Miano: Jeanette "Hawk" Hawkins
Wiek: 27 lat, urodzona 17.04.2159r.
Rasa: Człowiek.
Specjalizacja: Żołnierz
Przynależność: Społeczność galaktyczna
Zawód: Pirat, najemnik.
Aparycja: Hawkins na krótko po jej "przygodzie" z Cerberusem oraz ucieczce przed organami prawa rozpoczęła diametralną przemianę swojego wyglądu. Przedtem nie zdawała się nawet wiedzieć o własnych walorach - nosiła mundur, krótko przystrzyżone włosy i raczej chłodnym okiem patrzyła na mężczyzn. Po tym jakby zaczęła dostrzegać, ile rzeczy można zyskać wykorzystując słabości innych, polegające na dobrym wyglądzie. Włosy zapuściła i przefarbowała na kolor ostrej czerwieni, a sama zaczęła ubierać coś poza mundurami przymierza, których już i tak nie miała prawa zakładać. Wcześniej jakby niewidoczna, szczupła i zgrabna sylwetka nagle stała się rzucająca w oczy, ale jej twarz raczej nie uległa zmianie. W zasadzie głównie po niej widać, że pozostała twardą kobietą. Może przez mocne rysy, drapieżne, zielone oczy, a może bliznę, która przecina jej twarz od około 3cm pod lewym okiem aż nad brew. Widać to od razu, choć sama blizna jest ledwo zauważalna.
Osobowość: Hawk to, jak już było wspomniane wyżej, silna kobieta, choć nie była taką wcześniej, jak wiele ‘wielkich bohaterów Galaktyki!’. Wręcz przeciwnie. W młodości była bardzo głupia, naiwna i egoistyczna. Dopiero na polu walki zdała sobie sprawę, że nie poradzi sobie sama. Niestety, a może stety, i te wszystkie cechy uległy gwałtownej zmianie. Kobiecy charakter, miast pozostać obojętnym, został ukształtowany w ten sposób, że starej Jean wręcz nie da się poznać w jej nowym ciele. Przedtem do wszystkich sytuacji podchodziła z dystansem, chłodnie analizując możliwy przebieg wydarzeń - teraz stała się bardziej impulsywna, myśląca nie jako dowódca, a typowe mięso armatnie. Nie zmienia to jednak faktu, że swoją załogę kocha ponad wszystko inne i nadal potrafi podejmować racjonalne decyzje. O ile wcześniej raczej stroniła od wygłupiania się i z wściekłością patrzyła na to, jak członkowie jej załogi spraszają striptizerki, tak teraz sama zaczęła je zamawiać. Często ryzykuje i uwielbia zastrzyki adrenaliny, które sama sobie funduje. Stała się też bardziej egoistyczna i obojętna na ludzkie cierpienie, przez co przypomina kompletną odwrotność siebie samej sprzed roku. Pewna siebie często wydaje się przeceniać własne możliwości, ale w większości przypadków jej ocena wydaje się jednak trafna - albo zupełnie przypadkiem udaje jej się ocalić własny tyłek z kłopotów. Ważne w jej charakterze jest to, że choć początkowo nie chciała takiego życia, jakie "dostała", jako pirat i osoba wyjęta spod prawa, teraz wydaje się lubić ten stan rzeczy. Usprawiedliwia każdy swój czyn faktem, że zależy jej na zniszczeniu Cerberusa i powrocie na stare stanowisko, co przysłuży się galaktyce. Tak naprawdę jednak nawet gdyby odzyskała status Widma, to pewnie nie wróciłaby na "stare śmieci".
Historia: Każda istota ma swój początek, choćby nie była tego świadoma. Jakoś szczęście sprawiło, że rodzimy się, żyjemy i umieramy. Jak to się zaczęło? Cóż, nie jest to przesłodka bajeczka o szczęśliwym życiu państwa Hawkins, nie jest też to historia o osieroconej dziewczynce wychowanej przez pijaków i chuliganów. No, przynajmniej po części, bo obydwie te historie coś wspólnego z Jean mają.
Jak to się zaczęło – ponowić należy pytanie. Otóż panna Hawkins przyszła na świat dnia 17 kwietnia 2159 roku w Michigan, w Stanach Zjednoczonych, na Ziemi. Jak wiadomo – była wychowywana w bliskim kontakcie z maszynami, bo takie to były czasy. Ziemia równocześnie kwitła, jak i umierała. Część świata trzymała wysoki poziom, inne popadały w okropny stan, zamieniając się w slumsy ogarnięte nieznanymi dotąd zarazami. Jean miała to szczęście, że urodziła się w jednym z miast obrazujących ten pierwszy przykład, choć nie na długo. Jej rodzice nie byli w ogóle powiązani z wojskami Przymierza Układów – obydwoje pochłonięci byli nauką na temat przekaźników masy i piezo, czyli pierwiastka zero. Mieli jednak czas dla córki – nie było go za wiele, ale zawsze lepsze to, niż nic. W związku ze swoją posadą często musieli wybywać w różne delegacje czy ekspedycje, więc dziewczyna przyzwyczaiła się do widoku obcych w domu. Ciotka, dziadkowie czy różne opiekunki. W Michigan przeżyła 7 lat. Nadszedł czas na przeprowadzkę.
W jej rodzinnym mieście coraz więcej osób zamieniało się we wraki. Jeśli nie miałeś pieniędzy, lądowałeś na bruku i przenosiłeś się do tych części miasta, które nazywane były slumsami. W taką paranoję popadła większa część jej rodziny. Reszta albo przeprowadziła się w poszukiwaniu nowego życia, albo została zamordowana przez chcących posmakować chleba biednych. Co jej rodzice mieli zrobić? Musieli przeprowadzić się do ośrodka badawczego w Singapurze, więc wzięli ją ze sobą. Tak dziewczynka musiała nauczyć się dorosłości mimo swojego młodego wieku.
Co było dalej? To już jest dość oczywiste. Badania nad pierwiastkiem zero są mocno ryzykowne, tak, więc nie było wielkim zdziwieniem fakt, że jej rodzice zginęli przez napromieniowanie. Jean miała wtedy około… 12 lat? Sama tego nie pamięta. Za dużo ma wspomnień z późniejszego okresu. Wysłano ją do sierocińca w Michigan, które już w 1/3 przeistoczyło się w jeden, wielki slums. Wiadomo, jak to bywa z takimi dziećmi – nie dają sobie w kaszę dmuchnąć. Przeżyła tam może rok i już chciała uciec. Biec przed siebie, byle gdzie, bo to nie jest ważne, kiedy ma się wyobraźnię dziecka, która podpowiada, że tam będzie lepiej. Że jakoś sobie poradzi. Niestety nie zdążyła – na sierociniec napadnięto. Grupa chuliganów bez domu, coś normalnego w tej dzielnicy. W taki sposób znowu została sama, by później przeniesiono ją do kolejnego sierocińca. W tym było już lepiej. W końcu była córką naukowców – co prawda takich, o jakich świat szybko zapomniał, ale byli to wysocy rangą mieszkańcy USA. Dziewczyna pobyła w nim dłużej, jednak wkrótce nie wytrzymała i uciekła. Zamieszkała w jednym ze slumsów – na ulicy, bez żadnej gwarancji bezpieczeństwa. Pośród gangów, codziennych walk o terytorium i jedzenie, żyła niczym w dżungli, nie wiedząc, czy dożyje jutra. I znowu, po ponad roku, przyszło jej zmienić otoczenie. Trafiła w ręce handlarza niewolników z Omegi. Oczywiście nie przedstawił się wprost. Powiedział, że szuka młodych, chętnych do pracy i zarobienia masy pieniędzy ludzi. Zaciągnęła się na statek, który, jak się okazało, był tylko pułapką. Wylądowała na Omedze.
Na Omedze kupił ją niejaki Harriot. Pracowała w sklepie i pomagała mu w codziennych czynnościach. Był wtedy młody, dopiero otwierał działalność. Sama Jean miała już 18 lat. Ale nie chciała tak żyć, a jej ‘właściciel’ był niezwykle czuły. Pozwolił jej uciec. Ukryła się na jednym ze statków towarowych i oczekiwała świtu, czyli godziny odlotu. Jakimś sposobem trafiła na Horyzont – do ludzkiej kolonii. Nikt się nią nie przejmował, bo ta planeta witała już wielu renegatów Galaktyki. Ale znowu nie pobyła na nim długo – pomagała różnym osobom, miała potencjał i doświadczenie bojowe na miarę chuliganów z Michigan – rekrutowano ją do centrum szkoleniowego Przymierza. Tak, w niecałe dziesięć lat, dobiła do stopnia Komandora. Przebrnęła przez szkolenie i potem wysyłano ją na coraz trudniejsze misje.
Jej talent został dostrzeżony dopiero trzy miesiące temu – została uroczyście mianowana Widmem Rady. Po wykonaniu wielu misji dla Cytadeli i misji próbnej u boku innego Widma. Nie zrzekła się jednak z Przymierza, które zrobiło z niej prawdziwego człowieka, i dalej w nim służy. Jest żołnierzem o większych możliwościach i większej ilości misji obowiązkowych i nic poza tym.
W trakcie swoich przygód odbyła szkolenie w ośrodku Przymierza "Neyo", gdzie uzyskała stopień N5. Dzięki swoim zasługom, po otrzymaniu już stopnia Widma, jej ranga podniosła się do liczby N6.
Wszystko jednak zmieniło się, gdy pewnego dnia otrzymała wiadomość z żądaniem okupu za siostrę członka swojej załogi, pod postacią informacji, jakie posiadał jej statek - SSV Neptun - oraz kredytów. Po przybyciu na miejsce w celu odbicia kobiety okazało się, że wpadli w pułapkę zastawioną nie przez Błękitne Słońca, a Cerberusa. Po powrocie na Cytadelę Hawkins została oskarżona o współpracę z organizacją Człowieka Iluzji, oczywiście niesłusznie, co nie zmienia faktu, że miała stanąć przed sądem wojskowym, utraciła status Widma i trafiła za kratki na czas zbierania dowodów, które, niestety, Cerberus zorganizował naprawdę dobrze. Udało jej się uciec dzięki pomocy radnej Iris Fel, która chyba jako jedyna uwierzyła w jej wersję wydarzeń, która była zresztą prawdziwa. Od tamtej pory Jean diametralnie się zmieniła - jako widmo-renegat musiała żyć poza prawem, jako swój jedyny cel wyznaczając zniszczenie organizacji, która tak zmieniła jej życie na niekorzyść, choć przez ten cały czas staje się on staczać na boczny tor, co nie zmienia faktu, iż kobieta usprawiedliwia nim fakt bycia piratem i robienia wszystkiego, czego nie powinna.
Ekwipunek: Karabin szturmowy M-8 Mściciel, M-23 Katana.
Środek transportu: Po odzyskaniu Neptuna i ucieczce z Cytadeli Hawk musiała pozbyć się tego statku i znaleźć nowy, żeby zmniejszyć szansę znalezienia jej. Jego aktualny następca korzysta ze starej technologii zapewniającej mu zwrotność i szybkość, a dodatkowe usprawnienia nadały mu niesamowitej siły bojowej, czyniąc idealnym wręcz statkiem dla piratów.
Dodatkowe informacje:
-
