[Knarg]

Zachowanie vorchy było, co najmniej nie spodziewane. Wyjście na przeciw kroganinowi, który ma przemożną ochotę urwać Ci łeb wymaga albo sprytnego planu albo odwagi. W tym przypadku żadne nie wchodziło w rachubę. Dopiero pierwsze zdania dały Knargowi do zrozumienia, że została trzecia opcja. Desperacja.
Kredyty...
- No dobra konusy, to czego tak w zasadzie chcecie.
Vorche nie słynęły ze słowności ale należało wysłuchać ich propozycji.
- Mam nadzieję, że sprawa jest bardziej poważna niż sposób w jaki mnie tu zwabiliście.

[Mistrz Gry]

Knarg

- Toruk! Trzeba go zabić! - odezwał się Rashak i rzucił gdzieś w bok puszkę - Toruk się ukrywać gdzieś na Omega i trzeba go znaleźć. Kroganie twardzi i lubić zabijać. Kroganin zabić Toruk, a Rashak dać Kroganin kredyty.
Tak mniej więcej wyglądała rozmowa z tymi pokracznymi istotami.
- Kroganin się nie wściekać za puszka, ale strażnicy Zaświatów strzelać do Vorcha, jak ich tylko zobaczyć!

[Knarg]

Może i i mają rację z tym strzelaniem.
- Czy Wy mnie chcecie wrobić? Kto to jest, ten Toruk?
Sytuacja wydawała się dość prosta i bardzo kusząca tylko pytanie czy uczciwa.
Trzeba ich trochę przepytać może wygadają się z czymś czego nie mieli powiedzieć.

[Mistrz Gry]

Knarg

Vorche się oburzyły na słowa o wrabianiu w cokolwiek, szczerząc jeszcze bardziej swoje zęby.
- AGhhh... My w nic nie wrabiać! Toruk zabijać Vorcha, zabić wiele Vorcha! Dużo Vorcha, dać Rashak kredyty w nagroda za głowę Toruk. Każde Vorcha dać kredyty! Kroganin się zgodzić, a wtedy dostać kredyty!

[Knarg]

Zgodzić się i dostać kredyty...
- Dobra to dawać te kredyty. Zgadzam się. Tylko jak go poznam i gdzie go znajdę?
Trzeba zacząć zarabiać na razie nie spotkałem się z żadna porządna załoga szukającą kogoś na statek, a siedzenie bezczynnie nic nie przyniesie. Toruk specjalizujący się w zabijaniu vorchy nie powinien być wyzwaniem. Przynajmniej tak mniemam.

[Tyris]

- Ja pierdolę, tutaj jeszcze brakowało mojej osoby - Rzuciła sama do siebie. Ostatnio na Omedze była... rok temu? Może dłużej, ale nadal święcie twierdziła, że potrafi się po niej poruszać. Chociaż, kto nie potrafił? Chyba nie było osoby, której dupsko przynajmniej raz tu nie wylądowało.
Tyris skierowała swoje kroki od razu w stronę Zaświatów. Nie spieszyła się za bardzo, cały czas uważnie się rozglądała. Nie miała czasu na żadne bójki, czy innego rodzaju nieporozumienia. Miała dostarczyć Arii datapad i tyle. Kolejka przy wejściu do klubu była spora, jak zawsze. Na początku nawet rozważała, by w niej stanąć i po prostu poczekać, ale szybko zmieniła zdanie. Ominęła tłum i ruszyła do drzwi. Od razu zatrzymał ją jeden z bramkarzy, ale kiedy drobna kobieta popatrzyła na niego ostro i powiedziała, że przysyła ją Widmo, przesunął się i bez słowa wpuścił ją do środka.

[Mistrz Gry]

Wnętrze Zaświatów nie zmieniło się specjalnie od jej ostatniej wizyty., Może było tylko jeszcze głośniej, jeszcze bardziej jaskrawo, tłumnie i wszędzie czaiły się podteksty. Tutaj nikt nawet nie zwracał uwagi na to, że ktoś maca ich po tyłku, to była codzienność tego klubu. Kiedy tylko znalazła się w środku, przed nią wyrósł turianin w stroju ochroniarza.
- Pani Aria Cię oczekuje. Proszę za mną. – Zawsze zastanawiające było, jak ciała ta niebieska flądra. Zawsze wiedziała, co się dzieje, pięć minut przed samym wydarzeniem. Przynajmniej na Omedze. Czasami miało się wrażenie, że ta kobieta autentycznie jest oczami, dłońmi i umysłem tej parszywej dziury. I uosabiała jej zepsucie. Fascynującą z zewnątrz, przegniła w środku. Gestem wskazał, by skierowała się za nim. Kiedy dotarli do loży Pani i Władczyni Omegi, asari akurat obserwowała tancerkę wyginającą się na jednym z parkietów.
- No proszę, Chorisso jest szybka, to trzeba jej przyznać. Siadaj, napijesz się czegoś? – Zaproponowała, wciąż nie odwracając się w stronę Tyris. Oczywiście jej ochraniarze dokładnie ją przeszukali, nim pozwolili jej skierować się w stronę kanap.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

(Kontynuuj już tutaj: http://cytadela.eu/viewtopic.php?f=44&t=44 )

[Mistrz Gry]

Knarg

- Agrr! Kredyty trzymać maszyna w Zaświatach, ona je wypłacić, jak Toruk być martwy. - powiedział jeden Vorcha, zaraz po tym, jak kopnął Rashaka.
- Kroganin zabić Toruk, wtedy dostać kredyty! Uczciwe to jest! Toruk zabijać Vorcha, więc Toruk sam zostanie zabity.

[Knarg]

- To gdzie znajdę tego Toruka pogromcę vorchy? Może chociaż jakiś opis. Tylko bez gadania typu czarne długie kręcone zęby. Zdjęcie albo chociaż informacje gdzie go szukać?

Zastanawiającym pozostawał fakt jak znaleźć istotę ukrytą gdzieś w czeluściach takiej stacji, na której nie ma żadnego prawa, no może poza prawem dżungli, a wymówienie czyjegoś imienia zapewne oznacza szybką i bolesną śmierć.

[Mistrz Gry]

Rashak momentalnie wyciągnął omni-klucz, którym wytworzył obraz turianina. Nie miał problemu z jego dostaniem - w końcu wiele przedstawicieli jego rasy umieszczało za nim listy gończe. Byleby tylko go dopaść.
- Kroganin musieć zabić Toruk! Toruk chować się w korytarzach serwisowych! - skomentował tylko, chowając urządzenie.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

wygląd Toruka: http://th02.deviantart.net/fs71/PRE/f/2 ... 4il9aw.jpg

[Saavik'Kara nar Ryzer]

Wyświetl wiadomość pozafabularną

Przychodzimy z http://cytadela.eu//viewtopic.php?f=44&t=331&start=60

Cała czwórka - Akan, Ibaka, Korth i Saavik - wyszła już z magazynów i kieruje się do zaświatów. Już niedawno tutaj byli i o mały włos nie doprowadzili do strzelaniny. Tym razem mieli dobry powód nie tylko by wejść, ale także by nie zatrzymywać się przy bramkarzach. Ich pancerze bynajmniej nie błyszczały nowością, były brudne a u Kortha i Saavika były widoczne ślady po postrzałach. Na czele szedł quarianin, który z polecenia Ibaki niósł odrąbaną głowę vorcha. Cały czas zmieniał miejsce za które trzymał ich "przepustkę" brzydząc się krwi i innych płynów ustrojowych, które cały czas kapały na ziemię tworząc pewien rodzaj śladu, po którym można by prześledzić całą trasę niosącego. Najchętniej wytarłby głowę vorcha o twarz Kortha, który mu ją na siłę wcisnął przy aprobacie Ibaki, ale nie było na to czasu. Marzył tylko o możliwości wyczyszczenia kombinezonu. Oddanie jej Arii wydawało mu się najlepszym i najszybszym rozwiązaniem.
Nie dał bramkarzowi otworzyć ust kiedy zbliżył się do niego. Wyciągnął tylko pozostałość vorcha na wysokość jego głowy i powiedział:
- My w sprawie służbowej do Arii.
Poszli naprzód w kierunku drzwi pewnym krokiem mając nadzieję, że nie zostaną zatrzymani.

[Mistrz Gry]

Akan, Ibaka, Korth i Saavik
Tłum istot wszelkiej maści kłębiło się przed wejściem, czekając na swoją kolej. Tak jak każdą ćmę ciągnęło do ognia, oni chcieli choć jedną noc móc zaszaleć w Zaświatach. Turianin właśnie bardzo kulturalnie i stanowczo odmawiał upojonemu człekowi wejście do klubu. Ten zataczając się zszedł po schodkach. Zniecierpliwiony podniósł spojrzenie na quarianina i pokręcił głową z politowaniem.
- Każdy ma interes do Arii i właśnie dlatego stoją w tej kolejce. Niby dlaczego miałby wam przepuścić, a ich nie?
Kiedy jednak Saavik bądź ktokolwiek z towarzystwa podał powód, ten ze zrezygnowaniem machnąć rękę i wskazał wam od razu wyższy poziom Zaświatów. Przy odrobinie szczęścia zostaną wysłuchani od razu.

[Knarg]

Kroganin nagrał na omniklucz wyświetlony wygląd jego celu. Lepiej nie polegać tylko na swojej pamięci. Korytarze serwisowe ciekawe gdzie to u licha jest. Ciężko liczyć tu na kogoś kto pokaże Ci tu właściwą drogę i to za darmo. Ta pierońska stacja ma pewno kilometry takich korytarzy.

- Dobra pokurcze, spierdalać mi z drogi i szykować pieniądze. Jak wrócę lepiej żebym były gotowe bo inaczej zapłacicie za to tak samo wasz ulubieniec.

Schował strzelbę i nie tracąc czasu pospieszył w stronę taksówek, w której miał zamiar po prostu kazać zawieść się do wejścia korytarzy serwisowych.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

http://cytadela.eu/viewtopic.php?f=44&t=257

[Dymitriev Rasputov]

Do wielkiej jak diabli kolejki dotarł Pajączek. Łysy, wredny i lekko wkurwiony.
- Dobra Szefuniu, jestem. Kolejka jest ale to ogarnę i włażę do środka.
Powiedział, grzecznie do porucznika. Następnie przez chwilkę pomyślał, czasami trzeba. Raz, czekanie tu na objawienie jest bezcelowe. Dwa, tradycyjna metoda pewnie zadziała.
Ruszył do ochroniarza, wcześniej założył swoje okularki, tak aby wyglądać na kogoś bardzo ważnego, a przynajmniej nie jak ciota z ulicy.
- Szefie, takie uprzejme pytanko, wejściówka bez tej kolejki ile by wyniosła?

[Mistrz Gry]

Ochroniarz początkowo nawet nie raczył spojrzeć na Pająka. Dopiero, jak obok niego przemknęła długonoga brunetka, zwrócił na niego uwagę.
- Nie stać cię - rzucił krótko.
- A co, jeśli wejdziemy razem? - nagle zapytała nie do końca ładna, młoda kobieta. Była ubrana nie do końca modnie, a wzrok miała mętny. Kompletnie nie pasowała do klimatu, który panuje w Zaświatach.
- Oooo tak! Z takimi mordami jesteście siebie warci, haha - zaśmiał się ochroniarz. - Wypierdalać.
Drugi z ochroniarzy szepnął coś na ucho pierwszemu, a minę miał taką, jakby o coś prosił.
- Ja pierdolę. Znowu? Dwa tysiące i wchodzicie - rzucił nagle do Pająka i jego kompanki.
- Ojej, ja mam tylko na jednego drinka - prawie zaszlochała dziewczyna, wpatrując się błagalnym wzrokiem w Rasputova.
- Dwa tysiące teraz i wchodzicie. Powiem chłopakom o was, będzie śmiesznie.
Sytuacja bawiła ochroniarza na tyle, że uśmiech nie schodził mu z twarzy. Rzadko się zdarza, by tak brzydka dziewczyna, w porównaniu z tymi, co przesiadują w Zaświatach, w ogóle zobaczyła wnętrze tego lokalu. Cóż, ochroniarz miał dobry humor.

[Dymitriev Rasputov]

Dziewczyna obchodziła Pająka o tyle, o ile można było jej użyć do zdobycia informacji albo też do napchania jej trotylem i wysłania komuś. Cóż, jednak jakby nie było trzeba wejść.
- Proszę bardzo.
Pająk zapłacił co miał. W sumie było to niemal wszystko co miał.
- Słuchaj panna, wisisz mi jedną, wykurwiście wielką, tłustą przysługę. Co znaczy, że masz być blisko i nie odzywać się bez pytania. Potańczysz, popijesz czy co tam kurwa chcesz ale zejdziesz mi z oczu to znajdę cię i nafaszerują tobą zadek pierwszego kroganina jakiego zobaczę. Kapiści?

[Mistrz Gry]

- Grzecznie, kurwa, do damy – powiedział niskim głosem ochroniarz, który łapczywie wyrwał kredyty szpiegowi i zaśmiał się bezczelnie widząc taką parę. – Chłopaki w środku będą mieć cię na oku, łysolu – dopowiedział i wpuścił dwójkę do środka.
Cóż, wnętrza Zaświatów opisywać nie trzeba nikomu, kto ma choć trochę większe jaja, niż kieliszki do oneshotów lub tak beznadziejny tydzień, że musiał tu zawitać. Dziewczyna, która notabene przedstawiła się Rasputovowi, ale piekielnie rytmiczna i basowa muzyka skutecznie przeszkodziła mężczyźnie dosłyszenie słów:” Hej, jestem Nancy”, rozglądała się wokoło, jak trzyletnie dziecko w lunaparku. A przemowa przed Zaświatami nawet ją niechcący podnieciła.
- Zatańczymy, czy coś?! – wydarła się do ucha łysemu, szczerząc wcale nie brzydkie uzębienie. Cóż, nawet turianin, po sześciu głębszych, przy tylu światłach i takiej muzyce stwierdził by, że kijem by dotknął i z łóżka nie wyrzucił.
Rasputov, przyjrzawszy się dokładniej, mógł zauważyć zieloną diodę na omni-kluczu, która sugerować mogła nową wiadomość. Pewnie od przełożonego, pewnie z opierdoleniem, że ma streszczać dupę.
Wyświetl wiadomość pozafabularną

pisz już w Dolnych Zaświatach

[Jayden Ramirez]

Wymijając tłumy stojące w kolejce do najbardziej prestiżowego klubu na Omedze, Jayden nauczył się ignorować tak bardzo znienawidzonych przez siebie turian, o ile sami do niego nie podbijają. Nie inaczej było w tym przypadku - poza paroma nie do końca przyjaznymi spojrzeniami w stronę tych dziwnych obcych, mężczyzna zdawał się zupełnie nie zwracać uwagi na ich obecność. Przyszedł tu w końcu odpocząć po ostatnim przydziale od Iluzji, nie by wszczynać burdy w królestwie, którym twardą ręką rządził nikt inny jak Aria T'Loak. Mówiło się, że Omega sama rządzi się swoimi prawami i sama nimi żyje, jednak będąc tu dłużej niż kilka dni i częściej niż raz na rok, miało się nieodparte wrażenie, że nic na tej asteroidzie nie dzieje się bez woli tej niebieskoskórej piękności. No i - ale to już na marginesie - nie przechodzi obok niej obojętnie.
Skierował wzrok na prawą stronę, gdzie wraz z nim pokonywał kolejne stopnie Gregory. Po wspólnej misji byli spragnieni już tylko odrobiny relaksu.
Dochodząc już prawie do wejścia, przystanął i pewnie się wyprostował. Wzrostem niemal dorównywał rosłemu ochroniarzowi, niestety - lub stety - nie posturą, gdzie tamten wyglądał podobnie, jak krępy, niezwykle umięśniony byk. Spojrzał na niego porozumiewawczo - bywał już tu nie raz, był pewnym klientem i często wchodził bez kolejki - i poczekał tylko, aż zostanie wpuszczony. Gdy to nastąpiło, przeszedł przez ten przyjemnie czerwony korytarz i już niemal czuł się jak "u siebie w domu" - głośna muzyka, ciepłe kolory przywodzące na myśl tańczący wszędzie ogień i piękne tancerki eksponujące swoje wdzięki.
- Uwielbiam te klimaty - powiedział do Grega z uśmiechem i z wolna podążył razem z nim do barmańskiego kontuaru.

[Gregory Turner]

Ramię w ramię z Jaydenem minął strażnika i nakierował się od razu na szkarłatne wrota, oślepiająco bijące po twarzy. Latynos miał ładniejszą buźkę, niech on trzepocze rzęsami do tępego bramkarza... Ignorując zagłuszony - choć wciąż denerwujący - rytm pełznący z nad sklepienia, poczekał aż drugi agent dołączy do niego.
- Meh. - wzruszył ramionami, starając się nie myśleć o swoim ostatnim pobycie na Omedze. Miast tego obdarował jednego z salarianów - wciąż czekającego na prawie samym końcu kolejki - podłym uśmieszkiem i powolnym krokiem ruszył za Ramirezem czując się już dużo lepiej.
- Preferuje raczej spokojniejsze klimaty, aczkolwiek takie miejsce otępia umysł; łatwiej zapomnieć o problemach... Zwłaszcza po paru drinkach. - dodał po chwili z silnym, brytyjskim akcentem, robiąc głupią minę. Ciężki dzień, dużo nerwów. Tak, dziś miał ochotę się napić...

[Carmen Ortega]

Dłużąca się podróż wreszcie przyniosła swój rezultat i kobieta wylądowała u celu. Według wytycznych jakie dostała w późniejszym czasie na prywatny terminal, powinna się tu spotkać z mężczyzną, któremu w jakiś sposób zawdzięczała wprowadzenie do załogi Hawkins. Przypominała sobie jeszcze te bardziej istotne kwestie; ostatnie dni spędzała na obmyślaniu właśnie takich pierdół, by na ewentualne pytania jakie mogły - choć nie musiały - się pojawić, odpowiadać natychmiast, bez zastanawiania się i wzbudzania tym samym podejrzeń.
Dość szybkim krokiem pokonała następne metry dzielące ją od wejścia do Zaświatów. Podnosząc w pośpiechu lewą rękę, uaktywniła na niej swój omni-klucz, by przesłać lakoniczną, acz mówiącą wszystko o czym powinna wiadomość:
Wchodzę do Zaświatów. po czym ustawiła na adresata Freda i potwierdziła przyciskiem "wyślij". Ciche piknięcie zasygnalizowało udany przesył w tym samym momencie, gdy Carmen stanęła u progu najbardziej znanego klubu na Omedze. No właśnie, Omega... bywała tu znacznie częściej niż na Cytadeli czy Nos Astrze. Jakoś tak lubiła te klimaty, szczególnie klimaty Zaświatów. Z powodzeniem mogły konkurować z Czyśćcem na Cytadeli, jednocześnie zostawiając daleko w tyle choćby tamtejszą Ciemną Gwiazdę. Uniosła głowę lekko do góry, by ukazaniem twarzy znajomym już bramkarzom wykupić sobie wejście poza kolejką. Chwilę później drzwi były już rozwarte, a latynoska kroczyła niezmieniającym się tempem w stronę wyższego poziomu. Tak, zdecydowanie wolała widoki na wyższym, niż na niższym poziomie.

Wyświetl wiadomość pozafabularną

W zasadzie post ten powinien być rozdzielony na trzy w trzech różnych miejscach, ale pozwoliłam go sobie skleić w lepszą i dłuższą całość, wklejając tym samym do jednego tematu.
Kierunek: http://cytadela.eu/viewtopic.php?f=44&t=44 hir