No proszę, czarny okazał się być nieco bardziej rozmowny niż tamta dziewczyna. Mimo wszystko, wydawał się być również zdecydowanie bardziej pewny siebie, a takiego będzie trudniej w jakimkolwiek, choćby najmniejszym stopniu kontrolować.
Zignorowała jego uwagę o jej własnej osobowości. Bardziej zaciekawił ją fakt, iż zdawał się znać towarzyszącą jej osobę, jak i ogólnie mieć nieco większe pojęcie o tym, co w ogóle się tutaj dzieje. Najpewniej jej się to nie przyda, ale uzupełnienie wiedzy w późniejszym czasie nie byłoby takim złym pomysłem.
- Prawdopodobnie zlikwidowałabym ciebie gdyby nie to cacko, które masz w dłoniach - odrzuciła beztrosko, zerkając tylko na dziewczynę, która okazała się nieco bardziej przydatna niż wcześniej i udało jej się otworzyć te drzwi. Nic to jednak - im więcej ich było, tym większa szansa, że ktoś strzeli jej w plecy zanim ona zdąży to zrobić z resztą. Nie podobała jej się ta sytuacja. Dziewczyna stawała się balastem jako, że była nieuzbrojona, więc jej ciche załatwienie było lepsze niż porywanie się na czarnoskórego ze strzelbą.
Odwróciwszy głowę z powrotem w kierunku mężczyzny, od razu wychwyciła te "znaki", wyraźnie wskazujące na jego sugestie odnośnie następnych kroków.
- Racja - odrzuciła tylko, uśmiechając się drwiąca w reakcji na jego chrząknięcie. Niemal natychmiast jej ręka, dzierżąca Tłumiciela, powędrowała do tyłu, w stronę, po której znajdowała się platynowłosa - jednocześnie jej wzrok pozostawał skupiony na oczach mężczyzny, co, zważywszy na szybkość ruchów kobiety, nie trwało aż tak długo. Dopiero w ostatniej chwili Hawkins odwróciła wzrok, upewniwszy się, że celuje w środek czaszki jej niedoszłej kompanki, a następnie nacisnęła spust.
- Och, z pewnością. - Mężczyzna uśmiechnął się półgębkiem. Jego twarz rozjaśniało takie samo rozbawienie, z jakim patrzy się na młodszą, przemądrzałą siostrzyczkę. - Śmiem twierdzić, że jednak tego nie zrobisz, a skoro tak, to możesz sobie darować podobne podchody. Ciesz się tą swoją zabawką... - Ruchem głowy wskazał Tłumiciela, szukając stosownego słowa. - ...bo jestem przekonany, że to i tak jedno z lepszych znalezisk. Merle ceni sobie prymitywniejsze sposoby sprawdzania się wzajemnie, wątpię więc, by uzbroił każdego.
Samo to, że dziewczynka zdążyła zareagować, było zaskoczeniem. To, że miała na tyle wyrobiony refleks, by uniknąć strzału, że była tak czujną i tak gotową do działania, skłaniało niemal do zbierania szczęki z podłogi. Dziecko - bo jak inaczej nazwać niestabilną emocjonalnie, szesnastoletnią młodą kobietkę? - okazywało się być zdolniejsze, niż można by przypuszczać a to, że impuls mający zapewne przegrzać Tłumiciela nie trafił, należało zrzucić nie na brak talentu, a zwykłą niemożność dokładnej kalibracji wyładowania.
- Ani kroku dalej. - Głos był cichy, ale przez wzgląd na wymierzoną w Hawk kuszę, trudno było jej przejść nad słowami do porządku dziennego. Aż do tej chwili musiała być świadoma, że podobna sytuacja miała miejsce, może więc trudno było mówić o rzeczywistym zaskoczeniu... Chociaż jak inaczej to nazwać? Była czujna, była cicha i szybka, a mimo to ledwie wyłoniła się zza osłony, jaką dawała najbliższa szafka, stała się celem - choćby i tymczasowym. Podobnie było z Adezą - pomimo dzierżonej w dłoniach strzelby znajdował się w sytuacji równie nieciekawej, co jego towarzyszka. Wszystko przez to, że znajdująca się we wprawnych rękach Szaleńca omni-kusza przesuwała się od Hawk do Xhodara, od Xhodara do Hawk. Pozornie leniwe ruchy nie powinny żadnego z nich zwieść - mierzący do nich mężczyzna charakteryzował się tą gracją, która pociągała za sobą także zadziwiający, niemal zwierzęcy refleks myśliwego.
