Miano: Samael Swift [AKNOLOGIA]
Wiek: 29.12.2175 / 21lat
Rasa: Człowiek.
Płeć: Mężczyzna
Specjalizacja: Szpieg.
Przynależność: Społeczność Galaktyczna.
Zawód: Najemnik.
Aparycja:
Codzienność:
Całe jego ciało pokryte jest pancerzem, który idealnie do niego przylega. Jednym z dwóch otwartym miejscem jest twarz, aby mógł oddychać. Z wyglądu przypomina on strój żołnierza specjalnego Stanów Zjednoczonych, jednak w rezultacie jest tak samo wytrzymał jak każdy inny pancerz w aktualnym wieku. Na twarzy ma niewielką maskę dla ochrony z otworami dla wylotu powietrza i widoczności. Na biodrach ma trzy pasy z amunicją, czwarty zaś jest przełożony przez ramię. Wszystkie jednak przylegają mocno do pancerza, przez co nie przeszkadzają w poruszaniu się. Nosi czarne buty wojskowe. Pod maską ma bujne białe włosy. Oprócz twarzy, ręce są drugim miejscem, w którym pancerz wyjątkowo nie występuje, zamiast niego ma tam czarne rękawice bez palców z czaszka pośrodku każdej.
Uroczystości:
Zwykle Samael ma na sobie czerwony płaszcz z kołnierzem, pod nim czarną rozpiętą koszulę. Czerwone spodnie z czarnym paskiem i złotym znakiem lwa na środku paska. Rękawy od jego koszuli są dość długie, więc najczęściej są podwinięte Włosy ma całe białe, a jego skóra jego dość jasna, dla niektórych mogłoby się wydawać, ze jest blady i chory. Jednak to nie prawda. Na rękach nosi czarne rękawice bez palców. Ma około jednego metra i osiemdziesięciu pięciu centymetrów wzrostu.
Osobowość:
Samael lubi pracować w grupie. Czuje wtedy, że żyje i jest komuś potrzebny. Uwielbia czytać książki oraz oglądać filmy z lat swych przodków. Nie zbyt interesuje go czytanie elektronicznych powieści. W zupełności woli papierowe, które odziedziczył po swym dziadku, który jako ostatni z jego rodziny został na rodowitej planecie. Zazwyczaj podporządkowuje się innym i przytakuje na ich plany, nawet gdy wie, że są zupełną porażką. Brak mu pewności siebie, aby wyrazić swe zdanie na jakiś ważniejszy temat. Często jednak, sprzeciwia się nie mówiąc nic nikomu. Po prostu znika i robi coś po swojemu, bądź nie trzyma się wytyczonego planu, gdy wie, że zakończy się on porażką. W towarzystwie jest strasznie rozrywkowy i nie przejmuje się większością rzeczy. Zazwyczaj udaje komika, aby zachować pokój w ekipie pomiędzy jej członkami. Będąc samemu jest zupełnie innym człowiekiem. Rozmyśla wtedy nad różnymi sprawami oraz układa sobie plan działania na następną misję. Gdy nie wykona misji zamyka się w pokoju i ze złości wyładowuje się na worku treningowym. Jeśli chodzi o jego towarzyszy, liczy się z ich zdaniem oraz bierze bardzo mocno pod uwagę ich pomysły. Na jego statku, każdy jest sobie równy, nieważne jaką ma rangę. Stara się pomagać innym, starając się nie dopuścić, aby kogokolwiek spotkała podobne sytuacja do tej, jaką przeżył on sam. Jego ulubionym napojem jest czerwone wino, rocznik siedemdziesiąty dziewiąty. Bardzo poważnie podchodzi do pamiątek rodzinnych i gdy ktoś je uszkodzi, wtedy nie liczy się z żadnymi granicami. Ma szacunek do ludzi starszych, dzieci oraz kobiet. Strasznie ceni sobie swoją jedyną pamiątkę po swym ojcu, który został zamordowany podczas napaści na ich rodzinny dom. Jak każdy mężczyzna ma słabość do pięknych kobiet i gdy tylko jakąś widzi stara się o jej względy.
Historia:
Początek Swift urodził się w bogatej rodzinie. Miał dwoje rodzeństwa, jedną młodszą siostrę i starszego brata. Na początku swego życia nie robił nic innego poza jedzeniem i spaniem, jak prawie każdy inny kilku miesięczny bobas. Czasem jednak już nawet jako dziecko siadał i patrzył jak jego brat gra w gry o zabijaniu, jednak nie był w tym dobry.
Kilka lat potem: Chłopak stał się starszy, miał sześć lat i już sam umiał zrobić wiele rzeczy. Jego tata był pod oficerem w organizacji Cerberusa. Gdy urodził mu się syn poprosił o stałe przydzielenie do grupy, która potajemnie likwidowała zamożnych wrogów organizacji. Samael uwielbiał latać z nim do siedziby , ponieważ wtedy widział wiele typów broni, o której nawet nie miał pojęcia, gdyż w grach takich nie ma. Już w tym wieku zaczynał interesować się wojnami i bronią. Lecz był to nadal mały chłopiec, więc często przebywał ze swoimi rówieśnikami.
Pół roku później: Młody Swift poznał historię planety o nazwie ''Ziemia'' i zainteresowały go jej dawne sztuki walki. Bardzo chciał się ich nauczyć. W tym celu poprosił tatę, aby poszukał mu nauczyciela. Ojciec był tak uradowany, że jego syn interesuje się tym, co on, że sam chciał go tego nauczyć, ale niestety praca mu w tym nie pozwalała. Zapisał go, więc do swego byłego mistrza, u którego sam uczył się jako dziecko. Chłopak był tym tak podekscytowany, że nie mógł się doczekać swego pierwszego spotkania z mistrzem.
Trening: Dzień pierwszy. Gdy tylko przylecieliśmy na ziemię wybiegłem ze statku i pognałem za tatą o mojego nowego mistrza. Po chwili wędrówki doszliśmy do wielkiego budynku, tak dużego, jakich w cytadeli nie ma. Wszedłem ostrożnie do środka. Była to wielka pusta sala. Po chwili podszedł do mnie jakiś stary mężczyzna z rasy ludzkiej i uśmiechnął się.
-Witaj, a więc to Ciebie mam uczyć? -Podał mi rękę na powitanie.
Niepewnie uścisnąłem jego dłoń i kiwnąłem głową potwierdzająco.
-Świetnie, mam nadzieję, że będzie nam się miło pracowało!
Potem oprowadził mnie po całej sali i zaprowadził na statek.
-Dzisiaj tylko zapoznanie, za tydzień pierwsza lekcja. -Pomachał mi na pożegnanie.
Trening: Dzień dwieście dwunasty. Od początku mego treningu minęło już kilka miesięcy. Aktualnie mam czarny pas karate. W szkole nazywają mnie Aknologia, czyli ten, który przynosi koniec. Dostałem taki pseudonim, ponieważ zawsze, gdy jest jakaś walka ja się wtrącam i obie strony leżą znokautowane, tym samym kończąc walkę. Moje techniki jeszcze ani razu mnie nie zawiodły. Jedynymi, do których jednak staram się nie wtrącać są siódmoklasiści, Ci wariaci podczas walk nie mają żadnego umiaru i biliby się nawet na śmierć i życie.
Trening: Dzień trzysta czterdziesty dziewiąty . Wygrałem mistrzostwa klasy juniorów rangi wyższej w starożytnych sztukach walki! Jestem taki podekscytowany, żałuję tylko, że mój trening już się skończył. Mam za to pamiątkę, katanę którą wygrałem podczas swych ostatnich zawodów. Szybko pobiegłem do mistrza i złożyłem mu podziękowania za te wszystkie lata spędzone razem ze mną na treningu. Po pożegnaniu mistrza poszedłem na statek ojca i wróciłem do domu. Gdy stałem przed wejściem usłyszałem krzyki i strzały. Przestraszyłem się, i otworzyłem dyskretnie drzwi wchodząc do środka i chowając się za pierwszą ścianą. Wtedy moim oczom ukazał się mój starszy brat leżący martwy. Zanim zdążyłem zrobić cokolwiek trzech mężczyzn zastrzeliło mą matkę. Nie opodal nich leżało jeszcze jedno ciało, nie widziałem twarzy, lecz po ciemnych włosach mogłem w zupełności stwierdzić, ze to mój ojciec, zaś po wielkiej plamie krwi pod jego ciałem byłem pewny...że nie żyje. Między mym ojcem, a napastnikami zapewne rozegrała się niewielka bitwa, ponieważ bandyci mieli rany na twarzach oraz oddychali przyspieszonym tempem. Najprawdopodobniej byli dość zmęczeni. Wtedy coś mną targnęło. Poczułem jakby pękła we mnie jakaś brama...brama, która sprawiała, ze byłem spokojny. Wściekły rozejrzałem się wkoło dyskretnie i złapałem za mą katanę, który leżał nieopodal mnie. Przełknąłem ślinę ze strachu i zrobiłem kilka szybkich kroków i zanim przeciwnik zdążył się odwrócić przewróciłem go na ziemię wytrącając go z równowagi. Gdy tylko upadł wbiłem mu broń w głowę najmocniej jak umiałem. Nie miałem czasu na zastanawianie się. Od razu po zabiciu go zabrałem mu broń i wskoczyłem za komodę. Rzuciłem pierwszą mniejszą rzeczą jaką miałem pod ręką w porcelanowy posążek stojący przy drzwiach wejściowych aby zmylić bandytów. Wtedy przeczołgałem się po cichu do pokoju obok i wyszedłem z domu oknem, na szczęście mieszkałem na najniższym piętrze i zeskoczenie z okna nie było lada wyzwaniem. Całkowicie zdesperowany nie wiedziałem co robić. Miałem ze sobą tylko jeden pistolet i wiedziałem, że nie mogę tu zostać, bo prędzej czy później znaleźliby mnie i zabili. Po chwili namysłu sprawdziłem czy nie żaden z nich nie wygląda przez okno lub nie kręcą się gdzieś wkoło i pobiegłem do centrum. Skąd starając się udawać opanowanego chodziłem bezwiednie po centrum Illium i szukałem jakiejś odpowiedzi na to, czemu to spotkało akurat mnie. Nagle zatrzymał mnie przełożony mego ojca i powiedział, że zabierze mnie do siebie abym mógł oswoić się z myślą, że nagle straciłem rodziców. Zgodziłem się na jego propozycję...i tak nie miałem większego wyboru, a wiedziałem, że jeśli tu zostanę to albo umrę z głodu albo mnie zabiją.
Kilka godzin potem: Noc. Siedziałem wraz z oficerem w jego domu i patrzyłem się w stół trzymając w ręce kubek z herbatą. Przez długi czas siedzieliśmy w ciszy, a ja rozmyślałem czy sens mego życia jeszcze wo gule istnieje.
-Może chciałbyś dołączyć do Cerberusa? -Spytał nagle oficer.
-S-Słucham? -Odpowiedziałem odrywając się od myśli. Ten zaśmiał się tylko cicho i spojrzał na mnie powtarzając swe prytanie.
-Pytałem czy nie zechciałbyś do nas dołączyć. Jesteś synem jednego z lepszych naszych żołnierzy i jestem pewny, że odziedziczyłeś do niego smykałkę do bycia strzelcem. -Spojrzałem na niego i znowu odleciałem w myśli, wiedziałem, że ojciec chciałby abym wraz z bratem odziedziczył po nim pracę.
-Nie...chciałbym, stworzyć własną załogę, jednak nie mam zamiaru przeszkadzać wam w pracy.
-Zgoda, sam zrobisz to, co uznasz za najlepsze. Do czasu aż nie staniesz na nogi możesz tu zostać.
-Dziękuję... -Odpowiedziałem uśmiechając się. Chociaż na chwilę mogłem odetchnąć z ulgą.
Nie czekając długo poszedłem do pokoju, w którym miałem się przespać i zamknąłem go na klucz. usiadłem na łóżku skulony i wtuliłem się w poduszkę płacząc. Balem się, że dopadną i mnie, że będą chcieli mnie znaleźć i zabić. Nie wiedziałem co mam robić...jedyne co mogłem..to siedzieć i opłakiwać swój marny los oraz zmarłą rodzinę.
Wiele lat później Od masakry w mym domu minęło już kilka ładnych lat. Mordercy uciekli i żyją gdzieś na wolności. Podczas zbierania rzeczy z mego rodzinnego domu w gabinecie ojca znalazłem jego snajperkę oraz amunicje do niej. Oprócz tego był tam także testament, który mówił: ,,W przypadku mej śmierci chciałbym, aby mój najstarszy syn odziedziczył po mnie fregatę o nazwie ''Tsubaki'', młodszy zaś dostanie mą najlepszą broń snajperską ''Karabin snajperski M-92 Modliszka'', żonie natomiast zostawiam majątek, który wynosi dokładnie piętnaście tysięcy klejnotów. W momencie śmierci, któregoś z członków mej rodziny przed przeczytaniem testamentu cały spadek otrzymuje ten członek rodziny...który przeżyje.'' Tym sposobem stałem się nowym kapitanem statku, a załogę zebrałem spośród swych najbardziej uzdolnionych przyjaciół. Do swych misji używam broni, która pozostała po mym ojcu. Rodzinne mieszkaniem oddałem w ręce przyjaciela mego ojca chcąc jak najbardziej odciąć się od przeszłości. Aktualnie posiadam jedno mieszkanie na Illium, lecz rzadko w nim bywam, najczęściej nocuję na statku lub w centrali organizacji. Zacząłem nowe życie i staram się nie rozpamiętywać przeszłości, obiecałem sobie jednak, że jeśli spotkam kiedyś tych, którzy zamordowali mi bliskich nie będę miał dla nich ani krzty litości...
Ekwipunek:
~ Karabin snajperski M-92 Modliszka
Środek transportu:
Tsubaki (Kwait Kameli) – Dość duża fregata o nie zbyt wymiarowym kształcie, nie można porównać jej do żądnej z figur geometrycznych. Przód ma podłużny, a na jego końcach są zamontowane dwa niewielkie lasery. Z tyłu statku w dół leci winda, która łączy kokpit z resztą statku. Cały dół razem z widną tworzy podłużny prostokąt, od którego w dół odchodzi jeszcze kilka mniejszych, w tym jest maszynownia, zbrojownia raz inne pomieszczenia przydatne podczas podróży. Na ostatnim, najniższym pietrze zamontowane są dwa działka maszynowe, które wystrzeliwują mnóstwo pocisków w bardzo szybkim tempie w stronę przeciwnika. Z tyłu całej maszyny jest kilka małych silników oraz jeden większy. Z reguły chodzi tylko ten większy, a mniejsze działają tylko w sytuacjach awaryjnych. Cały statek jest dość szybki i bez dodatkowych ulepszeń nie zadaje zbytnich obrażeń, które mogłyby zagrozić jednemu z silniejszych przeciwników, takich jak np. Pogromca. Jednak szybkością dorównuje, a czasem nawet przewyższa myśliwca z napędem T7 lub T8. Silnik wykonany jest z najnowszych projektów wersji Sefir IX. Sa’el odziedziczył go po swym ojcu, który został zabity z polecenia kogoś z góry i zostawił swemu synowi tylko ten statek oraz karabin snajperski.
Dodatkowe informacje:
~ Nigdy nie rozmawia o swojej przeszłości.
~ Zabija z zimną krwią.
~ Na klatce piersiowej ma długą bliznę, która ciągnie się na skos przez cały jego tors. Blizna ta jest ''pamiątką''po jednej z misji, w których jego informator nawalił i przypadkowo wprowadził Sa'ela i jego załogę prosto w pułapkę wroga.
~ Nie ma litości dla: gwałcicieli, znęcającymi się nad słabszymi, złodziei, itp.
~ Czarny pas karate.
