza. Tubylcy obserwowali ich, nieufnie. Nikogo to nie dziwiło jednak. Jak mieli reagować na widok żołnierzy Przymierza, tu, gdzie Terminus był "za płotem"? Starsi mieszkańcy pamiętali czas sprzed objęcia jurysdykcji przez ludzi...
"Klientem" okazał się być batariański mężczyzna. Gdy weszli do jego domu, na ich widok trójka dzieci uciekła do drugiego pomieszczenia.
- Witaj Bhard'kul- wyszczerzył się Luiz- Stęskniłem się! Nie piszesz, nie dzwonisz... Co mam sobie myśleć?
- Nic nowego dla was nie miałem!- rzucił nerwowo batarianin cofając się kilka kroków.
- Jasne, że nie miałeś. Skąd mogłeś wiedzieć biedaku? No ale nasze pieniądze dalej ciągnąłeś. Cade, Franco i Viktor spojrzeli po sobie, lecz milczeli. Wiedzieli, że w tej rozmowie mieli przede wszystkim robić wrażenie, nie mówić.
- Wiemy, że Farn kontaktował się z tobą w sprawie prowiantu i leków- ciągnął Parado- To jak, powiesz nam coś, czy kapral ma wyciągnąć akumulator?
- C-co?- zająknął się przesłuchiwany.
Porucznik skinął, a Karajev schylił się po niedużą, lecz ciężką skrzynkę, z której wyciągnął akumulator elektryczny.
- Hej, nie możecie...- zaczął Cade. Viktor zerwał się nagle i chwycił go za ramię.
- Siedź cicho!- warknął półszeptem- To tylko na postrach.
-A co jak nie zmięknie?- odszepnął nerwowo Opemann.
- Zmięknie. Spójrz na niego.
Batarianin, choć nie miał pewności, co żołnierze zanmierzali uczynić z akumulatorem, wyraźnie się przestraszył. Być może właśnie ta niepewność napawała go lękiem.
- Dobrze! Powiem! Faktycznie Farn kontaktował się ze mną...
- Karajev, nasze oko w górze mówi, że widzą ruch od strony północnej- usłyszał kapral w słuchawce radia- Uważ...
Viktor nie dosłyszał końca zdania. Coś zakłóciło przekaz. Zdążył tylko mruknąć, niezadowolony. Potem rozpętało się piekło.
Potężny wybuch zatrząsnął całą okolicą. Strzały rozległy się dosłownie wszędzie. Wypadł z domu Bhrad'kula, Franco był tuż za nim. Kule uderzyły w piach, kapral Conti padł jak ścięty. Karajev zaraz dopadł do niego, zaciągając go z powrotem do domu.
- Medyk! Mamy rannego!- wrzasnął przez radio.
-Transport dostał! Powtarzam, transport dostał!- słyszał w słuchawce. To była drużyna trzecia- Czterech KIA!
- Luiz! Obiecałeś mi ochronę!- załkał przeszywająco Bhard'kul.
- Pamiętam! Idziesz z nami!- krzyknął Parado.
- Ale... żona! Dzieci!
- Kurw... Opemann, jak wygląda ulica?
- Lokalsi się pochowali, ale widzę ruch od zachodu- rzekł rzeczowo Cade, obserwując przez okno sytuację- To bojownicy Farna.
- Z rannym nie damy rad...- urwał.
Franco przestał oddychać. Viktor sprawdził mu puls na tętnicy szyjnej.
- Nieważne- mruknął ponuro.
Podjął swój rkm i wyjrzał przez drzwi. Druga drużyna po pierwszym szoku zajęła stanowiska strzeleckie i dawała odpór nacierającym bataranom. Karajev dojrzał, jak jeden z nich wychylał się, jakby chciał pobiec na flankę. Rkm ożył, wypluwając z siebie pociski. Batarianin zaraz schował się z powrotem.
- Poruczniku!- zawołał Viktor- Weźmie pan klienta i jego rodzinę, my pana osłaniamy. Hej, Zhang, choć no tu! Pomóż porucznikowi!
- Tak jest!- zakrzyknął szeregowy Zhang, cały w kurzu, lecz jak zawsze, karny.
- Cade!- rzucił Karajev, opierając karabin o framugę okna.
- Wiem...- rzucił, uśmiechając się, Opemann.
Ich broń splunęła ogniem, karabinek szturmowy i rkm w parze. Parado klął pod nosem non stop, lecz z pomocą Zhanga udało mu
się opanować rodzinę batarian. Kapral Karajev zaraz poznał, że oficer z sekcji S rzadko widział walkę z bliska.
Ogień zaporowy dał efekt, batariańscy terroryści nie mieli okazji wychylić się. Karajev widział, jak członkowie drugiej drużyny osłaniają Parado i jego "cenną przesyłkę". Nagle któryś z szeregowych odleciał do tyłu. Szaroczerwona smuga bryzgnęłą na ścianę, jego czaszka pękła jak rozbita waza. Cade zaklął. Viktor milczał.
Opróżnił magazynek, zaraz schował się, by wymienić go na nowy. Kątem oka widział, jak połowa pozostałej przy życiu drużyny wyprowadza porucznika Parado, osłaniani przez pozostałych, którzy utrzymywali pozycję. Wyjrzał nieco dalej, by się rozeznać.
Wtedy ujrzał jak z jednego z domów wychyla się dzieciak. Mógł mieć z trzynaście lat na oko. Karajev obserwował, dłonie jego bez potrzeby kontroli wzroku wymieniły magazynek. W dłoniach chłopaka ujrzał nagle pistolet maszynowy, wymierzony w jednego z jego towarzyszy broni. Żołnierz nie widział go, chłopak był poza jego polem widzenia. Dzieciak się wahał. Viktor nie.
Krótka seria.
Zagrożenie zneutralizowane.
Odetchnął głębiej, kierując lufę w kierunku nacierających batarian. Trafił jednego z nich w pierś, drugiego, szczęśliwie, w głowę. Wtedy zauważył kolejnego, z wyrzutnią rakiet. Błyskawicznie skierował lufę w jego stronę.
Nie zdążył.
Huk. Błysnęło mu przed oczami.
Ból.
Ciemność.

***
Obudził się.
Wzrok z początku miał mętny, nie mógł dostrzec szczegółów. Dopiero po chwili zorientował się gdzie jest. Ostre światło lamp illuminowało wnętrze jaskini.
Był przywiązany do krzesła, nagi. Szarpnął lekko więzami, lecz plastikowe więzy wbiły się tylko mocniej w skórę, zaprzestał więc oporu. Rozejrzał się.
Pomieszczenie nie było wielkie, jakieś pięć na pięć metrów. Pod ścianami stały skrzynie, kilka kanistrów, lampy. Przed nim stał statyw, lecz nic nie było na nim umieszczone. Obok Viktora, na identycznym krześle, w takich samych więzach był kapral Opemann.
- Kurwa...- wydyszał ciężko Karajev- Cade, słyszysz mnie?
- Uch.... Ale mnie łeb!- stęknął Opemann- Gdzie jesteśmy?
- W ciemnej dupie!- usłyszeli- Wpadliście, świnie w niezłe gówno.
Poznali go od razu. Farn Ghankoman stał przed nimi, otoczony swoimi bojownikami.
- Ironiczne, prawda?- zaśmiał się batarianin- Szukacie mnie od tak dawna, a teraz pewnie oddalibyście wiele by mnie tu z wami nie było!
- Ten to dopiero tucznik szefie!- zawołał batarianin zza jego pleców. Inni rozproszyli się po pomieszczeniu, zaglądając do skrzyń.
- Wyrośnięty, owszem- przytaknął Farn, patrząc na Karajeva- Oby wytrzymał z nami dłużej niż poprzedni. Widzisz, przygotowałem dla was dwóch kilka atrakcji....
Uderzył Karajeva na odlew, ktoś poprawił pięścią. Coś o fakturze metalowej rurki uderzyło go w ramię, potem w piszczel. Zagryzł zęby, tłumiąc krzyk. Kątem oka złowił, jak Cade również jest okładany bez litości. Nie pytali o nic. Lali ich, póki nie nie zemdleli.

Karajev obudził się cały obolały. Spuchnięty oczodół ograniczał mu pole widzenia, paliły rozcięte wargi. Niemal czuł jak rosną mu sińce.
- Obudzili się- zawołał ktoś.
- Dobrze. Pora na rundę drugą- mruknął Farn, jakby na nich już czekał- Podłączyłeś klemy pod akumulator Vos?
- Mhm. Przysmażyć ich teraz czy po pytaniu?
- Wiesz co?- wyszczerzył się przywódca bojowników, a patrzył nie na swego rozmówcę, lecz na jeńców- Pytanie nam nie ucieknie.
Gwałtowne szarpnięcie, maksymalny skurcz wszystkich mięśni. Karajev chciał krzycześ, lecz przepływający przez jego ciało prąd sprawił, że szczęki miał mocno zaciśnięte. Każda sekunda, jej fraktal wydawał mu się wiekiem.
Wreszcie zdjęto z niego klemy. Opadł bez sił. Zza spuszczonych powiek nie widział, jak podłączają w drugiej kolejności Cade'a. Słyszał tylko jego ból.
- Hej! Nie mdlej!- klepnięcie w twarz- Mam dla was zagadkę.
Karajevowi zdawało się, że nie stracił przytomności, lecz wtedy się zorientował, że Opemann nie jest podłączony do prądu.
- Słuchać mnie skurwysyny! Słyszycie? Dobrze. Był w wiosce kapuś, pies na ludzkiej smyczy, niegodny nazywania batarianinem.
Uderzenie, zapewne dla formalności.
- Gdzie go zabrali? Ten kto mi powie, zachowa życie. Drugi zarobi kulkę.
Milczeli. Obaj.
- Hmmm.... Pewnie musicie to przemyśleć. Vos, podłącz ich jeszcze raz.

***
Jak długo już tu byli? Nie umiał rzec. Dni przelewały się jeden w drugim, jak jasne, ostre obrazy pośród chwilowych przebłysków świadomości.
Cade trzymał się dobrze. Twarz miał zaciętą, prawie było można ujrzeć na niej uśmiech. Nie krzyczał. VIktor też się nie łamał. Nie chciał zawieść brata.

Wbili mu gwóźdź w udo. Potem zarzucili im szmaty na twarz i lali wodę. Karajev dusił się i charczał, to było jak tonięcie.
Chwila przerwy. Potem kolejne lanie.
- Proszę! Już nie!- zajęczał, gdy zdjęli mu szmatę z głowy.
- Gdzie jest zdrajca?!- ktoś wykrzyczał mu w twarz.
- Już nie...- wyszeptał tylko kapral.
Kolejny strumień wody.

***
Dziś wyrwali im po dwa zęby. Ani Cade a ni Viktor nie trzymało już więcej pozorów. Błagali. Wrzeszczeli z bólu. Płakali. Łzy stały się ich codziennym towarzyszem.
- GDZIE JEST KAPUŚ?!!!
- Proszę, nieeeee...- łkał Viktor- Już nie mogę...
- DAWAJ PALNIK VOS- ryknął Farn, wściekły do granic- I skontaktuj się z naszymi przyjaciółmi w Illium.

***
Farn siedział na krześle, przodem do oparcia. Kręcił głową z rezygnacją.
- Próbowałem. Naprawdę się starałem- rzucił- Nikt by tyle nie wytrzymał bez mówienia. Wiecie co to znaczy?
Nie odpowiedzieli. Dyszeli ciężko, cali zakrwawieni, ze spuchniętymi twarzami, ciałami pełnymi świeżych ran.
- To znaczy, że gówno wiecie- rzucił, nie zważając na brak odzewu- Mówiliście prawdę, że nic nie wiecie. Niepojęte.
Farn wstał. Odpalił papierosa, zaciągnął się jego dymem.
- Dalsza konkluzja jest prosta. Nie jesteście mi już potrzebni- rzekł i skinął na jednego ze swych batarian- Było zabawnie. Naprawdę, świetnie się bawiłem. Po czymś takim jesteśmy związani emocjonalnie, wiecie? To okropne. Czuję się zbrukany na samą myśl takiej więzi z człowiekiem. Miałem przecież was wyrzucić z naszej ziemi, z domów, które postawiliście na prochach naszych braci, nie zaś bratać się z mordercami kobiet i dzieci.
Dźwięk strumienia na kamienną posadzkę. Karajev uchylił spuchłą powiekę. Oblewali Cade'a jakimś płynem z kanistra.
- Bracie...- rzucił słabo Opemann.
- Jednak taką więź nie da rady zignorować- kontynuował Farn- Nie mogę po prostu dać wam po kulce w łeb.
Zapach.
Benzyna.
- Powiedz mojej żonie...- jęknął Cade.
- To trzeba zakończyć odpowiednio.
Farn niedbałym ruchem ręki rzucił papierosem w Cade'a. Buchnął płomień, jasność i ciepło ogarnęła pomieszczenie.
- NIEEEEEE- wrzasnął Karajev- CAAAADEEE
Cade też wrzeszczał, nieludzko, okropnie, rzucał się i jęczał. Farn patrzył tylko, lecz nie na płonącego kaprala. Chciał widzieć reakcję Karajeva. Napawał się każdą drobną emocją.
Karajev płakał.

***
- Żyjesz jeszcze.
Żył? Karajev nie był pewien. Zdaje się, że minął dzień. Nie był pewien, lecz widział, że ciało Cade'a zdążyło wystygnąć już. Smród, duchota spalenizny wciąż jednak wwiercała mu się w nozdrza.
- Czujesz, że umierasz, człowieku?- zapytał go Farn.
Milczenie.
- Hmmm...- mruknął batarianin- Chciałem, byś przetrawił to wszystko. No i nie chciałem się powtarzać. Chyba mam pomysł.
Błysnął nóż. Karajev spojrzał mu w oczy obojętnie.
- Utnę ci kutasa i wepchnę w gardło!
Strzały. Odległe okrzyki. Farn zerwał się. Zdenerwowanie zawitało na jego twarzy.
Światła. Latarki? Powoli tracił przytomność.
- Na ziemię! Gleba kurwa!
Coś brzdęknęło o ziemię. Sylwetki otoczyły go. Farn klęczał na ziemi, ręce miał na karku. Ktoś go skuwał. Przekleństwa.
- Skurwysyn... spalił żywcem! Poruczniku, rozwalmy skurwiela na miejscu!
- Nie strzelać! Potrzebujemy go żywego...
Ciemność...

***
Słońce. Ciepło.
Lekki wiatr poruszał firanką szpitala wojskowego w Pearl Harbor. Major Radjani, siedział przy jego łóżku, z teczką na kolanach. Karajev spoglądał w okno. Podziwiał fale Pacyfiku.
- Nieźle was poskładali kapralu- powiedział oficer, nie śpiesząc się z wieściami.
Ano nieźle- pomyślał Viktor, czując pod językiem wstawione implanty zębów. Gdyby nie wiedział, które mu wyrwano, nie wiedziałby, które są sztuczne, a które naturalne.
- Chcieliśmy zaczekać do waszego wyjścia, ale potem dowództwo uznało, że na pogrzeb sierżanta Opemanna powiniście przybyć już powiadomieni.
- Sierżanta?- spytał od niechcenia Karajev.
- Pośmiertnie awansowanego i odznaczonego- wyjaśnił oficer poprawiając turban. Był sikhem.
- Lekarze powiedzieli, że wypuszczą mnie do czasu pogrzebu- mruknął tylko Viktor.
- Was też awansowano. Gratuluję, sierżancie Karajev.
Milczenie.
- Z awansem wiąże się też przeniesienie- kontynuował oficer, nie doczekując się reakcji.
- Co z moim oddziałem?- rzekł spokojnie świeżo awansowany sierżant.
- Druga drużyna jaką znasz już nie istnieje- wyjaśnił Radjani- Straciliście ponad połowę stanu osobowego, dwóch kolejnych jest niezdatnych do służby. Kapral Zhang też został przeniesiony.
- Hmmm. Rozumiem. Jaki jest mój nowy przydział?
- Spokojnie sierżancie- uśmiechnął się lekko major- Wyzdrowiejcie najpierw. Wszystkiego się dowiecie...

Standardowy generator tarcz, omni-klucz "Primo"
20 tysięcy kredytów.

Ulubiony kolor- biały, stąd barwa pancerza. Gra na gitarze akustycznej, lecz nie jakoś wybitnie. Na emeryturze zajmie się akwarystyką, być może zostanie instruktorem nurkowania.
ObrazekObrazek
Muza
Mood
Wyświetl wiadomość pozafabularną
Hawk
Awatar użytkownika
Administrator
Posty: 2743
Rejestracja: 14 kwie 2012, o 22:37
Miano: Jeanette Hawkins
Wiek: 35
Klasa: Żołnierz
Rasa: Człowiek
Zawód: Kapitan pirackiej łajby
Lokalizacja: Wraith
Status: Widmo-renegat, poszukiwana przez Cerberusa.
Kredyty: 107.987
Medals:

Re: Viktor Karajev

25 maja 2021, o 11:23

Witamy na pokładzie!
Miło nam poinformować, że akta twojej postaci zostały zaakceptowane. By rozpocząć grę na Cytadeli, pozostały ci trzy kroki! Pierwszym jest wklejenie swojej finalnej karty do bazy danych. Ten temat pozostanie zamknięty jako oryginał, kopia w bazie jest do twojego użytku. Następnie załóż kartę statystyk oraz zgłoś się po grafiki. W razie jakichkolwiek pytań lub wątpliwości, służymy pomocą poprzez PW lub discord. Powodzenia!
THEME⌎ ARMOR⌎ VOICE⌎ NPC⌎
ObrazekObrazek
+10%⌎ do bycia twoją starą+20%⌎ do bycia starą twojej starej+30%⌎ do bycia starym starej twojej starej

Wróć do „Podania zaakceptowane”